IJmuider Courant „Nederland schond het Handvest en daagde de Veiligheidsraad uit Haarlems Dagblad George Marshall Strenge toon van Amerika in Lake Success n Dr. Jessup dringt aan op verkiezingen en snelst mogelijk terugtrekken der troepen Lippmann over het Aziatische probleem Vredesplan van deJoean Op Prestwick was 18-jarige jongen verantwoordelijk voor weerrapporten Rauter's cassatieberoep verworpen 63e Jaargang No. 1914G Bureaux: Kennemerlaan 154, Tel. Adm 5437, Tel Redactie 5389, na 5 uur: 8061 (K2560). Terrasweg 47, Santp - Haarlem Gr. Houtstr, 93 Telef. 10724. Directeur-Hoofdredacteur 15054. Kennemer editie van Woensdag 12 Januari 1949 Verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest dagen. - Abonnementen per week 33 cent, per kwartaal f 4.25. Franco per post 4,75 - Giro rekening 273107 ten name v. Haarlems Dagblad Directeur-Hoofdredacteur: Robert Peereboom at «Öpnttjte tftiarlrmsrbc «Courant (ïnno ié?6) Uitgave van de Stichting Voorlichting te Haarlem ALS STAATSLIEDEN AFTREDEN we gens gezondheidsredenen pleegt men in dat motief niet te geloven. Het is te vaak toegepast om andere redenen te verbergen. De uitdrukking „diplomatieke ziekte" is allang spreekwoordelijk. Toch komt het meermalen voor dat het motief juist is. Toen twee jaar geleden George Marshall's voor ganger, de Amerikaanse minister van Bui tenlandse Zaken James Byrnes, op bijna 68- jarige leeftijd aftrad verzekerde hij dat. Weinig mensen geloofden hem. Marshall heeft een iets betere kans om geloofd te worden, want hij heeft pas een ernstige operatie ondergaan. Maar ook in dit geval wordt twijfel te berde gebracht. Was de samenwerking tussen president Truman en hem nog wel zo voortreffelijk? Aangezien de ene twijfel met grote vlotheid tot de volgende leidt, heeft de president het nut tig geacht met nadruk te verzekeren dat Dean Acheson, de nieuwe minister van Bui tenlandse Zaken, Marshall's beleid zal voortzetten. Ten aanzien van de uitvoering van het Plan-Marshall is dit gemakkelijk aanvaardbaar, want als onderminister heeft hij (tot Juli 1947, toen hij aftrad) de voorbereiding van een Europees herstelpro gram al krachtig gestimuleerd. Tot het Europese publiek is dat niet zo sterk door gedrongen, maar voor de Amerikanen is de naam Acheson onafscheidelijk aan het Plan verbonden. George Marshall, 68 jaar, enkele maan den ouder dan Byrnes, toen die zijn zware taak neerlegde, is blijkens de vele portretten die in die laatste twee jaar gepubliceerd zijn, in die korte tijd sterk verouderd. De afbeeldingen van de laatste tijd lijken alleen nog maar op die van de man, die in Januari 1947 opgewekt verklaarde dat hij zich krachtig genoeg voelde om de opdracht te aanvaarden. Zij tonen vermoeide trek ken in een vermagerd, verstrakt gezicht. Geen wonder. Meermalen is geschreven over de inspannende, arbeid die de presi dent der Verenigde Staten ten deel valt en de wereld heeft zich indertijd verwonderd over Roosevelt, die het meer dan twaalf jaar volhield eer hij plotseling bezweek. Maar het staatshoofd heeft nog het voor deel, dat hij maar zelden zijn land ver laat. De minister van Buitenlandse Zaken daarentegen trekt er tegenwoordig ieder jaar meermalen op uit, stormt per vliegtuig naar verre landen, moet bij aankomst on middellijk paraat zijn en leiding geven aan zijn delegatie en kan niet minder dan zijn president doordrongen zijn van de enorme verantwoordelijkheid, die op hem rust. Soms zal hij zijn vooroorlogse voorgangers wel benijden. Want in hun tijd vormden de Verenigde Staten wel reeds de machtigste mogendheid ter wereld, maar zij voerden hun beleid toen nog in betrekkelijke af zondering. Na de tweede wereldoorlog is hun invloed op de gang van zaken onmis kenbaar geworden en Marshall's ambts periode heeft de aanvaarding van onge kende verantwoordelijkheden gebracht. Wie als leider van het State Department op treedt moet er zich wel van bewust zijn, dat zijn arbeid en persoonlijk optreden het wel en wee der wereld in hoge mate beïnvloe den. Daar zit meer in dan de bevrediging van persoonlijke ambitie, die er ongetwij feld is, want het zijn altijd ambitieuze men sen die dergelijke taken op zich nemen. Er zit ook de zware last in, die men op de schouders neemt en die vaak moeilijk te torsen moet zijn. Als men daarmee begint op een leeftijd, waarop de meeste mensen rust gaan nemen en na al vele moeilijke posten bekleed te hebben is het geen won der, dat na een paar jaar uitputting van energie zich doet gevoelen. Wij hebben de loopbaan van Marshall, die een militaire carrière achter de rug had die "in de tweede wereldoorlog zijn grootste welslagen had bereikt, in herinnering ge bracht. Hij is een van de zeldzame gene raals der historie, die ook als staatsman leiding heeft kunnen geven. Zijn grote denkbeeld, het Europese herstelplan, heeft hij met merkwaardig doorzettingsvermogen doen aanvaarden en tot uitvoering weten te brengen. Men kan zich slechts vaag voor stellen hoe ontzaglijke concentratie en vol harding hem dat moet hebben gekost tegenover een politiek verzet in eigen land, dat aanvankelijk zo groot was dat zijn plan tot misluicking gedoemd scheen. Dat regeren vooruitzien is weet iedereen, maar er zijn altijd maar weinig mensen die het in de practijk durven te brengen. Het brengt mee dat men risico's moet durven nemen. Het betekende in dit geval zonder historisch voorbeeld dat er mee vergelijk baar was dat men het Amerikaanse volk directe financiële offers moest laten brengen ten bate van andere volken. En in welk een omvang! Marshall stuitte op politici, die niet verder keken dan de toestand van het ogenblik en dan de handige oplossingen met vermijding van grote risico's, die zich voordeden. Hij stuitte op onwil om verder vooruit te kijken dan één of twee jaar en op afkeer van hetgeen velen natuurlijk noemden „een sprong in het duister". Het is niet moeilijk ons dat voor te stellen, want wij kennen deze mentaliteit in Europa nog veel beter. Dat Marshall slaagde bewees duidelijker dan ooit tevoren, dat men in de Nieuwe Wereld tot zeer grote dingen in staat is. Dat hij in de worsteling met hardnekkige tegenstanders overwon kenmerkt hem als een man van grote stijl en energie. Dit met eerbied te erkennen is voor ons Europeanen, die op dit tijdstip in heel andere levensomstandig heden zouden verkeren als nu het geval is en bitter weinig uitzicht op beter zouden hebben als hij niet gezegevierd had, een plicht. Moge hem een goede rust en een gelukkige levensavond ten deel vallen. En indien hij Europa nog eens mocht bezoeken, zou het hem een ontvangst moeten berei den waaruif de dankbaarheid en het respect zouden spreken, die hij verdient. R. P. Hoofdstedelijk roodhuis werd niet schoongemaakt De gemeente Amsterdam heeft ruim 700 werksters in dienst, die ongeveer 500 ge bouwen schoon houden. Vanmorgen zijn ongeveer 300 werksters in staking gegaan. De gemeente Amsterdam betaalt de werksters gemiddeld 60 cent per uur, het normale van rijkswege vastgestelde loon. De stakende werksters verlangen 8< cent per uur. De vakverenigingen, waarbij ongeveer 230 werksters zijn aangesloten, stellen zich niet achter deze staking, die dus als „wild" kan worden beschouwd. LAKE SUCCESS, 11 Januari; „Dit was de krachtigste taal die ooit door de Verenigde Staten gebruikt werd tegen een lid der UNO dat niet tot het Sovjet-blok behoort", aldus karakteriseerde de United Press correspondent te Parijs de rede van dr. Philip Jessup in de Veiligheidsraadszitting van Dinsdag. Dr. Jessup liet inderdaad een strenge toon horen tijdens zijn rede over de Indonesische kwestie, waarin hU het standpunt van Washington formuleerde. Hij beschuldigde Nederland van schending van het UNO-handvest. De voortzetting van dê militaire actie en het vasthouden der republikeinse leiders noemde lijj een uitdaging aan de Veiligheidsraad. „De Verenigde Staten", aldus Jessup, „wensen geen enkele daad van geweld goed te keuren. Wij staan er op dat de Veiligheidsraad zich blijft bemoeien met deze zaak". Geen resolutie voorgesteld Dr. Jessup.zeide dat de Nederlandse autoriteiten geen excuses konden aanvoe ren voor het niet opvolgen van de orders van de raad. Jessup verklaarde verder, dat de vertegenwoordiger van Nederland in de raad, dr. J. H. van Royen, zijn re gering niet heeft kunnen ontlasten van de beschuldiging het Handvest van de UNO te hebben geschonden. Tenslotte zeide Jessup, dat naar de me ning der Verenigde Staten een ware vrede gevonden kan worden slechts indien de politieke geschillen geregeld worden op basis van eerder gesloten politieke over eenkomsten tussen Nederland en de In donesische leiders. Het Amerikaanse stand punt is dat Nederland een datum had moe ten vaststellen voor het houden van vrije algemene verkiezingen in geheel Indone sië, om de grondslag te leggen voor de werkelijke Verenigde Staten van Indone sië. Bovendien moet een datum worden vastgesteld voor het overdragen van de souvereiniteit van Nederland aan de Ver enigde Staten van Indonesië. Er moeten schikkingen getroffen worden voor een spoedige beëindiging van de mi litaire bezetting, die veroorzaakt is door de Nederlandse actie in Indonesië. Voor het overdragen van de souvereiniteit moeten alle troepen uit Indonesië worden terug getrokken. Jessup zei nog, dat de tijd tot de verkie zingen en het overdragen van de souverei niteit gerekend moet worden in maanden en niet in jaren. De Amerikaanse afgevaardigde deed in de Veiligheidsraad echter geen formele voorstellen om het Amerikaanse standpunt te verzekeren van steun. Jessup deed tijdens zijn rede nog een zij delingse aanval op de Sovjet-Unie, die hij er van beschuldigde geen werkelijke po ging te ondernemen om in Indonesië de onafhankelijkheid te vestigen, doch in werkelijkheid er op uit te zijn om de wet telijke democratische regering omver te werpén onder de overheersing en controle van een communistische minderheid. „Waar het communisme dóór de vensters binnen komt", aldus Jessup, „vliegt de onafhanke lijkheid door de deur naar buiten". De tweede spreker was Nisot (België), die een korte verklaring aflegde, waarin hij zeide, dat de bevoegdheid van de Vei ligheidsraad volgens Belgische en Neder landse opvatting nog steeds betwist werd en dat daarom de resoluties van Parijs niet als bindend voor de Nederlandse regering beschouwd kunnen worden. De gedelegeerde van Chiha deed daarna een beroep op de Nederlandse regering niet de bevoegdheid van de raad te be twisten. De Veiligheidsraad, aldus zeide de Chinese afgevaardigde, moest integendeel een meer positieve rol spelen dan tot nog toe in de Indonesische kwestie, zowel met betrekking tot de volksraadpleging als tot de handhaving van recht en orde. De Chi nese afgevaardigde verklaarde, dat de raad moest staan op een vrije volksraadpleging verkiezingen, waarvan de vrijheid plechtig gewaarborgd moest worden. Noorse stem Finn Moe (Noorwegen) zeide dat hij, ofschoon de militaire actie ongerechtvaar digd was en niet in overeenstemming met letter en geest van het handvest, nog steeds van gevoelen was, dat niet gezegd kon worden, dat de ene partij geheel wit en de andere geheel zwart was. De republiek was klaarblijkelijk niet in staat geweest de militaire situatie in eigen gebied geheel onder controle te houden, hetgeen volgens Moe twijfel doet rijzen aan de verantwoor delijkheden, welke de republiek zou kun nen aanvaarden als onafhankelijk land. Moe vervolgde: De republiek dient toe te geven, dat de Nederlandse regering ver scheidene redenen tot klagen had over de houding van de republikeinse regering. Dr. Drees blijft nog in Indonesië Naar onze parlementaire redacteur van bevoegde zijde in den Haag verneemt is er geen sprake van dat de minister-president reeds deze week uit Indonesië naar Neder land zou terugkeren. Men verwacht dat hij daar zeker tot het einde van de volgende week zal blijven. Dit ligt ook voor de hand als men acht slaat op de omstandigheid, dat er tot dusver vrijwel geen overleg is ge pleegd met die figuren in Indonesië, waar mee overleg nodig en gewenst zou zijn. Hoewel de Nederlandse houding begrijpe lijk was. kon de politiële actie niet door de vingers worden gezien. Vrijlating van de politieke gevangenen en staking der vijandelijkheden moest in de eerste plaats door de Veiligheidsraad worden geëist. Daarna dienen de onderhan delingen op basis van de Renville-overeen- komst te worden hervat. De Russische afgevaardigde Malik zei, dat de Verenigde Staten en Engeland ver antwoordelijk waren voor het falen van de Veiligheidsraad. Het was monsterachtig, aldus Malik, dat Nederland in de twintigste eeuw zou wor den toegestaan zijn koloniale overheersing op te leggen aan een volk, daarbij het handvest der UNO trotserend. De bespreking werd om kwart over zeven verdaagd tot Vrijdagmiddag drie uur (21 uur Nederlandse tijd). Behalve Australië, de Philippijnen, Bel gië en India kan thans Birma ook deel nemen aan de besprekingen over Indo nesië als „belanghebbend land" zonder stemrecht. Dit werd in de vergadering van Dinsdag door de Veiligheidsraadsleden toe gestaan. De eerste Oceaanvlieger,Charles LuckyLindbergh is benoemd tot bijzonder adviseur van de stafchef der Amerikaanse luchtstrijdkrachten en gaat in die kwaliteit overleg plegen met de Amerikaanse bezettingsautoriteiten in Duitsland. Overste Lindbergh wordt bij zijn aankomst op Neubiberg bij München begroet door de commandant van dit vliegveld, kolonel Edwinson. Japan vernietigde voor altijd de gedachte aan een Westers imperium Het Rijksijiuseum in Amsterdam baadt zich thans 's avonds en 's nachts in een zee van natriumlicht waarin de fraaie gevels bijzonder goed tot hun recht komen. Deze onlangs aan gebrachte buitenverlichting dient echter meer als afweer tegen mogelijke inbraak- en diefstal pogingen dan als verfraaiing van het stadsbeeld. Harriot opnieuw voorzitter der Nationale Vergadering Edouard Herriot, de 77-jarige radicaal- socialistische leider en oud-premier van Frankrijk, is gisteren herkozen als voor zitter van de Nationale Vergadering met 274 stemmen. De 79-jarige communist Cachin kreeg er 140. Walter Lippmann, de bekende Amerikaan se commentator en publicist, schrijft heden in de New-Yorkse Herald Tribune onder de titel „Amerika in Azië" het volgende: „Wanneer wij trachten uit te maken wat wij moeten doen. dienen wij te beginnen met de erkenning dat wij de loop der gebeurte nissen in Azië niet kunnen vormen of rich ten. Wij kunnen wellicht een nuttige invloed uitoefenen om de vriendschappelijke betrek kingen tussen de Westerse democratieën en de noodlijdende volken van Azië te besten digen. maar zelfs dit zal moeilijk zijn. Indien wij echter trachten meer dan dit te doen of iets geheel verschillends bijvoorbeeld het steunen van marionettenregeringen tegen het wassend getij van nationalisme en so ciale revolutie dan zullen wij bijna zeker falen en alle invloed die wij anders nog mochten behouden, verliezen. Wanneer wij onze positie in Azië vaststellen en hier mede moeten wij beginnen teneinde onze politieke gedragslijn uit te stippelen dan moeten wij in de eerste plaats constateren, dat wij Japan verslagen hebben door de heerschappij in de Zuidzee en over de Ja panse eilanden niet dus door het Japanse leger te verslaan en daarna de door Japan veroverde gebieden zoals China en Indone sië te bevrijden en te bezetten. De Ameri kaanse overwinning gaf ons land de onbe twiste suprematie ten Noorden van de equa tor tot aan de kusten van het Aziatische vaste land. Het bezetten van de uitgestrekte door Japan veroverde gebieden hebben wij overgelaten aan onze bondgenoten, nadat wij eenmaal besloten hadden onze recht streekse aanval te richten op het Japanse moederland zelf. Aan onze bondgenoten hebben wij het recht gelaten hun voormalige gebieden te bezetten, maar zowel China ionder Tsjang Kai Tsjek) als Frankrijk en Nederland waren te zeer verzwakt om deze taak met succes te kunnen volvoeren. Zij zijn niet in staat geweest hun gebieden te pacificeren. In Indonesië en Indo-China ver nietigden de Japanners wellicht voor altijd de gedachte aan een Westers imperium, on danks het feit dat de Japanners zelf uitein delijk door de Amerikanen verslagen zijn. Zij bewezen, dat een Aziatisch land in staat was Europese imperia in het Oosten te ver slaan. (.Hun slogan: Azië voor de Aziaten werkt nog door ondanks hun eigen neder laag. Waar zullen wij thans zoeken naar bondgenoten, nu het nationalistische China, Nederland en Frankrijk zo duidelijk onge schikt zijn gebleken de rol te spelen welke wij veronderstelden dat zij zouden kunnen spelen? Mijn overtuiging is dat rar. Attlee de juiste weg heeft aangewezen, toen hij het stoutmoedige en verstrekkende besluit nam om India en Pakistan te beschouwen als lei ding gevende leden van wat thans niet langer meer „British commonwealth" maar het „commonwealth" zonder meer is. Men heeft mij verteld dat op de conferentie der eerste ministers van het „commonwealth" jongstleden zomer in Londen, Pandit Nehroe, ongetwijfeld de grootste figuur in Azië, heeft voorgesteld dat India in de toekomst de bemiddelaar zou worden tussen Azië en het Westen. Het zou voor ons aanbeveling verdienen met Nehroe in consult te treden over onze gehele politieke koers in China en Indonesië. Tevens zou dit moeten geschie den met Australië en de vertegenwoordi gers van de nieuwe Britse politiek in Azië. Dan zouden wellicht onze West-Europese vrienden trachten te begrijpen waarom wij ons niet kunnen en mogen laten meeslepen in oppositie tegen de Aziatische nationale be wegingen voor onafhankelijkheid. Dan zul len zij zich wellicht realiseren hoe noodlottig het zou zijn voor henzelf en voor de zaak der Westerse beschaving wanneer ooit zou kunnen worden gezegd, dat de Westerse unie voor de verdediging van de vrijheid in Europa in Azië zou zijn een syndicaat tot het in stand houden van decadente imperia". Tientsin gevallen? Zoals wij gisteren in een deel van onze oplaag al meldden, heeft de Joean, het hoogste toezichthoudend college van de Chinese regering gisteren met algemene stemmen besloten een onmiddellijk staken van het vuren te verzoeken om een einde aan de burgeroorlog te maken. Een groep leden van de Joean diende ter verdere overweging een uit vier punten bestaand vredesplan voor, dat het volgen de behelst: Generalissimus Tsjang Kai Tsjek, premier dr. Soen Fo en de communistische leider Mao Tse Toeng moet worden gevraagd, de militaire operaties te staken en zo spoedig mogelijk afgevaardigden te zenden, die op een conferentie concrete vredesvoorstellen zullen bespreken. Zij zouden vroegtijdig besprekingen moeten houden met Tsjang Tsjih Tsjoeng en Tsjang Tsjoen, leden van het kern kabinet, en vooraanstaande figuren om de vrede te verwezenlijken. De ambassadeurs van de vier grote mogendheden moet uit naam van het volk verzocht worden aan te dringen op vrede. Verder moet hun verzocht worden de wen sen van het Chinese volk aan hun rege ringen kenbaar te maken en hun bemid deling te verlenen. New Yorkse radiostations die eerst be kend hadden gemaakt, dat volgens offi ciële berichten Tientsin gevallen was, meldden later dat de gemeenteraad van de stad een overeenkomst tot staking van het vuren had bereikt met de communisten, die de stad bijna geheel in hun bezit hadden. Het woord is aan Peter Hille: Men kan ook naar boven vallen. En zo valt men het diepst. Israël verzoekt zitting van Vei ligheidsraad over grensincident De regering van Israël heeft te Lake Success bij de secretaris-generaal der UNO een verzoek ingediend tot het houden van een speciale Veiligheidsraadszitting over de kwestie der neergeschoten Britse vlieg tuigen. Een woordvoerder te Tel Aviv verklaar de: „Wij stellen de Veiligheidsraad voor een onderzoek in te stellen. Alles wat wij in dit stadium vragen is een procedure van bespreking en onderzoek. Zowel de secretaris-generaal van de UNO als de Amerikaanse regering hebben het verlan gen kenbaar gemaakt naar ontspanning in de huidige situatie. Wij juichen deze po gingen toe. Wij zijn van mening, dat onze klacht misschien tot een ontspanning zal leiden, niet tot een vermeerdering van de spanning". OPNIEUW STUDENTENRELLETJES IN CALCUTTA De politie te Calcutta heeft Dinsdag met gebruik van traangas een eind gemaakt aan een demonstratie van studenten, die hun aanhankelijkheid jegens de Indone sische republiek betuigden. Ongeveer twaalf van hen werden gearresteerd en een aantal anderen werd gewond. Aangezien'er in Calcutta een verbod tot het houden van demonstraties van kracht is, verzocht de politie de studenten zich te verspreiden, doch zij weigerden dit. Nader hand wierpen de studenten stenen, waar door zeven leden van de politie licht wer den gewond. DE RAMP MET DE ..NIJMEGEN" In de nacht van het ongeluk waren radiozender en zoeklicht defect Tijdens de tweede dag van het openbaar onderzoek naar de oorzaak van de ramp met de K.L.M.-Constellation „Nijmegen" bleek, dat in de nacht van het ongeluk een jongeman van achttien jaar op het vliegveld Prestwick belast was geweest met de weermeldingen aan binnenkomende vliegtuigen. Deze achttienjarige, John Simpson, stond drie uur lang in de getui genbank en werd door deskundigen op het gebied van de luchtvaart aan een scherp verhoor onderworpen. Op vragen van mr. Cameron, de advocaat van de K.L.M.ver klaarde Simpson, dat hij tien maanden op Prestwick in dienst was. Hij had er onge veer negen maanden onder leiding van een ervaren meteoroloog gewerkt. Het zoeklicht, waarmee de hoogte van het wolkendek wordt bepaald, kon niet ge bruikt worden omdat de lamp de vorige nacht was gebroken. Simpson had dit medegedeeld aan de weerkundige, die toen dienst had en deze had op zijn beurt de mededeling doorgegeven aan een ambte naar van de administratie van het vlieg veld. Mr. Cameron merkte op dat deze het zeker weer aan de stoker had moeten op geven. Simpson gaf desgevraagd toe, niet te weten hoeveel obstakellichten er op de radiomasten van het vliegveld geplaatst waren. Het was hem daardoor ook niet opgevallen dat twee van deze lichten in de nacht van de ramp niet hadden gebrand. Hij had opdracht, ieder halfuur een weer bericht door te geven indien het weer slechter werd. Hij ontkende, dat dit kort voor de ramp het geval was geweest, maar gaf toe dat het motregende en dat het zicht af en toe minder goed was. Uit zijn verklaringen bleek voorts, dat de radio zender van Prestwick die nacht niet in orde was. Men had daarom een radiobaken ingeschakeld, dat echter op een andere golflengte dan de normale zender werkte. Simpson sprak een bewering van een der deskundigen tegen, dat de windmeter op het vliegveld op een beschutte plaats was opgesteld en daardoor onjuiste aan wijzingen zou hebben gegeven. Om half- twaalf 's avonds had de meter een wind snelheid van 14 mijl per uur aangewezen. Hij geloofde niet, dat de windkracht daarna tot 50 mijl per uur was toegenomen. Uit het verhoor van John Nisbert, in genieur bij de electrisehe centrale in Kil marnock, bleek, dat in de nacht van de ramp zich een ernstige storing in de hoog spanningsleiding naar Kendoon had voor gedaan, welke niet alleen in de omgeving maar in geheel Schotland waarneembaar moet zijn geweest. Van deze storing was terstond mededeling gedaan aan het hoofd station van de electriciteitsmaatschappij in Glasgow. De daar aanwezige hoofdinge nieur, James Mair. liet direct een onder zoek instellen, waarbij bleek dat nabij Tarbolton drie van de vier draden van de 132.000 volts hoogspanningslijn waren ge broken. Mair, die thans ook als getuige werd gehoord, nam aan, dat de „Nijmegen" onder de drie draden was doorgevlogen en daarbij ook de vierde, de aardleiding. had geraakt, zodat de volle stroom door het vliegtuig was gegaan, hetgeen volgens Mair vrijwel zeker brand veroorzaakt moet hebben. Hierna kwam de foutieve hoogte-aan duiding op de door de K.L.M. gebruikte landingskaarten van Prestwick nog even ter sprake. Er kon niet met zekerheid wor den vastgesteld, dat deze fout ook voor komt op de door de Amerikaanse leger- luchtmacht gebruikte kaarten van dit vliegveld. De tweede zittingsdag werd besloten met het horen van enige employés van de K.L.M., die op Schiphol de vracht van de „Nijmegen" hadden ingeladen. Zij ver klaarden dat het inladen der goederen met de gebruikelijke zorgvuldigheid was ge schied. Twaalf kinderen verbrand Hedenochtend is het kindertehuis „Les Oisellens" te Chateau d'Eux in Zwitserland afgebrand, waarbij twaalf kinderen om het leven kwamen. Een dertiende kind heeft ernstige brandwonden en men verwacht niet, dat het in leven zal blijven. Het vuur ontstond doordat natte kleren, die bij de kachel waren opgehangen, vlam vatten. Binnen enkele minuten was het houten huis een vuurzee. De kinderen wer den in hun slaap door het vuur verrast. Tegen. Bisschop D. Wurm. voorzitter van de Raad der Duitse Evangelische kerk. heeft zich uitgesproken tegen het plan van een Oostenrijkse filmmaatschappij om Bach's Mattheuspassie te verfilmen. De Bijzondere Raad van Cassatie heeft hedenmorgen het cassatieberoep van Rauter, die voor het Bijzonder Ge rechtshof te 's-Gravenhage tot de doodstraf veroordeeld was, verworpen. De Raad heeft overwogen, dat bij de be rechting van oorlogsmisdrijven en daarmee gelijk te stellen wandaden, begaan door personen van vijandelijke nationaliteit, de taak der Nederlandse justitie zich niet be paalt tot het bestraffen van inbreuken op de Nederlandse rechtsorde, doch veeleer ten doel heeft uitdrukking te geven aan de reactie van het door deze misdaden diep- geschokte rechtsbesef der volkerengemeen schap in dier voege, dat dê ernst der ge pleegde feiten en de daaraan evenredige repressie naar objectieve maatstaven dienen te worden vastgesteld, zonder dat daarbij een eenzijdige betekenis wordt ge hecht aan de gevolgen die uit deze feiten voor de Nederlandse gemeenschap zijn voortgevloeid of aan de overigens ver klaarbare gevoelens van afschuw welke die daden bij de Nederlandse bevolking hebben opgeroepen. De Raad kan tot geen andere slotsom komen dan het Bijzonder Gerechtshof en is van oordeel dat op juiste gronden aan requirant de zwaarste straf is opgelegd. De bewezen verklaarde feiten verraden een zo verwerpelijke, van elk begrip van recht en redelijkheid gespeende geestegesteldheid en hebben zulke ernstige gevolgen voor talloze slachtoffers van het door de requirant uitgeoefende schrikbe wind gehad, dat hij slechts met zijn leven voor zijn gedrag zal kunnen boeten. Vaderlandslievende gevoelens kunnen nim mer een vrijbrief betekenen voor 't voeren van oorlog met misdadige en door het vol kenrecht gewraakte middelen of voor de toepassing van onmenselijke terreurmaat regelen op bevolkingen van bezette ge bieden. Requirant heeft bij de behandeling van zijn zaak onder betuiging van zijn onschuld het recht van het Nederlandse volk op vergelding erkend en zich daartoe persoonlijk ter beschikking van de Neder landse regering willen stellen. Deze uit lating gaat uit van de veronderstelling als zou de Nederlandse regering bevoegd en bereid zijn een onschuldige als zoenoffer te doen vallen voor het tijdens de oorlog aan haar onderdanen berokkende leed, een gedachtengang, welke niet in overeenstem ming is met de in dit land gangbare rechts overtuiging, noch met de zedelijke opvat tingen van het Nederlandse volk. Requi rant heeft echter door deze opmerking blijk gegeven van een ook bij hem leven dig besef van de verschrikkelijke gevolgen van het Duitse bestuur tijdens de jaren der bezetting, zodat de Raad in deze uit lating van de requirant de bevestiging vindt van zijn oordeel dat met geen lich tere straf dan de door het Hof opgelegde kan worden volstaan. KOUDE NACHT Verwachting, medegedeeld door het K.N-M.I. in De Bilt, geldig van Woens dagavond tot Donderdagavond: Vannacht over het algemeen weinig bewolking met aanvankelijk nog enkele verspreide buien. Afnemende wind tus sen Noord-West en West. Op vele plaatsen lichte vorst. Morgen overdag geleidelijk toenemende bewolking met later voornamelijk in het Noord-Westen van het land enige sneeuw of regen, weer aanwakkerende Zuid-Westelijke wind en iets zachter. 13 Januari: Zon op 8.44 uur. onder 16.54 uur Maan op 14.45 uur, onder 8.05 uur

Krantenviewer Noord-Hollands Archief

IJmuider Courant | 1949 | | pagina 1