j)e wondere wegen van een binnenkomend schip
Herdenkingsdienst te Amsterdam
op de „Dag der Oorlogsgraven"
J.'A.P.I. heeft reeds honderdduizenden
volgelingen onder de schooljeugd
dinsdag
II NOVEMBER 1947
tJMUIDER COURANT
Onfeilbaar spel van lichten en lijnen geleidt het
de sluizen in
de horizon laaien de vuren van de hoogovens als een rosse, ondoofbare brand
daarvoor, tegen het spiegelende water kaatst een wemeling van lichten, wit, rood
eü tfroen, wisselend als een grote kermis-zonder-muziek, rimpelend in de huiverende
lfjes van de haven, raadselachtig,
faadselachtig is dit spel van lichten voor de leek, die 's avonds een uurtje gaat kijken
de sluis of langs het Noordzeekanaal, maar achter dit opvlammen en uitdoven
'huilt een systeem zo vernuftig en zo onfeilbaar, dat de schipper, die het donkere
rfmuiden binnen koerst zich even safe weet als de eenzame wandelaar op de keitjes
van dn havenJcant.
naai', in de mollige duisternis, moet er-
<e«s een schip schuilen. De loods heeft al
f waterstand gegeven; de kapitein weet,
ft hij hij eb „hoogop" moet varen, dus
houden tot bijna naast het Noordelijke
k etihoofd om door de ebstroom tussen de
iïen door te drijven.
*Bii vloed is het geen peuleschil de vei-
im omarming van de sluizen te vinden en
Mróm wacht de schipper in dat geval ook
jjjyer een uur of twee, tot het water „lek-
ier kalm" is.
De eerste lichtlijn, die de kapitein
n onze boot moet opzoeken want
bjina alles gaat van nu af aan met be
hulp van lichtlijnen, gevormd door een
tweetal vuren is degene die van de
grote via de kleine lichttoren naar zee
loopt.
Maar de semafoor heeft inmiddels ook
«n lichtende vinger m de pap gehad, want
Le vernuftige installatie „seint het schip
binnen". Om enigszins te begrijpen, hoe die
Lnafoor wei&t, moeten we een ogenblik
dlstaan hij haar uitrusting, waartoe wij
us bepalen tot de lichtseinen: een rek van
J- ie rc(je vuren boven, één wit in het mid-
L en drie rode beneden, waai-mee door
verschillende combinaties kan worden aan
geven, voor welke schepen de invaart
eventueel versperd is, welk kanaal beva
ren moet worden en wat de stuurman meer
inoet weten, voor hij de haven instoomt.
Wij koersen naar de sluis.
Inmiddels heeft ons schip de eerste licht
lijn gevolgd en weet 't dus, welk kanaal be
varen moet worden. De Noordelijke invaart
ftordt aangegeven door de lichtlijn, die
door'het groene geleidelicht op de kop van
dc bèrghaven en het rode bij de machine-
bal van Volkers erf Bos loopt. Nu wordt
hst opletten voor de stuurman, want als
hij deze lijn volgt, komt hij op een kruis
punt van geleidelijnen en op dat moment
moet hij de koers verleggen in de richting
van de Noor der sluiskolk, verondersteld
tenminste, dat hij niet met een roeiboot
maar met een volwassen stomer op stap is.
Hit groene licht op het ballasteiland en
het rode achter de spoorlijn aan de Noord
zijde van het kanaal vormen samen de
denkbeeldige lichtlijn, waarlangs het schip
zonder mankeren de grote sluis inloopt.
Even opletten
Dat was dus de Noorderbinnenvaart.
Maar niet alle schepen zijn „mans" genoeg
om in de grote sluis geschut te mogen wor
den en dan is voor hen de Zuider-binnen-
vaart, weer met de nu al wat vertrouwde
geleidelijnen uitgestippeld. Daar gaan we
dan: hand aan de telegraaf, hand aan het
stuurrad, ogen wijd open.
Eerst moet het hart van de gemarkeerde
strekdammen opgezocht worden, waarna
het geleidelicht op het Noordersluiseiland
en dat op de strekdam de juiste weg aan
geven naar de middensluis. Maar het kan
natuurlijk voorkomen, dat een schip naai
de grote sluis moet en niet door de Noor
derbinnenvaart mag of kan, wat het door
de semafoor aan zijn schepenverstand is
gebracht. Dan gaat het netjes door het Zui-
derkanaal, om achter het forteiland langs,
waarvoor de geleidelichten op het schier
eiland in de bij liggershaven en op het hoog-
(venterrein staan, de Noordersluis op de
at vertelde manier op te zoeken.
De scherpzinnige lezer zal zich afvragen
hce die sluisdeuren nu precies weten, dat
er werk aan de winkel is in het donker en
op tijd open staan, om de binnenkomer
door te laten. Welnu: de kustwacht heeft
het arriverende schip letterlijk „in de lamp"
geeft een seintje aan het hayèn-
waar men de sluismeester van de
betrokken sluis waarschuwt.
Van een geblokkeerde sluis.
Het is natuurlijk heel goed mogelijk, dat
a sluis op dat moment „bezet" is en bord
jes met deze veelzeggende letters er op,
zouden niet opvallen. Dus ook hiervoor is
een seinlichten-systeem uitgedacht. Aan de
kant waar het binnenkomende schip moet
meren, wordt namelijk, bij „vrije sluis" een
groen licht ontstoken, tevens ten teken, dat
de kolk wordt klaargemaakt om de varen
de gast te ontvangen. Als deze opgestoomd
i.c, wordt de sluis voor arideren geblokkeerd
door aan weerszijden een groen en aan de
meer-kant er nóg een groen licht bij te ont
steken, waarnaast twee rode vuren aan
tóde zijden vertellen, dat er „volk in dé
sluis is."
Een kwartiertje later is de boot geschut
?n de vaart op het kanaal kan beginnen.
Het is nog steeds hartje nacht en de sluis
meester licht telefonisch wat hij trou
wens ook overdag doet de doopceel van
het schip, voorzover deze nog niet bekend
is, wat naam, diepgang en nationaliteit aan
mat, voor de oren van de havenkantoor-
ambtenaar. Deze seint het bericht door aan
deVelserbrug en vertelt er meteen de tijd
mj. waarop de boot verder vaart.
Ete man op de Velserbrug vertelt het pas
géhoorde verder aan de Hembrug-bewa-
e|a het natte bedje lijkt voor onze
stomer gespreid, omdat ook Amsterdam, of
aandam een telefoontje krijgen over de
omst van de boot.
E*n schip, dat terug gaat, wordt langs
«zelfde lijnen der geleidelijkheid en met
«helenodige omhaal van lichten, telefoon-
es en veiligheidsmaatregelen naar zee
Slopdst.
tj zouden ons verhaal niet volledig ver-
i voor Velseaa
en 1 Jnrmdert
DINSDAG 11 NOVEMBER
.ThaUa: 8
Hex: 8
uur, „Jaren van scheiding".
Dep" UUr' "De wraa^ <J'er goden".
Pont: 3 uur. „Mannen zonder vleugels",
santpoort. Ned. Herv Kapel: 8 uur, Film „De
«n geboden".
WOENSDAG 12 NOVEMBER
4—5 uur, Spreekuur Webhouder van
8 UUr' Onderlinge Vriendschap: „Vro-
Y Splinters".
*XI 8 uur, „De wraak der Goden",
n., 3 uur, „Mannen zonder vleugels".
jKr des Heils, 8 uur, Film „De tien gp-
Het lijkt een toer, bij avond of bijdag
zen schip in „behouden haven" te lood
sen. Dank zij het bewonderenswaardige
systeem echter, dat de schepen in IJmui-
den kosteloos ten dienste staat, kan
zelfs uw zoontje van vijf de Oranje bin
nenbrengen, als hij maar weet, hoe het
moetBijgaand artikel tracht de leek
de weg te wijzen in de ogenschijnlijke
wirwar van gekleurde lichten, die kapi-
tein»en stuurman de sluizen moet doen
vinden.
tellen, wanneer het witte licht niet ter tafel
zou komen. Wanneer bij een of andere in
vaart op de semafoor of een of andere land
tong een wit licht brandt, is dit het teken
voor de stuurman, dat hij reglementair
moet varen. Reglementair varenmaar
nee, beste lezer, dat zou ons te ver voeren,
want dan komt de hele aangelegenheid op
nieuw onder de loupe.
De tafel der hoogste wijsheid.
Op het havenkantoor konden de amb
tenaren u vroeger met gerechtvaardigde
trots een glazen tafel tonen, waarop het
hele sluizencomplex met al zijn lichten en
vuren in het klein voorkwam, voorzien van
een installatie, die de „kleine" lampjes aan
stak, zodra er „buiten" een licht ging bran
den. Half 1948 zal deze formidabele auto
maat uit haar as herrezen zijn en dan is,
wat deze zijde van het werk aan de sluis
betreft, het laatste spoor van de bezet
ting verdwenen. Maar de vijf haven
wachters, de havencommandant en de sluis
meester garanderen ook zonder dit tech
nische wonder een behouden vaart, mits de
„stuur" zich gehoorzaam aan 't lichtlijntje
laat houden, zijn ogen goed de kost geeft
en zijn weetje weet over de havenverlich
ting van IJmuiden.
Muziek
Een goed concert
van Euphonie
NIWIN-bridge-drive
werd een succes
Niet minder dan 32 paren speelden in
het Patronaat mee aan de Niwin-bridge-
drive, die geleid werd door de heer Kes
van de Politie-Bridgeclub en wie zeker
een woord van hulde niet mag worden ont
houden. Want deze leider heeft er, wat
men noemt „veel werk van gemaakt". Er
werd gespeeld in vier groepen van acht
paren.
In groep A behaalden de heren Ligthart-
Woning een eerste prijs met 60 punten, en
de heren Klinkenberg-Born eveneens met
59% punt.
De tweede prijs was voor de heer en
mevrouw Anten-Boetselaar en de heren
Wittebrood-Jonker, beide paren met 56
punten.
De eerste prijs in de B klasse was voor
de heer en mevrouw Verssen met 61%
punt, en de dames Gutteling-Groen met
60% punt.
In deze afdeling gingen mevrouw Mijs
en de heer Uitzinger met de tweede prijs
strijken, bij een aantal van 60 punten en
de heer en mevrouw Verbeek met 59 pun
ten. Mede door deze bridge-drive wordt
het weer mogelijk de „jongens overzee"
een Kerstpakket te zenden. Zo draagt Vel-
sen bij de band tussen Indië en Neder
land te versterken.
Eerste bondswedstrijd van
„Kijk Uit"
Het eerste tiental van „Kijk Uit" bracht het
er bij de eerste bondswedstrijden niet zo goed
af als het tweede. Haarlem IV bleek in. deze
wedstrijd de sterkste en won met 64. De uit
slagen waren:
J. v. d. Plas—J. v. d. Schaaf 0—1; P. Lanser—
J, Kruup Vj—Vi', R, Visser—S. J. Abtspoel 1—0;
J. A. Stals—P. Barend J. Kroon—W. Bak
ker W. Bakker—A. v. d. Bree 0—1; J. M.
Heykoop—E. A. Schultz- Sr 0—l; J. Plugboer—
S. J. Timmerman Vz—Vi', H. Koelemey— C. Kort-
huis 0—1; P. de Boer—F. Rekkers 1—0.
De verdere onderlinge uitslagen waren:
Groep 2 A: A. MolemanH. Spuls afgebr.; A.
v. d. Plas—F. Huisman 0—l.
Groep 2 B: P. Scheurkogel—H. Buchi afgebr.;
■J. Straken—J. Verschoor afgebr.
Groep 2 C: A. J. v. Niekerken—C. Gravemaker
01; J. J. Vis—J. J. v, Stekelenburg 0—l.
Damwedstrijd tussen
Bennebroek en IJmuiden II
Het tweede tiental van de Damclub IJmuiden
speelde voor de eerste klasse van de Haarlemse
District Damtoond tegen het eerste tiental van
Damclub E, M. S. uit Bennebroek.
De uitslag luidt:
IJmuiden II.
Appèl aan de doden
Ruim zes jaar geleden hoorde ik het, sym-
phonie-orkest „Euphonie" voor het laatst
en de indruk, die thans dit voor een goed
bezette zaal gegeven eerste, win terconcert
maakte is diat het zich voortreffelijk her
steld heeft van de onvermijdelijke inzin
king aan zo'n lange rustperiode verbonden..
Willem Rettich, die thans het ensemble
leidt, had een voornaam programma laten
Instuderen, een keuze de traditie van
Euphonie waardig: een Mozartconcert en
twee symphonieën van Schubert.
Jan Poolman was de solist met het con
cert voor fluit in D-groot- K.V. 315, een
compositie die stamt uit Mozarts Salzburg-
tijd, ca. 1779 en geschreven op 23-jarige
leeftijd. Uit deze muziek spreekt nog zo
eohrt de parelende levensvreugde, en wij
herkennen er onmiddellijk de geniale kun
stenaar ami. De compositiestijl getuigt van
gracieuse beheersing der materie. In de
solist, lid van het orkest, heeft Euphonie
een waardevolle kracht, die zijn partij
terdege „in de vingers" had en niet alleen
een mooie, ronde toon ontwikkelde, maar
ook bewees een goed muzikant.te zijn: vol
uitdrukking, gaaf van voordracht en in.
prima samenspel met het orkest. Dit laatste
muntte uit in het begeleiden, niet in het
minst dank zij de uitstekende leiding- van
Rettich.
Deze had dit met de Titus-ouverture
trouwens al laten blijken. Marïnus Adam
en wijlen Karei H. Kerkhof zijn zijn voor
gangers geweest en op veel wat het orkest
onder deze musici geleerd heeft zal hij
vruchtbaar kunnen voortbouwen.
Schuberts Onvoltooide is een gaaf voor
beeld van dichterlijk uitgezongen melan
cholie, zo typerend voor Franzi'6 werk. Het
Iwede Andante-motief, nu eens gesteund
door syncopen, dan weer door de gefigu
reerde harmonieën der strijkers, werd on
der Rettich's aanwijzingen verklankt in
expressieve instrumentatie. Het ensemble
is in al zijn geledingen uitstekend bezet en
ontwikkelt een goéde orkestklank. Hoe
vraagt een concert als van deze avond om
een echte concertzaal, waarin zulke uit
voeringen goed tot hun recht zullen komen.
Het blijft thanis behelpen en acoustische
verrassingen bleken hier niet uitgesloten
te zijn.
Het melodische motief beheerst bij
Schubert zozeer alle geledingen, dat ook
zijn minder populaire vijfde symphonie (in
B-groot) steeds boeiend blijft. Het innige
verband onderling, dat in de ouverture al
opviel, bleef de gehele avond uitstekend
bewaard. Een gaaf klinkend strijkers
ensemble, gesteund door muzikaal reage
rende hout- en koperblazers behoorde
mede tot de verdiensten van de vertolking.
A. J. van der Weijden
1.
•Warmerdam—Jonker
0—2
2.
De RooySchol
afgebr.
3.
N. N.—Vooys
afgebr.
4.
Meyenv. Gaag
2—0
5.
Persoon—J. Waal
afgebr.
6.
Kroft—Nieuwenihuizen
afgebr.
7.
De Wolff—C. Kaan
0—2
8.
B -Beliënv. d. Bos
afgebr.
9.
v. d. HorstSwier Jr.
1—1
10.
O. Beliën—Ras
afgebr.
Voorlopige uitslag 3—5
Wegens het late uur moesten vijf partijen wor
den afgebroken. De totale uitslag zal een gelijk
spel (10—10) opleveren.
MARKTBERICHT
10 November
Visaanvoer. 75 kisten tarbot en tong, 140 kisten
schol, 325 kisten schelvis, 125 kisten kabeljauw,
80 kisten wijting, 40 kisten schar, 3210 kisten
verse 'haring. Totaal 3895 kisten.
Verse haring maximumprijs.
Drie trawlers besomden f 47.100.
Motorloggers: KW 78 f7130, KW 84 f3770, KW
91 KW 16 f 5820.
Kustvissers: KW 53 f 1227, KW 77 f977, IJM 229
f2382. IJM 80 f1132, IJM 81 f1250, HD 18 f2240,
KW 21 f 886.
Allen, die Zondagmiddag de Nieuwe Kerk
te Amsterdam tot de laatste plaats vulden,
rezen van hun zetels op, toen de „Last
Post" weerklonk, het appèl aan de doden
en de vermaning aan de levenden om de
millioenen gesneuvelden en de zaak van
vrijheid en rechtvaardigheid, waarvoor zij
vielen niet te vergeten.
Onder auspiciën van het Nederlands Oor-
logsgravencomité en in samenwerking met
de wereldomroep PCJ werd ter gelegenheid
van de Dag van het Oorlogsgraf, ter herin
nering aan de geallieerde doden van twee
wereldoorlogen een herdenkingsdienst ge
houden, waarbij de diplomatieke, militaire
en consulaire vertegenwoordigers van de
landen die zich tegen de overheersing van
de totalitaire staten hebben verzet, aan
wezig waren.
Onder de hoge militaire autoriteiten wa
ren generaal H. G. Winkelman, oud-opper
bevelhebber van Land- en Zeemacht, lui
tenant-generaal mr. H. J. Kruis, chef van
de generale staf; generaal-majoor C. Gie
bel, chef van de luchtmachtstaf; luitenant
kolonel C. W. L. baron van Boetzelaer, gar
nizoenscommandant van de hoofdstad. Bij
de hoge kerkelijke persoonlijkheden zagen
wij mgr. F. A. H. van Loo, officiaal van het
Aartsbisdom; dr. K. H. E. Gravemeyer, ge
delegeerde bij de Generale Synode der Ned.
Hervormde Kerken, Opperrabbijn J. Tal en
verder vertegenwoordigers der Ned. Her
vormde, Evangelisch-Lutherse, Hersteld
Evangelisch-Lutherse en Remonstrantse
Kerken, van. het Leger des Heils, de Eglise
Wallonne en het Interkerkelijk Overleg.
Voor de preekstoel stond, overdekt met
een zwarte lijkwade, een katafalk, waarbij
militairen van de vier legeronderdelen: zee
macht, mariniers, landmacht en luchtstrijd
krachten de wacht hadden betrokken en de
eer bewezen aan de doden, die hier sym
bolisch lagen opgebaard.
De muzikale omlijsting van de plechtig
heid werd verzorgd door de stafmuziek dei-
Amsterdamse politie, het Amsterdamse a
capella-koor „Bel Canto" en de altzange
res Roos Boelsma.
De reverend C. Edward Elton van de
Church of England sprak naar aanleiding
van Paulus' brief aan de Colossensen. „Zo
lang er mensen op aarde zijn geweest, heb
ben zij strijd gevoerd uit haat en jaloezie".
Reeds de eerste familie op aarde kende de
moord uit afgunst en het is sedertdien zo
gebleven", zei spreker, „doch liefde is de
ware vervulling van de wet. De toekomst
is vol onzekerheid en toch zijn over de
graven der soldaten banden van vriend
schap en vertrouwengelegd, die op de
juiste wijze gecultiveerd, geen reden voor
angst in die toekomst wettigen."
De schrijver A. den Doolaard droeg daar
op twee gedichten voor, het eerste van de
in Tunis gesneuvelde Richard Spender „Het
bataljon der valschermspringers", het twee
de van Charles Peguy, die het leven liet in
de slag aan de Marne, „Heureux ceux qui
sont mort".
De majoor-hoofdaalmoezenier, pater L.
A. M. Goossens, zeide in een toespraak, dat
het totale leed van deze oorlog niet is te
registreren. Het is een grote zee van bitter
leed. Doch het mysterie van dit leed en
van de vele doden blijft voor vele mensen
verborgen.
„Wie niet bidden kan", zeide pater Goos
sens, „staat met lege handen op een kerk
hof met zijn eendere witte kruisen, de sym
bolen van de eenheid der doden en van
het appèl aan de levenden, deze eenheid te
bewaren".
Minister Gielen spreekt
voor de radio
J.A.P.I.'s voogd, de minister van Onder
wijs, Kunsten en Wetenschappen dr. Jos.
Gielen, heeft Zaterdagavond in een radio
rede medegedeeld dat zich voor de Jeugd-
actie Papierinzameling reeds meer dan
1500 scholen met 220.000 leerlingen hebben
aangemeld. De minister was hierover ver
heugd, maar nog lang niet tevreden, om
dat nog veel meer aanmeldingen mogelijk
zijn.
De minister sprak uitvoerig over het
grote tekort aan papier, waardoor couran
ten en tijdschriften in een omvang moe
ten verschijnen welke beneden de normale
blijft. Verder is er gebrek aan school-,
leer- en studieboeken en schriften. Voor de
invoer van meer grondstoffen zijn er niet
genoeg deviezen. Daarom moet oud papier
als grondstof worden gebruikt. Voor de
productie van pakpapier kan zelfs oud
papier voor 100 procent als grondstof die
nen. Courantenpapier kan worden ge
maakt met 45 procent oud papier.
Bij het gebruik van oud papier komen
andere grondstoffën vrij, welke gebruikt
kunnen worden bij de vervaardiging van
de betere papiersoorten. Bovendien kan
de invoer van oud papier, welke over de
eerste acht maanden van dit jaar 4.750.000
kg, ter waarde van ruim 1 millioen gulden
heeft bedragen uit eigen land aanzienlijk
verminderd worden of zelfs geheel achter
wege blijven, hetgeen een aanzienlijke
deviezenwinst ten gevolge zal hebben. Is
het eigenlijk niet een klein beetje bescha
mend, vroeg de minister, dat in de landen,
die ons thans papier en papiergrondstof
fen leveren, sinds geruime tijd intensieve
acties tot het inzamelen van oud papier
worden gevoerd?
De minister gaf voorts een uiteenzetting
van de reeds gepubliceerde organisatie dei-
inzameling. „Als iedereen zijn beste been
tje voorzet", zo besloot hij, „wordt de Ne
derlandse papier-industrie aan grondstof
fen geholpen, het grafisch bedrijf aan
papier, de studerenden en de school aan
boeken en tijdschriften. De- schooljeugd
mag zich haar werk getooid weten met
de eretitel van medewerker aan Nederlands
opbouw".
OP HETERDAAD BETRAPT.
Twee jongens van tien jaar werden door
een kistenfabrikant betrapt, toen zij bezig
waren hout te stelen op een terrein aan
de Halkade. De straf volgde op de zonde en
de jongelui konden enige uren op het poli
tiebureau over hun praktijken nadenken.
Ds. W. van Lïmburgh, Nederlands Her
vormd predikant te Amsterdam, noemde
het symbolisch, dat deze bijeenkomst in een
kerk wordt gehouden, want de strijd tegen
nationaal-socialisme en fascisme, waarvoor
15 millioen geallieerde soldaten hun leven
gaven, was de strijd van Christus tegen de
anti-Christ. De kerk vormde in deze oorlog
krachtens haar karakter de kern van het
verzet. Het is ontstelUend", aldus spreker,
„dat wij thans Hem zijn vergeten, Die wij
in hoogste nood aanriepen. Velen vragen
zich af of de gebrachte offers niet vergeefs
waren, want wederom bedreigt ons een
nieuwe wereldkrijg. Alleen het vertrouwen
op Christus kan een uitweg bieden, de mens
schiet te kort".
Nadat Den Doolaard een gedicht van Ben
van Eysselstein „De ballade van Macbain",
had voorgedragen, droegen padvinders de
kransen aan, die de vertegenwoordigers der
geallièerde landen aan de voet van de kata
falk neerlegden. Deze kransen worden door
het plaatselijk oorlogsgraven comité Am
sterdam overgebracht naar de geallieerde
oorlogsgraven op de Oosterbegraafplaats te
Amsterdam.
Het blazen van de „Last Post" werd ge
volgd door het gezamenlijk uitspreken van
het „Onze Vader" en het zingen van
Psalm 293.-
Velsen'Noord
Hoogoven-Staten lioudt
klcinkuustwedslrijd
De Vereniging „Hoogoven-Staten" heeft
plannen ontworpen om een kleinkunst-
wedstrijd op Woensdag 19 November in
het Kennemer Theater te Beverwijk te
houden.
Voor hen, die de kleine kunst aanhangen,
belooft dit wel een bijzondere avond te
worden, te meer daar vele bekende altis
ten uit de omgeving, waaronder verschei
dene amateurs, voor het voetlicht zullen
komen.
De inschrijving tot deelneming is inmid
dels reeds gesloten, want anders zou er te
veel tijd voor behoorlijke afwerking ont
breken.
Het bestuur van Hoogoven-Staten stelt
voor de beste nummers prijzen beschik
baar, in hoofdzaak luxe voorwerpen. Hier
toe is ter bepaling van prijswinnaars een
jury gevormd, welke bestaat uit de heren
G. S. K. Blaauw, C. F. van Dam en drs. A.
Demmers. Voorts zal ook het publiek een
attractie worden geboden, door het in de
gelegenheid te stellen een oordeel over de
beste prestaties uit te spreken, waarbij hem
of haar, die de mening van de jury het
dichtst bij komt, een prijs wordt uitge
reikt.
Van de mededingend en noemen wij: The
three Sunfields (mondaccordeon)The
Hilo Hawaiians; De Zingende Transvalers;
Dubbel Eén; De Lachbommen; het T.Ti
Duo; The Stringing Footwarmers, de heren
J. W. v. d. Mey en F. van Tongeren. De
algehele leiding berust bij de heer R. J.
Velthuys; de conférence is in handen van
de hex-en Kees Hopman en Flip van Rooy.
Het amusements-orkest „The Velno'
onder leiding van B. Kuhfus zox-gt voor de
muzikale omlijsting.
Tafeltennis „HOTAC"
De afgelopen week is de compe
titie tafeltennis in de afdeling Haai-lem
begonnen, waarin HOTAC, de Hoog
oven-tafeltennisclub, thans speelt met
vier herenteams (tegen vorig jaar
twee) en ook nog een damesteam.
Het eerste HOTAC-team, bestaande uit J.
Weenink, J. Kuilman en J. Dekker, dat dit
jaar voor de eerste maal in de eex-ste klasse
uitkomt, moest het opnemen tegen het
sterke Rapidity. Het verloor op het nip
pertje met 64.
De tweede HOTAC-combinatie met M.
Abbas, J. Heyer en J. Bongers, spelende
in de tweede klas A heeft op fraaie wijze
TOG 5 verslagen met 64.
Het derde team, waarin spelen A. van
Veen, A. Kooy en G. Adelaax-, speelde
twee wedstrijden, van welke de uitwed
strijd tegen SHOT 3 met 73 is gewonnen
en de thuisontmoeting tegen ADO I met
64 is verloren.
HOTAC 4 met J. Webbe, G. Bal en J. de
Waard verrichte een goede prestatie door
TOG 7 mét 73 te slaan.
De dames van HOTAC, die ongetwijfeld
nog wedstrijdroutine moeten opdoen, trok
ken met G. Redeker, I. van Lamoen en
T. de la Brie naar Heemstede. Met 91
moesten zij de vlag strijken.
Deze "week worden gespeeld: HOTAC I
Te Zaanen I; Heemstede 2HOTAC 2;
HOTAC 4Rapidity 3 en Rapidity 4
HOTAC 3.
OUDERAVOND IR. KRIJGERSCHOOL.
De oudercommissïe van de Ir. L. P.
Krijgerschool heeft de ouders van de
leei-lingen uitgenodigd tot bijwoning van
een ouderavond, welke Woensdag 12 No-
|vember in één der lokalen van de school
aan de Banjaertstraat wordt gehouden.
Over het komende St. Nicolaasfeest zul
len mededelingen worden gedaan en na de
pauze zal een praatje met film over kam
peren door de jeugd de aandacht vragen.
Velsett
Geduld is een schone zaak
De Firma Verf fabriek „Rigo", die ver
gunning vroeg tot het oprichten van een
verf fabriek aan de IJmuiderstraatweg en
de heer Th. G. van Geldrop uit Santpoort,
die een machinale timmermanswerkplaats
achter een huis aan de Hoofdstraat wilde
bouwen, moeten nog een tijdje geduld
oefenen, daar B. en W. verklaren dat het
onderzoek nog niet zover is gevorderd dat
een beslissing kan worden genomen.
H.V.V.—STORMVOGELS.
Stormvogels speelt Zondag in den Haag
een vriendschappelijke wedstrijd tegen
H.V.V.
Santpoort
Met Kolkman
op de walvisvangst
Toestanden,
die om verbetering vragen
Sinds de dag, waarop de Willem Ba-
rendsz glimmend van het vet, de haven
van IJmuiden binnenvoer, is er veel over
walvisvangst gesproken en geschreven.
Dr. Melchior deed het, Jaap Kolkman
eveneens. De een belichtte de reis van
medisch-hygiènische zijde, de andere
richtte de schijnwerper op de romantiek
van deze reis, hoewel hij niet blind was
voor de gebreken.
„Het is geen zachtaardig bedrijf", zo
zei Jaap'Kolkman Maandagavond in het
Jeugdhuis, „er zijn toestanden geweest, die
om verbetering schreeuwen, maar het is
een eerste daad van opbouw geweest, een
daad van nationaal-economische beteke
nis in onze vetarme wereld van na de
oorlog en we wax-en genoodzaakt zelf voor
deze vetvoox-ziening te gaan zorgen. In een
tijd, zo ging de heer Kolkman verder, toen
er nog geen denken aan was öm aan ma
teriaal te komen, heeft men in Zweden
een tanker gekociit en deze in Nederland
verbouw. Toen de tanker in ^nsterdam
aan de werf kwam, had het personeel geen
kleren en geen banden om de fiets om
naar het werk te gaan, maar het kwam
omdat het de wil had mee te werken
aan opbouw en voedselvoorziening. Het
voelden het als een nationale plicht. En
daarom kunnen we trots zijn Nederlander
te wezen", aldus de spreker.
„De Willem Barendsz, als zodanig, is het
visitekaartje van Nederland aan de we
reld, waixt als Nederland niet vaart, gaat
het dood", zo vervolgde hij. „Geen staking
en geen uitvaar verbod kon het vertrek op
27 October 1946 tegenhouden".
Toen voerde de heer Kolkman zijn toe
hoorders, die helaas niet heel groot in aan
tal zijn,, naar de tijd van de eerste wal
visvaarders, de Basken, de Groenlanders,
de Amerikanen, de Noren en gaf in vo-
gel vlucht de geschiedenis weer.
Men hoorde van de eerste vage plannen,
die gedurende de oorlog rijpten in het
brein van een enkel man, de oprichting
van de Maatschappij en tenslotte de start.
Toen kregen we het kleurige relaas van
de tocht: IJmuiden, Southampton, Tene-
riffe, de Evenaar, Kaapstad, Roaring For
ties en het jagen, vangen en verwerken.
Na de pauze, waarin de jachttropheeën
werden bekeken, gaf spreker enige biolo
gische beschouwingen ten beste. Hij ver
telde verder aan de hand van lantaarn
plaatjes, die helaas door dit Santpoortse
toestel niet duidelijk tot hun recht kwa
men.
Ds. P. A. Tichelaar sprak aan het eind
van de lezing woorden van dank voor het
vele dat gehoord en gezien was.
FEUILLETON
De vrouw van Dick Heriot
door SUSAN INGLIS
vertaald uit het Engels.
76)
Ja antwoordde ze kalm, inder
daad, alles wat ik aan heb, is van Kathryn.
Sheila wilde haar kleineren tegenover
de rest van het groepje? Nu; dat mocht ze
proberen! Anne kon het niet in het minst
schelen, wat één van deze mensen over
haar dacht. Geoffrey én Alan wisten al,
dat de jurk van Kay was, en wat de an
deren beti-eft.
Wat ontzettend aardig van Kay
merkte Sheila op, toen ze haar onderzoek
voortzette. Maar u wilt me toch niet
vertellen, dat ze u ook haar parelsnoer
leende?
Dat deed ze inderdaad, zei Anne
kalm.
Heus, dan sta ik verbaasd over u!
Sheila liet een kort, ongelovig lachje ho
ren. Ik hoop dan maar, dat ze verze
kerd zijn.
Verzekerd? Anne's hand voelde
naar haar hals. Waarom zouden ze ver
zekerd zijn?
O, nergens om, maar u zoudt ze kun
nen verliezen, en dat zou wel enigszins
pijnlijk zijn!
Het zou mij erg spijten, als ik ze
verloor, zei Anne effen maar aange
zien ze onecht zijn, geloof ik wel, dat Kay
't me zou vergeven.
Sheila's gezicht was nu een en al onge
lovigheid.
Lieve kind, zei ze met een spottend
lachje,-je dacht toch niet, dat Kathryn
Heriot ooit imitatie-paarlen draagt?
Anne verbleekte een weinig. Van Sheila's
openi'ijke boosaardigheid trok ze zich wei
nig aan, maar de zaak veranderde wel,
als het echte parels zouden zijn. Kathryn
had echter uitdrukkelijk gezegd, dat het
onechte waren, anders zou ze er toch niet
over gedacht hebben, ze te dragen. Sheila
scheen er overigens volkomen zeker van
te' zijn en Anne voelde zich minder op
haar gemak. Ze draaide zich om, toen
Geoffrey en Alan terug kwamen metde
cocktails.
Meneer Heriot, zei ze kortaf,
wilt u me astublieft even vertellen of deze
parels van juffrouw Heriot echt of on
echt zijn?
Hij keek glimlachend, op haar neer, maar
ontmoette geen glimlach in de blik, waar-
mee ze hem ernstig aankeek.
Ze zijn echt antwoordde hij.
Waar gaat het om? Een weddenschap?
Weet u het zeker? drong Anne
aan, toen ze een vinger door het kettinkje
stak en het van haar hals afhield. Kay
zei, dat het imitatie was.
Zei Kay dat? Zijn stem klonk on
gelovig en Sheila Lambert lachte even
boosaardig. Anne kreeg een kleur en zocht
boos naar de sluiting van het kettinkje.
Alstublieft zei ze heel dxrfdelijk, nadat
ze het losgemaakt en afgedaan had,
wilt u het bewaren, afgezien van echt of
onecht, totdat u het aan juffrouw Heriot
terug kunt geven?
Maar waarom is dat toch allemaal?
vroeg Alan stom verbaasd.
Omdat zei Anne vinnig, ik ex-
niet graag verantwoox-delijk voor ben, als
ze werkelijk echt zijn. Zoals juffrouw
Lambert me duidelijk heeft gemaakt, zou
het voor mij zeer pijnlijk zijn, als ik ze
eens verloor. Ze keek rond en haar ogen
'ontmoetten die van Sheila vol minachting.
Het was natuurlijk erg lief van Kay, ze
mij te lenen, maar ik zou ex' nooit over ge
dacht hebben ze te dragen, als ik geweten
had, dat ze echt waren
Nog steeds voor een raadsel staand, keek
Alan naar haar vertrokken gezichtje.
Waarom zou ze Kay's parels niet dragen,
als Kay haar die wilde lenen, of ze nu
echt of onecht waren? En waarom had
Kay gezegd dat.
Alstublieft! zei Anne stijfjes. Auto
matisch stak hij zijn hand uit en voorzich
tig, met een gevoel van opluchting, legde
ze het parelsnoertje er in. Daarna wendde
ze zich tot Sheila. Ik dank u zeer, juf
frouw Lambert, zei ze koel, dat u
mijn aandacht op deze kleinigheid geves-
tigt hebt. Het was bijzonder.vriende
lijk van u.
Geoffrey had intussen met zijn snel be
grip de situatie enigszins doorgrond, en
zat zich te vermaken over Sheila's neder
laag. Na gezegd te hebben, wat ze te zeg
gen had, wendde Anne zich dood-bedaard
tot hem en nam het lange glas,, dat hij
voor haar gehaald had, in ontvangst,
waarvoor ze hem met een vriendelijk glim
lachje bedankte. Alan liet de parels in zijn
jaszak glijden en het kleine incident scheen
hiermee voorbij te zijn.
Dat is dat, dacht Anne woedend, toen
ze haar hart hevig voelde bonzen, ondanks
de kalmte, die ze uiterlijk had weten te
bewaren. Ik vx-aag me af, of ze heeft dur
ven denken, dat ik zelf die parels-geno
men heb? Of was hét alleen maar, omdat
ze ze eigenlijk te goed vond om door een
beter soort bediende gedragen te worden.
En ïk zal het Alan nooit vergeven! Ik kan
me niet begrijpen, waarom Kay zei, dat
ze onecht waren, maar hij gelooft klaar
blijkelijk niet, dat ze dat heus gezegd
heeft. Kay zei, dat ze onecht waren?
Zijn ongelovige stem klonk nog na in haar
oren en ze kreeg opnieuw een kleur van
verontwaardiging.
(Wordt vervolgd).
Duur paardje
Het paard van melkhandelaar W. B.
schrok in de Wiistelaan van een passerende
auto en sloeg op hol, de wagen achter zich
aantrekkend. In de Terburgstraat kwam
het dier tot staan, nadat eerst een lantaarn
paal w'as gesneuveld en het hek van de af
rastering en dx-ie cementen palen danig
uit het fatsoen waren gerukt. De onfor
tuinlijke melkhandelaar werd er aanspra
kelijk voor gesteld en moest de schade
vergoeden.
Nieuwe bonkaarten
Nieuwe levensmiddelenkaarten en schoenen-
bonnen zullen Woensdag 12 {Tovember voor de
bewoners van Santpoort in het Badhuis worden
uitgereikt, aan degenen, wier namen beginne»
met de letters Y t.m, Z.
PHILATELISTEN GAAN RUILEN.
Woensdag komen de postzegelverzame
laars van Santpoort in het Badhuis aan de
Wüstelaan bij elkaar om te veilen, te han
delen en te ruilen. Als dit inspannede werk
achter de rug is zal de ontspanning volgen
in de vox-m van gezelschapsspel.
Vrijdag 28 November wordt er een leden
vergadering gehoxiden in het Jeugdhuis.
Punt negen van de agenda kondigt het
kienspel aan, waarvoor steeds grote animo
bestaat, zulks na een bestuursverkiezing,
die overigens slechts als „periodiek" staat
aangegeven en de bestuursmededelingen
en ingekomen stukken.
Ook de grote molen van de
„Holland" gaat draaien
In de meelfabriek „Holland" te Amster
dam zijn thans zeventig personen aan het
werk. De directie heeft 15 arbeiders uit
omliggende gemeenten in vaste dienst ge
nomen, ongeveer 25 vrijwilligers hebben
zich aangemeld en bovendien zijn 30 ar
beiders tijdelijk te werk gesteld.
Maandag is de kleine molen met een ca
paciteit van 100 ton meel per dag in be
drijf gesteld. Donderdag zal ook de grote
molen weer gaan draaien.
Plaatsvervangers staan voor
drie vragen
Op de tweede bijeenkomst van de spe
ciale plaatsvervangers voor het Duitse vre
desverdrag van de ministers van Buiten-
lande Zaken bleek men het oneens te zijn
over de vraag of Albanië al dan niet moet
worden geplaatst op de lijst van staten, die
hebben deelgenomen aan de strijd tegen
Duitsland; eveneens over de vraag: of
China moet behoren tot de staten, welke
de uitnodigingen doen voor de conferentie
over het vredesverdrag met Duitsland en
tenslotte over de kwestie of de instelling
van* een centrale Duitse regering als een
essentieel vereiste beschouwd moet wor
den voor het bijeenroepen van de vredes
conferentie.
De argumenten, welke door de verschil
lende afgevaardigden naar voren werden
gebracht, bleken gelijk te zijn aan de reeds
te Moskou gedebiteerde.
