Qzzettiye
JCecstaeccasutyeu.
Het menu van den dag
ONS KNIPPATROON,
AB'S AVONTUREN
De Torenwachter
ZATERDAG 21 DECEMBER 194Ö
't Heerlijke Kerstfeest staat voor de deur. Meer
nog dan andere jaren zullen we, nu 't buiten zoo
donker is, behoefte hebben dit feest samen te vie
ren en misschien willen we nu ook elkander een
kleine verrassing bereiden.
Veel mag het niet zijn, immers 't is onze goed-
Hollandsche traditie, dat de echte cadeaux door
Sinterklaas worden gebracht en dat het Kerst
geschenkje slechts een verhooging mag zijn van de
gezellige sfeer.
Onze teekening laat u zoo 't een en ander zien
van aardige Kerstverrassingen, die weinig geld en
dat is ook belangrijk! weinig of geen punten
kosten.
Daar is b.v. het flatteuze vest, waar elke vriendin
blij mee zal zijn. 't Kan gemakkelijk worden ge
knipt uit een coupon van 1/2 m. lengte en 1.40 m.
breedte, dus geheel zonder punten. Kunt u geen
coupon in die aardige geruite stof krijgen, ja, dan
zult u een paar puntjes moeten offeren. Maar 't
zal dan ook een succes zijn.
Het patroontje is werkelijk zoo eenvoudig, dat
iedere vrouw, ook al is ze nog zoo ongeoefend met
naald en draad, dit best in korten tijd kan maken.
Een nog eenvoudiger cadeautje dat toch bijzonder
aardig kan uitvallen is het taschje.
Het wordt gemaakt van dik zijden koord en ver
sierd met een paar glinsterende metalen knoopen.
Denkt u er vooral aan dat het slagen van dit werk
stukje afhangt van een goed begin
Eerst worden de einden van het koord stevig met
machinezij omwikkeld, waardoor het niet los kan
springen of rafelen. U begint dan in het midden,
steeds het koord om het middelpunt wikkelend en
tegelijkertijd met onzichbare steekjes vasthech
tend, zoodat zich een ronde platte schijf vormt.
Twee van zulke schijven grootte naar verkie
zing - worden aan elkaar genaaid. In 't midden
loopt er een eind koord omheen, dat tegelijkertijd
deze verbinding nog steviger maakt en als „hand
vat" dienst doet. Tenslotte komt op de beide middel
punten een mooie metalen knoop en wordt het
taschje, dat zeer geschikt is om een zakdoek, poe
derdoosje en portemonnaie te bergen, met een
mooie kleur zijde misschien van een overge
schoten lapje? gevoerd.
Heel aardig is het als u er voor uw vriendin nog
een bijpassend ceintuurtje bij fabriceert. Uw Kerst
geschenk zal dan zeker sücces hebben!
EENVOUDIG FEESTMENU VOOR
KERSTMIS.
Ansjovis op toast
Kerrysoep
Kaascroquetten
Gemengde groentenschotel
Broodpudding.
Vruchten en zoetigheid.
Recepten:
Kaascroquetten. 30 gram boter, (1 1/2 afgestr.
eetlepel), 30 gram bloem (ruim 3 1/2 afgestr. eet
lepel), 2 1/2 d.L. melk, (2 1/2 theekopje of 2 1/2
maatje), 200 gram (2 ons) geraspte kaas, peper, zout.
Bereiding: De. boter smelten, bloem toevoegen en
onder goed roeren de warme melk bijschenken.
Laten doorkoken tot een gladde saus en de kaas er
door roeren. Als de massa goed koud is, er croquet-
ten van vormen, deze wentelen door paneermeel,
daarna door losgeklopt ei en dan weer door paneer
meel en bakken in ruime, heete frituur.
Broodpudding. 3/4 1. melk, 100 gr. (4 sneden)
brood, 20 gr. custard, 50 gr. suiker, vanillesuiker,
100 gr. bitterkoekjes. Bereiding: de melk aan de
kook brengen en de bitterkoekjes hierin laten wer
ken. Deze eruit scheppen en nu het brood in de
melk fijnroeren. De custardpoeder met wat koude
melk aanmaken, dit bij de broodpap gieten en even
goed door laten koken. De vanillesuiker, de suiker
en wat zout er door roeren en den omgespoelden
puddingvorm laag om laag vullen met de brood
massa en de geweekte bitterkoekjes. Er voor zorgen
dat de bovenste en onderste laag uit broodpudding
bestaat. Als de pudding koud is, keeren.
Stoofpot van wortelen, uien en groene erwten.
Vruchtenstrooprijst met maïzenasaus.
RECEPTEN.
Groene erwten en capucijners heeft men kun
nen koopen.
In een gezin van 4 personen (krijgt men 4x1
pond van deze peulvruchten. Wanneer men dus
1 maal groene erwten en 1 maal in de tweede
week capucijners eet, heeft men voor de 3e en
4e week ook nog weer over, en kan men deze ge
bruiken voor een dergelijken maaltijd of voor soep.
Witte boonen zijn, hoewel van verleden jaar, nóg
te koop. Wanneer men ze 2 x 24 uur weekt en
gaar kookt in het weekwater met wat vet of een
stukje spek, zijn ze heel goed te gebruiken.
Stoofpot van wortelen, uien en groene erwten.
Benoodigdheden voor 3 a 4 personen: 200 gr.
groene erwten, 1 K.G. aardappelen, Y K.G. wor
tels, 1/4 K.G. uien, 4 d.l. melk. 60 gr. vet, zout.
Bereiding:
De erwten wasschen, en 24 uur laten weeken.
Daarna opzetten met zooveel van het weekwater,
dat ze goed onderstaan, één lepel vet toevoegen
en gaar koken (1 a 11/2 uur). De erwten met een
schuimspaan uit de pan scheppen, het kooknat
aanvullen met de melk, en door laten koken.
Onderin de helft van de geschilde, in stukken ge
sneden aardappelen leggen, hierop de helft van
de erwten, dan de gesnipperd* wortelen en uien,
de rest van de erwten en de rest van de aardappe
len. Het vet er opleggen, de pan goed sluiten,
vlug aan de kook brengen en op een klein vuur
verder gaar laten worden (pl.m Y uur). De be-
standdeeelen los met elkaar vermengen, op
smaak afmaken met wat zout en het kooknat in
een juskom schenken en er bij geven. In plaats
van melk, kan men om het eiwit, dat in dezen
maaltijd voorkomt vollediger te maken, een paar
lepels magere melkpoeder toevoegen.
Vruchtenstrooprijst met maizenasaus.
Benoodigdheden: 250 gr. rijst, 1 d.L. sinaasap
pel- en andere limonadestroop en zoo noodig wat
suiker.
Voor de saus: Vz L. melk, 10 gr. maïzena, 30 gr.
suiker, desverkiezende wat vanillesuiker of een
citroenschilletje.
Bereiding: de rijst in water gaarkoken, vermen
gen met de sinaasappel- of andere limonade
siroop, en desgewenscht de suiker. In den pud
dingvorm doen en goed goud laten worden.
KERSTFEEST.
Elk feest stemt tot bezinning. Of we nu een
huwelijk feestelijk vieren of een verjaardag, of
wij het Paaschfeest herdenken of Kerstmis, altijd
is er een ondergrond van ernst, die aan het feest
een diepere beteekenis geeft en die het onder
scheidt van wat wij gewoonlijk met het woord
„fuif" plegen te bestempelen.
We gaan dus het kerstfeest vieren maar ik
ben heelemaal niet in de stemming om aan een
feest mee te doen, zult u misschien zeggen.
Waarom eigenlijk niet? Omdat de wereld zwart
en somber is. omdat de toekomst er allesbehalve
rooskleurig uitziet, omdat de stemming er aller
minst naar is om het woord „feest" tot leven te
laten komen?
Maar dat is dan toch een groote dwaling:
j u i s t nu de wereld zoo duister is, zoowel in let
terlijken als in figuurlijken zin. is het meer dan
ooit de tijd om Kerstmis, dat zoo'n hoopvolle be
lofte inhoudt voor de toekomst feestelijk te vie
ren. En de intimiteit van het gezin moet dan de
innige sfeer scheppen die bij het geboortefeest
past, de teerheid van het jonge leven, het geluk
van de omstanders, de hoop op een gelukkige
toekomst.
Natuurlijk zou het heerlijk zijn, als wij een
vroolijke lichte buitenwereld konden betrekken in
al dit mooie, maar nu dat niet kan, blijft er bin
nenshuis nog zooveel goeds te beleven, dat het
dwaasheid is om het feest te willen negeeren.
Daarbij komt dat menigeen de feestelijke sfeer
naar buiten zal kunnen uitdragen en daardoor
zijn steentje zal kunnen bijdragen tot het ver
spreiden van wat licht, hoe gering misschien ook.
Toch zullen er ook nog wel menschen zijn, die
van de intimiteit van het kerstfeest niets moeten
hebben, maar die het als een reden om te fuiven
willen beschouwen. Dus vragen zij het huis vol
gasten, zij ver-sieren een daverenden kerstboom en
zij vieren een jolig feest alsof het een fuifje be
treft onder de meest zorgelooze omstandigheden
die wij ons kunnen indenken.
Hiermee wil ik allerminst zulke fuifjes in een
slecht daglicht stellen, maar dat zij in de omstan
digheden van heden niet passen, daarover zal
ieder het toch wel eens zijn. Zij zijn goed voor
zorgelooze tijden, en dan kunnen zij de ontspan
ning geven die wij zoo nu en dan eens noodig heb
ben. en die zich aldus kan laten gaan in een kin
derlijke vreugde-uiting.
Maar daar is het kerstfeest niet geschikt voor,
en zeker niet dat van 1940.
Sluit u aaneen, haal de band nauw aan met uw
gezin, en woont u alleen, probeer dan enkele
goede vrienden bij elkaar te krijgen, waardoor
ook die gezins-eenheid wordt geschapen, die dit
feest tot een lichtend rustpunt van dezen donke
ren winter maakt.
E. E. J.—P.
Vrouwen, koopt kinderzegels
Nog een laatste zetje en het doel is bereikt!
Ja, natuurlijk hebt u er al in de kranten over ge
lezen en zeer zeker hebt u ze zelf reeds gekocht.
Maar toch is 't niet overbodig, meer nog: het is
noodzakelijk, dat u ook in uw eigen vrouwenrubriek
nog even een aansporing ontvangt om kinderzegels
te koopen.
Wie zijn nauwer aan elkaar verbonden dan vrouw
en kind? Wie kunnen ooit méér gevoelen voor de
hulp aan misdeelde kinderen dan juist vrouwen?
Daarom is het ons aller plicht vooral dit jaar veel
VOOR DE KINDEREN
Doch lang had hij geen rust. Door de
strooming van het water veranderde de
ijsberg van richting en stevende recht
op de kust aan en wel juist in de rich
ting waar de dikbuikige heer stond. Van
angst trok Ab reeds zijn beenen omhoog
en zocht met zijn handen naar steun
aan de gladde randen van zijn zitplaats.
Met een oorverdoovende klap knalde
de ijsberg tegen de kust, schoof gedeel
telijk over de aldaar liggende proviand-
vaten heen en barstte toen met een
tweeden geweldigen knal als een zeepbel
uiteen. De stukken ijs vlogen tientallen
meters door de lucht. Ab zelf werd al
draaiende driemaal in de ronde geslin
gerd en....
....kwam met een plof neer temidden
van een berg gebroken stukken ijs. Van
alle kanten daalden op den armen Ab
stukken ijs neer. Hij werd er haast onder
bedolven. Door de kracht van het val
lende ijs sprongen de ijzeren banden
van de houten vaten en rolden deze
naast de rollende tonnen voort. Het
dikke heertje was geheel zijn kwaad
heid vergeten en had zoo'n haast om
weg te komen, als hem nog nooit was
overkomen.
II
Doch toen de ijsberg geheel van vorm
was veranderd in een massa gruis, werd
alles doodstil. Dit verbaasde zeker den
hollenden dikkerd ook, want hij bleef
plotseling stil staan en draaide zich om
enholde terug om den armen Ab te
bevrijden. „Och, meneerado zucht
te Ab, die het taaltje naaapte, „hellepo
uo mijo gauwo".
JONGEDAMES BLOUSE EN ROK.
Combinaties van effen en geruite stoffen wo?«
den in de komende maanden zeer veel gedragen,
evenals streepdessins. Zij maken het mogelijk
veel afwisseling aan te brengen en leenen ziel
vooral voor slanke persoontjes. De rok bestaat
twee banen met gedeeltelijk opgestikte plooien.
Sportieve blouse met rechte band aan onderkaak
Hoogsluitende kraag.
Benoodigde stof rok 170 c.M., blouse 2 M.
Patroon in maat 42, prijs 26 ets.
Het patroon is van Maandag af gedurende een
week verkrijgbaar Kennemerlaan 42, IJmuicêa
en Breestraat 29, Beverwijk.
kinderzegels te koopen! Zegels èn briefkaarten, al«
lebei beschaafd en zeer smaakvol uitgevoerd.
In het speciale nummer van het tijdschrift voor-
armwezen, maatschappelijke hulp en kinderbescher.
ming, dat aan de actie der kinderzegels gewijd is,
lezen we o.a.:
„Zoo moeilijk als dit jaar hebben wij er in al die
jaren van ons bestaan nog niet voorgestaan! Dit is
zóó duidelijk dat nadere motiveering volslagen
overbodig is.
Maar van twee andere in dit verband belangrijke
gegevens zijn wij even zeker: van den nood der in»
stellingen die zich het lot van het Nederlandsche
misdeelde kind aantrekken èn van de warme be-
langstelling van zeer velen voor dit kind.
Als ik zie naar de moeilijkheden in eigen gezin
en ik denk dan aan de instellingen met haar zor
gen, dan behoeft mijn verbeeldingskracht niet groot
te zijn om te beseffen hoe een bijdrage uit de op
brengst van Weldadigheidspostzegels en Kinder
briefkaarten thans zal vallen als een druppel (moch
ten het zijn vele, groote druppels) op een gloeiend!
plaat!
Van de zeer vele kleine aankoopen zullen we het
ditmaal meer dan ooit moeten hebben.
In pl.m. 1000 plaatsen in Nederland worden vis
de plaatselijke hulpkrachten de zegels en briefkaar-
ten verkocht. Deze-krachten zijn: damescomités,
doktersvrouwen, onderwijzeressen, predikanten,
schoolhoofden, notarissen, kantoorhouders P. T. T,
enz. enz. Overal is deze drie weken met groote ani
mo gewerkt.
En dit wel op verschillende manieren: in tentjes
in het postkantoor, in sommige groote winkels,
de huizen, onder kennissen in kleinen kring, op be
stelling per bestelkaart, al naarmate een plaats e?
zich toe leende.
Ook P. T. T. helpt reusachtig mee. De bestellers
gaan den boer op met zegels in hun tasch. Aan de
loketten vragen de ambtenaren of men kinderzegels1
wenscht. Kortom: nog nooit was de activiteit zoo
groot!
't Zal weldra Kerstmis zijn en dan volgen Oud
en Nieuw.
Geen Nederlander, die in deze dagen geen vrien
den of kennissen blij wil maken met een heil»
wensch of groet.
Laten we hiervoor de kinderzegels en de brief»
kaarten gebruiken.
Laten we ze gebruiken, d.w.z. als iets dat bruik
baar, noodig is.
Het zijn zegels en kaarten, geen curiositeiten. We
betalen er enkele centen meer voor en.als we
dit allemaal doen worden duizenden misdeelde kin
deren geholpen!
Alle Nederlandsche vrouwen doen dus mee! Voor
het kind!
een verhaal van de zee.
bewerkt door.
adrïaan j. huisman.
(Nadruk verboden).
27)
Vertel maar niets, als het u pijn doet, vader
tje. Maar ik ben bereid meer te lijden, dan ik in
al deze dagen en nachten uitgestaan heb, als het
uw verdriet verminderen kan.
Het is Gods wil, antwoordde hij zacht, dat ik
zooveel beproevingen te doorstaan krijg in een pe
riode van mijn leven, waarin ik dacht, dat mij nog
een paar jaren van kalm geluk zouden beschoren
zijn.
Er is niets op de wereld, dat ons van u kan
scheider-, verzekerde Constance geroerd.
Neen, -niets voegde Enid er met evenveel na
druk bij. terwiji zij zich dichter tegen Brand
nestelde.
Hij glimlachte veelbeleekenend.
Je vergeet, Enid, dat er een ernstige kars is,
dat jij me in ieder geval gaat verlaten terwille
van een ander.
Ze bloosde hevig.
Dat is juist het afschuwelijke van te gaan
trouwen, zei het meisje met vuur. Je hebt meisjes,
die dolblij zijn, juist omdat ze dan een nieüw le-
veo onder vreemden beginnen. Maar als ze er zoo
over denken, kunnen ze nooit eer' gelukkig tehuis
hebben gehad. Als ik overtuigd was, (dat mijn hu
welijk met Jack een scheiding beteekende van u
en Connie
Zou je hem opgeven en schreien tot je geen
tranen meer had, nietwaar? Neen, kinderen, dat is
niet de manier om er over te praten. Ik zal jelui
wat vertellen. Jelui moet je voorbereider op heel
onverwachte veranderingen in je leven. Twee bui
tengewoon belangrijke gebeurtenissen hebben in
ten paar uur plaats gehad. Constance, jij hebt vao-
1 avond voor het eerst in je leven je moeaier gezien
en Enid heeft haar vader gezien Ik wist al twee
dagen, dat meneer Traill Enid's vader is.
Een oogenblik vreesden Enid en Constaree alle
bei, dat de geestelijke en lichamelijke spanning van
de laatste dagen zijn geest verbijsterd hadden. Wat
hij in him oogen las, was rdet in de eerste plaats
ongeloovige verwondering, maar schrik.
Enid, zei hij na een pauze, ik heb daar niet
veel aan toe te voegen. Bewijzen voor wat ik je
vertel heb ik niet, maar een man als meneer Traill
zou me niet geschreven hebb'en gelijk hij deed, als
hi.i niet heel zeker van zijn zaak was. Hier is de
brief. Lees hem hardop!
Hij overhandigde haar den brief van haar vader.
Constance, die volkomen sprakeloos was van ver
bluftheid, keek over haar schouder en samen ont
cijferden zij het ietwat-kriebelige handschrift van
een man, die jarenlang niet veel anders met de pen
had gedaan dan alleen zijn handteekening zetten.
Toen ze den brief gelezen had, barstte Enid in
tranen uit.
Het kan niet waar zijn, vader, snikte ze. Ik
ben mijn leven lang uw dochter geweest.waar
om zou ik nu van u worden weggenomen?
Ik geloof, dat het volkomen waar is, ant
woordde Brand kalm en de rood zakelijkheid' om te
troosten was een weldaad voor hem zelf. Meneer
Traill spreekt van bewijzen. Jij hebt hem leeren
kennen, ik heb ternauwernood een blik, een woord
met hem gewisseld, maar ik krijg niet den indruk
dat hij een man is, die lichtvaardig dergelijke
dirfgen zou beweren. Bovendien is het heelemaal
niet om te huilen, als er plotseling een schatrijke
vader uit de lucht komt vallen!
Ik vind, zei Constance, dat de manier waarop
hij schrijft over de liefde, die je aan vaider ver
schuldigd bent, wel heel sterk wijst op de echtheid
van zijn aanspraken.en ook heel erg voor hem
pleit.
En zich daarop tot haar vader wendend, ver
volgde ze:
Vaderlief, als het u niet te zwaar valt, vertel
me dan van mijn moeder. Ze moet me herkend
hebben en dat is de verklaring, waarom ze me op
eens een kus gaf.
Gaf ze je een kus? vroeg Brand. Ieder woord
drukte een crescendo van verbazing uit.
Ja. Op een middag kwam ze bij mij in de keu
ken op den vuurtoren. Terwijl Enid en Payne even
naar boven waren naar u toe was ze opeens
onbegrijpelijk ontroerd, viel me om den hals en
kuste me.
Het verbaast me eigenlijk niets. Arrae Nanet
te! Ze is in zekeren zin altijd een droomster ge
weest. Nooit tevreden, altijd verlangend naar iets
anders, eeuwig onrustig. Eigenlijk was ze niet ge
schikt voor een kalm huiselijk leven. Ze had een
rusteloozen aard. Toen ik met haar trouwde, was
ze achttien. Ik dacht, d<at ik haar zou kunnen op
voeden; haar het aantrekkelijke van een rustig
huiselijk leven zou kunnen leeren waardeeren.
Maar het was een vergissing. Misschien zou
het een minder-meegaand karakter als het mijne
gelukt zijn een betere echtgenoote en huisvrouw
van haar te maken. Toen ik met je moeder trouw
de, Constance, was ik attaché bij de Britsche am
bassade te Parijs. Haar meisjesnaam was Nanette
de Courtray. Die naam klinkt wel Frarsch, maar
de familie woonde al geslachtenlang in Engeland en
was ook volkomen verengelscht. Toch heb ik me
achteraf wel eens afgevraagd of er in het tempe
rament van je moeder niet iets on-Engelsch iets
zuidelijks was. Toen ik trouwde was ik erfgenaam
van een titel, dien ik nu kan voeren. Naar recht
en wet ben ik Sir Stephen Brand, negende baronet
van Lesser Hambledon in Northumberland.
Eu u werd vuurtorenwachter!
Het was Enid, die dezen uitroep slaakte. Con
stance zat zwijgend, in gespannen, ademlooze aan
dacht voor wat er verder zou komen. Ze was vol
strekt niet verbaasd te vernemen, dat haar vader
iemand van goede familie was.
Ja; lampenpoetser en ovei-brenger van scheeps-
signalen!' Zijn we er minder gelukkig om geweest?
Een nadrukkelijk ..neen", klonk uit twee monden
tegelijk.
Je moet je ook vooral niet voorstellen, dat ik
door dien titel een buitengewoon rijk man gewor
den ben. Het landgoed was verwaarloosd. Tijdens
het leven van mijn vader, dat wil dus zeggen tot
voor vijftien jaar, bracht het niet meer dan een
duizend pond per jaar. Nu, nadat er de laatste ja-
ren krachtig gereorganiseerd is, halen we er althans
een drieduizend uit. Jelui herinnert je natuurlijk
niet meer dat ik, in den tijd dat ik op Flamborough
Head gestationneerd was, eens een paar dagen met
verlof ben geweestvoor de begrafenisvan mijn
vader. Maar dat geld is voor ons genoeg om een
rustig leven te hebben, nietwaar? Genoeg om jou
in een positie te plaatsen, nietwaar, Enid, dat Lady
Margaret tenslotte niet veel tegen je in te brengen
had. Genoeg ook, niet waar, Constance, om jou in
de gelegenheid te stellen, als het zoover Is, den
man van je keuze te kunnen volgen, hoe diens po
sitie ook mag zijn.
Maar is het geen mogelijkheid, vadertje, vroeg
Constance zacht, dat die oude tijden weer terug
komen?
Wie zal het zeggen? Deze dingen staan niet in
menschelïjke macht. Ik» hoef jelui niet te vertellen,
dat het inkomen, dat mijn vader mij gever kon,
nauwelijks genoeg was, om mijn stand in diploma-
tieken dienst op te houden. Toch trouwde ik. Met
de grootste zuinigheid ging het den eersten tijd.
Maar Nanette schikte zich hoe langer hoe moeilij
ker ir dat sobere leven en in de noodzakelijkheid,
iedere penny om te keeren voor hij werd uitge
geven. Ze hield van uitgaan, veel menschen zien.
ze had behoefte aan mooie kleeren. kortom aan al
die dingen waar een eerzuchtige jonge vrouw waar
de aan hecht en die ik haar rdet geven kon. Daarbij
kwam, dat ze, zooals ik daarnet al vertelde, heel
moeilijk in het gewone gareel van maatschappe
lijke en huiselijke plichten kon loopen. Ze was
daarbij ook werkelijk een kunstenares. Ze zong
buitengewoon mooi, ze leed er onder, idlat ze haar
talent niet ?rders kon uiten dan op zijn best in
kleinen, vriendsch appel ij ken kring; het tooneel met
zijn schittering en klatergoud, met zijn dikwijls
valsche beloften van roem en bewondering,
trok haar met magische kracht. Er hielp tenslotte
geen redeneeren. er hielpen geen goede en geen
booze woorden meer tegen: ze moest volgen wat
ze haar ï-oeping noemde.... alsof ze geen andere
roeping had! Want inmiddels was jij geboren, Con
stance en juist misschien doordat dit haar nog
meer huiselijke plichten oplegde, werd ze steeds
ontevredener en recalci tranter. Ze is uit mijn le
ven verdwenen, een drang sterker zelfs dan het
moederinstinct, heeft haar weggedreven. Ze is
naar Amerika gegaan Eén brief heb ik nog van
haar gehad, waarin ze me meldde, dat ze een en
gagement had gevonden aan een opera in Boston.
Verder heb ik rooit meer iets van haar gehoord;
ik heb er eerlijk gezegd ook nooit moeite voor
gedaan. Vandaar ook, dat haar aangenomen naam
me niets zei. toen ik dien op den vuurtoren hooide.
Toen zij weg was, heb ik mij uit de wereld terug
getrokken. Ik had genoeg van alles: mijn bitterheid'
is na al die jaren misschien nog niet eens heele
maal uitgesleten. Dat ik in den vuurtorendienst
verzeild raakte :s puur toeval. Het was het idee
van een vriend dien ik van m'n ellende verteld
had Hef leven op een vuui toren met zijn eenzaam
heid zijr zwijgzaamheid, zijn vergezichten over de
eindelooze zee met haar ^e.iwig-wisselende schoon
heid bevie1 mij. Ik vond er een rustige tevreden
heid en het was, met zijn betrekkelijk gevaar, af
wisselend en spannend genoeg; het liet gelegenheid
tot studie en nadenken, het bracht vredige dagen
en droomloo/e rechten; het was.in één woord
beter dan het léven aan land tusschen de men
schen, die nie's anders doen dan jagen naar roem
en eer en geld en daar het neiligste voor opofferen.
En doordat ik niet «eheel onbemiddeld was, be
hoefde ik mij de kle're luxes en genoegens, die een
beschaafd man nu eenmaal niet missen kan, niet
te ontzeggen en kon ik jelui een opvoeding geven,
dié niet al te ver was beneden die. welke jelui ge
kregen zonder hebben, wanneer ik als Sir Stephen
Brand mijn plaats in de woelige wereld was "blij
ven innemen. Alleen mijn vertrouwde notaris en
onze goede huishoudster Mrs. Sheppard weten mijn
geschiedenis. En nu heeft het noodlot of Gods
hand je moeder en mij na zooveel jaren weer
samengebracht.
Er viel een lang stilzwijgen.
Eindeliik vroeg Constance:
Vader, is mijn moeder nog altijd uw wettige
vrouw?
Uit het feit dat, zooals Payne me vertelde,
ze de herhaalde aanzoeker van mijnheer Traill zoo
hardnekkig heeft afgewezen, leid ik dat ook af.
(Wordt vervolgd-).
