torn*/*
akkertjes-
Uit de schatten van het Frans Halsmuseum
Jjfterair©
NEON-FABRiCATIE
Fotografen uit 28 landen exposeren
op de Focus Salon 1949
Een kleurig feest voor het oog
in een rijke historische omgeving
17 September 1949
flote
,,CVAN de WERFHORST: „De Eenzame" (Deel V der „Muider-
serie"; N.V. Em. Querido's Uitgeversmij, A'dam),
werk dateert uit de
Kring-5
vS0,SHAKING MET Aar van
jj 'jj. «O®0 jjj) ®et wel heb, onder de
8 debuteerde met de bun-
Wat mij daarvan na zo-
tóhteef IS de toon van een fris
s" levenslust en geloof m een
^'Soekomst me toen herinner-
--«*1van Scheltema en diens
on Marie Vos - de
Seotcrtijd loefde onder de jon-
J tr AJC.: een onstuimig stre-
.v'eren van de in techniek
31 ..i„i-ira.irlp ctad pri zich
^'f5rdii
en Marie
'■i^en ivrisch volksdichter. Maar
..-lus vs"e Zt deze ionge dichter iets
Vstb S, laf dan vriendelijke
,J§£. poëzie" en idealistische
>1?j£ek«e hanE mySt'ek
1iUn die zich «ltte m een
'"""vStheid aan zijn gcboorte-
'ci,£ Óverijselse voor de tradi-
'i' lenoude volksgebruiken en
r l h innig verbonden-voelen
herontdekte bron van
S4 kracht „Midwinterblazen" en
tt**£ bevestigden later die in-
Jansen sprak dichterlijk
DK® .-.j nrsdcr dp inn-
satei
prdi
:ii 1 èn vervlakkende stad en zich
"S en aan de geest der platteland-
ri,f .,m waarin gemeenschapszin
natuur wortelende folklore
^Seïiet Jansen is gaan zwijgen,
nlaats deed een merkwaardige
""«SSSfe „dichterlijk" - Zijn
nnre proza met de roman „De
Vecht", waarvan de auteur
'if_ de Werfhorst noemde. Dit
Jtmet de gangbare streekroman
- j. Vries' .Bartje" niet over een
•^oren mag worden - werd een
7 en dat liet zich wel horen: het was
flat aan een jong en sterk
.Set zoals dit ontwaakt was in de
."i idealistisch-sociahstische arbei
deed, litteraire vorm gaf.
Madame Jatzkowa dat ik nog
'Sai ijn knapste werkstuk beschouw
-t hoe Van de Werfhorst gewoekerd
:t de bijzondere kwaliteiten van zijn
Kaaraan hij in de zojuist verschenen
M De Eenzame" trouw is gebleven:
Ivrisch afgestemde verhaaltrant een
.S ontvankelijkheid voor natuur-
oWbiizondere hoedanigheid voor een
i zó scherp-zintuigelijk waar
dat hij haast voorbestemd leek voor
"naturalistische stijl), heimwee naar
Lid, waarin de menselijke oerdrift
"c.o-dis tot een heldere mensenstaat of,
.\ezè»d waarin lichaam en geest in
-mur-toestand van hogere orde een
tisch verbond hebben aangegaan,
-^erne Rousseau? Misschien in
de Werfhorst is een onafhankelijke
x Zich buiten het „litteraire leven"
bi heeft hij zijn werk van alle „mo-
j^en" zinvolle en zinloze vrij
den tot profijt en schade ervan. Deze
doet zich niet anders voor dan hij
-ver eerlijk, bijna argeloos schrijft hij
rdüiten dat is zijn deugd. Maar zijn zelf
ben isolement bedreigt hem ook met
fjvaren van een natuurtalent, dat zijn
steeds in toom weet te houden
een (overigens allerminst onsympa-
stiil hanteert, die haast „uit de
v genoemd zou moeten worden, was
i.'-iet dat hij zo wonderwel paste bij
it en tijd der handeling: deze „Ben
s', deze Maarten Grubbe, strijdt met
tevenstragiek op het Overijselse land-
r. ,De Stenen Kamer", in de tweede
ïi'. van een stervende eeuw de negen-
SK'«.
Grubbe zo doopte de schrijver zijn
büdpersoon, wiens voorvader Jens Peter
1 Van de Werfhorst zijn voor
in: voor de Scandinavische letterkunde
rjn verbloemen, hij zou zijn „Eenzame"
•.de naam hebben gegeven van Jacob-
_'i eerste roman „Marie Grubbe" en de
wvader Jens Peter evenmin vernoemd
3Ê«fl naar deze Deense auteur, die mij
Tonder na aan het hart ligt dan hem.
:,Kins ook zonder deze aanwijzing is de
—fstschap tussen de schrijver van
ïans" (Jacobsen's eerste novelle, 1872)
-i:els Lyhne" (1880) en Van de Werf-
r.'s .Eenzame" onmiskenbaar.
Xe: dat al wil niet gezegd zijn, dat Van
Werfhorst een navolger van Jacobsen
na Daarvoor is zijn stijl te persoonlijk,
uitwerking van het gegeven te oor-
trlelijk, in deugden engebreken.
>-:rde deugd van zijn oprechtheid heeft
de Werfhorst mij overtuigd van de
".rermljdelijke breuk tussen Maarten van
'i Stenen Kamer" en Marie-Louise van
amtinalust". Beiden kennen het geluk
- «n zuivere, edele levensstaat. Maar
Marie-Louise deze verwezenlijkt
fitin het ouderlijk landgoed dat haar be-
W als een klein Arcadië, een lusthof
hnnenweelde en aardse welgeborgen-
ted, die zij niet kan prijsgeven zonder
Mizelf te verliezen, voelt Maarten zich
wven naar een „verre einder", waar-
ttr een jeugddroom een wereld van
pte schoonheid vermoedde. Na enkele
van harmonisch huwelijksleven,
•aui beider hoogste geluk schijnt
5^® va^en> komt de tijd dat Maarten
geweld moet aandoen om zijn „drang
-~oe verte" te verenen met zijn liefde.
landerig, loom
^^tlüstelozegevoeUJeem'nAKKERTJF
monler en fris te worden en-
-. lêneen grjep te voorkomen.)/
beloon direct
voor Haarlem
<li/WERDAG SEPTEMBEK
-óiiiii.,hurK: „Naehtrepetitie" (Co-
a., or Openluchttheater: Jiu-jitsu
j - flTi..Gekroonde slaven",
J.- io uur. Luxor: „Zaken
18 i- 2, 4.15, 7 en
vlvi j 14 i„ 2.15, 8 uur.
fWilur ivaS wakers", 14 j„ 2.30, 7
f«l%(LSg f4,5' 7 9.15 uur).
VivL rav.lala w j- 2.20, 7 en
«O* 38 - 4'3°. 7 en 9.15 uur).
URTÏjjgWhrtWtik* wals", 14
i8'»t™4tAG 18 SEPTEMBER.
r'3' uufrSV achtl'epeUtie" (Co-
w.r 'an u i Concertgebouw:
f'- Sl*ÏÏ™,tc "«vids. Willy Ver-
uur. Bioscopen:
Begeerte jaagt hem op andere wegen. Een
mystieke dromer verliest de vrijheid boven
gezin en erfgoed.
Een notariële acte, die de schrijver bij
een boedelscheiding in handen kwam en
waarbij een welgesteld man afstand doet
van al zijn bezittingen in ruil van twee
zwerversattributen: een jachthond en een
wandelstok, inspireerde Van de Werfhorst
tot het schrijven van deze roman.
Veel heeft mij in dit oprechte boek ge
boeid: levendige karaktertekening, sugges
tieve natuurbeschrijving, een warm-men-
selijke schrijftrant. Deze kwaliteiten zijn
verdienstelijk genoeg om de lezer te ver
zoenen met een herhaaldelijk storende, ge
zochte beeldspraak („De zon lag warm in
de weg" „Dan ontstak Gods hand het
daglicht"), poëtische" stijlornamenten als
„een wijle", „het zwerk", ingelaste frag
menten die te bijkomstig zijn om de compo
sitie niet te schaden (o.a. de reis naar
„Glückstadt") en vertederde woordher
halingen die te zoet zijn omte ver
tederen.
Maar zoals ik zei: Van de Werfhorst
schrijft met een kinderlijke ziuverheid, een
argeloosheid, die ontwapent. Daarom ver
geeft men hem gaarne en veel. Een defini
tief oordeel zal pas uitgesproken kunnen
worden, nadat het tweede deel van deze
roman („De Wereld") is verschenen. Mij
dunkt dat dan wel zal blijken, dat de
schrijver nog iets meer wilde geven dan
een roman van de tragiek en het geluk van
één mensenleven: het sterven van een uit
gebloeide eeuw.
C. J.
D1NAUX
De industrie i;n onze stad is eindelijk uit
gebreid met een Neon-fabriek, waardoor
in een lang gevoelde behoefte wordt voor
zien.
De Neon-fabriek „REEPIG" is gevestigd
Burgwal 94, tel. 20105, te Haarlem en ver
vaardigt alle Neon-gevel- dak- en eta
lagereclame.
Reparaties voor Haarlem en omstreken
hebben steeds voorrang.
Ter nagedachtenis van de gevallenen onder het spoorwegpersoneel zal~Prins Bomhard
vandaag voor het hoofdgebouw der Nederlandse Spoorwegen te Utrecht een monument
onthullen. Het drie meter hoge gedenkteken, dat door de beeldhouwer W. J. Valk uit
Eelderwoldc werd vervaardigd, beeldt de gemeenschappelijke verzetsstrijd als een
op hetzelfde doel gericht streven van verschillende mensengroepen uit. Dit wordt
gesymboliseerd door vier figuren, welke het verzet, de moederzorg, de eendracht en
de inkeer in beeld brengen.
Volken dansten in Venetië
(Van onze correspondent in Italië)
Venetië is dit seizoen vol feestelijkheid
en zoveel heeft de stad, buiten haar eigen
oude schoonheid te bieden, dat de vreem
deling zijn vertrek al maar uitstelt en
uitstelt. De hotels zijn stampvol. In de stad
beweegt men zich door de smalle slopj es,
die hier hoofdstraten zijn, met veel moeite
schuifelend voort. Een grote attractie
vormde het internationaal congres der
folkloristen, dat 2000 dansers en volkszan
gers uit alle delen der wereld naar de
lagunen bracht. Nadat groep voor groep
had gedanst op allerlei pleintjes van de
stad, werd de laatste twee avonden een
folkloristisch feest georganiseerd, dat wij
wel nooit vergeten zullen. Twintig groe
pen op de eerste avond, twintig andere op
de tweede, dansten op een grote estrade op
het plein van Sint Marcus. Twee voor
stellingen, die elk ruim vier uur duurden
en niemand vermoeiden. In een feeërieke
omgeving zagen wij een feest van gratie
en levensvreugde. In hun fraaie gewaden
dansten en zongen hier de meest ver
maarde folkloristische groepen van de we
reld op een plein als een enorme theater
zaal onder een diepblauwe hemel, terwijl
de maan toekeek van boven de Oosterse
koepels der St. Marcuskerk.
Zo verschillend de drachten zijn, zo veel
variatie is er in de volksdansen. Wat ons
sterk trof was de eenheid, die dracht en
dans steeds bleken te vormen. Bij de
bonte kledij der Alpenvolken, Zwitsers,
Tirolers, Beieren, past geen elegante qua
drille, maar het vrolijke, ongedwongen
schuhplatten, dat ook heel wel harmo
nieert met de zonderlinge kreten, het
jodeln, het hanegekraai, waarmee deze
door en door boerse mensen hun licht
voetigheid begeleiden.
Maar hoezeer zouden die rauwe kreten,
die onstuimige bewegingen misstaan bij
de statige gewaden der Zuid-Italianen,
gewaden uit brokaat met rijke borduur
sels in gouddraad, plechtig als de dracht
van Byzantijnse vorstinnen. Bij die over-
rijke kleding, fel van ongebroken kleuren,
doch nooit bont, passen de langzame,
melancholische, klagende liederen en het
wiegelend beheerst bewegen. De Noord-
Italianen, vrolijker, feller in hun kleuren,
doch steeds kinderen van een overoude
steedse beschaving, hebben hun gracieuze,
verfijnde danspassen, hun „rondo's" en
„gavotta's", die eeuwen lang de hoofse
dansen zijn geweest van geheel Europfe.
Schotten en Ieren brengen ons in contact
met de andere, kennelijk verfijnde volks
kunst. Hun klederdrachten, gedempt van
«naspel,
'•fiurK<ïï.rsleUinsen-
S»,1*" SEPTEMBER
awiKlyoorsieUil,
WO 19 S
Middag- en avondvoorstel-
Revolutie in de typografie
door „fotografisch zetten"?
Uit Boston (V.S.) wordt de uitvinding
ener machine gemeld, die een gehele om
wenteling in het drukkersbedrijf ten ge
volge zal kunnen hebben. Deze machine
maakt het mogelijk rechtstreeks druklet
ters te vormen op een film, zonder van
metaal gebruik te maken. Het apparaat
bestaat uit een gewoon klavier van een
schrijfmachine en een „foto-electrisch
pistool", dat op een film elke letter, die
op het klavier wordt aangeslagen, afdrukt.
Het nieuwe toestel fotografeert 6 letters
per seconde of 12 regels van een kranten
kolom per minuut. Het kan tot 20 regels
per minuut fotograferen, dat is meer dan
drie maal de maximumsnelheid van een
zetmachine.
Met behulp van deze machine kan men
vervolgens gegraveerde platen maken, die
in vijf minuten voor het drukken gereed
zijn.
De pianist George van Renesse zal
Maandag 26 September een Chopin-avond
geven in het Haarlemse Concertgebouw.
De sopraan Phine van Vlierden geeft
i in de Begijnhofkapel een zangi-ecital op
Donderdag 22 September. Zij wordt aan het
orgel begeleid door Paul Chr. van Weste
ring. Het programma bevat werken o.a. van
Purcell, Bach, Mozart, Franck, Wolf en
Pijper.
kleur, doen denken aan het parkachtig
landschap van hun vaderland. Zij zijn in
harmonie met de doedelzak en in harmo
nie ook met het afgemeten, edele bewe
gen hunner danspassen, veerkrachtige
huppelsprongetjes, waarbij slechts de voe
ten dansen, terwijl het kaarsrecht boven
lijf gedanst wordt en de armen als nutte
loos neerhangen.
Volkomen passend in de sfeer van het
Sint Marcusplein, dat een Öosters-Byzan-
tijns feestplein is, waren de mimische, uit
beeldende dansen der beide Javaanse stu
denten, die uit Amsterdam gekomen, In
donesië vertegenwoordigden, tezamen met
de Balinees Soekengadje, in Nederland
reeds bekend, die als een exotische vo
gel fladderend afstak tegen de goudstra
lende gevel der Marcuskerk en tenslotte,
na dramatische, doch wonderlijk beheer
ste pogingen om uit de enge kerker der
aardse gebondenheid te ontkomen, zich
nederstrekte en met een laatste trilling
zijner vleugel-handen, uitdoofde.
Een dansgroep uit Hengelo besloot met
een toegejuichte klompendans het feest.
Een feest, dat Venetië zeker niet gauw zal
vergeten.
Europa's eerste synchro
cyclotron gereed gekomen
Amsterdam heeft de primeur
Europa's eerste synchro-cyclotron is gis
teren gereed gekomen en men heeft er bij
wijze van proef reeds zilver, koper en
phosphor-ijzer i-adïo-actief mee gemaakt.
Dit cyclotron is gebouwd door de N.V.
Philips en geplaatst in de retortenhal van
de voormalige gasfabriek in de Water
graafsmeer bij Amsterdam.
In dit geweldige apparaat van enkele
honderdduizenden kilogrammen wordt aan
de allerkleinste deeltjes der materie, de
kernen" van de atomen van waterstof, een
dergelijke snelheid gegeven, dat zij bij
:botsing tegen de atomen van, andere slof
fen daarin zulke fundamentele veranderin
gen teweegbrengen, dat er een totaal nieu
we atoomsoort, dus een nieuwe stof, ont
staat.
De alchemie, de droom der ouden, is hier
mede dan toch bewaarheid geworden, al is
het dan op een wijze en mei hulpmiddelen,
waarvan de alchemisten geen flauw idee
hadden.
Het cyclotron is een buitengewoon kost
baar instrument. Geen enkel land kan zich
dan ook de weelde veroorloven elk zijner
universiteiten met een cyclotron uit te rus
ten. In Nederland heeft men daarom een
stichting in het leven geroepen, het Insti
tuut voor Kernphysisch onderzoek, waarin
het Rijk, de gemeente Amsterdam en Phi
lips deelnemen.
Ieder jaar organiseert Focus in het Am
sterdamse Arti een internationale foto
kunsttentoonstelling en ieder jaar opnieuw
doen Invoerrechten en Accijnzen hun
uiterste best om deze plannen te torpederen
door alle buitenlandse inzendingen voor
die expositie zoveel mogelijk moeilijkheden
in de weg te leggen. Elders in de wereld
mag men dan de fiscale beminnelijkheid
hebben om expositiefoto's ongehinderd de
grenzen te laten passeren, in Nederland
worden zulke hoogst verdachte goederen
deugdelijk vastgehouden tot de betrokken
„importeur" Lieftincks Cerberussen na ein
deloze explicaties overtuigd heeft, dat er
geen kwaad achter steekt
Ook dit jaar heeft die jaarlijkse ver
woede strijd tussen Focus en Fiscus weer
in volle hevigheid gewoed en toen de col
lectie foto's tenslotte vrijgegeven werd,
was er nog maar net tijd om ze haastig te
selecteren, te monteren en op te hangen
en eigenlijk was men daar ook gisteren,
tijdens de gebruikelijke bezichtiging dooi
de pers, nog niet helemaal mee klaar. Maar
wat er reeds hing, was van verrassend goed
gehalte en hoewel er geen sensationele
fotografische „voltreffers" te noteren
waren, noch werk van uitzonderlijke ori
ginaliteit (de traditionele genres en opvat
tingen domineren verre boven de weinig
talrijke pogingen tot oorspronkelijkheid)
staat de expositie als geheel toch op hoger
peil als dat van de Focus Salon van het
vorige jaar.
In technisch opzicht hebben de honder
den amateur- en vakfotografen uit 28 lan
den die hier exposeren, weinig meer te
leren; zowel in elementaire zaken als
scherpteverdeling en korrel-vermijding, als
in de moeilijkste problemen van stofuit-
beelding en „toonscheiding" hebben zij
bijna stuk voor stuk de grenzen van het
mogelijke bereikt, of zij nu „Lin Yu Pun,
China" heten en met een oude reiscamera
opereren, of „Mr. Jones New York, Kodak
Medalist (met synchronizer)". Denkt u
overigens niet te min over vriend Lin Yu
Pun, want de collectie landschappen en
portretten die hij en zijn landgenoten naar
Arti stuurden, is althans naar onze smaak.,
een der mooiste inzendingen van de ganse
expositie en „Misty Morning" (een juweel
van een tegenlichtje op een Chinese rivier,
waarin het voortreffelijk geplaatste silhouet
van een bootje uitstekend de wijking van
de achtergrond en de sfeer van de mist
suggereert) de mooiste van alle. Dat is
zo'n echt traditioneel gegeven, zoals het
duizenden malen in allerlei variaties aan
alle tentoonstellingswanden ter wereld
verschijnt, maar dat steeds weer treft als
het simpele motief zo voortreffelijk is be
handeld als hier. Typisch is, dat de Chinese
landschapsfotografie zo sterk herinnert
aan de conventionele houtsnede-techniek
van de zonen van het Hemelse Rijk: een
„nationale stijl" die zich ook in de foto
grafie dus niet verloochent.
Jarenlang kon men trouwens uit vrij veel
foto's de nationaliteit van hun makers af
leiden.: de Russen hadden een voorliefde
voor epische arbeidsscènes. de Britten
excelleerden in zoetelijke landschappen en
statige, gedegen portretkunst, etc., maar
op veel naoorlogse exposities en ook op
deze Focus salon blijkt dat die nationale
fotokenmerken verdwijnen, omdat zich
onder invloed van de moderne techniek
langzamerhand een soort fotografisch
universalisme gaat ontwikkelen. Zelfs de
Hongaren, wier foto's men er vroeger „als
kind kon uitpikken", ontkomen daar niet
aan: zij verzaken zelfs hun geliefkoosde
motieven van meisjes en kinderen in natio
nale klederdracht (het prachtige blonde
plaatje „Annuska" no. 191 en het
gi-oepje kinderen in een kerkportaal, „An-
dacht" van Ernö Vadas niet te na gespro
ken). Helaas missen wij bij de Hongaren
ook de „soft focus" foto's de zachte over-
stralingseffecten waarmee een Jenö Dulo-
vitsj en zijn volgelingen in de dertiger jaren
zulk een furore maakten. Ook al een ge
volg van de nieuwste zakelijkheid?
De Portugezen verrassen met een mooie
en grote collectie en hebben ook nog iets
van „locale kleur" behouden in goede
landschappen cn een zeer expressief vis-
sersportrct, „Cabega do peseador" (247).
Zeer knap is ook de macrofoto van een
kikker; de gelukkige plaatsing van dit
„model" tegen het glanzende blad, moet
een kapitaal aan geduld gevergd hebben.
Zeldzaam mooi is ook „Luz" (255), een
simpel stukje natte keiweg in zware drama
tische tonen (vakjargon: „low key") met
alleen een enkele flonkerende ïichtreflex
in het centrum. Het tegendeel van deze
techniek, de „high key" (foto's met louter
zeer lichte grijsnuances zonder kemscha-
duw) is fraai vertegenwoordigd in twee
blonde meisjesportretten en een stilleven
met eieren en vaatwerk dat een juweeltje
van opbouw en tere halfschaduwen is.
REPRODUCTIES
naar oude foto's
LANGE VEER£1ft.T1-15 HAARLEM
In de Renaissancezaal van het museum
prijkt op de zijwand, tegenover de schouw,
een schilderstuk waarvan bij uitzondering
de omlijsting belangrijker is dan de voor
stelling Men zou zich kunnen afvragen
of het dan wel zin heeft voor dit stuk een
plaats in te ruimen in deze rubriek, die im
mers beoogt de lezers nader te brengen tot
de belangrijkste en meest karakteristieke
museumschatten. Het is echter juist op
grond van haar karakteristiek dat wij
menen deze allegorie in deze reeks te moe
ten opnemen.
We behoeven niet te verhelen dat het
niet louter kunstwerken van de allerhoog
ste orde waren die de Gouden Eeuw heeft
voortgebracht. Om het wezen van ons volk
uit zijn Kunst te proeven, is het daarom
noodzakelijk, naast de geniale scheppingen
van onze grootmeesters, ook in de voort
brengselen der mindere goden een aanzien
lijk onderdeel der totale kunstproductie te
onderkennen. Een museum met alleen
meesterwerken zou niet alleen in psycho
logisch opzicht te kort schieten, omdat ge
mis aan tegenstellingen de vereiste span
ning van de beschouwer zou doen verslap
pen, maar vooral omdat zulk een museum
een onvolledig beeld zou geven van een
cultuur.
Hendrick Gerritsz. Pot (geboren te Haarlem, omstreeks 1585, overleden te Amsterdam
1657): De Verheerlijking van Prins Willem 1. In 1622 geplaatst in de eetzaal van het
Prinsenhof te Haarlem. Doek 136 bij 342*6 cm.
tuige onder meer de uitspraak van de stads-
historieschrijver Ampzing, die in 1628 het
stuk prees als zijnde „seer suyver ende
konstig gedaen".
Wanneer de museumbezoeker het geduld
Welnu, we hebben onze Rembrandt, kunst bovenal deed gedijen in de sfeer der
Frans Hals en Vermeer, ieder naar eigen realiteit, komt de Hollander bij de ont
aard de realiteit herscheppend tot een vorm plooiïng zijner fantasie gewoonlijk moei-
die ver uitging boven de tijd en de plaats zaam vrij van zijn geliefde grond, in tegen-
hunner inspiratie. Maar we hebben óók een stelling bijvoorbeeld tot de Italiaan, wiens
Hendrick Pot, die zich waagde aan de geest meer gericht is op de uiterlijke kan betrachten deze zware rederijkerskost
regie en de uitvoeiing van een historische schoonheid; zijn fantasie vindt daarom als te verorberen, dan vergete hij vooral niet
allegorie, een genre dat de Hollander in de van nature de geëigende vorm, wanneer de kostelijke lijst te bewonderen waarin
meeste gevallen parten speelt. deze vrij opwiekt in de ruimten der ver- deze werd opgedist. Zij werd in 1622 in
Wanneer wij ons de zware opdracht beelding. Onder het penseel van menig opdracht van de Magistraat gesneden door
realiseren, dan behoeft het niet te verwon- begaafd kunstenaar, die zich meester wist de beeldsnijder en zilversmid Dominicus
deren dat deze tot een aesthetische débacle over de realiteit, brak het tere weefsel, dat Jansz. Begijn, voor de somma van 175,
moest voeren. Met inschakeling van een levensvatbaarheid geeft aan tot symbolen Zo spreekt ook dit vorstelijke kader van de
respectabele maagden-rij, veel naakte kin- gekristalliseerde abstracties. Zo gaf Pot in bewondering, die de tijdgenoot heeft gehad
dertjes, drie olifanten, een zegenwagen en zijn schuttersstuk (ter vergelijking in het voor de wijze waarop Pot zich van zijn op
een ongevaarlijke leeuw (Holland!), voort- museum aanwezig!) een verantwoord stuk dracht had gekweten,
schrijdend aan de zijde van de Zwijger, realiteit; de allegorie op des prinsen deug- Het moge ons, die dit stuk kwalijk kun-
trachtte de schilder de „Christelycke-, den daarentegen ontaardde onder zijn hand nen appreciëren intussen een troost zijn,
Overheyts- en Krychsdeuchden, mitsga- tot een rederijkers-optocht, met al de dat Holland alle theorie ten spijt tóch
ders des prinses Cieraten" in een allegori- zwaarwichtigheid en burgermans-praal, iets groots heeft verricht op het stuk van
sche optocht voor ons oog tastbaar te ma- daarmee gemeenlijk gepaard gaahde. Als de allegorie-schildering: Rembrandts
ken. Hachelijk ondernemen in een land zodanig dus een karakteristieke weerspie- geniaal paneel met de Eendracht van het
waar het burgerlijk sentiment zich zó sterk geling van de tijdgeest, die ons voorge- Land, geschilderd in 1641 en thans een der
doet gelden, dat zelfs de allergrootsten zich slacht rijst-en-brij bergen van dergelijke, juwelen uit de verzamelingen van het
onafgebroken tegen dit euvel hebben moe- voor ons onverteerbare rethoriek te ver- Museum Boymans te Rotterdam.
ten weren. zwelgen gafzo behaagde ook Pots vor-
Rijk begiftigd met eigenschappen, die zijn mentaal in deze allegorie de tijdgenoot, ge- H. P. BAARD
Rainy day", proeve van moderne Chinese
portretfotografie op de Focus Salon 1949.
Natuurlijk valt er nog veel meer schoons
te zien dan wij hier konden aanstippen, het
is niet eens doenlijk, in deze beperkte
ruimte alle uitblinkers te noemen. Maar
een uitzondering willen wij nog maken
voor het werk van een Nederlandse foto
graaf, dat hier „hors concours" en eigenlijk
alleen maar als vergelijkingsmaatstaf aan-
wez ig is. Het zijn drie vergrotingen van
de Amsterdammer J. Hamelberg, die daar
mee de nationale foto-reputatie op zeer
waardige wijze verdedigt. Zijn stilleven
„Koffie met krullen" is alleen al, zowel om
de oorspronkelijkheid van het motief, als
om de fraaie opbouw en de uitnemende
stofuitbeelding, een gang naar Arti waard.
Een collectie Amerikaanse kleurendia's,,
die Dinsdags- en Vrijdagsavonds geprojec
teerd wordt, completeert deze negende
Focus Salon. H. C.
Bevrijdingsfakkel is onderweg
naar Eindhoven
Gisteren uit Engeland
vertrokken
Om half elf gisterochtend was de Engelse
torpedoboot „Hornet" uit de haven van
Portsmouth vertrokken, nadat de bevrij
dingsfakkel, die zij naör het Europese
vasteland zou voeren door de Lord-Mayor,
John Privett was ontstoken. Een even
groot aantal officiële personen, als in En
geland de fakkel hadden uitgeleide gedaan,
wachtte gistermiddag in het haventje van
Ouistreham aan de monding van de Orne
aan de Normandische kust op de aankomst
van de „Hornet". Vele badgasten waren
ook samengestroomd om de aankomst en
de overdracht van de bevrijdingsfakkel bij
te wonen.
De commandant van de torpedoboot, lt.
commander A. F. Plugge, reikte op de wal
de fakkel over aan de vertegenwoordigers
van de Prefect van Calvados, die op zijn
beurt de toorts in handen gaf van een ver
tegenwoordiger van de burgemeester van
Ouistreham. Kort daarop verschenen ook
de vertegenwoordigers van de steden
Bayeux en Eindhoven. In het grotendeels
verwoeste Casino van het Franse haven
stadje werden vervolgens enige hartelijke
toespraken gehouden door de afgevaardig
den van de betrokken steden.
Vannacht werd de fakkel bij het oorlogs
monument te Bayeux door Franse oud-
strij.ders bewaakt, waarna hedenochtend
om Kwart voor zeven de eerste wielrenner
met de fakkel in de richting België ver
trok. Hedenavond worden de renners in
Mons (België) verwacht, de fakkel zal dan
tot morgenochtend door Belgische oud
strijders worden bewaakt. Zondagochtend
gaan de renners door naar Brussel waar
de bevrijdingsfakkel door hardlopers zal
worden overgenomen en naar Eindhoven
gebracht.
Montgomery komt niet
Veldmaarschalk Montgomery heeft
medegedeeld dat hij tot zijn leedwezen niet
aanwezig zal kunnen zijn bij de herden
king van Eindhovens bevrijding. Hij zal
zich laten vertegenwoordigen door Colo
nel R. A. G. Bingley, DSO, OBE.
Noorse vrachtboot door
Noord-Koreanen beschoten
De 5.614 ton metende Noorse vrachtboot.
„Helgoy" is Donderdag door kustbatterijen
bij Noord-Korea beschoten. Het schip werd
op de brug en aan het roer getroffen. Alle
scheepspapieren zijn verloren gegaan,
doch ernstige persoonlijke ongevallen
hebben zich niet voorgedaan. Na de be
schieting verzocht het schip om hulp van
de ^Amerikaanse marine.
De „Helgoy" was met een lading steen
kool op weg van Sachalin naar een Kore
aanse haven. De agent van de scheepvaart
maatschappij te Yokohama adviseerde de
kapitein koers te zetten naar Saseho, een
Amerikaanse marinebasis in Japan.
