Hitler's Rijksdagrede
MSANDA G S M E I 1941"
(Men zie eerst pag. 1.)
Nadat hij het in den loop van den winter had
klaargespeeld aan het Britsche volk door een
wolk van beweringen en bedriegerijen de mee
ning op te dringen als zou het DuiUsch Rijk uit
geput door-den veldtocht van het vorige jaar vol
komen aan het eind van zijn krachten zijn, zag
hij zich thans verplicht om te handelen alvorens
het Duitsche Rijk weer zou zijn ontwaakt, opnieuw
een nieuwe brandhaard in Europa te stichten. Hij
keerde daarbij terug tot het plan, dat hem reeds
in het najaar van 193a "en het voorjaar van 1940
door het hoofd speelt. Gij zult u herinneren, af
gevaardigden, de gepubliceerde documenten van
La Charité, waarin de poging onthuld werd om
in den winter 1939 1940 van den Balkan een Euró-
peesch ooriogstooneel te maken. De voornaam
ste regisseurs van deze onderneming waren toen
OhurclVfll, Halifax. Daladier, Paul Reynaud. gene
raal Weygand en generaal Gamelin. ZooaLs uit
de% documenten blijkt, rekende men on de mo
gelijkheid om. indien deze aanslag op den vrede
In Zuidoost-Europa zou gelukken ongeveer hon
derd divisies voor de belangen van Engeland te
kunnen mobïliseeren.
De plotselinge ineenstorting irf Mei en Juni
van het vorige" jaar liet ook deze plannen voor-
loopig weer met rust. Reeds in het najaar van
het vorige jaar begon de heer Churchill opnieuw
dit vraagstuk te overwegen, hoewel deze poging
nu moeilijker geworden was alleen al omdat in-
tusschen op den Balkan zelf in zooverre een ver
andering ontstaan was daar door de wijziging in
Roemenië deze staat definitief voor Engeland
was uitgevallen. Het nieuwe Roemenië onder
leiding van generaal Antonescu begon een uit
sluitend Roetneensche politiek te voeren, zonder
rekening te houden met de hoop van Britsche
belanghebbenden bij den oorlog. Daar kwam
nog bij de houding van Duitschland zelf.
De Balkanpolitiek van het Duitsche Rijk.
Ik wil allereerst een korte uiteenzetting
van het doel der Duitsche Balkanpolitiek
geven, zooals ik die in mijn gedachten had
en wij die trachtten te bereiken.
1. Zooals steeds had het Duitsche Rijk op
den Balkan geen territoriale en geen zelf
zuchtige politieke belangstelling. Dat be-
teekenl, dat het Duitsche Rijk in geen enkel
opzicht om een of andere egoïstische reden
belang had bij de territoriale vraagstukken
en binnenlandsche toestanden in deze sta
ten.
2. Het Duitsche Rijk heeft er echter naar ge-
Streeft, juist met deze staten nauwe economische
betrekkingen aan te knoopen en te versterken.
Dat was niet alleen in het belang van Duitsch
land maar ook in dat van die landen zelf. Want
als ergens de nationale economieën van twee
handelscontractanten elkaar aanvullen, dan was
en is dat het geval tusschen de Balkanstaten en
Duitschland. Duitschland is een industrieland
en heeft levensmiddelen en grondstoffen noodig.
De Balkanstaten zijn landbouwlanden: zij be
schikken over grondstoffen en hebben industree-
le producten noodig. De mogelijkheid van een
buitengewoon vruchtbare uitbreiding der han
delsbetrekkingen vloeide daar noodzakelijk uit
voort. Indien Engelsche - of Amerikaansche
kringen daarin een ongerechtvaardigde pene
tratie van Duitschland in den Balkan wilden
zien, dan was dat een even domme als onbe-*
schaafde aanmatiging. Want iedere staat zal
zijn economische politiek opbouwen volgens de
belangen van het volk en niet volgens die van
vreemde, ontwortelde Joodsch-demoeratisehe
kapitalisten. Bovendien kon zoowel Engeland
ais Amerika in dit gebied hoogstens als vérkoo-
per en nooit als kooper optreden. Maar Duitsch
land heeft aan den Balkan niet alleen verkocht:
het was daar vooral de grootste kooper, en wel
een blijvende en «oliede kooper, die de produc
ten der boeren van den Balkan betaalde met
den arbeid van denDuitschen fabrieksarbeider en
niet met zwendelvaluta's en -deviezen, die reeds
jarenlang aan chronische depreciatie hadden
geleden.
Het was dan ook geen wonder, dat Duitsch
land de grootste handelspartner der Balkan
staten werd. Bij transactie waren er overwon
nenen noch overwinnaars, er waren slechts con
tractanten en het Duitsche Rijk der nationaal-
socialistische revolutie richtte er zijn eerzucht j
op, een fatsoenlijk partner te zijn, dus met be
hoorlijke en solide goederen te betalen en niet
met democratische zwendelpapieren.
3. Met het oog hierop heeft het Duitsche Rijk-
als men dan al van politieke belangen wil
spreken slechts één belang gehad dat de
handelspartner inwendig gezond en krachtig
was. Het Duitsche Rijk heeft dan ook alles
gedaan, om door zijn invloed en hulp, met raad
en daad deze landen bij te staan in de beves
tiging van hun eigen bestaan en van hun inwen
dige orde, ongeacht hun bijzondere staatsvor
men.
De toepassing van deze overwegingen leidde
niet alleen tot een stijgende welvaart in deze
landen, maar ook tot een wederzij dsch vertrou
wen, dat langzamerhand veld begon te winnen.
Des te heftiger streefde de wereldbrandstich
ter Churchill er naar deze vreedzame ontwik
keling te verbreken en door het onbeschaamde
uitdeelen van Britsche hulpbeloften, garanties
enz. die op zichzelf volkomen waardeloos waren,
de elementen van onrust, onveiligheid, wantrou
wen en eindelijk ook van twist in dit tot rust ge
komen gebied te brengen. Met deze „garanties"
werd eerst de Roemeensche staat gevangen en
later yooral Griekenland.Dat achter deze ga
ranties geen enkele macht stond, die werkelijk
hulp kon verleenen, zal intusschen wel duidelijk
genoeg bewezen zijn. Roemenië heeft zijn
garanties, die het welbewust van de spilmogend-
heden moest vervreemden, duur moeten betalen.
Griekenland, dat de garantie juist het minste
noodig had, was eveneens bereid aan de Engel
sche lokstem gehoor te geven en zijn lot te ver
binden aan dat van den geldschieter en lastge
ver van zijn koninklijken heerscher. Want ik
moet ook thans nog ik meen dat aan de his
torische waarheid verschuldigd te zijn on
derscheid maken tusschen het Grieksche volk
en de dunne laag eener verdorven leiding, die on
der inspiratie van een aan Engeland onderge
schikten koning, minder de werkelijke taak van
het Grieksche staatsbestuur op het oog had en
in de eerste plaats de bedoelingen der Britsche
oorlogspolitiek tot de hare maakte. Ik heb dit
oprecht betreurd. Voor mij als Duitscher, die
door opvoeding in de jeugd en later door be
roep een zeer groote vereering bezat voor de
beschaving en de kunst van een land, van waar
eens het eerste licht van menschelijke schoon
heid en waardigheid uitstraalde, was het zeer
moeilijk en bitter deze ontwikkeling te moeten
gadeslaan en er niets tegen te kunnen doen.
Door de documenten van La Charité hadden
wij een kijk gekregen op het drijven van de
machten, die den Griebschen staat vroeg of
laat in een onmetelijk ongeluk moesten storten.
In den nazomer van het vorige jaar slaagde
Churchill erin, de platonische garantiebeloften
aan Griekenland in het brein van zekere krin
gen zooveel vorm te geven, dat daaruit een ge-
heele reeks voortdurende neutraliteitsschendin-
gen konden worden afgeleid. Het eerst werd
Italië daardoor getroffen. Het voelde zich dan
ook genoopt, in October 1940 de Grieksche
regeering voorstellen te doen en waarborgen te
eischen, die aan dezen voor Italië onhoudbaren
toestand een einde konden maken. Onder in
vloed van de Britsche oorlogsdrijvers wees
men dit verzoek bruusk af, waarmede aan den
vrede op den Balkan een einde kwam. Het
slechte weer. sneeuw, storm en regen, en ter-
wille van de historische rechtvaardigheid moet
ik constateeren de buitengewoon dappere te
genstand der Grieksche soldaten gaven de re
geering te Athene genoeg tijd om zich op de
gevolgen van haar ongelukkig besluit te bezin
nen en naar een mógelijk verstandige oplos
sing uit te zien. Duitschland heeft in dien tijd
de betrekkingen met Griekenland niet ver
broken, in de hoop, dat .het toch nog op
de een of andere wijze tot opheldering van den
toestand kon bijdragen. Ik moest, echter ook
toen reeds, volgens mijn plicht, jegens de ge
heele wereld er op wijzen, dat wij bij een her
vatting van het oude SaloniM-denÉbeeld uit den
wereldoorlog niet werkeloos zouden toezien. Jam
mer genoeg werd mijn waarschuwing, dat. wan
neer de' Engelschman zich ergens in Europa zou
nestelen, wij besloten warért hem oogenblikke-
lijk naar zee terug te drijven, niet ernstig opge
vat. Zoo konden wij toen in den loop van den
winter zien, hoe Engeland in toenemende
mate begon de grondslagen voor de vorming van
zulk een niéuw Saloniki-leger te leggen. Men
begon met het aanleggen van vliegvelden, en
zorgde eerst voor de noodige organisatie op den
gTond, in de overtuiging, dat de bezetting der
plekken zelf dan zeer snel kort plaats vinden.
Eindelijk kwamen in voortdurende transporten
van materiaal de uitrustingstukken voor een
leger, dat volgens de opvatting en het inzicht
van Churchill zelf. binnen enkele weken tijds
naar Griekenland gestuurd moet worden. Ons
bleef dit niet verborgen. Wij hebben naar dit
geheele eigenaardige spel. maandenlang, hoewel
met terughouding, toch met aandacht gekeken.
De tegenslag, welke het Italiaansche leger in
Noord-Afrika als gevolg eener technische infe
rioriteit van den pantser afweer en van het
pantserwapen zelf leed, bracht eindelijk den
heer Churenill tót de overtuiging, dat thans het
oogenblik gekomen was om hét ooriogstooneel
van Libye naar Griekeland te verplaatsen. Hij
liet de nog aanwezige pantserwagens alsmede
de hoofdzakelijk uit Australiërs en Nieuw-Zee-:
landers bestaande divisies infanterie vervoe
ren en was er van overtuigd thans den slag te
kunnen slaan, welke met een stoot den Balkan
in brand zou zetten.
Churchill heeft daarmede strategisch een
der grootste fouten van den oorlog gemaakt.
Zoodra er geen twijfel meer mogelijk was
over de bedoeling van Engeland om zich op
den Balkan te nestelen, heb ik de noodige
stappen gedaan om ook van Duitsche zijde
leer om leer, op dit voor ons vitale gebied, de
strijdkrachten gereed te houden, die noodig
waren om aan elke eventueele onbeschaamd
heid van dezen heer het hoofd te kunnen
bieden.
Ik moet hier uitdrukkelijk vaststellen, dat
dit niet legen Griekenland gericht was.
De Duce zelf heeft mij er nooit om verzocht
hem voor dit geval ook maar een Duitsche
divisie ter beschikking te stellen. Hij was
ervan overtuigd, dat zoodra liet goede jaar
getijde zou aanbreken, de strijd tegen Grie
kenland op de een of andere wijze spoedig
tot succes zou leiden. Ik was dezelfde mee
ning toegedaan. Bij het oprukken van de
Duitsche strijdkrachten ging hef dus niet
om een hulpverleening aan Italië tegen
Griekenland, doch om een voorzorgsmaat
regel tegen de Britsche poging, onder dek
king van het geraas van den Italiaansch-
Griekschen oorlog zich heimelijk op den
Balkan te nestelen. Ten einde vandaar naar.
het voorbeeld van het leger van Saloniki uit
den wereldoorlog een beslissing uit te lok
ken, vooral echter om daarmede ook nog
andere strijdkrachten bij den maal
stroom te betrekken.
Turkije en
o-Slavië.
Deze hoop steunde, daarbij op twee staten:
op Turkije en. op Joego-Slavië. Sinds de jaren
der overneming van de macht heb ik. wat deze
beide landen betreft, steeds er naar gestreefd,
een nauwe, op économische doelmatigheid geba
seerde samenwerking tot stand te brengen. Joe
go-Slavië was, voor zoover het de Servische kern
betrof, in den wereldoorlog onze vijand ge
weest. Ja, van Belgrado uit is de wereldoorlog
begonnen, Niettemin .bestond er onder 't Duit
sche volk, dat van nature geen wrok kent, in het
geheel geen haat jegens Belgrado. Turkije was
in den wereldoorlog onze bondgenoot. De onge
lukkige uitslag van den wereldoorlog drukte op
dit land even zwaar als op ons zelf. De groote
geniale herschepper van Turkije- was de eer
ste. die een wonderbaarlijk voorbeeld gaf voor de
verheffing van den toen door het geluk in den
steek gelaten en door het lot zoo ontzettend
zwaar getroffen bondgenoot. Terwijl nu Tur
kije dank zij de realistische houding van zijn
regeering de onafhankelijkheid varT eigen be
sluit wist te bewaren, viel Joego-Slavië ten of
fer aan de Britsche- kuiperijen. Ik heb er naar
gestreefd tusschen Duitschland en Joego-Slavië
oprechte betrekkingen van goed begrip, ja van
vriendschap tot stand te brengen.- Jarenlang
heb ik daaraan gewerkt. Ik meende mij daarbij
gesteund te zien door enkele vertegenwoordi
gers van dit land, die, evenals ik, van een nauwe
samenwerking tusschen onze beide staten nut
schenen te verwachten. Toen als gevolg van de
Britsche kuiperijen de Balkan meer en meer door
het gevaar bedreigd werd. vroeg of laat even
eens bij den oorlog betrokken te worden, was het
eerst recht mijn streven alles in het werk te
stellen om Joego-Slavië voor een zoo gevaar
lijke verwikkeling te behoeden. Onze minister
van Buitenlandsche Zaken, partijgenoot Rib-
bentrop, heeft-, in dezen geest met het hem eigen
geduld en geniale standvastigheid in talrijke
bijeenkomsten en besprekingen steeds weer op
cle doelmatigheid, ja noodzakelijkheid gewezen,
althans' dit deel van Europa buiten den onge-
lukkigen oorlog'te houden.
In dezen geest heeft hij aan de Joego-Slavi-
sche regeering voorstellen gedaan, welke zoo
prachtig en loyaal waren, dat eindelijk ook in
den toenmaligen Joego-Slayischen staat de
stemmen schenen toe te némen, die vóór een
zoodanige nauwe samenwerking te vinden wa
ren. Het is daarom ook volkomen juist wan
neer mr. Halifax heden verklaart, dat het niet
de Duitsche bedoeling geweest was op den Bal
kan een oorlog te. verwekken. Ja het is juist dat
het integendeel ons oprecht streven was langs
den weg eener nauwere samenwerking met Joe
go-Slavië wellicht zelfs nog de mogelijkheid te
benaderen van een Dij legging van het conflict
met Griekenland op zoodanige wijze dat met de
billijke wenschen van Italië rekening gehou
den zou worden. De Duce heeft niet alleen in
gestemd met de poging om Joego-Slavië in
een nauwe belangengemeenschap te brengen
met onze vredesdoeleinden, doch heeft deze po
ging met alle middelen gesteund. Zoo werd het
eindelijk mogelijk de Joego-Slavische regeering
tot toetreding tot het drïemogendhedenpact te
bewegen, waarbij aan Joego-Slavië in het ge
heel geen eischen gesteld werden, doch dit land
slechts voordelen geboden werden, want ter-
wille van de geschiedkundige waarheid moet ik
heden verklaren dat Joego-Slavië in dit pact en
door het daarmede verbonden aanvullende ae-
coord tot geen enkele hulpverleening verplicht
was. Integendeel, het kreeg van de mogendhe
den van het drielandenpact de plechtige verze
kering niet- alleen geen hulp te behoeven te ver
leenen, doch wij waren bereid zelfs af te zien
van elk doorgangstransport van oorlogsmate
riaal. Bovendien echter had Joego-Slavië op
wensch van zijn regeering de verzekering gekre
gen in geval van territoriale wijzigingen op den
Balkan een onder de .Joego-Slavische souvereini-
teit staanden toegang tot de Egeïsche Zee te
krijgen, welke o.a. ook de stad Saloniki zou om
vatten.
Het pact met JoegoSlavië.
Zoo werd op den 25sten Maart van dit jaar te
Weenen een pact onderteekend dat den Joego-
Slavischen staat de grootste toekomst bood en
aan den Balkan den vrede kon waarborgen. Met
een werkelijk gelukkig gevoel verliet ik op dien
dag de mooie Donaustad niet aileen, omdat
daarmede een buitenlandsche politieke taak van
bijna acht jaren beloond scheen te worden,
maar ook omdat ik meende dat daarmede wel
licht nog op het laatste oogenblik het Duitsche
ingrijpen op den Balkan volkomen overbodig z.u
kunnen worden. Twee dagen later werden wij al
len geschokt door het bericht over den staats
greep van een handjevol gehuurde Putschisten,
die een daad volbrachten, welke den Britschen
minister-president den jubelkreet deed uiten dat
hij eindelijk iets goeds te melden had.
Ik gaf nu terstond het bevel tot den aanval.
Het is immers onmogelijk dat men op deze wijze
met het Duitsche Rijk te werk gaat-. Men lean
niet jarenlang om een vriendschap smeeken.
Men kan ook niet een verdrag aangaan dat al
leen de andere partij ten goede komt en dan
beleven, dat dit verdrag niet alleen in een
nacht verbroken wordt, doch dat nu als ant
woord, de vertegenwoordiger van het Duitsche
Rijk beleedigd, de militaire, attaché bedreigd,
de assistent van dezen militairen attaché ge
wond wordt dat talrijke andere Duitschers mis
handeld worden, dat men kantoren, scholen,
tentoonstellingslokalen enz., afbreekt, de wonin
gen van Rijksduitschers vernield en Volksduit—
schers opnieuw als rechteloos vee opjaagt en
doodt.
Ik heb, dat weet God., den' vrede gewild. Wan
neer echter Halifax hoonend verklaart dat ren
dat heel goed wist en ons juist daarom dwong te
vechten, alsof dit dus een bijzondere overwin
ning van het Britsche staatsbeleid is, dan kan
ik te.genover een zoodanige bopsheid niets anders
doen, dan de belangen van het rijk in bescher
ming te nemen met de middelen die ons God zij
dank ter beschikking staan.
Ik kon dit besluit op dit oogenblik des te kal
mer nemen, daar ik wist dat ik daarbij han
delde in overeenstemming: 1. Met de gezind
heid en houding van Bulgarije, dat jegens het
Duitsche Rijk onwankelbaar trouw gebleven
was. 2. Met de thans eveneens terecht ver
ontwaardigde opvatting van Hongarije.
Onze 'beide oude bondgenooten uit den wereld
oorlog moesten deze daad als een uitdaging ge
voelen,r welke uitging van een staat, die reeds een
maal geheel Europa in brand heeft gezet en als
gevolg daarvan voor Duitschland, Hongarije en
Bulgarije zoo onnoembaar groot leed op het ge
weten heeft. De nog op 27 Maart door mij via het
opperbevel van de weermacht uitgegeven alge
meen e aanwijzingen voor de krijgsverrichtingen
plaatsten het leger en het luchtwapen voor een
zeer moeilijke taak. Er moest formeel voor de
vuist weg een nieuwe plotselinge groote op-
marsch op touw gezet worden. Er moesten ver
plaatsingen uitgevoerd worden van reeds aan
gekomen af deelingen troepen, de aanvoer van
materiaal moest gewaarborgd worden en boven
dien moest het luchtwapen talrijke geïmprovi
seerde bases betrekken, welke toen deels nog
onder water stonden. Zonder tegemoetkomende
medewerking van Hongarije en zonder de volko
men loyale houding van Roemenië zou ihet heel
moeilijk geweest zijn om binnen 'het' ons gestelde
korte tijdsbestek de bevolen aanwijzingen aan te
voeren. Als termijn voor den aanval werd door mij
de zesde April vastgesteld. Op dien dag was de
in Bulgarije staande zuidelijke groep tot den aan
val gereed. Het oprukken van de andere legers zou
terstond geschieden zoodra zij gereed waren. Als
termijnen waren vastgesteld 8, resp. 10 en 11
April. De gedachte van de krijgsverrichtingen was:
Met bloemen beladen deden de gemotoriseerde afdeelingen van hel Duitsche
leger haar intocht in Athene, welke stad door de terugtrekkende Grieksche en
Engelsche troepen inderhaast verlaten was.
.(Foto Weltbild—Pax Rolland!
Het krijgsplan voor den Balkan. I baar gesteld voor de operaties In het 2uid
J In de zeven dagen voltooiden deze striidi
Van deze afdeell»"
1. Met een leger uit het Bulgaarsche gebied op
trekken naar het Grieksche Thracië in de richting
van de Egeïsche Zee. Het zwaartepunt lag op den
rechtervleugel waar met gebruikmaking van berg-
afdeelingen én een pantserdivisie de doorbraak
naar Saloniki moest worden bevochten.
2. Met een tweede leger doordringen in de rich
ting van Skoplje met het doel langs den snëlsten
weg een verbinding tot stand te brengen met de
in Albanië staande Italiaansche strijdkrachten.
Deze beide operaties zouden op 6 April beginnen.
3. De op 8 April beginnende andere operatie
voorzag de doorbraak van een leger uit Bulga
rije in algemeene richting naar Nisj met het doel
het gebied rondom Belgrado te bereiken. In sa
menwerking" daarmede zou een Duitsch corps op
10 April het banaat bezetten en daarmede van het
noorden uit voor Belgrado aankomen.
4. Op 11 April zou een in Karinthië-Stiermarken
resp. Westelijk Hongarije optrekkend leger tot den
aanval in dè richting van AgramSerajewo en
Belgrado voorgaan.
In verband daarmede waren afspraken gemaakt
met onze bondgenooten Italië en Hongarije. De
Italiaansche weermacht had het voornemen, van
zijn Julisohe front uit langs de kust in algemeene
richting naar Albanië op tc trekken, van Albanië
uit via Skoetari de Italiaansche afdeelingen te
ontmoeten en vervolgens-door de Joego-Slavische
grensversterkingeü aan de Joego Slaviscih-Alba-
neesche grens tegenover Skoplje heen te breken,
teneinde de verbinding met het aldaar oprukkende
Duitsche leger tot stand te brengen, eindelijk
door het Grieksche front in Albanië zelf heen te
breken en zoo mogelijk over een breed front naar
de zee op te rukken. In verband daarmede zouden
de Dalmatijnsche en Ionische eilanden bezet en
alle overige steunpunten ingenomen worden. Ook
tusschen de beide lucht-wapens waren afspraken
gemaakt over de samenwerking. De leiding over
de tegen Macedonië en Griekenland gebruikte
Duitsche legers lag in handen van generaal-
veldmaarschalk List, die zich reeds in de overige
veldtochten bijzonder onderscheiden heeft. De uit
het Zuidwesten van het Duitsche rijk en uit Hon
garije naar Joego-Slavië oprukkende strijdkrach
ten stonden onder bevel van generaloberst Von
Weichs. De onder het opperbevel van den gene-
raal-veldmaarschalk Von Brauchitsch en den chef
van den generalen. staf, generalober Haider, ope-
reerende legercorpsen en afdeelingen der Waffen
S.S. hebben reeds na vijf dagen het Griekseh-
Thracische leger tot capitulatie genoodzaakt, de
verbinding met de uit Albanië oprukkende Ita
liaansche strijdkrachten tot stand gebracht,'Sa
loniki ingenomen, na twaalf dagen Servië tot ca
pitulatie gedwongen en daarmede de algemeene
voorwaarde geschapen voor de even harde als
roemvolle doorbraak via Larïssa naar Athene.
Deze operatie vond haar bekroning in de bezet
ting van den Peloponnesus en van talrijke Griek
sche eilanden.
Het opperbevel van de weermacht zal echter
deze waarlijk historische prestatie, waaraan de
ohef van het opperbevel van de weermacht ge-
neraalveldmaarschalk Keitel en generaal Jodl
zooals steeds op buitengewone wijze hebben mede
gewerkt, op haar juiste waarde weten te schatten.
De onder het persoonlijke opperbevel van den
rijksmaarschalk en zijn chef van den generalen
staf generaal Jesohonneck gebruikte luchtmacht
stond in twee groepen onder de bevelen van den
generaloberst Löhr en van generaal Von Richt-
hofen. Het was hun taak:
1. Het vijandelijke luchtwapen te vernietigen er
de terreinorganisatie daarvan onbruikbaar te
maken.
2. Het centrum van samenzweerders Belgrado
op alle militair belangrijke punten aan te vallen
en daarmede van het begin af aan uit te schake
len.
3. De strijdende Duitsche troepen door middel
van vliegers en luchtdoelgeschut overal te hel
pen het verzet van den vijand te 'breken, zijn
vlucht te bemoeilijken en zijn latere inscheping
wanneer deze mogelijk zou zijn te verhin
deren. Door het gebruik van landingstroepen uit
de lucht en valschermtroepen moest het leger
doeltreffend geholpen worden.
In dezen veldtocht heeft de Duitsche weermacht
zichzelf werkelijk overtroffen. Deze triomftocht
heeft in nauwelijks drie weken in twee staten een
einde aan den oorlog gemaakt. Wij zijn ons er
van bewust dat onze bondgenooten een groot aan
deel aan deze sueessen hebben, dat vooral het
feit dat zij zes maanden lang onder de moeilijk
ste omstandigheden en met de grootste offers den
strijd tegen Griekenland hebben voortgezet, de
hoofdmacht van het Grieksche leger vond en dat
leger zoozeer verzwakte, dat zijn ineenstorting
in elk geval onvermij del ijk was geworden.
Ook het Hongaarsohe leger heeft zijn ouden
wapenroem eer aangedaan. Het bezette Batsjka
en rukte met gemotoriseerde afdeelingen over de
Save op. De gerechtigheid der historie verplicht
mij te constateeren dat onder onze tegenstanders
vooral de Grieksche soldaat met den grootsten
moed heeft g^ochten. Hij capituleerde pas, toen
verdere tegenstand onmogelijk en dus nutteloos
was geworden.
Ik zie mij echter ook gedwongen te soreken
over den tegenstander die aanleiding en ooi-zaak
van dezen strijd was. Ik acht het als Duitscher en
soldaat onwaardig een dapperen vijand te be
schimpen. Het lijkt mij echter noodzakelijk de
waarheid in bescherming te nemen tegen de op
snijderijen van een man,"die als soldaat een mise
rabel politicus en als politicus een even misera
bel soldaat Is.
Churchill, die ook dezen oorlog ontketende,
tracht evenals hij Noorwegen en Duinkerken iets
te zeggen dat vroeg of laat misschien toch nog
tot succes gelogen kon worden. Ik vind dat niet
eervol, maar bij dezen man acht ik het begrijpe
lijk. Ais iemand anders als politicus zooveel ne
derlagen had geleden en als soldaat zooveel ram
pen had ondergaan, dan zou hij geen zes maanden
in functie gebleven zijn. tenzij hjj eveneens be
schikte over de capaciteit, waarin Churchill
eenig is. n.l. met een vroom gezicht te liegen en
de waarheid te verdraaien, tot tenslotte uit de
verschrikkelijke nederlagen nog triomfantelijke
overwinningen worden.
Cijfers over den veldtocht.
Churchill verklaart met een stalen gezicht dat
deze oorlog ons 75.000 dooden gekost heeft, dus
meer dan het dubbele van de verliezen tijdens
den veldtocht in het westen. Ik zal u thans in
enkele cijfers de resultaten van dezen veldtocht
mededeelen.
Bij de operaties tegen Joego-Slavië zijn, zonder
dat men rekening houdt met de soldaten van
Duitsche afkomst, de Kroaten en Macedoniers,
die voor het grootste deel onmiddellijk vrijge
laten zijn, 6298 zuiver Servische officieren en
337.864 manschappen gevangen genomen. Deze
cijfers geven slechts 'het resultaat van de tot dus
verre verrichte tellingen weer.
Het cijfer der Grieksche gevangenen, ongeveer
8000 officieren en 210.000 manschappen, kan niet
naar denzelfden maatstaf beoordeeld worden,
daar de troepen in Macedonië en Epirus slechts
door de gemeenschappeliike Duitsch-Italiaansche
krijgsverrichtingen ingesloten en tot capitulatie
gedwongen zijn. Ook de Grieksche gevangenen
zijn en worden, met het oog op de dappere hou
ding dezer soldaten, onmiddellijk vrijgelaten.
Het aantal gevangen genomen Emgelschen,
Nieuw-Zeelandërs en Australiërs bedraagt ruim
9000 officieren en manschappen.
De buit kan op (het oogenblik nog niet bij bena
dering geschat worden. Het aandeel der Duitsche
weermacht bedraagt volgens de thans verrichte
tellingen reeds meer dan een half millioen ge
weren, ver over de duizend stukken geschut, vele
duizenden machinegeweren, afweergeschut, mor
tieren. talrijke voertuigen en groote hoeveelheden
munitie en uitrustingsstukken.
Deze resultaten zijn bereikt door het optreden
van de volgende Duitsche strijdkrachten: 31 ge
heele en g halve divisies waren in totaal beschik-1
ten haar opmarsch.
werkelijk in den strijd
bergdivisies, 6 pantserdivisies, 3 geheele*
halve gemotoriseerde divisies van leger en^ 3
fen-SS. In den strijd tegen Engelschen N"
Zeelanders en Australiërs zijn practisch a*'
2 pantserdivisies, een bergdivisie ec-'!'
standarte gebruikt.
ëweest: 11 ïn'fang*
de Leii
De verliezen van het Duitsche leger
luchtmacht en de Waf fen-SS in dezen veto*
tocht zijn de geringste, tot dusverre gelede0"
Dc Duitsche weermacht heeft in den strito
tegen Joego Slavië, Griekenland, resp, Groot-
Brittannië in Griekenland verloren: leger
Waf fen-SS: 57 officieren en 1042 onder-offf
eieren en manschappen gesneuveld, I8i 0{*
ficieren en 3571 onderofficieren en rnan"
schappen gewond, 13 officieren en 372"
onderofficieren en manschappen vermist
Luchtmacht: 10 officieren en 42 onderoffi.
eieren en manschappen gesneuveld, 36 0ff[.
eieren en 104 onderofficieren en manschap,
pen vermist.
Dit succes, dat voor de historie van
waarlijk
beslissende beteekenis is, werd met zoo gerinè»
offers bereikt op hetzelfde oogenblik dat de ver
bonden spilmogendheden in Noord-Afrika bin!
nen enkele weken het zoogenaamde succes de
Britsche strijdkrachten teniet konden doen
Want wij kunnen de operaties van het Duitsch
corps in Afrika, waaraan de naam van genera?
Rommel verbonden is, en van de Italiaans^
strijdkrachten in den strijd om Cyrenaïca j!:
scheiden van den strijd op den Balkan. Een der
stumperachtigste strategen heeft met een s]J
twee oorlogstooneelen verloren. Dat deze
die in iederen anderen staat voor een krijg 1
recht zou komen, in zijn land als premier op.
nieuw bewonderd wordt, bewijst de eeuwig
blindheid, waarmede de Goden hen slaan die zij
willen verderven. De consequenties van den
veldtocht zijn buitengewoon groot. Met het 00»
op het feit dat, zooals bewezen is, te Belgrado
steeds weer een kleine kliek van samenzweer
ders in staat kan zijn een brandhaard aan i«
stoken in dienst van belangen die buiten h»i
vasteland liggen, beteekent het een ontspannb
voor geheel Europa, dat dit gevaar voor goed
verdwenen is.
De Donau als belangrijke verkeersweg is daar
mede voor de geheele toekomst tegen verder»
dagen van sabotage beschermd. Het verkeer zei!
is reeds weer in vollen omvang hervat. Het Duit-
sche rijk heeft buiten een bescheiden correctie
van zijn door den afloop van den wereldoorlog
geschonden grenzen geen speciale territoriale
belangen bij deze gebieden. In politiek opzicht
hebben wij slechts belang bij de handhaving van
den vrede in dit gebied, in economisch opzicht
bij het tot stand komen van een orde, welke het
mogelijk maakt in het nut van elkeen de produc
tie van goederen te bevorderen en de uitwisse
ling van goederen weer op gang te brengen. Het
is echter slechts in den geest eener hoogere
rechtvaardigheid wanneer daarbij ook met die
belangen wordt rekening gehouden die etno
grafisch, historisch of economisch gegrond zijn.
Bij deze ontwikkeling echter is Duitschland
slechts een belangstellend toeschouwer. Wij jui
chen het toe dat onze bondgenooten hun billijke
nationale en politieke ambities thans wisten te
bevredigen. Wij verheugen ons over het ontstaan
van een onafhankelijk Kroatischen staat waar
mede wij voor de geheele toekomst in vriend
schap en vertrouwen hopen te kunnen samen- u
werken. Vooral op economisch gebied kan
slechts in het belang van beide partijen z\\i
Dat het Hongaarsohe volk een verderen stap ka:
doen naar de herziening van de eens aan o; t
land opgelegde onrechtvaardige vredesverdrt- 5
gen, vervult ons met hartelijke sympathie. Da
aan Bulgarije het eens dit land gedane onrecht
weer wordt goedgemaakt gaat ons bijzonder ter1
harte, want doordat het Duitsche volk deze her
ziening door middel van zijn wapenen heeft mo
gelijk gemaakt, meenen wij ons gekweten te
hebben van een historisohen schuld van dank
baarheid tegenover onzen trouwen wapenbroeder
uit den grooten oorlog. Dat echter het met ons
verbonden Italië territoriaal en politiek den in
vloed in de dit land alleen toekomende levens
ruimte verkrijgt, heeft het aan zichzelf meer dan
verdiend door het groote bloedverlies dat hei
sinds October van het vorige jaar voor de toe
komst van de as heeft moeten dragen.
Het overwonnen ongelukkige Grieksche volk
vervult ons met oprecht medelijden. Het is het;
slachtoffer van zijn koning en van een kleine
verblinde kring van leiders. Het heeft echter zoo
dapper gestreden dat ook aan dit land cle ach
ting van zijn vijanden niet kan worden onthou
den. Het Servische volk zal uit deze catastrofe
wellicht eens toch de eenig juiste conclusie
trekken, n.l. dat de officieren van den Putsch
ook voor dit land slechts een ongeluk zijn. Al
diegenen die door het ongeluk getroffen zijn
zullen echter wellicht ditmaal niet meer zoo snd
de zoo voorname wijze vergeten, waarop zij do:*
den staat en zijn leiders waarvoor zij de eer had
den zich te mogen opofferen, zijn afgeschreven,
volgens het mooie beginsel, dat de Moor, zoodra
hij zijn plicht gedaan heeft, wel kan gaan. DJ
Führer wees vervolgens op de verdiensten van
het vaderland dat door zijn nauwgezetten arbeid
het bloed van zijn soldaten gespaard heeft. Hé!
Duitsche volk, zoo zeide de Führer, zal nooit
meer een jaar 1918 beleven doch tot een ne?
hoogere prestatie op alle gebieden van den na-
tionalen weerstand omhoogstijgen. Het zal met
steeds grooter fanatisme het grondbeginsel hul
digen, dat noch wapengeweld noch de tijd QÖ
ooit kunnen buigen, laat staan breken.
Vertrouwen in de toekomst.
Het zal daarom vasthouden aan de superiori
teit van zijn bewapening en onder geen beding
den voorsprong laten verminderen. Wanneer ae
Duitsche soldaat thans reeds de beste wapen""
ter wereld bezit, dan zal hij reeds in dit jaar
in het volgende jaar nog betere wapens krijgen.
Wij zijn verplicht de arbeidskracht van het ge
heele volk in te schakelen in dit geweldigste be-
wapeningsproces van de wereldgeschiedenis. K
geef de verzekering, dat ik met volle kalmte en
het grootste vertrouwen de toekomst tegemoet
zie. Het Duitsche rijk en zijn bondgenooten vor
men militair, economisch en vooral moreel een
macht, welke superieur is aan elke denkbare
coalitie ter wereld. De Duitsche weermacht zal
steeds dan en daar ingrijpen wanneer en waar
het noodzakelijk is. Het Duitsche volk weet dat
de oorlog van deze wereld slechts het gevolg
van de hebzucht van eenige internationale oor-
logsophitsers en van den haat der daarachter
staande Joodsche democratie. Wij vechten heden
niet alleen 0111 ons eigen bestaan, wij vechten
ook om de bevrijding der wereld uit een samen
zwering, die op gewetenlooze wijze het geluk van
de volken en menschen aan haar gemeen egoïs
me ondergeschikt maakt. Het jaar 1941 moet i"
de geschiedenis worden opgeteekend als
grootste jaar van onze verheffing. Wanneer wi
opblikken naar den Almachtiger) Bestuurder va"
het lot, dan willen wij bijzonder dankbaar ervoor
zijn dat hij het mogelijk maakte de groote suc
cessen met zoo weinig bloed te behalen.
kunnen hem slechts vragen ook in de toe!son»'
ons volk niet te verlaten. Wat in onze krachtei
ligt om ons tegen onze vijanden te verweren, jw
moet gebeuren. In het tijdperk van den
kapitalistischen goud-, stand- en klassenwaai
staat de nationaal-socialistische volksstaat
een stalen gedenkteeken van sociale rechtvaar*
digheid en helder verstand. Hij zal niet aert
oorlog voortduren, doch ook de amende 'ieu
geuweru
