KORT EN BONDIG.
AB'S AVONTUREN
Een mem verdween...
DINSDAG IS OCTOBER 1940
Ned. Vereen, van Huisvrouwen.
Lezing over „De Dieetkeuken".
In (het gebouw van „Zang en Vriendsohap" in de
Jansstraat te Haarlem hield mej. Zr. Diny ten Haaf
uit Amsterdam Maandagmiddag voor de leden der
afd. Haarlem en omstreken van de Ned. Vereen,
van Huisvrouwen, een lezing over „De Dieetkeu
ken".
De Haarlemsche Huishoud- en Industrieschool
had drie veel voorkomende dieeten klaar gemaakt,
die op een lange tafel voor het podium tentoonge
steld stonden. Het was de bedoeling, dat na de
pauze idle aanwezige dames zich om deze tafel zou
den scharen, ten einde dan het zoutlooze diëet, het
vermageringsdiëet en het diëet voor suiker, zie
ken (en de dagindeeling daarvoor) nader te be
schouwen en te bespreken.
Maar vóór de pauze sprak Zr. Diny ten Haaf over
diëet en wat daarmede in verband staat.
Het diëetkeukenibebirijfzoo vertelde zij, staat in
ons land nog in de kinderschoenen. Toch begint
men zich meer en meer te realiseeren dat de mo
derne geneeskunde, die zooveel waarde hecht aan
een doelmatig diëet, het niet kan stellen zonder een
goede diëetkeuken en bovendien, dat het beroep
van iciiëetiste voor de vrouw al buitengewoon ge
schikt is.
Aan verschillende ziekenhuizen in ons land, o.a.
te Utrecht, Den Haag, Arnhem, Alkmaar; zijn
ddëetkeukens verbonden. Ons land staat in dit op
zicht nog ver ten achter bij Engeland en Amerika
en ook bij Duitschland en Bulgarije.
In Engeland en Amerika bestaat voor diëetisten
een universitaire opleiding. In Amerika zijn thans
4000 diëtisten, die een eigen vakblad hebben en
400 studeeren elk jaar af. Zij worden, ook behoor
lijk gesalarieerd en zijn niet alleen aan ziekenhui
zen verbonJdien maar ook aan allerlei inrichtingen,
als sfcudententebuizen enz. De animo voor dit zoo
wel wetenschappelijk als maatschappelijk goede
werk is groot. Er zijn in Amerika ook cursussen
voor huisgenooten van diëet-patiëniten.
Daar de diatherapie in ons land steeds meer
wordt toegepast, ontstond vanzelf de behoefte aan
een schakel tusschen den arts en de keuken. Zoo
kwam er op initiatief van dr. Steensma en mej. M.
Wittop Koning een cursus voor de opleiding van
diëtisten in Nederland, waarvan de opleiding van
S a 4 jaar tot leerares in koken en voedingsleer
voorafgaat. De deelneemsters moeten ook nog ver
schillende bijvakken beoefenen als receptenleer,
warenkennis, natuurkunde en physiologie.
De eischen die aan een normaal diëet gesteld
mogen worden zijn dat het qualitatief en quanti-
tatief voldoende is, dat het benoodigd aantal calo
rieën levert; het moet verder goed verteerbaar zijn,
smakelijk en afwisselend en op de juiste tempera
tuur.
De diëtiste kan veel nuttig werk verrichten, door
overleg met den arts, met de(n) patient(e) en ook
met de verpleegsters.
Zooals wij reeds zeiden volgde na de pauze het
imeer practische gedeelte van de lezing.
NATIONALE VOGELTENTOONSTELLING.
De zevende Nationale Vogeltentoonstelling van
de Club van Volièrehouders en Vogelvrienden
r,Onderling Genoegen", afd. Haarlem van den
Ned. Bond van Vogelliefhebbers, zal Vrijdag 13
October a.s. door den heer E. H. Tenckinck te 7.30
uur worden geopend in de bovenzalen van v.h.
café-restaurant „Neuf", Groote Houtstraat 176 te
Haarlem.
EXAMENS.
Academische opleiding.
Geslaagd aan de Gem. Universiteit te Am
sterdam voor heb candfdaatsex. Nederlandsche
taal en letterkunde de heer H. S. Visscher.
Apothekersadsistentsexamen.
Geslaagd M. J. A. Brussaard te Bloemen-
daal.
OPMERKINGEN VAN LEZERS.
SPECIALE VERGUNNING VOOR WOL.
Naar aanleiding van de bepaling dat het ge
zinshoofd, dat f 3000 of minder verdient en geen
bijslagkaart bezit, voor kinderen beneden 3 jaar
een speciale vergunning kan ontvangen voor
1 K.G. breigaren, schrijft een inwoner van Aals
meer ons, dat deze speciale vergunning geldig is
van 11 October tot 11 November 1940 naar men
aan het distributiekantoor ter plaatse verzekerde.
1 K.G. wol, aldus inzender is gelijk aan 10 knot
ten van f 1.40 per stuk. Maar het convenieert
mij niet, in eens f 14 voer wol te betalen.
Tot zoover inzender.
Naar aanleiding van dit stuk hebben wij geïn
formeerd hij den Distributiedienst te Haarlem,
waar men ons mededeelde, dat men volstrekt niet
de volle f 14 behoeft te besteden. Men kan koopen
naar gelang van beschikbare financiën of be
hoefte. Inderdaad is een maand de langste ter
mijn, waarbinnen de wol kan gekocht worden.
De bedoeling van den maatregel is, dat men de
menschen in de gelegenheid stelt, het breiloon
zelf te verdienen. Koopt men een gebreid artikel
klaar, dan is natuurlijk het breiloon in den prijs
begrepen.
Vereeniging „Voor de Kunst"
te Haarlem.
Openingsavond op 17 October.
HAARLEM Maandag.
„Voor de Kunst" heeft zich door de tijdsomstan
digheden niet laten weerhouden om haar 15-jarige
traditie getrouw, een programma samen te stellen,
dat weder verschillende belangrijke kunstuitingen
zal brengen. Dank zij een subsidie van het gemeente
bestuur is het mogelijk dit programma thans aan te
kondigen.
Er zijn eenige avonden vastgesteld met volle
maan; er zij voorts enkele Zondagmiddagen uitge
kozen, waardoor derhalve verschillende verduiste-
ringsbezwaren komen te vervallen.
Behalve 4 concerten staan nog een tooneelvoor-
stelling en een lezing annex voordracht, laatstge
noemde te verzorgen door Joanna Diepenbrock en
Hendrik Andriessen, op het programma.
Een bijzonderheid, waarop wij nog eens gaarne
de aandacht vestigen, is deze: dat dit programma in
zijn geheel wordt uitgevoerddoor Nederlandsche
kunstenaars. Trouwens „Voor de Kunst" heeft op
haar uitvoeringen aan den vaderlandschen
kunstenaar altijd gaarne plaats ingeruimd.
Donderdag, 17 October a.s., wordt het seizoen ge
opend met een concert te geven door „Musica
Antiqua", het uit Hans Brandts Buys (cembala),
Nicholas Roth (viool), Johan Feitkamp (fluit) en
Carel van Leeuwen Boomkamp (gamba) bestaande
ensemble, hetwelk zich speciaal toelegt op de ver
tolking van oude muziek. Dit is dus al dadelijk iets
voor fijnproevers. De avond zal om 7 uur beginnen
en voor 9 uur geëindigd zijn.
Vervolgens concerteeren op Zondagmiddag 10
November a.s. (begin 2 uur) George van Renesse
en Felix de Nobel, die quatre mains ten gehoore
zullen brengen, terwijl op Zondagmiddag 15 Decem
ber a.s. (begin eveneens 2 uur) de jeugdige Neder
landsche meester-pianist Cor de Groot een recital
zal geven.
Er volgen dan nog uitvoeringen in Januari,
Februari en Maart 1941.
Alle uitvoeringen vinden in den Stadsschouwburg
te Haarlem plaats.
VEREENIGING „DANTE ALIGHIERI".
Het bestuur der afdeeling Haarlem stelt zich
voor een tweetal middagcursussen te organiseeren
voor de beoefening der Italiaansche taal, nu door
omstandigheden dezen winter geen lezingen van
sprekers uit Italië kunnen plaats vinden.
Mej. L. L. Bierens de Haan. (gediplomeerd lee
rares M.O.) zal een cursus van twintig lessen
geven in de Italiaansche taal en grammatica
voor beginnelingendesgewenscht ook een cursus
voor meergevorderden.
Mevr. M. Julius—Tarelli zal een cursus van
Italiaansche conversatie geven, bestaande uit het
gemeenschappelijk lezen van enkele tooneelstuk-
ken van Pirandello, waarna telkens een onder
linge bespreking van het gelezene volgt.
De lessen vinden plaats in de zaal der Dante
Alighieri Bibliotheek, Nieuwe Gracht 70, Haarlem.
Haarlemsche Kantonrechter
TE LAAT OP STRAAT.
Een chauffeur m Haarlem die op 5 September
nog om 10 minuten voor 10 een vrachtje accepteer
de en daardoor zelf niet voor 10 uur thuis kon ko
men werd hedenmorgen door den kantonrechter
beboet met f 3.
De eisch van den ambtenaar van het O.M. luid
de 6 subs. 3 dagesiu
DE BLOEMENDAALSCHE REDDINGSBRIGADE.
De Bloemendaalsche Reddingsbrigade hield onder
voorzitterschap van dr. W. D. van Qldenborgh,
haar najaarsledenvergadering in hotel Rozendaal te
Overveen.
De voorzitter wijdde eenige gevoelvolle woorden
aan de nagedachtenis van mevr. Meijerink.
De behandeling der agendapunten had een zeer
vlot verloop.
Tot leden der kascommissie voor het boekjaar
1940 werden benoemd de heerën Smalhout (voor
zitter), Dixon en B. J. Kuyl, die zich bereid ver
klaarden deze benoeming te aanvaarden.
Het volgen van cursussen in E.H.B.O. en het
bijwonen der zwemoefeningen in Stoops Bad is voor
een Reddingsbrigade en thans meer dan ooit, van
zoo overwegend belang, dat hierin, ondanks de
moeilijke omstandigheden, geen verslapping ge
duld mag worden. De E.H.B.O.-cursus die steeds
onder persoonlijke leiding staat van Dr. van Ol-
denborgh, zal wegens de verduisteringsmaatregelen
niet meer in het Kennemer Lyceum gegeven kun
nen worden. Voor dit doel is echter welwillend
het gymnastieklokaal in het Politiebureau te Over
veen ter beschikking der brigade gesteld. De lessen
wellce'zullen worden gegeven op de Woensdagavon
den vangen aan om half acht des avonds, ingaande
Woensdagavond 23 October a.s. Men verwarre dezen
cursus niet met dien van den Luchtbeschermings
dienst, waaromtrent nadere mededeelingen zullen
worden gedaan.
Maandag 14 October beginnen reéds de zwem
oefeningen in Stoops Bad.
De brigade verwacht een flinke opkomst harer
leden.
Aan mej. H. Kans en de heeren J. Huyboom en
J. van dei- Pol werd op deze vergadering uitgereikt
het op 31 Augustus j.l. behaalde Kustwachtdiploma
van den bond. De voorzitter feliciteerde hem met
het behaalde succes.
Daar het de Bloemendaalsche Reddingsbrigade
bekend was dat de zusterbrigades te Rotterdam
en Schiedam in de oorlogsdagen aan leden en aan
materiaal zeer zware offers hebben gebracht werd
voorgesteld aan beide brigades een bedrag van
f 7.50 te schenken, met welk voorstel de vergedering
met hartelijk applaus instemde.
De Technisch-leider van de Bloemendaalsche
Reddingsbrigade, de heer W. Buddingh dankte den
leden voor de trouwe medewerking.
Met een woord van dank voor de belangstelling
sloot de voorzitter de vergadering.
UIT GROOTMOEDERS TIJD. Voor de bezoekers van het Mengelberg-concert
te Den Haag waren alle „aapjes" van de Residentie gerequireerd, om het publiek
huiswaarts te brengen. De koetsiers wachten op hun „vrachtje".
(Foto Schimmelpenning!!.)
Burgemeester Walré de Bordes heeft aan 140
Middelburgsche burgers, die op 17 en 18 Mei heb
ben meegeholpen bij het blusschen van dé vele
branden, die Middelburg teisterden, een bronzen
medaille en oorkonde uitgereikt.
In de vacature-Corduwener in de Provinciale
Staten van Gelderland is benoemd verklaard de heer
W. van der Weide te Wageningen.
Met de trein van 19.09 uur is Maandagavond
het gezelschap van de Weensche Staatsopera, dat
hier te lande een aantal opera-uitvoeringen zal ge
ven tezamen met de Weensche Philharmonie, die
eenige concerten zal brengen, aan het Hollandsche
Spoorstation in Den Haag aangekomen.
Op tot nog toe onbekende wijze hebben inbre
kers zich toegang verschaft tot het kantoor van de
firma J. W. Stokvis in de Kerkstraat te Amsterdam.
Zij hebben zich meester gemaakt van twee geld
kistjes, respectievelijk f 500 en f 300 inhoudende.
Bovendien werd een dameshorloge gestolen.
VOOR DE KINDEREN.
Het oude heertje echter, dat van
begin af aan vreemd had gevonden
dat Ab meereed naar de haven, zag
ook nu dit voorval. Hij betaalde den
chauffeur de kosten van den rit voor
zich en voor Ab. Hiermee was deze
tevredengesteld. Maar wel vroeg hij
aan den chauffeur den losgetrokken
staart terug.
Gebogen onder den last van den
zwaren koffer liep het heertje in de
richting van het schip, dat voor ver
trek gereed lag. Toen hij dichterbij
kwam, zag hij zoowaar weer denzelf
den jongen staan.
„Ik zal dat gevalletje eens nader
onderzoeken," dacht mijnheer Speur
neus.
Ab zag niet dat Chineesche politie
agenten eerbiedig het oude heertje
groetten. Hij had enkel maar oogen
voor dit prachtige grijsgeschilderde
schip.
Maar plotseling voelde hij zich
beetgegrepen. Verschrikt keek Ab
eerst in het gezicht van een dunnen
agent en daarna aan zijn andere
zijde in het gezicht van een dikken
agent, die zoo rood was als een to
maat.
„M..m..m.. maar w..w..wat
bet., bet., beteekent dat?" stot
terde hij, heelemaal ontdaan.
Heel gewillig liet Ab zich meevoeren.
Zij gingen de trap op naar het grijze
schip. Ab vond het nog zoo'n kwaad
idee niet om naar het schip gebracht
te worden en als hij niet zoo stevig
was vastgehouden, dan had hij zeker
gesprongen van vreugde.
Het Bloembollenbedrijf.
Pensioen- en Toeslagfonds.
Verschenen is het uitgebreid jaarverslag 193
40 van het Pensioen- en Toeslagfonds vonr vj
Bloembollenbedrij f
Met voldoening wordt o.m. vastgesteld dat hef
Pensioenfonds niet slechts zijn taak in 'het ver
slagjaar zonder stoornis heeft kunnen
doch dat daarenboven de gunstige ontwikkeling
welke ook reeds in het voorgaand versla* tot
uiting mocht komen, gestadig voortgang vond
Het fonds, dat door onderlinge samenwerking
tusschen de drie werkgevers- en de drie land-
arbeidersorganisaties 1 Maart 1930 in het leven
werd geroepen, mocht zich sinds de vorige pu.
blicatie van het jaarverslag verheugen in een
toeneming van het aantal aangesloten werk-
gevers met 30% en de verwachtingen ten aanzien
van de jaarlijksche reserveering zijn verre over.
troffen.
Voor 375 bedrijven is de pensioenregeling thans
bindend, waarvan het totaal
f 2.388.588 beliep.
Het bestuur is van oordeel, dat er
redenen zijn om te verwachten, dat de
van het aantal aangeslotenen zal aanhouden!
Immers, meer dan ooit mag in dezen tijd worden
verwacht, dat alle werkgevers zullen medewerken
aan de versteviging van hun eigen bedrijfspen-
sioenfonds.
Niet alleen voor de oude arbeiders, maar ook
voor de werkgevers moet het een voldoening zijn
te weten, dat althans deze mooie en hoogst nut
tige sociale instelling in stand gehouden en t
bloei kan worden gebracht.
Over het verslagjaar werd aan invaliditeits-
f 7.890,38, aan ouderdomspensioen f 18.520,02 en
dus bijeengenomen f 26.410,40 uitgekeerd.
Aan het einde van het verslagjaar telde het
fonds reeds 164 pensioentrekkenden, die regel-
matig maandelijks hun uitkeering in
kunnen nemen.
Aan de reserve voor uitkeeringen over het ver
slagjaar kon een bedrag van f 22.888,76 worden
toegevoegd: deze beloopt thans totaal
f 150.614,87!^.
Het fonds kon sinds zijn oprichting reeds e
bedrag van f 276.515,63 aan pensioenen uitkeeren.
Aan het verslag werd toegevoegd een overzicht
van de verrichtingen van het Toeslagfonds in het
afgeloopen jaar. waaruit aan de arbeiders twee
maal per jaar een kindertoeslag werd verstrekt
totaal beloopende f 15 per jaar voor elk eigen kind
beneden 14 jaar, te rekenen van het derde kind.
Losse arbeiders ontvingen voor elke maand
dienst 1/12 gedeelte van deze uitkeering. In totaal
werd aan 859 arbeiders een uitkeering verstrekt
van f 19.773.
Waschinclustrie moet voorraad-
opgaven doen.
Van grond- en hulpstoffen.
De Staatscourant van Maandag bevat een
beschikking van den secr.-generaal van het de
partement van Handel-, Nijverheid pn Scheep
vaart, waarbij alle personen of lichamen, die
het wasscherijbedrijf uitoefenen, verplicht wor
den opgave te doen van de hoeveelheid grond
en hulpstoffen op 1 October 1940 voorhanden
of in voorraad, hoeveel zij daarvan in 1938 en
1939 hebben verbruikt, en de hoeveelheid wasch
in droge kilogramman in 1938 en 1939 behan
deld.
door LESLIE FORD.
29)
Sergeant Buck's verkante scheden liep rood
aan, terwijl hij in de houding ging staan. „Jawel,
mijnheer", zei hij uit den hoek van zijn mond. „Ik
bedoel, nee, mijnheer".
Hij opende de deur. De opperhoutvester stak
Steve met een glimlach de hand toe. „Ik verwacht
je morgen weer aan je werk", zei hij.
Toen de kolonel mij voorbijging, bleef hij even
staan en zei fluisterend: „Wilt u heel voorzichtig
zijn, en een paar uur lang niets impulsiefs doen,
mevrouw Latham?" Zijn gezicht stond zoo ern
stig, dat ik er van schrok. „Ik meen het heel ernstig,
beste".
Ik knikte. Het was bijna vijf uur, en er viel
weinig te doen voor etenstijd, impulsief of niet.
Niettemin deed de ongerustheid die uit zijn oogen
gesproken had, mij weinig op mijn gemak voelen,
nadat Buck de deur achter hen gesloten had.
Mevrouw Chapman stond op. „Ik zal je terug
brengen, Joe, en Bill ophalenGa je soms mee,
Grace? Cecily en Steve zullen elkaar nog wel het
noodige te vertellen hebben".
Ik stond op het punt, ja te zeggen, maar ik be
dacht me. Je kon het moeilijk impulsief noemen,
als ik meeging om mijn zoon van Squaw Meer op
te halen, maar toch voelde ik een vreemde aarze
ling. Als ik in het hotel bleef, kon de kolonel me
toch zeker er niet van beschuldigen dat ik zijn
orders niet opvolgde.
Ik liep door Cecily's kamer heen naar mijn
eigen kamer; het meisje had de verbindingsdeur
open laten staan. Toen ik de deur sloot, hoorde
ik de stem van den kolonel in de kamer van de
Ridleys. Een oogenblik overwoog ik nog of ik niet
beter terug zou gaan; maar ik meende dat hij er
toch zeker geen bezwaar tegen zou hebben, als ik
luisterde naar zijn volgende stap in dit geval. En
daarom bleef ik rustig, waar ik was.
het verdriet van mevrouw Ridley mee
voelen", hoorde ik hem zeggen. „Maar wij begrij
pen dat zij even verlangend als wij moet zijn, om
ie weten wie haar broer gedood heeft...,. Als u
op eenig oogenblik voelt dat het u te veel word'.,
mevrouw Ridley, dan moet u het vooral zeggen".
XVII.
Ik kon me precies voorstellen hoe het er in die
kamer moest uitzien. De kolonel en de houtvester
zouden bij de deur staan, tusschen de open kof
fers en de lange keurige Ridley zou hen zoo veel
mogelijk den weg versperren en trachten, ze weer
naar de gang weg te werken. Waar mevrouw
Ridley zich bevond kon ik me minder goed in
denken. Ze zou wel niet meer op bed liggen, an
ders zouden ze niet eens zoo ver gekomen zijn.
Waarschijnlijk zat ze dus bij het raam, in een van
haar donkere en een beetje slordige japonnen, vol
komen van streek.
Ridley zei kortaf: „Heel goed", en ik hoorde
hem op zij gaan. „Mijn vrouw zal u graag willen
helpen. Ze is niet erg sterk en dit is een ernstige
schok voor haar geweest. Ik zal u wel niet er aan
behoeven te herinneren, dat ik hier niet alleen als
haar man, maar ook als haar advocaat optreed".
Ik zag in mijn geest kolonel Primrose minzaam
knikken.
.Zoudt u ons eens nauwkeurig willen vertellen,
mevrouw, heel eenvoudig en kalm, wat u gister
avond gedaan hebt?"
„Maar dat heb ik u toch al uitvoerig verteld!"
begon Ridley.
„Gaat uw gang, mevrouw", zei de kolonel.
Ik luisterde gespannen, en het liep me koud
langs mijn rug, want ik had zijjn stem zelden zoo
gevaarlijk beminnelijk gehoord.
Vóór Ridley nog wat kon zeggen, begon zijn
vrouw snel: „Heel graag. Ik voel me best,
Alexander. Mij,n hoofdpijn is heelemaal over. Ik
„Goed, goed, beste. Maar overdrijf het niet".
„Ik ging naar het restaurant", zei ze haastig,
„om de jongelui te zien dansen. Mijn man bleef
hier. Ik bleef een poosje kijken. Toen kreeg ik
weer last van hoofdpijn; ik denk dat dat komt
van de dunne lucht. De kinderen stelden voor dat
ik naar den woonwagen zou gaan, een asperine
nemen en een poosje gaan liggen. Dat deed ik dan
ook maar. Ik moet wel in slaap gevallen zijn,
want toen zij om elf uur terugkwamen, maakten
ze me wakker. Ze haalden Lisa over, dien nacht
bij hun te blijven slapen. Ze had nog nooit in een
woonwagen geslapen en we dachten dat het wel
aardig voor haar zou zijn. Ik ging dus alleen naar
het hotel terug. Ik had een clip met saffieren op
gestoken. De veer daarvan was al lang slap ge
weest en ik voelde het ding losgaan. Ik zocht er
naar op den grond en toen struikelde ik over
mijn broer".
Ze sprak haastig en eentonig, als een kind dat
een van buiten geleerd lesje opzegt. Het bleef een
oogenblik stil.
„Is dit de clip die u verloren hebt?" hoorde ik
den kolonel zeggen.
„O, ja! Ik ben zoo blij dat u hem gevonden
hebt!"
„Wij zullen hem nog een paar dagen moeten
houden. Ik neem dus aan dat u het schot niet ge
hoord hebt?"
„Nee. Ik sliep."
„Je bedoelt dat je meent dat je sliep, beste,"
zei haar man. „Je weet natuurlijk niet wanneer
dat schot werd afgevuurd".
„Dat bedoelde ik natuurlijk", zei ze haastig.
„Ik heb het niet gehoord en daarom dacht ik dat
ik in slaap gevallen was".
„Ja, ja", zei de kolonel. „En de jongelui? Toen
die terugkwamen, hadden die ook iets gehoord?"
„Nee, niets. Ik wil zeggen, ze spraken er in 't
geheel niet over, dus dat zal wel niet".
„En ze hebben er dus niets over gezegd?"
„Nee!" Haar stem klonk hooger en een beetje
hijgend.
„Houd je gemak, beste", zei Ridley. „Er is niets
om je zenuwachtig over te makenNiet waar.
kolonel?"
In vond dat de manier, waarop de kolonel deze
vraag negeerde, allerminst geruststellend was.
„Weet u heel zeker, mevrouw Ridley", vroeg hij
kalm, „dat u den woonwagen niet verlaten hebt?"
„O ja; heel zeker!"
„Denkt u eens een oogenblik na. Was het niet
zoo: U hoorde een schot, stond verschrikt op,
stond een oogenblik zonder te weten wat te doen,
en verzamelde eindelijk moed genoeg om in het
donker naar buiten te gaan?"
„O neen hijgde mevrouw Ridley.
„Sloop u niet om den wagen heen, zag iemand
in het donker, om weer verschrikt terug te slui
pen? En u sloop later er weer heen, toen u dacht
dat iedereen weg was, en U verloor daarbij uw
clip?"
„Nee!" gilde mevrouw Ridley. „Nee! Ik heb
nie
Ridley was woedend in de rede gevallen: het
was voor het eerst dat ik zijn stem volkomen na
tuurlijk en ongekunsteld hoorde in tegenwoordig
heid van anderen: „Nu is het genoeg! U maakt
mijn vrouw gek met uw pijnbank-methoden!"
„Heel goed", zei de kolonel, nog altijd minzaam.
„Meer had ik ook niet te vragen, mevrouw Ridley.
Dank u wel. Goeden middag".
Ik stond nog steeds onbewegelijk, nadat ik de
deur had hooren sluiten, en de voetstappen niet
langer hoorbaar waren. De lange stilte werd al
leen gebroken door het snikken van mevrouw
Ridley. Plotseling zei ze: „O, het spijt me zoo,
Alexander. Ik had me beter moeten beheerschen!"
Het was zoo'n zielige jammerlijke verdediging,
dat ik me in eens kon voorstellen, hoe de arme
vrouw hem in doodsangst moest staan aankijken.
„Tja, beste", zei Ridley opgewekt, „dat komt er
van als je den raad van je advocaat niet opvolgt.
Ik vrees dat ik er niet veel aan kan doen"
Het was weer stil. Ik hoorde hem loopen, blijk
baar naar haar toe, want zijn stem vervolgde nu
halfluid:
„Waarom, mag ik vragen, heb je me niet ver
teld, dat ze je clip daar gevonden hadden? Je
wist dat, nietwaar? Niemand is er in gevlogen,
als dat je tot troost kan zijn.... En waarom heb
je tegen mij gelogen dat je den woonwagen niet
verlaten had?"
Ik stond met open mond, niet zeker of ik hem
wel goed verstaan had. Het klonk buitengewoon
zonderling. Als hij van haar schuld overtuigd was
en dat moest wel, omdat hij haar ronduit een
moordenares genoemd had dan kon hij toch
begrijpen dat ze den woonwagen verlaten had. Ze
had George toch niet van binnenuit kunnen dood
schieten!
„Ik was bang!" jammerde mevrouw Ridley.
Weer was er een lange stilte, tot er plotseling
iets heel vreemds gebeurde. Ik hoorde een koffer
over den grond schuiven en een stoel opzij zetten.
Ik stond nog steeds bij de verbindingsdeur naar
Cecily's kamer. Aan het eind van het korte gan
getje tusschen mijn badkamer aan den eenen kant,
en de kasten van de Ridley's en van mij aan den
anderen kant, kon ik een smallen streep dag
licht zien onder de afgesloten verbindingsdeur
naar hun kamer. Maar nu zag ik hoe een schaduw
een groot deel van dit licht verduisterde. En ik
begreep, zonder dat ik het flauwste idee had waar
om, dat Ridley vlak voor die deur moest staan.
Ik hijgde een oogenblik naar adem.
„Alexander!" zei mevrouw Ridley, voor haar
doen op scherpen toon.
„S-s-s-st!" fluisterde hij.
Er was iets in den klank van dat gesis dat m«
den keel dichtkneep. Ik deed onhoorbaar een stap
in de richting van de gangdeur, ofschoon ik nog
steeds niet begreep, waarom ik toch zoo bang was.
Er werd zachtjes op de verbindingsdeur geklopt
Ik antwoordde niet; niet omdat ik het niet wilde,
maar omdat mijn keel zoo droog was dat ik geen
geluid kon uitbrengen. Hij klopte nu luider en nep
op den beminnelijksten toon van de wereld zoo,
dat ik er kippenvel van kreeg „Och, mevrouw
Latham!"
Terwijl ik mijn mond opende om te antwoorden,
deed iets dat al eenigen tijd in mijn onderbewust
zijn rondgetold had, me naar mijn deur kijken. En
ik zag iets dat mij plotseling stil deed staan: d«
grendel aan den binnenkant was dichtgeschoven.
Ik had zelf de deur aan den buitenkant met mijn
-sleutel gesloten, dus dit moest door iemand an
ders gedaan zijn. Waarom, daarvan had ik niet
het flauwste idee. -
Ik hoorde Ridley, veel zachter, zeggen: ,.B
moet volkomen zekerheid hebben, dat dat ver
vloekte mensch daar binnen niet rondsnuffelt-
Hij klopte weer, flink luid. „Och, mevrouw
Latham, bent u daar?"
Waarom ik het deed, weet ik nog niet, maarop
dat oogenblik sloop ik onhoorbaar naar de kas
deur die half openstond. Ik hoorde Ridley aan a
deur morrelen en gleed met trillende vingers a
diepe kast binnen Voorzichtig trok ik de deur
achter me dicht; er zat een greep aan den bin
nenkant en ik liet de schoot langzaam en ohho
baar in het slot vallen, terwijl Ridley de tussen
deur opende en binnenkwam.
„Mevrouw Latham?" zei hij nog eens.
(Wordt vervolfiQ-1
