Uit de schatten van het Frans Halsmuseum
gjn werk voor het théater betekende
intermezzo in veelbewogen leven
5"?-"' d00r -de H-°-v-
Foto van Prinses Margaret op Capri
werd niet getolereerd
Meer dan twintig Nederlandse stukken
in het bijna verstreken seizoen
De Haarlemse werkinrichting
voor onvolwaardigen
zaterdag
21 SïEI 1949
„I.Jen stierf Beaumarchais
te, veelbewogen
d«emaïhreven, want het be-
g??fa»riaii(!heicl uit een
,ïi! een
'"Zedert nin "«fX intrigerende
:"®d ononrterbfoken Par]js in
iren. HU Invankelijk met suc-
??en be°fnJf.aaeen verbetering van
(hij vond zei eerzame beroep
Slingeruurwerk w bekwaamde zich
|fn zijn vader, ^et musiceren op
SA de kUtn miïten. Vier jaar lang
iS^t^StsrsvanLDdewijkde
naar Spanje
•- >:l' «van zijn zuster te reti-
behandelde later m een
- Goethe ben „clavigo" zijn
Selstuk fLwenissen in dit geval van
SwurW bf,e\™ «schonden trouwr
,wMSreeg dL tevens een con-
de staat Louisiana
«st hij schatten golds ver-
'iiike speculant verwierf
«d!'DK'ÏÏn en titulaire betrekkingen,
;,ck veel aanzi der stalmeester, aan
pill y'lnJiteit strekte zich uit over
at hof. Ün uotrof zowel politieke als
Ll Europa en betr belastte de
1» opdrachten,
isi# a. Hl wapens en munitie aan
«o»IKSÏ^^oord-Amerikanen en ont-
een Plan om het verkeer op
T^fvfa de landengte van Suez te gaan
schandalen Mede
van en>= 1 .nj.e]e jaren in de ge-
is** verdediging stelde hij
ri"SoirK te boek, waaidn hij de om-
u-' a van de rechterlijke macht
wu onkwam voor de bescherming
stand Voornamelijk zijn eei-
oc de derde stan e.gen taient
het vertrouwen
u^P1-toe ook voor het theater te
^en Het schrijven van vijf stukken
filken' drie niet boven de middel-
'™Tsteeen - betekende misschien
dan een intermezzo in zijn roem-
u San doch hij dankt er de on-
rtaphi aan Sainte Beuve schreef
S?dat hij de eer deelde met Voltaire
jSS* nian van de achttiende eeuw
b'5- Rumoer om Figaro.
^rrhiis zoals Pierre .Augustin
fShtemde bood in 1775 na enige
ES geslaagde pogingen zijn meester-
-fn, barbier van Sevilla of de nut e-
SSore" bij de Comedie Francaise ter
Sjlreaan. De critiek vond het stuk ver-
on daarom verwijderde hij, zoals
«aamuS placht te zeggen, het vijfde
Se wagen en bekortte het tot vier
fin 1 welke vorm wij het thans
X Zo kon hij later met kostelijke
uitroepen: enkele dagen geleden is
.l Barbier" voor de honderdste keer
ingevallen als een baksteen!
'jonde zich niet alleen een virtuoos,
i doch was tevens wat men tegen-
;\zi zou noemen een uitstekende publi-
te-aanager. Hij liet zijn stukken voor
in h adellijke leringen, maakte zeer
triade reclame voor zijn persoon en
ik en voerde zelfs de zogenaamde
i in om de bijval van het publiek te
agen. Bovendien kwam hij als een der
jan oo vooi; de eerbiediging en de uit-
rizi van het auteursrecht
leedstukken, verklaarde Beaumarchais
er." njn precies als kinderen: ze verschaf
fen moeder meer verdriet dan vreugde,
te opmerking werd veroorzaakt door de
site die het hem kostte om toestemming
krijgen tot vertoning Van het vervolg:
De bruiloft van Figaro" in de hoofdstad.
Si scherpe aanval op de aristocratie en de
m ieder respect gespeende toespelingen
allerlei decadente tijdsomstandigheden
ütèn namelijk een door de koning be-
bditigd ministerieel verbód uit. Pas in
had de eerste voorstelling plaats. Er
~c meer geest voor nodig om „De Brui-
S" opgevoerd te krijgen dan om het spel
bahar te zetten, verkondigde hij ter in-
van de gedrukte uitgave. De ver-
isnwoordigers van hei ancien régime
;:aicn in de schouwburg om de satirieke
riealding van hun eigen minderwaardig
st
"m kan zeggen dat dit stuk mede de de-
--cratie op weg heeft geholpen. Figaro gaf
marsbevel voor de revolutie, luidt een
kimde uitspraak van Napoleon. In ieder
faal was Beaumarchais de grondlegger
1 si de (nog altijd schaarse) politieke
«die,
Brillant en" lichtzinnig.
Imm en charine, vernuft en onverschrok-
Meid vormen de voornaamste kenmer-
MOEHEID
jjjobirdtjes wekkenop bij geeste-
tn lichamelijke vermpeidheid en
verdrijven allerlei nijnPn
Germaine Devèze soliste
°P Tsjaikowsky-concert
sS5!l?iï'an de Meester Serie zal op
S«!ZC0TIt worden uitgevoerd,
ederom onder leiding staat van Ma-
OP dit concert is de Franse pia-
ken van zijn oeuvre. Het is niet te geloven,
aldus Voltaire, dat een zo vrolijk mens
werkelijk slecht kan zijn. Beaumarchais
brillant en lichtzinnig paarde op onna
volgbare wijze scherts aan ernst en ge
bruikte geest en verstand in gelijke mate, al
overschreed hij soms de grenzen van de
goedé smaak. Aan hem dankt men de
wederinvoering van de intrigue, de kunst
om iets van niets te maken, zoals Racine
zei. Louis Jouvet, die zijn spelen wel be
wondert, doch het hart er in mist, meent
evenwel dat hij altijd een horlogemaker is
gebleven.
Beaumarchais stelde zich van het begin
af voor zijn werken op muziek te zetten.
Hij noemde zijn stukken dan ook direct al
opera's. Maar gelukkig hebben Rossini (De
Barbier) en Mozart (De Bruiloft) dat ge-^
daan. Hij schrééf in 1791 nog het laatste
deel (De schuldige moedêr of de andere
Tarluffe) van de irilogie, doch dit wordt
zelden gespeeld. Een jaar nadien ondernam
hij in opdracht van de republikeinse rege
ring een reis naar Holland om geweren te
kopen, waarin hij echter niet slaagde. Hij
verbleef geruime tijd pis balling in Ham
burg, doch keerde in 1796, toen de stormen
van het schrikbewind enigszins bedaarden,
naar Parijs terug en stierf spoedig daarna.
Tengevolge van een hartaanval of van zelf
moord. Men weet het niet zeker. Op 18 Mei
was het honderdvijftig jaar geleden dat
deze veelzijdige levenskunstenaar de laat
ste adem uitblies.
4 DAVID KONING
Het Strandschap Zandvoort
In een vergadering van het bestuur van
het strandschap Zandyoort werd besloten
niet in te gaan op een verzoek van enkele
strandpachters om de grens van het Noor
delijk- zowel als van het Zuidelijk vrije
strand meer naar het dorp te verleggen.
Ingekomen was een brief van de Kalho-
liéke Actie van Amsterdam en Haarlem
inzake de ordemaatregelen voor het strand.
Gevraagd werd
1. Het weer instellen van een yoor bad
pakken verbodert zóne van liet strand.
Het bestuur besloot, niet terug te komen
op de maatregel waarbij het gehele strand
voor verblijf in badpak of zwemproek
werd vrij gegeven.
2. Verbod van tweedelig badpak voor da
mes en de zogenaamde „driehoekjes"
voor heren.
De „driehoekjes" zijn reeds verboden en
ten aanzien van de tweedelige badpakken
besloot het bestuur voorlopig een afwach
tende'houding aan Je nemen.
3. Verbod van verkleden op het openbare
strand.
Het bestuur verklaarde zich bereid dit
punt in overweging te nemen zodra op het
strand voldoende verkleedcabines aanwe
zig zijn.
4. Toelaten van één verkleedcabine op
elke 5 meter strand.
Het beStuur staat hiér niet afwijzend
tegenover, doch deze zaak is niet actueel
daar zich nog slechts één combinatie van
strandpachters hiervoor heeft aangemeld.
In het komende seizoen zullen de-soepe
ler ordemaatregelen in werking komen.
Het bestuur van het strandschap vertrouwt
er op, dat het publiek van de grotere vrij
heden een gepast gebruik zal maken en
zich deze waardig zaL betonen.
Indien zekere elementen onverhoopt de
sfèer zouden bederven, zou dit tot het
verscherpen van de voorschriften kunnen
leiden.
Parijs boulevardblad eist schadevergoeding van de Staat
iieuwe
Uitg
laven
„De- ring en de kelim" gënoot de voorkeur
Qomedia mag zich blijkens cle uitslag
van de door de Theater Courant gehouden
tamelijk speelse enquête naar de rhening
van dé toneelcritici over de verrichtingen
in het verstreken seizoen in een bijzonder
grote algemene waardering verheugen. Het
gezelschap bezit volgens de telling der ant
woorden op de gestelde vragen niet alleen
de twee opvallendste actrices Ank van
der Moer en Ellen Vogel doch verkreeg
tevens het hpogste aantal stemmen voor de
beste ensemble-prestatiés en voor de keuze
van „het" stuk van het jaar. In de# categorie
„zeer sterke opvoeringen" bezette eerste
bespeler van de Haarlemse schouwburg de
tweede plaats.
De vraag naar het belangrijkste ernstige
stuk van het jaar was bij deze eerste proef
neming naar Amerikaans voorbeeld niét zo
bijster gelukkig gesteld omdat men had
verzuimd een scheiding te maken tussen
het klassieke en het moderne répertoire.
Tengevolge daarvan geeft de voorkeurslijst
een enigszins wonderlijk beeld: voorop staat
„Tramlijn Begeerte" van /Tennessee Wil
liams, dan komt „Koning Lear" van Shake
speare en tenslotte „Rouw past Electra"
van Eugene O'Neill. Deze stukken verwier
ven tezamen negentig procent der uitge
brachte stemmen.
Groot bleek de verdeeldheid ten aanzien
van de comedies. Enkele recensenten hiel
den zelfs hun mening voor zich om geen
onvérdieride en ongewenste lauweren te
helpen uitreikén. Dat er door de ongeveer
vijftig deelnemers aan de enquête negen
verschillende titels werden genoemd stemt
tot pessimisme. Het hoogst aangeslagen
werd „Hotel 't 'Gulden Vlies" van Priestley,
gevolgd door „Kleine kinderen worden
groot" van Noel Langley en „De" Herber
gierster" van Goldoni. In de meeste'geval
len zal de bewondering wel voornamelijk
door de vaak verrassend goede kwaliteit
der opvoeringen zijn ingegeven. Zelfs het
ver beneden peil blijvende „Je hebt me
aangeraakt" vond nog twee aanhangers.
Misschien moet meli een afzonderlijke ru
briek openen onder het motto: kluchten en
gezelligheidsspelen.
Bepaald wonderlijk was de mening over
de Nederlandse stukken, waarbij men even
eens had vergeten éen splitsing tussen
heden en verleden door te voeren. Nu bun
gelt de „Gysbreght," helemaal onderaan,
zweeft het onverwoestbare „Schakels" van
Herman Heijerjnans op de derde plaats en
verkreeg „De ring en de kelim" van Luisa
Treves de bekroning.
Tussen de "laatstgenoemde werken in
stond „Voor altijd Pilatus" van Jef Heyden-
dael. Wist u overigens dat er in het seizoen
19481949 op een totaal van circa negen
tig maar liefst twee-en-twintig overwegend
^nieuwe werken van eigen bodem zijn ver
toond door zeven van de elf beroepsgezel
schappen en dat zowel „Schipper naast
God" van Jan dé Hartog en „De Zaak A.D."
van Hans Tiemeyer meer dan honderd
voorstellingen beleefden?
Vijf stukken werden aangewezen voor de
beste ensemble-prestaties, waarvan vier
door Comedia uitgebracht. De rangorde
der waarderingen luidt: Nachtasyl, Tramlijn
Begeerte, Helene en Glazen Speelgoed. Een
plaats in het midden viel ten deel voor
„Rouw past Electra" aan de Haagse Come
die van Cees Laseur.
•Opvallend was de overeenstemming wat
betreft dg décorontwerpen. Hier ging Wim
Vesseur volledig met de eer strijken voor
zijn werk bij het Amsterdams Toneelgezel
schap aan drie met name genoemde stuk
ken: De ring en de kelim, Voor altijd Pila
tus en Abrahams Vrouwen. De moeilijk te
beantwoorden vraag door de afhankel
ijkheid 'van technische outillage t— naar
de meestbevredigende belichting resulteer
de in een compliment aan AJbert van Dal-
sum voor „School der Dapperen" en aan
Paul Steenbergen voor „Onze Stad".
Laat men aan deze enquête niet meer
waarde toekennen dan zij pretendeert: die
van een geanimeerde terugblik op een sei
zoen dat in vele opzichten' een schat aan
herinneringen bood.
DAVID KONING.
„Festival of Britain"-film. Een groep van
Engejands- bekendste filmregisseurs, waar
onder Carol Reed, Emeric Pressburger,
Michael Powell, Frank Launder. Sidney
Gilliatt en Sir Alexander Korda. zal binnen
kort een aanvang maken met het vervaar
digen van een film ter gelegenheid van het
in 1951' te vieren „Festival of Britain".
De film zal een beeld geven van het tijd
vak van voorspoed en uitbreiding van de
handel, dat met de .tentoonstelling vdn 1851
werd ingeluid.
(Van onze correspondent te Parijs)
Er heeft zich in Parijs een incident voor
gedaan naar aanleiding van een foto,
welke op Capri met telelens was genomen
van de Engelse Prinses Margaret in bad
pak. Deze foto van de Prinses zou juist
door een Parijs boulevardblad worden ge
publiceerd nadat het docuhient al in
Amerika en Italië in de pers was versche
nen toen, door tussenkomst van de En
gelse ambassade, de hele oplage van de
krant, bestaande uit 700.000 exemplaren,
in beslag werd genomen. De volgende dag
verscheen het weekblad met een ander
nummer, waarin de directie verklaarde
tegen de Franse stafft een proces aanhan
gig te hebben gemaakt met een eis van
schadeloosstelling ten bedrage van 6 mil-
lioen francs. Volgens juridische deskun
digen moet het blad vrij sterk staan. Wel
iswaar beschermt de Franse wet „bevrien
de staatshoofden" tegen persaanvallen met
beledigènd karakter, doch Prinses Mar
garet is in, de 'eerste plaats nog geen staats
hoofd en in de tweede plaats valt het te
bezien of de betreffende afbeelding een
beledigend karakter kan worden toege
schreven. De rapporteur voor -perszaken in
de Franse Kamer heeft in' dit verband op
gemerkt: wat voor onze Engelse vrienden
mogelijk stuitend kan schijnen, vinden wij
alleen maar sportief. Een jong, aardig
meisje dat een zeebad nam heeft nog nooit
een Fransman gechoqueerd.
Het hele incident is inderdaad te herlei
den tot een op dit punt principieel onder
scheid in het Franse en Engelse volks
karakter. Men vindt hier bijvoorbeeld niet,
dat een minister of zelfs een president dei-
republiek krachtens zijn pbsitie wordt ont
trokken aan, wat men. zou kunnen noe
men: de menselijke atmosfeer. In die men
selijke atmosfeer gelooft de Fransman niet
aan „afstand". Hij is er van overtuigd, dat
de hoogste magistraat naast zijn erkende
kwaliteiten ook zijn kleine ondeugdjes
bezit en de Fransman vindt het ronduit
verrukkelijk, wanneer 'hij bij een hoog
waardigheidsbekleder zo'n menselijk trekje
ontdekt. De Fransen hebben een broertje
dood aan plechtstatigheden en het is aan
geen twijfel onderhevig, dat een foto van
de president met blote kuiten, die zich
fanatiek aan dé hengelsport overgeeft,
meer bijdraagt tot zijn populariteit dan
een hele galerij officiële afbeeldingen,
.waarop men hem aanwezig ziet bij natio
nale begrafenissen of militaire parades.
Wanneer de Gaulle, of wie ook van zijn
Prinses Margaret in badpak op Capri, zo
als de télélens haar zag.
nationale „standing", protest aan zou teke
nen tegen een caricatuur, waarop hij bij
voorbeeld als een naakte Griekse God
werd afgebeeld, dan zou zijn geste alge
meen als „onsportief" worden aangemerkt
en hem op het verlies kunnen komen te
st£an van een aanzienlijk deel van zijn
aanhang. Niettemin zeggen de Fransen de
Engelsen gaarne het recht toe over deze
dingen anders, desnoods wat puriteins te
denken. Vrijheid boven alles. Maar ze krij
gen bepaald een onplezierig gevoel, wan
neer hun pers aan de inzichten der „vrien
den van de overzij" wórdt onderworpen.
Tsjaikofski. Symphonie pathétique^ door
Klaus Mann. Ingeleid door Eduard van Bei-
num. Oorspronkelijke titel: Pathetic Sym
phony. Vertaling: Jan Wormhoudt. Uitgeverij
Andries Blitz, Amsterdam.
Huisjes van kaarten, roman door Clare
'Lennart. Uitgeverij A. W. Bruna Zoon,
Utrecht. Antwerpen. Tweede druk.
Jan Vermeer van Delft, door prof. ,dr. Fr.
W. S. vpn-Thienen. Uitgeverij v.h. Van Ditmar
N.V., Amsterdam, Antwerpen.
Jongensstad, roman door Nico J. P. Smith.
Uitgeverij. C. Hafkamp. Amsterdam.
Reewild in Nederland, door G. J. van Heek
Jr. N.V. Uitgeversmij. Ae. E. Kluwer,
Deventer.
De plant in huis. door A. C. Muller—
Idzerda. Uitgeverij „Kosmos". Amsterdam.
Reeks „Weten efi kunnen" no. 238.
Koffietafelgerechten, door M. J. Krabbe.
Uitgeverij „Kosmos". Amsterdam. Reeks
„Weten en kunnen", no. 230.
Het zelf bereiden van verschillende soor
ten gebak, door M. J. Krabbe. Uitgeverij
„Kosmos". Amsterdam. Reeks „Weten en
kunnen", no. 245.
Onsocratische gesprekken, vijf wijsgerige
dialogen en een proloog, door dr. R. F. Beer-
ling. Uitgeverij J. M. Meulenhoff, Amster
dam. Reeks „Peiling en perspectief", essays
en studiën.
Dc radio-avonturen van handige Bob,
radiobouwschema in beeldverhaal, samen
gesteld en uitgegeven door „De Muidefc-
kring", Bussum.
Dïchterkeur, een keuze uit verzen dezer
eeuw, ingeleid, verzameld en van een bio-
bibliografie voorzien door dr. W. L.
Brandsma, Uitgeverij L. Stafleu, Leiden.
Metgezellen, vertellihgen ovev honden,
door A, M. de Jong. A. J. G. Strengholt's
Uitgeversmij., Amsterdam.
Het zuiver accoord, elementaire versleer
met bloemlezing voor het Middelbaar Onder
wijs, door dr. J. E. van der Laan. J. B. Wol-
ters' Uitgeversmij.. Groningen, Batavia.
Problemen der natuurwetenschappen, voor
Gymnasium-A, door C. van den Brandhof en
dr. A. Schierbeek. Deel I: Biologie. J. B.
Wolters' Uitgeversmij., Groningen. Batavia.
Spel-interessen en het vrije kinderspel,
door, A. A. Lamberts, inspecteur voor licha
melijke opvoeding. Met illustraties van
Corrie van der Baan. J. B. Wolters' Uit-
geversmij., Groningen, Batavia.
Het begin van een belangrijk complex aan de Schalkwijker-
weg is er
GEMEENTEBESTUUR VAN
SCHELDESTAD TWEE DAGEN IN DE
AMSTELSTAD
De burgemeester en de schepenen van
Antwerpen, die twee dagen in Amsterdam
vertoeven brachten een bezoek aan bur
gemeester d'Ailly. De heer Craeybeckx
overhandigde aan burgemeester d'Ailly een
staande schemerlamp. „Deze lamp", zo
zeide burgemeester Craeybeckx, „heeft tot
nu toe haar licht doen schijnen op mijn
werktafel. Ik zal mij verheugen als zij ook
op uw werktafel dienst mag doen. Ik heb
in Antwerpen een duplicaat van de lamp
laten maken en zo zullen onze werktafels
door hetzelfde licht worden beschenen".
Tot de uit Puitsland teruggekeerde
kunstwerken behoort ook het kapitale doek
van Jacob Ruisdael, met de voorstelling
van hef strandgezicht bij Egmond aan Zee,
dat een plaats werd toegewezen in ons
museum. Als het werk van een der voor
naamste Haarlemse kunstenaars-zonen past
het voortreffelijk in de gemeentelijke ver
zamelingen. Door zijn grootste opzet opent
het in de letterlijke zin des woords wijde
perspectieven.
Men heeft het oeuvre van Ruisdael willen
onderscheiden in twee groepen, waarin de
romantische en de realistische Ruisdael zich
om beurten doen kennen. De romantische
Ruisdael openbaart zich als het ware reeds
in zijn naam: een naam „vol natuurmuziek,
die als een echo over het water zijner ver
laten dellingen glijdt(Schmidt-Dege-
Soliste
öle Gem*»i«r r^'ÉCJ-'--ls ue franse pia- laten
Hrstfinr' e::ej de winnares van ner). Het is de meer bewogen natuur met
feale MiniotV00r p*ano °P bet Interna- haar rotsen en bossen, beken en waterval-
BKcnnoftiirc j. len^ romanticus in hem opriep. De
vertolkingen van het vlakke pblderland,
de riyieren, van zee en duinlandschap zou
den zijn zin voor de realiteit verraden.
piano op
*134 ïfu0nC0Urs' dat 111 de zomer
eningen heeft Plaats ge-
iaXb"™ 'erd ta 1921 geboren.
isder ren 2eer muzikaal en haar
^Zjeroepspianiste was, gaf haar
In
Haarlem heeft steeds aan de spits gestaan
wat de zorg voor onvolwaardigen betreft.
In het bijzonder werd en wordt veel ge
daan voor de zwakzinnigen. De scholen zijn
als^nu binnenkort ook een onderdak
gevonden wordt voor de Protestant-Christe
lijke groep kinderen perfect in orde.
Maar alleen met schoolse kennis kan niet
volstaan worden. Eén deel der kinderen eist
ook daarna ez^tra forg. Vandaar dat de
„Nazorg", onder de heer E. P. Schuyt, uit
gaande van de wetenschap dat ook voor de
onvolwaardigen de arbeid een zeg®n is,
steeds aandacht gewijd heeft aan dit vraag
stuk. De bestaande werkinrichtingen aan
de Botérmarkt en de'Van Zompelstraat
werden te klein en voldoen ook niet meer
aan de eisen.
Het is de bedoeling aan de Schalkwijker-
weg qan het Zuider Buiten Spaarne een
nieuwe werkinrichting voor jongens en
mannen te openen. Daar zullen door-de-tijd
vijf paviljoens komen, elk voor 20 personen.
De totale capaciteit wordt dan dus 100.
Begojmén is met een paviljoen voor tuin-
arbeid. De officiële opening, die met enige
plechtigheid zal gepaard gaan, heeft in de
loop van Juni plaats. Maar reeds drie maan
den zijn daar 10 a 11 jongens en,; mannen
bezig om het terrein in orde te brengen.
Practisch is de werkinrichting dus al in
gebruik.
Op de twee ha weiland is al Jteel wat tot
stand gebracht. Toen de jongens en mannen
er kwamen stond het payiljoen (dat de
naam draagt van wijlen wethouder mr. S.
C. van der- Wall, die veel gedaan heeft voor
de totstandkoming dezer inrichting) er al
evenals een schuur voor gereedschappen en
de woning voor de tuinbaas-leermeester de
heer J. H. Terhorst. Het paviljoen is be
stemd om de jongens en. mannen aan het
mattenvlechten te zetten als er buiten niet
gewerkt kan worden wegens regen.
Een* groot deel van het terrein is al voor
het tuindersbedrijf in orde gemaakt. Er
groeien o.a. al 40.000 grote bonen. De men
sen werken er met lust en ijver. Men moet
evenwel bedenken dat het onvolwaardigen
zijn, die van het tuinvak niets af wisten
toen ze kwamen. Hier genieten zij van het
gezonde buitenleven en leren bovendien
nog een vak. Althans het is de opzet dat
een deel hunner na jaren zo ver zal zijn
gekomen, dat zij in aanmerking kunnen
komen om .naar een baas in het vrije be
drijfsleven te gaan. Er zullen er helaas ook
wel zijn, die het niet zo ver brengen, ook
al doen zij zelf en hun leermeester alle
moeite daartoe. Er zijn mannen onder (de
tuinbaas omscht-eef het aldus) die sterk zijn
als een olifant, maar slechts het verstand
van een kind hebben.
Alle jongens en mannen de leeftijd
varieert van 15 tot 53 jaar krijgen een
zakgeldje en bovendien een loon naar pres
tatie.*" Voor het werk dat .zij- verrichten,
krijgen zij dus een normale betaling. Ieder
zal begrijpen, dat dit toch nooit normale
lonen worden, want als zij het eenmaal zo
ver zouden brengen, gaan zij over naar het
vrije bedrijf.
Wij hebben de heer Terhorst enige tijd
gadegeslagen. Voor zijn moeilijk werk is hij
ongetwijfeld de aangewezen man. Hij is
niet alleen een bekwaam vakman, maar
Jacob Isaacksz.
Pvuisdael (1628-291682). Strandgezicht bij Egmojid aan Zee.
(Doek 102.5 x 157 cm.).
üStSSjf i* ?erste léssen.
Devèze reeds op voor gave romantisch is en in zijn romantische het is niet
11 he?rliaren,latei' werd
tj. Hier h.u Conservatorium te Pa-
itfci, o S a,de ?'i verschillende me-
fri'vr. tj. J werden haar nog
J tails en SS In P'ankrijk gaf
verschillende or-
volgden Concerten in
prijs te na behalen van de
In alle M trad Germaine
v°n °ns land op riJ^e muziekcentra
èfebi24 sal zij zich
l^noóoncert wT S graag ge"
v'oorts de 7 V et PfQgramma ver- i Egmond kunnen, spreken van een „état
te, esde symphonie „Pathé- d'ame", zij het ook, dat de kunstenaar zélf
weest dan de hyper-individualistische kun- leven een zeer gezocht kunstenaar geweest.
Deze begrijpelijke scheiding in zijn rijk stenaars der latere 19e eeuw. We herkennen Zijn werk werd goed betaald; hij verkeerde
levenswerk ten spijt, kennen wij niettemin in dit prachtige werk de schoonheid van in goede welstand en is niet in het armhuis
één Ruisdael, die in zijn realistische weer- 0nze zeekust in haar volle realiteit, maar gestorven. Hij onderscheidde zich boven-
opvatting blijk geeft de realiteit te eer
biedigen. Het trekken van genoemde schei
dingslijn is intussen een begrijpelijke die in de romantische vorm het noodzake-
reactie op de meer univer^le strekking van lijke „abri" vond voor zijn zwaarmoedig gedaan heeft". Mogelijk is hij in de leer
zijn kunst ten opzichte van die der andere temperament.
deze vertrouwde schoonheid dien ook als medicus; in 1676 pronfoveerde
alléén, die ons boeit. Achter de sonore voor- hij tot doctor te Caen. Houbraken weêt ons
dracht trilt de bewogenheid van de realist.
te vertellen „dat hy verscheiden ménuale
operatien in Amsterdam, met veel roem
geweest bij zijn oom* Salomon Ruysdael,
landschapschilders. Ruisdaels visie op de De verhalen omtrent de armoede, waarin doch het is vooral de kunst van Corenlis
natuur heeft met die van Hercules Seghers deze dichter ohder de schilders zou hebben Vroom, die grote indruk op hem schijnt
en Rembrandt gemeen, dat zij eveneens verkeerd, zijn onjuist gebleken. Integen- gemaakt te hebben,
veeleer exponent is van een zieletoestand deel is deze zoon van de Haarlemse lijsten- Hij werktein het Gooi en reisde
dan de tastbaarmaking van de meer visuele maker Isaack Ruisdael reeds tijdens zijn waarschijnlijk met zijn vriend Nicolaes
ontroering, die spreekt uit de landschappen
van een Van GÓyen en Salomon Ruysdael.
Zo zou men ten opzichte van Ruisdaels
1 zich daarvan minder bewust zal zijn ge-
Wij herinzieren aan de rondleiding die
elke Woensdagmiddag Xom half drie) in
het Frans Halsmuseum gehouden wordt.
Berchem omstreeks 1650 naar Bentheim.
Omstreeks 1656 vestigde hij zich in. Am
sterdam, waar Meindert Hobbema enige
jaren zijn bediende en leerling is geweest.
Hij is in 1682, waarschijnlijk te Amsterdam,
gestorven en in Haarlem ter aarde^besteld.
Mevrouw Spoor:
„Val de jongens in Indonesië
niet lastig met uw moeilijkheden"
Mevrouw Spoor,,die voor korte tijd in
Nederland vertoeft, heeft een en ander
verteld over haar werk voor de gewonde
en zieke Nederlandse militairen in Indo
nesië.
Zij gaf als haar wens te kermen, dat de
familieleden in Nederland in brieven aan
de jongens in Indonesië niet al te veel de
moeilijkheden en zoggen, die zij zelf heb
ben; moeten mededelen aangezien dit de
jongens vaak. veel angst over hun verwan-
tén bezorgt.
Mevrouw Spoor deelde voorts' mede, dat
er op dit ogenblik nog geen gebrek aan
verplegend personeel in Indonesië bestaat.
Wellicht zullen er in de nabije toekomst
echter moeilijkheden ontstaan, aangezien
vele contracten aflopen en de meeste ver
pleegsters niet bereid zijn de contracten
te verlengen.
Over het moreel van de Nederlandse
militairen was mevrouw Spoor uitstekend
te spreken.
heeft ook jaren in een zenuwinrichting als
verpleger gewerkt. Hij weet dus met zijn
jongens^en mannen uitstekend om te gaan.
De geest is er uitstekend, ieder wil wat
leren en is gelukkig te kunnen werken.
De opbrengst van het land is voor dit
jaar al verkocht. Als er nu maar veel wil
groeien, is zelfs te verwachten dat de werk
inrichting geen „schip van bijleggen"
wordt.
Het terrein dat kaal en verwaarloosd
was, begint met bloemen en wat planten al
een vriendelijker aanzien.te krijgen.
Nu zijn er 11 jongens en mannen, maar
het aantal wordt, nu de eerste groep wat
wegwijs in het werk gemaakt is, geleidelijk
opgevoerd tot 20. Dan worden er ook kip
pen, geiten en misschien ook vai'kens ge
houden om over eigen mest te kunnen be
schikken. Voorlopig wordt met slechts 25
kippen begonnen, maar als de maisoogst
meevalt komt er een grote hoenderstapel.
Binnenkort Zal een tweede paviljoen
gebouwd worden, dus weer voor 20 werk-
kraphten.
Tot nu toe komen allen uil Haarlem,
maar op de duur wordt de werkinrichting
bestemd voor hét district Haarlem, zodat
dan ook werkkrachten uit de omliggende
gemeenten geplaatst kunnen worden.
De bruiloft van Rita en Ali
Een Alfa van zestig mille
en een sprookje in goud
en brillianten
(Van onze correspondent te Parijs)
Men moet het wel erkennen: aanmer
kelijk meer belangstelling dan voor de vier
heren, die in het „paleis van rose marmer"
hun geschillen nogmaals gaan proberen bij
te leggen, toont Frankrijk vooralsnog voor
Rita Hayworth en Prins Ali Khan, die, na
enkele kleine tegenslagen, op 27 Mei a.s.
dan toch eindelijk de beslissende stap zul
len doen en wel te Vallauris, een dorpje
in de Provence dat al eerder vermaardheid
verwierf door Picasso, die daar vorig ja^r
een pottenbakkersatelier geopend heeft.
Evenals de grote Spaanse schilder is vrij
wel het hele dorp communistisch, wat niet
wegneemt dat allen zich bijzonder verheu
gen" op dit prinselijk huwelijk. Zeer bijzon
der voldaan over de keuze van Vallauris is
het handjevol notabelen dat over een tele
foon beschikt, want de Amerikaanse jour
nalisten zijn nu al met dollars aan het smij
ten in de hoop op het beslissende uur over
z'o'n apparaat te kunnen beschikken. Om
het feest nog wat extra luister bij te zetten,
is tenslotte het gemeentehuis in de verf
gezet en werd bepaald dat de school die dag
vrijaf zal krijgen.
Vierhonderd gasten.
Voor het festijn d^ na de huwelijksinze
gening wordt aangericht, is eén select ge
zelschap van een driehonderdtal gasten
genodigd, plus nog een honderd journalis
ten. Op de invitatiekaarten worden de
dames vriendelijk uitgenodigd de keus van
hun toiletten af te stemmen op het kleed
dat Rita zal dragen, terwille van een stijl
vol geheel. Kwade Jongen, die^elfs door dit
sprookjesachtig gebeuren nog niet met
stomheid blijken te zijn geslagen, beweren
echter dat de heer Jacques Fath de hand
hier in het spel heeft gehad. Het is namelijk
deze Parijse modekoning die zeker geen
domme jongen' is waar het zaken betreft
die de japon (met korte rok) van de schone
Rita heeft ohtworpen. D^ hergn zijn dit
maal veel vrijer in de keus van hun garde
robe. Wel is de witte kleur van'hun smo
kingjasje voorgeschreven, doch de tint van
hun pantalon wordt naar eigen smaak en
inzicht overgelaten. Deze mag variëren tus-
sen diep blauw, via wijnrood tot licht
bruin.
Cadeautjes.
Als huwelijkscadeau heeft Ali voor zijn
bruid een Alfa-Romeo-automobiel gekocht
Ier waarde van zestigduizend gulden
die zo akelig mooi moet wezen, dat Rita er
nog niet toe kon komen er alleen een
toertje mee te* maken. Aan het geschenkje
voor Ali wordt thans door een juwelier in
Cannes nog hard gekerkt. Het wordt, zegt
men, een allegorie van goud met briljanten
en saffierstenen, een ruiter voorstellende,
die zijn paard voor een schone jonge vrouw
bij een filmapparaat een révérence laat
maken. De prijs van het kleinood is nog
niet bekend.
