Tante Els
Nederlandsche kousenindustrie dekt nog
geen 40pG. van binnenlandsche behoefte
In Groenendaal staat de tafel voor
de vogels gedekt
Bloemendaa! neemt toch de stichtinq 'Predikbeurten
van een kampeer-centrum in studie
De snuifdoos
van den Keizer
2
7.„^a 22 Februari 1947
IJMUIDER COURANT
Moeilijkheden met menschen en machines
vnfiig nrocent van de Nederlandsche dames-
Vü ^,'werd vóór den oorlog door buiten-
bee?Jv,» kousen beschermd. En „het buiten-
}an?' beteekende in dit geval vrijwel uitslui-
Duitóchland. Vandaar de kousennood,
«inïee de Nederlandsche vrouw zij het
ïp eïante wijze - reeds geruimen tijd
Wnfar1komt bij. dat de Nederlandsche fabrie-
»-5 die de overige 50 plachten te leveren,
j!" Set over hun volle capaciteit beschikken.
«Jt zal dan ook nog wel eemgen tijd duren
JJ® het kousentekort geheel en al ingehaald
I? Hn Dat de fabrieken nog niet op volle
Sren draaien, vindt voornamelijk zijn oor-
!k in het gebrek aan arbeidskrachten.
N V Kousenf abri eken Hin, aan wie wij
a oegevens danken, produceert op het
„huv ongeveer 30 van haar kwantum
00f In dat jaar vonden ongeveer 1000
Vi*pider5 (waarvan 500 vrouwelijke) bij Hm
werkkring. Thans bedraagt hun aantal
onweer 800, waarvan de helft vrouwen. Hier
h't ?iin de 100 vrouwen en meisjes die op
«rfere ateliers werkzaam zijn, filialen buiten
üp<Ttad Haarlem, inbegrepen. Wij zien hierin
«nvoorbeeld hoe de situatie op de arbeids-
Ibrkt een onderneming tot decentralisatie
P™ dwingen. Trouwens heel wat meisjes die
«n de fabriek te Haarlem werken, komen uit
2nil«"ende plaatsen. Toch is de directie niet
Ontevreden over de bezetting in haar bedrijf,
u ral door versterking van het mannelijk
element is het mogelijk geworden met een
Üpfleclte van de breierijen weer continu in
!!je ploegen te gaan werken. Bij dit alles
■moet men wel bedenken, dat de kousenindu-
gtrie vrijwel geen ongeschoolde krachten kan
^Voordat' men de ingewikkelde rond- en
vlakbrei-machines, naai- en kettelmachines
kan bedienen, gaat wel een lange leertijd
voorbij en men moet bovendien nog psychisch
In pbysisch voor dit werk geschikt zijn.
Fr is dan ook een vrij sterke keuring, vooral
on de oogen, en eerst na een proeftijd van
enkele maanden wordt definitief over het
dienstverband beslist
Er zijn dus moeilijkheden met mensehen,
maar er zijn ook moeilijkheden met machines.
Verreweg de meeste werktuigen uit de kóu-
«enindustrie kwamen uit Saksen en het is
bekend, dat de Russen ook de daar gevestigde
bedrijven, met de daarbij behoorende tech
nic' naar hun eigen land hebben overgebracht.
Dit sluit dus voorioopig de mogelijkheid
van een uitbreiding uit, want ook in Enge
land en Amerika zijn nog geen machines be
schikbaar voor export.
Ook de noodzakelijke onderdeelen voor
vernieuwing van de bestaande machines kun
nen nu niet gekocht worden. Hiervoor is men
momenteel aangewezen op een eigen werk
plaats, welke zich met succes van deze nieuwe
taak kwijt.
Intusschen zijn, m overleg met de Neder
landsche regeering, plannen in voorbereiding
tot uitbreiding van de Nederlandsche kousen-
industrie. Teekeningen voor een 'nieuw fa
brieksgebouw liggen reeds klaar.
De Nylons.
Een artikel gewijd, aan de kousenindustrie
lou niet compleet zijn, zonder een woord te
reppen over de veelbegeerde nylons. Voorop
gesteld zij dat nylonkousen op dezelfde ma
chines kunnen worden gebreid en.dat ook de
overige productiestadia op geheel dezelfde
wijzo worden doorloopen. Slechts één fase
moet aan het productieproces worden toege
voegd en wel het z.g. „voorvormen". De hier
voor nieuwe noodige machinerieën zijn reeds
onderweg. Of de productie van nylons hier
mee dan een aanvang kan nemen, staat nog
te bezien, immers nylongaren moet uit het
buitenland worden betrokken, waar Juist de
inhoemsche vraag veel grooter is dan het
aanbod. Onze deviezenpositie behoeft in dit
verband geen struikelblok te vormen. De
regeering beeft, gezien de urgentie van deze
garens, haar medewerking toegezegd. Tegen
over den betrekkelijk hoogen prijs van nylon
staat de grootere soliditeit en het lichtere
gewicht, waardoor uit' eenzelfde hoeveelheid
garen meer dozijnen kousen kunnen worden
geproduceerd dan uit kunstzijde.
Voor de groote categorie van vrouwen die
nog in de veronderstelling verkeert dat ny
lons de eenige juiste kousendracht voor de
toekomst zal zijn, is het misschien een teleur
stelling te vernemen, dat deze kousen op de
zelfde wijze ladderen als elke andere soort.
Bovendien absorbeert nylon nagenoeg geen
vocht en geleidt het de warmte zeer goed.
Tengevolge hiervan zijn nylonkousen 's zo
mers een warme en 's winters een koude
dracht.
De vraag van het publiek gaat in de rich
ting van steeds fijnere producten, een ten
dens die ook in de nieuwe Engelsche en Ame-
rilcaansche breimachines tot uiting komt, zoo
wel als in de vervaardiging van hooggetwijn-
de en dunne kunstzijden garensoorten.
Natuurzijde, een btj uitstek geschikt garen
voor de vervaardiging van kousen, zal ten
gevolge van de sterk gereduceerde Japansche
productie-capaciteit en de hooge marktprij
zen. voorioopig nog niet aan de orde zijn.
Naar schatting zal de Japansche capaciteit
over een jaar weer 70 van de voor-oorlog-
sche bedragen, maar ook hier speelt de de-
viezenkwestie een rol.
Samenvattend kan men zeggen dat de Ne
derlandsche kousenfabrieken op het oogen-
blik de handen vol hebben aan het dekken van
de Nederlandsche behoeften.
Eerst zal, om de -aanwezige machinecapaci
teit volledig te gebruiken en de productie tot
het vooroorlogsche niveau terug te brengen,
een grooter aanbod van geschikt mannelijk
en vrouwelijk personeel gewenscht zijn.
Slechts wanneer nog vele moeilijkheden zijn
overwonnen, zal men met voldoening kunnen
zeggen dat ons land voor dit belangrijke pro
duct niet meer van het buitenland afhanke
lijk is.
Personeelsvereeniging
„Gas cn Water"
Onder groote belangstelling hield Jhr.
Dr. J. C. Mollerus, secretaris van de Kamer
van Koophandel te Haarlem, een lezing
over zijn reis naar West-Indië. De kleine,
behaaglijk verwarmde'zaal van Rex deed
intiem aan en de vele aanwezigen, onder
wie de heer Th. Kruisman, wethouder van
Sociale Zaken, vormden een dankbaar ge
hoor voor dr. Mollerus, die deze lezing" voor
de 381e maal hield en voor den oorlog,
alleen al door de lucht niet minder dan
140.000 km. heeft afgelegd.
De heer Mollerus wist zijn toehoorders
zoo te boeien, dat het leek of zij zelf per
„Costa Rica" Amsterdam verlieten, om dan
na eenige dagen het schoone Madeira te
naderen, waar in de „slierslee" een tocht
werd gemaakt en de beroemde wijn voor
aller oogen rn de glazen fonkelden. Bar
bados, waar de verschillende industrieën
en baggermaatschappijen de Nederlandsche
vlag hoog houden, Venezuela, Curasao,
Aruba, Suriname, koffieplantages, divi-
divi, dit alles trok aan het geestesoog
voorbij.
Een kijkje in het gouvernementsgebouw
tooverde schitterende gobelins en onver-
valschte Rembrandts voor den geest en
plotseling zag men zich geplaatst voor een
van de twaalf enorme hunebedden, die op
Aruba met zijn typisch Hollandschen
bouwstijl voorkomen. Na een korte pauze
lichtte de heer Mollerus het besprokene
door middel van de projectielantaarn toe.
i
Visa tusschen Nederland en
Engeland worden afgeschaft
Naar onze Haagsohe correspondent
meldt zijn momenteel onderhandelingen
gaande tusschen Nederlandsche en Engel
sche autoriteiten over de afschaffing der
visa tusschen de beide landen. Men mag
verwachten dat over een maand voor het
verkeer tusschen Nederland en Engeland
geen visa meer noodig zullen zijn.
Zooals men weet, geldt dit reeds voor
het verkeer tusschen Engeland eenerzijds
en België, frankrijk en Luxemburg ander
zijds.
De heer Gortzak
niet naar Indië?
Het te Semarang verschijnende dagblad
„Het Midden" deelt mede, dat het 2-7 R. I.
de machtiging bij de K.L.M- tot het ver
voeren van het Amsterdamsche commu
nistische raadslid den heer H. Gortzak, die
was uitgenoodigd een bezoek aan Indonesië
te brengen op k;»sten van den troep, heeft
ingetrokken. Van de K.L.M. heeft men na
melijk bericht ontvangen, dat de heer
Gortzak zich niet voor passage heeft ge
meld.
„Kolengebrek" is in Engeland vandaag aan den dag het woord dat het openbare leven
beheerscht. In Manchester is men overgegaan tot distributie van cokes onder de stads
bevolking. De huismoeders staan in de rij voor een klein zakje van het zwarte goud.
Met den bek opengesperd
van den honger komen ze over
Tegen den mistroostigen hemel wiekt
een wilde eend: gerekte hals en licht-
zwiepende vleugelslag. Even later
nog een, verderop twee en dan een
heele zwerm; een zwerm van uitge
putte vogels met de snavels wijd open
van den honger, op zoek naar een krui
mel brood in de witte woestenij onder
hen met als onverbiddelijk alternatief
een eenzame dood ergens tegen den
stam van een ontbladerden eik.
Maar dan duikt de woerd aan den kop
plotseling scherp omlaag in het struikge
was, gevolgd door de heele horde en de
kwekkerende eendenverzameling, zoo'n
700 „man" sterk stort zich op het brood,
de haver en de etensresten, welke onder
de stijf-bevroren struiken van Groenen
daal zijn uitgestrooid.
Sinds een paar dagen komt een man-in-
uniform voor „zijn" vogels de tafel dekken
en nu al weten de eenden en de andere
in ons land overwinterende vliegers, dat
's morgens en 's avonds op vele plaateen
in het Heemsteedsche wandelbosch hun
nijpende honger gestild kan worden. Dan
komen ze: bij honderden tegelijk, voor
zichtig eerst, met de schuwheid van de
wilde eend en de omzichtigheid van de
Vlaamsche Gaai en ze eten, ze schrokken
om dan weer weg te wieken, niet langer
met den snavel open in een verscheuren
den honger, maar bevredigd tot den vol
genden dag.
Gelijk een moderne Franciscus van As-
sisi gaat hoofd-agent A. Willemse eiken
dag een paar keer de vogels voeren. „Vree-
selijk is het dit jaar" vertelt hij. „Ze
vallen soms dood uit de lucht en dan hou
je een pakje veeren in de hand met wat
lauw-warm vel-over-been van binnen". De
in Groenendaal grijs geworden politieman
heeft bet nog nooit zóó erg meegemaakt;
hij komt handen tekort om de zwermen
vogels in het bosch te voeren en
gaat er een zestig pond aan fouragë naar
de diverse strooiplekken.
Terwijl wij bewegingloos in de sneeuw
van verre staan te kijken naar zeker zeven
honderd wilde eenden, zich te goed doende
aan het zoojuist'uitgestrooide „midda;
eten", knalt een schot door den stillen
vooravond. Onze begeleider verbijt een
verwensching en kijkt in de richting van
het geluid. „Wat hebben ze daar nou aan,
een hongerige eend neer te paffen". De
vogels op de voederplaats zijn even opge
vlogen, maar strijken direct weer neer,
om verder te schransen.
„M'n eenige zorg is de voedselvoorzie
ning" bekent de oude dierenvriend, die
dit mooie werk op zijn eigen houtje is be
gonnen en daarmee door zal gaan zoo lang
het noodig is „maar als de Heemstedena
ren een handje helpen, komt dat ook wel
voor mekaar".
Moeten we er nog bij vertellen, dat zijn
huisje midden in Groenendaal staat, naast
het restaurant en dat er altijd wel iemand
thuis is om gaven in natura of in geld
want er is nog wel eens wat zaad te koo-
pen dankbaar in ontvangst te nemen?
Ook „rijderkruisdrager"
Gerardus Mooyman ontvlucht
De voormalige „Rottenführer der S-S."
Gerardus Leonardus Mooyman, drager van
het „ridderkruis van het ijzeren kruis" en
van het „ijzeren kruis eerste en, tweede
klasse", die op 16 Maart van het vorig
jaar te Alphen aan den Rijri werd gear
resteerd, heeft in den nacht kans gezien
uit het intemeeringskamp in Delft te ont
vluchten.
Zwarte zeep voor een zwarte ziel
De Haarlemsche politie hield Donderdag B.H.
aan, die een kartonnen doos, waarin zich 50
dubbele stukken huishoudzeep bevonden, met
zich voerde. Zijn verhaal, dat hij deze voor
raad reinigingsmiddelen op de Amsterdam
sche zwarte markt tegen 1.50 per stuk had
gekocht, vond niet veel geloof. Na ter dege
aan den tand gevoeld te zijn, gaf hij toe, dat
hij de zeep ontvreemd had van een filiaal te
Krommenie van een groote kruideniersfirma,
waai' hij werkzaam was. De man is met zijn
doos aan de politie te Krommenie overge
geven.
*3 Ï.TMI.IIÏF.N. ViPtiuro TCerlr TCa
Nadat burgemeester jhr mr. C. J. A. d e n
T e x Donderdagmiddag in de vergadering
van den gemeenteraad van Bloemendaal zijn
vreugde had uitgesproken over de geboorte
van Prinses Maria Christina en meegedeeld
had. dat de gemeente telegrafische geluk-
wenschen had gezonden aan de Koningin en
het Prinselijk paar, wijdden de leden bespre
kingen aan het voorstel van den heer H e m-
p e n.i u s (P.v.d.V.) inzake inrichting en ex
ploitatie van een kampeercentrum op het
strand. De voorsteller gaf een uiteenzetting
over de wijze, waarop hij zich de inrichting
van een dergelijk kamp indenkt. Volgens hem
zullen de inrichtingskosten 50.000 bedragen
en hij gaf in overweging een proef te nemen
voor 400 kampeerders.
De heer C a s s e e (P.v.d.A.) merkte op, dat
als het de bedoeling is het centrum als winst
object te exploiteeren, hij er tegen is, Nadat
verscheidene leden bezwaren hadden geuit,
verdedigde de voorzitter het afwijzend prae-
advies van B. en W. Nederland is nog niet
rijp voor vele kampeercentra, zooals Ameri
ka, waar men er gemakkelijk met een auto of
fiets op uittrekt, ,om een vacantiecentrum te
beioeken. Winst zal een kamp in de gemeente
niet opleveren.
Nadat de heer'N ij d a m in overweging had
gegeven de stichting als winstobject en uit
een oogpunt van sociaal belang te onderzoe
ken, besloot de vergadering de zaak in studie
te laten nemen door de commissie-Woningwet
die ook het vraagstuk over de bebouwing
van den kop-Zeeweg onderzoekt.
Eenige opmerkingen werden gemaakt over
overdracht van bevoegdheden van den raad
aan burgemeester en wethouders, waarna met
2 stemmen tegen daartoe besloten werd, ech
ter voor de-zittingsperiode van den tegen-
woordigen raad.
De verordening hondenbelasting werd óp
voorstel van mevrouw Fahrenfort
M e u f f e 1 s (P.v.d.V.) zoodanig gewijzigd,
dat waakhonden niet meer aan de ketting be
hoeven te blijven. Houders van blinden-geleide
honden zullen geen hondenbelasting betalen.
Nadat de overige posten waren goedge
keurd, besprak de heer Cassee de mogelijk
heid, de rente van 5 voor de waarborg
sommen voor bijzondere scholen, in samen
werking met de Vereeniging van Nederland
sche gemeenten, verlaagd te krijgen.
Wethouder Rohling (K.V.Pzegde een
onderzoek toe.
Beoefening wintersport.
Ook stelde de heer Cassee vragen over
de sleesport en het eventueel in orde houden
van de baan op 't Kopje.
De voorzitter deelde mee, dat toen er
de vorige week geen sneeuw meer op den
weg lag en de jongelui over den berm reden,
er gevaar voor voetgangers ontstond. Daar
om zijn maatregelen getroffen. Het gemeente
bestuur staat niet afwijzend tegenover het
slederijden.
De heer Vliegen (P.v.d-A.) deelde mee.
dat de herrezen Bloemendaalsche IJsclub de
baan bij „Duin en Daal" in orde heeft willen
maken, maar zij moest van het plan afzien,
omdat de gemeente een te hooge pachtsom
vroeg. Is het verleenen van medewerking niet
mogelijk? vroeg de heer Vliegen,
De voorzitter zegde een onderzoek toe.
Waterleldingbnizen In nieuwe
huizen.
Naar aanleiding van een vraag van den heer
Cassee over wijziging van de desbetref
fende verordening, om de waterleidingbuizen
in nieuwe huizen zóó te leggen, dat bevrie
zing voorkomen wordt, deelde de voorzitter
mee, dat de mogelijkheid nagegaan wordt,
Aan den heer N ij dam deelde wethouder
Schulz (P.v.d.A.) mee, dat de gemeente tot
haar leedwezen geen brandhout voor ouden
van dagen heeft, omdat boomen uitsluitend
voor bouwwerken gerooid mogen worden en
dat het college het vraagstuk der groente
voorziening zal onderzoeken.
IJMUIDEN. Nieuwe Kerk. Kanaalstraat,
Ned. Herv. Gemeente. 10.30 uur: ds. J. v.
d. Berg; 7 uur: Jeugddienst: ds. J. v. d.
Berg. Onderwerp: „Het Verraad".
Gereformeerde Gemeente. 9 uur: ds. J.
van Buuren; 3.30 uur: ds. S. E. Wesbonk.
Gereformeerde Kerk (Art. - 31 K.O.).
10.30 en 5.15 uur: ds. D. van Dijk van Gro
ningen.
Chr. Geref. Kerk. 10 en 5 uur: ds. G.
Riiksen van Ede.
Qud-Kath. Kerk. 10 uur: H. Dienst.
Leger des Heils. 10 uur: Heiligingssa
menkomst; 7.30 uur: Verlossingssamen
komst.
UMUIDEN-OOST. Goede Herderkerk.
Ned. Herv. Gemeente. 10.30 uur: ds. J. v.
d. Wiel. Gereformeerde Gemeente. 9 uur:
ds. S- E. Wesbonk, 3 uur: ds. J. van Buu
ren.
Evangelisatie, Wlllemsbeekweg. 5 uur:
de heer H. v. d. Flier van Enschedé.
VELSEN. Ned. Herv. Kerk. 10 uur: ds.
Joh. Bronsgeest; 7 uur: Langeveldstraat,
ds. Bronsgeest.
Geref. Kerk. 10 en 4.30 uur: ds. A. C. v.
Nood.
SANTPOORT. Ned. Herv. Gemeente.
10 en 5.30 uur: ds. P. Tichelaar. (Beide
diensten in de Kapel).
■Geref. Gemeente. 9.45 en 5 uur', ds. A.
Verschoor-
BEVERWIJK. Evang. Luth. Gemeente.
7 uur: ds. J. Ph. Haumersen.
,J\Iaranatha". 10 uur: de heer H. C. v.
d. Flier; 's avonds 8 uur: dezelfde in Bad-
hötel, Wijk aan Zee. (Tehuis voor Ouden
van Dagen).
v._
Het hoekje van
Beste kinderen!
Haarlem, 21 Febr. 1947.
Burgerlijke stand van Velsen
GEfBOREN: C. C. KloostermanKeur. d., Tuin
dersstraat 129, IJmuiden-O.; T. VV. de Waard—
van Vliet, d., Wijk a. Zeeërweg 88, TJmuiden-O;
A. M. DragstraStangenJberger, z., Velserduin-
weg 234, IJmuiden-O,; K. M. de Boer—van der
Meulen.. z„ J. P. Coenstraat 137. IJmuiden; A.
Zuidervoart—Stengs, z„ Platanenstraat 3, Umul-
den-O.; A. S. WolfertVérduijn, z„ Pr. Stejjn-
straat 14, IJmuiden: G. Jonkmande Vries, z„
a. b. „Excelsior", Buitenhaven H. O.; C. Harm-
sen—Erachter, d., Meidoornstraat 8,(IJmuiden-0.
W, Bakker—Prinsse, d„ Beecksanghlaan 24, Vel-
sen-N.; A. van der SteenUit tien, z., Hyacin-
thenstraat 82, Santpoort; A. P. Kooistra—Mar-
ehand, d., Centrumstr. 1, Velsen-N.; G. Koele-
meijer—Katers, d., J. P. Coenstraat 123, IJmui
den; G. van Dongen-r-van der Veen, z., J. T.
Cremerlaan 48, Santpoort; M. E. de VriesMaks,
z., Pr. Steijnstraat 66 rd., IJmuiden; J. van Ber-
kum—Oosterman, d„ Kruisstraat 1, Velsen-N.;
J. G. Michels—Clabant, z., Driehulzerkerkweg
25, Driehuis; G. van Veen—van der Zwan, d„ P.
C. Hooftlaan 37. Driehuis; J. M. E. Veldman—
Eekker. d„ D. Hartoghdw.straat 7, IJmuiden-O.;
G. v. d. Steen—Vrijhof, d., van Galenstraat 13,
IJmuiden-O.; E. G. Berkhout—Ermshans, d.,
Keriteriniklaan 36, Santpoort; H. Vosseberg—En
gelhart, z., D. Hartogihstraat 40, IJmuiden; E.
BroekDekker, d., de Ruyterstraat 163, IJmui-
den-Oost.
OVERLEDEN: J. v. d. Pol, 63 j., echtg. van
D. Dijkhuizen. Bloemstraat 126, IJmuiden; J. A.
Wolfert, 1 dag, zoon van A. Wolfert. Pr. Steijn
straat 14, IJmuiden.
GEHUWD: J. P. Buijck en H. J. Verheij, R.
Claeszenstraat 23, IJmuiden-O.; A. Stoffel en
A. G. van 't Slot, Schulpweg 127 a, Velsen-N,;
J. Koops en J. Waalewijn, Gladlolenstraat 13,
Santpoort; F. J. Rosier en B. G. Smits. Ruiter-
straat 3, 1-Ioek van Holland; P. Gelderbiom en C.
A. Kunst, B. Ramtoonnetlaan 4, IJmuiden.
ZONDAGSDIENST ARTSEN.
Zondagsdienst van de leden van de Ned.
Mij. tot Bevordering der Geneeskunst: de
artsen P. Brouwer en A. J. van Leusen, Zon
dagsdienst andere artsen: A. Oepts en W. van
Haselen.
Apotheken.
De Zondagsdienst en de nachtdienst in de
volgende week worden waargenomen door de
IJmulder Apotheek.
Verloskundigen.
Van Zaterdagavond 6 uur tot Zondagavond
11 uur heeft dienst mej. De Winter, Evertsen-
straat 13.
WIE VERLOOR IETS
Aan het Hoofdbureau van Politie, kamer 4,
zijri' inlichtingen te bekomen omtrent de vol
gende voorwerpen, die tusschen 14 en 21 Febr.
in de gemeente Velsen gevonden zijn:
Eenige sleutels, eenige handschoenen, 1 bil
jet van 20, eenige wanten, enkele porte-
monnaies, 1 levensmiddelenkaart, 1 wit me
talen armband, 1 kinderhandschoen, 1 auto
deurknop. 1 inlegvel, 1 slede. 1 hond.
De inlichtingen zijn te bekomen eiken werk
dag van 11—12 en van 16—17 uur, met uit
zondering van Zaterdagmiddag.
Jullie hebt zeker je schaatsen maar in de
steek gelaten om eens een lange brief aan
mij te schrijven, want ik ontving deze week
weer erg veel post uit IJmuiden en om-
stréken. Je kunt nu ook béter bij de warme
kachel zitten (als die er thuis tenminste
nog is!), dan in de snerpende xolnd buiten
spelen. Of voelen jullie niet veel van de
kou?
Ik zal maar gauw aan jullie brieven be
ginnen.
RIA H. uit IJmuiden koos als schuilnaam
VIOOLTJE, maar dat zal niet gaan Ria,
want dit mooie bloempje hebben we al.
Wil je even een andere scMdlnaam op
geven'Kijk dan eens in de krant of hij er
al bij is.' Je oplossing was goed.
WILLY U. uit IJmuiden zond mij een
goed antwoord op het raadsel van veertien
dagen geleden en W1M v. d. W. uit IJmui
den eveneens, maar dan op dat van ver
leden week, net als JENNY K. uit Velsen-
■Noord.
DOORNROOSJE heeft ook al de juiste
oplossing gevonden. Het was niet zo moei
lijk hè?
FRESIA uit IJmuiden vertelt mij over
haar kleine zusje van negen maanden. Ik
kan me voorstellen dat je erg blij met dat
lieve kleintje bent. Wat je gedichtjes be
treft, die vond ik leuk, maar alleen versjes
of verhaaltjes van jezelf kunnen geplaatst
worden, en niet die je uit een boek over
schrijft. Je oplossing was goed, Fresia.
SNEEUWKLOKJE uit IJmuiden-Oost
wordt al heel gauw negen jaar vertelt ze
mij. Ik dacht dat meisjes van bijna negen
jaar toch al veel netter schreven, Sneeuw
klokje! Zul je je best daar eens op doen in
je volgende brief? Laat me maar eens zien
hoe goed je het wel kunt! Het raadsel had
je goed opgelost.
ROOSJE uit Driehuis gaat elke dag
sleeën met haar vriendinnetje. Soms zelfs
achter een auto! Wees maar voorzichtig
hoor Roosje, het ging zeker niet erg hard?
Ook jouw oplossing was goed.
Van ons kleine VIOOLTJE kreeg ik een
lange, gezellige brief. Ja, het is prettiger
naar school te gaan dan zo'n gedwongen
vacantie thuis door te brengen, dat hoor ik
van alle kanten. Je raadseltjes zal ik goed
bewaren, ze komen vast wel eens te pas.
Dat zal wel een grappige dag geweest zijn
toen je met vader het huishouden moest
doen; maar het is toch prettiger, als moe
der er is om voor alles te zorgen, is het
niet? Vertel je me eens hoe het dagje in
Haarlem bij die drie kindertjes je bevallen
is?
ALPENROOSJE vraagt me of Ik zijn
schuilnaam geschikt vind. Je kunt je gerust
o e
noemen, want het is- een heel mooie
naam, maar alleen niet zo erg jongens
achtig, Als je hem nog veranderen wilt,
schrijf je dat maar, ik vind het echter niet
beslist nodig hoor! Leren jullie nog versjes
of toneelstukjes voor dat schoolfeestje?
Ook jij had het goede antwoord gevonden.
ROODBORSTJE uit IJmuiden heeft een
klein broertje van pas drie maanden oud
en daar vertelt ze mij van alles over. Pas
maar op dat hij over een jaar niet nóg aan
je haar trekt en krabt, want dan voel je
het wél. Ja, Men$ erger je niet is een erg
leuk spel en het is werkelijk heel moeilijk
om je niet ie ergeren, als je bijna bij je
doel bent en dan tóch weer terug moet.
Stuur je mij ook een foto dis hij klaar is?
DORA H. uit IJmuiden moet voortaan
haar briefjes zelf schrijven. Dat kun je
toch wel? Vertel me anders maar wie ze
voor je schrijft.
Van RIA K. uit Santpoort kreeg ik een
aardig verhaaltje wat ik hieronder zal
laten afdrukken. Alleen moet je je schuil»
naam veranderen Ria, want een Sneeuw
klokje hebben we al in ons midden.
ANEMOONTJE en DE WATERGEUS
zijn ook van harte welkom In ons clubje.
Het is niet erg als je geen verhaaltje weet
hoor! Vertel me maar wat je dagelijks doet.
Jullie oplossingen waren allebei goed,
CORRIE L. uit IJmuiden schrijft mij ook
over een ivonderlijke poes, die knipoogjes
kan geven als je er haar een geeft. Dat is
leuk Corrie, schrijf maar gauw als je weer
iets van je poezebeest weet.
Nu kinderen ik heb het al weer langer
gemaakt dan eigenlijk wel kon om de
ruimte, maar nu hebben jullie toch bijna
allemaal een beurtje gehad en dat is ook
wat waard, nietTot volgende week'
Tante ELS.
Jan Steenstraat 60, Haarlem, of
Kennemerlaan 154, IJmuiden.
Een oranje-prinses
Li ons rustige dorp Santpoort war alles
nog in diepe rust.
Maar toch.in één huis waren ze a]
op. Niet allemaal, alleen Ria en haar zuster
Corry. Corry zette de radio aan om naar
de ochtend-gymnastiek te luisteren. Ria
moest met de trein van tien minuten over
acht naar school en Corry naar haar werk.
Toen hoorde ze door de radio roepen:
„Dit is het 31e schot en nu tot 51",
Nu wisten ze meteen dat het een prinses
was. Ze begonnen te gillen: „een prinses,
hé slaapmutsen een prinses!" Allen kwa
men naar beneden gehold. Oranjestri klcen
en sjerpen werden voor de dag gehaald;
geen van allen ging naar school. Ze hadden
de hele dag pleizier. „Geen huiswerk ma
ken, gelukkig maar zuchtte Ria. En allen
gingen 's avonds voldaan naar bed.
Ingezonden door Ria Kooij, Santpoort,
Voor jonge hersens
De oplossing van het raadsel van 14
dagen geleden was: ALVA, LAVA, VAAL.
Het was niet moeilijk, dat merkte ik wel
aan de vele goede oplossingen.
Voor het gemak geef lk jullie meteen de
oplossing van het raadsel van verleden
week. Ook daarvan ontving ik stapels
goede antwoorden.
Het woord was: POSTZEGELALBUM.
Deze keer moeten jullie je krachten eens
proberen op een rebus, die hiernaast is af
gedrukt.
feuilleton
door John Dickson Carr
Vertaald door Alice van Jterson
Een oogenblik aarzelde zij.' Er was iete
aanlokkelijks in om toe te geven, om al
het gezeur en de herrie en de narigheid te
vermijden, eenvoudig door „ja" te zeggen.
Maar „ja" zeggen uit zwakheid, alleen om
last te voorkomen, daar werd je niet wij
zer van, als het óók beteekende: terugkee-
ren naar Ned en de manieren van Ned en
öe vrienden van Ned en een leven, waar-
111 je voortdurend het gevoel had, dat je
vuile kleeren aan had. Eve wist niet of zij
den rechter met zijn snor in zijn gezicht
zou uitlachen, of een deuntje gaan huilen.
yHet spijt mij", zei ze toen ze opstond-
De rechter draaide zich om en er was
een vonkje van hoop in zijn blik.
«Pardon, madame?"
«Nee, het gaat niet door", zei Ned-
Een seconde lang was zij bang geweest,
dat hij iets kapot zou gooien in een aanval
van woede, zooals zij wel meer had mee-
semaakt. Maar die bui dreef ook weer over,
als hij al ooit van plan geweest was om te
gaan smijten. Hij stond daar en keek haar
recht aan, terwijl hij met wat los zilver
geld in zijn zakken rinkelde. Hij glimlachte,
waardoor zijn sterke, witte tanden te zien
kwamen. Om zijn oogen verschijnen fijne,
klein rimpeltjes.
„Je houdt nog altijd van mij en dat weet
je heel goed ook", constateerde hij met
een naïveteit, die bewees, dat hij het zelf
geloofde.
Eve nam haar handtasch van de tafel.
„En ik zal het je bewijzen, dat beloof ik
je", voegde hij er aan toe. Toen hij haar
blik zag, werd zijn glimlach breeder. „O,
ik bedoel niet nu! Je nrnet eerst een beetje
bekoelen; of misschien' opgewarmd wor
den. Ik ga een tijdje naar het buiten
land. Maar als ik terug kom
Hij kwam niet terug.
Vastbesloten de buren te trotseeren,
maar in durenden angst voor hetgeen zij
zouden kunnen zeggen, bleef Eve in La
Bandelette wonen. Zij had zich geen zor
gen behoeven te maken. Niemand bekom
merde zich om hetgeen er gebeurde in villa
„Miramar" in de Rue 'des Anges- In bad
plaatsen zooals La Bandelette dat alleen
maar leefde voor het korte seizoen, als de
Engelsche en Amerikaansche toeristen er
hun geld in het Casino kwamén verliezen
heerschte een soort nieuwsgierigheids-
vacuum. Eve Neill kende niemand in de
Rue des Anges en niemand kende haar.
Gedurende het voorjaar en naderhand,
toen het zomer werd, wisselde het publiek,
dat La Bandelette bezocht, voortdurend.
Het plaatsje met zijn grappige geveltjes en
crimineel geschilderde huisjes leek op een
stadje uit een film van Walt Disney. Het
rook er heerlijk naar pijnboomen; open
rijtuigjes reden met vlugge paardjes en
rinkelend tuig langs de breede lanen. Dioht
bij het Casino stonden de twee groote ho
tels, „Donjon" en „Brittany", met hun
vroolijke zonnetentjes, en staken hun na
gemaakt Gothische torentjes de blauwe
lucht in.
Eve vermeed het Casino en de bars. Na
het leven met Ned, met al de hoofdpijn en
de vermoeienis, was zij overspannen en
tegelijkertijd verveeld; een gevaarlijke
combinatie. Zij vóelde zich eenzaam, maar
zij had toch geen lust in gezelschap. Soms
speelde zij golf vroeg in den morgen,
als er niemand anders op het veld te zien
was of zij reed paard in de met laag
kreupelhout bedekte duinen.
En toen ontmoette zij Toby Lawes.
De familie Lawes woonde nogal on
aangenaam precies recht tegenover haar
in de Rue des Anges. Het was een korte,
smalle straat, met hulzen van wit en .rose
steen, en ommuurde tuintjes er omheen.
Maar de straat was zoo onpleizierig nauw,
dat je precies in de ramen van de huizen
aan den overkant kon zien. En dat gaf
dikwijls vervelende gedachten.
Het was vaak voorgekomen, dat Eve,
gedurende haar huwelijksleven met Ned',
haar overburen had opgemerkt. Er was
een oudere heer het bleek, dat hij Sir
Maurice Lawes was, Toby's vader die
een paar keer zeer opvallend naar hen had
gekeken, alsof hij ergens verbaasd over
was. Zijn vriendelijk, ascetisch gezicht was
in Eve's herinnering gebleven. Dan was
er een meisje met rood haar en èen opge
wekte oudere dame. Maar Eve had Toby
zelf nooit gezien vóór dien morgen op het
golfveld.
Het was een stille, warme ochtend in
het midden van Juni. Er waren nog niet
veel menschen wakker in La Bandelette.
Het gras en de aarde waren bedekt met
dauw en de rij pijnboomen, die de wacht
hielden langs de kust, stonden als het ware
in een kom van hitte en stilte. Eve speel
de dien morgen slecht en zij kwam boven
dien in een zandkuil terecht. Zij voelde
zich ellendig en opstandig na een slapeloos
doorgebxachten nacht. Zij rukte de tasch
met golf-clubs van haar schouders en gooi
de het ding neer. Op dat oogenblik haatte
zij het spel. Zij ging op den rand van den
kuil zitten en dacht na. Op hetzelfde mo
ment kwam er een bal aanvliegen, en
kwam in het gras terecht. Toen rolde hij
verder en bleef in het zand liggen, een
eindje van haar eigen bal vandaan.
De bal werd een paar minuten later ge
volgd door een jongeman, die op zijn ge
mak kwam aanwandelen en op haar neer
keek.
„Goeie genade!" zei hij. „Ik wist niet, dat
u hier was".
„O, het hindert niets".
„Het was niet mijn bedoeling u in het
vaarwater te zitten. Ik had natuurlijk
moeten waarschuwen. Ik
Hij was een stevige, eenvoudige, nogal
stijve jongen en hij had het prettigste en
aardigste gezicht, dat Eve in langen tijd
had gezien. Zijn dik bruin haar was heel
kort geknipt. Het kleine snorretje moest
hem er een beetje als een „man-van-de-
wereld" doen uitzien, hetgeen weer volko
men in tegenspraak was met de plechtige
ernst van zijn houding.
Hij stond nog steeds naar Eve te staren.
Alles aan hem was correct, behalve mis
schien de hevige blos, die opeens naar zijn
voorhoofd was gestegen. Je kon aan hem
zien, dat hij wanhopig poogde zich een hou
ding te geven, maar het hielp niet: hij
werd hoe langer hoe rooder.
„Ik heb u meer gezien", verklaarde hij.
„O ja?" zei Eve, terwij] zij er zich pijn
lijk van bewust was, dat zij er juist niet
op haar voordeelïgst uitzag.
Toen maakte Toby Lawes' rondborstig
heid opeens een sprong en hij zei iets, waar
hy» anders maanden lang voor noodig ge
had zou hebben om moed te verzamelen.
„Vertel u mij eens", zei hij, „bent u nog
altijd getrouwd of zooiets?"
Zij eindigden het spel samen. Tegen den
volgenden middag had Toby aangekondigd,
dat hij een wonder van een vrouw had
ontmoet, die met een onfatsoenlijken kerel
getrouwd was geweest en die zich nu door
het leven sloeg op een manier, die ieder
respect moest afdwingen.
Dat was allemaal volkomen waar. Maar
dergelijke mededeelingen vallen meestal
niet in goede aarde bij de familie van der
gelijke jongelieden.
Eve, die zich verbeeldde, dat zij de men
schen goed kende, bedacht .wat dit voor
uitwerking op de familie Lawes zou heb
ben, Zij kon zich precies de uitdrukking-
looze gezichten rondom de tafel voorstel
len, de bescheiden kuchjes en de zijde-
lingsche blikken, de terloopsche opmer
kingen„O, is het werkelijk, Toby?"
gevolgd door een opmerking, dat het wel
heel interessant moest zijn om met zoo'n
toonbeeld van volmaaktheid kennis te ma
ken. Van de vrouwelijke familieleden, Lady
Lawes en Toby's zuster Janice, verwachtte
Eve niet anders dan vijandigheid, ternau
wernood verborgen achter do gebruikelijke
beleefdheid.
Daarom was zij zeer verbaasd over wat
er gebeurde.
Zij accepteerden haar zonder meer. Zij
werd op de thee gevraagd, in den luxueu-
zen tuin achter de villa van de Lawes.
Voordat zij tien woorden gewisseld hadden,
wist men van beide kanten, dat alles in
orde was en dat dit een vriendschap zou
worden. Zulke dingen gebeuren meer.
Zelfs in de wereld, zooals Ned Atwood
haar kende en zooals helaas u en ik
haar maar te vaak leeren kennen ge
beuren dergelijke wonderen. Eve's verba
zing veranderde al spoedig in innige dank
baarheid; het was als balsem voor haar
ziel. Bijna was zij bang, omdat zij er zich
zoo gelukkig door voelde. Wordt vervolgd
