loge zona
f
I
K. Tijssen
IMMING's Banketbakkerij
Krijgt gasten?
HOL-HOMMES
ZONDER BON
Kerstgeschenken
Jxasit aooc
vrij
van
distributie
7luttiqe.
VOLKSKOLENFORNUIZEN
vanaf f 46.75
J* f» d* KLEIJ's Ijzerhandel
Een Kerst- Vertelling door Ben Korsten
JONKHEER FRANCOIS, PIERRE, BERNARD
VAN NIX TOT GEENHUIZEN was den dag
voor Kerstmis verscheiden. Zooals zijn leven
was ook zijn dood. Kalm en waardig. Op zijn
begrafenis ontdekte men veel stemmig zwart en
vele roode neuzen. Alles verliep dus zooals het be
hoort. Zijn levensboek was dichtgeslagen en alleen
het goud op snee bleef. Dat zou verdeeld worden
tusschen zijn neven Edouard Gérard en Jean Louis.
De Van Nixen hadden namelijk allemaal Fransche
voornamen omdat die zooveel aristocratischer klon
ken dan de Hollandsche
Jhr. F. P. B. was bijna vijf en zeventig gewor
den. Op den eersten Kerstdag was hij geboren en
op twee uur na drie kwart eeuw later sloot hij voor
het laatst zijn fletse blauwe oogen temidden van
hen die hem dierbaar waren om hun jeugd en
haar trouw: zijn twee neven en zijn oude huis
houdster.
En zoo zaten ze dan den volgenden dag voor het
knappende houtvuur om oom's en die-goeie-me-
neer's laatste wilsbeschikking na te komen.
De whiskey stond op een laag tafeltje vlak bij de
neven, die ondanks hun zeer jeugdigen leeftijd reeds
een reputatie als kenners hadden hoog te houden en
dat deden ook.
„Nou, Betje", zei Edouard, „zullen we dan maar 'ns
beginnen? Je weet, dat het eigenlijke" testament al
door den notaris is voorgelezen, maar dit is nu een
supplement, een soort van aanvulling, vat je? En
dat is speciaal voor ons drieën bestemd, omdat wij
Oom het best hebben gekend". En op Kerstmis
moest het geopend worden. Hier snikte Betje even,
doch Edouard, die het heele gedoe een beetje kin
derachtig vond, ging vlug voort:
„Het is een soort geestelijke erfenis, waar we alle
maal ons voordeel mee kunnen doen. Dat he,eft
Oom me zelf nog verteld. En jou zal het wel inte
resseeren omdat je Oom zoo goed gekend hebt,
niet?"
„Ja, meneer Edouard", zei Betje tusschen twee
huilstuipjes door, „ik heb den ouwen meneer zóó
goed gekendoh, en dat-ie nou dood is
„Stil maar, Betje, luister nou liever", onderbrak
Jean haar gesnik, dat hem toch wel een beetje
trof. Hoe kon zoo'n mensch anders zoo huilen om
een man als Oom FrangoisAls het nigt om de
whiskey was waren, we hier niet zoo veel geko
men, peinsde-ie verder. Wat was dat overigens voor
een vreemde manier om in je testament te zetten
dat je neven tezamen met een oude huishoudster op
Kerstavond naar je wilsbeschikking moeten luiste
ren, terwijl ze notabene al weten hoeveel ze ge-
orven hebben! Maar enfin, zoo zie je maar weer,
menschen die te oud wordenofschoon Oom
Frangois was altijd een vreemde knaap geweest.
Dat was vroeger in de familie ook wel 'ns ter sprake
gekomen
Edouard had de groote, gele enveloppe met het
lakzegel reeds uit de brandkast van Oom's werkka
mer gehaald en die opende hij nu met den brief
opener. Er kwam een dikke bundel papieren uit,
die allemaal dicht beschreven waren.
„Allemachtig", zei Edouard, „als ik dat voor moet
lezen ben ik om twaalf uur nog niet klaar. Maar
gesterkt door een flinke teug whiskey begon hij
dan toch.
„Als jullie dit lezen is het Kerstmis. Ik weet niet
of het buiten sneeuwt, maar ik hoop het, want dat
geeft altijd zoo'n echte Kerstsfeer. Kerstmis zonder
witte boomen en wegen heb ik altijd iets ellendigs
gevonden".
„Wat een vreemd begin", viel Jean zijn neef in
Sneeuwvlokken, dwarlend in levendig rhythme,
Tooveren wondere Kerstfantasie
Kerstklokken, galmend in juichende klanken,
Beieren luide een f eestmelodie
Plechtig weerklinkt er het Vrede op Aarde,
Lieflijk het lied van den Heiligen Nacht;
Uit de aloude en schoone historie
Putten wij levensmoed, vreugde en kracht
Brandende kaarsen, daar hoog in het
Kerstgroen.
Lichtend symbool, vol van levendigheid,
Geven mèt hoop en een dankbaar vertrouwen:
Sfeer van traditie in mistletoe-tijd
ELDERT VAN ELK.
de rede. „Je kan wel merken dat Oom Frangois oud
begon te worden.doch Edouard fluisterde nij
dig: „Hou toch je mond en wacht eerst maar af wat
er verder komt". Betje zei niets, alleen had ze haar
mond iets wijder open dan gemeenlijk en dat deed
Jean weer aan zijn glas op tafel denken. Zoo kreeg
Edouard gelegenheid verder te gaan.
„Jullie vinden me natuurlijk een ouden, senti-
menteelen dwaas, dat ik deze vertooning geënsce
neerd heb, doch ik heb er mijn reden voor. Wat je
nu dadelijk zult hooren is mijn levensgeschiedenis,
nee, schrik maar niet, drink eerst nog maar 'ns
Edouard, voor je verder gaat, je hield toch altijd
zoo van whiskey, niet!
„Zóó oud en dwaas was Oom toch nog niet'
derbrak Jean ten tweeden male, doch Edouard liet
zich niet meer van de wijs brengen en ging rustig
verder.
„Het is jullie natuurlijk bekend dat ik als derde
zoon werd geboren. Reeds bij mijn geboorte was ik
foei-leelijk en toen ik opgroeide verbeterde dat
niet. Integendeel, alle kinderjuffrouwen hadden
een hekel aan me omdat mijn gezicht zoo onbe
trouwbaar was, In werkelijkheid was ik een oppas
send en braaf kind, doch voor iedere overtreding
die mijn oudere broers jullie vaders begingen,
kreeg ik straf. Ja, zelfs mijn eigen moeder kon zich
niet aan den indruk onttrekken, dat ik eigenlijk de
aanstichter was van alle nare dingen, die er in huis
gebeurden. En dat die gebeurden, daarvoor zorgde
mijn vader, jullie grootvader, wel. Iemand met
zoo'n zeldzaam slecht humeur en cholerisch tempe
rament heb ik later nooit meer in mijn leven ont
moet. Hoewel het verschrikkelijk is het te zeg
gen moet ik bekennen dat het niemand van ons
speet dat-ie reeds op jeugdigen leeftijd stierf. Voor
al tegen mij was hij altijd buitengewoon onhebbe
lijk. Jij doet je naam eer aan, Frangois, zei-ie bij
elke gelegenheid dat-ie me zag, je bent niks en als
het aan mij ligt heb je later geen huis ook meer.
Iemand met zóó'n gezicht is een schande voor de
familie!! De rust en opluchting na zijn dood duur
den slechts kort, want ik werd naar een kostschool
gestuurd en daar werd ik zoo mogelijk nog meer
geplaagd en gesard dan thuis. Hoe iemand met zóó'n
uiterlijk van goede familie kan zijn is me een
raadsel, zei de directeur zoowat eiken dag en hij
was nog een van de besten, want er waren er ook
die zeiden dat het geen raadsel was
Enfin, ik zal jullie dezen lijdensweg besparen. Ik
had slechts één troost; ik kon uitstekend leeren en
doorliep met gemak alle klassen. Na de kostschool
ging ik naar een Gymnasium en daar werd er wat
minder op me gelet ofschoon iedere jongen zijn
meisje op het schoolbal aan het gillen kon brengen
door te dreigen: Pas op hoor, als je niet aardig bent
vraag ik of de jonkheer met je wil dansen. Na twee
schoolfeestjes begreep ik dat men bij dergelijke ge
legenheden op mijn aanwezigheid weinig prijs stel
de. Daarom wierp ik me met nog meer energie op
mijn studie en wist gelijk met mijn oudere broers
het eindexamen te halen. Ofschoon ik graag ver
der gestudeerd had vond mijn moeder dat het klei
ne familiekapitaal niet toeliet dat er drie zoons naar
de universiteit gingen en natuurlijk hadden mijn
oudere broers den voorrang. Ik moest maar in za
ken. Dank zij mijn titel vond ik spoedig een betrek
king en omstreeks dien tijd beleefde ik ook mijn
eenige idylle. Op het kantoor waar ik werkte was
een typiste, die niet zooals andere meisjes haar
hoofd omdraaide als ze me zag. Voor mij was het of
ik voor het eerst leefde nü üc inet een meisje ge
woon kon praten. Er ontstond van lieverlede een
hartelijke verstandho'udihg en met Kerstmis zouden
we ons gaan verloven. Zoover is het echter nooit ge
komen. Mijn moeder verzette zich uit alle macht
tegen een dergelijke verbinding en toen ik een
maal mijn gezicht bij de familie van mijn meisje
had vertoond, was ook daar de weerstand zóó groot,
dat ze me onder tranen bekende het toch niet aan
te durven.... Dat jaar vierde ik Kerstmis alleen
en ik wist dat op mijn leven- een vloek rustte, de
vloek van mijn afstootende gezicht. Verbeten wier_
ik me weer op mijn werk. Na enkele jaren kwam ik
reeds in aanmerking voor een directeursbenoeming,
doch daar de directeur iemand moest zijn, die ook
met klanten omging werd ik gepasseerd. Door al
deze ervaringen werd ik bitter en brak met mijn
familie. Ik was de gedegenereerde loot van den
adellijken stam. Al die tegenwerking prikkelde me
echter tot een maximum inspanning en zoowaar
werd ik na eenigen tijd op de zoo fel begeerde di
recteursplaats geroepen. Nóg was mijn eerzucht niet
bevredigd. Ik wilde steeds hooger en jullie weten
hoe hoog ik geklommen ben. Directeur-generaal van
een handelsonderneming, die haar vertakkingen
heeft over de geheele wereld. In mijn privé leven
echter was ik diep ongelukkig. Wat andere men
schen voor hun geld konden koopen was voor mij
niet weggelegd. Zóó afstootend was in dien tijd mijn
uiterlijk. Daar kwam nog bij dat mijn humeur door
al dien innerlijken strijd er niet beter op was ge
worden. Ik werd een menschenhater. Leefde in de
duurste hotels doch een uur huiselijke gezelligheid
was mij meer waard geweest dan alle uitgezochte
diners tezamen.
Zoo vergingen de jareiï. Ik werd ouder en de
ouderdom wierp een milderen glans op mijn leelijk-
heid. Ten huize van een zakenkennis ontmoette
Betje, die toen nog jong was en er aardiger uitzag
dan jullie nu veronderstellen"
Bij dezen zin keek Jean even naar Betje, doch
haar gezicht stond zoo érnstig dat hij snel zijn oogen
weer afwendde.
„Ik vroeg haar of ze mijn huishouding wilde be
stieren en dat nam ze aan. Ze is het eenige vrou
welijke wezen geweest dat me niet iedere minuut
heeft laten merken hoe leelijk ik was. Ja, in feite
is zij het geweest, die me het leven draaglijk heeft
gemaakt. Ik weet precies hoe jullie over het leven
en over sentimentaliteit denken. Vandaag is het
Kerstmis. Ik wil, dat jullie nu zullen weten hoe die
vreemde Oom Francois heeft geleefd. De man.
het lot in handen had van duizenden ondergeschik
ten en die zelf door het lot werd bestierd. En zoo
heb ik mijn leven gesleten zonder de vreugden die
jullie zullen kennen.
Daar zit Betje. Naast twee adellijke heeren, die
een onmetelijk fortuin hebben georven. Ik heb haar
zooveel nagelaten dat ze goed kan leven en omdat
ik weet, dat ze met meer geld geen raad zou weten.
Dat zou niet goed voor haar zijn. Maar ik wil, dat
jullie een keer met haar zullen klinken en dan zul
len beseffen wat een mensch, hoe nederig zijn
functie ook is, kan beteekenen wanneer hij zich niet
laat misleiden door het uiterlijk. Klink daarom met
Betje, maar geef haar advocaat, anders wordt
misselijk. Vergeet dezen raad nooit...."
Even was het stil. Toen zei Edouard zachtjes:
„Nou, dat zullen we dan maar doen, hè Betje
Heb je nog advocaat?"
„Ik lust wel whiskey ook hoor", zei Betje plot
seling tot hevige verwondering van de twee neven.
„Nou meneer dood is kan ik het u wel zeggen: dat
drink ik altijd. In de keuken, met den chauffeur.
Ja, we zijn getrouwd, ziet u, maar ik heb het nooit
aan meneer Francois durven vertellen, want die
wilde geen getrouwde vrouwen in zijn dienst heb
ben. Maar nou die me zoo weinig nagelaten heeft
kan het toch geen kwaad meer. O, we waren net
naar het Stadhuis geweest, toen ik de kans kreeg in
deze betrekking te komen. Ik vond het wel vreese-
lijk bij iemand met zoo'n gezicht te dienen. Maar
ja, m'n man was zonder werk en wat doe je dan,
nietwaar? Nou, prosit, mag ik dan zeker wel zeg
gen, heeren, op de ouwe meneer maar, hè!"
,Eh, eh, ja, prosit", zeiden Jean en Edouard te-
(Foto Weltbild.)
Reeds lang vóór Kerstmis is men in de werkplaat-
een in de weer om versierselen voor de Kerstboomen
te maken: glinsterende pieken, bollen om aan de
takken te hangen, 't engelenhaar en nog veel meer
moois.
Wanneer hel Kerstfeest is aangebroken ziet de
jeugd al dit moois aan den Kerstboom en uit kreten I geüjiC) doch het leek hun of de whiskey plotseling
yan bewondering, wat zuur smaakte. En dat op Kerstavond...*
Ispeelaant-nls
dsn eskleedln g
(rosts houtstraat <6-30
koningstraat 23
haarlem
Wij ontvingen 'n
geheel nieuwe
collectie prima
zijden kousen in
alle modekleuren
Ziet steeds
onze etalage
Nieuwe
Zelfbinders
Shawls
Handschoenen
Wanten
ZONDER BON
ZONDER BON
Deze week en voor de a.s. feestdagen
hebben wij voor U een grote sortering
KOEKJES met en
Snelliusstraat 23 - IJmuiden
16 soorten, als: KALFSOGEN, MARSE-
PAIN, FROU-FROU, FRAMBOZEN,
SINAASAPPEL, MOCCA enz. voor 45 ct.
per half pond. KERSTKRANSJES 35 ct.
AMANDELKRANSJES 40 Ct. per y pd.
Ook voor Uw Kerstboom vindt U bij ons
weer een grote sortering. KERSTTAAR
TEN vanaf 65 cent. KERSTKRANSEN
ƒ1.50 p. pond. WEIHNACHTSTOLLEN,
iets aparts in smaak, vanaf 50 ct. GE
BAKJES, grote sortering, met en zonder
bon, 9 ct. Onze THEEGEBAKJES zijn
iets fijns voor op Uw feesten. BOTER
KOEK 50 ct. per half pond.
LAGERSSTRAAT 15 - Telef. 5255 - IJMUIDEN-OOST
Het adres waar U voor de feestdagen ZEKER zult slagen.
Verzorgt dan Uw disch met VISCH!
Maar dan van
WDKERSTRAATWEG 37, VELSEN-NRD.. Telef. 3375
Steeds voorradig FRUIT, VISCH, VISCHCONSERVEN en
DELICATESSEN.
JCeMtmaH Kaadp&eagt voxjK
Ca.de.aux de. etaiagei van. v. du <K&eJJ.
Voor Moeder
Bakvormen
Puddingtrommels
Bakovens
Braadpannen
Vuurvaste Schotels
Hooikisten
Theepotten
Koffiepotten
Nesten Schalen
Gasaanstekers
Fluitketels
Voor Vader
Scheerapparaat
Zakmessen
Isoleerflesch
Kcp en Schotel
Schaatsen
compleet met
garnituur
Gereedschappen
voor elk ambacht.
Voor Zus
Chocoladekannen
Gerocassette
Tafelmessen
Keukenuitrusting
Strijkplanken
Koffiemolen
Voor Broer
Rolschaatsen
Schaatsen
Figuurzaag
Gereedschap
Veldflesch
Kampeer-
benoodigdheden
Wij ontvingen enkele
Velserduinplein, IJmuiden-Oost, Telef. 5407
40^^
