Ni
W.
paRijse silhouetten
G
Denk - om - je - goeie - jurk!
De officiële kant
Practische kinderkleding
M
H
D
'off in oog.
Blik op Amerika
van een gelukkig feest
Tref goede voor
bereidingen
Na een kwartier kiert de deur
langzaam open en het kind Lilïbeth
maakt haar rentreeNiet.berouwvol,
eerder pruilend. Doch wel verlegen
met het hoofd naar de grond. Ze
posteert zich tegen de muur en
zwijgt. Maar als ik daar geen notitie
van neem wordt het haar op den
duur te machtig. De vernedering is
tè die]). Uitdagend heft ze het rood-
blonde hoofd en tartend blikt ze me
aan. Haar wraak is groot, haar wraak
is zoet. „Jij bent een stoute Mam. Ik
vind jou niks lief. En jij mag lekker
oók niet op mijn ver jaarpartijtje
komen!"
Ik zwijg, want moeders moeten
nooit in discussie treden met haar
kroost. En dan is alles weer goed.
Het kind Lilïbeth fleurt zienderogen
op. Ze heeft haar gezicht gered. Dat
is voor haar erg belangrijk. Dat ik
het mijne verloren héb, hindert niet.
Dit laatste bedrijf was maar een
schijnvertoninkje. Dat weten we-im
mers allebei/
Vrouwenpagina
van
Zaterdag 13 Mei 1950
64e Jaargang No. 19549
kan n. ni«t ictolra. wal u
'Sift, maar morgen blul rk lang
bid feenr met thee. be.
orHuit en kaas, crackers met
S in dan weer thee. Te. niet
tin sigaret. En dan ga rit me
liggen indenken hoe het ook
weer was, toen rk al» .eugdigo
Heem rond hel lerdee Rapen,
burg dartelde, waar de V.V.S.L.
zich inspande mijn morele
hoedster, de Leidse Umversi.
5,11 mijn „alma" Mater te zijn.
1 n hoe ik daar wel eens meer
luieren lag. a s de zon al
vrli hoog aan de hemel stond;
*n mij dan voorstelde hoe de
wetenschap in mij eens een
harer glorierijke beoefenaar-
«ters xou vinden. Dat ga ik
morgen beslist doen. Hoewel
ik niet weet wie de thee. be
schuit en crackers moet op-
dragen, wijl mijn gedienstige
de algemeen aanvaarde, niet
temin zonderlinge gewoonte
heeft Zondags vrij te nemen.
Notabene op Zondag, de dag
des Heren, waarop klaarblijke-
lijk iedere nuisvrouw wordt
verondersteld harder te werken
dan op de dagen, die voor de
arbeid rijn aangewezen-
aq, voordat ik zover ben. dat
'de koele lakens mijn slanke
leden langer dan gewoonlijk
blijven omhullen, zullen mijn
gedachten van de intense be.
oefening der wetenschap wor.
don afgedrongen door do
ichatorende lach mijner gelief
de dochteron. die met mijn
ipeciale ambities geen reke
ning houden on mij er
alléén morgen 1 voortijdig
aan herinneren, dat het
Rapenburg en de V-V-S-L. vèt
achter mij liggen en dat ik
reeds jaren poog van de.
huwelijkse staat een nieuwe
wetenschap te makon. Waarin
ik in alle eerlijkheid gezegd
- noq steeds niet ben ge
slaagd.
iettemin is het morgen Moe-
derdag met thee on beschuit
op bed, bloemen op tafel, oen
taart in de kelder en een doos
bonbons in de kast. En dan
zal mijn oudste, lichtelijk
eigenwijze vijfjarige mij wel-
licht om half zeven al vragen
wanneer het „feest" nu eigen-
lijk begint, terwijl de jongste
van de twee haar stembanden
noodzakelijk schijnt te moeten
oefenen in een constante kreet
van onverstaanbaarheden,
waaruit ik heb loren afleiden,
dat zij mij belecid uitnodigt zo
«nel mijn bonen mij kunnen
dragen naar haar toe te
komen.
o zal ongetwijfeld mijn Moe
derdag beginnen. En dan
denk ik verder, dat dat toch
.niet zo héél slecht is, want je
kunt tenslotte nooit weïen ol
een dier twee goudblonde
duvels later niet het troetel,
kind van de wetenschap zal
worden. Al doet het gespeel
met poppen mij verwachten,
dat ook zij wellicht door de
son of andere ,nian op een
gegeven ogenblik uit do licht-
blauwe sfeer van de Leidse
vrouwelijke studentenvereni
ging zullen worden getrokken,
vooraleer zij haar studenten,
kamer in het meisjeshuis op
ae Witte Singel of daarom
trent met bullen van geleerd
heid kunnen behangen.
oelt U, waarde lezeres, mede-
moeder, waarheen mijne ge
dachten vlieden Voelt Ge de
pijn van oen in zijn zucht naar
wetenschap geteisterd hart;
maar do vreugde om die stem
den, die mij uit mijn zoete
dromon van thee en beschuit
wekken
•j jtr, laat die peuters wa!
vloeitjes plukken in de tuin,
•n madeliefjes uit het graa:
wat ze tien glaasjes vuil ma-
u 'e Zondags altijd
M|t moet afwassen en laat
!8 het leest organiseren, zoals
*6 dat zelf hebbon bedacht.
lal het best denkbare feest
njn.
N'et om de taart en de bon
dons, maar om die stemmetjes,
ïegnjpt U, die er kennelijk
niets van snappen, maar zon-
?«"elke U geen moederdag
louat kunnen vieren-
tnoge vooral do zon een
beetje schijnen-
«armee moeten we al blij ge-
«teeg zijn.
HELEN.
,e Dank voor
JJW brief. Laten we vooral geen
orooaoproer gaan proclameren
•jt geen onderscheid tussen de
?®r8,v°n wittebrood en bruin,
rood. Ik eet iedere dag vijf of
'"Procent aardappelmeel. Ik
j j ,er niets van on ik ben
wwibcmg voor puistjes en zo.
ouwens, hoe dacht U er vijl
Neul" I1?]* ^?r geleden over
Nou ziet U zelf. Overigens sans
mannelijk© opposanf.
Dit is draagbare kinderkleding
zijn spreekgestoelte bestegen en de
kreten van een delirorend enthou
siasme weerschalden tegen de bomen
van het omringende woud. Dè jon
gens waren er nu weer helemaal in.
C'est lui, lc général, die met die
mooie pet op? Ja, zei ik, maar wees
stil. T)e Gaullc spreidde zijn lange
armen uit als wil.de hij deze ganse
massa aamzijn voeten tc kénnen ge
ven hpe^eèr hij hun aanwezigheid
wel "waardeerde. \Vat doet hij" reuk,
riep Igor opgetogen. Stil. vermaande
ik. Gaat hij nu een verhaal vertel
len? Ja, zei ik weer, maar jij mag
hier niets zeggen. Daarna zette ik,
uitgeput, mijn zoon weer op de
grond.
De Gaulle ving aan te spreken.
Een knappe rede die mij als
leek toch niet helemaal van dema
gogie gespeend scheen. Het ging over
Amerika en Rusland cn Duitsland en
mijn jongetjes begonnen 't steeds
minder boeiend te vinden en infor
meerden steeds nadrukkelijker naar
de beloofde molentjes. Toen begon de
generaal over zijn politieke tegen
standers in het binnenland, over die
slappe potentaatjes in dc regering en
over dc communisten. Hij wond zich
verschrikkelijk op en de microfoon
kon zijn gramschap nauwelijks meer
verwerken. Ik voelde een klam
handje tegen mijn arm en meende
toen echt boos te mogen worden. Ik
wierp een blik zonder welwillend
heid naar beneden.
En een heel bedrukt stemmetje zei:
j'ai peur, maman.
We maakten ons toen- maar los
uit dc massa, cn ik heb twee
molentjes gekocht. Het was me dui
delijk geworden dat hun levensweg
waarschijnlijk toch niet naar de po
litiek zou leiden.
Parijs, 8 Mei 1950.
ève.
Toen men Socrates vroeg,
wat beter was. trouwen of
niet trouwen, antwoordde hij:
,,Wat je ook doet, je zult het
berouwen!"
De 1 Meidag wordt sedert de be
vrijding in Frankrijk als een
nationale feestdag beschouwd de
Fransen zijn dol op nationale feest
dagen en dc partijen die de socia
listische traditie in ere willen hou
den organiseren dan hun meetings cn
hun optochten. De communisten in
het Noorden van de stad. tussen dc
Bastille en de Place de la Républi-
que. de socialisten in het centrum
on de gaullisten in het Westen, in het
Bois de Boulogne waar dan op de
vermaarde renbanen een soort ker
mis of sportfeest wordt gehouden.
Een toespraak van generaal de
Gaulle vormt natuurlijk cle hoofdat
tractie der festiviteiten.
Het was die dag prachtig zomers
weer. het Bois de Boulogne is
een paradij slijk woud met zijn bos
paadjes. waterpartijen en goedge
luimde wandelaars cn omdat ik ten
slotte zo'n politieke landdag met be
zienswaardigheden óók wel 's mee
wilde maken, stelde ik mijn beide
zevenjarige zoontjes voor die middag-
eens Boulogne-waarts tc trekken.
Het plan werd met geestdrift be
groet en zo gingen we dus op weg.
In de autobus vertelde ik vast over
de vele attracties die hen te wach
ten stonden, over de boksers en de
ent U dat liedje van Char-
-*-*■ les Trenet, waarin hij de
Franse kindertjes ,,op hun Zon-
igs" beschrijft of liever be
zingt? Hoe ze met stijve boord
jes en witte jurken mee uit mo
gen, maar ,,ils sont plus tristes
que maman ne croit" en zelfs
een snoeperijtje kan ze niet op
vrolijken. ,,Les enfants s'en-
nuient le dimanche", klinkt het
in-droevig. Nu, we kunnen het
ons voorstellen. Je moet ze maar
eens gezien hebben, die kleine
grote mensjes, met hun witte
handschoentjes, grote hoeden,
lakschoentjes, gesteven jurken
en zijden blousjes. Net étalage
popjes! En dat alles alleen om
moeders ij delheid te strelen. Ge
lukkig is het slot van het lied
wat vrolijker. „Want," zegt zo
ongeveer Trenet, „kom je door dc
week in de Parijse straten, dan
tintelen ze van leven en rumoer
en van de juichkreten van de
spelende jeugd, die er dan heel
wat nonchalanter uitziet." Dat
lean ook niet anders, want je
kunt moeilijk van de Parisienne
verwachten, dat ze haar kinde
ren er altijd gesteven cn in
smetteloos wit bij laat lopen.
Dat zou bovenmenselijk zijn!
Al is Frankrijk dan ook het
land van de mode, wat de kin
derkleding betreft kan het nog
heel wat van Amerika leren.
Trouwens, Nederland ook. Her
innert U zich nog die zendingen
kleertjes van na de bevrijding?
Natuurlijk, het meeste was oud
en er ontbraken knopen en wat
dies .meer zij, maar hoe vaak
werden we niet verrast döor
handige vondsten. Een vriendin
van me kreeg zeer onlangs' een
dik pak kinderkleding, spiksplin
ternieuw, gestuurd door haar
zuster in New York. Ik ben
gaan kijken en we waren ver
rukt. Daarginds, aan de andere
zijde van de Oceaan, weten ze
wat robbedoezen en hun moe
ders toekomt! De jongensbroe
ken bijvoorbeeld, lang en kort,
van ripsfluweel en khaki, heb
ben allemaal ritsen zo hier en
daar en elastiek in de rug. Het
ei van Columbus en daarom is
het des te onbegrijpelijker, dat
we hier zolang hebben gesuk
keld met bretels, opknooppakjes
en riemen. De jurkjes, de pya-
ma's, hemdjes, broekjes, truitjes,
overalls, alles is in Amerika
even solide, practiseh en een
voudig. Vooral die twee laatste
eigenschappen zijn van niet te
onderschatten belang, 't Maakt
de kinderen een stuk zelfstan
diger, wanneer ze zic'h zonder
hulp kunnen aan- en uitkleden
en niet om de haverklap moeten
worden geassisteerd bij het kno
pen van strikjes en banden.
Misschien letten wij bij het
kopen en maken van kleren voor
onze spruiten nog te veel op het
mooie en tc weinig op de prak
tijk van het dagelijks leven.
Misschien houden de confectie-
fabrikanten er te weinig reke
ning mee, dat kinderen na het
opzitten en pootjes geven ook
wel eens naar hartelust willen
stoeien en ravotten. In ieder
geval doen beide groepen er
goed aan, hun blik op Amerika
te richten, want dat is het land,
waar men op het gebied van de
kinderkleding de anderen ver
vooruit is. Het zou een verade
ming zijn wanneer uitroepen als:
denk-om-je-goeie-jurk en hè-
kind-wat-zie-j e-er-uit voorgoed
uit de wereld waren! Zover is
het nog lang niet.
Maarwie weet!
ARLETTE.
Ieder huisgezin heeft zijn ups en
downs, zijn feestdagen cn zijn
tijden van zorgen. Dat is zo 's we
relds loop en het is goed. Heeft men
niet het donker nodig om het licht
te zien? Maar nu is er feest op komst,
een heerlijk feest! Onze dochter gaat
zich verloven! Is er eigenlijk wel een
mooiere tijd om dit feest te vieren
dan nu, in het voorjaar? Alles bui
ten is mooi en jong, de dieren, de
planten. En daar over een heerlijke
zonneglans, Nee, er is geen mooiere
entourage denkbaar voor dit prille
geluk. En wij zien in de overgeluk
kige stemming van deze twee jonge
mensen onze eigen jeugd weer terug.
Wel hebben wij ondervonden, dat
ook het huwelijk zijn moeilijkheden
kent, maar zij denken daar nu nog
niet aan, zij zijn onzegbaar blij en
gaan de toekomst zonnig tegemoet.
En v/ij. wij willen ook blij zijn met
onze kinderen! Wij gaan er een
pi'acjitig feest van maken!
Maar wat komt daar veel bij te
pas! Eerst de vraag beantwoorden:
wel of geen receptie, officieel of
semi-officieel? Wij zijn niet zo vlug
klaar met deze vraag te beantwoor
den. Het antwoord hangt van veel
factoren af. Heeft U een grote ken
nissenkring, woont U in 'n stad waar
veel familie van U woont, hebben de
verloofden veel vrienden? Het wordt
een wikken en wegen. Voor hen, die
pas in een plaats wonen en dus niet
zo veel kennissen, hebben loont het
wellicht de moeite niet om te reci
piëren, Zit U temidden van familie,
dan verdient het misschien aanbe
veling de receptie achterwege te la
ten en een meer intiem dinertje of
soupertje daarvoor in de plaats te
laten komen; ofwel de receptie be
scheiden te houden en meer zorg aan
een feestmaaltijd te besteden.
Draagt de receptie een officieel
karakter, dan wordt meestal niet
voor allen op een zitplaats gerekend
slechts voor de oudere bezoekers
en wordt 'n petit-four of 'n bon
bon en b.v. een glas wijn gepresen
teerd. Is het daarentegen een meer
familiaire, receptie, dan is er voor
iedereen een plaats rond eon of
meer tafcis of tafeltjes, wordt gebak
gereserveerd, gaat men nog wat
..borrelen" en blijft men uit de aard
der zaak langer zitten.
Hoe het ook zij, het verdient aan
beveling zorg te dragen, dat op dres
soir of buffet schalen met bonbons
en petit-fours on presenteerbladen
met glazen klaar staan. Vanzelf
sprekend moeten voldoende perso
nen aanwezig zijn om te serveren.
Men is gewend aan personeelschaar-
ste en men neemt het niet kwalijk
als zusjes of vriendinnen met scha
len rondgaan en broers of vrienden
helpen bij het serveren van dc wijn
of het aperitief: Port, Sherr.v, Ma
deira, Vermouth. Er kunnen hierbij
zoute amandelen, blokjes kaas of
bitterballen worden gegeven. Een
jong broertje of zusje zal zich zeker
reuze vereerd voelen als het bij het
presentie-boek mag staan in dc ves
tibule of de hal Zo'n bock is als
een interessante 'herinnering, gemak
kelijk als ondersteuning y&n ons ge
heugen en het kan bok weer bij de
huwelijksreceptie dienst doen.
Voor diner of souper is dc tafel
natuurlijk feestelijk gedekt met
vrolijke kleurrijke bloemen, kande
laars en toepasselijke menukaartjes.
Een extra bloemversiering kan de
plaats van de feestelingen aangeven.
Als het souper warm is, is het niet
veel verschillend van een diner. Men
kan een souper wat later op de
avond geven cn het bestaat door
gaans uit minder gangen, terwijl ook
de schotels op zichzelf wat beschei
dener zijn.
Welke schotels U zult geven en uit
hoeveel gangen li het diner zult la
ten bestaan, hangt af van de draag
kracht van Uw beurs en het aantal
bedienden waarover U kunt be
schikken. Besluit U er toe een kok te
nemen, dan kunt U van te voren U
terdege laten inlichten.
Voor een „koud souper" wordt
meestal toch wel een warme ragout,
croquetten op nierbroodjes gegeven
Het kind Lilibetli heeft, wel eens
een balsturige bui. Dan komt ze
humeurig uit school en wil niets.
Geen boterham en geen kop choco
lademelk en ook geen zoen. Als een
man zo doet vraag je: „Wat heb je
gehad op kantooren dan komt het
er van zelf wel uit. Maar het kind
Lilïbeth is vervelend-zonder-meer.
Volkomen onberedeneerd. Ze schopt
tegen de tafel en tegen de box en als
je er dan wat van zegt, vlijt ze zich
in haar volle lengte op de grond en
boudeert.
Nu kun je twee wegen bewande
len: ijskoud negeren of trachten door
een afleidend opmerkinkje beweging
in de inerte massa te krijgen. Soms
helpt het één, soms het ander, je
kunt dat nooit zo van tevoren weten.
Maar als beide methoden falen, wat
dan? Dan raakt je geduld uitgeput
en je zou het onuitstaanbare wurm
'k-weet-niet-uiat kunnen doen. Maar
je beheerst je. Je pakt haar alleen
maar op en zet haar, onder hevig
protest, vierkant buiten de deur. En
je hoopt vurig, dat ze door deze af
straffing niet over een jaar of twin
tig met het één of ander griezelig
complex rond zal lopen; want dat
kan volgens de moderne psychologie.
Veel gezonder dan jam, suiker of
hagelslag zijn de boterhambe-
ieggingen van rauwe groenten, zoals
sterrokers en radijs. Deze zijn name
lijk rijk aan vitamine-C en juist na
de wintermaanden hebben wc dit
vitamine zo nodig. Wat kunnen wij
in dit seizoen dus beter doen, dan
onze boterhammen met de pittige
groene sterrekers of wat gezellige
rode radijsjes smakelijk tc maken!
Radijs en sterrekers kunnen boven
dien gemakkelijk in eigen tuin, ook
in een stadstuintje, verbouwd wor
den; zelfs in een bloempot in de
huiskamer doet sterrekers het goed.
Sterrekers eet men gewoonlijk met
wat zout of.... met suiker en
citroensap, de ideale combinatie van
sterrekers met citroensap hebben wij
al te lang moeten missen. Zoals alle
groenten is zij het geurigst cn heeft
zij de meeste waarde, als ze zo kort
mogelijk voor het gebruik geplukt en
gewassen wordt.
Radijzen ontdoet men van de
worteltjes cn van alle blaadjes,
behalve het middelste kleine blaadje,
zodat het radijsje daaraan vastgepakt
kan worden. Als garnering op sla
schotels gebruikt, verhoogt de radijs
met haar felle kleur het smakelijk
aanzien van het gerecht.
Sterrekers met haring
Dc sterrekers wassen, fijnsnijden
of fijnknippen. Enige zoute harin
gen schoonmaken, weken en in stuk
jes snijden. De sterrekers en de ha
ring vermengen en er wat slasaus
aan toevoegen.
of b.v. een of andere sla. Daarbij
geeft men daar kleine gewone luxe
broodjes en verder zoete broodjes.
Dikwijls wordt ook, de altijd feeste
lijk aandoende taart aan het slot
(van welke maaltijd ook) gepresen
teerd.
Hoe U deze dag ook wilt inrichten:
bodenk van te voren alles heel goed.
Denk niet: „dat komt wel" of „dat
zien wc dan wel". Geloof ons: zelfs
als U het feest goed hebt voorbereid,
zijn er altijd nóg onverwachte, soms
héél moeilijke, toevalligheden. Neem
dus het zekere voor het onzekere!
clowns, de snoepkramen en de valsc-
musette-orkesten en natuurlijk ook
over de generaal-bevrijdèr cn de
verdiensten die deze zich voor het
vaderland verworven had. Je moet,
als moeder, nu eenmaal elke kans
aangrijpen die dc kennis der jeugd
vermeerderen kan. - -
We arriveerden, bekeken de
boksers, slenterden langs de
vele kraampjes, ik in elke hand een
knuistje, verhit door de spanning
over hetgeen gebeuren ging. De
jongens kwamen ogen te kort om
alles op tc nemen en vonden dit een
zeldzaam goed feest. Toen begonnen
dc loudspeakers te loeien dat ..le
general" zijn woonstee had verlaten
en binnen weinige minuten werd
verwacht. Of de „compagnons"
zoals de leden van de RPF elkander
noemen zich dus maar vast rond
dc katheder wilden scharen. Die
katheder was zeker 10 meters hoog
cn bovenop dat bouwwerk van latten
en palen was een microfoon geïn
stalleerd. Het lukte ons een plaats te
veroveren op een kleine honderd
meter afstand. En toen maar wach
ten. Tè lang voor de smaak Van mijn
knaapjes die duidelijk ongeduldig
gingen worden. Ze drensden over het
molentje dat ik hun in het vooruit
zicht had gesteld en ze lieten ook
wel merken dat, bij nader inzien, de
generaal hen toch eigenlijk aanmer
kelijk minder belang in vermocht te
boezemen dan die harmonicaspeler
en die berenleider daar bij de in
gang. Maar gelukkig arriveerde toen
eindelijk de lange en grote nian, in
generaalsuniform gestoken. Uit veie
duizenden kelen weerklonk de be
kende kreet: de Gaulle au pouvoir
(de Gaulle aan de macht) en mijn
zevenjarige telgen brulden lustig
mee. Maar verscholen tussen de rok
ken cn de pantalons der „compag
nons" hadden ze de generaal nog
steeds niet aanschouwd, weshalve zij
van me eisten dat ik ze de lucht in
zou tillen. Ik koos dè lichtste uit
een 28 kilo en hees die op mijn
schouders. Protest van de ander. Bij
stand van een hoffelijke buurman die
nummer twee voor zijn rekening
nam. Inmiddels had de Gaulle lang
zaam en nadrukkelijk de trap van
