AB'S AVONTUREN
lg3?
De vreemde Erfenis
W OENSD 'X G 20 NOVEMBER 1940
Het nut van de volkstuintjes.
Vooral in dezen tijd gestegen.
Zooals bekend zal op 23 dezer in het Vei-
ligheidsmupseum te Amsterdam de ten
toonstelling „Voeding in Oorlogstijd" ge
opend worden. Hierop zal ook een
standplaats ingenomen worden door den bond
van volkstuinders. Dezè zal daar van voor
lichting dienen omtrent de juiste bewerking van
den volkstuin en vele nuttige werken geven.
Er o.m. op wijzen, dat onkruiden niet vernietigd
dienen te worden, doch integendeel wel degelijk
ten voordeele van de productie toegepast kunnen
worden. Men zal er voorts een uitvoerig over
zicht aantreffen van de indeeling der verschil
lende tuingroepen, terwijl tevens door middel
van plakkaten een duidelijk inzicht zal worden
geboden, van wat een volkstuin van driehon
derd vierkante meter per jaar kan opbrengen
aan voedsel.
In verband hiermede had het A.N.P0 een on
derhoud met den voorzitter van den Bond van
Volkstuinders, den heer J. Vroegop, zelf een
gedegen tuinder, die nogmaals den aard en de
groote waarde van den volkstuin niet alleen op
economisch gebied, doch ook op sociaal ge
bied naar voren bracht.
Immers, het gevoel van saamhoorigheid en de
gemeenschapszin vormen de grondbeginselen
van den Volkstuin, waarop voortgebouwd kan
worden.
De Bond van Volkstuinders zit niet bij de
pakken neer, vooral niet onder de gegeven om
standigheden. Er' zijn aanwijzingen te over, dat
de volkstuintjes een plaats zulien gaan inne
men in het vraagstuk der voedselvoorziening.
Zoowel in de hoofdstad als In de andere centra
des lands wordt het streven om den volkstuin
een definitieve plaats te bezorgen, voortgezet.
In Amsterdam heeft men thans onder oogen
gezien de vereeniging in een tuingroep van
tien perceelen tot een gezamenlijk te bewerken
oppervlakte van 3000 vierkante meter. Een
eerste vereisehte voor het welslagen van
dit plan, dat op de tuingroep Amstelveen in
uitvoering is, is natuurlijk de volledige solida
riteit tusschen de tien gegadigden onderling.
Ontworpen is een teeltplan voor een jaar, waar
in driemaal verschillende groentensoorten
oogst zullen worden.
De afscheiding tusschen de tuintjes komt te
vervallen, al zal in naam iedere gegadigde
huurder van een bepaald gedeelte blijven.
Naar schatting, en deze rekensom heeft geleid
tot een dergelijke proefneming, zullen de tien
tuinders op hun gemeenschappelijk bezit in
staat zijn een opbrengst te bewerkstelligen,
welke 50 pet. meer is dan wanneer zij indivi
dueel te werk gegaan waren. Dat dit ten aan
zien van de voedselvoorziening een factor van
belang is, hoeft geen betoog.
Voorts beoogt de Bond van Volkstuinders
het tot elkaar brengen van de huurders en ver
huurders van volkstuintjes, ten einde op dit ge
bied tot een volledige concentratie te komen.
In Amsterdam alleen al telt men- buiten den
bond ruim 5000 „wilde" tuintjes.
Eenheid is zoodoende onmogelijk. Ter hand
having van een goede en algemeene regeling
dient toenadering gezocht te worden. E^n uni
forme regeling kan slechts te eigen voordeele
strekken, en daar de Bond van Volkstuinders
beschikt over een centraal lichaam, dat den in
koop van zaad en meststoffen regelt, kan men
gerust van het denkbeeld uitgaan, dat de „wilde"
tuinder daar evengoed van mag profiteeren.
Nooit zal echter uit het oog verloren worden,
dat het uiteindelijke doel van het volkstuinen
ls dit bedrijf een blijvende waarde te verzeke
ren en den stadsbewoner liefde schenken in het
kweeken van bloem, plant en vrucht, waarmede
in menig opzicht zijn éigen belang gediend
wordt.
ARRONDISSEMENTS-RECHTBANK TE
HAARLEM.
Door het. verbindend worden der uitdeelïngs-
lijst is geëindigd het faillissement van:
Klaas Walst, melkslijter, wonende te Oos't-
zaan.
Curator: Mr.'. F. M. Hagemeijcr te Haarlem.
Na gedaan verzet is geëindigd het faillissement
van A. van Egmond, verkooper, wonende te Haar
lem.
Curator: Mr. A. W HeNeman- te IJmuiden, gem.
Velsen.
Als advocaat en procureur bij de Arr. Recht
bank is beëedigd Mr. C. A. Steketee alhier.
BOND VAN RIETHANDELAREN IN
NEDERLAND.
Op 16 November j.l. is te Utrecht opgericht
de Bond van Riethandelaren in Nederland.-
De bond is opgericht om de leden bij te staan
het hoofd te bieden aan de moeilijke tijdsom
standigheden, zooals het vervoerprobleem en de
inpoldering van goed rietland.
Eikenschors mag vrvoerd worden.
Het departement van Handel, Nijverheid
en Scheepvaart maakt bekend, dat het voor
schrift d.d. 7 Juni 1940, waarbij is bepaald,
dat alle eikenhout ter plaatse van den kap van
de schors moet worden ontdaan en dat het ver
voer van ongeschild eikenhout zonder vergun
ning verboden is, wordt ingetrokken.
Het startsein is gegeven en de manschappen van een der Italiaansche vliegtuigbases gaan in de
booten, om naar de machines te varen, welke op eenigen afstand verankerd liggen.
(Foto Weltbild.)
De Winterhulp.
Krachtige aanbeveling van burgemeester
De Vlugt.
De burgemeester van Amsterdam, dr. W. de
Vlugt, richt den volgenden oproep tot de Amster
dammers:
Reeds menigmaal heb ik een beroep moeten
doen op den weldadigheidszin der Amsterdamsche
burgerij. En met dankbaarheid mag ik constateé-
ren, dat de hoofdstad mild en gul weet te geven.
Ik weet intusschen, dat ik spaarzaam moet zijn
met opwekkingen tot het doen van giften. Immers,
het beroep op hen, die iets te missen hebben, komt
van zoovelerlei kant en wordt zoo vaak herhaald,
dat- de aanvankelijke bereidwilligheid bij velen
als van zelf geremd wordt.
Toch meen ik, dat ook thans ik niet mag na
laten, mij opnieuw tot u te wenden. De Winter
hulpactie staat voor de deur, op 29 en 30 Novem
ber a.s. wordt zij ingezet met een straat- en huis
collecte. Haar doel is ons allen welbekend, n.l. dit':
hulpbetoon door Nederlanders, voor Nederlanders
en onder toezicht van Nederlanders.
Ik wil niets te kort doen aan het prachtige werk,
dat door kerkelijke en particuliere instellingen
op onbekrompen wijze wordt verricht, als ik des
niettemin deze winterhulp krachtig bij u aanbe
veel.
De ongunst der tijden heeft ontelbaar velen
diep getroffen en de nooden in allerlei geledingen
zijn dienovereenkomstig gestegen. Hierin te hel
pen voorzien is gewetensplicht en nationale plicht.
Amsterdam toone dat het hiervan doordrongen is.
Opgave van niet eigen vee.
Aangezien blijkt, dat verschillende personen
tot nu toe verzuimd hebben, opgave te doen van
runderen, paardën en ander vee, dat gedurende de
oorlogsdagen of daarna is komen aanlöopen of
werd opgevangen, wordt men verzocht hiervan als
nog ten spoedigste opgave te doen aan het bureau
ontruiming, Laan van Meerdervoort 51 te 's-Gra-
venhage.
Dit betreft alle vee in en rondom de evacuatie-
gebieden, dat r.iet door toewijzing vanwege het
bureau ontruiming of op andere regelmatige wijze
bij den houder is terechtgekomen.
De gemeentebesturen wordt hierbij medewer
king verzocht, hun bekende gevallen als hier be
doeld ter kennis te willen brengen van het bureau
ontruiming.
Houders van toegeloopen vee, die verzuimen hier
van aangifte te doen stellen zich uiteraard aan
vervolging bloot.
Ook degenen, die nog gelden of opbrengstep on
der zich hebben als gevolg van de vee-ontruiiming
dienen hiervan ten spoedigste kennis te geven aan
het bureau ontruiming.
Zes jaar legen berucht misdadiger
geëischt.
In den nacht van 3 op 4 Februari werd in
gebroken in den juwelierswinkel van de firma Sie-
bel aan den Ouden Binnenweg te Rotterdam, waar
bij ruim 21.000 aan horloges en juweelen werd
gestolen.
Bij het onderzoek leidde het spoor naar Am
sterdam en wel naar een onden bekende van de
justitie. Hij werd geschaduwd en de recherche zag,
dat hij zich op zekeren avond in Maart begaf naai
de woning van den 38-jarige diamantbewerker J.
A. de R. in de Preangerstraat. Bij een huiszoeking
vond men een belangrijk deel van de kostbaarheden
van dé fa. Siebel op zolder verstopt. Ook de oude
bekende van de justitie, de 59-jarige boekhouder
M. H. van der S was, vóór tot huiszoeking bij De
R. werd overgegaan, gearresteerd. Van der S. had
een groot aantal kostbaarheden bij zich. Aanvan
kelijk ontkende hij, doch de rechtbank veroordeelde
hem wegens heling tot vier jaar gevangenisstraf,
De R. werd tot anderhalf jaar veroordeeld, in beide
gevallen werd de voorloopige hechtenis in minde
ring gebracht.
Van der S. ging van het vonnis in hooger beroep
en vandaag stond hij voor het Amsterdamsche hof
terecht.
Hij had zijn houding gewijzigd: Ik geef nu toe,
dat ik de kostbaarheden geheeld heb. Ik wist wel,
dat ze van Siebel afkomstig warén. Hij hield vol,
dat hij ze bij De R. had gehaald. Een zekere Bob S.
had hem overgehaald zich met de zaak te bemoeien.
Hoewel hij aanvankelijk zijn leven had willen
beteren, had hij zich door Bob laten bepraten, aldus
had verd. in een brief aan den president van het
hof geschreven.
Bob S. zoo schreef hij verder had hem
later verraden aan de politie.
Verdacht wil nu hij heeft reeds 24 jaar van
zijn leven in de gevangenis doorgebracht zijn
leven verbeteren en hij riep de uiterste clementie
van het Hof in.
De procureur-generaal mr. J. Versteeg deed een
boekje over verd. open. Behalve zijn groot aantal
veroordeelngen zijn er nog 32 processen-verbaal
tegen verdachte opgemaakt van diefstallen, die niet
vervolgd kpnden worden, omdat hij reeds het maxi
mum had gekregen.
Verd. is een „centraal punt van misdaad in Ne
derland', meende mr. Versteeg. Deze man speelt
thans de rol van den berouwvollen zondaar, een rol,
die weinig indruk maakt. Verd. geeft nu de schuld
aan Bob S.. die hem verleid zou hebben. Dat zou
misschien mogelijk zijn bij een jongen van een
jaar of achttien, maar niet bij een geraffineerd
man als Van der S. Ook is aan dezen verd. heling
van twee fietsen ten laste gelegd. Die feiten ontkent
hij, want daarvan kan hij niemand anders de schuld
geven.
Van een verbetering van Van der S. geloof ik
dan ook niets, aldus het O.M. en men mag met
hem geen clementie betrachten. Een straf van vier
jaar is voor hem te laag.
Spr. vorderde wegens heling zes jaar gevangenis
straf met aftrek van voorarrest.
De verdediger mr. dr. Benno J. Stokvis belichtte
den figuur van verdachte en pleitte clementie.
Arrest 3 December.
VOOR DE KINDEREN
Ab haalde ruimer adem toen hij het
reuzenschip in de verte, eerst lang
zaam en daarna met groote snelheid
zag verdwijnen. Ook D4b zag door de
ruiten van zijn hut dat het groote
schip snel stoomde. De woede van
Simpa was vreeselijk. Hij balde zijn
geweldige vuisten tegen Dib en be
schuldigde hem ervan, dat hij den
Oceaanstoomer had gewaarschuwd.
Zwaar geboeid werd Dib weggeleid en
in een donker hol geworpen. De mar
conist van den Oceaanstoomer zat nu
niet stil, doch seinde achter elkaar:
S. O. SS. O. s.*.
De eerste, die de S. O. S.-seinen
opving, was de marconist van de
kustpolitie, dertig mijlen verwijderd
van dit schip. Bij de eerste teekens
van het S. O. S. was hij vol aandacht.
Vlug noteerde zijn potlood den naam
en ligging van het schip, dat in nood
verkeerde. Het tweede wat hij op
ving was, dat het schip achtervolgd
werd door de D. III, die geheel in
handen was van de piraten.
Een kleine motorsloep schoot met
razende snelheid over het water dooi
den inktzwarten nacht. Plotseling
stopte de krachtige motor en ^met een
sierlijke bocht lag de sloep een
oogenblik later langszij een geweldig
groot watervliegtuig. Twee mannen in
donkere leeren vliegerspakken stap
ten vlug over van de sloep op een dei-
vleugels. De open motorboot verwij
derde zich weer en was spoedig in de
donkerte verdwenen. De beide man
nen stapten in den stuurstoel. Kort
daarop vloog de machtige machine
over het donkere water en verhief
zich in de donkere lucht.
Eerst bekentenis, daarna hertw
Voor het Amsterdamsche Gerechtshf
door Mr. M. Jolles gepresideerd werd st t
recht een 25-jarige gedetineerde, woóriachr
Hilversum, onder de verdenking van dief t 15
een geldkistje, inhoudende ongeveer neeenV
gulden. De diefstal wasgepleegd in 1933 e-'i
cafetaria te Hilversum. u 111
Eerst in Februari van dit jaar kwam een a
in'de zaak door een gesprek tusschen twee'^'^
plichtigen in een militair hospitaal in Deiwi55"
De militaire politie werd met het onderzo
last en reeds direct bij het verhoor doT
majoor der militaire politie legde de man
voor het gerechtshof stond, een bekenteni^
<-3'
fff
de cel bevestigde hij deze door alles uitvoe"^1
papier te zetten, daarbij op verzoek een teek t?
van het interieur van het huis overleggend5*
Ook bij het nader onderzoek had de verd
den rechter-commissaris bekend, volgen? V°':
verklaring in de verwachting vrij te komen V
Februari tot 1 Mei had de politie hem echter
gehouden. Toen had hij deze bekentenis plo/y"'
herroepen en verklaard alles maar gefantaseSl
hebben. Hij had het interieur van de cafetaria
maar geschetst, toen pressie op hem was us?]
oef end. *e-
De procureur-generaal, mr. L. Verstee* f'
in zijn requisitoir, dat de rechtbank te
die den man tot twee jaar gevangenisstraf maf?
trek van preventieve hechtenis veroordeeld h
vonnis gewezen had op de bekentenis tegen 5
den rechtercommissaris en terecht de heir®3'
van den verd. net aannemelijk had geacht ïp
pressie kon z.i. geen sprake zijn. Daar hij in siaan i
een inwendige teekéning van het huis te verva
digen, terwijl hij beweerd had het niet te
nen, sloot de procureur-generaal zich bij het v
nis van de rechtbank aan en vroeg bevestig'
ei-van.
s at ia
De verdediger, mr. Sprenger, gaf als zijn indn-i
e kennen, dat verd. aan wien hij was toegeven-
thans geacht kan worden de waarheid te sof*
ken wat betreft zijn ontkenning van schuld {.7
bracht de mogelijkheid naar voren van een
kortkoming bij het politieel onderzoek. De
schrijving van het huis was verd. wellicht
geven door den werkelijken dader.
Toen daarop echter de verd. verklaarde het
huis niet te kennen, zag de verdediger van verder
pleidooi af en legde hij zich neer bij de t
van het hof.
Uitspraak over 14 dagen.
;SCl
Dienstbode stal juweelen.
Vriend verdacht van heling.
In de maand October zijn. zooals men zich
herinneren, bij een alleenwonende dame op den
Witte Vrouwensingel te Utrecht juweelen gestolen só'
ter waarde van bijna 500. De zaak werd in handen
gelegd van de politie, die na korten tijd de dader?
opspoorde. Dit was de dienstbode van de dame, die
op het moment dat zij gearresteerd werd, ziek
bed la^.
Dinsdag heeft de meervoudige sti,lvl
van de Utrechtsche rechtbank dezen diefstafbel
handeld. Allereerst werd gehoord de 24-jarige
dienstbode G. W., die sedert eind October in het
Huis van Bewaring was ingesloten. Zij bekend» 11
de sieraden en zilveren voorwerpen van haar me-r"
vrouw te hebben gestolen en antwoordde op een
vraag van den president, hoe zij tot deze daad wa?
gekomen, dat zij elke maand 10 aan haar ouder?
moest geven en dat zij die van de 25 welke zij
verdiende, niet altijd kon missen, zoodat zij tot dief.
stal was overgegaan.
Hierna werd de vriend van de dienstbode, de 22-
jarige vertegenwoordiger H. van V. gehoord, wies
heling van de sieraden ten laste was gelegd. Ver
dachte ontkende geweten te hebben, dat de juwee
len waren gestolen. De dienstbode, zijn meisje, had
hem volgens "zijn zeggen, verteld, dat zij de sieraden 'A
van haar moeder ten geschenke had gekregen. Daar
zij in geldnood zat. had zij hem gevraagd de voor-
werpen te verkoopen. Als hem dit gelukte zou hij,
1 belooning ontvangen. De jongeman lieptallerki
goud en zilversmidswinkels af en zag inderdaad
kans, de kostbare voorwerpen van de hand le
doen. Alhoewel de sieraden een bedrag van bijna
500 vertegenwoordigden, ontving de man voor
zijn goud,- zilver en juweelen, alsmede voor l.
platina broche slechts 32.50. Bij zijn meisje terug
gekeerd vertelde hij haar, dat hij niet meer dan
14 had gekregen. Hij gaf die 14 en verdween met
de rest naar een dorpje bij Nijmegen waar hij zijn
„echte" meisje had zitten en met wie hij de restee-
rende 18.50 ging verbrassen.
Als getuige werd gehoord de dienstbode, die ver
telde, dat zij inderdaad aan haar vriend bad ge
zegd dat zij de juweelen van haar moeder had
kregen.
De Officier van Justitie mr. Twiss Quarles van
Ufford, zeide, dat door de bekentenis van de dienst
bode het gestelde in de dagvaarding was bewezen.
Wat de andere verdachte betreft, deze moet'volgen?
spreker geweten hebben, dat de juweelen van dief
stal afkomstig waren. Het is een ernstig feit en bei
den behooren flink gestraft te woeden.
Zoowel tegen de dienstbode als tegen den ver
tegenwoordiger eischte spreker een gevangenisstraf
voor den tijd van 6 maanden met aftrek van pre
ventieve hechtenis.
Voor de dienstbode pleitte mej. mr. Henket. Voor
den vertegenwoordiger mej. mr. Sebus.
De rechtbank zal heden over 14 dagen uitspraak
doen.
Geen schade door Engelsche
luchtaanvallen.
In den nacht van Maandag óp Dinsdag heb
ben de Engelsche luchtaanvallen hier te lande
geen noemenswaardige schade aangericht.
(A.N.P.)
Roman van HERBERT STEINMANN.
Bewerkt door
28)
LIZZY VEEN.
(Nadruk verboden).
Er bestaat geen twijfel, Floreales wordt vrij en
Benor Quito wordt nu senor Salas y Gomez.
Wilt u mij nu ten gronde richten, senor, doet
u 'het. zegt Alvarez.
Senor Salas y Gomez kijkt zijn tegenstander
aan. Ik weet te goed, senor Alvarez, wat het be-
teekent geslagen te zijn, om nu overmoedig te
worden. Uw middelen waren niet altijd goed en
edel, senor Alvarez, maar u streed voor uw over
tuiging, zooals ik voor de mijne. U bent nu wat
ik was, een man zonder land, een vluchteling. Ik
zal het u niet moeilijk maken, wij zijn quitte. Hij
(keert zich om en Hans Wenger volgt hem.
Alvarez kijkt hen lang na, dan sluit hij het
deksel van zijn koffer en een uur later heeft hij
het circus voor altijd verlaten.
Quito en Wenger loopen door den zonneschijn
naar hun wagens. Wilt u ons nu ook verlaten,
senor Gömez?
Ja. mr. Wenger. mijn'ïand roept mijMaar ik
zal nooit vergeten wat u voor mij hebt gedaan.
Zij blijven staan en kijken elkaar in de oogen.
Een "bange vraag staat in de oogen van den jon
gen man. De ander toegrijpt.
Nu zoudt u graag willen weten hoe lik tegen
over Juanita sta, niet? Zij is noch mijn verloofde,
noch mijn vrouw, zij is de dochter van een vriend,
een voornaam man in mijn vaderland. Mercedes
Juanita Marquez heet zij. Haar vader heeft zich
nooit met politiek bezig gehouden. Hij stierf kort
ryoordat men mjj begon te vervolgen; in zijn tes
tament stond ik als voogd voor zijn eenige dochter
genoemd. Ik nam haar toy mij, kort voor mijn val.
Zij echter wilde mij in mijn ongeluk niet verlaten.
De bezittingen van haar vader lagen in een ge
bied waar hard gevochten is. Juanita ging met mij
mee als mijn partnerin, meer niet. Niemand wist
iets van haar af, niémand kon haar verraden.
Dat is alles! Vaarwel!
Quito drukte Hans de hand en ging naar zijn
wagen.
Hans Wenger weet nauwelijks hoe hij de laat
ste uren doorgebracht heeft. Hij weet alleen, dat
hij in den cassawagen heeft gewerkt, dat hij de
brug des' doods heeft gecontroleerd en een rond
gang door de stallen heeft gemaakt. Maar kleinig
heden weet hij niet. Juanita is vrij! jubelt het
steeds in hem.
Als hij 's middags langs de manege loopt, hoort
hij een vluggen 'Stap achter zich en een aarzelen
de stem roept:
Mr. Wenger. Daar staat Juanita en kijkt
Hans met haar donkere oogen fceeder aan.
Quito, mijn voogd, senor Salas y Gomez, is naar
de stad gegaan; ik geloof dat hij voorbereidingen
treft om te vertrekken.
Een bitter verdriet is in het hart van Hans
Wenger opgekomen. Nu gaat u ons ook verla
ten. miss Juanita?
Zij weert met een lachje af. Neen, mr. Wen
ger. Quit-o heeft mij gevraagd hem naar ons va-
'derland te vergezellen, maar ik kan niet.
In Hans Wenger's hart begint het zachtjes te
jubelen. U kunt niet, miss Juanita.' is dat niet
een beetje dwaas? U zult nu in Floreales een
groote positie in de society kunnen innemen. U
zult bezittingen hebben en een prachtige villa en
de jongelui van Floreales zullen u het hof maken.
Juanita schudt treurig het hoofd, Haar oogen
worden treurig. Wilt u mij kwijt zijn, mr. Wen
ger? Wilt u een andere partnerin, o, dat had ik
niet gedacht.
Nu kan Hans het niet meer misverstaan, waar
om de rijke, mooie Juanita liever een arme ar
tieste blijft.
r- Juanita, wil je mijn vrouw' worden? vraagt
hij stil en hij merkt niet, dat hij zijn moedertaal
spreekt.
Maar het meisje zegt ook in zijn taal:
Ja, Hans, dat wil ik.
Spreek je dan mijn taal? vraagt Hans blij
verwonderd.
Zij lachte vroolijk. Ja, Hans, we leerden het
op school. Daarom weet ik ook al lang, dat je van
mij houdt.
Hoe kon je dat weten, liefste?
Je hebt het zelf gezegd, indertijd met dat
mislukte schot van Quito, toen je mij buiten
bracht, lief, dapper meisje, moed
Hans legt zijn arm om haar heen.
Juanita, smeekt hij, zeg nog eens, dat je
van mij houdt.
Ja, Hans, ik houd van je.
Intusschen heeft Gertrude ook een vreemd
avontuur. Zij is op weg naar de cantine, waar zij
enkele dingen wil koopen. maar daar komt Bill
Bing haar in den weg.
Neem mij niet kwalijk, miss Wenger, zegt hij
beleefd, hebt u een oogènblikje tijd? Ik zou
u graag iets in den stal willen laten zien.
Gertrude stemt onmiddellijk toe, zij meent, dat
zij weet. waar het om gaat. O, ja, mr. Bing, heeft
de grijze nu eindelijk haar veulen gekregen, ja.
dat moet ik zien. Is het aardig?
De man wrijft de kin.-Ja, kijkt u eens, miss,
een veulen is het nu niet bepaald, maar dat moet
u zelf zien. Het beste is. dat u het diertje bekijkt,
wedden, dat het de moeite waard is.
U maakt mij nieuwsgierig mr Bing. Gertrude
loopt lachend naast hem. Zij weet, dat Bill Bing
haar ieder nieuw dier laat zien, elk jong geboren
dier en beiden hopen zij, dat hij eens iets bijzon
ders voor het circus zal hebben. Als zij den stal
binnengaan, brengt Bing haar regelrecht naar zijn
kamértje. Voor de deur blijft hij staan. Daar
binnen is het beest, niet bang zijn, het bijt niet.
Gertrude opent voorzichtig de deur. Maar zij
ziet alleen den rug van een welbekende mannen-
gestalte. Maar Bill, dat is Watermiller! zegt
zij teleurgesteld. De stalmeester grijnst.
Nou miss, dat is het nu juist. En voordat zij
erop verdacht is heeft Bing haar de kamer bin
nengeduwd en is zelf buiten gebleven. In hetzelf
de oogenblik keert Watermiller zich om.
Nu, Truusje, wat zeg je nu wel? vraagt een
bekende stem.
Gertrude staat stil en kan haar oogen niet ge-
looven. Ja, dat is Watermiller's bekende, slordige
jas, maar zijn gezicht is het niet. Glad geschoren
en bruin verbrand is dit gezicht, zonder oogdoek.
Koert, Koert Wolter, zegt Gertrude, diep
ademhalend.
Ja, het is Koert Wolter, het moederszoontje, de
slappe jongeman, nu flink en kranig en hij bewijst
dit door Gertrude zonder commentaar in de armen
te nemen en haar kussen.
Ben ik nu man genoeg. Truusje?
Gertrude sluit de oogen, gelukkig.
Als een bonte droom trekt alles aan haar voor
bij. De gedachte wat deze Watermiller allemaal
heeft gedaan en dat zij eigenlijk alleen van Koert
heeft gehouden. Eindelijk kan zij zich losmaken.
Maar hoe is dat mogelijk. Koert, hoe kom je
hier?
Hij lacht geheimzinnig. Heel gewoon, Truus
je, weet je nog, dat wij ruzie hadden en ik zoo
jaloersch was op een zekeren Amerikaan, wel', toen
ben ik naar mijn oom geloopen, je weet wel den
ontdekkingsreiziger Korting. Hij toonde mij den
weg om man te worden en bij jou te komen. Hij
had een ouden vriend bij het circus, Bill Bing.
Hij schreef Bill Bing en kondigde mijn komst aan
met het verzoek mij grondig te leeren aanoakken.
Eerst stuurde mijn oom mij naar New-York. waar
ik. in een restaurant borden moest wasschen. Men
heeft mij niets cadeau gedaan, de reis naar het
jiircus „Excelsior", heb ik als blinde passagier
boven op een goederenwagen meegemaakt. Ik wist
niets van de overeenkomst tusschen oom Korting
en Bill Bing.
O, Koert, zeide Gertrude ontroerd, wat heb
i° terwille van mij allemaal meegemaakt.
Koert trekt haar tegen zich aan. Niets erg
hoor schat, het was voor mijn bestwil! Bing is
tevreden over mij, hij heeft mij, nadat hij zeker
hij
van mij was, over alles ingelicht, ook over den
brief van oom Korting heeft hij gesproken. Van
daag vond ik dat het genoeg was met de comedie,
ik moest nu kleur bekennen. Dat is alles.
Ach. Koert, en wat zal er nu gebeuren?
Hij rekt zich. Nu gaan we eerst naar je vader
om onze verloving te vertellen. Het circus kan Ik
niet meer missen. Hans zal zijn zwager wel een
baantje moeten bezorgen, al is het dan niet
stalknecht. Wat denk je ervan, Gertrude?
Neen. ik wil het circus ook niet meer verlaten,
Vader zal wel naar huis gaan. Wij kunnen dus,
als wij willen, daar altijd rust vinden.
Bill Bing kijkt om den hoek van de deur. Hier
is allés in orde, ik heb het wel gezegd, de jonge
man behoeft zich maar te scheren, dan ziet
er heelemaal niet zoo slecht uit.
Des avonds voor de groote voorstelling laat Hans
allen bij zich komen. Zij zijn er allen, vader wen
ger en Gertrude naast Koert. Bill Bing en Nancy
en natuurlijk Juanita naast Hans.
Eerst vertelt hij. dat Dorothy Koele haar con
tract heeft opgezegd en vertrokken is. Mijn va
der heeft besloten de leiding van het circus aan
mij over te dragen. Hij zal zich terugtrekken 1»
ons huis. dat ver hier vandaan is. doch dat altp
voor ons open blijft staan als wij het verlangen.
Een beetje ver voor een vacantiereisje, ener,
bromt Bill Bing.
Hans lacht. Bill heeft gelijk, maar wie we«
wat er gebeurt, wij trekken met het circus de we
reld door, wij zullen overal komen. En nu heo 1.
nog een verzoek Bill Bing en Koert Wolter zouij
graag aan mijn zijde willen zien als medeleiaer
van deze onderneming.
De beide betrokkenen knikken ernstig.
Buiten klinkt de muziek uit de groote toescnou-
werstent. Hans' blik gaat naar Juanita, belden
kijken naar het aanplakbiljet, waarop de orug
des doods is afgebeeld.
Aan het werk. kinderen, het is tijd! zegt Hans
en gearmd met Juanita loopt hij voor de anderen
uit naar de zadelplaats.
EINDE,
11c
