HEEMSKERK
dir. Muziekvereciiiging
Viering van het tienjarig bestaan.
De Chr. Muziekvereenif^ng „Juliana" had voor
de speciale uitvoering van Donderdagavond een
flink bezette zaal weten te trekken. Het was dan
ook de viering van het tienjarig bestaan van het
corps, dat vóór de pauze met een muziekprogram
ma optrad en na de pauze met eenige tooneelstuk-
jes, door leden opgevoerd, de aanwezigen ver
maakte.
„Juliana" heeft na een tijd van opgang ook een
periode van stilstand meegemaakt. De vaste kern
heeft echter in de rust van het repetitielokaal ver
der gestudeerd, zoodat men thans een vrijwel ge
heel hersteld corps kon hooren. Dat daarenboven
het meerendeel der muzikanten uit jongeren be
staat is een des te verheugender teeken. Wanneer
de band, tusschen hen gelegd, behouden blijft kan
de vereeniging nog prettige, goed verzorgde con
certen geven. Temeer, daar het publiek de corps
leden in leeftijd niet veel toegaf. Ook hun belang
stelling is voor „Juliana" onontbeerlijk.
Na gemeenschappelijk zingen van Psalm 42 1
feliciteerde de heer K. van Gelder het corps met
zijn jubileum. Een feestelijk gebeuren heeft het
in dezen ernstigen tijd niet kunnen worden. Met
dankbaarheid zag spr, terug op het werk, dat „Ju
liana" sinds 1 Mei 1931 verrichtte. I-Tet corps heeft
zijn medewerking gegeven waar dat gevraagd werd.
Daarenboven heeft „Juliana" het accent van
Christelijkcn arbeid nooit uit het oog verloren:
het heeft steeds alle eer gegeven aan Hem, Wien
alle eer toekomt.
Ondanks de zorgelijke tijden der eerste periode
heeft het corps het hoofd boven water weten te
houden en meer w>g, concoursen werden met goed
gevolg bezocht. Spr. noemde een aantal uitslagen
op, die wij reeds vermeld hebben in ons blad van
22 April jl.
Daarna zette het corps met Sam. Vlessings po-
pulaïren Jubileummarsch het programma in. Laat
ik daarbij eerst den jongen dirigent, den heer J.
van Soest uit Heemstede, een pluim geven voor
zijn kwieke, levendige directie. Met genoegen heb
ik naar het geven van zijn aanwijzingen, klaar en
duidelijk voor zijn discipelen als het een phrasee-
ring betrof, gekeken.
Formidabel van klank was deze marseh evenals
de Triomfmarsch uit Verdi, het -vrije nummer voor
het a.s. bondsconcours. Er werd heel goed gele
zen, de klank was forsch maar acceptabel, het me
trum werd degelijk in acht genomen, terwijl de
directeur aan de dynamische teekens aandacht had
besteed. De cornets en bugles zou ik in de ff wat
meer getemperd willen hooren. De solo van het
trio werd geaccentueerd en met gezonde klank ge
blazen. De gefigureerde baspassage werd foutloos
uitgevoerd.
Een aria uit Mendelssohn's oratorium „Elias"
vroeg veel van de oplettendheid der leden, want
het samenspel en het respondeeren eischte concen
tratie. Het werd voor het corps zeer lofwaardig uit
gevoerd al imponeerde het mij niet. Vermoedelijk
omdat er klankleegten waren door de kleine be
zetting. De blazers hadden hun partijen echter ter
dege bestudeerd. Dit bleek mij ook bij een van
Handei's menuetten; accentjes werden gelegd en
crescendi gemaakt waar dit aangegeven staat. Ook
hier was het hooge koper mij te domïneerend; de
middensatz was trouwens geenszins vlekkeloos qua
stemming van de diskant.
In de Marlhsfantasie hoorde ik goed geblazen,
beschaafd voorgedragen buglesoli, een keurig
duetje hoog koper, een vlot jachtliedje. een wel
luidend uitgevoerde barytonsolo, vlot door de eer
ste bugle overgenomen en een sluitende begele:
ding. Juliana mag met mij tevreden zijn over haar
geslaagde jubileumsuitvoering, die voor de toe
komst nog veel perspectieven in zich bergt.
Met zijn dirigent heeft de vereeniging een goede
keus gedaan; zijn directie verraadt spirit en dy
namiek en een goede, muzikale opvatting. En dat
alles kan een corps gebruiken, vooral het dyna
mische.
W.
Rosen in Tirol",
Het Thalia Theater heeft deze week beslag
weten te leggen op de bekende operette-film
„Rosen in Tirol" naar Carl Zeller's beroemde
operette „De Vogelkoopman". Hans Mosei', Johan
Heesters, Theo Lingen, Marte HarelL en Leo
Slezak hebben de hoofdrollen onder regie van Geza
v. Bolvary.
Vorst I-Ieinrich Dagobert von Lichtenberg, een
sympathieke sufferd gaat op jScht. Tenminste: dat
heeft hij aan zijn jonge, charmante vrouw gezegd.
Maar in werkelijkheid gaat hij naar München, waar
een amoureus avontuur hem wacht bij Therese. Een
jonge luitenant, Herbert von Waldendorf brengt
juist Therese een serenade als de Vorst ten tooneele
verschijnt en dat is voor den bedrieger een reden om
zijn reis voort 'te zet
ten naar Tirol.
De jagermeester des
vorsten, Baron Weps
vindt deze plotselinge
visite van den Vorst aan zijn Tirolsche jachtgebied
verre van prettig. Hoe moet hij aan een gems
komen, nu de stroopers zoo langzamerhand het
heele gebied hebben leeggestroopt? Baron Weps, die
de neigingen van den Vorst voor het vrouwelijke,
geslacht kent, wil dan toch in elk geval iets doen
om het den Vorst aangenaam te maken. Iiij zal
een souper arrangeeren en daarbij een „eeremaagd"
uitnoodigen. Maar hoe daaraan te komen. Die zijn
daar in Haller blijkbaar even moeilijk te vinden als
gemzen.
Hoe het zij: de vorst schiet z'n gems, al is het
dan een niet volkomen levende en des avonds zijn er
in het jachtslot niet minder dandrie eere
maagden: Zenzi Fichtentaler, die een verzoekschrift
van haar vader komt overhandigen (voor welke
gunst de vader overigens aan Baron Weps een
flink bedrag aan geld had betaald), Christl van
van de post, die zoo graag wilde, dat haar Adam,
een vogelhandelaar uit de bergen als opzichter
in des Vorsten fazantenhof zou komen, omdat ze
dan zouden kunnen trouwen en tenslotte: Marie,
een onbekende, die in het dorpshotel woont tijdens
het „Rozenfeest" en die niemand anders is dan
de wettige echlgenoote van Heinrich Dagobert,
naar Tirol gekomen om zich eens te vermaken,
maar achteraf toch erg benieuwd nar de capriolen
van haar man.
Het lot wil, dat alles anders gaat dan de opzet
was. De Vorst interesseert zich minder voor de
eeremaagden dan voor een feest ten huize van een
vriend in Innsbrück en Baron Weps ziet zich ge
noodzaakt om een pseudo-vorst te doen optreden.
Dat is %ijn neef: Graaf Herbert von Waldendorf,
die overigens de Vorstin al kent en die. nadat de
twee andere eeremaagden verdwenen zijn een zeer
romantischen avond beleeft. Maar de Vorstin zorgt
ervoor, dat het niet tot een sloteffect komt. Zij ziet
kans om, haar verliefdheid ten spijt, nog tijdig weg
te komen.
Hetzelfde lot wil, dat ze elkaar spoedig weer
zien. Maar onder welke omstandigheden?
Laat de film u hierop het antwoord geven.
Eten wal de centrale pot schaft.
A.s. Woensdag het eerste menu:
erwtensoep.
Velsen's Centrale Keuken zal a.s.
Woensdag met haar werkzaamheden
beginnen. Dan zullen vijf duizend
ingezetenen hun middagmaaltijd kant
en klaar aan de Keuken ol' een der vijf distri-
butieplaatscn tegen een geringen prijs kun
nen koopen en zullen dus zoo'n 1500 huismoe
ders, zoo zij dit wenschen, zich kunnen vrij
maken van de dagelijksche zorgen, die het
klaarmaken van den middagpot haar bezorgt.
Donderdagmiddag heeft de pers voor het eerst
met de Centrale Keuken kennis gemaakt, althans
met haar outillage. Nog niet met de vakbbkwaam-
nud van den cnef-koK en zijn helpers. Dat ge
schiedt op den offieieelen openingsdag, wanneer
het 'eerste menu: erwtensoep door kritische ton
gen zal worden gekeurd.
Bij ons bezoek aan de keuken hebben we eerst
kennis gemaakt met de dagelijksche leiding. Dat
zijn de administrateur, de heer W. P. Mets, de
chef de heer P. Lenstra en de chef-kok, de heer
Cornelissen, ex-korporaal-kok van de marine, een
eersle-klas vakman natuurlijk. De heeren W,
F. Visser, wethouder van Sociale Zaken en de
heer H. Schmitz, afdeelingschef, hebben ons het
een en ander van den gang van zaken verteld.
De prijs per portie bedraagt 13 et. voor houders
van een vetkaart en 25 et. voor houders van een
boterkaart. Men kan gratis een knipkaart be
komen tegen inlevering van een halvc'n vetbon
(hiervoor worden wisselbonnen beschikbaar ge
steld). vier vleeschbonnen en 1/4 peulvruchten
bon. Deze knipkaart geeft recht op het koopen
van negen porties. De bonnetjes voor het eten
moeten twee dagen vooruit' worden gekocht. De
knipkaart moet natuurlijk worden meegebracht,
evenals de distributiestamkaarten. Kaarten en
bonnetjes zijn verkrijgbaar aan de keuken
Abeelenstraat 7 en aan de distribulicplaatsen, die
te vinden zijn: kleine zaal van Thalia, IJmuiden,
RK. Vereenigingsgebouw. Mahustraat IJmuiden,
Kegelbaan Klauwers, Bloemendaalschestraatweg
Santpoort, Vereenigingsgebouw Ned. Herv. Ge
meente, Burgemeester Enschedélaan Santpoort, en
het gebouw van den R.K. Volksbond te Velsen-
Noord.
In deze distributieplaatsen zal a.s. Maandag tus
schen elf en één uur worden begonnen met het
verstrekken van knïpkaarten en den verkoop van
bonnen voor het eten, de uitreiking van het eten
geschiedt 's morgens van half twaalf tot één uur.
In het distributielokaal war de bonnen worden
gekocht, moet ook het eten worden gehaald. Elke
bon heeft éen letter, welke overeenkomt met de
letter van het distributielokaal. Dinsdag op de
zelfde uren zal men bonnen koopen voor het eten
van Donderdag en zoo vervolgens eiken dag. Het
eten moet van te voren besteld worden, opdat de
chef-kok kan weten, hoeveel porties hij moet'
koken.
Het menu voor de eerste week is: Woensdag
erwtensoep, Donderdag stamppot van zuurkool,
Vrijdag stamppot van bieten. Zaterdag stamppot
van andijvie. Het menu zal steeds van tevoren be
kend worden gemaakt.
De capaciteit bedraagt 6000 L. en aangezien elke
portie 1.2 L. is, kunnen per dag 5000 porties wor
den afgeleverd.
GOED GEOUTILLEERDE KEUKEN.
We hebben daarna de keuken bezocht, waar de
chef-kok alle geheimen van zijn inrichting voor
ons ontsluierde. Er staan, zes groote „wachtketels",
groote platronde ijzeren „vijvertjes", ketels met
dubbelen wand, waarin het eten met stoom ver
warmd en gesudderd kan worden. In deze ketels
wordt ook de erwtensoep gekookt en de stamp
pot klaargemaakt, nadat de ingrediënten in andere
groote ketels zijn gekookt. Ook dit koken ge
schiedt met stoom. De aardappelen worden droog
gekookt.
Het waschen der aardappelen geschiedt in een
groot-en bak, met houten roosters, die het zand
doorlaten. Er zijn een groote aardappelschilmachine,
twee machines voor het snijden van kool, uien,
snijbonen enz. drie braadfornuizen voor het
vleesch; ook is er een automatische luchtver-
versching.
De voorbereiding, die het eten moet ondergaan,
schoonmaken, snijden, enz., geschiedt buiten de
kookplaats. Aan weerskanten zijn de verkoop
plaatsen voor het publiek; dan is er nog een
ruitnte voor het klaarmaken van het vleesch en
de stookplaats voor de stóomverwarming enz.
De keuken is zoo ingericht, dat de geheele be
werking van het eten zoo hygiënisch mogelijk kan
geschieden.
NIET THUIS BEZORGD.
Het eten wordt niet thuis bezorgd, zooals dat
in andere gemeenten wel geschiedt. Maar, zoo zei
ons de heer Visser, wanneer iemand zich daarvoor
aanbiedt en deze lijkt darvoor de geschikte man
te zijn, dan is daarover altijd nog te praten.
Het debiet van de keuken zou ongetwijfeld ver
groot kunnen worden, wanneer hiervoor een rege
ling getroffen zou kunnen worden. Maar misschien
krijgen we nog een gepatenteerden centrale-keuken-
e ten-afhaal- en bezorgdienst.
Het wachten is nu op de erwtensoep!
OPENING UITGESTELD.
Naar wij heden van den wethouder van sociale
.zaken niet mogelijk de keuken a.s. Woensdag
digheden niet mogelijk de keuken a.s. Woensdag
te openen, zoodat Maandag nog geen bonnen ver
kocht kunnen worden.
Een en ander zal nader per advertentie bekend
worden gemaakt.
Tweede feestavond van „Plan West"
Voor den tweeden feestavond van de Winke
lierscombinatie „Plan West", die Donderdagavond
in 'liet K.S.A.-gebouw werd gehouden, toestond
weer'zeer groote belangstelling.
De plaatselijke band „The Midnight Stars"
kortten den tijd weer met vroolijke muziek, wat
ten zeerste in den smaak viel.
Ook nu oogstte Daan Hooykaas weer veel succes
met zijn praatjes en liedjes. Borano, de muzikale
clown, mr. Max en Larette droegen er het hunne
toe bij, dat bok deze tweede avond een groot
succes werd.
Plan West kan met voldoening op deze beide
uitstekend geslaagde feestavonden terugzien.
GESLAAGD.
Voor het diploma electrisch lasschen slaagden
de heeren Spanjaard en v. d. Berg en voor auto
geen-lasscher de heer Rijvordt. De geslaagden zijn
opgeleid döor de Eerste Beverwijksehe Lasch-
school.
SPINAZIE VAN DEN KOUDEN GROND.
Aan de B.E.T.-veiling werd de eerste spinazie
van den ikouden grond aangevoerd. Dit is heel wat
later dan vorig jaar.
Vergadering Chr. Vrouwenbond
Het werk van de Bijbe)kioskvereenlgj„
De Nederlandsche Ohristen Vrouwen Bon v
Donderdagmiddag een ledenvergadering
Hervormd Vereenigingsgebouw aan de o1
wijkstraat. Na het zingen van Ps. 119-13 p-0^*
presidente Mevrouw Krüger—Heemskerk v
gebed, waarna zij een gedeelte uit Prediker?? ir'
Jesaja 55 voorlas. Vervolgens verwelkom! n
vrouw Krüger de aanwezigen en deelde 1 niP'
door het vervallen van de gebruikelijke
,.1»,/V Afi! '1.1 lnrt+nfn J
mede.
dit
ring in Mei dit de laatste vergaderino- in dT""
zoen is. Hierna was het woord aan mei Tri
een leziug met lichtbeelden hield over hpf óii
van de ..Bijbel-kiosk Vereeniging in Nederi *er'
Door vele vereenigingen. Zondagsscholen
particulieren worden, aldus mej. van Lonri
gingen gedaan om bij de van het evaneeS'
vreemde medemenschen belangstelling vnl*
Bijbel te wekken. De Bijbel Kiosk Vereenieit?51
een onderdeel van dit groote werk. Zil ver
het materiaal voor de Instellingen voornu?
zending. Verder heeft de Bijbel Kiosk v?r
ging met het plaatsen van tenten aan het 5ni
en bij vacantie-oorden, zelf de verspreidt»
Bijbels, bijbelverklaringen en christelijke ?LTai
ter hand genomen.
Vervolgens belichtte mej. van Loon rie
wijze van de Vereeniging bij de verschillend?
cantie-oorden, waar door het houden van
en zang-uurtjes zooveel mogelijk contact mS
kinderen wordt gezocht. Onder de kinderen u
den vooral plaatjes en versjes uitgereikt Tril
laatste jaren zijn aan de verschillende itirSv
bibliotheken toegevoegd. Hierdoor verkriiet
contact met de ouderen. Wel heeft de Vereerii?
veel tegenwerking en teleurstellingen gehad -m
er kan toch geconstateerd worden, dat er h
haar veel goeds tot stand is gekomen. Vervol!?
projecteerde mej. Loon een interessante L-
lichtbeelden over het kioskwerk in Wijk aariv
en Duin. u
Mevrouw Krüger dankte mej. van Loon v«.
haar lezing, waarna de vergadering met
gebed werd besloten. dai*
„MUSEUM VOOR BLOEMBOLLENTEFTT»
GEOPEND.
Het „Museum voor Bloembollenteelt" te Tim
men is thans tijdelijk ondergebracht in een <9
bedrijfsgebouwen van de fa. Chr. Kieft aan
Rijksstraatweg te Limmen
D.I.O.A.D.O.
Voor dezen wedstrijd komt het elftal van Anr
als volgt uit: 1
Kloes,
M. Beentjes. Duin,
Burger, Rozing, Zonneveld,
Koopman. Sinnige, N. Beentjes. Voormeer, Meijei
AGENDA VOOR VELSEN EN IJMUIDEN
VRIJDAG 25 APRIL.
Thalia Theater: „Rosen in Tirol", 8 uur
Rex Theater: „Eva uit het Paradijs der vrouwen'
8 uur. 1
Bioscoop De Pont: Specialiteiten (geen film
voorstelling) 8 uur.
ZATERDAG 26 APRIL.
Thalia Theater: „Rosen in Tirol", 8 uur
3 uur Theater: "Eva uit het Paradijs der vrouwen"
Bioscoop De Pont: Specialiteiten (geen film.
voorstelling) 8 uur.
Van een kist met Aardappelen.
Een vriendelijke grootvader en een
boze koning met knobbels.
Ze droomden goudbruine toekomstdromen, maar...
Op de zolder stond een grote kist met aardappels. Die
had daar al een hele tijd gestaan, 't Was een hoge kist;
aan de voorkant zal een wit papier geplakt en daar stond
op: wintervoorraad.
Dat vonden de aardappels deftig en gewichtig, want
hoewel ze niet lezen konden, hadden ze toch op de een
of andere manier gehoord, dat ze „wintervoorraad"
waren. Misschien hadden ze mevrouw en Sientje, het
meisje, erover horen praten, als die de zolder opkwamen
om op te ruimen en schoon te maken. En nu lagen de
aardappels de hele lange dag met elkaar te redeneren.
O. wist je niet. dat aardappels praten kunnen? Ik wist
het ook niet. maar ik heb het wel vaak vermoed, als L:
hun gezichten zag. tedere aardappel heeft weer een heel
ander gezicht: de een kijkt boos en knorrig, een tweede
vriendelijk, een derde dom. Daarom is aardappels schil
len een gezellig werkje; je kunt onderdehand al die ge
zichten aankijken en je verbeelden, dat je best weet, wat
ze denken. En dan heb je altijd gelijk, want er is geen
aardappel, die tegen je zeggen zal: „Mis, ik dacht juist
Iets héél anders." Probeer 't maar eens!
Toen de aardappels op de zolder kwamen in twee grote
zakken, begon het Juist koud te worden. De man, die ze
kwam brengen, stortte ze uit in de kist. zoodat ze door-
elkaar rolden. Nog wel een uur later had je, als je de
aardappeltaal kon verstaan, niets anders gehoord dan:
/O. m'n hoofd, o foei m'n neus! Och, och, wat een ruw
heid! Zeg kun jij niet wat uitkijken, dikkerd? Hoe kom
,1e erbij, juist bovenop mfj te rollen" en nog veel meer ge
klaag, gejammer en gemopper.
Maar toen kwam eindelijk de kist met aardappels tot
bedaren, want een hele grote kokkerd, een prachtige
gave met twee dikke ..ogen" had hard geroepen:
„Stil hoor! allemaal kalm en bedaard. Schei uit met dat
gewriemel en gebons! Als iedereen doodstil blijft liggen,
hoeft niemand de ander te hinderen!"
Nu. en dat deden ze toén en ze merkten, dat het waar
was. Tenslotte lag Je met je allen in een kist niets on
gemakkelijker dan met je allen in twee zakken, vonden
ze. Ze fluisterden nog een beetje, maar toen het donker
werd op de zolder, werd het stiller en stiller.
En toenopeens 't gekraak van traptreden, het
schijnsel van een blauwe zaklantaarn.
Ja, daar was mevrouw nog. Ze kwam nogeens even naar
aardappeltjes kijken, want opeens ze was eigenlijk al
op 't punt naar bed te gaan had ze bedacht, dat de
kist moest worden toegedekt, 't Vroor al een beetje, ver
beeld Je, dat 't vannacht heel vroeg begon en de aard
appels lagen zo maar open en bloot!
En dus nam mevrouw een stapel kranten uit een hoek
van de zolder en spreidde ze uit over ,de kist. En zo
kwam het, dat een dikke aardappeldame, die Juist tegen
haar buurvrouw had gezegd: „zo'n zacht maneschijntje
mag ik wel. Ik vind het wel poëtisch!" opeens flits-flits
met de zaklamp in haar gezicht werd gestraald en toen
pardoes in donker kwam te liggen.
Maar de 'meeste aardappels merkten niet eéns, dat hun
huis een dak had gekregen. Die sliepen, zo vast als aard
appels maar slapen kunnen!
Iedere dag gebeurde er iets opwindends in het leven
van de aardappels, 't Begon met het gekraak van trap
treden, daarna kwnmén stappen nader, tot vlak bij de
kist. En dan opeenseen stroom van zonllncht! Een
bakje werd op de rand der kist gezet en twee handen
grabbelengrabbelen.
Dan ging telkens een deel van de aardappels een verre
reis maken en de andere bleven teleurgesteld en ern
beetje weemoedig achter. Ja, alle aardappels zonder on
derscheid wilden dol- en dolgraag In het bakje en 't ge
beurde wel, dat ze elkaar stiekem een zetje of duwtje
gaven om elkaar opzij te dringen. Daarom had Sientje
laatst geroepen: „Gossie, 't lijkt wel of dat jullie leven!"
Maar de dikke grootvader-aardappel, met het vriende
lijke gezicht en de twee grote „ogen", je weet wel, die
van laatst, had gezegd, dat het niet eerlijk was. „Je mag"
vond hij, „elkaar niet opzij dringen, want onze beurt
komt toch eens ook wel en die 't treft, die treft het. Zo
is 't nü eenmaal!"
Nu, dat vonden ze eigenlijk ook en dus was er niet zo
veel gedrang meer, totdat.een paar dagen later groot
vader zelf in het bakje ging en dus geen orde meer kon
houden.
Ze misten hem erg, want hij was altijd heel vriendelijk
geweest, maar na een paar uurtjes want aardappels
zijn maar kort van memorie waren ze hem toch ver
geten.
En toen gebeurde er wéér iets bizonders in hun aard
appelleventje. Die morgen klonk het trapgekraak extra
luid en een dubbele voetstap naderde de kist. En ze hoor
den mevrouw tegen Sientje zeggen: „Kind, vandaag moe
ten de aardappels eens omgerommeld, anders gaan ze
broeien."
Se aardawiels hielden hun adem in. Van „omgerontmeld"
(Teekening Doevej
hadden ze nog nooit horen praten, wel soms van „ge
schild" en „gebakken" en ze wisten, dat dit in verband
stond met de verre en heerlijke reis in het bakje. Maar
om-ge-rom-meld?
„Houd jij de zak maar op, Sien" zei mevrouw. En zij
zelf grabbelde en grabbelde, tot de helft van de aard
appels in de zak lag. En toen volgden de anderen. Dat
ging gemakkelijker. En aan het eind werden de twee
zakken weer net als aan 't begin van hun leven, als
„wintervoorraad" 'in de kist uitgestort.
„Zie zo" zeiden mevrouw en Sientje en ze gingen weer
naar beneden.
„Moeten we geen maaltje hebben, mevrouw?"
„Nee kind, we eten toch boontjes vandaag!"
„O ja, dat is waar ook!"
De voetstappen stierven weg en de aardappels waren
alleen met hun onthutste gedachten. Maar van den vrien
delijken grootvader hadden ze geleerd, dat ze stil moes
ten liggen. Dus deden ze dat ook. heel gehoorzaam. Ze
zuchtten alleen zachtjes van de ongewone opwinding,
maar mopperden niet tegen elkaar.
Alleen één stem klonk er boven alles uit. Die zei: „Zie
zo, eindelijk lig ik dan toch bovenop, op de plaats, waar
ik behoor! Ja, kinderen, ere, wien ere toekomt!"
„Hm, hm! Hoor die eens opscheppen!" zei een snibbig
kogelrond aardappelkind.
„Opscheppen? Weet je wel, wie ik ben? Ik ben de aller
grootste aardappel, uit de hele kist en ik heb vier groote
knobbels. Weet je "t nu?"
Allen zwegen bedremmeld, want 'l was waar. De aard
appel, die gesproken had, was groot en dik met een
kwaadaardig, woest gezicht.
„En nou stil jullie allemaal!" riep hij knorrig. Niemand
durfde na die woorden meer iets in 't midden te brengen.
Bij het „omrommelen" van de aardappels was er Iets
héél bizonders gebeurd. Een klein aardappeltje met een
spit gezichtje was weggerold. Tip-tip-tip de zoldertrap
;n vandaar over 't portaaltje en toen tip-tip-tip de be-
nedentrap af, tot in de keuken. Niemand had het gemerkt
tot Sientje de vloer veegde en het aardappeltje zolang
op tafel legde, "t Was zeker zo'n klein ding, vond ze, niet
de moeite om dat nog naar de zolder te brengen!
Straks, als ik naar boven ga, neem ik 't wel mee dacht
Sientje. Maar ze vergat het de hele dag. En de volgende
middag lag het kleine, spitse aardappelkind er nog. En
toen zag het iets verbazingwekkends. Het zag. hoe zijn
kameraden, die zojuist in het bakje van de zolder waren
gekomen, allemaal samen in een pan met water lagen en
ze waren zo prachtig gelig wit! Niemand, die er meer
een boos gezicht had, of „ogen" of spruiten! Je kon ze
haast niet herkennen.. Het aardappeltje keek z'n ene oog
uit van verbazing. En nog veel meer schrok het, toen hel
zag, hoe er onder die pan een grote vlam werd aange
stoken. ïn hoe het in de pan begon te borrelen en te
dampen. En eindelijk zag het. hoe zijn kameraden, nadat
ze een beetje waren afgekoeld, in plakjes werden gesne
den en mooi goudbruin gebakken in de koekepan. O, wat
was dat een mooi gezicht en wat rook het heerlijk!
Toen Sientje die avond bij het opruimen van de tafel
het aardappeltje wéér vond. nam ze 't mee naar boven
en gooide het in de kist. En toenja, toen deed er
hele nacht niemand vande aardappelkolonie meer een
oog dicht Want wat een prachtige verhalen wist dat
kleine ding te vertellen. Dat ze allemaal, zij een kist vol
doodgewone aardappels, helderwit zouden worden en
daarna goudbruin't was haast te mooi om waar te
'zijn! Ze werden er stil van, als ze dachten aan die gouden
toekomst!
En de dikke aardappel met hel boze gezicht en de vier
knobbels riep: „O kinderen, kinderen, wat zal ik prachtig
zijn, als lk zo goudbruin in de pan lig te spetteren! Ja.
ik heb altijd wel gevoeld, dat ik eigenlijk een koning
was!"
Toen Sientje de volgende morgen met het bakje boven
kwam, waren alle aardappels moe en uitgeput van hun
goudbruine toekomstdromen. Het bakje was vol; boven
op lag de koningsaardappel met de vier knobbels.
Nu gingen ze allemaal naar beneden, naar de zonnige
keuken.
En ze hoorden mevrouw zeggen:
„We maken vandaag maar purée, Sien. dat kost niet
zoveel boter."
„Goed mevrouw" zei Sientje. En toen de aardappelen
gekookt waren, kwam ze met de stamper en stampte ze
vlug door elkaar met melk en boter tot een gladde
massa.
Nu wist niemand van de aardappels meer, wie van hen
de grootste, de vriendelijkste, de snibbigste of de ver
waandste was geweest. Ze waren allemaal 't zelfde: mooie,
zachtgele purée.
Allemaal, behalve die eene koningsaardappel met de
vier knobbels. Want hij was door en door rot geweest
Daarom lag hij nu in het asval tussen een stuk krant
en een leeg groenteblik en ging een onbekende toekomst
tegemoet.
R. DE RUYTER—v. d. FEER,
Iedere aardappel heeft weer een heel ander gezicht, (Teekening Emmy van Laet).
DE KATTENBEKER.
Natuurlijk heb je allemaal op school het ptaatsenrljtje
moeten leren: Rotterdam, Schiedam, Vlaardingen. Maas
sluis.
Nu, daar in het oude plaatsje Vlaardingen werd tot niel
zo heel lang geleden nog, een zilveren beker bewaard,
waarvan een heel wonderlijke geschiedenis wordt ver
teld Wil je die eens horen? Luister dan:
In vroeger tijd, toen de mensen nog algemeen in heksen
geloofden, was een kat geen „gewoon" dier. Men keek
iedere poes en vooral de vreemde poesjes, die men zo op
straat tegenkwam, altijd een beetje wantrouwend aan.
wantje kon nooit weten of t maar een gewone poes
was of dat er een heks verstopt zal achter dat glanzende
velletje, 't Was immers bekend, dal de heksen, die zo
's nachts In de dorpen kwamen spoken, al dan niet dooi
de lucht rijdend op bezemstelen, maar eventjes een to
verspreuk behoefden te uiten enze waren in katten
veranderd, zodat de mensen haar niets meer konden
doen.
In die oude tijd, toen dus nog ieders kat een heks was.
of tenminste zou kunnen zijn. gebeurde er in Vlaardingen
iets heel wonderlijks.
Vroeg in de morgen op een prachtige -lag in September
naderde een schip de haven, 't Was een driemaster, die
snel naderkwam. De mensen, die in de buurt van de haven
wandelden, zagen er niets-bizonders aan, behalve dat er
Ja, nu het schip zo dicht bij de sluizen was. zagen ze
't heel duidelijk enkel vrouwen aar boord schenen te
zijn. Dit was op zichzelf natuurlijk al iets bizonders.
maar wat er verder volgde, grensde aan 't ongeloof
lijke. Het schip voer de haven in. de vrouwen streken
vlug de zeilen, sprongen van boorden waren op 't
zelfde ogenblik verdwenen terwijl er ook van 't schip
zelf niets meer te zien was. En inplaats van de vrouwen,
die daar zoeven nog stonden, zag men een grote troep
miauwende katten, als uil de grond tevoorschijn getoverd
De mensen waren verstomd van schrik: ze dachten nar
tuürlijk aan heksen en spoken en degenen, die niel
ijlings naar hun huizen waren gevlucht, bleven op een
eerbiedige afstand staan kijken, wat er nu zou gebeuren
En kijk, daar sloop een van de poesjes naai de rand van
de haven, ging op de buik liggen, stak een poot in "t
water en haalde iets op Het bleek een klein scheepje t-
zijn, zoals kinderen weieens maken van een notedop, met
spelden voor masten en een heel klein wit zeiltje De
poes nam het scheepje in de bek. krabbelde daarna een
holletje in de aarde en begroef het En toen holde ze naar
haar kameraden terug.
Toen de kalten haar afgezant terug zagen komen, hie
ven ze een waar vreugdegemauw aan. Ze marcheerden in
dichte drommen naar het marktplein, toverden uit de
lucht of uit de grond een zilveren beker te voorschijn
waarin ook zomaar opeens rode. fonkelende wijn vloeide
en begonnen een feestmaal te houden, 't Ging daar weldra
vrolijk toe. De poesjes dronken, klonken en huppelder
poot aan poot over het plein, 't Was zo'n koddig gezicht,
dat de Vlaardingers op "t eind zelfs hun angst en schrik
vergaten en hoe langer hoe dichter bij kwamen.
Maaren dit was 't lastige van het gevalde katten
hadden rondom de markt schildwachten uitgezet, zoda
er niemand langs kon.
Dal spelletje duurde zo een poosje, tot het eindelijk een
paar boeren, die met een vracht boter naar de markt te
Delft wilden, begon te vervelen. Ze legden de zweep ovei
de rug van het paard en toen dit schichtig werd en wei
gerde verder te gaan. stapten ze van de wagen en wilden
trachten, er te voet dooi te komen. Tevergeefs! De katten
besprongen de kar, beten en krabden en sloegen de aan
val met succes af.
Toen probeerden de boeren 't met zachtheid. Beleefd
vroegen ze den aanvoerder van het kattenleger. een gro
ten, pikzwarten kater, of ze misschien eventjes mochten
passeren.
En de aanvoerder antwoordde al even vriendelijk in
zuiver Hollands: „Zeker direct. Maar vooraf moet u ons
't genoegen doen, een teug met ons te drinken."
„Dat nooit!" riepen de boeren eerst, want ze waren
doodsbang voor dat behekste gedoe, maar toen de katten
aandrongen en blijkbaar niet van plan waren* hen anders
door te laten, begonnen-ze tenslotte te aarzelen. Deouda
boet- stak dan ook zijn hand naar de beker uit, fluistert
„In Godsnaam dan" enals bij toverslag waren d
katten veranderd. Wild schreeuwend en tierend holds
ze naar de haven terug.
Daar werd in een oogwenk tijds de notedop opgegravti
en in 't water gegooid 't was weer een groot schip
De katten sprongen aan boord en waren op 't zelfde mn
men» in vrouwen veranderd. I-Iet heksensehlp zeilde wtj
en men heeft er nooit meer iets van gehooid. Alleer.il
zilveren beker Is in Vlaardingen achtergebleven en a!i
ik me niet vergis, is die daar nog altijd.
BESTE VRIENDINNETJES.
Zoals jullie reeds weet, komen we Woensdag 7 Mei weel
bij elkander. We beginnen dan aan nieuw werk en make
allen het zelfde voorwerp. Toch is er verschil ir. de te
werking De oudste meisjes krijgen een moeilijker op
dracht. Ieder meisje moet een wit of crème gekleuri
ontbijtbordje medebrengen. Het. bordje moet geheel gas;
zijn en er mag absoluut geen randje of een of andet
motiefje op voorkomen. Zij. die gebruikte postzegels heb
ben en deze zegels kunnen missen, brengen ze mefe
De postzegels hebben we voor ons werk nodig. Breed
ook ieder een schaar mede. De volgende week zal ik ml
een maal opgeven wat mede gebracht moet worden
"k Hoop dat niemand iets vergeet, zodat we allen vtol
aan de slag kunnen gaan.
Best DAUWDRUPPELTJE. Ja, ik ben het grootste ded
van de vacantie uit geweest, 'k Heb te Austcrlitz gelo
geerd en heerlijk van de bossen -genoten, 't Weer wat
zonnig en dan is het tussen de dennen en sparren gauw
goed. Dat je moeder je liever bij zich wil hebben, dan je
uit logeren te laten gaan, begrijp ik. Ja, koud is hel dt
laatste dagen, 't Is nog geen temperatuur voor zomerjas-
sen. enz. Een wandelingetje of fietstochtje langs dt
bloeiende bollenvelden is wel aardig. De bloeiende boom
gaarden in de Betuwe vind ik echter mooier. Voora! ap
pelboomgaarden vind ik schitterend. Als je gaat. hoop it
dat je goed weer treft. Dag Dauwdruppeltje.
Lief SNEEUWKLOKJE. Waar tk de Paasdagen te)
doorgebracht? Een dag te Haarlem en een dag thuis
Daarna ben ik uit logeren gegaan. Wat een prachtclub
heb je opgericht zeg. De naam vind ik echter niét pas
send voor een mëisjesclub. Dag Sneeuwklokje,
Best GOUDMUILTJE Prettig dat je weer hersteld
bent. Nu maar oppassen dat je geen koude of natte voe
ten krijgt, want dan zou je wel weer dezelfde ziekte
terug kunnen krijgen 7 Mei heb ik je dus op de cluï-
Lees je vooral m'n briefje vooraf? Niets vergeten hoo-'-
Dag Goudmuiltje.
Lief TEKENAARSTERTJE. Nog geen tekening klaar-
Verwacht er heus een van je. Ja de vacantie was spoetËJ
om. Nu maar weer met nieuwe moed aan het werk. M":
groeten aan allen. Dag Tekenaarstertje.
Best DROOMKONINKJE. Al is het laat, toch heb je
je werk klaar gekregen. Als je het netjes weg bergt, dsn
kan het Pasen '42 dienst doen. Lees je m'n briefje voorst
goed na. Niets vergeten hoor. Dag Droomkoninkje.
Lief BLAAUWOOGJE. Wat je moet doen als je moe
der geen wit of crème getint ontbijtbordje voor Je heefl.
Dat ts nogal eenvoudig. Je vraagt dan of je er een kopeo
mag. Loendersloot op de Kennemerlaan heeft ze zefc-'-
Als het werk af is. zal je van de gemaakte onkosten
geen spijt hebben. Dag Blaauwoogje.
Best BIJDEHANDJE. 'k Wens je morgen een pret'ls
dagje met veel bezoek toe. Of ik ook kom? Ik weet n«.
nog niet. Als ik kom. dan zal het waarschijnlijk pas In
namiddag zijn. Nogmaals een prettige dag. Dag BU
handje,
Lief VLECHTJE. 'k Geloof dat ik me de vorige maai
vergist heb. Je moest niet één maar twee Woensdagmi
dagen geduld houden. Lees je vooral m'n briefje voo
k Hoop dat je niets vergeet. Dag Vlechtje.
Best DOORNROOSJE Ook jou wens ik morgen
prettige dag. Dat zal een feest zijn zeg. Bestel je v0°'
gelegenheid ook wat zonneschijn? Het verhoogt de5'
ming. Dag Doornroosje.
Lief BLONDJE. Je hebt dus fijn van je vacan^«
noten. Het was ook vrij goed weer en geschikt om
te zijn. A.s. Woensdag over een week is er we?P3§nri
komt natuurlijk ook weer. Tot 7 Mei dus. Dag B
Best VIOOLTJE. Nu gaan we iets maken, dat 3
school op de handenarbeidles nog nooit gemaakt
Ook het soort werk niet. Als je keurig werkt,
loont het resultaat de moeite dubbel en dwars. Lees
m'n briefje vooraf. Dag Viooltje.
I
