iin uitzet voor de keuken
paRijse silhouetten
Kamerbewoners
Ooi) i" °°9
f^X^oa-
Sta krant hierachter dat nee-
echte krao Qula van de
Een voorlichtingsinstituut
in Den Haag
goede tuit
Wat wèl,
wat niet
goede tuit
slechte tu«t
Vo
en voedingsproblemen
E
Het katoentje
In de gratie
der gf°'® .„iieaa s van de
f^hüüwhoaeschool te Wage.
La Pn eenstudieweek voor
S^Sfar-»*
"e Weiding gehouden.
is toepas-
-„„atnnscnap. die als hoog-
S5j0,l heelt het getak en de
«hoort Ml het geeft. waar.
rede tevens een groot maat-
schappelijk belang wordt ge-
diend.
7. en daarmee weet het net
„goed ol' En verder'ging
U,l „ver efficiënte productie en
ïciënte consumptie- Voortaan
j ik mijn. gel.e den waar.
luwen, dat ze bil tijden met
efficiënt zitten te consumeren,
als mijn man alle groenten ver-
«bert en de aardappelen laat
passeren en mijn jongste melk
it te verknoeien.
Lor waar ik vooral de kriebels
ren heb gekregen, is van de
mededeling van de landbouw,
sinister, dat meer dan drie-
iwart van de nationale produc
tie, of, om het precies te zeg-
«n 85 procent, in handeri komt
a de Nederlandse huisvrouw
Vj) gaat maar over 12,5 mil-
5sJ gulden
dan kijk ik naar mijn huis.
ccndbeursje. dat op de helft
mde maand al zo zielig leeg
aanvoelt- Maar wij met z n al
len spelen dan toch maar met
milliarden.
Hoor alle gekheid even daarge-
leien: waar gaan we nu eigen-
lijk naar toe, als we het huis
houden ook al tot wetenschap
gaan promoveren? Let eens op,
hel komt nog zover, dat je in
ons goede land alleen mag
huwen, als je je candidaats in
ca huishoudwetenschap hebt
afgelegd oi het nog hoger op
ie wetenschappelijke ladder
hebt gebracht. En als ik dan
nog lees wat Daphne bij de
voorlichting van de Huishoud-
raad in Den Haag allemaal
voor uitgekiende tuiten heelt
ontdekt, dan begin ik lang
zamerhand een afschuwelijk
minderwaardigheidscomplex te
krijgen.
Ik ga
vast de hele dag lopen
danken aan die tuiten van
mijn potten die niet volgens de
regelen van de kunst zijn ge
bogen. Als ik me dan met de
grootste moeite over die de
pressie heb heengewerkt. dan
denk ik weer aan de weten
schap van de efficiënte con
sumptie en ga ik op de grond
olie kruimels mijner dochteren
liggen op te pikken, nademaal
er van de productie niets ver
loren mag gaan. omdat we
onders niet aan dat bedrag
van een milliard of wat komen.
ik n
t er gewoon niet aan
denken wat er in al die huis
houdens aan guldens wordt
opgeveegd Hele vacanties,
gewoonweg. Wat zeg ik, nieu
we fabrieken worden er ver-
Jaar wat ze in die Studieweek
ia Wageningen waarschijnlijk
nret hebben geleerd, is dat er
hij het huishouden ook nog
een beetje hart te pas komt.
Gwoon een beetje liefde. Een
i ju j0rg' een keelJ*e oplet-
'tegenstaande minister Mans.
holt.
k heb me voorgesteld, dat ik mijn uitzet voor de keuken moest
aanschaffen en omdat de Ned. Ver. van Huisvrouwen in Den
Haag een Instituut tot voorlichting bij huishoudelijke arbeid heeft,
ben ik daar mijn licht eens gaan opsteken.
Aan dit instituut werken in Den Haag een achttal vrouwen,
o.w. verschillende scheikundigen, die tijdens hun huishoudelijke
bezigheden proeven doen met pannen en andere voorwerpen, die
in de keuken door de huisvrouw worden gebruikt. Deze huishou
delijke artikelen worden gekeurd, en indien de medewerksters van
het Instituut van mening zijn, dat zij het beste en in het gebruik
het goedkoopste zijn, dan kan het Instituut haar merkteken aan
de producent van het artikel verlenen, zodat de huisvrouwen kun
nen ziendat zij gewaarborgde artikelen kopen.
De leden van het Instituut
puzzlen ook uit, hoe de huis
vrouw kan bezuinigen in de huis
houding en op de tijd, die zij aan
het huishoudelijk werk besteedt.
Kortom, het Instituut verschaft
aan de leden van de Ned. Ver. voor
Huisvrouwen allerlei adviezen, die
bij het besturen van de huishouding
te pas kunnen komen.
Het Instituut heeft in verschil
lende plaatsen correspondenten, die
voor de afdelingen van de Huis
vrouwenvereniging het contact
vormen met het Instituut in Den
Haag.
Het was juist koffietijd, toen ik
bij de presidente, mevrouw J. W.
van Iterson-Rotgans, arriveerde en
in de keuken floot de melkkoker,
ten teken, dat de melk kookte.
„Een dergelijke melkkoker is al
leen dan deugdelijk," zei mevrouw
Van Iterson, „indien de afstand
der wanden, waartussen het water
kookt, minstens 2 cm is. Is de
ruimte kleiner, dan is de melk
koker niet betrouwbaar, dan doet
het water geen dienst en dan
brandt de melk aan."
En toen wg met de koffie bezig
waren, kwam het één van het an
der. Mijn gastvrouw had een kof-
fiepotje, dat niet goed schonk U
weet wel, waar de druppels van de
tuit langs de pot naar beneden
lopen „Een pan of kan schenkt
goed," vertelde zij mij, „wanneer
bij het terugplaatsen van de pan,
pot of kan in de verticale stand, de
laatste druppels, die aan de schenk-
rand of tuit blijven hangen, niet
naar beneden druipen. De druppel
kèn blijven hangen aan een hori
zontaal oppervlak. Aan een staafje
blijft een kleinere druppel gehecht
en deze is kleiner naarmate het
staafje scherper is."
„Bij gebruik van een aluminium
schenkrand d.i. een platgeslagen
metalen rand vervolgde me
vrouw Van Iterson, „verplaatsen bij
het einde van het schenken de
laatste druppeltjes aan de scherpe
rand zich naar de onderkant daar
van, die horizontaal is en waaraan
ze gemakkelijk blijven hangen en
daarna opdrogen."
Mevrouw Van Iterson en haar
medewerksters geven de voorkeur
aan aluminium pannen. „Ze gaan
twintig dertig jaar mee en heb
ben enkele voordelen boven emaille.
Weliswaar zit men momenteel nog
met de moeilijkheid, dat het goede
aluminium er niet steeds is, maar
het begint weer te komen."
Deze huisvrouwen, die een groot
deel van hun tijd besteden met ex
perimenteren en onderzoeken, zijn
ook van mening, dat pannen met
tuitjes zelden aan de eisen voldoen,
die men er aan mag stellen. Ze
moeten twee tuitjes hebben, voor
links- en rechtshandigen. De pan
nen met tuitjes kunnen nooit geheel
met een deksel worden afgesloten
en ze zijn nog duurder dan pannen
met een schenkrand.
Metalen kannen zijn goed, wan
neer de tuit in een scherpe rand
eindigt, welke rand aan de onder
kant vlak of hol is.
Voor alleenwonende vrouwen is
er nog altijd een dringende behoef
te aan kleine pannetjes. Men is nu
dikwijls gedwongen glazen of aarde
werk-schalen te kopen, welke on
voordelig zijn in het gebruik, om
dat zij slechte warmtegeleiders zijn.
Bij pannen moet men voorts de eis
stellen, dat zij geen opstaande ran
den hebben, maar inliggende dek
sels en dat zij buikig van vorm zijn.
Dit laatste bevordert een snelle
verwarming.
Practisch in 't gebruik zijn de als
nestschalen in elkaar passende
Bombé-pannen. De bodem van
deze pannen is rond en de deksel
past precies op de pan, zakt er dus
niet in.
Wie bij haar keukenuitzet een
schuimklopper koopt, behoeft niet
een mooi uitziende klopper te ne
men, zoals er verschillende op bij
gaande foto zijn afgebeeld. Num
mer vier is de beste en de goed
koopste en nummer zes is ook heel
deugdelijk.
De scheikundige huisvrouwen van
het Instituut hebben o.m. gecon
stateerd, dat men zeep kan bespa
ren door het water met soda te
ontharden, dat er ook in Utrecht
glaspotloden te krijgen zijn,
waarmee men op glas kan schrij
ven, en dat er een stofzuiger in de
handel is, die zo'n licht omhulsel
heeft en toch een zware motor, dat
de huisvrouw hem in speciaal
er voor gemaakte riemen op de
rug kan nemen, zodat zjj zonder
bezwaar trappen, hoge richels en
boeken op hoog-bevestigde boeken
planken kan schoonzuigen.
Alles is per slot van rekening
maar een weet! Doet U bovendien
niet te veel huishoudelijk werk
staande, maar gebruik b.v. bij het
strijken een zitbankje. En denkt U
er dan eens over, als U met de tgd
niet uitkomt, hoe U de uren van de
dag kunt besteden. Een volgende
maal kom ik terug op het chapitre:
werkschema. DAPHNE.
OLLEDIG pension" is duur
11 en het is begrijpelijk, dat vele
kamerbewoners zelf voor hun eigen
broodmaaltijden zorgen en zelfs
vooral het vrouwelijk gedeelte
ook voor het warme eten. Dit is ze
ker economisch als U temidden van
getrouwde broers en zusters zit, die
U natuurlijk wel eens te eten vra
gen of als U b.v. regelmatig het
week-end naar huis gaat. U zou dan
immers voor de „volledige pension"-
prijs veel te weinig warme maaltij
den krijgen.
Wanneer U echter voor goede
warme maaltijden wilt zorgen,
vraagt dat nog al wat werk, niet
alleen het koken maar ook de voor
bereidingen: menu samenstellen,
boodschappen doen. En omdat U na
een dag van hard werken op kan
toor, fabriek, school of atelier ook
graag en zeer terecht tijd voor
ontspanning over wilt houden moe
ten wij de warme maaltijd en alles
wat daarbij komt in zo kort moge
lijke tijd zo goed mogelijk gereed
maken. Een oud, echt Hollands
spreekwoord zegt: Wie zijn verstand
niet gebruikt moet zijn benen ge
bruiken en dit is prachtig hierop van
toepassing. Overdenk dus van te
N dan nu maar weer 's wat
silhouetjes geworpen op de Pa-
rijse coulissen: Bing Crosby, de
Amerikaanse Tino Rossi, wandelde
één dezer dagen dan langs de Parij-
se Champs-Elysées en verheugde
zich over de zon, de lente en de wel
doende afwezigheid van autografen
jagers, gevolg van de totale onbe
kendheid van zijn physieke verschij
ning in dit land. Toen hij een beetje
moe werd nam hij met Amerikaan
se sans gêne het besluit zich wat op
het gazon neer te vlijen dat op het
Rond Point des Champs-Elysées,
halverwege de beroemde avenue is
aangelegd. Nu is het geen gewoonte
in Parijs dat een wandelaar, zelfs
in verregaande staat van vermoeid
heid, zich zo maar langs een avenue
te ruste legt en Bing's initiatief
trok dan ook wel enige belangstel
ling van de zijde dier schuifelende
massa die zich hier van vroeg tot
laat over de trottoirs beweegt. De
Parijzenaar is van nature al een wat
nieuwsgierig wezen een rat op
het wegdek ontketent hier een
volksoploop en aan belangstelling
had de zoetgevooisde Amerikaan
dan ook bepaald geen gebrek.
Toen de vlotte gang van het ver
keer op deze slagader van Parijs na
een kwartiertje werkelijk wat ge
compromitteerd dreigde te worden
door mr Bingue Crossebi gelijk
men de naam hier prononceert
besloot zo'n aardig kwiek Parijs
flicje 'n smeris, met permissie
zich eens met het geval in te laten,
en nadat deze zich een weg door de
drommen had verzekerd, kwam dan
het rituele verzoek om de papieren.
Nooit van gehoord, repliceerde
Bing. Wat doet u hier dan, wilde de
agent graag weten. Geen antwoord.
Waarop de zanger uit werd geno
digd de man der wet te volgen. Op
datzelfde moment schoot er zo maar
een idee door Crosby's hoofd. Uit
zgn vestzak haalde hij een sleutel
bosje waaraan ook een medaille
hing. Op die medaille stond gegra
veerd P.G.A., de initialen van Pro
fessional Gulfers Association (Bing
schijnt een verwoed speler te zijn
met 25 kampioenschappen op zijn
naam).
Wat moet dat? vroeg de agent
met professioneel wantrouwen.
Dat wil zeggen, legde Crosby uit,
Police Gard of America. Anders ge
zegd: collega reik me de hand!
Toen kwamen de stukken natuur
lijk even anders te liggen en met een
amicale klop op de schouder werd
Bing's belaagde yrjjheid .weer her
steld. Niettemin wilde het Parijse
agentje dat per definitie dus min
stens twéé maal nieuwsgieriger is
dan een doorsnee Nederlandse leze
res: uit hoofde van zijn inwoner
schap èn wegens zijn kwaliteit van
handhaver der orde dan toch nog
wel 's even weten hoe zijn ambts
broer dan toch zo in zijn jachtveld
verzeild was geraakt. Dat zit zo, zei
de bereidwillige kwinkelaar, ik heb
vacantie. Twee maanden, en betaald
natuurlijk. Daar had ons flicje niet
van terug. Twee maanden vrijaf in
het buitenland met nog 'n flinke
duit r.p zak; beduusd en een tikkel
tje afgunsrig vervolgde hij zijn pad.
Bing Crosby ging eveneens zijns
weegs met het prettige gevoel weer
's even een kwartiertje in het mid
delpunt der belangstelling verkeerd
te hebben.
IN het Franse stadje Royan is de
zer dagen Madame Martha Lema-
rié overleden, die de leeftijd van vijf
en zeventig jaar had bereikt. Om
streeks de eeuwwende genoot mevr.
Lemarié een zekere glorie (die haar
overigens door velen aangevochten
werd) als vrouwelijk pionier der
wielersport. In de kranten stond zij
bekend als miss Pedalett met welke
naam zij ook haar propagandisti
sche artikelen in het blad Le Vélo
signeerde. Miss Pedalett was in
Frankrgk de eerste vrouw die in
het jaar 1892 op een fiets dorst
te stijgen. Een fiets met massieve
gummie-banden die liefst vier en
twintig kilo woog. Ze was dan ge
vend zich te kleden in een pantalon
van het genre waarmee ook de Zoua-
ven zich uit plachten te dossen, en
ze had altijd veel bekijks. De Parijse
Prefectuur had haar een rijbewijs
uitgereikt nadat ze het officiële exa
men met goed gevolg gepasseerd
had.
Miss Pedalett heeft heel wat lan
den afgepeddeld. Reed door Spanje,
Italië en België en voor de afstand
ParijsRoyan draaide ze wel vele
malen haar pedalen, doch nauwelijks
meer haar handje om. Toen ze de
leeftijd der zeer sterken had bereikt,
maakte ze nog dagelijks haar ritje
van 70 km, doch haar fiets was toen
op luchtbanden gemonteerd.
Tijdens de oorlog moest ze, na een
bombardement, mèt haar porcelein-
winkeltje ook haar fiets verliezen.
Ze heeft toen maar geen nieuw rij
wiel meer gekocht. De duiten ont
braken. Doch niet de moed noch de
animo. Miss Pedalett was een voort
varende dame wier initiatief veel
navolging gevonden heeft. En daar
om wilde ook ève even een denk
beeldig bloemetje werpen op haar
groeve. Marthe Lemarié, alias Miss
Pedalett heeft haar rust zéér wel
verdiend!
ève
Parijs, 22 Mei 1950.
Katoen is niet langer 't stiefzusje
in de familie van de stoffen. Het
is te kust en te keur te krijgen in
alle kwaliteiten en wordt overal en
op elk uur van dag en avond gedra
gen. Je kunt er alles mee doen. Zo'n
jurk als die op het plaatje is ideaal
voor strand- en andere vacantiegan-
gers. We rekenen allemaal natuurlijk
op de zon; we weigeren eenvoudig te
geloven, dat die ons in de steek zou
laten. Dus in onze koffer zo'n gezel
lig luchtig katoentje, waarin we onze
bruingebakken huid den volke kun
nen vertonen. Met een bolero'tje
voor de situaties waarin we „ge
kleed" moeten zijn. De lengte van de
rok laten we in het midden. Die
moet ieder voor zichzelf uitmaken.
Maar. tot de grond of kort, van deze
creatie zult U pleizier beleven. Ten
zij die grillige zonNu ja, daar
denken we niet aan!
ARLETTE,
voren, minstens voor een paar da
gen, wat U zult eten. Het lijkt U
misschien belachelijk, maar neem
heus maar eens een proef!
Houd bij het samenstellen van de
menu's in het oog, dat U voldoende
afwisseling moet hebben. Een maal
tijd, alleen bestaande uit b.v. erw
tensoep, of aardappelpuree met een
ei is niet goed; alleen pannekoeken
of pap, net zo min: zij bevatten niet
een voldoende verscheidenheid aan
voedingsstoffen. Zorg, dat U regel
matig melk gebruikt, eieren, kaas,
verse groenten, zo mogelijk rauw en
vers fruit. De maaltijden moeten
eenvoudig zijn om met "weinig werk,
materiaal en kookplaats te kunnen
worden bereid. Geschikt zijn b.v.
stamppot met rauwe andijvie, spina
zie of sla, een stoofschotel (stuitjes
aardappel en groente met boter, jus
of bouillon eventueel met vlees in
één pan gaar gemaakt), een stevige
soep, b.v. erwten of bonensoep,
waarvan de peulvruchten, na ge
weekt te zijn, de dag te voren kun
nen worden gaar gekookt of desge
wenst na een half uur vóórgekookt
te zijn, in kranten verder gaar ge
maakt worden, hartige gerechten
van rijst, gort of macaroni en zo
meer.
Kies steeds groenten, die weinig
voorbereiding vragen zoals tomaten,
komkommer, zuurkool, boontjes,
witlof, sla, gekookte bieten.
Laat de maaltijd liefst niet uit
één gerecht bestaan, maar neem
soep vooraf, waarvoor U eventueel
de bouillon daags te voren al kunt
laten trekken of neem pudding of
vla, die eveneens daags te voren
klaar te maken is. Ook yorghurt is
een heerlijk nagerecht, dat alleen
maar glad geroerd behoeft te wor
den en dan me,, suiker, jam of
vruchten gegeten kan worden. Van
zelfsprekend zijn ook vruchten als
„toe" zeer goed. Pannekoeken zijn
vooral na een stevige soep op hun
plaats, terwijl men heel goed na een
hoofdgerecht met een zure groente
b.v. zuurkool, appelmoes of sla, rijst
met boter en suiker of gort met ro
zijnen kan nemen. Heeft U eens een
restje stamppot of aardappelen en
groenten over van de vorige dag,
dan kunt U dat gerust opmaken,
maar door opwarmen gaan vitami
nen verloren. Doe er daarom b.v.
wat rauwe fgngesneden sla of andg-
vie door, eet er komkommer of to
maat bij of neem een vrucht na.'
Neem er tenslotte rustig de tgd
voor, om voor U zelf te dekken, zo
dat U aan een verzorgde tafel zit en
eet niet gehaast. Het voedsel komt
zó meer tot zijn recht dan wanneer
U het „slok, slok", naar binnen
werkt.
Wij willen U aan de hand van dit
weekmenu laten zien, dat U een
voudige, goede maaltijden kunt
klaarmaken. ?ij zijn voor de zomer
tijd.
Zondag: Kropsla, aardappelen,
vlees pudding.
Maandag: Andijvie, aardappelpu
ree (van aard. vorige dag), vlees
(vorige dag), fruit.
Dinsdag: Stamppot rauwe spina
zie, vanillevla.
Woensdag: Spinaziesoep (van wat
spinazie vorige dag), macaroni met
kaas en tomaten.
Donderdag: Bloemkool, aardappe
len, plak gebakken boterhamworst,
fruit.
Vrgdag: Worteltjes, gebakken
aardappelen (aard. vorige dag), ge
kookt ei, yoghurt.
Zaterdag: Sla van aardappelen,
tomaat, blokjes gekookte worst,
pannekoek.
A. v. D.
T mprimé's zijn een tijd lang uit de
A gratie geweest. Maar nu komen
ze er weer in. Monsieur Dior zegt
het en dus zal het wel zo zijn. Nu,
we hebben daar niets op tegen. Per
slot van rekening hebben we zolang
tegen stipjes en ruitjes en strepen
aangekeken, dat we wel weer eens
iets anders willen! Maar denk niet
dat de terugkeer naar het aloude en
beproefde bloemetje een feit wordt.
O, nee! Het is veel opwindender. De,
ontwerpers wensen dat de vrouw in
dierpatronen gehuld zal gaan. Vol
gens meergenoemde Heer Dior zijn
de nieuwe dessins druk en kleurig
en typisch ontsproten aan het. brein
van de moderne kunstenaar. Óp
plaatjes krijgt U een indruk.
We weten natuurlijk niet of U van
dieren houdt. Misschien niet van
echte, maar wel van gestyleerde. Of
mogelijk omgekeerd. Hoe het ook zij,
deze excentrieke leeuwen- en vis
sen- en andere motieven blijven
voor de meesten onder ons taboe. Je
moet lang en slank zijn en ben je dat
niet dan kun je beter met je huis
dier uit wandelen gaan.
ARLETTE.
Oma is een dagje op bezoek. „Heb
je wat voor me meegebracht?"
vraagt het meisje Lilibeth hebberig
als ze uit school komt. Nee, Oma
heeft ditmaal niets meegenomen. Ze
kan per slot niet altijd een tas vol
ballen en bromtollen en opwind-
autotjes torsen. Het kind Lilibeth is
reëel genoeg om dit te kunnen be
grijpen. Toch heeft ze even tijd no
dig om de teleurstelling te verwer
ken. Ze drentelt wat doelloos de
kamer rond. „Ga buiten spelen met
de andere kinderen", animeer ik,
maar ze heeft wat anders in haar
hoofd. „Oma, ga je me voorlezen?"
vleit ze. „Van „Lotje als verpleeg
ster", dat vind ik zo'n leuk verhaal".
Oma zwicht voor twee smekende
ogen. Ze raffelt enkele bladzijden af.
„Je leest niets mooi", zegt mijn
dochter critisch. ,Mijn Mama die kan
het 'veel mooierder".
Ik voel hoe een blos naar mijn
kaken stijgt. Oma's plegen gevoelige
tenen te hebben. Gelukkig is deze
Oma nogal laconiek. „O", zegt ze on
verschillig. „Vraag dan maar of je
Mama het wil doen. „Nee, nee", haast
ik mij te zeggen„ik moet even naar
de keuken". Ik weet niet wat voor
een sarduivéltje er in mijn dochter
is gevaren, maar voor ik de deur
achter me dicht trek hoor ik haar
nog net uitdagend verklaren: „Ik
kom lekker nooit meer bij je loge
ren". In de keuken kom ik tot de
conclusie dat mijn dochter een
rancuneus karakter heeft. Dat ca
deautje zit haar blijkbaar nog dwars.
Of is het hier mijn opvoeding die
hopeloos faalt? Ietwat beschroomd
ga ik de kamer weer binnen. Daar
zitten oud en jong samen in één
stoel. ,Mag ik van de zomer ook
weer eens een dagje bij je komen?"
vleit een poeslief kinderstemmetje.
„En is Opie er dan ook? En dan
gaan we samen gezellig naar het
strand, hè Omie? Dat zal leuk zijn,
hè?"
Ik haal verlicht adem. Het is alles
koek en ei. Oma blijkt vergevings
gezind. En mijn dochter is een Eva-
in-de-dop. Dat kun je haar toch niet
kwalijk nemen
ARLETTE.
Vrouiven pagina
van
Zaterdag 27 Mei 1950
64e Jaargang No. 19560
