Niet
Achthonderd meter onder de grond
wordt gezwoegd
Ü8
De Engelse beeldhouwer Henry Moore
I.B.D.1
uge ©omedie
Preston Sturges
Dinsdag 17 Januari 1950
3
Limburgs bedrijf
Staatsmijnen draaien op volle toeren
Zwarte, bezwetê mannen, met lampen op de petten die met metaal zijn gevoerd,
kruipend door ongelijke gangen; het voortdurend lawaai van drilhamers, mokerend
op de dikke kolenlagen; speelgoedachtige treintjes met zestig wagentjes vol kolen;
uitweidingen over schachten, pijlers en gangen, houwers, slepers en vetkool, huis
brand en stof. Vooral stof. Dat £ijn de voornaamste indrukken, die men overhoudt na
een bezoek aan het bedrijf, dai zijn kracht honderden meters diep uit de Limburgse
grond put: de Staatsmijnen. Wie daar beneden komt realiseert zich niet, dat hij zes-
of zevenhonderd meter grond boven zich heeft en wie door Limburg toert beseft ook
niet, dat hij waarschijnlijk vaak mijngangen kruist die een paar honderd meter be
ueden hem liggen. Maar de lift houdt die twee met elkaar in verbinding. De lift, die
ons zo snel naar beneden brengt, dat wij. al we tenslotte beneden uitstappen, er
weinig besef van hebben hoeveel moeite het heeft gekost om zo diep te graven.
Wie daar uitstapt merkt ook niet veel
van vuil en kolen en mijnwerkers. Hij stapt
in een hoge, witte gang, goed verlicht, met
vele rails in alle richtingen en een frisse
bries. En hij begint zich af te vragen,
waarom die mijnwerkers altijd zo vies zijn
na hun werk en waar die wind vandaan
komt. Het wórdt hem uitgelegd: de wind
komt uit de luchtverversingsschacht. En clie
mijnwerkers komen hier maar twee keer
per dag; vóór en na de werktijd. Dan stap
pen ze in de treintjes en laten zich, soms
over vele kilometers naar hun werk rijden.
Hun werk geschiedt niet in hoge witte
gangen met een goede verlichting, doch in
de gangen die slechts zo hoog zijn als de
kolenlaag dik is, soms twee meter, soms
maar vijftig centimeter. De verlichting
komt daar uit die lampen, die iedereen op
de pet draagt; de bries is daar zijn frisheid
kwijt, hij is zwoel geworden en voert te
veei kolenstof met zich mee om nog
prettig te zijn. Daar wordt gezwoegd in de
diepte. Elke paar meter staan een of twee
mannen de kool los te maken van de laag
en met een brede zwaai te scheppen op de
transportband, die voortdurend loopt.
Luxueuze omstandigheden kent men er
niet. Alles is hard en vies en oncomforta
bel. Maar de mannen die er werken ver
dienen goed en het werk laat hen enige
ruimte voor eigen intiatief.
De meeste Nederlanders die er werken
zijn geboren Limburgers. Hun vader was
ook mijnwerker en hun grootvader ook.
Op hun veertiende en of vijftiende zijn ze
zelf ondergronds ge-
gaan. En ondergronds
gebleven. Iedere dag
weer, al die jaren
lang hebben ze acht
uur per dag gewerkt
in stof, gruis en
zweet, en in kunst
licht dat ze in een
reservoirtje aan hun
broekriem mee moe
ten nemén.
In de schacht van
ruim een meter hoog
te spraken wij de
houwer Van Reenen
uit Bvunssum. Op zijn
elfde jaar. is hij in de
mijn gekomen en nu
is hij bijna 28 jaar
mijnwerker. Het was
in die tijd op sociaal
gebied wel een hele
boel beter geworden,
vertelde hij, maar het
werk had hem altijd
geboeid. En tot onze
verbazing vertelde
hij, dat hij liever
werkte in een gang
van een halve meter
hoogte, waar men
zich alleen languit
kruipend kan voort
bewegen, dan in zo'n
„hoge" gang. Liggend
houwen is prettig, zei
hij. „Ik heb een tijd
moeten wennen voor
ik hier weer wat in
geburgerd was".
We kropen weer
verder. Overal waar
we kwamen richtten
zich de arbeiders even
op, dankbaar voor het verzetje van het
bezoek. Zij veegden een zwarte arm langs
het zwarte voorhoofd en leunden even op
hun drilhamer. Allemaal wilden - ze wat,
vertellen: de een over de stutten, de ander
over de „spitzen", de derde begon in een
mengsel van Pools, Duits en Limburgs
hetgeen de verstaanbaarheid niet ten goede
kwam te vertellen over de kwaliteit van
de vetkool en de vierde zei, dat hij al
aardig opschoot naar de vijf ton, die hij
iedere dag afleverde. Vijf ton per dag voor
één man. Het lijkt een heleboel, maar toch
zijn de Limburgse mijnen nog niet aan hun
vooroorlogse topprestaties van dertien mil
lioen ton per jaar toe. In 1949 werd ruim
elf millioen ton in de snelle liften naar
boven gevoerd. Meest industrie-kolen,
want wat U en ik in de kachel stoken moet
voornamelijk uit Engeland geïmporteerd
worden.
Dat het vooroorlogse maximum nog niet
gehaald werd, is voor een groot deel te
wijten aan het gebrek aan arbeiders. Er is
nog maar weinig belangstelling om in de
mijnen te gaan werken, ondanks het feit,
dat die industrie wel buitengewoon aan
trekkelijke voorwaarden aan zijn personeel
biedt. Overal is actie gevoerd voor nieuwe
arbeidskrachten, maar het succes is gering
geweest. Zo gering, dat men vele arbeiders
uit het buitenland heeft moeten werven:
uit Duitse D.P.-kampen en uit Italië.
Als men dan een tijd lang door zo'n lage,
nauwe gang heeft gekropen, is er opeens
weer een hoofdgang met licht en rails en
stenen muren. Een tijdelijke verademing,
waar men weer- rechtop kan lopen en zich
voorbereiden op de .volgende kruiptocht.
Kilometers lang strekken de gangen zich
uit en de situatie is sinds kort zelfs zo, dat
de meeste mijnen onderling ondergronds
met elkaar verbonden zijn. Dit heeft tot
gevolg, dat men vrijwel overal onder het
mijndistrict van Limburg door kan lopen.
Soms op enkele honderden meters diepte,
soms ruim achthonderd meter onder de
oppervlakte van de aarde. En de mijn-
mensen kunnen U vertellen, dat ze best
nog veel dieper zouden kunnen gaan, als
de kolenwinning dan niet te duur zou wor
den. Te duur zeli's voor de Staatsmijnen,
die toch niet in de eerste plaats op winst
uit zijn, maar op een voldoende voorziening
van steenkool en op een instandhouden van
de Nederlandse economische situatie.
Er zijn ook gangen, waar men zich vol
strekt niet met het winnen van de steen
kool bezig houdt, maar uitsluitend steen
delft. Zware, sterke steen, die de perma
nente mijngangen moet ondersteunen en
in stand houden, want het matex-iaal moet
aan zware eisen voldoen, om zevenhonderd
meter aarde boven zich te houden. Van alle
kanten wordt een zware druk op de wanden
uitgeoefend. De mijnwerker en de leek bui
ten de mijn ook vinden 'het een zaak van
bijna alledaagse interesse, dat er zo weinig
ongelukken gebeuren. Dat er geen gangen
instorten en mijnwerkers bedelven of ver
stikken. Maar als men daar eens over praat
met de mensen, die dat alles uitdenken en
agn hun geest en de natuurwetten laten ge
hoorzamen, dan merkt men welk een scherp
menselijk vernuft hier aan het werk is
geweest. Een vernuft, dat niet alleen ten
gevolge heeft gehad dat wij allen in de
warmte zitten, maar ook dat een industrie
kan werken. Steeds maar door kan werken,
opdat wij tenslotte weer eens een zelf
standiger positie in het wereldbestel zullen
kunnen innemen. E. P.
Een homoer aan het werk.
Arbeiders te Modena
weer aan het werk
Bij de staalfabriek te Modena (Italië)
waar vorige week zes arbeiders door de
politie werden doodgeschoten bij pogingen
de fabriek te bestormen, is het werk Maan
dag hervat na besprekingen tussen de direc
tie en de vakvéreniging.
Expositie in het Stedelijk Museum te Amsterdam
In één maand 12t4 millioen
subsidie op varkensvlees
Op vragen van het Tweede Kamerlid de
heer Vondeling (P. v. d. A.) over de ver
laging van de subsidie op de prijs van var
kensvlees heeft de minister van Landbouw,
Visserij en Voedselvoorziening geantwoord,
dat bij het overleg met de Stichting van
de Arbeid over loon- en prijsverhoudingen
over de subsidiepolitiek overeengekomen
was, dat op varkensvlees een zodanige
subsidie zou worden verleend, dat de ge
middelde vleesprijs voor de consument na
opheffing van de subsidie op rundvlees de
zelfde blijven.
Bij de toepassing van deze wijze van sub
sidiëring bleek, dat als gevolg van een ver
grote aanvoer van varkens voor de binnen
landse consumptie op de centrale slacht
plaatsen, welke mede werd veroorzaakt
door de grotere vraag naar varkensvlees
bij de consument, het aanvankelijk begrote
subsidiebedrag in aanzienlijke mate zou
worden overschreden, hetgeen een niet
verantwoorde last voor het staatsbudget
zou hebben betekend.
Naar aanleiding hiervan besloot de re
gering met ingang van 5 December de
subsidie op varkensvlees te verlagen. Zij
deelde tevens mecle, dat het in haar voor
nemen lag voor de lneru.it voortvloeiende
verhoging van de kosten van levensonder
houd gedeeltelijke compensatie te verlenen
in de vorm ener prijsverlaging voor suiker.
Het totale bedrag aan subsidie op var
kensvlees, in de periode van 7 November
lot 5 December verstrekt, is 12.260.000.
Aangezien na opheffing der vleesdistri
butie geen vergunning meer is vereist voor
het slachten van varkens in huisslachting
en daarmede de mogelijkheid tot registratie
van het aantal huisslaehtingen is verval
len, is het niet mogelijk een overzicht te
geven van het aantal in deze periode ge
slachte huisslachtingsvarkens. Wel leert
een zo nauwkeurig mogelijke berekening,
dat het aantal in opdracht van de z.g.
huisslachters centraal geslachte varkens
kan worden gesteld op ruim 80.000.
Met de stijging van de vleesprijzen,
voortvloeiende uit de opheffing van de
subsidie op varkensvlees is bij de loonsver
hoging van 5 procent rekening gehouden*
Staatsmijn Maurits in volle actie.
Hr. Ms. „Marnix"
in dienst gesteld
Oefenschip voor de
onderzeebootbestrijding
Te Amsterdam is Maandagmiddag Hr, Ms.
oefenschip voor onderzeebootbestrijding en
technische opleidingen „Marnix" in dienst
gesteld.
De „Marnix", oorspronkelijk de Britse
torpedobootjager „Garland", werd in 1935
te Glasgow gebouwd. In Mei 1940 droeg de
Britse marine het schip over aan de Poolse
marine. In 1946 werd het schip weer terug
gegeven aan de Britse marine en eind 1947
aangekocht door de Koninklijke Neder
landse Marine.
De waterverplaatsing bedraagt 1335 ton,
de lengte is ruim 98 meter, de breedte 10
meter en de diepgang 2.60 meter. Turbines
met. een vermogen van 36.000 pk kunnen de
„Marnix" een snelheid geven van ruim 35
mijl per uur.
De bemanning zal uit ongeveer 100 kop
pen bestaan.
Antwoord op vragen
van de heer Weiter
De minister van Uniezaken en Overzeese
Rijksdelen heeft op vragen van het Tv/eede
Kamerlid de heer Weiter (KNP) over de
verspreiding van berichten over beweerde
gevallen van wreedheden, bedreven door
militairen, staande onder Nederlands bevel
in Indonesië, onder andere geantwoord,
steeds van oordeel te zijn geweest, dat een
systematische campagne tot aantasting van
de eer en goede naam van de strijdkrachten
onder Nederlands bevel in Indonesië zoveel
doenlijk dient te worden tegengegaan.
Met de legerleiding in Indonesië was de
minister van oordeel, dat het leger op de
doeltreffendste wijze tegen dergelijke
praktijken kon worden beschermd door het
handhaven en bevorderen van een krach
tige discipline, alsmede door een snel en
doeltreffend onderzoek inzake beschuldi
gingen van vermeende excessen.
De minister acht het minder juist repré
saille tegenover provocatie te stellen. De
hoge mate van discipline, welke van de
troepen in Indonesië werd gevorderd, liet
niet toe op provocerend optreden anders
in te gaan dan geboden is door militaire
noodzaak. Bii onderzoek en strafrechtelijke
vervolging van gebleken excessen is pro
vocatie dan ook nimmer als strafuitslui-
tende omstandigheid aangemerkt.
Interneringskampen in Oost-
Duitsland worden geliquideerd
BERLIJN, 16 Januari (Reuter). Gene
raal Vassily Tsjoeikof, hoofd van de Sovjet-
Russische controle-commissie, heeft bekend
gemaakt, dat drie grote interneringskampen
in de Sovjet-Russische zóne gesloten zullen
worden. Deze mededeling was vervat in een
brief aan Walter Ulbricht, de Oost-Duitse
vice-premier. De brief luidt: „De Sovjet-
Russische' regering heeft besloten de inter
neringskampen te Buchenwald, Sachsen-
hausen en Bautzen, die onder toezicht staan
van de Sovjet-Russische autoriteiten, op te
heffen. 15.038 pex'sonen, onder wie 5504 die
door militaire rechtbanken werden veroor
deeld, zullen worden vrijgelaten. 3432 pei--
sonen zullen aan het ministerie van Bin
nenlandse Zaken ter beschikking worden
gesteld voor een onderzoek naar hun mis
drijven en ter berechting. 10513 personen
zullen ter beschikking van het ministerie
van Binnenlandse Zaken worden gesteld om
de rest van hun door militaix-e rechtbanken
opgelegde straffen te ondergaan. 649 mis
dadigers, die grote misdrijven tegen de
Sovjet-Unie begingen, zullen in Sovjet-
Russische handen blijven. De gebouwen en
installaties van het kamp Bautzen zullen
aan het ministerie worden ovei-gedragen.
De gebouwen en installaties van de kampen
Buchenwald en Sachsenhausen evenwel
zullen door^de Russische bezettingstx-oepen
voor economische en andere doeleinden be
houden worden."
In een dankbrief zegt Ulbricht, instruc
ties gegeven te hebben aaix de minister van
Binnenlandse Zaken, Kaxi Steinhoff, om
de nodige maatregelen te nemen.
In de afgelopen dagen hebben West-
Berlijnse bladen de voorgenomen opheffing
van de interneringskampen als „zwendel"
gekenschetst en beweerd, dat vele duizen
den bewoners onlangs naar de Sovjet-Unie
waren gedeporteerd.
Geneesmiddel tegen I
huidaandoeningen. I
''Doet de jeuk bedaren en I
doodt de ziektekiemen, zodat
de huid zich kan herstellen.
Wie in het Stedelijk Museum te Amster-
dam de eerste Nederlandse tentoonstelling
van het werk van Henry Moore be
zoekt, late zijn op cle kunst der Renais
sance berustende vooroordelen varen. Bij
Moore vindt men géén copie van wat de
Grieken en Romeinen aan schoonheid na
lieten. Integendeel, we komen in aanraking
met een zelfstandige scheppingswil. In de
periode van 19231949 ontwikkelde de
kunst van I-Ienry Moox-e zich van het natu
ralisme, langs allerlei styliseringen. tot het
bijna-geheel loslaten van de natuurlijke
vormen. Een loslaten van wat men de
„sculptux-ele canon", de normale verhou
dingen tussen de onderdelen van het men
selijk lichaam, noemt.
Wij menen deze overgang naar eigen
vormen te kunnen aflezen aan de „Drie
staande figuren" (19471948), zich be
vindende in Battei'sea Park in Londen,
waarvan een gipsen afgietsel op deze ten
toonstelling is opgesteld (hoogte ruim twee
meter). Vergelijkt men deze figuren onder
ling, van links naar rechts, dan gaat men
van naturalisme naar de nieuwe kunst. Het
haar, de handen, de armen, de lichaams
verhoudingen, de oren ondergaan twee
maal een verandering. Het gezicht van de
eerste, dat is de linkse figuur, maakt de
indruk alsof het jarenlang door zeewater
en zand is afgeslepen. Verscheidene beel
den van Moore wekken die indruk. In Ne
derland is hetzelfde op te merken bij de
beeldhouwer W. L. Reyerse, bijvoorbeeld
aan diens „Vrouw met vis" (1947). De
handen van de linkse-figuur zijn normaal,
die van de middelste schematisch, terwijl
bij de derde figuur de handen tot cylin-
drische stompjes zijn gewox-den. Het natu-
j ralisme verzwakt, het constructieve komt
naar voren.
Men denkt even aan Ovidius' metamor
phose waar boeren langzaam in kikkers
worden veranderd. Het eerste beeld heeft
een drapering der kleding die zwaar en
moedeloos neerhangt. Het gehele beeld,
met zijn doorgezakte knieën, is de verpev-
soonlijking van de vex-sletenheid en gela
tenheid. De rechtse, derde, figuur daaren
tegen is een sympathieke en optimistische
robuuste robot geworden, modern ge
stroomlijnd. Men kan lang naar deze, als
mummies recht-op staande figuren kijken
en telkens nieuwe punten van vex-gelijking
ontdekken. Het mogen dan, volgens som
migen, geen aesthetische stenen zijn, in
ieder geval bevatten ze een stenen aesthe-
tica. Die derde figuur ademt een geest van
biologisch-getint pantheïsme, die het best
in de vrije natuur tot zijn recht komt.
Wie een benaming voor deze groep zoekt,
zou misschien van ..Ondergang van het na
turalisme" of „Moderne renaissance" kun
nen spreken.
Uit „Moeder en kind" (1936) is
eveneens alle naturalisme verdwenen. Een
volume buigt zich over een kleine volume,
als ter bescherming. Dwars over beide
lopen brede gleuven. Het is alsof het de
vingerafdrukken zijn van een onzichtbare
hand.
Gaarne hadden we de kapitale „Fa m i-
1 ie-groep" (terra cotta, 1946) uitvoerig
besproken. De moeder heeft een kind aan
de borst, maar een gat ter zijde toont dat
zij met ruimte (Moore's symbool van het
leven) gevuld is. De vader, die ernaast zit,
met een zoontje staande tussen zijn knieën,
is wat de borst betreft gehéél leeg. Ovidxus
zou hebben gezegd: „in plaats van een
borst is er plaats voor een box-st." Henry
Moore is niet primitief, hij wil primitief
zijn.
Suggestief zijn de composities waarvan
de binnenruimten met strakke draden zijn
bespannen. Men bewondert telkens zijn
koppige consequentie, zijn zich-bepex'ken
tot de plastiek en haar oer-vormen.
Men zoeke bij Moore hij verwierf in
1948 de Internationale Prijs voor Beeld
houwkunst op de 24ste Biennale te Vene-
tié niet de beeldende rijkdom van een
Ossip Zadkine, de elegante fantasie van
Pablo Gax-gallo's smeed-ijzeren figuren.
Mcoi-e vex-meed echter de overdreven
deformatie van het menselijke lichaam,
Zoals Jacques Lipchitz die riskeert.
IJ DIE ER EEN SPORT VAN MAKEN moeten zijn, blijkt een maniakale verering
de films die in onze bioscoopzalen voor de dix-igent te koesteren, waardoor
deze vertederd wordt. Voorts vindt men in
deze film, waarin muziek van drie grote
worden vertoond in vakjes onder te bren
gen, hebben bij hét jongste werk van de
Amerikaanse regisseur, productieleider en meesters is verenigd, tamelijk veel gooi-
draaiboekschrijver Preston Sturges, „Un- en smijtscènes: de reeds vermelde „gags",
faithfully yours", (het Nederlandse ver- Maar ze zijn zo intelligent aangebracht, dat
de toeschouwer aan een grote naam wordt
herinnerd: die van Chaplin. Dat heeft
Sturges mede te danken aan zijn hoofdrol-
Hitelicock verwarrende en bovendien botte speler Rex Harrison. Deze behoudt in alle
huurkantoor heeft de letterlijke en tevens
rake vertaling „Niet geheel de Uwe" ver
smaad voor de met een vroegex-e film van
titel „Achterdocht") keuze genoeg. Zij
kunnen „muziekfilm" op het etiket schrij
ven, of „kadervertelling", of „klucht" en
situaties zijn waardig, doch tevens zo on
navolgbaar ironisch uiterlijk, dat men
onwillekeurig de indruk krijgt xnet een
zij zullen dan altijd ongelijk hebben, want groteske persiflage op de onvergankelijke
„Niet geheel de Uwe" is dat alles tezamen thema's uit de wereldlitteratuur te doen
en nog wat meer.
Dat meer schuilt in de prachtig uitge-
te hebben.
Het pleizierigste van deze rolprent is wel,
buite tegenstelling tussen de verbeelding dat hij het gevoel geeft, dat men aan de
en de werkelijkheid, tussen de dx-oom en
het leven, die de kern vormt van deze
Ihlmj i?
Vy ziji
toekomst van de werkelijk geestige film
niet behoeft te wanhopen. Het verfilmen
schiedenis van de tempe- van een vrolijke, humoristische geschiede-
ï-amentvolle Engelse diri- nis is wel het moeilijkste karwei dat er in
gent Sir Alfred de Carter, de studio te bedenken valt. Men heeft
die redenen heeft om na geen twee handen nodig om de namen van
zijn terugkeer van een hen die deze kunst verstaan, af te tellen:
te Chaplin, Capra, Clair en Lubitsch, waaraan
gaarne toe-
J. H. B.
concertr-eïs zijn vrouw van ontrouw
verdenken. Terwijl hij dirigeert roepen de we dan nu Preston Sturges
klanken van het ox-kest allerlei dwang- voegen,
voorstellingen bij hem op. De zoetvloeien
de ouverture tot de opera „Semiramis" van
Rossini wordt de begeleiding van een
pervex-se moord op de verdachte geliefde,
de Venusbergmuziek uit „Tannhauser"
wekt kwasi-edele gevoelens op, Tsjaikofs-
ki's „Francesca de Rimini" tenslotte sug
gereert hem een theatrale zelfmoord. Deze
fragmenten vormen zowel een lust voor
het oog als voor het oor, juist door het
samenvallen van visuele en auditieve
grapjes.
Toch. moet dan het naar onze smaak
beste deel nog komen: de talloze „gags"
lachstukjes die ontstaan wanneer Sir
Alfred het in de geest doorleefde in prak
tijk wil brengen. De gramofoonplatenop-
nemer onmisbaar detail voor de moord
blijkt hulpkreten van een in doodsnood
verkerende vrouw als koeiengeloei te
reproduceren, er is geen inkt in huis om
als edelmoedige minnaar éen formidabele
chèque ten bate van de trouweloze gade
uit te schrijven en het partijtje „Russische
roulette" ter versiering van de zelfmoord
mislukt, omdat er geen patronen bij de
revolver zijn.
Dit alles heeft Preston Sturges gelardeerd
met de ene verrassing na de andere, vooral
met behulp van geluidseffecten. Zijn rits
sluitingen brengen de wonderlijkste ge-
dachtensprongen teweeg, de detective die
volgens de geijkte opvattingen een anti
pathieke tegenvoeter van Sir Alfred zou
Noodweer in Amerika
eiste 52 levens
Tengevolge van storm en sneeuwjacht
zijn Maandag in de Verenigde Staten 52
personen om het leven gekomen; de mate
riële schade wordt op millioenen dollars
geschat. In 't Noord-Westen stierven negen
personen door een sneeuwstorm, terwijl
anderen óm het leven kwamen door vex*-
drinking of ongevallen op gladde wegen.
In Montana was de temperatuur 43 graden
onder nul. In' Quebec kwamen vier per
sonen om het leven tengevolge van de tot
een orkaan aangegroeide stox-m.
Stakingsactie in Frankrijk
Het onder communistische leiding staan
de Franse vakverbond C.G.T., waartoe 95
percent der Franse zeelieden behoort, heeft
heden alle zeelieden van de Compagnie
Générale Transatlantique opgeroepen om
op alle manieren, die hun goeddunken de
staking van hun kameraden van de „Ile de
France" te steunen.
De voornaamste oorzaak van de staking
is het niet toekennen van een maandelijkse
bonus van 3000 francs.
De Franse regering is krachtig opgetre
den tegen een dreigende staking van-enkele
duizenden mannen vliegveldpersoneel, van
het meteorologisch bureau en andere vei
ligheidsdiensten, door hen te mobiliseren
voor hun wex-k. Zij eisen een bonus voor
nachtarbeid van 50 percent.
Koning Gustaaf herstellende
De arts van Koning Gustaaf van Zweden
heeft meegedeeld, dat de gezondheidstoe
stand van zijn patiën langzaam maar zeker
vooruit gaat. De Koning ontvangt al weer
verscheidene bezoeken.
„Familiegroep", een terracotta, door Moore
in 1946 voltooid.
Men moge deze kunst aanvaarden of
niet, een bezoek aan deze tentoonstelling
werkt vex-helderend ten aanzien van de
vormentaal van de moderne plastische
kunst. Veder komt men onder de beKoring
van Moore's kennis der materialen: Verde
di Prato, Horston steen, wit albast, beige
albast, Cumberland albast, Anhydriet, Ar
meens mai-mer, Corsehill-steen, Ancaster-
steen. Hoptonwoodsteen. En even zovele
houtsoorten worden gebruikt. Het zou in
teressant zijn te onderzoeken of er verband
bestaat tussen de strekking van het beeld
houwwerk en de keuze van een bepaalde
steen- of houtsoort.
H. SCHMIDT-rDEGF.NER
Een scène uit Niet geheel de Uwe". Links Kurt Kreuger als Anthony, de secretaris
van de befaamde dirigent Sir Alfred de Carter, welke rol door Rex Harrison (links)
wordt gespeeld.
Ongebruikt gebouw
in Peking gerequireerd
Protest van de Nederlandse
regering
's-GRAVENHAGE, 16 Januari. Naar
aanleiding van het requireren van een
Nedex-lands gebouw te Peking vernemen
wij, dat het ministerie van Buitenlandse
Zaken bericht ontving Van de heer De
Voogd, die na het vertrek van de ambas
sadeur belast was met de leiding der am
bassade-zaken te Nanking, dat het zoge
naamde Oosttex-rein van het Nederlandse
gebouwen-complex te Peking door de ge-
meente-autox-iteiten aldaar werd gerequi
reerd.
Dit gebouwen-complex werd voorheen
gebruikt voor de legatiewacht. Reeds vele
jaren heeft het Oosttex-rein niet meer voor
militaire doeleinden gediend en is diet in
feite ongebruikt gebleven.
De requisitie werd reeds een week ge
leden door de gemeentelijke autoriteiten
aangezegd, waarop de Nederlandse regex-ing
aan de ambassadeursvex-tegenwoordiger te
Peking, dr. Vixseboxse, opdroeg daartegen
ernstige bezwaren te maken.
Niettemin is dus thans blijkbaar tot re
quisitie overgegaan, evenals schijnt te zijn
geschied met soortgelijke Amerikaanse en
Franse gebouwen te Peking.
Het is hier niet bekend voor welk doel de
gemeentelijke autoriteiten het Nederlandse
Oosttex-rein wensen te gebruiken. Vermoe
delijk zal dit zijn voor ihuisvestings-doelein-
den.
Nadat het bericht was ontvangen heeft
de regering onmiddellijk de vertegenwoor
diger in Peking opgedragen een nieuw pro
test bij de Chinese autoriteiten in te dienen.
Er zijn geen berichten ontvangen over
onheuse behandeling van dr. Vixseboxse te
Peking. Hij vex-blijft nog steeds in het voor
officiële doeleinden gebruikte hoofdgedeel
te van het Nederlandse complex, dat op een
afzonderlijk terrein is gelegen, enige num
mers verder aan de zogenaamde legatie
straat. Er zijn geen aanwijzingen, dat het
de bedoeling zou zijn ook tot het requireren
van dit hoofdcomplex over te gaan.
Naar aanleiding van berichten, dat de
Engelse regering aan de Nederlandse zou
hebben aangeboden haar belangen bij de
Chinese regering te behartigen, vernemen
wij, dat een dergelijk aanbod niet is ont
vangen.
Er is voor de Nederlandse regering geen
reden een verzoek in die geest te doen, aan
gezien, voorzover bekend, de Nederlandse
vertegenwoordiger in Peking niet wordt
gehinderd in de uitoefening van zijn werk
zaamheden.
Fransen uit Polen gezet
Het Poolse ministei-ie van Buitenlandse
Zaken heeft de Franse ambassade te War
schau er van in kennis gesteld, dat 21
Franse staatsburgers, die de afgelopen vier
dagen te Warschau zijn gearresteerd, het
land uit zijn gezet. Onder hen bevinden
zich Pierre Marschall, correspondent van
'het persbureau A.F.P. en Edmund Masso-
net, hoofcl van de Fx-anse repatriëringscom-
missie in Polen. Op de lijst komen zes na
men voor van personen, van wie de Franse
ambassade te Warschau niet wist dat zij
gearresteerd waren.
Agenda voor Haarlem
DINSDAG 17 JANUARI
Stadsschouwburg: „De held van het wes
ten" (Comedia), 8 uur. Gem. Concertgebouw:
Concert Residentie-oi-kest, 8 uur. Palace:
„Mijn moeder en ik", 18 j., 2, 4.15, 7 en 9.15
uur. Luxor: „De tijgerin", 18 j., 2, 4.15, 7 en
9.15 uur. City: „Moederlied", 14 j., 2.15, 4.30
7 en 9.15 uur. Frans Hals: ,,Die Fledermaus",
18 j., 2.30, 7 en 9.15 uur. Spaame: „De helse
karavaan', 14 j., 2.30, 7 en 9.15 u. Rembrandt:
„Het venster", 18 j., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
WOENSDAG 18 JANUARI
Concertgebouw, Tuinzaal: Internationale
Chr. Spiritistencentrum „De grotere wereld",
8 uur. Gebouw Cultura: ..Harmonia", lezing
ds. W. J. F. Meiners, 8 uur. Wilhelminastraat
22: Psycho-synthese B. v. d. Meer, 8 uur.
Bioscopen: Middag- en avondvoorstellingen.
