m
jc
Het Hek van de Dam.
Iels in Den Hout
„De Amsterdamse Poort is een modern gebouw,
opgetrokken in middeleeuwse trant"
Bloemlezing van misverstanden
Overval.
KORT VERHAAL DOOR JESSIE FOLKES
r mü wel eens in een bos in Zuid-
^.llewandeld, waar de beyolkmg
op na houdt, om zodra een
[S.t„G0.n j^oToplv?_ er prompt met
Een pittoresk hoekje tussen Beverwijk en Assendelft.
"••/ins jachtgeweren op uit te trekken,
r?S(s,maai daarom nog met mm-
rtï* haoie gevogelte in de pan te
I stilte heeft voe-
die 'n hos zonder vogels heeft,
\l- Srafel dankbaar zijn voor de ac-
iL^ebsnenning, die de gevleugel-
fL '■■■-" van de bossen in ons land,
L v in stand heeft gehouden, maar
Cental heeft doen toenemen. En
l vi'ccstadsbossen zoals Den Hout geeft
wand ruimschoots reden tot te-
tóiNu nemen wij gaarne aan dat
- jjalde wandelaar er niet veel an-
mezen, spreeuwen, lijsters
C«alontwaren, maar hij die er zich
«tóEoeite voor geeft kan er kennis-
Eiiorenvalk, specht, boomklever,
|Eh roodstaart, nachtegaal, rood-
15 loper wiek, kramsvogel, kerk-
wilde eend, die er in strenge
Stotadnitting komt zoeken.
I 'ar'» bos dat aan alle kanten door
[é$s omringd is, vinden wij dat een
reikende lijst en wij hopen dat zij
Imogen zal openen voor al het be
tekende dat er in Den Hout te zien
tice;daar een eenmaal opgewekte be-
voor de vogelstand, deze ook
[rfwebikten goede zal komen. Het is
onmogelijk om het uithalen
fc«adoor kwajongens tegen te gaan,
[eserniet ook de wandelaars een oogje
fiat rü houden.
ito bevredigende vogelstand in Den
fci is niet louter toevallig. De Dienst
ka Plantsoenen, in de persoon van de
Ek-og L H. van het Sant, zorgt er
fteeliikvoor dat de vogels het er naar
■cnanibbenènzij doet dat in de eerste
feitoor het aanbrengen van nestkastjes.
KCKitkastjes zijn bedoeld om de holen-
piirs, die in chronische woningnood
pen aan onderdak te helpen. De
K roodborstjes, roodstaarten, spreeu-
tbxsmklevers en kauwen kunnen na-
felniet zelf een nest in de boomtakken
Lïr. en zijn aangewezen op holen in
►eo! oude spechtennesten. De specht
büüjk de enige die met zijn pneuma-
bboor-kop een hol in een boom kan
ea dit praetisch-uitgevoerde dier
ik jaar een nieuwe woning. Voor de
*5hangen er nu 84 nestkastjes in
p3::t, het Frederikspark en het Flora-
Ta het aantal broedsels stijgt ieder
pennen die het meest van deze ge-
ten op pa en ma, die om de twee minuten
met de groene rupsjes van de wintervlin-
der ravitailleringsvluchten ondernamen en
daarmee en passant ook de bosbezitter een
goede dienst bewezen. Deze luchtbrug
werd tijdens ons bezoek gestaakt en de
ouders bleven ons wantrouwig uit zitten
schelden van een nabije tak. Maar nauwe
lijks had de fotograaf zijn werk gedaan of
het mezenpaar beijverde zich weer om de
vijf overgeslagen maaltijden voor zijn
kroost in te halen, zodat de vijf hulpelozen
binnenkort uit zullen vliegen tot vreugde
van de wandelaar die zijn vreugde kan
beleven aan hun vriendelijke capriolen.
*$e montage-woningen profiteren
•.solmezen. Zy zijn sterker dan de
^ezen en aangezien Hout en Plant-
^anog met over de diensten van het
mpbureau beschikt, geldt bij
p, "^verdeling het recht van de
-•Keide kastjes nogal uit het oog
stt^igen en bovendien op grote
ini vp/m' en ^aar slechts één ge
ts» cloor kwajongens VOOr-
SlZ Cft 6Chter niet WiUen
ipt eekhoorn een van de
«fiifeflLv Wieg Sebruikte, want
ford :f" urn scbadelyk voor de
'n3 1S ,ePubliek zeer gesteld
r? rs' De mezenkastjes
*Wh2 !nde tegen de eek"
idrie «ntS want de nest-ingang
ij, A.,. e\er 1S te nauw voor de
dost -?e uiet-holenbroeders
fZljn best om het de vo-
ma,ken- Men zorgt voor
1,:^Srderhout- 20 m(>gelijk
en s waters groen
jfeafe de gevleugelde gas-
PiSinlaairf! f ng kunnen geven.
if'Eezen^I1' i8elegenkeid geweest
inspecteren, waar
wassen jongen lagen te wach-
NEDERLAND IN DEN VREEMDE
Tn het jaarverslag over 1949 van de vereniging „Nederland in den Vreemde" wordt
de opmerking gemaakt, dat, waar zulks vroeger als minder noodzakelijk werd gevoeld,
de vereniging thans alles wat in haar vermogen ligt moet doen om een oprechte en
gezonde samenwerking van Nederland met de Indonesische volken te bevorderen.
Vooral, omdat andere buitenlanders, die in Indonesië een arbeidsveld zoeken en zich
daar vestigen, op grote schaal propaganda maken voor hun belangen moet ons land
waakzaam zijn, dat het niet op de achtergrond wordt gedrukt.
Vele duizenden exemplaren van de brochures der vereniging zijn naar het buiten
land gegaan. Daar de vereniging tot dusverre nimmer enige subsidie ontving van
de zijde der regering, is het haar niet mogelijk om in het buitenland kantoren te be
kostigen. Haar overal verspreide en met veel zorg uitgezochte vertegenwoordigers
verrichten hun taak geheel belangeloos. De vereniging betreurt het dan ook, zo gaat
het verslag door, dat, waar zij vernomen heeft dat ook in regeringskringen haar
streven zeer gewaardeerd wordt, deze waardering niet tot uiting komt in een ruime
subsidie, die het haar mogelijk zou maken haar werk belangrijk uit te breiden.
Het verslag maakt melding van een
„bloemlezing" van „kennis", die in buiten
landse boeken over Nederland voorkomt.
Men ziet daaruit dat „Tulpen-Zondag" als
een Nederlandse kerkelijke feestdag wordt
beschouwd: dat verschillende plaatselijke
kermissen de dag herdenken, waarop in
het dorp de eerste kerk werd gegrondvest;
dat Marken een stad is; dat de Amster
damse poort te Haarlem een modern ge
bouw is, opgetrokken in middeleeuwse
stijl; dat iedere Nederlander op zijn tijd
werkzaamheden aan de dijken moet ver
richten om deze tegen het geweld van het
water te beschermen; dat onze kusten
modderig zijn; dat het grootste deel van de
'Nederlandse bevolking op het platteland
woont; dat het aantal klompen op de stoep
van een huis overeenkomt met de grootte
van het gezin; dat bij de geboorte van een
kind een zijden bal aan de deur wordt ge
hangen, die bij een jongen rood en bij een
meisje rose is gekleurd; dat onze aardap
pelen van slechte kwaliteit zijn; dat de
Nederlandse koeien op het land aan een
touw gebonden zijn om het weglopen te
voorkomen; dat Nederland geen industrie
bezit; dat Leiden het voornaamste in
dustriële centrum van Nederland is: dat het
gehele Oosten van Nederland uit een zandig
gebied bestaat met grote heidevelden, dorre
weiden, schapen, herders en turfstekers,
waarin één stad van betekenis ligt:
Arnhem; dat duizenden en duizenden wind
molens, overal verspreid, het water van de
polders oppompen, dat uit de grond „op
borrelt" enz. enz.
Aan de Unesco te Parijs werd verslag
uitgebracht over de onjuiste voorlichting,
die in het buitenland over Nederland en
Indonesië gegeven werd.
Dat Nederland in de wereld zo slecht ge
kend wordt, is voor een belangrijk deel te
wijten aan de buitenlandse geographen, die
blijkens hun geschriften zo slecht met de
moderne sociaal-economische ontwikkeling
van ons land op de hoogte zijn. Het
onderwijs over ons land in het buitenland
schaadt niet alleen het aanzien der Neder-
landei-s, maar heeft ook op economisch en
politiek gebied consequenties. Toch is er
geen opzet bij de buitenlandse schrijvers in
het spel. Het is hun niet kwalijk te nemen,
dat zij de snelle ontwikkeling van ons land
op Velerlei gebied en onze economische,
culturele en sociale prestaties overzee niet
in hun boeken weergeven.
Daarna volgen de verslagen van de ver
tegenwoordigers in het buitenland. Bij dat
uit Amerika wordt het volgende opge
merkt: laten wij er ons echter voor hoeden
om op de onwetendheid van de Middle-
west neer te zien. Wat weet men in Ne
derland van Illinois, Indiana, Iowa en wie
heeft er ooit gehoord van Purdue univer
siteit, 'n belangrijke technische hogeschool
met bijna 14000 studenten? Wie heeft er
ooit gehoord van Purdue's hall of music,
die berekend is op 6208 bezoekers en de
grootste in zijn soort van geheel Amerika
is?
Holland is het sprookjesland
Wel duidt de onwetendheid op be
hoefte aan voorlichting, en als er goed
zaad gezaaid wordt, kunnen wij er ons
geen betere bodem voor wensen, want
de kinderlijke en wat sentimentele
voorliefde, die de Amerikaan voor Ne
derland heeft is welbekend. Voor'
velen, groot en klein, is Holland het
sprookjesland en koningin Wilhelmina
is voor de Amerikaan een zelfde be
grip als voor ons. In Amerika kan
iedere Nederlander op een vriendelijk
„welkom" rekenen. Maar juist daarom
is voorlichting nodig en het is onze
plicht de Amerikaan een juist beeld
te geven van het werkelijke Nederland,
hem te interesseren voor de grote
werken als de Zuiderzeepolders, de
herbouw van Rotterdam, voor de
kunstschatten zoals de Goudse glazen
en voor Nederlands plaats in de mo
derne architectuur.
Nieuwe fietsenfabriek
in de hoofdstad
De N.V. Simplex gaat over tot de bouw
van een nieuwe fabriek, die zal verrijzen
op een terrein van 8500 vierkante meter
achter de Sloterweg te Amsterdam aan de
aan te leggen verkeersweg van het Gooi
naar Den Haag. In September zal de eerste
paal worden geheid. Het gebouw moet in
September 1951 worden afgeleverd en aan
het eind van dat jaar zal de nieuwe fa
briek officiëel in werking worden gesteld.
Vijftigduizend rijwielen zullen daar jaar
lijks worden gefabriceerd.
Psycho-technisch
Een jongeman die zijn dienstplicht in
Indonesië had vervuld en gebruik
maakte van de mogelijkheid om zich
psychotechnisch te laten testen teneinde
meteen de goede weg in de burgermaat
schappij te kunnen inslaan kreeg aan
het einde van de langdurige en gecom
pliceerde proefnemingen, waaraan hij
zich moest onderwerpen, te horen dat
hij bijzonder geschikt was voor twee
beroepen, te weten dominee en journa
list. Is dit op zichzelf reeds een wat
ongebruikelijke combinatie van talen
ten, nog veel zonderlinger wordt het,
wanneer men verneemt iets dat door
de psycho-technici blijkbaar als niet ter
zake doende werd beschouwd dat de
demobilisant in kwestie Katholiek is.
Deze greep van de Engelse keeper Bert
Williams komt een fractie van een seconde
te laat: tussen zijn armen door verdwijnt
de bal in het doel. Gelukkig voor Williams
gebeurde dit tijdens een oefenwedstrijd,
die deze week gespeeld werd als voor
bereiding voor de komende wedstrijden in
Brazilië
De vrouw leunt vermoeid achterover in
de kussens van haar gereserveerde coupé.
Langs haar raast het stoffige landschap van
het Midden Westen; een brandende zon
trilt de spaarzame levenssappen uit dit
schrale land en in de trein, die air-condi
tioned is, dringt toch langzaam de lome
hitte van deze drukkende dag door. Een
kleine fan aan het plafond draait lusteloos
door de luchtbrij en het precieuse zak
doekje van de vrouw ligt ineengefrommeld
en duidelijk gevlekt tegen de armleuning.
Een bromvlieg drenst tegen het raam en
het moet een kleine moeite zijn, deze zoe
mer uit het raampje te werken, maar gra
cious, het is geen doen in dit vreselijke
hitte-land en deze verwenste oven van de
Western Railways. Een slome jongen in een
niet meer proper jasje manoeuvreert met
een blad whiskey-soda door het gangpad.
Geen whiskey, alsjeblieft, dan hou ik het
straks helemaal niet meer uit. Mijn enige
redding is een gebeurtenis of een knappe
man, maar die zijn blijkbaar uitgestorven
in de States. Damn
Langs de schokkende treeplank van de
expresse glijdt de gestalte van een mens.
Mevrouw Eendracht
Jaren voor de oorlog bracht Koningin
Wilhelmina eens een totaal onverwacht
bezoek, in gezelschap van haar kamer
heer baron Van Gheen, aan de Konink
lijke Schouwburg in Den Haag, waar
voor het eerst een stuk werd opgevoerd,
dat in het buitenland om waarschijn
lijk onvertaalbare redenen een koorts
achtig succes had geboekt. De reputatie
van dit blijspel had zich even snel ver
breid als bij ons in Barneveld de pseudo-
vogelpest. Maar of dat nu aan de inhoud
lag of aan de kwaliteit van de vertoning,
dat vermeldt de anecdotische geschied
schrijving niet, in ieder geval vond de
vorstelijke bezoekster ruimschoots vol
doende aanleiding om haar loge reeds
voor het einde van het eerste bedrijf te
verlaten. Bij de uitgang van het theater
zou de Koningin een suppoost, die
de opmerking hoorde, heeft het overal
zonder aandringen naverteld, nog maan
den later tegen de alleen reeds door
het zwijgend aanhoren van historisch
belang geworden adjudant hebben ge
zegd: „Dat was héél lelijk, meneer Van
Gheen!"
Deze uitdrukking werd de lijfspreuk
van alle Nederlandse acteurs en actri
ces, die al heel lang zochten naar een
even universele als bondige formule
om het werk van hun broeders en zus
ters in de kunst met collegiale critiek te
ranselen. Iedere voorstelling die zo taai
is, dat men er geen cake van kan bak
ken, om nog even in het vak-jargon door
te gaan, krijigt dit testimonium pauper-
tatis „Heel lelijk, meneer Van Gheen!"
in alle toonaarden toegevoegd. Wij zijn
nu op een zo gevaarlijk terrein geko
men, dat wij als een haas een ander
pad inslaan. Daarom terug naar de
hoofdstad.
De Amsterdammers, de echte wel te
verstaan, zijn minder parlementair. Als
die uit het diepst van hun hart iets ver
foeien, dan zeggen ze heel gewoon: „Da's
Naatje!" Een merkwaardige variant
hierop vormt de term: „Da's ook
Naatje!" Merkwaardig, omdat wie ver
metel genoeg is uit dit gezegde zou
kunnen afleiden dat er twee Naatjes
bestaan, hetgeen tot voor kort op een
flagrante onjuistheid neerkwam. U hebt
natuurlijk allemaal in de courant ge
lezen want daar wordt dit papier
tenslotte voor bedrukt dat deze week
de oude Naatje, althans haar gipsen
evenknie, in haar eer als standbeeld op
de Dam met veel komische plechtigheid
'is hersteld. Het oorspronkelijke monu
ment werd daar in 1839, als wij ons wel
herinneren (hetgeen niet onomstotelijk
vaststaat, want wij waren toen nog èrg
jong) opgericht als symbool van de
saamhorigheid van het land door een
aantal heren, dat de tiendaagse veld
tocht (ook wel genaamd: de eerste po
litiële actie ter handhaving van de
rijikseendracht) als het gloriepunt van
de nationale geschiedenis bleef beschou
wen. Het was zo weinig charmant dat
het, voor iemand er het fijne van wist,
door de volksmond al Naatje Eendracht
werd genoemd. Zij vormde het zinne
beeld van zo'n verheven gedachte, dat
men haar op een onmetelijk voetstuk
plaatste. Niemand kon er bij, laat staan
er afbreuk aan doen. Jaren lang ver
sperde Naatje van de Dam, die sukkel
op een sokkel, het steeds sneller wor
dende verkeer, tot zij op een goede dag
moest wijken voor de elektriefee tram.
De herinnering aan haar leeft echter
voort in de hoofdstad. Als symbool van
alles wat lelijk is.
njTJTJ"U"UlT
Bij haar terugkeer ter gelegenheid van
de Kalverstraatfeesten werd zij op be
stelling van de commissie toegesproken
door de geestige journalist S. Carmig-
gelt, die haar eerbiedig „mevrouw
Naatje" en later „mevrouw Eendracht"
noemde. Waaruit men de biografische
bijzonderheid kan afleiden dat de heer
Carmiggelt niet in Amsterdam, maar in
's-Gravenhage is geboren, waar men de
beleefdheid met de paplepel krijgt in
gegoten.
Betty in Domstad
Langs deze grote omweg zijn wij ein
delijk gekomen waar wij wezen wil
den: op de Dam, die gedurende vier
weken wordt ontsierd door een vreemd
soortig bouwsel, kwasi in de stijl van
viif eeuwen geleden. Toen deze zoge
naamde Damstad werd geopend voor
het publiek, regende het zo hard, dat
men met professor Huizinga kon spre
ken van een herfsttij der middel
eeuwen. Het beeld van Naatje is hier
wel op de geschikte plaats om haar
symbolische betekenis uit te leven. Het
enige mooie van deze Damstad vinden
wij namelijk dat zij ons dwingt haar
schielijk de rug toe te keren.
Vooral des avonds kan men dan een
schitterende ontdekking doen: de
schoonheid van het Koninklijk Paleis
als zodanig en als décor voor het ver
toonde openluchtspel. Strelend als het
ware betasten de stralenbundels van de
schijnwerpers, opklimmend van het
bordes tot de groen van ergernis ge
worden Atlas die de wereld torst, de
majestueuze gevel. Deze pracht ontwa
rende als kleine mannetjes op een
groot plein voelden wij ons zo rijk
worden als de bedelaar op de stoep
van de Nederlandse Bank, die eens ge
zegd heeft: „Mij gaat het uitstekend,
want ik heb een goeie zaak achter me
staan!"
Met de feestvreugde loopt het anders
wel los. Pogingen om vrolijkheid te or
ganiseren zijn uiteraard tot mislukking
gedoemd. Men kent slechts leedver
maak. Zo waren wij er getuige van,
dat een enigszins bejaarde bezoekster
op de één of andere manier aan een
kabel van de electrische verlichting
bleef kleven en met veel moeite werd
losgewerkt door een gemeente-arbei
der, die zijn assistentie had aangebo
den met de woorden: „Ken ik u soms
van geneeskundige dienst wezen,
dame?"
De meeste belangstelling concentreert
zich voor het ouderwetse raadhuisje, in
de buurt van een soort schuur in re-
naissance-stijl met een opschrift van
neon-letters, die alles doen behalve lie
gen om de bedoeling van deze kermis
der middenstand. Als de autoriteiten
toestemming verlenen zal daar heden
avond een merkwaardige „stunt" wor
den uitgehaald. Men wil namelijk een
jongedame, die zowel door gelaatstrek
ken als kleding een treffende overeen
komst vertoont met de filmster Betty
Grable als „De dame in hermelijn" in
het schandblok laten sluiten op grond
van de beschuldiging dat haar tenue te
vooruitstrevend is. Zou dat even leuk
zijn! Wij kunnen het aanbreken van
het glorieuze moment eenvoudig niet
afwachten waarop de reputatie van
deze dienares der reclame te grabbel
wordt gegooid. Maar wij vragen ons
toch af waarom een dame niet in
werkkleding zou mogen lopen, zelfs al
is deze van hermelijn.
Het is daar met de rechtspleging
Het Holland Festival wordt heden
avond in het Concertgebouw voort
gezet door het Residentie Orkest, dat
onder leiding van Willem van Otter-
loo onder meer de Berkshire Sym
phonies van Jurriaan Andriessen en
„El Salon Mexico" van Aaron Cop
land zal uitvoeren. De solist Szymon
Goldberg vertolkt het Vioolconcert
van Beethoven. In de Stadsschouw
burg treedt het Spaanse danspaar
Rosario y Antonio op.
Zondagavond vertoont de Old Vic uit
Londen met Michael Redgrave in de
titelrol „Hamlet" van William Sha
kespeare. Wanda Rotha vervult de
rol van de koningin, Hugh Hunt heeft
de regie. Ook Maandag wordt dit stuk
opgevoerd.
Dinsdagavond verzorgt de Neder-
In de hoofdstad uit
landse Opera een voorstelling van
„Oberon" door Carl Maria von We
ber, onder directie van Pierre Mon-
teux, met Gré Brouwenstijn, Anna
Pollak van de Sadler's Wells Opera
en Frans Vroons als de voornaamste
vocalisten. De balletten zijn ingestu
deerd door Janine Charrat. In het
Concertgebouw wordt een ochtend
concert gegeven door de violist Szy
mon Goldberg, die werken van Bach
op het programma heeft genomen.
Zaterdag wordt in het Rijksmuseum
een tentoonstelling geopend (die tot
17 September zal duren) van 120
beroemde schilderijen uit het Kaiser
Friedrich Museum in Berlijn.
Het programma voor de eerste helft
van de volgende week in Damstad
bestaat uit de spelen „Hoe de schout
zichzelf aan de schandpaal bracht
en ,JDe blijde incomste van Maria de
Medici" van Hella Haasse. Het ballet
van Sonia Gaskell zal op het podium
een „Pas de trois" van Pieter van
der Sloot op muziek van Amory en
fragmenten uit „Les Sylphides" van
Fokine op muziek van Chopin uit
voeren. Des morgens danst Maria
Huismans. In de poesjenellekelder
vertoont Feïke Boschma's marionet
tentheater „Een nacht op de kale
berg" met muziek van Moussorgsky
en „Het aanzoek" door Godfried Bo-
mans.
Als u na dit alles nog tijd over hebt
voor de bioscoop, dan kunt u terecht
in Tuschinski waar Betty Grable als
„De dame in hermelijn" een film
van wijlen Ernst Lubitsch) op het
doek verschijnt. De Uitkijk prolon
geert de film van de maand „Whisky
als water" (Whisky galore). In het
Theater de la Mar worden van 15
tot 26 Juni Spaanse dansavonden
gegeven door Petipa Sarazena, José
Luis Rodriguez, Sabas Gomez en
Jeanette McStay.
trouwens zonderling gesteld. Vier keer
per dag kan men er getuige van zijn hoe
de schout zichzelf in het schandblok
sluit, welke zelftuchtiging op een zeer
juridische en daardoor niet na te ver
tellen manier in verband staat met het
vergeten van een bril. Onze snelteke-
nares was op de Dam aanwezig teneinde
een dergelijke auto-executie uit te
beelden. De gehurkte heren zijn foto
grafen die uit de tijd vallen - een merk
waardig gezicht. Zo is er nog veel meer
te zien. Wij hoorden iemand zeggen: het
gaat het ene oog in en het andere uit, als
u zich deze gang van zaken voor kunt
stellen.
BOEDA
Bij een wissel klemt hij zich aan de stoffige
ijzeren handgrepen vast en als de locomo
tief weer verder gilt op het rechte eind,
waagt hij de stap van wagen naar wagen,
met de ogen dicht, want 't is een draaierig-
makend gezicht, die schietende rails en dan
de bumpers, klotsend op elkaar. Geen mooie
dood, flitst het even door hem heen, ter
wijl hij de vertrouwde portierkruk van de
eerste-klas wagen pakt. Anders wel lekker
koel, in je jasje met honderddertig kilo
meter door het zandstof van het Midden
Westen gesleurd te worden. Je moest er
een sigaret bij kunnen rokenZo nu nog
drie deuren en dan moest-ie zien, dat hij
ongemerkt in de gang komt. Wacht even,
boy, die whiskey soda is erg aanlokkelijk,
maar ik kijk lekker niet, want dan ga jij
ook kijken en dat is de opzet1 allerminst.
Gelukkig, hij loopt door.
De man wringt tenslotte de derde deur
open en zwaait zich in het gangpad. In de
coupé recht tegenover hem dut een dikke
fabrikant met een di-uilsigaar in zijn mond
hoek gezakt. Twee deuren verder leunt een
knappe jonge vrouw achterover in dc kus
sens en langs haar raast het stoffige land
schap van het Midden Westen, een Icleine
fan drukt zich door de lauwe brijDe
hitte is geen hitte meer, maar een klam
beest met een hete adem. De hitte is een
verschrikkelijk beest.
Als de vrouw om zich heen grijpt, tast zij
eerst in het vochtige zakdoekje en dan in
een pompoen van het fluweel. Als ze het
hoofd omdraait, staat een bezwete man,
met een flodderig jasje in de deuropening.
„Middag Miss," zegt hij langzaam. Deze
man is niet knap, maar aantrekkelijk. Deze
man kan haar uren doden. Deze man....
„Dat snoer om uw hals is zeker van
Reynolds, Miss?" informeert de man rus
tig. „Vreemde vraag, vindt u zelf niet?" is
de wedervraag en een lachje glijdt om twee
volle lippen, die zich rond het mooiste ge
bit van het hele Midden Westen plooien.
„Ik zou het maar afdoen met die warmte",
gaat de man verder en hij speelt met een
kleine Colt, die in een bruine hand naast de
borst van de passagiere wijst. „Dus dat is
de bedoeling, jij laaghartig individu".
Plotseling zijn de groene ogen van de
vrouw als verschietende sterren geworden
en de man tegenover haar ziet, dat ze ver
duiveld knap is. „Sorry Miss, maar ik moet
ook leven, en als 't niet goedschiks gaat, dan
ehDe Colt klikt even. „Er zou geen
haan naar kraaien, want het portier gaat
nogal makkelijk open naar de buitenkant
en er worden wel meer lijken langs de lijn
gevonden in dit rare land."
Haar gezicht is bleek, alleen op de juk
beenderen brandt een blosje. „En toch
krijg je dat collier niet". Ze ldjkt omhoog
naar de handle van de noodrem, maar de
tegenstander zegt langzaam: „Zou ik niet
doen, want die Colt van mij is razend snel".
De vrouw zakt terug. De man staart haar
aan en zegt alleen maar: „Nou". „Ik denk
er niet aan". „Dan neem ik het". „Probeer
het eens".
Het landschap van het Midden Westen
raast ineens niet meer langs de wagen. De
deur zwaait open, gemakkelijk, het felle
licht van de zon verduistert, de warmte
wordt snel minder, een merkbare kilte
doorhuivert de tengere vrouwenfiguur.
Door het portier komt de regisseur met
het idiote petje en hij snauwt tegen de
twee worstelenden: „Overdoen deze scène,
het lijkt wel of jullie elkaar het hof
maken.
De vrouw leunt vermoeid achterover en
het landschap van het Midden Westen raast
weer langs de coupédeur. De Jupiterlam-
pen branden in het compartiment. De fan
is beginnen te draaien. Het natgemaakte
zakdoekje wordt in de hoek gelegd.
„Draaien maar weer", roept de regisseur.
(Nadruk verboden)
Zwarte koffiestroom afgedamd
De douane-recherche te Aken is er in
samenwerking met Nederlandse en Belgi
sche douane-instellingen in geslaagd een
internationale smokkelbende op te rollen.
Deze bende bediende zich van een met
twintig millimeter dikke platen gepantser
de auto, waarmee zij verscheidene keren
duizenden kilo's koffie van België naar
Duitsland heeft gesmokkeld.
Enige tijd geleden bleef die auto in de
omgeving van Aken vlak bij de Duits-
Belgische grens op Duits gebied in een
moeras steken. De smokkelaars zelf wisten
toen weliswaar te ontkomen, maar aan de
auto had de douane voldoende houvast
voor verdere nasporingen. Deze nasporin-
gen hebben thans tot de aanhouding van
een twintigtal personen, onder wie af
nemers van de smokkelaars in Aken,
Keulen en de omgeving van Gulik, be
nevens in Nederlandse en Belgische grens
plaatsen, geleid. Onder degenen, die in
Keulen werden gearresteerd, bevinden
zich Joegoslaviërs.
Zeepost voor Indonesië
Met het s.s. „Waterman" kan zeepost
naar Indonesië worden verzonden. De cor
respondentie moet uiterlijk 21 Juni ter post
zijn bezorgd.
