IJmuider Courant
U.N.O.
Lagerhuis bespreekt buitenlandsche politiek
Wat Göringmetons land voorhad
De Atoomspionnage
80e Jaargang No. 18201
Bureaux: Kennemerlaan 154,
IJmuiden - Telefoon 5437
Te Haarlem: Gr. Houtstr. 93
Telefoon 10724.
Kennemer Editie van Haarlems Dagblad
Directeur-Hoofdredacteur: Robert Peereboom
Donderdag: 21 Februari 1948
Uitgave van de .Stichting
Voorlichting te Haarlem.
Abonnementen: p. week 31 ct.
per kwartaal f 4.
De beëindiging van de eerste phase van
werkzaamheid van de organisatie der
Vereenigde Naties, met de verdaging van
de zitting van den Veiligheidsraad tot
September, heeft nogal wat nabeschou
wingen in het buitenland uitgelokt. Zij
geven in het algemeen blijk van een ge
matigd optimisme en dat is ook de ver
standigste houding, want eenerzijds is de
organisatie in Londen verder ontwikkeld,
zijn de voornaamste commissies en het
secretariaat-generaal zonder moeilijkhe
den samengesteld en heeft de Veiligheids
raad de eerste reeks klippen zonder on
gelukken kunnen omzeilen, terwijl ander
zijds wel gebleken is, dat de ware geest
van internationale samenwerking nog niet
is bereikt. Het heeft geen nut uit dit
laatste af te leiden, dat die geest nimmer
zal worden gevonden. Men kan dat wel
beweren, maar men weet het niet, Met
zekerheid heeft men0wel opnieuw kun
nen vaststellen dat de sfeer van de perio
de, die onmiddellijk op een grooten oor-
log volgt, zich slecht leent voor het ver
wezenlijken van samenwerking in groo
ten stijl, bezield door machtige idealen
en steunend op diepe overtuiging. Het is
treurig, want het zou zoo mooi zijn als
na de staking der vijandelijkheden een
groot gemeenschappelijk élan was opge
treden. Maar het is niet gebeurd. Wij
moeten op toekomstige ontwikkeling ho
pen, op geleidelijken groei van beter in
zicht maar ook en vooral op wording
van hooger streven. Wie de binnenland-
sche ontwrichting waarneemt, vlak om
zich heen, kan zich nauwelijks meer ver
bazen over de moeilijkheden in de bui-
tenlandsche verhoudingen, al zijn die dan
van anderen aard en is eigenlijk verwon
derd, dat de Londensche disputen zijn
beëindigd zonder dat een breuk is ont
staan. Meermalen scheen een „deadlock"
te zijn bereikt, scheen alles te zijn vast-
geloopen. De Perzische, Grieksche en
Indonesische vraagstukken- brachten hun
critieke momenten. Maar ze werden over
wonnen. De Daily Telegraph heeft" dit
uitgedrukt 'in de woorden „de geest van
toenadering overwon". Dit lijkt een te
optimistische verklaring. Wel is in elk
geval is gebleken, dat men er voldoende
belang in zag de tegenstellingen niet op
de spits te drijven en het Charter van
San Francisco na te leven, om zich bij de
uitspraken van de meerderheid neer te
leggen.
Wie eenige ervaring heeft opgedaan met
internationale conferenties is niet licht
geneigd, de bereikte resultaten aan andere
drijfveeren toe te dichten. Het optreden
van de Sovjet-delegatie heeft trouwens
wel aangetoond, dat men zich geen illu
sies moet maken en zich niet in schoone
phrasen begeven. En het in Canada ont
dekte spionnage-complot betreffende dat
dreigende spookbeeld van dezen tijd, de
atoombom, heeft voor verdere ontnuch
tering, voorzoover die nog noodig was,
gezorgd. Als dergelijke gebeurtenissen
zich voordoen is het dwaasheid, van in
nige overeenstemming en een diepgevoeld
streven naar toenadering tusschen de be
trokken mogendheden te spreken. Het
geschil over Mandsjoerije is ons tegelij
kertijd komen bevestigen, dat wij nog
steeds in een Wereld vol conflicten en
verdeeldheden leven en dat wij eigenlijk
al blij moeten zijn, dat de U.N.O. in Lon
den een redelijk-geslaagd begin met haar
werkzaamheden heeft kunnen maken. De
merkwaardige openhartigheid van som
mige gedachtenwisselingen. waarbij, voor
al de Britsch'e ministér van Buitenland-
sche Zaken. Bevin, zich onderscheiden
heeft, moge daarbij verwondering hebben
gewekt, maar zij is veeleer een winst, dan
het tegendeel. Beter dat men elkaar in
het openbaar te lijf gaat dan dat geheime
diplomatie een rooskleurigen schijntoe-
stand in het leven roept, waarbij de
menschheid in slaap wordt gesust. Het
blijft met dat al een feit. dat de
U.N.O. niet in staat is tot actief optreden
als de groote mogendheden het niet met
elkaar eens zijn. Dat voorspelde het
Charter var) San Francisco en de loop
van zaken in Londen heeft het bevestigd.
De verkiezing van Nederland tot tijde
lijk lid van den Veiligheidsraad is van
beteekenis gebleken bij de behandeling
van de Indonesische kwestie en heeft ons
overigens de geruststelling gegeven, dat
men de stem van ons land in interna
tionaal overleg hoog blijft taxeeren. Als
klein volk zijn wij geen machtsfactor
van beteekenis in het internationale
bestel, maar men slaat onze volkskracht
en onze bereidheid tot samenwerking en
het bevorderen van vreedzame oplossin
gen nog altijd hoog aan. Onze .noteering"
is dus niet gezakt en evenmin de waar
deering voor onze vertegenwoordigers
persoonlijk. Een nieuw blijk van dit laat
ste Is tot uiting gekomen in de benoeming
van den heer A, Pelt, die in de Volken
bondsjaren reeds groot vertpoüwen in
Genève genoot, tot adjunct-secretaris
generaal van de U.N.O. Het is goed een
Nederlander op dezen hoogen post te zien
en wie den benoemde persoonlijk zoo goed
kent als ik weet, dat hij er niet alleen
goed werk zal doen, maar ook een knappe
en betrouwbare raadsman voor onze re
geering zijn. R- P-
NIEUW KONINGSGRAF ONTDEKT
Professor Montet uit Straatsburg heeft
in de Oostelijke Nijldelta, in het gebied
van Tanis, een Egyptisch koningsgraf
blootgelegd, waar hij vele kostbaarheden,
van omstreeks 1000 v. Chr. zijn gevonden.
Tijdens het debat in het Engelsche La
gerhuis over de buitenlandsche politiek,
verklaarde de conservatief Harold Mac-
Millan dat de betrekkingen tusschen de
groote mogendheden gespannen zijn. De
Sovjet-diplomatie lijkt zich, om welke
reden dan ook, te concentreeren op een
druk in de Middellandsche Zee en in het
Midden-Oosten tegen de erkende en ge
vestigde Britsche belangen. Het bondge
nootschap tusschen Engeland, Amerika en
de.Sovjet-Unie, dat tijdens den oorlog zoo
hecht is gebleken, is practisch, zoo niet
formeel, aan het aftakelen.
MacMillan bracht hulde aan Bevin en
zeide, dat de oppositie Bevins standpunt
betreffende de vier voornaamste geschil
punten in de UNO, t.w. Perzië, Indonesië,
de Levant en Griekenland, had goedge
keurd. Het herstel van Italië als stabiele
en democratische mogendheid in de Mid
dellandsche Zee is een Britsch en een
wereldbelang. Er dient nu spoedig een
formeele vrede met Italië gesloten te wor
den.
Welke beweegreden schuilt er achter de
Sovjet-Russische handelingen, zoo vroeg
spreker. Het is van belang, dat wij de
waarheid hierover vernemen. Wij kunnen
niet pro- of anti-Russisch zijn. Wij zijn
voor de menschheid.
Noel Baker'optimistischer.
Noel Baker, Britsch minister zonder por
tefeuille en afgevaardigde bij« de UNO.
ontkende ten zeerste, dat de debatten in
den Veiligheidsraad van de UNO de be
trekkingen tusschen de groote mogend
heden slechter hebben gemaakt.
„Integendeel, ik geloof, dat de betrek
kingen tusschen ons en de Sovjet-Unie er
door zijn verbeterd en ik ben er zeker
van, dat die tusschen de Vereenigde Sta
len en'de Sovjet-Unje en de Vereenigde
Staten en ons beter zyn geworden."
Op de tentoonstelling van lielgewassen
te Sassen hei m is een nieuwe nareissoort
te bewonderen, welke door den kwee-
ker genoemd werd naar den bekenden
radio-omroeper der Joseph Mae
Lood. dien vele Nederlanders zioli nog
van de nieuwsuitzendingen tijdens den
oorlog zullen herinneren. (P.)
Het leger van Anders ter sprake
In antyvoord op vragen over de aan
wezigheid van Poolsche troepen onder
generaal Anders in Italië, zeide Bevin:
Geen enkel Lagerhuislid leverde critiek
op deze mannen toen zij voor ons voch
ten van Alamein tot Italië, en men zal
mij niet in een zoodanige positie brengen
dat ik hun demobilisatie niet onder be
hoorlijke voorwaarden zal kunnen uitvoe
ren. Ik vraag het huis even loyaal te zijn
aan deze mannen als zij het zijn aan hun
politieke zienswijze.
Indonesisch werkcomité
vraagt een UNO-commissie
De leden van het Indonesische werk
comité hebben in een te Batavia gehou
den vergadering den wensch te kennen
gegeven, dat door de U.N.O. een onder
zoek wordt ingesteld naar den toestand
in Ned.-Indië. In de resolutie wordt een
beroep gedaan op de regeering om er bij
de Vereenigde Volken op aan te dringen,
een commissie naar Indonesië té zenden
om zich er van te vergewissen, dat alleen
de „Indonesische republiek" de feitelijke
souvereiniteit over Indonesië bezit en om
een volksstemming le laten houden, ten
einde vast te stellen, dat de verantwoor
delijkheid. welke door de Nederlanders
ten aanzien van de Indonesiërs wordt ge
voeld, zonder basis is, daar de Indone
siërs de „republikcinsche regeering" daar
mede hebben belast.
In de toelichting op het besluit ver
klaarde het comité: „De Indonesiërs er
kennen de Indonesische regeering als de
eenige instantie, welke bevoegd is namens
Indonesië te onderhandelen. De Neder
landers negeeren dit standpunt door zich
zelf naar voren te brengen als de eenige
regeering.
Dit beteekerit, dat zij de erkenning van
een Nederlandsche koloniale regeering
vragen. Ten eerste ontkennen de Neder
landers, dat de toestand veranderd is en
dat sinds 9 Maart 1942. toen de Nederlan
ders zich onvoorwaardelijk aan de Japan-
neezen hebben overgegeven, de souverei
niteit in andere banden zou zijn overge^
gaan; ten tweede negeeren zij de procla
matie van de Indonesische onafhankelijk
heid op 17 Aug. 1945, welk recht op onaf
hankelijkheid door het Handvest van de
Vereenigde Volken is erkend; len derde
negeeren zij het de facto bestaan vein de
Indonesische regeering.
Dit werkcomité is een klein adviseerend
lichaam, gekozen uit de leden van het
Centrale Nationale Comité en de houding
van dit lichaam in de huidige politieke
ontwikkeling is wellicht een veelzeggen
de aanwijzing voor de reactie van het
veel grootere lichaam, dat min o{ meer de
functie van volksvertegenwoordiging ver
vult.
Sjahrir en Soekarno.
Sjahrir bevindt zich thans te Djokja
karta en men is van meening, dat hij met
Soekarno besprekingen voert over ver
anderingen in het Indonesisch „kabinet"
Het woord is aan.
Ramon de la Ser na:
Het standbeeld moet wel
glimlachen als een duif op
zijn hoofd gaal zitten
Bunkers worden
opgeblazen
Naar wjj vernemen, zal over eenige
dagen, vermoedelijk a s. Vrijdag, een begin
worden gemaakt met hel opblazen van de
gewapend betonnen schuilplaatsen voor
onderzeeërs en motortorpedobooten aan
de Haringhaven, hetgeen zal geschieden
door de genie. Als gevolg hiervan kunnen
krachtige explosies verwacht worden: het
betreden van de omgeving waar dc oprui
mingswerkzaamheden plaats hebben, is
dan ook verboden wegens het gevaar van
wegspringende brokstukken. Een alarm
sirene op de Visseheryscliool zaj het be
gin aankondigen: het verdient dan aan~
beveling de ramen te openen.
Perspectieven
voor viscliexport.
Een delegatie van de vakgroep groot
handel in visch heeft in Zwitserland be
sprekingen gehouden met het resultaat,
dat het land van Jungfrau en Ma'terhora
thans, na België, de tweede buitenland
sche afnemer van zeeviseh is geworden.
Deze week zijn twee wagonladingen tong
en schol bij wijze van proefbestelling ver
zonden.
De uitvoer van zeeviseh naar België
heeft nog weinig te beteekenen; wel gaan
er geregeld vrachtauto's met dit artikel
naar verschillende Belgische plaatsen.
Wanneer de Engelsche regecring deviezen
beschikbaar stelt, zal er ook naar Enge
land visch geëxporteerd worden, aange
zien er daar een groot tekort is. De prij
zen zullen dan echter ook herzien moeten
worden, daar er bij het huidige prijspeil
geen uitvoer mogelijk is. Ook de thans
geldende maximumprijzen zullen op de
helling moeten komen, wanneer de aan
voer in het voorjaar grooter wordt.
De Jolian de Witt.
Het s.s. „Johan de Witt" onder comman
do van kapitein R. van Rees-Vellinga,
dat met 1005 evacués aan boord den 18en
Februari 1.1. Gibraltar passeerde, wordt,
onvoorziene omstandigheden voorbeho»-
den. Zaterdag 23 Febr a.s. te Amsterdam
verwacht.
Het zal aan de fruitloods van de K.N.S.
M. aan de Surinamekade ligplaats nemen,
terwijl het in de bedoeling ligt. de passa
giers nog denzelfden dag te ontschepen,
die vervolgens door den dienst van de
repatrieering naar huis zullen ,worden ge
bracht.
Seyss heeft in de beklaagdenbank van
Neurenberg hardnekkig volgehouden, dat
Nederland zijn welverzorgd pleegkind is
geweest. De Russische aanklager Sheynin
lieeft deze overdaad aan humaniteit echter
wreed ontmaskerd, zoodat slechts een ge
wone plunderaar onder oppertoezicht van
Hermann Göring overbleef.
Moskou ziet er een Anti-Sovjet-actie in
Radio-Moskou heeft gisteravond eeu
verklaring van de Sovjet-regeering uitge
zonden, waarin gezegd wordt, dat „Sovjet
agenten in Canada technische inlichtingen
hebben verkregen, waaruit echter bleek,
dat de Sovjet-techniek op dit gebied ver
der is gevorderd. Deze agenten waren niet
gemachtigd tdt deze actie en zijn terug
geroepen."
Na verwezen te hebben naar de onthul
ling van Mackenzie King op 15 Febr. j.l.
zegt de verklaring, dat de Sovjet-regee
ring het, na een voorafgaand onderzoek,
noodzakelijk acht het volgende mede te
deelen: „De Sovjet-regeering is op de
hoogte gesteld van het feit, dat tijdens het
laatste gedeelte van den oorlog indivi-
dueele medewerkers van den militairen
Sovjet-attaché in Canada van Canadee-
sche burgerkennissen eenige inlichtingen
van verlrouwelijken aard hebben verkre
gen, welke voor Sovjet-instellingen geen
belang hadden. Deze inlichtingen betroffen
bepaalde technische gegevens, welke niet
door de Sovjet-regeering «iet het oog op
hoogere technische prestaties in de Sovjet-
Unie werden verlangd en wélke in publi-
catiew betreffende plaatsbepaling door
middel van radio enz. en ook in het be
kende Amerikaansche pamfiet over de
atoomenergie kan worden gevonden. De
mededeeling zegt verder, dat de Sovjet
ambassadeur en andere medewerkers van
de ambassade in Canada in het geheel niet
bij deze zaak zijn betrokken. De Sovjet-
regeering acht het tevens noodzakelijk de
aandacht te vestigen op de ongebreidelde
anti-Sovjet-campagne, welke in de Cana-
deesche pers en over de radio tegelijk
met de publicatie van de Canadeesche re
geering werd geopend. Deze campagne
wordt do'or vele Canadeesche organen ge
steund, aldus de verklaring, en ae hou
ding van de Canadeesche regeering. direct
er op berekend deze anti-Sovjet-actie aan
te moedigen, is onvereenigbaar met de
normale betrekkingen tusschen de beide
landen. De Sovjet-regeering wijst er op,
dat de publicatie van Mackenzie King ge
schiedde na afloop van de vergadering
der UNO, waar de Sovjet-afgevaardigden
de principes der democratie en de onaf
hankelijkheid der kleine volken verdedig
den. Klaarblijkelijk is de verklaring van
King en de anti-Sovjet-campagne in Ca
nada een soort wraak voor den. last, dien
de Sovjet-afgevaardigden Kings vrienden
tijdens de zitting van de vergadering der
UNO hebben bezorgd.
De Koninklijke Canadeesche bereden
Politie heeft den leider van het spionnage-
systeem gevat, aldus de „Ottawa Journal".
Het blad voegt er aan toe, dat hij had
gewerkt onder den valsehen naam „Ar
thur Adams".
Uit de Woensdag voorgelezen documen
ten bleek, dat Goring tydens een vergade
ring van rijkscommissarissen er by Seyss
Inquart op aandrong, Nederland, dat toch
wel heel erg bevoordeeld was boven het
geteisterde Roergebied. de economische
duimschroeven een weinig styver aan t«
draaien. Honger in het Westen, een nood
zakelijk gevolg van scherpere ..uitvoer"-
politiek. werd door Hermann als van geen
belang genoemd.
Teekenend is het, dat Goring zich tijdens
bedoelde bijeenkomst (deze vond plaats iiï
Augustus 1942) zich allereerst tot Seysa
wendde. Hij merkte op, dat het Neder
landsche volk, Germaansch beschouwd,
een n»tie van verraders was en dat het
welkom zou zijn, wanneer de weerstands
kracht van dit volk een gevoelige klap
zou krijgen. Deze- en andere vriendelijk
heden adn Nederlands adres bewijzen wel,
welk een wassen neus het geheele Duit-
sche propagandaspelletje was en dat. d«
realiteit systematische uithongering be-
teekende.
Een typisch staaltje van Göriag-
mentaliteit was zijn uitlating, dat hij
voor de arbeiders in de essentieele be
drijven wat „oude Kozakken-zadels
zou sturen", ook de Russen hadden
deze vrij onverteerbare levensmiddelen
moeten consumeeren.
Zelfs de vrijwilligers stonden .bij Görin£
in een slecht blaadje. Hij noemde het do
groote kunst, om Nederlanders naar het
Oosten te lokken en ze daar pas wapens
te geven. „Ze moeten dan zwemmen of
zinken".- Göring verdacht er de Neder
landsche vrijwillige Oostfrontvechters
sterk van, dat ze „met hun eendenpas"
naar Koebisjew wilden maréheeren, om
daar den anti-fascist uit te hangen. Maar
ach, die Nederlandertjes zouden geen drie
duizend kilometer kunnen marcheeren.
Ziehier de meening van een der Nazi-
bonzen over de twijfelachtige elementen
in onze samenleving, die te recruteeren
waren voor den .strijd tegen het Bolsje
wisme".'
