Velsensche arbeiders ontginnen
2/4 millioen M2 heide
-J
Ontginningswerken op groote schaal
Waar eens de Erica bloeide
wuift straks het gouden graan
Een bezoek aan het kamp Kremboong bij Hoogeveen
Over de planken liuis toe.
De. erica bloeit op de heide.
Millioenen fijne bloemknopjes, niet veel grooter
dan een speldeknop, gestoken op teere stengels
tooien de heide met een purperen kleed en bedek
ken haast geheel het grauw van de dorre heide
struiken. Eindeloos groot is het vlakke Drentsche
land en heel dat vlakke land, anders zoo somber, ligt
in nazomerschen tooi en de schilders kunnen op
hun palet hunne kleuren weer mengen voor hun
„heidestukjes", waarop het lila altijd domineert. In
het land van de lange turf en de hunnebedden, met
zijn schralen zandgrond, met zijn eenvoudige be
woners, die echter allang niet meer in plaggenhutten
wonen, is 't nu op z'n mooist en velen komen uit de
steden en dorpen van de kleistreken: als ze tèrug-
keeren verzuimen ze nooit, een bosch hei mee naar
huis te nemen. Kijk maar eens naar die fietsers op
de lange, stille wegen. Zooals in het voorjaar in de
bollenstreek alle zich sieren met slingers van tul
pen en hyacinten, hebben de toeristen, die de erica
zagen bloeien, bossen hei op de fiets gebonden.
De Drentsche heide ligt een heel eind van
Velsen en de schoonheid ervan is aan weinig
Velsenaren bekend. Wij Velsenaren gaan naar
Artis of de dierenparken op de Veluwe om de
wilde dieren te zien, we gaan naar Egmond of
Katwijk om de zee, of naar Alkmaar om de
Kaasmarkt. Maar om de Drentsche hei in bloei te
zienEn dat in den tegenwoordigen tijd, nu
het reizen lang geen pretje is. Daar denken
we niet aan.
Den laatsten tijd wordt de naaip Drente
echter in vele gezinnen in onze gemeente ge
hoord, want vele Velsenaren, vooral IJmuide-
nax-en hebben er tijdelijk hun woonplaats ge
zocht; niet om er de erica te zien bloeien, maar
om er te graven en te spitten in den Drentschen
bodem, die dor is en schraal en die thans door
den zwaren arbeid van 208 Velsenaren tot
grootere vruchtbaarheid wordt gebracht.
De ontginning de Kremboong, waar de jongens
uit Velsen tewerk zijn gesteld, is een particuliere
ontginning, groot 223 H.A. Bijna 2 1/4 millioen
vierkante meter Drentsche grond, eens bedekt met
een bosch, dat was aangelegd op goeden af geveen
den grond, doch dat thans gerooid is, ondergaat
door hun handen de noodige bewerking, om straks
rogge, aardappelen/tarwe, haver en voederbieten te
kunnen voortbrengen.
De Kremboong is gelegen in de gemeente Bei-
len, op ongeveer 4 a 5 K.M. van Hoogeveen, aan
den harden weg van Drijber naar Hoogeveen en
verder aan de Drijbersche Hoofdvaart, die op het
Linthorst Homankanaal uitkomt. Het is hiei
den zelfkant van het Drentsche heideland en de
streek mist, door de vele ontginningen al veel van
het typisch Drentsche landschap.
Dezer dagen hebben we ons gewaagd aan
de verre spoorreis naar dit afgelegen oord
en hebben we de streek bezocht, waar zoovele
Velsenaren, meest Velsensche huisvaders, hun
dagelijksch brood verdienen. We hebben het
land gezien, dat zij bewerken en het kamp,
waarin zij wonen. De reis was ver en lang niet
prettig want de treinenloop geschiedt hier lang
niet zooals hij in het spoorboekje is aangegeven.
Een uur te laat kwamen we, zes uur na ons
vertrek uit IJmuiden, in Hoogeveen agn.
Hier ontmoetten we onzen gids, ir. A. M. Co r-
nelissen, adjunct-inspecteur bij de Rijkswerk-
schaffing in Drente, die zoo vriendelijk was, zich
den geheelen middag te onzer beschikking te stel
len, waarvoor we hem zeer erkentelijk zijn. De
heer Cornelissen heeft ons uitvoerig ingelicht over
wat er door de Rijkswerkverschaffing in samen
werking met de Nederlandsche Heide Maatschappij
wordt gedaan om Drente tot grootere productiviteit
te brengen, een werk dat van groot belang is voor
onze voedselvoorziening.
Enorme ontginningen zijn hier thans in bewerking,
ontginningen die aan zooveel handen werk ver
schaffen, dat niet alleen practisch alle Drentsche
werkloozen aan nuttig werk gezet zijn, maar ook 709
groote-stadsarbeiders. Hiervan komen er 200 uit
Velsen, 200 uit Amsterdam, 100 uit Den Haag en
200 uit Schiedam, die in vijf kampen zijn onder
gebracht.
NAAR DE KREMBOONG.
In een tweede artikel zullen we vertellen van
het ontginningswerk in het algemeen. Nu gaan
we eerst naar de Kremboong. Een vreemd woord,
waarvan de oorsprong in het duister ligt. Krem
komt misschien van Krim, een streek in den hoek
van Overijsel nabij Coevorden, waar de rijke Krim-
boeren wonen. En boong? Bodem misschien?
Maar op de Kremboong wonen geen rijke boeren,
of het moest de enkele Groninger boer zijn, die op
het reeds ontgonnen deel van deze streek een ko
lossale boerderij heeft gebouwd.
Langs frisch groene weiden, langs graanvelden,
waarop de rogge alreeds in 'schooven saamge
bonden staat te wachten om naar den dorschvloer
te worden gebracht voert onze auto ons naar de
plaats van bestemming,
Dat was verleden jaar allemaal nog bosch en
heide, zeide de heer Cornelissen ons niet zonder
trots.
De Kremboong, had de heer Cornelissen ons reeds
verteld, is een particuliere ontginning, groot 223
H.A. Het is een zeer bijzondere ontginning, want
hier wordt geen heidegrond tot bouwgrond ge
maakt, maar een bosch, dat door de dennebladrups
yeel had geleden en daarom verbeterd wordt. Hout
en grond werd apart verkocht en nu wordt het
bosch gerooid en de grond vo.lgens de regelen der
kunst bewerkt.
Dit liet vroeger veel te wenschen over. Met spitte
of ploegde den grond eenvoudig om en dan gingen
goede en slechte grond doorelkaar. Met gaat nu heel
anders te werk. De grond wordt losgemaakt tot een
diepte van 80 c.M. Het loodzand, d.i. de slechte
grond gaat onder in den put, daarop komt de
zwarte, de boschhumus of de bovenste turflaag (bol
ster) en over dat alles komt 15 c.M. goed roodbruin
zand, dat onder het loodzand zit. In dit roodbruin
zand zitten de goede bestandeden uit het loodzand.
Zoo komt de goede teellaag boven. Als er leem
in den bodem zit, wordt de leemlaag gebroken ten
einde een doorlating voor het water te verkrijgen.
De stobben, die met een krachtige machine uit den
grond worden getrokken worden afgeklopt, op
hoopen gezet en de kolenbrander uit Apeldoorn
maakt er houtskool van. Door het terrein worden
1 M. diepe slooten gegraven voor de afwatering.
De nieuwe barak op de Kremboong. Ir. Cornelisse
in gesprek met den kok.
Voor het verkrijgen van een goed bacterieleven
wordt het land bemest met compost, dat geleverd
wordt door de Vuil afvoer Maatschappij (Vam-
compost). Per H.A. wordt 50.000 K.G. compost ge
bruikt.
Van de V.A.M. vertellen we in het tweede artikel
nog wel wat meer.
BEKENDE GEZICHTEN.
„Ha, jongens, we komen in de krant!"
Dat was het eerste wat we hoorden toen we in
het kamp kwamen. Het was juist op het oogenblik,
dat de mannen zich gereed maakten om met verlof
naar IJmuiden te gaan en zoodoende heerschte er
een vroolijke stemming. Overal zagen we bekende
gezichten om ons heen. De laatste hand werd aan
het toilet gelegd en er stond een vrachtauto voor
het kamp om de bagage en misschien ook wel
de eigenaars daarvan naar den trein te brengen.
Het kamp bestaat uit vier woonbarakken, n.l.
twee voor 48 man, een nieuwe voor 96 man en een
hulpbarak voor 16 man. Er is een ruime keuken,
waar de heer N. W. Bruyn, kok-kampbeheerder
den scepter zwaait en er is een flinke cantine, waar
in twee biljards zijn, waar radio is en waar de be
zoekers voor een paar centen koffie, thee enz. kun
nen krijgen.
Het is in een houten barak niet zoo gerieflijk en
niet zoo gezellig als bij moeder thuis. Maar toch is de
huisvesting er behoorlijk, vooral in de nieuwe ba
rak. De mannen werken in ploegen van acht man;
elke ploeg heeft een ruim woonvertrek en daar
achter de slaapgelegenheid, ook weer voor acht
man. Het arbeidsveld ligt vlak achter het kamp,
maar door de uitgestrektheid van het terrein kan
niet altijd gezegd worden, dat de menschen „naast
de deur" aan het werk zijn.
Des morgens kwart over vijf is er reveille. Om
hafl zeven begint het werk tot 9 uur; dan wordt
er gerust tot 9.15 uur en van twaalf uur tot kwart
voor één wordt het middagmaal gebruikt: Maandag
erwtensoep met vleesch, Dinsdag aardappelen,
vleesch en groenten, Woensdag stamppot van ver-
sche groenten met worst of vleesch, Donderdag erw
ten of boonen met spek en aardappelen. Vrijdag
haché; Zaterdag stamppot met vleesch; Zon
dag aardappelen met vleesch en groenten.
Dan wordt er gewerkt tot 3 uur, wanneer weer
een kwartier gerust wordt. Om vijf uur is de dag
taak afgeloopen.
Zondags is er reveille om 8 uur. Er is gelegen
heid voor kerkbezoek en verder kunnen de men
schen zich met voetballen vermaken of zich in de
cantine onledig houden met biljarten, schaken,
dammen enz.
De mannen, die den geheelen dag in de buiten
lucht werken zijn natuurlijk goede eters. Ze kregen
50% bijslag op het broodrantsoen. Dat bleek te
weinig. Het is deze week verhoogd tot 100%.
We hebben natuurlijk ook met den kok-beheerder
gesproken. Dit is een heele autoriteit, want hij is
verantwoordelijk voor alles. Hij is niet alleen de
kok aan boord, hij is tegelijk schipper en stuurman,
want hij heeft de geheele leiding van het kamp.
Het is hem wel toevertrouwd en hij geniet klaar
blijkelijk bij de autoriteiten veel'vertrouwen, want
dit is reeds zijn zevende kamp. Hij woont ook met
z'n vrouw en z'n'hondje in het kamp en wel in de
keukenbarak, waar hij eenige aardige appartemen
ten heeft.
„Bent u tevreden over de jongens uit IJmuiden?"
vroegen we den, heer Bruijn.
„Gaat best meneer; we kunnen goed met elkaar
opschieten en ik heb geen last met ze. Dat heb ik
wel eens ander meegemaakt. Ik heb het meermalen,
bijgewoond, dat er altijd ruzie was, wie de mooi
ste barak zou hebben. De nieuwe barak hier is
mooier dan de oude, maar ieder was tevreden met
de plaats die hij kreeg aangewezen. En ze weten
zich allemaal goed aan te passen".
Op onzen rondgang bezichtigden we ook de zie
kenbarak.
„Daar is nog nooit iemand in geweest in dit kamp,
meneer. Dat is wel een bewijs, hoe gezond het op
de Kremboong is. Maar in zoo'n gezonde streek
kan het ook niet anders".
WAT ER VERDIEND WORDT
De heer. Cornelissen had ons ook al iets verteld
over de loonen, die er in de Kremboong verdiend
worden.
Over het algemeen, zeide de heer Cornelissen,
bedraagt het loon voor dit soort werk in Drente
24 cent per uur. De arbeiders uit de steden kun
nen met den trainingsbijslag 36 cent per uur ver
dienen. De trainingsbijslag wordt gegeven gedu-
ende de z.g. trainingsperiode aan die arbeiders,
die van buiten komen cn die nog nooit eerder in
een werkverschaffing hebben gewerkt. Voor hen
duurt de trainingsbijslag, die afloopend is, ongeveer
acht weken. Wie wel eens eerder een schop gehan
teerd heeft, kan hoogstens vier weken op trainings
bijslag aanspraak maken.
Er wordt gewerkt in ploegen van acht man. De
ploegvorming is vrij. Wanneer er in een bepaalde
ploeg iemand werkt, die men er liever niet in
heeft, dan kan zoo iemand naar een andere ploeg
overgaan. Hierdoor komt het, dat de capaciteiten
van verschillende ploegen nog al uiteen loopen
en het uurloon dus ook. Dit varieert van 31 tot 49
et., het gemiddelde weekloon van 18 tot 23 gld.
met vrije voeding en vrij reizen naar huis eens in
de 14 dagen. Verder zijn er regelen voor reisver-
let en regenverlet. Wanneer de dagen korter wor
den komt er ook een regeling voor lichtverlet.
Eenmaal in de 14 dagen gaan allen naar huis en
wel van Vrijdagmiddag tot Maandagmorgen. Er
wordt, theoretisch althans 50 uur per week ge
werkt practisch is het vooral door het reisverlet
veel minder
Zoo werken dus ruim 200 man onzer plaatsgenoo-
ten mede aan de ontginning van onze armste pro
vincie. Zij graven en spitten in den Drentschen bo
dem en alhoewel ze tot het leger der werkloozen
behooren, zijn ze geenszins werkloos. Hun werk is
geen werkverschaffingswerk; het zou nog werk-
verruimingswerk genoemd kunnen worden, maar
het komt dichter bij normaal, productief werk en
verschilt hiervan feitelijk alleen daarin, dat hier de
overheid stimuleerend optreedt door het verleenen
van subsidies en voorts, dat het nu wordt verricht
met voorlichting van knappe landbouwkundigen en
niet meer op een onoordeelkundige wijze zooals dit
vroeger werd gedaan.
De Kremboong is een van de vele. ontginnings
werken. Een gedeelte is reeds gereed en daar heeft
het Drentsche heidelandschap de plaats moeten rui
men voor korenakkers, bietenvelden en nieuwe, ge
zonde bosschen.
Neen, het is hier niet de vette Friesche of Gro-
ningsche klei. Men mag geen vergelijkingen trekken
tusschen de opbrengst van een H.A. klei en van
een H.A. verbeterde Drentsche grond. „Zand blijft
zand", zeide de heer Cornelissen. Maar van niets
wordt iets gemaakt en door deze bewerking, die de
Drentsche bodem ondergaat, krijgt ons land een rui
mere opbrengst van gewassen, die voor onze voed
selvoorziening nuttig zijn, krijgt ons land
een grootere houtproductie, waardoor onze hout
positie verstevigd wordt.
Zoo maakt men van den armen Drentschen grond
langzamerhand een belangrijke voorraadschuur, van
waar uit straks duizenden H.L. haver, rogge, aard
appelen enz. gedistribueerd kunnen worden.
In een tweede artikel zullen we nog iets vertellen
over het omvangrijke werk dat de Rijkswerkver
schaffing in Drente, in samenwerking met de Ne
derlandsche Heide Maatschappij, bezig is uit te
voeren.
HET STOOMPONTVEER.
Het leveren en opstellen van de vier stalen af-
sluitboomen voor de landingsbruggen van het
stoompontveer alhier is door den rijkswater
staat opgedragen aan de N.V. Machinefabriek
Jaffa te Utrecht, voor f 6300.
„De Zwarte Walviach''.
Zwaar en geweldig steken de gevels der oude
huizen aan de haven tegen den hemel af. Een
dichte mist hangt over het water. Door de nauwe
straten klinkt het geloei van de misthoorns, het
dringt door tot het huis van Peter Petersen, den
waard van „De Zwarte Walvisch". Petersen is
een ruwe kerel met een week hart. Iedereen kent
zijn opbruisend karakter en niemand neemt het
hem kwalijk. Zijn eenige zoon Martin is zijn
trots en zijn alles. Martin voelt echter niets voor
een leven zooals zijn vader leidt. Hij droomt van
schepen en verre landen, die hij bezoeken zal, van
wijde zeeën, die hij bevaren zal.
Op een dag wordt het verlangen hem te machtig
en hij besluit met zijn meisje Fenny Jurgens, te
spreken. Deze begrijpt, dat hij op zee thuis hoort
en moedigt hem aan te gaan. Zij brengt hem in den
waan, dat zij het niet zoo erg vindt en dat zij ei-
bovendien over denkt, met den reeder Pannies te
trouwen. Martin laat zich daarop aanmonsteren
voor een reis naar Australië. Na zijn vertrek is
de oude Petersen een gebroken man, doch hij wil
het voor de menschen niet weten. Hij loopt fier
rechtop en doet alsof de heele geschiedenis hem niet
aangaat. Maar in de lange eenzame nachten tobt
hij over zijn jongen, die weg is gegaan zonder een
enkel woord, zonder een handdruk. Al zijn liefde
draagt hij nu over op Fanny, die hij als zijn
dochter beschouwt. Dagen gaan voorbij, die tot
weken aangroeien en nog is er geen brief van
Martin.
Als stamgasten erop zinspelen, lacht hij onver
schillig en haalt zijn schouders op, doch heime
lijk loopt hij den postbode tegemoet.
VERDWIJNENDE WINKELHUIZEN.
Het bestuur der R.K. Woningbouwvereeniging
zal zeven winkelhuizen in haar complexen doen
verbouwen tot woonhuizen en wel die aan de
Evertsenstraat 15, Reinier Claesenstraat 8, Van
Wassenaerstraat 2 en Casembrootstraat 2, 51 en
57 alhier en Terburgstraat 19, te Santpoort.
Eindelijk komt de langverwachte brief. Peter
sen sluit op klaarlichten dag zijn zaak en haalt
Fanny. Uit den brief lezen zij, dat Martin voor-
loopig niet terugkomt en heelemaal aan het eind
staat één zinnetje voor Fanny: „of zij al met Pan
nies getrouwd is". Petersen dicteert direct een ant
woord; in den brief schrijft Fanny, dat zij nog niet
met Pannies getrouwd is, doch zich misschien
spoedig met hem zal verloven. Intusschen zit Pan
nies bij haar moeder en herhaalt voor de zooveel-
ste maal zijn aanzoek om de hand van Fanny
Vrouw Jurgens geeft gaarne haar toestemming,
doch als zij haar dochter vertelt, welke eer haar
te beurt valt, schudt deze het hoofd. Zij kan niet
met hem trouwen, want ze moet moeder worden.
Tenslotte besluit zij Pannies de volle waarheid te
vertellen. Nu toont deze zijn groote liefde en ach
ting voor haar. Hij vraagt haar nogmaals ten
huwelijk en ditmaal zegt zij: „ja". Pannies is over
gelukkig; hij heeft steeds naar een zoon verlangd
en nu zal zijn liefste wensch in vervulling gaan.
De oude Peters.err is woedend; hij beschouwt Fan
ny als zijn schoondochter en het kind is zijn klein
kind. Hij ziet echter in, dat het voor allen de
beste oplossing is en legt zich erbij neer op voor
waarde, dat het kind naar hem en Martin genoemd
zal worden en dat het grootvader tegen hem zal
zeggen. Als de kleine Peter Martin eindelijk het
levenslicht aanschouwt, is Petersen in den zevenden
hemel. Het kind vormt een hechte band tusschen
Fanny en Pannies. Geen vader kan zijn eigen kind
meer liefhebben dan Pannies den kleinen Peter
Martin. Geen opofferingis hem te groot, geen
moeite te veel. In een donkeren, stormachtigen
nacht, keert Martin terug. Petersen is buiten zich
zelve van vreugde. Als hij later echter in Martin's
kamer komt kijken, vindt hij het vertrek ledig.
Hij begrijpt, dat zijn jongen naar Fanny is en
gaat er ook heen. Het toeval wil, dat Pannies op"
reis is. Fanny en Martin hebben een ernstig on
derhoud met elkaar. Hij eischt het kind op en ver
langt, dat zij met hem meegaat, doch Fanny
weigert.
Tevergeefs tracht Petersen hem het verkeerde
van zijn verlangen onder het oog te brengen;
Martin weigert botweg het huis te verlaten. Plot
seling treedt Pannies binnen. Hij begrijpt de toe
dracht der zaak en laat het aan Fanny over te
beslissen. Van het kind kan hij echter geen af
stand doen. Fanny heeft het besluit reeds genomen:
zij blijft bij haar man en het kind. Martin respec
teert haar besluit en brengt terwille van het kind
het groote offer hij vertrekt om op verre zeeën
vergetelheid te vinden.
Een nieuwe hofstede in een nieuwe wereld.
Het boonenseizoen op'het
hoogtepunt.
De prijzen bleven standvastig.
Nu thans weer ongeveer het hoogtepunt van het
boonenseizoen is aangebroken heerschte er aan de
veilingen een o'verstelpende drukte en bedrijvig
heid. Het gebeurde in de laatste dagen meerma
len, dat van 's morgens elf uur tot 's avonds 6 uur
aan een stuk door geveild werd, want ofschoon de
aanvoer van boonen wel het grootste is, wordt daar
naast een uitgebreid sortiment van andere produc
ten aangevoerd. De aanvoer van snijboonen nam
deze week in ruime mate toe, ofschoon de kwanta
toch niet zoo groot zijn als gewoonlijk. Het gewas
schijnt bij vele tuinders niet mee te vallen. Over het
algemeen ziet het product er goed uit en er bestaat
geen gebrek aan belangstelling voor. Niet alleen
voor snijboonen, maar ook voor alle andere soorten
bestond geregeld een willige kooplust, waardoor de
prijzen op behoorlijk peil bleven. Voor snijboonen
bewogen de prijzen zich de laatste dagen zelfs nog
in stijgende lijn. De noteeringen, die Vrijdag j.l. nog
stonden op 1315 cent kwamen op de veiling van
Woensdag ondanks den grooten aanvoer op 1317
cent per K.G. te staan. Dubbele boonen, waarvan
de aanvoer eveneens zeer groot was, varieerden in
prijs naar kwaliteit van 1014>/2 cent per K.G. Ook
voor pronkboonen bleven de noteeringen op een
behoorlijk peil. De prijzen liepen naar soort van
69 cent per K.G. uiteen. De aanvoer van de fijnere
soorten is in verhouding met bovengenoemde soor
ten nog niet zoo belangrijk. Voor trosboontjes waren
de prijzen ongeveer van 1619 cent. Stok- en stam-
boonen' zonder draad werden verhandeld van 12y2
—15 cent per K.G.
De groote aanvoer van andijvie veroorzaakte een
prijsdaling; vooral de mindere kwaliteiten werden
voor lage prijzen afgenomen of draaien door.
Het aanbod van sla was in de afgeloopen week
nog van groote beteekenis, daar er nog geregeld
groote partijen worden aangevoerd. Naar kwaliteit
liepen de prijzen uiteen van 100—250 per 100 stuks;
afwijkende kwaliteit draaide echter meermalen
door. Postelein kon ook weer voor goede kwaliteit
behoorlijke prijzen noteeren, doch ook hiervoor ver-
schilden noteeringen nog al en stonden dano i
49 cent per K.G.
De prijzen van bloemkool, die vorige wee<
seling zoo daalden, herstelden zich op de veil-!.lf
Vrijdag weer aardig en als hoogste prijs We,H
besteed 14 cent. De noteering steeg jn rifl
den van de week weer, zoodat de prijzen li
beste soorten van 1218 cent per stuk
Spinazie werd naar kwaliteit verhandeld Vi1
cent per K.G. Bospeen verschilde m prijs >,->!■
cent per bos. Waspeen wisselde in prijs
cent per K.G. Het aanbod der verschillende è-'f
soorten begint sterk in te krimpen, hoewe]
soorten nog aangevoerd werden. Van de-
soorten wordt de kwaliteit ook minder, zood--
afgeloopen week groote verschillen in de n°-
gen waren.
Komkommers, die in groote partijen
aangeboden, maakten voor eerste soorten rr
van 3.704.20.per 100 stuks. Mindere soorieif:'
anderden van eigenaar voor 23 cent per"'.
Tomaten werden in beperkte mate aangevoe^
noteeringen handhaafden zich naar soort op';
cent per K.G. In de l'ruitafdeeling werden melt
in verschillende variëteiten ruimer aan°e''"
Naar soort en kwaliteit varieerden hiervoor
1 ft Of, .--fiil.- PoL-cni, t
zen van 1020 ct. per stuk. Bessen, die
nog jn i.
ne partijen aanwezig waren, noteerden van 1(l
cent per K.G. Frambozen maakten prijzen
34 cent per doosje. Druiven maken' geen h
prijzen en werden verhandeld van 30—36 L>
K.G. Perziken werden naar soort afgenomen!
38 cent per stuk.
Het 40-jarig priesterfeest van pay,,
L. Th. Mulder.
Gisteren herdacht pastoor L. Th. Mulfo.
het St.-Joseph-Rustoord zijn veertigjarig
terfeest. Ter gelegenheid hiervan droeg t
de kapel van Rustoord een plechtige H. Miu,
Dankbaarheid op, waarbij hij geassisteerde
door de kapelaans van de St.-Agatha-pa;v'.
Van Ginkel, Willemse en De Bot.
Na afloop van de plechtigheid werd een re*
tie gehouden in de conversatiezaal. waarop
woners van het Rustoord den jubilaris een p
komstlied toezongen en waarna de heer j.
namens het bestuur en alle bewoners vas
Rustoord gelukwenschen aanbood. Onder fc
nen, die kwamen gelukwenschen bevonden t
vele geestelijken uit de omgeving.
In den loop van den middag kwam een dn
tatie uit Westwoud, de vroegere standplaat^
den pastoor, bestaande uit kerkbestuur, airj
stuur en leden van het parochiaal zangkoor,
lukwenschen aanbieden, waarbij een bloeii,
werd overhandigd. Na een toespraak van d?
tegenwoordigen pastoor van Westwoud zon»
koor den voormaligen parochieherder een Ji
cantate toe.
Bridge-club „Sans Atout",
De uitslagen van de wedstrijden van
Atout" luiden als volgt:
Team 5: Th. Braam—K. Kee. «3. Daalhuis
H. v. Essen wint. met 23 tegen 17 p. van team
A. TandG. Daalhuizen, heer en mevr. Ac:
raai.
Onderlinge teamwedstrijden:
J. BosG. de Boer; W. G. Kleine—C. Gf/j
mans winnen met 2217 p. van mevr. v. d.i;
denB. Hoogeboom, G. C. Tabak—R. H$>
mevr. TabakK. van der Wal, J. Boekhuis
T. Romijn winnen met 24—16 p. van A. Mictf.
J. v. Leeuwen, H. PoolsN. N.
De uitslagen van de onderlinge wedsti:;:»
zijn: N.Z.-lijn:
1. P. van GroningenJ. Kok 33V* m.p.
2. De heer en mevr. Thomas 34Vi> m.p,
3. De heer en mevr. Van Amstel 40 m,p.
O.W.-lijn:
1. W. de BoerJ. Nijman 32 m.p.
2. J. Dil—G. Tabak 34'ri m.p.
3. Mevr. BraamP. v. d. Werff 40% m.p.
Dolle hond sprong vrouw naar i
keel.
Consternatie in familie te Loenen,
Eenige weken geleden kreeg de familie!
een driejarige herdershond cadeau van
milie, \yonende onder de gemeente Nigteveti
Reeds aanstonds bleek er kwaad bloed
beest te zitten, doch men hoopte, dat het
spoedig aan zijn omgeving gewend zou gersk
Dit is echter niet gebeurd.
Toen een vijfjarig zoontje van de famüii
met den hond speelde waarschuwde de mec
hem, om dit niet te doen. Het kind staakte
spel en blijkbaar zag de hond wie er de sch
van was, dat hij zijn speelgenootje kwijt rri
Op een gegeven moment sprong hij de 1H
naar de keel, waardoor zij kwam te vallen,
een dol geworden dier begon het beest a:
den grond liggende vrouw te bijten. Gelik
wist men na eenigen tijd den hond van deur:
af te halen. Zij had echter al een tiental ernq
beten bekomen, zoodat geneeskundige t
moest worden ingeroepen. Om verder onh-rj
voorkomen, heeft men het dier afgemaakt.
Toelating van cultureele werkers it
Duitschland.
De beoefenaars van cultureele
Nederland, in het bijzonder beeldende kun®
naars, musici, schrijvers, tooneelspelers, cine»1
ten, uitgevers, boekhandelaren en allen, dien
het gebied van de pers werkzaam zijn, hefë
voor de uitoefening van hun beroep in het Dt'
sche Rijk een vergunning noodig van den Rij'fl
commissaris voor het bezette Nederlandsche
bied, hoofdafdeeling „Volksa-ufklarüng undpn
paganda", Kneuterdijk 20. Den Haag. Bij voo^e
nomen reizen naar Duitschland moet te?
noemder plaatse een dergelijke vergunning?»
den aangevraagd.
De bepalingen, welke voor een dergelijke n
een doorlaatbewijs van de zijde der
eischen, blijven door deze regeling onaangc-
(A.N.P.)
AGENDA TE HAARLEM.
Heden:
VRIJDAG 16 AUGUSTUS
Nederlandsche Circusrevue: Paviljoenslaan,
i 7.30 uur.
Gebouw H.K.B., Tempeliersstraat, H.KB-c-:-'-
ret.
Frans Hals Museum: Kamermuziekavond
uur.
Frans Hals Museum: Tentoonstelling van werft
van Haarlemsche childers 104 uur.
ZATERDAG 17 AUGUSTUS.
Stadsschouwburg: Het Kindertooneel: „Hans
Grietje", 2.15 uur.
Gem. Concertgebouw: Film „Perpetuüm
2.30 en 8 uur.
Nederlandsche Circusrevue: Paviljoenslaan, 2
en 7.30 uur.
Gebouw H.K.B., Tempeliersstraat,
ret.
Frans Hals Museum- KamermuziekmiddagP
uur.
Frans Hals Museum: Tentoonstelling van werft*
van Haarlemsche schilders. 104 uur.
