In hoger beroep twee jaar geëisf
tegen Haarlemse oud-deurwaarder
De man
C*Kort en Bondig
Sport in het kort
saterdag 31 December 1949
4.
Tegen van W. Jr.
wederom 3 jaar geëisf
Gisteren behandelde het Gerechtshof
te Amsterdam onder pracsidium van jhr.
mr. van der Does de Willebois de zaak
"egen de oud-deurwaarder uit Haarlem J.
van W. Sr. en diens zoon, de geschorste
leurwaarder D. G. van W.
De 42-jarige D. G. van W. werd in Mei
van dit jaar door de Haarlemse rechtbank
tot drie jaar gevangenisstraf met aftrek
veroordeeld wegens verduistering van 34
mille ten nadele van de Prijsbeheersing. Hij
had dit bedrag een deel van een
aan een chemische fabriek opgelegde boete
in 1945 wel geïnd, doch niet afgedragen.
Zijn 75-jarige vader werd, eveneeps con
form de eis, tot twee-en-een-half jaar ver
oordeeld wegens meineed bij de behande^
ling van de zaak tegen zijn zoon en wegens
valsheid in geschrifte die hij als mededader
in deze zaak had begaan.
Bovendien werden beide verdachten uit
het recht ontzet als deurwaarder of incas
seerder werkzaam te zijn.
In October kwam er een verrassende
wending doordat de jonge Van W„ die
evenals zijn vader steeds hardnekkig had
ontkend, toegaf de verduistering te hebben
gepleegd en het geld in bewaring te hebben
gegeven aan een waarzegster. Bij onderzoek
bleek evenwel, dat aan de 34.000 gulden een
belangrijk deel ontbrak.
D. G. van W. bleef ook gisteren voor
het Hof bij zijn bekentenis; hij was in hoger
beroep gekomen, omdat hij meende, dat
ontslag van rechtsvervolging had moeten
volgen en de strafmaat hem te hoog voor
kwam. De verdachte vertelde, dat hij oor
spronkelijk getracht had over de 34.000 gul
den een hogere provisie te bedingen, daar
was niets van gekomen. Zijn magnetiseuse
tevens waarzegster had hem aange
raden het geld toch onder zich te houden,
omdat hij het nog wel eens nodig zou kun
nen hebben.
Van W. verklaarde vervolgens, dat hij
het geld in een enveloppe bij deze vrouw
in bewaring had gegeven. Toen hij het weer
terug wilde halen, bleek er tien mille aan
te ontbreken. Aangifte bij de politie was na
al deze transacties niet meer mogelijk en
van dat ogenblik af zocht Van W., zoals hij
verklaarde, de gevolgen door vervalsingen
in de boeken te maskeren. Het geld zou door
diefstal bij de magnetiseuse-waarzegster
zijn verdwenen.
„Een zonderling verhaal" vond de presi
dent, „en wij moeten dat allemaal geloven,
nadat u drie jaar gelogen hebt."
De president las daarop een verklaring
van de vader voor, waarin deze zegt, dat
hij de tienduizend gulden uit de enveloppe
heeft genomen nog voordat de zoon deze
naar de waarzegster had gebracht. Later
was zijn geweten gaan spreken en zou hij
de tienduizend gulden aan Van W. Jr. terug
hebben gegeven.
Van W. Jr. ontkent echter dit bedrag ooit
te hebben ontvangen. Volgens de vader zou
zijn zoon het geld bij een Haarlemse arts
in bewaring hebben gegeven.
„U bekent nu wel", zo zei de president,
„maar we staan nog voor de vraag, waar
het geld is gebleven. Denkt u die tien mille
soms als een appeltje voor de dorst te ge
bruiken? Een gedachtegang die niet zo
vreemd is, als men ziet, dat die dokter on
derstand aan uw vrouw geeft."
De verdachte beweert vervolgens, door
de president scherp ondervraagd, dat hij in
1947 weliswaar het voornemen had het be
drag aan te zuiveren, doch zijn vriendin de
waarzegster had hem ervan weerhouden.
„Ze maken je niets", had zij gezegd.
„U ging dus geheel op haar visioenen af",
concludeerde de president. „Heeft zij soms
ook al die schaamteloze leugenbrieven ge
dicteerd die u in die tijd heeft geschreven?"
Verdachte: ,,'t Scheelde niet veel."
De oud-deurwaarder Jan v. W. als getuige
in de zaak van zijn zoon gehoord, ver
klaarde, dat hij van plan was geweest de
vier-en-dei'tig mille op een giro te storten
van de Prijsbeheersing. Op weg naar het
postkantoor kwam hij tot de ontdekking,
dat hij per vergissing het nummer van zijn
zoon op het biljet had ingevuld. Hij keerde
terug en stak in een opwelling 10.000 gul
den van de vier-en-dertig duizend, die hij
bij zich had, in zijn eigen zak. Reeds een
dag later was hij tot inkeer gekomen en
had hij dit geld weer aan zijn zoon terug
gegeven. Van W. Jr. bleef er evenwel bij,
dat hij geen geld van zijn vader had ont
vangen en hij vond het ook niet aanneme
lijk, dat deze zich het geld toegeëigend zou
hebben.
Mr. P. J. Hoeffelman gaf in zijn requisi
toir een kort overzicht van de warwinkel
van verklaringen, die in deze zaak waren
afgelegd. Door de bekentenis van de ver
dachte ligt zij anders dan voor de recht
bank. Bewezen kan worden geacht, de ver
duistering van ƒ23.600.—. De vraag blijft
onbeantwoord waar dit geld is gebleven.
Gezien de buitengewoon onbetrouwbare
mentaliteit van de verdachte, die volgens
de procureur-generaal dok nu nog steeds
in onderdelen is blijven liegen, had de
Haarlemse rechtbank hem terecht tot de
hoogste straf voor verduistering veroor
deeld. Mr. Hoeffelman vorderde dan ook
dat Van W. Jr. wederom 3 jaar gevangenis
straf met aftrek worde opgelegd.
Nu de jongste verdachte had bekend, was
er voor hem geen reden meer om zijn on
schuld vol te houden, zodat hij het plegen
van meineed, de vervalsing van de boeken
en de verduistering van een deel van het
geld toegaf.
Met die tienduizend gulden bleef het
overigens toch een vreemd geval: Van W.
Sr. hield vol, dat hij weliswaar niet naar
het postkantoor was gegaan om het gehele
bedrag van 34 mille aan de Prijsbeheersing
over te maken, doch op zijn'schreden was
teruggekeerd en daarbij tienduizend gulden
uit de enveloppe gehaald en in zijn zak had
gestoken. „Waarom?" wilde een raadsheer
weten en de oude man wist geen ander
woord te vinden dan dat hij plotseling door
de lust werd bekropen eens een flink be
drag aan geld bij zich te hebben. In ieder
geval had hij er reeds spoedig spijt van
gehad en het geld de volgende dag weer
aan zijn zoon gegeven. Zijn zoon had dat
evenwel stellig ontkend en ook een vroe
gere bediende van het deurwaarderskan
toor had over deze aangelegenheid nooit
horen spreken. Deze getuige verklaarde
tevens dat hij de indruk had gekregen, dat
de vader alles voor de zoon overhad. Hij
geloofde niet dat beide verdachten voor
hem een komedie hadden opgevoerd toen
zij in zijn aanwezigheid over de overmaking
van het bedrag aan de Prijsbeheersing
spraken om hem te doen geloven dat zij
werkelijk van plan waren de 34.000 gulden
te gireren.
„Waar zijn die tien mille gebleven: dat
is een probleem dat in dit liegproces nog
niet is opgelost", zo zei mr. Hoeffelman in
zijn requisitoir. Spreker achtte ook de door
Van W. Sr. begane feiten van zeer ernstige
aard, gezien de vooraanstaande positie die
de verdachte jarenlang had ingenomen. Hij
wilde evenwel rekening houden met de
verzachtende omstandigheden die voor de
oud-deurwaarder golden: zijn liefde voor
zijn zoon, die hem tot de meineed had ge-
bröcht, zijn hoge leeftijd en de omstandig
heid dat de door hem begane feiten minder
ernstig waren dan die van .de zoon. In dat
licht bezien achtte de procureur-generaal
de door de Haarlemse rechtbank opgelegde
straf te hoog, ook al omdat de tijd in voor
arrest doorgebracht veel korter was dan
bij Van W. Jr. Mr. Hoeffelman eiste dari
ook een gevangenisstraf van twee jaar met
aftrek.
De verdediger, mr. J. G. Bettink, betreur
de het, dat de kwestie van de tien mille
aanleiding tot verwijdering tussen vader
en zoon had gegeven. Hij had over dit raad
sel geen enkel oordeel en refereerde zich
voor dat punt aan het oordeel van het Hof.
De valsheid in geschrifte was. volgens de
verdediger niet van ernstige aard, zij was
het gevolg van het verkeerde pad, dat zijn
cliënt had betreden. Pleiter meende, dat er
voor het Hof toch wel redenen waren om
clementie te betrachten, inzonderheid het
algemene respect dat zijn cliënt gedurende
een lange loopbaan bij de bevolking had
afgedwongen en dat zo treffend tot uiting
kwam bij zijn afscheid in 1944 van de Haar
lemse rechtbank. Zijn levensdoel was: zijn
zoon eenmaal tot opvolger te hebben. Toen
deze gearresteerd werd, behield hij de over
tuiging dat hij vrijgesproken zou worden.
Hij heeft alles op één kaart gezet om zijn
zoon te redden, doch het liegen ging hem
daarbij slecht af.
Mr. Bettink vroeg het Hof ook rekening
te houden met de morele beklemming waar
onder Van W. Sr. nu al vijf jaar gebukt
■§§gf
1
De fabricage van aniline-kleurstoffen heeft zich in onze dagen ontwikkeld tot een
machtige industrie, welke tienduizenden werk verschaft. Ook ons land heeft daarin
een niet onbelangrijk aandeel. Op de foto een deel der kuipenbatterijen in een nieuwe
aniline-kleurstoffenfabriek te Tilburg. De hier vervaardigde kleurstoffen worden
gebruikt in hel textielbedrijf, bij de leder- en papierindustrie en in vele andere
takken van nijverheid.
Juridisch pleidooi
Mr. T. A. M. A. van LÖben Seis had in
zijn pleitrede voor Van W. Jr. de ver
dediger had na ampele overwegingen ge
meend zich ondanks de houding van de
verdachte niet aan de verdere verdediging
te mogen onttrekken, al stelde hij uitdruk
kelijk vast dat hij de daden van zijn cliënt
hoogst verwerpelijk vond evenals voor
de Haarlemse rechtbank de juridische
vraag: kan men in dit geval spreken van
verduistering? tot uitgangspunt genomen.
Spreker voerde een aantal arresten van de
Hoge Raad aan ter ondersteuning van zijn
betoog, dat een vertegenwoordigend gelds
bedrag, zoals een girorekening is, dus een
uilsluitend geregistreerd bedrag dat bestaat
uit posten van verschillende, doch niet meer
te ontwarren herkomst, niet verduisterd
kan worden. Ten hoogste kan men in zo'n
geval zeggen, dat de verdachte het geld
onder zich heeft gehouden, doch nooit dat
hij het zich heeft toegeëigend.
De strafmaat kwam pleiter te zwaar voor,
daar Van W. Jr. thans geheel geruïneerd is.
In zijn laatste woord herhaalde Van W.
Jr., dat hy geheel onder invloed van zijn
vriendin de magnetiseuse heeft gehandeld.
„Ik ben gestruikeld en hard neergekomen,
maar nu heb ik schoon schip gemaakt. Na
mijn straftijd hoop ik te tonen, dat ik geen
misdadiger van natuur ben," zo zei de ver
dachte voor hij werd weggeleid.
De uitspraak werd bepaald op Vrijdag
13 Januari.
Vier militairen komen per jeep
terug uit Indonesië
Vier in ndonesië verblijvende militairen,
die binnenkort zullen demobiliseren en die
graag nog wat meer van de wereld willen
zien, hebben het plan opgevat om de thuis
reis op eigen gelegenheid per jeep met
aanhangwagen te maken.
De vier militairen behoren tot 4-X R.I.
en zijn in Batavia gelegerd. In het burger
leven is J. Glissenaar journalist, P. Pen-
narts persfotograaf en J. Beulen chauf
feur. De vierde soldaat, R. Sloots, is aan
gewezen als expeditie-leider, omdat hy
vloeiend Engels, Frans, Duits en Spaans
spreekt. Het doel van de militairen is om
in de landen, waar zij door trekken, lezin
gen te houden en films over Indonesië te
vertonen.
Een tankboot zal het viertal van Batavia
naar Abbadan, een Iraakse haven aan de
Perzische Golf, brengen. De jeep met aan
hangwagen wordt daar aan land gezet~en
dan gaat de tocht via Basra, Bagdad, Allep-
po, Damascus en Jeruzalem naar Egypte.
Vervolgens gaat de reis door Noord-Afrika
naar Tanger. Daar wordt overgestoken
naar Gibraltar. Door Spanje rijdt het vier
tal via Lourdes en Marseille naar
Parijs. Via Luxemburg en Brussel zullen
de mannen tenslotte het vaderland berei
ken.
Beatrixlyceum te Gilon
in moeilijkheden
Het bestuur van het Prinses Beatrix-
Lyceum te Gilon in Zwitserland deelt
mede, dat het door de ontwikkeling van
de deviezen-situatie gedwongen is naar een
andere plaats van vestiging uit te zien.
De liquidatie van de school in Zwitserland
zal terstond ter hand genomen moeten
worden. De school in Gilon zal tot einde
van dit schooljaar in stand blijven. De
eindexamens zullen daar in 1950 nog wor
den afgenomen. Verder deelt het bestuur
mede, dat de regering alle mogelijke me
dewerking zal verlenen voor het overbren
gen van de school naar elders, of bij het
plaatsen van de leerlingen op Nederlandse
scholen. Ook de leerkrachten kunnen op
dezelfde medewerking rekenen.
Twee arbeiders gedood
op werf te Vlissingen
Op de werf van „De Schelde" te Vlis
singen zijn Vrijdagmiddag twee ongeluk
ken met dodelijke afloop gebeurd. De 27-
jarige pas gehuwde arbeider P. K. kreeg
een grote ijzeren plaat op het lichaam,
waardoor hij zo ernstig gewond werd dat
hij korte tijd later is overleden.
Een uur later is de 39-jarige Pool Z. B.
in het ruim van een in aanbouw zijnd
schip gevallen, doordat hij met een been
in een lus van een touw stond, dat naar
beneden geworpen werd. B. viel van een
hoogte van 13 meter en was op slag dood.
Hij maakte destijds deel uit van de Poolse
troepen die het Zuiden des lands hebben
bevrijd. Sinds 1947 werkte hij bij „De
Schelde".
Loonsverhoging in de
kleine metaalnijverheid
In de vergadering van de vakraad voor
de kleine metaalnijverheid is overeenge
komen, dat aan het college van Rijksbe
middelaars zal worden voorgesteld de 5
procent loonsverhoging bindend in de
loonregelingen op te nemen. Het betreft
hier de bedrijfstakken van het garagebe
drijf, het carrosserie- en wagenbouwbe
drijf. het loodgietersbedrijf, het electro-
technisch bedrijf, het rijwielreparatiebe
drijf, het smedenbedrijf, het metaalbewer-
kingsbedrijf, het centrale verwarmingsbe-
drijf en het kantoormachinereparatiebe-
dryf.
Ook in het Rotterdamse
havenbedrijf
Tussen de Scheepvaartvereniging-Zuid
te Rotterdam en de in de Unie-Verkeer
samenwerkende transportarbeidersbonden
is overeenstemming bereikt over het ver
lenen van een verhoging van vijf procent
op de thans in het havenbedrijf geldende
lonen. De verhoging wordt van kracht met
ingang van 1. Januari.
Brandweer rukte twee keer uit
De Haarlemse brandweer is vannacht om
twee uur en vanmorgen om halfacht uitge
rukt. De eerste keer betrof het een binnen
brandje aan het Donkere Spaarne. Met
emei's water is het vuurtje geblust.
Door een defect aan de olie-stookinrichting
is vanmorgen brand ontstaan in perceel Bar-
teljorisstraat 1. Met schuim en daarna met
een slang op de waterleiding was het vuur
spoedig geblust. De oliestookinrichting liep
schade op. Doordat rook zich door het perceel
verspreidde zijn kousen en lingeries in de
winkel en magazijn vuil geworden.
WONINGINRICHTING
Horas
KRUIDBERGERWEG 71
TEL. 8638 K 2560
Bij de intrede van het jaar 1950 wensen wij U en de
Uwen zowel persoonlijk als zakelijk een in alle opzich
ten voorspoedig jaar toe.
FEUILLETON
die zijn geheugen verloor
DOOR PATRICIA WENTWORTH
Vertaald uit het Engels
55)
„Als meneer Da vies zwijgzamer was
geweest", merkte ze op, „dan was hij on
getwijfeld thans nog in leven. Ik ben van
mening, dat er geen twijfel mogelijk is,
dat hij juffrouw Jones van zijn ontdekking
op de hoogte heeft gesteld. Ze heeft waar
schijnlijk getracht hem ervan te overtui
gen, dat hij zich vergiste en dat het alleen
maar 'n frappante gelijkenis was, iets wat
ze misschien ook zichzelf wel trachtte wijs
te maken. Maar toen ze er achter kwam,
dat hij het adres van William Smith wist,
moet ze tot het besef zijn gekomen, dat
het toch wel een beetje tè gevaarlijk werd.
Denkt u maar aan hetgeen meneer Davies
die in het bed naast dat van meneer Davies
in het ziekenhuis lag, heeft meegedeeld.
Volgens de officiële verklaring stierf me
neer Davies zonder iets gezegd te hebben,
d.w.z. zonder dat de verpleegster hem iets
hadden horen zeggen. Meneer Yates hoor
de hem echter drie dingen zeggen: ten
perste sprak hij een naam uit, die klonk
ïls „Joan" of „Jones", en daarna twee
dnnetjes, die, naar meneer Yates kon
leoordelen. geen verband hielden: „Ze
vilde me niet geloven" en „Ze duwde me",
fk ben er zeker van, dat Mavis Jones hem
na kantoor achterna is gegaan en de kans
benut heeft, waarop ze loerde. Hij werd
onder een voorbijrijdende auto geduwd en
dodelijk gewond. Die zelfde avond over
kwam ook meneer Tattlecombe een der-
lijk soort ongeluk. We hebben hier geen
directe bewijzen. We kunnen alleen de
waarschijnlijkheid van een en ander be
kijken en onze gevolgtrekkingen maken
ïk ben van oordeel, dat Mavis Jones die
avond alleen naar Ellery Street ging om
daar eens poolshoogte te nemen.
Het lijkt me niet waarschijnlijk, dat ze
een vooropgezet plan had. De mogelijk
heid bestaat, maar ik geloof 't niet. Het
liep tegen half elf in de avond en ze kon
niet weten, dat William Smith in de zaak
zelf woonde, maar het moet haar voorge
komen zijn, dat het geluk mèt haar was.
Want er ging opeens een deur open en
een man kwam naar buiten de stoep op.
Ze kon niet veel meer van hem zien dan
een silhouet tegen het licht, dat uit de
open deur scheen. In lengte en lichaams
bouw leek de man op William Smith. Men
bedenke, dat ze, hoewel ze via Emily heel
wat over Abel Tattlecombe gehoord had,
deze nooit had ontmoet. Wat ze dus zag,
was een grote stevige mannenfiguur met
een dikke haardos van lichtgekleurd haar.
Het haar van meneer Tattlecombe is grijs,
en dat van meneer Eversley blond. Maar
in die belichting, op zo'n donkere avond,
was er geen verschil te constateren. Me
neer Tattlecombe heeft altijd gezegd, dat
hij „neergeslagen" werd. Ik ben ervan
overtuigd, dat Mavis Jones in een plotse
linge opwelling de haar geboden gelegen
heid aangreep en hem een duw gaf, pre
cies zoals ze dat meneer Davies gedaan
had".
„Het klinkt afschuwelijk!" huiverde
Katherine.
Juffrouw Silver vervolgde, terwijl ze
ijverig doorbreide:
„Het is een gemeenplaats om te zeggen,
dat de ene misdaad tot de andere leidt.
Wie A zegt, moet B zeggen, heet 't ook
wel. We weten niet, wanneer Mavis Jones
er achter kwam, dat ze de verkeerde te
pakken had gehad. In ieder geval vond
ze het tè gevaarlijk om onmiddellijk op
nieuw een poging te wagen, en ze schijnt
ook niet geweten te hebben, dat mevrouw
William Eversley intussen een baantje in
het speelgoedmagazijn van meneer Tattle
combe had gekregen".
Katherine glimlachte. „Ik zei iedereen,
dat ik een baantje had aangenomen en
wegging. Ik gaf niemand m'n adres.
MaarZe aarzelde even, „ze zijn er
op de een of andere manier toch achter
gekomen, waar ik woonde. Tenminste Brett
kwam 't te weten, hoè weet ik nog niet".
Juffrouw Silver's breinaalden tikten.
„Ik meen, dat meneer Brett Eversley u
Vrijdagavond laat opbelde, de dag voordat
u met meneer William Smith trouwde, is
't niet zo?" Ze glimlachte bij 't uitspreken
van de naam William Smith.
Katherine antwoordde: „Ja, inderdaad".
„U had, als ik 't goed heb, die middag
thee gedronken bij mevrouw Salt en Abel
Tattlecombe in Selby Street. Uw adres
was daar toen bekend en zo wist Emily
Salt het ook".
„Ja, dat kan natuurlijk".
„Meneer Tattlecombe wist het adres al
enige dagen", merkte William op. „Juf
frouw Cole wilde het hebben, toen Kathe
rine aangenomen werd. En zij zocht me
neer Tattlecombe op om haar verontwaar
diging uit te spreken over het feit, dat
ik Katherine 's avonds opzocht en mee
uit nam. Het ging haar natuurlijk geen
zier aan, maar juffrouw Bastable had
waarschijnlijk gekletst en juffrouw Cole
wond zich erover op.zo is ze nu een
maal. En verder kwam mevrouw Salt zelf
op ons trouwen, dus toen was het adres
helemaal niet geheim meer voor wie ook".
Juffrouw Silver zei, terwijl haar brei
naalden energiek op en neer bewogen:
„Juist. Ik geloof dus, dat we aan kunnen
nemen, dat Emily Salt Mavis Jones op
belde en dat Mavis Jones op haar beurt
onmiddellijk Brett op de hoogte stelde. Ik
ben er niet achter, of ze een wrok tegen
hem koesterde, of dat ze alleen maar zijn
liefdesbetuigingen tegenover Katherine
noodzakelijk vond om de zaak te redden".
„Beide is mogelijk", zei William. „Ze
ging vroeger erg veel met Brett uit. Maar
Breit heeft verder met deze ellendige af
faire niets te maken. Als hij geweten had,
dat ik nog leefde, had hij zich zeker niet
op die manier laten gebruiken, ik hoop,
dat iedereen dat duidelijk is. Mijn beide
neven zijn blij dat ik terug ben. ook al
zijn ze er financieel in een moeilijke posi
tie door geraakt. Wat Mavis Jonis gedaan
heeft, deed ze echter volkomen op haar
eigen houtje".
Juffrouw Silver boog haar hoofd.
„Uit hetgeen mevrouw Salt me vertelde,
blijkt duidelijk, dat Mavis Jones niet stil
heeft gezeten. Haar vriendschap met Emily
Salt werd opnieuw opgevat in December.
Op deze manier werd Mavis op de hoogte
gehouden, toen meneer Tattlecombe voor
herstel naar Selby Street kwam, en hoor
de ze alles met betrekking tot William
Smith. Het was geen moeilijke opgave voor
haar om Emily Salt's ergernis over het
testament van meneer Tattlecombe te doen
omslaan in een waanzinnige woede, welke
de abnormale, ongelukkige vrouw er toe
bracht tot twee keer toe een aanslag op
meneer William Eversley's leven te ple
gen".
„Die twee keer is het dus Emily ge
weest", zei William. „Dat heb ik altijd wel
gedacht. Weet u, ik pikte die avond een
stuk papier op van de straat. Het was een
brief van mevrouw Salt aan meneer Tatt
lecombe, en ik kon maar niet verklaren,
hoe die bx'ief daar terecht was gekomen".
Juffrouw Silver kuchte. „Ze had meneer
Tattlecombe's regenjas aangetrokken en
ze maakte gebruik van de keukenpook.
Mevrouw Salt vond later de jas kletsnat
aan de kapstok en de pook bleek roestig
te zijn. U bent er beide kex-en heel goed
afgekomen, zowel die avond, als toen ze
u van de vluchtheuvel trachtte te duwen.
De hierop volgende poging het los
draaien van het autowiel werd, naar
ik aanneem, door Mavis Jones uitgevoerd.
Ze reed sinds enige jaren auto. Ik zei
„aanneem", omdat ik geen positief be
wijs hiervoor heb, doch slechts één nega
tief. Het kan namelijk niet het werk van
Emily Salt geweest zijn, aangezien die in
bed lag met een hevige influenza.
Eén van de grootste moeilijkheden van
dit geval was, dat er twee afzonderlijke
motieven waren en twee verschillende
verdachten. Emily Salt kon geen belang
bij de dood van meneer Davies hebben,
terwijl ze een goed alibi had voor het
moment, waarop meneer Tattlecombe dat
zogenaamde „ongeluk" overkwam. Ook
had ze een alibi bij gelegenheid van de
knoeierij met het autowiel. Maar aaix de
andere kant scheen het onmogelijk om
Mavis Jones in verband te bx-engen met
de twee aanslagen op meneer Eversley,
aangezien zijn beide bezoeken aan meneer
Tattlecombe in Selby Stx'eet onverwacht
waren, zodat ze hiexwan niet te voren op
de hoogte gesteld kon zijn. Toch kon ik
het gevoel niet kwijt raken, dat er wel
Herinnering
aan de 7 December-rede
MAKASSER (Aneta) De president
van Oost-Indonesië, Soek-wati, heeft in
een redevoering bij de souvereiniteits-
overdracht medegedeeld, dat in een tele
gram aan Prinses Wilhelmina uiting is ge
geven aan de dankbaarheid voor het feit,
dat haar zeven jaar geleden uitgesproken
woorden thans volledig in vervulling zijn
gegaan.
De president van de R.I.S. en mevrouw
Soekarno hebben Donderdagavond in het
paleis Koningsplein te Djakarta een recep
tie gehouden, welke door ruim 5000 gasten
werd bezocht. Drie uur lang kwamen bui
tenlandse gasten, onder wie de heer
Cochran, ambassadeur van de Verenigde
Staten, de heer Subbaroyam, gezant van
India, Nederlandse autoriteiten, onder wie
de hoge commissaris, dr. Hirschfeld, vice-
admiraal Kist, luitenant-generaal Buur
man van Vreeden en Indonesische gasten,
vertegenwoordigende alle lagen van de
Indonesische samenleving van ministers
tot burgerij, president Soekarno de hand
drukken.
Schaken
Wereldkampioenschap dames
te Moskou
De uitslagen der partijen van de vijfde
ronde om het wereldkampioenschap dames
te Moskou luiden: HeemskerkRubtsova
afgebi'oken; Gresser—Germanova 10; Lar-
senRudenlto ]/jVa; BelovaKarff afgebro
ken; Keiler—Gruskeva-Belslca afgebroken;
BykovaBenini afgebroken; LangoshTran-
mer afgebroken; Chaude de Silans—Mora
afgebroken.
De stand na de vijfde ronde is: 1. Gresser
4 pnt.; 2. Rubtsova 3 pnt. en 1 afgebr.; 3.
Rudenko 3 pnt. 4. tot en met 7. Mora, Chaude
de Silans, Karff, Langosh 2lA pnt. en 1 af
gebroken: 8. tot en met 10. Benini, Keiler,
Belova 2 pnt. en 1 afgebroken; 11. tot en met
13. Bykova, Tranmer, Heemskerk IVj pnt. en
1 afgebr.; 14. Germanova 1 'A pnt.; 15. Grush-
kevaBelska 1 pnt en 1 afgebroken; 16.
Larsen 1 pnt.
Euwe speelt remise
In de tweede ronde van het intexmationaal
schaaktournooi te Hasting speelde onze land
genoot dr. Euwe remise met de 17-jarige
Amerikaan Larry Evans.
Dammen
Competitiewedstrijden
Voor de competitie zijn gespeeld:
Eerste klasse: „Hillegom"Bevex-wijkse
Damclub II 137.
Tweede klasse: DOSVerenigde Katholie
ke Dammers II 9—11; Haarlemse Damclub III
Cruquius I 119; Het NoordenDOS 128;
„Hillegom" IIBeverwijkse Damclub III
911; Kijk Uit„Hoofddorp" II 155.
„Kijk Uit" kampioen
In de tweede klasse competitie district
Kennemerland is de beslissing gevallen.
Damclub Kijk Uit (Haarlem) behaalde het
afdelingskampioenschap. De stand in deze
afdeling luidt:
gesp. gew. gel. verl. pnt. b.pnt.
Kijk Uit 10
9
0
1
18
120— 80
Ver. Kath. Damm. II
10
8
1
1
17
117— 83
O'kwartier II 9
6
1
2
13
113— 67
Haarl. D.cl. III10
6
0
4
12
104— 96
Het Noox-den 10
5
0
5
10
105— 95
Bev. Damcl, III
10
5
0
5
10
95—105
DOS 10
4
0
6
8
93—107
Cruquius 10
4
0
6
8
92—108
St. Bavo II 9
3
0
6
6
84— 96
Hoofddorp II 10
2
0
8
4
77—132
Hillegom II 10
1
0
9
2
80—120
H. VEENSTRA KAMPIOEN VAN
NOORDHOLLAND
Het kampioenschap hoofdklasse van Noord
holland werd gewonnen door H. Veenstra te
Breezand (Chr. Damvereniging Excelsior)
na herkamp met O. J. B. van der Sleen (Am
sterdam) Het is de eerste maal, dat een spe
ler uit het Noorden der provincie zich tot
deze hoogte heeft opgewerkt. Veenstra zal
in de voorwedstrijden om het persoonlijk
kampioenschap van Nederland de provincie
Noordholland mede vertegenwoordigen.
(Adv.)
degelijk verband bestond tussen deze twee
series aanslagen. Er moest ergens een
schakel zijn en ik ging naar mevrouw Salt
om hier achter te komen". Ze hield even
op en zich tot Frank Abbott wendend,
glimlachte ze deze vriendelijk toe. „Uit
stekend werk van de politiemannen Do
nald en Evans hielp mij de zaak geheel
en al op te helderen. Door hun verklarin
gen is er geen twijfel mogelijk, dat Mavis
Jones Zondagsavonds Emily Salt opbelde.
Ze kon weten, dat dit een veilig moment
was, omdat mevrouw Salt nooit een
avonddienst in de kerk oversloeg. Ze sprak
met Emily af, dat deze haar op de hoek
van Morden Road zou opwachten. Ze ver-
meed hiermee dus, dat haar auto in Selby
Street gesignaleerd zou worden. Tijdens
die telefonade of misschien al eerder heeft
Emily 't waarschijnlijk over die bloemen-
honing gehad. Het stuitte haar zeer tegen
de borst, dat deze bijzondex-e lekkernij
weggegeven zou worden, en dat nog wel
aan mensen, op wie ze toch al zo jaloers
was. In ieder geval staat vast, dat haar
gelegd werd die pot honing mee te bren
gen, en dat ze dat inderdaad dèèd. Evans
zag, hoe het pakje open gemaakt werd,
toen de twee vrouwen samen in de stil
staande auto zaten in het doodlopende ge
deelte achter Rasselas Mews. Ik ben ervan
overtuigd, dat Mavis Jones zich ervoor
hoedde niets aan te raken, maar dat ze
alleen toezag en de cyaankali verstrekte.
Zoals het onderzoek heeft uitgewezen,
moet practisch de hele portie vergif direct
bovenop gelegen hebben en in het glazen
bakje, dat mevrouw William Eversley met
de lioning uit de pot had gevuld, aanwe
zig zijn geweest. Hoe ze aan die cyaankali
is gekomen, is niet bekend".
William fronste en zei: „Mijn neven
vertelden me, dat er jongstleden zomer
een groot wespennest vlak onder een
van de ramen van het kaxxtoor zat, dat
met cyaankali werd behandeld....".
Juffrouw Silver kuchte en het leek een
protest. „Er moest werkelijk voorzichtiger
opgetreden worden bij de verkoop van
dergelijk zwaar vergif. Men is veel te slap
in dit soox-t dingen. Heel wat misdaden
zouden voorkomen worden, als de middelen
niet zo voor 't grijpen lagen. Juffrouw
Jones had waarschijnlijk helemaal nog
binnenland
Door het springen van een voorband k
te Lekkerkcx'k een vrachtauto in de rivier do
Lek gereden. Dc chauffeur, de iandbouwe-
L. Zwijns uit Wijsherenland, is verdronken
In Doetlnchcm liet een landbouwer bli
een benzinepomp enige vaten vullen, die on
een bespannen wagen stonden. Een dér vaten
vloog in brand en in een oogwenk stond de
wagen in lichter laaie. Het paard sloeg ophol
en rende met de brandende wagen door de
stad. De brandweer snelde er achteraan en
wist het vuur te doven.
Toen men Vrijdagmiddag in circus
Strassburger te Amsterdam het bassin voor
het watex-ballet gevuld had, bleef de water
stroom door een defect aan de leiding aan*
houden, waardoor een groot deel van het
circus geïnundeerd werd. De voorstellino
moest enige tijd onderbroken worden.
Op Rustoord te Nijmegen is begraven
het stoffelijk overschot van de 88-jariee
„moeder der doven" mej. Tine Marcus. Uit
alle delen van het land waren afgevaardig
den van de Vereniging tot Bevordering van
de Belangen der Slechthorenden naar Nijme
gen gekomen, alsmede afgevaardigden van
de Nederlandse Vereniging tot Afschaffing
van Alcoholische Dranken, waarvan Tine
Mai*cus een actief lid was.
In de te Amsterdam gehouden vergade
ring van. aandeelhouders in de maatschappij
Alkmaar Packet N.V. te Alkmaar is aan de
heer H. W. Bosman op zijn verzoek ontslag
als* directeur verleend per 1 Januari. Com
missarissen zullen zich met de leiding van
de N.V. belasten.
De minister van Financiën heeft aan de
Tweede Kamer voorgesteld de wedde van de
voorzitter van de Algemene Rekenkamer van
f 1100 te verhogen tot f 1125 per maand en die
voor de leden van f 950 tot f 1000 per maand.
De Pauselijke Internuntius, mgr. Paolo
Giobbe, sinds 1935 vertegenwoordiger van de
Heilige Stoel te 's Gravenhage, wordt op 10
Januari zeventig jaar. Op 26 April 1950 zal
het 25 jaar geleden zijn, dat hij de bisschops
wijding ontving. Mgr. Paolo Giobbe was de
opvolger van mgr. Lorenzo Schioppa als
internuntius te 's Gravenhage. In Mei 1940
is mgr. Giobbe met de Nederlandse regering
naar Londen vertrokken. Na de bevrijding
heeft hij zijn ambt in Den Haag hervat.
De heer Paul Nygh, erevoorzitter van
de raad van commissarissen van Phs, van
Ommeren's Scheepvaartbedrijf N.V. te Rot-
tedam, is op 73-jarige leeftijd te Bilthoven
overleden.
Het ligt in het voornemen mr. C. W. A
baron van Haersolte, gezantschapsraad te
Bern. te benoemen tot ambassadeur bij de
Nederlandse ambassade te Moskou.
Op 1 Januari zal de heer W. Stobbe,
opzichter van het loodswezen op Terschel
ling, na 43 dienstjaren met pensioen gaan.
Bij wijze van afscheid zal het licht van de
vuurtoren „Brandaris" op Oudejaarsavond
om 24.00 uur een minuut gedoofd worden.
BU besluit van 2 Juni 1949 heeft de
raad der gemeente Finsterwolde besloten tot
opheffing van de gemeentelijke instelling
voor sociale zaken. Dit raadsbesluit is thans
door de Kroon vernietigd. In het Koninklijk
Besluit is overwogen, dat op grond van de
Armenwet slechts tot opheffing van deze in
stelling kan worden overgegaan wanneer het
belang van de armenverzorging de opheffing
vordert. Dit laatste is noch uit het raads
besluit, noch uit het verhandelde in de
raadsvergadering gebleken.
Voor gesmolten dierlijk vet geldt sedert
de opheffing van de vleesrantsoenering en
intrekking van de maximumprijzen van
rundvlees niet langer een maximumverkoop
prijs. Bak- en braadvet is evenwel aan een
maximumprijs voor de verbruiker van 41
cent per half pond gebonden.
TYBB—RCH-COMBINATIE. Zondag
middag zal op het terrein aan de Schalkwy-
kerweg een voetbalwedstrijd gespeeld wor
den tussen TYBB en een sterke combinatie
van RCH.
VOETBALWEDSTRIJD HSV „DE KAM
PIOEN". Zondagmorgen zal de HSV „De
Kampioen" haar jaarlijkse voetbalwedstrijd
spelen tegen ASC „Olympia" op het terrein
van Schoten aan de Kleverparkweg. De op
steling van de Haarlemmers is: doel: Kiekens;
achter: Bes en Gerritsen; midden: Voorting,
Kramer en Taverne; voor: Droog, Harren,
Peters, Bakker, Pieters.
Hockey
BatavierenDe Campo 4—0
In een spannende en op goed peil staande
wedstrijd hebben de Batavieren Vrijdagmid
dag op Klein Zwitserland met 40 van de
R.S.H. Espana Club de Campo uit Madrid
gewonnen.
Het enige doelpunt voor rust werd ge-
scoox^d door Van Heel Jr. (HHIJC). In de
tweede helft brachten Eschauzier (HD.M.)
en Mendes de Leon (2 x) van Hilversum de
stand op 40.
geen boze plannen, toen ze de rest van die
cyaankali opborg. Misschien had ze het
vergif practisch vergeten. Misschien heeft
ze 't ook toevallig weer gevonden, of heeft
ze 't zich daadwerkelijk herinnerd
daar zullen we nooit achter komen. Maar
als ze dat vex-gif niét ter beschikking had
gehad, dan was ze nooit op dit afschuwe
lijk misdadige plan gekomen om meneer
William Eversley en Emily in één slag uit
de weg te ruimen, waarbij zij zelf, zoals
zij 't zag, volkomen veilig was"'. Juffrouw
Silver hield even op en zuchtte. „De
triomf van de misdaad is echter van korte
duur. Het is allemaal heel droevig en
akelig, maar we weten tenminste hoe een
en ander zich heeft toegedragen. Zoals ik
al eerder zei, is er door verschillende men
sen prima werk verricht. Ik vertrouw, dat
't hoofdinspecteur Lamb bekend zal zijn,
hoè zeer ik zijn medewerking op prijs heb
gesteld".
Frank Abbott boog zich voorover en
begon met een pook in het vuur te porren.
Hij kon z'n gezicht met moeite in de plooi
houden. Voor zich zag hij het beeld van
inspecteur Lamb, met opgeblazen rode
wangen en verwonderd uitpuilende ogen,
die door juffrouw Silver bedankt werd
voor z'n medewerkingHet oude dame
tje was werkelijk prachtig! Van het netje
om haar ouderwets opgemaakte haren tot
de punten van haar degelijke schoenen,
was ze uniek en hij had een zeer bijzon
dere bewondering voor haar. Hij hoorde
haar kuchen en verwijlend zeggend: „M'n
beste Frank, schei uit met in dat vuur te
porren, het brandde juist zo heerlijk".
William en Katherine wandelden samen
terug naar huis. Het is wonderlijk hoe snel
een plaats, waar twee mensen samen ge
lukkig zijn, „thuis" wordt. Het was niet
meer Carol's flat, maar hun eigen huis.
Overal, waar zij samen zouden zijn, zou
het „thuis" voor hen zijn. Toen William
met Katherine de flat betrad, kreeg hij
dezelfde gewaarwording, als hij altijd in
zijn droom had gehad: er kwam over hem
een gevoel van veiligheid, van ergens te
behoren, van thuis te komen. Hij kon het
niet in Woorden uitdrukken. Hij sloeg al
leen zijn armen om Katherine heen en
trok haar heel dicht tegen zich aan.
EINDE.
