mm
Een eigenaardige aanbieding
Een praatje over Zomerlingerie
Er openen zich tal van nieuwe mogelijkheden
Het menu van den dag
CADEAUTJES!
U VOELT U
NIET PRETTIG
ZITPLAATS
NUMMERI;
ZATERDAG 22 MAART 1941
Maandenlang en voor ons gevoel is 't mis-
sehiiem we jaren hebben we ons gebuid in dikke
flanelleai pyjama's en hebben we onder onze junk
alles aangetrokken, wat maar warmte gal!
Nu, terwijl de eerste voorjaarszónnestralen den
strijd tegen de winterkou definitief hebben aange
bonden, wordt het hoog'tijd, dat we onze gedach
ten eens laten gaan over onze zomerlingerie.
Dit is een belangrijk hoofdstuk in 't boek der
mode, hoewel het niet zóó uitgebreid is en niet zoo
gewichtig zich voordoet als de andere.
Want welke vrouw verlangt niet,met de ko
mende lente, naar iets nieuws en frisoh en onge
woons, ook op dit terrein?
Natuurlijk, we gaan onze kast eens na, we la
ten. door onze handen gaan wat nog bruikbaar is
en wat noodzakelijk door iets nieuws moet worden
vervangen. En als we héél verstandig zijn, zetten
wij bij dit onderzoek óók onze hangkast eens wijd
open!
De tijlden zijn voorbij, dat we nachtponnen en
onderjurken droegen van één, geijkt model. De
tijden, dat we eventjes zes tegelijk van deze klee-
dingslukjes konden koopen, helaas ook!
Maar er openen zich tal van nieuwe mogelijkhe
den, als we er over peinzen, hoe we dit jaar.eens
onze zomerlingerie zelf kunnen maken. Ónze ont
werper heeft u hierbij willen helpen, want de
nachtpon èn de onderjurk, die u hierbij te zien
krijgt, zijn beide al buitengewoon geschikt om 'te
maken van iets ouds.
Kijkt u maar eens naar model nummer 1: u ziet
de avondjapon er noè in zitten, en ytoch is 't een
heel nieuwe creatie.- De nachtpon is gedacht in
zachtgroene zijde of crêpe de chine, heeft wijde
pofmouwtjes en als eenige versiering een galonne
tje langs den puntig uitgesneden hals, waardoor
tevens de ruimte van voren wordt bijeengehouden,
't Galonnetje, dgt vrij breed mag en natuurlijk
goed wascbbaar moet zijn, kan ook door een ge
fronst reepje van dezelfde stof worden vervangen.
Deze nachtpon kan natuurlijk ook. van 't een of
and-ere -dunne, katoenen stofje worden gemaakt en
kómt dan wellicht nog voordeelï-ger dan een pyja
ma. En daar gaat 't toch maar om in dezen tijd!
Oo-k 't chapiter onderjurken opent nieuwe mo
gelijkheden. Hebt u er al aan gedacht, dat de rok
ken veel korter geworden zijn en dat dus al onze
langere onderjurken pasklaar gemaakt moeten
worden? Misschien gaat dit het béste door de oud
jes „op te trekken", van boven wat dieper uit te
knippen en "er een nieuwe, aardige garneeri-ng op
aa-n te brengen.
Wat zegt u b.v. van dit heel eenvoudige maar
charmante onderjurkje met ster-appliques? 't Is
maar -een ideetje, doch zeker vruchtbaar. Bij een
roze onderjurk 't zij oud of nieuw zullen een
paar sterren van roze-roode zijd-e uitstekend staan
en een ongemeen' cachet geven. En -hoe doodeen
voudig is dat niet te maken!
En dan nog een kleedingstuk, dat minder een
voudig aan te schaffen is, nl. een -huisjas. Een ding
qm letterlijk onafscheidelijk van te zij-n, om altijd
in je slaapkamer te zien hangen, om steeds even
vlug aan te schieten bij 't opstaa-n, vóór 't naar bed
gaan enz., enz. Het is gedacht i-n wit met zw-art ge
streepte, gezellig ruige wollen stof met een capu
chon, d-i:e ieder tochtje i-n den nek wegneemt en het
heeft een. eigengemaakt- koord met kwasten van
kersroode wol.
Dit kleedingstuk,een weelde voor wie 't bezit,
zal inderdaad nogal wat puntjes kosten, tenzij.
een beminnelijk echtgenoot, broer of vader er zijn
„huispij" 'voor a-fstaat. Maar zóóver durven we
haast niet te droomen!
Zuurkool met witte -boonen,
Aa-rd-appelpurée.
Gort met bessensapsaus.
Zuurkool met witte boonen (4 personen).
1 y2 pond zuurkool
IV> ons witte boonen
1 eetlepel boter
41/2 dlL. water
1 ui.
Week d-e boonen een da-g van tevoren in het wa
ter, zet ze met'het week water op en'kook ze er half
gaar in, dus ongeveer een ha-lf uur.
Voeg er de zuurkool aan toe met wat zout en
laat alles nog een hal'f uur samen koken.
Snipper de ui fijn, bak hem lichtbruin in de
boter en roer dit door de zuurkool. Maak het ge
recht op smaak af met zout en peper en bind over
tollig vocht zoo noodig met wat aangemengd aard
appelmeel.
Presenteer er aardappelpuree bij die luchtig ge
klopt is en die of in een .schoteltje in den oven ver
warmd is of in een pan bovenop de kachel,
Gort met bessensapsaus.
Kook op de bekende wijze een dikke go-rtpap in
zoetemelk, m-et wat suiker of zoetstof, maak een
bessensapsaus v-a-n bessensap, water en suiker, giet
d-e pap zoo heet mogelijk in een gl-azen schaal en
verspreid de saus er voorzichtig overheen, zoodat ze
meest boven blijft drijven.
Het jonge paartje is verloofd, en er worden
kaartjes rondgestuurd, maar of -het nu -een on
nauwkeurigheid -bij de post is, of een vergissing
bij het schrijven van de jongelui, eenige adres
sen ontvangen niets en daarbij is een familielid
dat meestal zeer royaal is, maar daarbij -erg „op
z'n ponteneur staaf' zooals dat heet.
Zwaar 'beleedigd laat d-it familielid niets van
zich hooren: nietwaar, als de menschen je ver
geten, moeten ze -dat zelf weten, maar dan weet
je oo-k officieel nergens van, en laat je dus oo-k
niets van je hooren. Zoo redeneeert het familie
lid-zonder-kaartjes en al heel spoedig wordt deze
beleedigde houding zoo lang. dat ze tot het ver
loofde paar aan toe reikt. Dat het natu-urlijk niet
op zich laat zitten en -met klem betoogt, dat het
zeker weet dat de kaartjes 'oo-k aan dat familie
lid verzonden zijn.
Nu zou je zoo denken dat er -een late felicitatie
op zou volgen, want aan de eer is immers voldaan.
Maar nee, er verschijnt niet anders dan een ca
deautje met een/plechtig kaartje van-het familie
lid, wat het paar een alleronbehagelijikst gevoel
geeft. Alsof het om dat cadeautje te doen was -
het wordt in de kast gezet en niet meer aange-
keken, voor zooiets bedank je ook niet, vinden
zij en het heele voorval moet maar gauw worden
vergeten.
In een ander geval komt een aanstellerig
vrouwtje erg drukdoenerig op een verjaardag
binnen. Ze heeft onmogelijk iets aardigs voor de
jarige 'kunnen verzinnen, het is zóó moeilijk te
genwoordig, en ze w-eet niet wat de jarige-graag
wil hebben, koop zelf maar wat, hoor, en neem
er iets heel moois voor, en ze drukt de arme
jarige een rijksdaalder in de 'hand alsof het een
fooi is.
Zulke cadeautjes worden met -tegenzin gegeven
en met niet minder tegenzin aanvaard: de
schenkster wil geen moeite -doen om er op uit te
gaan en zich te verdiepen in den smaak van de
andere, en degene die het ontvangt zou het aller
liefst een dergelijk onpersoonlijk zoethoudertje
in de prullemand deponeeren.
Wie met een geschenk, hoe gering ook, bij een
ander komt, moet de moeite nemen zich erin te
verdiepen, hoe zij de andere het best een genoegen
kan doen, en het -getuigt van heel wat meer goe
den smaak om een bescheiden bosje bloemen of
een paar bloeiende takken uit den tuin mee te ne
men, dan om met geld te komen aandragen, om
dat men zich er maar gauw wilde afmaken.
Natuurlijk loopen wij bij ieder geschenk, groot
of klein, het gevaar dat het 1-eelijik gevonden
wordt, of dat de ander het al heeft, maar dat doet
er immers niets toe als die er maar van overtuigd
is, dat -het van hartelijke gevoelens is- vergezeld,
en dat het graag gegeven wordt.
Waarom is moeder zoo blij met een bosje made
liefjes met" veel te ikorte steeltjes dat uit het
warme knuistje van haar jongste in haar hand
wordt gedrukt: omdat het kind aan haar heeft
gedacht, en haar wat van zichzelf wil afstaan.
En hoewel de manier van -ge-ven anders wordt,(tais-
schen groote kinderen of onder volwassenen, de
geest -kan hetzelfde blijven, en alleen dan hebben
geschenken waarde, groote zoowel als kleine.
E. E. J.—P.
VAN VEERTIG GORDIJNRINGEN
EN TIEN GRAM WOL.
hand, die voor elke gebreide japon geschikt is
en een artistieken indruk maakt. U kunt hier
voor doffe of glimmende, nikkelen of koperen
ringen gebruiken en het aantal en de grootte der
ringen laten afhangen van de grootte der japon.
Om goed te zien hoe het gedaan moet worden,
(het is maar een handigheid), legt U de ringen
neer als op de teekening aangegeven. Dit kan na
tuurlijk maar met twee ringen tegelijk. U he-bt
van uw restant wol 'in d-e kleur van uw japon een
lange bies gehaakt, van vijf stokjes breedte en
ongelimiteerde lengte. De bies gaat nu, zooals het
pijltje aan geeft, onder den eersten ring door,
over den tweeden ring heen, dan weer onder het
laatste gedeelte van den eersten ring door, over
den derden ring -heen,- onder het laatste gedeelte
van den tweeden ring door, over den vierden ring
heen, onder -het laatste gedeelte van den derden
ring door,, enz.
Aan weerskanten laat U een flink stuk hangen
zonder, ringen, dat we omzoomen en naar keuze
met een of twee ringen afwerken.
ALS uw lever niet voldoende
LEVER.GAL aiséheidt.
lederen dag moet uw lever'een liter lever-gal m uw
ingewanden doen vloeien. Wanneer deze stroom van
lever-gal onvoldoende is, verteert uw voedsel niet, het
bederft. U voelt u opgeblazen, u raakt verstopt. Uw
lichaam is vergiftigd, u voelt u beroerd en ellendig,
u ziet alles zwart.
De meeste laxeermiddelen zijn slechts lapmiddelen.
U moet CARTER'S LEVER-PILLETJES nemen om
deze liter lever-gai vrij te doen vloeien en u zult u een
geheel ander mensch voelen. Onschadelijk, plantaardig,
zacht, onovertroffen om de lever-gal te doen vloeien.
Eischt Carter's Lever-Pilletjes bij apothekers en
13
in
LEVE!
- PILLETJES
(Adv. Ingez. NLed.)
Bij een eigen-gebreide japon is het altijd moei
lijk een passende ceintuur te vinden. Men slaagt
er bijna nooit in -een leeren ceintuur, in -dezelfde
kleur te krijgen en een ceintuur van een gecom
bineerde kleur geeft ook moeilijkheden, omdat
er meestal op de gebreide japon nog'een kleur
verwerkt is en het geheel gauw te bont wordt.
Hierbij doen wé -u een aardige vondst aan d-e
WENKEN VOOR DÉ ZUINIGE
HUISVROUW.
Dit gezegde is op velerlei van toepassing en vooral
ook op het werk van de-huisvrouw.
Hoe vaak gebeurt het niet, dat wij ons zonder
overdenking van onze dagtaak aan ons werk be
geven en beginnen met wat we het eerste tegen
komen?
Dat is niet. de goede manier, want wie zóó te werk
jaat, komt altijd tijd te kort, moet zich altijd
haasten en heeft nooit tijd voor iets extras, enz.,
enz.
Hoe kunnen we hierin verandering brengen?
Door 's morgens voor de dag begint df nog liever
de avond te voren onze dagtaak te overdenken en
in te deelen,.
Dat wil dus zeggen, dat we eigenlijk een lijstje
moeten maken, waar in volgorde opstaat, wat er
dien dag moet gebeuren.
We 'beginnen bij het opmaken van zoo'n lijstje
eerst op te schrijven, op welke tijden gegeten moet
worden, Warnier man en kinderen thuis komen enz.
enz. Dus eerst alle vaststaande punten in onzen
dag. Om deze vaste tijden heen groepeeren we
ons werk want we' moeten het werk ons nooit
de baas laten worden en steeds bedenken, dat we
al het werk verrichten voor, dus ten-behoeve van
het gezin en dat dus het gezin hoofdzaak is.
Hoe vaak gebeurt het echter niet andersom'? Bijv.
De kinderen komen,thuis uit school, maar moeder
heeft geen tijd om zich bezig te h'ouden met de
kinderen. „Moeder heeft wel wat andèrs te doen
dan rustig te gaan zitten en luisteren naar de ver
halen van de kinderen". En toch is het noodig, dat
moeder wèl gaat zitten en wél luister, zij hoeft
dezen tijd echter niet werkeloos voorbij te laten
gaan, al luisterende kan zij best wat stoppen, breien
of naaien.
Dit is maar een klein voorbeeld, maar zoo zouden
er vele te noemen zijn.
In welke volgorde rangschikken we nu ons dage
lijks terugkeerende werk?
Nadat 's morgens man en kinderen de deur uit
zijn, kunnen we met onze dagtaak beginnen. Na de
bedden?afgehaald te hebben, (wanneer de kinderen
dit tenminste nog niet zelf hebben gedaan); begin
nen we het woonvertrek een beurt te geven, zoodat
bij eventueel bezoek we dit altijd rustig kunnen
ontvangen. Daarna maken we de slaapkamers aan
kant en vervolgens beginnen we mét toebereidselen
te maken voor het middagmaal. Wanneer het
eten opstaat, wasschen we'af..Is er voldoende ruimte
in de keuken, dan is het waard om te overwegen
of we niet beter de afwasch van 's morgens, kun
nen laten staan tot na'het middag-eten, we was
schen dan alles in één keer af, dit spaart ons vuur
en zeep.
Na de middagafwasch is er tijd voor extra werk
als strijken, verstellen of andere werkjes.
Deze dagindeeling geldt natuurlijk niet op dagen,
waarop bijv. gewasschen moet worden of wanneer
Zaterdagswerk gedaan moet worden, enz. Op der
gelijke dagen moeten we het dagelijksche werk
beperken tot het allernoodzakelijkste en deri maal
tijd zoo kiezen, dat er zoo min mógelijk werk aan
is, maar ook op die dagen moeten we er aan denken.,
dat ons.gezin niet, in gedrang komt.
Huishoudelijke Voorlichting.
Peter stond besluiteloos voor de fotn
den ingang van de bioscoop te kijke^6^1
hield hij heelemaal niet van ernstige st
hij een? naar een film ging
lachen.
Op eens. echtei stond een meisje n-
vol belangstelling de foto's bekeek.
op eens geen interesse meer voo/det
des te meer voor net meisje, 't \yas i -i
allerliefst gezichtje, blond en vrooliit
guitig wipneusje. 1Tle' e
Peter was opeens een en al actie. H"
quasi onverschillig gezicht, ging vlak s'
in d'e rij voor 't loket slaan en rekte z'n h1
mogelijk uit om te zien, welk nummer ha
haH. naaHfeJ
Hij las: tiende rij, nó. 12 en mam zw
af, terwijl hij zei „Zoudt u er iets WIT"!
als ik plaats n-o. 13 besprak?". 11
„O h-eélemaal niet", zei ze vriendelijk tp»
sch-alksch lachje twee harlvèro$lienÖefinr®*
haar wangen tooverde, „maar past u on-v
mer 13!" .jPffii&tj
„O, i-k ben 'absoluut, niet bijgelooVie"
Peter en hij peinsde juist over een aanloo
't gesprek,nog wat te rekken, toen ze yiJII
„nu, tot vanavond dan", en weg wipte,
Peter had nog een heel uur voor 't be«mv-
eerste voorstelling Hij bedacht zich, dat m?
altijd g-raag iets hebben om op te'knabbel?
ston-d voor menigen winkel te kijken om te
het allerfijnste snoepje te vinden, dat hij dfe
dig blondje zou kunnen aanbieden. Eindelijk?
hij, wat hij zocht, doch door het slenteren J
nog al tamelijk laat geworden, zoodat het jou?
al begonnen was, toen hij de zaal binoenki
De juffrouw met het zaklampje geleidde^
naar plaats no. 13 en nadat hij zich onder veeh
ontschiilddgimigen langs 'd-e knieën der bromme
bezoekers hierheen had gewrongen en was r
zitten, haalde, hij een groote zak bonbons ui'-
zak, tikte zachtjes op den arm van zijn buunm
en -hield haar den zak voor.
Een-stem fluisterde: „Dank u wel" en zijnbj
vrouw bediende zich uitvoerig.
Toen de hoofdfilm begon, waren beiden
zoo geboeid, dat zich een geanimeerd gesprc
spon. Peter hald ruimschoots gelegenheid oi„
met de geestige opmerkingen van zijn buurvrotrs
amuseeren, alleen haar stem kwam hem een ixe
vreemd voor. Kwam het door de duisternis, of
Toen 't licht opvlamde, zei een lachende sis
„i-k dank u zéér voor de heerlijke bonbons"!
hand drukte even kameraadschappelijk de zijne,
en Peter keek in het vriendelijke gezicht vi
oude 'dame.
„Mijn kleindochter had me. al gezegd, dat ik 1
heel aardigen heer naast me kreeg", zei ze.
Peter's teleurstelling duurde niet lang. Wö
zat hij zoo gezellig met de grijze dame te pi»
of ze zijn. eigen grootmoeder waa
Denk aan de vitaminewaaró
van Uw "groenten.
1. Schaaf of rasp zélf uw tffl
kool: het werk is gau
en' u werkt mee aan 't bril
van de vitamines.
2. „Eet dagelijks iets rauws".
Martine Wittop Koning schrijft ons:
Het gemak dient den mensch.
Gewoonlijk is er dan ook niet veel tegen, dat
huisvrouw een dankbaar gebruik maakt van ra
•egelen, die in haar gezin een werkbesparenfei
vloed hebben, van naaimachine, stofzuiger i
waschketel af tot het afneembare tafelzeiltje
zijn de voorbeelden tot vereenvoudiging van d
huiselijken arbeid voor het grijpen!
Torih kan de goed bedoelde zorg van prodd
of leverancier te ver gaan. Zouden we b.v, „osfl
't zoo gemakkelijk is" onze keus. in hoofdzaakj
palen tot verduurzaamde levensmiddelen (bl5j
en andere conserven), dan zou onherroepelijkj
gezondheid van ons gezin daaronder lijden,
En'zoo gaat 't ook met de handreiking, die tl
tegenwoordig meer en meer door den gwla
handelaar wordt geboden. We kunnen de aan
appelen geschild, de worteltjes geschrapt en de
geschaafd koopen.
Maar wat is 't gevolg van die hulp?
Aardappelen' en worteltjes worden met depj
tenkar meegevoerd in emmers met water, raell
bedoeling, dat hun kleur onder 't vervoer niet bej
te lijden: maar op deze wijze gaat een deel va
oplosbare bestanddeclen in 't omringende fij
over, en 't gevolg is dat èn smaak en voedt!
waarde worden benadeeld.
Roode- en wi'ttekool liggen geschaafd in denvi
kei klaar „om in de door de klanten gewenscJ
hoeveelheid te worden afgegeven en dus -
zien van de werkbesparing ook den inkoopw
het juist benoodigd gewicht te bevorderen 2®
kans op. restjes, wanneer de hééle kool te groo'ü
zijn geweest.
't Lijkt practisch, maar
door MABEL-GRUNDY.
Verta'ald door
E. GRIESE-KETS DE VRIES.
5)
„Stop!" riep Quinton en voor hij wist wat hij
deed, sprong hij haar achterna, pakte haar bij een
arm en duwde haar zacht, maar beslist op haar
stoel terug.
„Het spijt me", zei hij een beetje buiten adem,
dat mijn vriend u beleedigd schijnt te hebben.
„Hij hééft me beleedigd", viel Whiff hem in de
rede.
„Ik accepteer de verbetering, ofschoon ik niet
geloof, dat het zoo bedoeld was. Hoe dan ook, ik
weet zeker, dat hij u zijn verontschuldiging wenscht
aan te bieden, nietwaar?" Hij keek Macnab recht
in de oogen en Macnab lachte zenuwachtig. Voor
het eerst sedei-t hij Quinton kende, was hij een
beetje bang voor hem domme, verlegen, be
schroomde Quinton! Het meisje maakte hij zich
zelf wijs met haar trotsche, verwaande houding,
kon hem verduiveld weinig schelen, brutale, kleine
feeks; hij zou haar even op haar vingers hebben
getikt, als hij haar alleen had gehad hem een
onaangenamen man te noemen! Maar voor Quin-
ton's vasten blik moest hij zijn oogen neerslaan en
hij mompelde een onsamenhangende .verontschul
diging. Toen ging hij naar de deur.
„Ga niet weg", zei Quinton, „je bent het aan
deze jonge dame verschuldigd, aan te hooren, wat
zij te zeggen heeft in verband met haar advertentie
Ga alsjeblieft weer zitten. Dank je". Te verbaasd
om zich te verzetten of zelfs tegen te spreken, had
Macnab zich in zijn stoel laten vallen. ,En nü"
Quinton boog zich naar Whiff„wilt u misschien
zoo vriendelijk zijn, ons in het kort te vertellen,
wat u bedoelde met. „Een Meisje te Koop" en ik
mag er aan toevoegen, dat noch de heer Willis, de
advertentiechef van de Daily Record, noch ik,
&au de advertentie de beteekenis toekenden, die
deze heer ongelukkigerwijze heeft verondersteld. De
heer Willes voelde zich genoodzaakt, ze achter te
houden, omdat...."
„Anderen in de wereld 'misschien niet zoo goed
hartig zijn", zei Whiff, om hem te helpen.
„Juist".
„ilc vradg niet", vervolgde hij, „louter uit zucht
naar nieuwsgierigheid om een verklaring van de
advertentie, ofschoon ik toegeef, dat ze mijn be
langstelling heeft gaande gemaakt".
„Die hij nu op u heeft overgedragen", zei Macnab
grof. Hij had zich hersteld en was woest op zijn
compagnon, omdat die hem tegenover dit meisje
zoo gekleineerd had en als hij kon, zou hij hem
met gelijke munt betalen.
„Die ik nu op u heb overgedragen", zei Quinton
maar zoo beleefd en met zoo'n vriendelijken en ont-
wapenenden glimlach dat alleen 'n dwaas zich door
zijn woorden beleedigd zou hebben gevoeld. En
Whiff was geen dwaas.
„Dank u",. zei ze, en Macnab haal- rug toekèe-
rend, vertelde zij Quinton haar geschiedenis. Zij
vertelde ze kort en met voorzichtig gekozen woor
den, van de noodzakelijkheid om haar eigen brood
te verdienen, van haar weinige bekwaamheden om
dat doel te bereiken, van haar regeeringsbaantje
en het verlies van haar betrekking en daarna haar
wekenlange vergeefsche zoeken naar een ander
baantje.
„Er- was genoeg werk van een bepaald soort,
dat kon krijgen, maar ik was kieskeurig. Ik
wilde werk volgens mijn aanleg. Nu ben ik be
reid alles aan te pakken, wat zich voordoet, Aller
te doen, overal heen te gaan. Vandaar de adver
tentie. Ik besloot te trachten, mezelf rechtstreeks
tc verkoopen, juist zooals iemand een paar hand
schoenen zou verkoopen aan iederen man of vrouw,
die ze noodig heeft en op een eerlijke manier zijn
of haar bod erop uitbrengt".
„Maar is dat feitelijk niet precies hetzelfde ah
jezelf verhuren, bijvoorbeeld als "gouvernante, of
dienstmeisje, of gezelschapjuffrouw?" Quinton, on
bewust van de aanwezigheid van Macnab, deed geen
poging zijn belangstelling in het meisje voor hem
te verbergen.
„Heelemaal niet,. Als je jezelf verbindt als gou
vernante of dienstertje, dan verwacht je, dat je
plichten niets anders omvatten dan les te geven
of bedienen; nu ben ik bereid om alles en al het
mogelijke te doen wat in mijn macht ligt, van het
bemachtigen van een huis, hetgeen hier te lande
in deze dagen van woningnood een prestatie zou
zijn, af, tot het knippen van de - nagels van mijn
werkgever, of moet ik zeggen eigenaar. Sommige
menschen kunnen de nagels van hun rechterhand
niet knippen, mijn vader kon het niet".
„Inderdaad!" zei Quinton.
„Er zijn alle mogelijke dingen in het leven, die
de menschen moeilijk vinden om te doen"
vervolgde zij. „Dingen, die toch vroeg of laat
gedaan moeten worden, hoopen zich op, dingen, die
enorme inspanning en stuwende kracht ver'eischen
om te .worden verricht. De menschen verbeelden
zich, dat zeker dingen alleen door henzelf kunnen
worden gedaan. Ze, vergeten, dat te niet onmisbaar
zijn, dat als ze plotseling zouden sterven, vijf mi
nuten na hun heengaan een dozijn personen klaar
zou staan, om in hun schoenen te stappen".
„Dat is'zoo, gaf Quinton toe.
„Nu hebt i» misschien>;iets, dat u gedaan will
hebben, niet dringend, itbaar iets, dat u al maan
den lang min of .meer bezwaart, maar dat door de
drukte in zaken, of door -moeheid, of de zoo dikwijls
voorkomende .laksheid, nog steeds ongedaan is ge
bleven, en dat u toch bij afdoen, groote voldoening
en verlichting zou geven?"
Quiton gaf het ha evén te hebben nagedacht toe.
Zijn biljet voorde inkomstenbelasting was nog niet
ingevuld.
„Welnu, er móeten hónderden zijn als u, hon-
.den in denzelfden toestand, die iets gedaan willen
hebben en dankbaar zouden zijn iemand te vinden,
die tegen een kleine verigpeding het voor hen wil
opknappen. Die'iemand hen ik".
Quinton kon. slechts met moeite een glimlach on
derdrukken tegen het kleine tengëre en toch zoo
vastberaden uitziende wezentje tegenover hem, en
Macnab, dié zijn goede humeur weer begon terug
te krijgen, zat ronduit te gnuiven. Whiff liet haat
blik op hem rusten. „Is er iets, dat u grappig vindt?"
„Ja, u. Wat zoudt u wel voor. mij kunnen doen?"
„Mogelijk heel veel. Ik weet niet, wie hier de
baas is, maar de vrouw, die voor u. de boel schoon
houdt, verdient een uitbrander en een aansporing,
om het vuil van dat raam""'te verwijderen, waardoor
u veel beter 'licht zoudt. krijgen".
Beide mannen keken naar het raam en zagen, "da'
het vuil was.
„Misschien hebt u uw belastingbiljet nog niet in
gevuld". Quinton schrok. Kon zij gedachten lezen"'
„Dat wordt dikwijls tot de laatste minuut opge
schort door zakenmenschen. Ik- heb een oom gehad
die eens hij was- op dat oogenblik aan zijn lesse
naar in slaap gevallen door mijn tante aan zijn
stoel werd gebonden, het touw zat om zijn beenen.
en daar hij dik was en een buik had, kon hij
zich niet bukken, om het los te snijden, 'en zij wei
gerde hem te verlossen vóór hij beloofd had op
staanden voet zijn belastingpapieren in orde te ma
ken. Hij was eerst zoo woedend, dat hij door de
kamer hobbelde, tot hij in de pooten van een an
deren stoel verward raakte en toen gaf hij toe"
Whiff was zoo ernstig tijdens haar verhaal, dai
Macnab niet durfde te lachen.
„Maar u zoudt mijn bilj'erniet kunnen invullen'
„Zeker zou ik het kunnen, als u mij de noodige
gegevens verschaft en mij uw balans- en alle bij
zonderheden over uw verdiend en onverdiend in
komen naar waarheid laat zien. Ik ben er niet op
gesteld, iemands inkomen in te vullen, als het niel
juist is". Zij sprak, alsof zij er duizenden had be
handeld.
„Stel u voor, de moeder-van uw vrouw wensclr
naar het Zuiden' van Frankrijk te gaan tijdens het
winterseizoen en verwacht van u, dat u alle noodigp
schikkingen treft voor haar vertrek, consuls raad
pleegt, die. vervelende menschen zijn, met paspoor
ten worstelt, foto's voor identificatie verstrekt, haa'
geld wisselt, naar Cook of de P.L.M. gaat. haai
kaartje koopt, voor haar bagage zorgt, duizend en
een vragen beantwoordt en haar naar den trein
brengt
„Zij was zoo iemand", zei Macnab, „maar ze is
dood".
„En ws»« kunt u anders nog doen?" Quinto»'
voelde, dat Macnab haar aandacht voor zich pro
beerde op te eischen.
„Er zijn zooveel dingen, die ik kan en zou kunnen
en willen doen", zei Whiff, „dat het te lang zou
duren ze allemaal op te noemen. Ik bedoel niet
groote, wijze, geweldige, opzienbare dingen, die
gewone menschen niet van je verlangen te doen.
maar de kleine dagelijksche beslommingen, die ge
daan moeten worden".
„En uw prijs?" J
„Vijftig pond per zes maanden, honderd M
voor jaar", antwoordde Whiff prompt-
„Ik wil u koopen", zei Quinton, zoo onverwsj
dat hij tot zijn eigen verrassing bijna vanzyiuw
viel.
HOOFDSTUK IV.
wicht hersteld had en met een toornigen 0
nah, had getart, om nog eens toe te geven, aan
uitbarsting van bulderend lawaai, vervolgde wj.
wil u koopen. Ik heb iets, wat ik dringend g
wil hebben. Vijf minuten geleden, wist ik.M 1
niet, maar nu weet ik hét wei. Ik was h" ra|J 1
bewust. Ik was een ongelukkig man. Ik twsi
welijks. dat ik ongeluk»kg was. Ik waS:erSn^
vaag van doordrongen, dat ik terneergeslagen
somber en altijd prikkelbaar. Ikverborg
trachtte het té verbergen voor anderen, n
was het er op den achtergrond, en ven.
leven en al mijn gedachten, die eeuwigdurend t
•■an prikkelbaarheid. Ik wist,, dat
man was, maar het was mij onbekend, dal
gelukkig was, maar nu weet ik het. Uw
'hebben het mij even klaar en duidelijk c
de zon". Hij. hield op en keek Whiff ernstigf g
was hem volle ernst en een hevig verlang,
kroop hem,, dat zij zijn gedachtengang zou
volgen. Hij had Macnab vergeten, hij 13 g
lichamelijk en geestelijk den rug teegeW
vergat zijn verlegenheid: zijn zelfonders -i
was verdwenen en voor het eerst van Z,J'
vond hij het in tegenwoordigheid van ee
heel. makkelijk zich uit te drukken.
„De oorzaak van prikkelbaarheid ea:||&ai
tigheid was iets, dat misschien reeds javei B
verwijderd had kunnen worden, en dat
'"iiderd moet worden
naera moei woraen-«horf
Macnab. die naar Quinton's glad,
fa n+aWAW av. artVOll P S P ÏU ..U
ftéf
jiipoogc
bereid
zich opgewekt voor op de verdere ziels®
hoofd zat te staren, en zijn ooren gesP$'
een begeerige terrier, zei tegen zichze
heeft het te pakken! Hij heeft het
Hij
zijn rechteroog en voorover leunend »>el
Schroeft zich op t'ot waanzin".
,!l^i
van Quinton.
(Wordt
vervolg'
