^erikaanse strijdkrachten
gelijkheid voor negers
bren9en
Jonge Hillegommer legde een eeuw geleden
grondslag voor bollenexport naar Amerika
Hoe een Bretons herderinnetje een
der rijkste vrouwen van Europa werd
h„28Jlini
1950
Hoog Gerechtshof tikt
Zuidelijke staten op de
vingers
arrest"
,„ient Washington)
van <1= afSeKy6" zlt'
c, Merikaanse „Suprem.
i' Gerechtshof) dne op-
'^Ssfoklsboma all,
«S— -
%0- Sersiteit van Oklahoma
'Sunie™1™?™ra had moeten
de "staat Texas
S^Ënnan M=rion 5,weattw?
ceeer »eI™ jteit van Texas. Het
.'ï»:J;t™0Uthem Railways de wet
est 5 aoor in de eet-wagon
SfifSereaaan de neger Elmer
isünWp
Henderson. unaniem in deze
t Sêrp" obleem in de
I^Jmls over het algemeen be-
j!racuut dan men m het bui-
voor te stellen. Slechts in
^KfsStei waar de negers
&VJFS het van daadwerke-
én terwijl J'm Crow
^'ïï'de Amerikaanse neger in het
>'««a»rwero van rassen-dis-
■Z® 7 slachtoffer van lynch-
5 StWdaUe, is sinds enige jaren
r?®,*rzijn sociale opkomst on-
«"5 bSnder. De genoemde arres-
o-.1" drie betrekking hebben op
Üfiaiï'i> Zuidelijke staten, z.jnh.er-
«TSTcte"positie van de neger in
Il!liïrl. staten gebaseerd op een
iZ rascn het 14de amendement
•film a om arrest van het
P -v apeft negers volledig Ameri
- eatsbtkgerschap en „gelijke be-
o® »r de wetten". Het arrest van
llaart dat het principe „afge-
9 "ErJU» op negers kan wor-
„doch gelijk" OP hogers kan wor-
"lïïronder bovengenoemd amen-
Schenden. Op deze grond zijn in
mi de achtenveertig Amerikaan-
'jeeegers „afgescheiden" van de
d. meeste openbare scholen,
^SSan, hospitalen, bibliotheken,
2»wtiurants. Dit principe van af-
fa heeft in de drie genoemde
Üahet Supreme Court van 1950
1 rSiveelste maal hl de laatste jaren
%U* t* gekregen.
Naar gelijkheid
Het baanbrekende werk is verricht door
de marine. Tot 1942 was het geheel on
mogelijk voor een neger om in algemene
dienst te treden van de vloot. Onder pressie
van president Roosevelt werd in dat jaar
deze regel overboord gegooid. Negers kon
den dienst nemen, maar kwamen slechts
in aanmerking voor baantjes aan de wal
en werden van de schepen geweerd. De
marine vond echter spoedig uit, dat zij
door deze politiek verstoken bleef van de
diensten van honderden hoogst bekwame
neger-technici. Als proef werd een aantal
van dezen geplaatst op vijfentwintig hulp
vaartuigen. Toen hieruit geen enkele moei
lijkheid voortkwam, werden vooreerst alle
hulp-vaartuigen en werd in 1946 de ganse
vloot voor „gemengde" bemanningen open
gesteld. Jim Crow of ,wat er van die
scheldnaam is overgebleven vaart nu
op ieder type schip in de grootste vloot
ter wereld, en in meer dan een geval in
een positie van autoriteit over blanke man
schappen.
Goed figuur
President Truman schiep, in de voetstap
pen van ,zijn grote voorganger, in Juli 1948
een commissie met de opdracht om gelijk
heid van mogelijkheden en behandeling te
bevorderen voor ieder ras in alle strijd
krachten van de U.S.A. De inmiddels ge
vormde aparte luchtmacht kwam terstond
met een plan dat ver ging in de gewenste
richting. In Juni 1949 werd het plan in
werking gesteld. Thans, een jaar later, is
het aantal gemengde afdelingen gegroeid
van 163 tot 1301, waarin de gelijkheid tot
in ieder détail is doorgedreven. Negers ver
richten alle diensten en maken deel uit van
iedere technische school. Intellectueel slaan
zij een bijzonder goed figuur, want terwijl
het algehele neger-percentage in de lucht
macht 7.2 procent bedraagt, vormen zij 6.5
procent van diegenen, die in aanmerking
zijn gekomen voor specialisten-scholing.
Menig neger is thans vlieg-instructeur op
straal-vliegtuigen, en van de „hersen-holte-
theorie" is bitter weinig overgebleven.
waarachtige gelijkheid voor
neger wordt echter elders
Ksemerkt op nog veel sterkere
r-tiind. Enkele maanden ge eden
Ssaanwezig bij een maandelijkse
'■Jj'ci» wrd afgenomen op de Keesier
\T-»3sse in Mississippi. 15.000 man
den officieren marcheerden daar,
%e afdeling zag men enkele neger
ij aan zij met hun blanke, wapen
spelen van hen waren officieren
deelden zij dezelfde school-
^"izelfde cantine, dezelfde slaap-
^tomvang van deze vernieuwing ten
iï humeri beseffen, moet men een
jVp-rn op de situatie, zoals die tot
«tot bestond. In leger en vloot be-
pjcomplete afscheiding, en wel op twee
«èu Negers zouden niet zo intelligent
ii$ blanken en kunnen daarom de
'jicae militaire taken niet vervullen,
.fern blanken in één afdeling te doen
Ujfeïn is een sociale onmogelijkheid.
ïïïsire onthropologen en sociologen
sis deze bewering naarstig met „be-
'ip a „theorieën'. In een militair ge
sp;1; dat voor de laatste oorlog werd ge-
rlk-d, werd gezegd: „De hersen-holte
ra de neger is kleiner dan die van de
is Zijn hersenen wegen minder dan
ara de blanke".
Tiiieze beweringen is thans, een tien-
^jarin later, niet veel overgebleven.
UIICRSTELLING OVER VOORGESTELDE
VERHOGING DER PENSIOENEN
Hiretht vergaderden de gepensionn eerden
j jèraaiseerd zijn in de Nederlandse
L:;i;ae Bond van Vervoerspersoneel „St.
tela", ter bespreking van de wetsontwer-
t iske de verhoging van. de pensioenen
2 a bijzondere toeslag en de kinderbij-
i'i voor gepensionneerden. In een motie
iröaöe gepensionneerden hun teleur&tel-
d uit over de materiële inihoud van het
itóweip. Zij protesteerden tegen het niet
van verdere terugwerkende kracht
stiaslag van f 40— en tegen het stel-
ira een limiet van 10 pet. in het wets-
-"nra voorts tegen de bepaling dat het
P'® en de bijzondere toeslag als een
~:id worden beschouwd.
Aonkoop van „Eikenrode"
Ie Heemstede
van Amsterdam hebben de ge-
Kisraad voorgesteld aan de Leidse
£iing voor tbc-bestrijding in af-
van een door haar te sluiten
aliening voor de bouw en inrichting van
- sanatorium voor tuberculoselijders op
«tam van het landgoad „Eikenrode'
^snsteóe een geldlening te ver-
«ïai van 193.500,tegen 3 pet.
Weerlingen van Gymnasium
•menafscheid van dr. C. Spoelder
Jjhet einde van de cursus zullen oud-
-sen van het Gymnasium in de gele
ld*ajn afscheid te nemen van dr. C.
h'rvi..aie,^e§ens het bereiken van de
leeftijd het onderwijs
Htl- 8 Juli wordt een
rïiiitpi u 'n het gymnasium, echter
k in YQ0^,oud-leerlin.gen en des avonds
Sehoudei'8 ^°UWl3Ur° een hijeen-
uit;sluitend voor oud-leer-
'•SriS» e?d hhjf- dr. Spoelder tot
?,it sch°°l verbonden. Als voor
in ^an het afscheid is bepaald 22
Pionier had geen tijd om veel gebruik
van de slaapmuts te maken
Dezer dagen heeft de Nederlandse Aardolie Maatschappij na een ingespannen arbeid
van ongeveer zeven maanden bij haar diepboring in Gramsbergen het stadium van
de productieproef bereikt. Op de diepte van ongeveer 2750 meter moet zich volgens
de gesteenteproeven gas bevinden met een druk van 300 atmosfeer. Zeer binnenkort
verwacht men definitieve resultaten. Hoog steekt de horentoren te Gramsbergen uit
boven de twee meettanks.
Gemeentesecretaris van
Geldrop geschorst
De gemeenteraad van Geldrop heeft
zonder hoofdelijke stemming het voorstel
van B. en W., om ie op 13 Juni gearres
teerde gemeentesecretaris A. C. B., han
gende het gerechtelijk onderzoek, te schor
sen, aangenomen. Als secretaris-penning
meester van het Burgerlijk Armbestuur
heeft hij, naar zijn eigen bekentenis, sinds
1934 gefraudeerd.
Het onderzoek heeft uitgewezen, dat hij
begonnen is met valse boekingen bij hy
pothecaire transacties en aankopen van
onroerende goederen voor het Burgerlijk
Armbestuur. Daarna pleegde B. onregel
matigheden met nota's van het Geldropse
ziekenhuis. Het totaal verduisterde bedrag
bedraagt ƒ37.000. Door de malversaties is
uitsluitend de gemeente Geldrop gedupeerd
EEN MODERN SPROOKJE
"s.uua voor
woensdag 28 juni
hi! »Di™>antstad".
feta. "?ezworen vijanden".
ir«<Me»,jsUr: Spreekuur wethou-
DONDERDAG 29 JUNI
Spreekuur wethou-
Van onze correspondent te Parijs)
Er was eens
Inderdaad, ditmaal willen wij u een
sprookje vertellen, maar een sprookje dat
echt is gebeurd.
Er was dan eens, zo omstreeks 1880, in
een klein dorpje in het Franse Bretagne,
een herder die tien kinderen had. Een er
van een meisje, Marie, was een droom
stertje. Wanneer ze aan de zoom van de
weg, de koeien en de schapen hoedde en
dan de prachtige rijtuigen zag passeren
met rijke dames en heren die bij de prins
van Faucïgny op bezoek waren geweest,
dan zei ze tot haar broertje dat naast haar
in het gras lag: als ik groot ben, dan wil ik
even rijk en gelukkig zijn als zij
En die wens zou althans wat haar
'welvaart betreft volledig in vervulling
gaan. Marie, die onlangs gestorven is heeft
bezittingen nagelaten, zo kostbaar, dat aUe
antiquairs, juweliers, schilderijenverko
pers en verzamelaars uit Frankrijk en ver
daar buiten zich binnenkort naar Bretagne
zullen begeven om bij de publieke ver
koping van Marie's nalatenschap tegen
woordig te zijn. Het wordt een historische
dag in de annalen van de Franse kunst
veiling; er worden de schoonste Oosterse
en andere tapijten te koop aangeboden,
prachtige 17e en 18e eeuwse meubels,
verscheidene oude meesters (waaronder
een authentieke Rubens), die de museurn-
directeuren uit de gehele wereld elkaar
bestrijden zullen, en verder massa's kost
baar zilverwerk, oud porcelein, gobelins
en wat dies meer zij; alles uit het bezit
van het voormalige herderinnetje Marie
Manach.
Zoals de hoofdfiguur van elk sprookje
was ook Marie vroeger een verblindend
mooi meisje. Er kwam zelfs een prins
aan te pas, maar de verlossing uit
de eenzaamheid van het Bretonse dorpje,
waar de mensen haar niet „begrepen",
dankte Marie toch aan haar eigen initia
tief. Toen ze ongeveer twintig was, was
Marie naar Parijs getrokken om daar man
nequin in een vermaard modehuis te wor
den. Hier leerde ze een rijke Engelsman
kennen Simons geheten die werd
dan haar prins; de eerste althansAls
mevrouw Simons trok Marie met haar
man naar Londen, waar zij door de adellij
ke kringen gevierd werd wegens haar
schoonheid,vhaar geest en haar originali
teit. Toen haar man na korte tijd gestor
ven was, trok Marie terug naar Parijs,
waar ze, als „vrolijk en schatrijk weeuw-
tje, een dartel leven leidde. Ze ging veel
uit, dronk een stevig glas wijn soms ook
wel meer dan een gedroeg zich niet
altijd gelijk een dame van haar nieuw
verworven stand eigenlijk wel' betaamde,
maar amuseerde zich overigens best. Zij
werd een bekende figuur in het Parijse
uitgaande leven. Eens gings ze een wed-
densohap aan dat zij in een uiteraard zeer
luchtig badcostuum langs de Parijse bou
levards zou gaan wandelen. Ze won en
behalve de inzet van de weddenschap ook
de sympathie van prins nr. 2, die haar had
gadegeslagen en misschien nog machtiger
was dan wijlen de heer Simons, die Marie
op een vorige étappe van haar levensweg
had vergezeld. De nieuwe echtgenoot
heette Lord Mond, een nikkelmagnaat die
zo rijk was, dat hij naar men zeide, de
omvang van zijn fortuin slechts bij bena
dering kende. Marie beloofde Zijne Lord
schap nooit meer een weddenschap aan te
gaan en stak toen met hem opnieuw
het Kanaal over. Voor lady Mond openden
zich in Londen nog meer deuren dan eerst
voor mrs. Simons, met inbegrip van die
van het Engelse hof. Desondanks duurde
het niet lang of de lokstem van het Franse
vaderland begon opnieuw te spreken
Marie was in haar hart maar een eenvou
dig herderirmtje gebleven waarop zij
zich, nu tezamen met Lord Mond, weer
voor Le Havre inscheepte.
Het echtpaar vestigde zich in een vol
gens eigen ontwerp gebouwd kasteel, dat
even buiten de kom van Maries geboorte
plaats gelegen was Een hele hofhouding
stond hun terzijde, maar erkend dient
te worden, dat de Monds ook vele anderen
van hun rijkdommen lieten meeprofiteren.
Geleerden en kunstenaars steunden zij»
hospitalen werden op hun kosten gebouwd
en hun woonplaats werd met een gemeen
tehuis begiftigd dat vele flinke provincie
steden jaloers kon maken. Als tegenpres
tatie werd een van Marie's broers door de
bevolking tot burgemeester gekozen.
Maar opnieuw werd Marie door het
noodlot geslagen: ook haar tweede prins
verwisselde het tijdelijke met het eeuwige.
En in 1948 leed de familie nog een verlies:
Marie's zwager, Herbert Georges Brackley,
generaal bij de R.A.F., overleed enhet
droevige nieuws werd het voormalig her
derinnetje door niemand minder dan de
Engelse luchtvaartminister persoonlijk
meegedeeld. Een goed jaar later zou Marie
hen allen zelf volgen.
Kinderen had zij niet en onder haar vele
familieleden allen simpele handwerks
lieden of boerenarbeiders was er njet
één die Marie's kasteel wildé betrekken.
Derhalve besloot men, de zaak maar van
de hand te doen en dat besluit zal dan nu
leiden tot een der grootste en belangrijk
ste kunst- en antiekveilingen die sedert
jaren in Frankrijk hebben plaats gehad.
P.T.T. verlost de Biesbosch
uit zijn isolement
De Biesbosch heeft gisteren een telefoon
verbinding gekregen met het Brabantse
vasteland. Tijdens een Brabantse koffie
tafel in een der thans aan het telefoonnet
aangesloten boerderijen, hield de heer
L. Neher, directeur-generaal der P.T.T. een
rede, waarin hij zeide: „Het is overbekend,
hoevelen uwer tijdens de oorlog hebben
medegewerkt aan de verbindingen tussen
het wel en het niet bezette gedeelte van
Nederland. Daarvoor is Nederland u dank
verschuldigd. Bij de aanleg van deze tele
foonverbinding is niet gelet op onmiddel
lijk economisch rendement. In deze verbin
ding moet u zien een bewijs, dat wij als
Nederlanders allen samenhoren: U hebt
zich gegeven voor het welzijn van Neder
land in een zware tijd thans kunt gij met
het overige deel van Nederland in directe
relatie treden en de rest van de P.T.T.-
dienst, post, radio-telegrafie, dekken te
zamen het verlies, dat op de exploitatie
van dit netgedeelte voorlopig wordt ge
leden. Het verheugt mij, dat dit alles is
tot stand gekomen zonder Amerikaanse
hulp".
Namens de bewoners van het gebied
bracht de heer P. W. Brooymans hulde aan
P.T.T. en bood de heer Neher een herinne
ringsbord van Delfts blauw aan.
Volksbond tegen Drank
misbruik bestaat 75 jaar
De Volksbond tegen Drankmisbruik, die
dit jaar 75 jaar bestaat, heeft in Dordrecht
zijn algemene vergadering gehouden. De
voorzitter, dr. C. van den Berg, hield een
toespraak, waarin hij een overzicht gaf van
de geschiedenis van de Volksbond, die
vooral door sociale maatregelen het drank
misbruik wil tegen gaan. De heer A. G.W.
Severijnen, hoofdinspecteur voor de volks
gezondheid van het ministerie van Sociale
Zaken en de heer G. Hol, hoofdvertegen
woordiger van „Sobriëtas" hielden toe
spraken, waarin zij hun warme waardering
voor het werk van de Volksbond uitten.
Dr. Joh. van der Spek, geneesheer'
directeur van de psychiatrische inrichting
„Maasoord", besprak nieuwe methodes,
die de geneeskunde op het ogenblik heeft
om drankzuchtigen te genezen.
Tot leden van het hoofdbestuur werden
gekozen mr. S. J. van der Hoeven inplaats
van dr. F. F. Hazelhoff en de heer J. van
Marken inplaats van de heer J. Vuyk.
Sterftecijfers te Haarlem
Sterke schommelingen
De Haarlemse sterftecijfers over de laat
ste jaren schommelen sterk. Zij zijn
namelijk:
19471349
1948 1256
1949: 1403.
Over 1948 was, vergeleken bij 1947, het
sterftecijfer dus laag. In 1949 is het vrij
sterk opgelopen, zelfs weer boven dat van
1947.
Het ziet er naar uit dat het sterftecijfer
over 1950 weer onder de 1300 zal blijven,
want over de eerste 3 maanden was het
niet hoger dan 319 en in het eerste kwar
taal zijn als regel de sterftecijfers het
hoogst.
De grilligheid valt nog sterker op als wij
de verdeling naar de leeftijd in aanmer
king nemen. In 1949, dus een jaar met een
hoog sterftecijfer, overleden er in Haar
lem slechts 61 kinderen beneden het jaar.
In 1948, met een veel lager totaal aantal
sterfgevallen, waren het er daarentegen
101!
Interessant is een statistiek te maken van
het aantal bejaarden dat overleed.
Dit lijstje ziet er als volgt uit:
STERFTECIJFERS
totaal 60-79 j. 80 j. en ouder
1947 1349
1948 1256
1949 1403
3 m. 1950 319
638
618
724
164
237
217
274
72
In 1949 waren dus onder de 1403 over
ledenen er niet minder dan 998 van 60 jaar
en ouder; in 1948 835 van de 1256 en in
1947 875 van de 1349.
Vergelijken wij de cijfers van de eerste
3 maanden van 1950 met hetzelfde tijdvak
van de jaren 19481949 dan zien wij:
Tot. overl. 60-79 j. 80 j. en ouder
In Maart 1849 ging de 23-jarige J. B.
van der Schoot uit Hillegom scheep naar
de Verenigde Staten. Hij was de eerste
„bloemist", die rechtstreeks contact zocht
met de afnemers daarginds, en kan be
schouwd worden als een der pioniers van
de handel op Amerika, waarheen men in
het afgelopen jaar voor 21 millioen aan
bloembollen verzond.
Het is al veel langer dan honderd jaar,
dat de bloemisten uit Haarlem en de
Bloembollenstreek (waarheen zich langza
merhand de bloembollenteelt verplaatste)
zaken doen met de kwekers en de liefheb
bers in de Verenigde Staten.
Maar toen op een grauwe Maartmorgen
in het jaar 1849 de jonge Van der Schoot
het zeegat uit ging, om zes weken op de
ongewisse baren te dobberen, in voortdu
rend conflict met Neptunus, ging hij als
verkenner het leger van honderden reizi
gers vooruit dat thans ieder jaar, per vlieg
tuig of per schip, de grote haringvijver
oversteekt om een deel van de negen en
een half millioen kilo bloembollen die
thans jaarlijks naar Amerika verzonden
worden, te verkopen.
Van der Schoot hield nauwkeurig boek
van zijn ervaringen, van zijn uitgaven en
van zijn inventaris. Tot de laatste behoor
de ook een slaapmuts, waarvan hij echter,
gezien de resultaten van zijn reis, niet al te
veel gebruik schijnt te hebben gemaakt.
Die jonge Hillegommer, die het waagstuk
van een reis naar Amerika ondernam,
heeft z'n ogen goed opengehad, en al spoe
dig bemerkten de veilig thuisgeblevenen,
dat hij niet had stilgezeten.
Resultaten
In zijn standaardwerk „Drie Eeuwen
Bloembollenexport" haalt dr. E. H. Kre-
lage een brief aan van een bekende Ame
rikaanse kweker, die een Haarlemse rela
tie schreef, bezoek te hebben gehad van
„een zoon van Van der Schoot", die sterk
aandrong op het geven van een bestelling.
De Amerikaan weigerde, omdat hij geen
zin had van leverancier te veranderen en
te kopen van iemand „waarvan hij niets
wist", maar vertelde en passant dat Van
der Schoot in New York tal van kwekers
en bezitters van mooie tuinen had bezocht.
En een jaar later deelt een andere Ame
rikaan mede, dat de markt wordt over
stroomd met bloembollen tegen lage prij
zen, „de meeste afkomstig van Van der
Schoot".
Dat de reis van de jeugdige bloemist
voor alles een zakenreis was, blijkt wel
uit dit dagboek. Want wie er uit wil leren,
hoe het Amerika van die dagen er uitzag
in de ogen van een jonge Hollandse zaken
man, wordt teleurgesteld. De bijzonder
heden die hij vermeldt zijn weinige, en
vindt men ook in Baedeker. Zelfs van zijn
bezoek aan de overweldigende Niagara-
watervallen heeft hij geen letter opgete
kend. Misschien bewaarde hij al die in
drukken om ze thuis te vertellen. Trou
wens, ook omtrent de zeereis wordt men
niet veel wijzer. Over de heenreis ont
breekt iedere bijzonderheid, wellicht om
dat de reiziger te zeer zeeziek was om de
pen te hanteren. Maar de aantekeningen
omtrent de terugreis gewagen slechts van
storm, mist, huizenhoge golven die over
het dek sloegen en, vlak voor de Hollandse
kust, windstilte.
schillende grote exportfirma's wier omzet
vrijwel uitsluitend op verkoop aan deze
instellingen is gebaseerd.
lekw. 1948
1949
1950
324
449
319
160
253
164
75
.85
72
KLEUTERONDERWIJS
Voor het diploma A voor kleuteronder
wijzeres slaagden de volgende dames: N.
Breen, A. de Haan, F. Hilgeman, R. Klaas-
sen, T. v. Leverink, J. Oldersom, J. Tijssen,
L. de Vries, T. Wories en R. Zieren.
Voor doploma B: D. Roest, D. Spies, A.
Vellekoop, G. de Wilde en C. Wissel.
Allen zijn leerlingen van de Christelijke
Opleidingsschool voor onderwijzeressen bij
het kleuteronderwijs te Haarlem.
Zijn de overige 9 maanden van 1950 ge
lijk aan het le kwartaal dan belooft 1950
dus een gunstig jaar te worden.
Waar moet ik voetballen?
Een pleidooi voor meer vrije
speelweiden in Haarlem
Een moeder schrijft ons:
Mijn levenslustige, zoon had van zijn
grootvader op zijn verjaardag een bal ge
kregen. Natuurlijk wilde hij daarmee voet
ballen. Maar op straat is dat verboden en
bovendien ook gevaarlijk. Daarom ging ik
mét hem naar de speelweide in het Noor
der Sportpark. Doch mis. Daar staat een
bord „Voetballen verboden". Hoe kan dat
nu? Ballen mogen in de speelgoedwinkels
verkocht worden, maar als mijn zoontje
er een trap tegen geeft, volgt een bekeu
ring. Zelis op een speelweide! Zou het nu
maar niet het beste zijn een verkoopver
bod voor ballen uit te vaardigen. Nu heb
ben de moeders er slechts narigheid van.
In verschillende andere gemeenten heeft
de jeugd vrije speelweiden. Daar kunnen
de jongens hun hart ophalen en alle dingen
doen waar ze zin in hebben. De ervaring
met zulke speelgelegenheden zijn heel gun
stig. Jongens willen zich nu eenmaal eens
uitleven en als ze daarvoor de gelegenheid
krijgen is er kans dat de baldadigheid op
straat en in de plantsoenen vermindert.
Wij hebben bij de politie geïnformeerd.
Daarbij bleek dat nog niet geconstateerd
kan worden dat, nu sinds enige maanden
een krachtige actie gevoerd wordt om
liefde onder de jeugd te wekken voor alles
wat groeit en bloeit, de baldadigheid ver
minderd is. Natuurlijk wordt gehoopt dat
dit middel op de lange duur zal helpen.
Wat het voetbalverbod op de speelweide
in het Noordersportpark aangaat is mede
te delen dat de bewuste moeder haar zoon
tje daar best met zijn bal had mogen laten
spelen. Als kinderen eens tegen een bal
trappen zien de verstandige agenten
plantsoen wachters daarin geen voetballen.
Iets anders is het, als opgeschoten jongens
zich in twee partijen verdelen en een
„match" gaan spelen. Dan wordt het een
gevaar voor de kleinere kinderen die op
de speelweide vertoeven en wordt ook de
rust der moeders van deze kinderen in ge
vaar gebracht.
Voor zulke partijen voetbal moet de
jeugd naar het Kalfje bij het Prinsenbol-
werk trekken. Daar mogen zij naar harte
lust genieten.
Het zou ongetwijfeld aanbeveling ver
dienen als er meer van zulke vrije speel
weiden in onze gemeente gevestigd konden
worden, maar de beschikbare terreinen
zijn zeer beperkt.
Een bewoner van de Lange Molenstraat
schrijft ons nog:
Waar moet de jeugd die in de omgeving
van het Station te Haarlem woont spelen.
Nu er per uur 75 autobussen op het Sta
tionsplein arriveren is de omgeving voor
de spelende jeugd gevaarlijk geworden.
Een kinderspeeltuin is in de nabijheid niet
te vinden. Toch is die noodzakelijk.
Het leger dat volgde
Het zou nog dertig jaar duren eer andere
bloemisten, uit Haarlem, Hillegom en Sas-
senheim, zijn voorbeeld volgden. De reis-
accomodatie was toen aanzienlijk verbe
terd, de reisduur bekort.
Thans gaan ze ieder jaar bij honderden
en de overtocht is wel het minste waar
over ze zich bekommeren. Verder dan een
telefoontje naar een passagebureau strek
ken die voorzorgen zich niet uit!
Niet alleen de reizigers uit Holland
zorgen voor de verkoop in de Verenigde
Staten. Hun aandeel bedraagt circa 45
evenveel als dat van de „jobbers", de
tussenpersonen die tqgen een vergoeding
van 15 de bollen in de Verenigde Sta
ten aan de man brengen.
Dan zijn er nog de grote warenhuizen
voor de verkoop aan particulieren en de
.zaadhuizen" die samen totaal 10 van
de omzet voor hun rekening nemen. Al is
dit percentage gering, toch zijn er ver-
Nieuwe principes voor het
internationale recht
De internationale juridische commissie
van de UNO maakte onlangs bekend dat zij
de laatste hancl had gelegd aan de formu
lering van de principes van het internatio
naal recht, zoals dat is vervat in het vonnis
van het Neurenbergse proces tegen de
Duitse oorlogsmisdadigers.
De commissie kreeg opdracht van de
UNO deze principes vast te leggen als eer
ste stap naar codificatie. Tijdens de vol
gende zitting van de algemene vergadering
van de UNO zal het ontwerp ter tafel
bracht worden.
Over de volgende principes werd de
commissie het eens:
Iedereen die een misdaad begaat die in
strijd is met het internationaal recht is
daarvoor verantwoordelijk en stelt zich
bloot aan strafvervolging.
Het feit dat cle nationale wetten een daad
niet straffen die volgens het internationale
recht wel strafbaar is, stelt de persoon die
de misdaad bedreef niet vrij van de ver
antwoordelijkheid voor zijn daden.
Het feit dat een persoon die een daad
bedreven heeft die in strijd is met het in
ternationaal recht, deze daad bedreven
heeft als staatshoofd of als verantwoorde
lijk regeringspersoon, stelt hem niet vrij
van de verantwoordelijkheid tegenover het
internationaal recht.
Het feit dat een persoon handelde in op
dracht van zijn regering of van een meer
dere, stelt hem niet vrij van de verant
woordelijkheid voor die daad, voorop
gesteld dat een morele keuze hem mogelijk
was. Dit kan echter aanleiding zijn tot ver
zachting van de straf, wanneer de recht
vaardigheid zulks eist.
Iedere persoon die beschuldigd wordt van
een misdaad volgens internationale juridi
sche principes heeft recht op een recht
vaardig proces.
Rusland heeft reeds te kennen gegeven
dat het geen van de principes die door de
commissie werden aangenomen zal aan
vaarden omdat de beslissingen werden ge
nomen in aanwezigheid van de nationalisti
sche Chinese gedelegeerde.
Tulpen aan de kop
De grootste vraag is naar tulpen. Daar
van verkocht men in het afgelopen seizoen
voor ruim 3,5 millioen dolar. Direct daar
op volgen de hyacinten met 1,3 millioen
dollar. De narcissen halen het millioen nog
net niet,
Dit laatste is niet te verwonderen wan
neer men rekening houdt met de gewel
dige slag aan de narcissen-export toege
bracht door het invoerverbod, gegrond op
de bestrijding van de narcisvlieg. Deze
ramp had plaats in het „topjaar" 1925 toen
men 10.4 millioen kg bloembollen naar de
V.S. exporteerde, een cijfer dat nadien
nog nimmer werd bereikt. Het samenval
len van deze record-uitvoer en het invoer
verbod is, zoals men wellicht begrijpen zal,
niet aan louter toeval toe te schrijven.
Vele Hollandse kwekers vestigden zich
vóór de fatale datum in Amerika, en wer
den concurrenten.
De herinnering aan deze ramp (het heeft
vele jaren geduurd voor het verbod werd
opgeheven, en de bekende Henry A. Wal
lace, toen minister van landbouw der V.S.,
zorgde daarvoor) heeft de bloembollen-
exporteurs voorzichtig gemaakt. Thans is
het niet zozeer de narcisvlieg als wel het
aardappelaaltje dat moeilijkheden kan op
leveren en niet voor niets is er zo veel
haast gemaakt met het wetsontwerp op de
aardappelmoeheidsbestrijding. Door een
nuchtere, voorzichtige handelspolitiek en
door het leveren van een goed gezond, goed
verpakt product probeert men geleidelijk
de export te doen toenemen. De activiteit
van het New Yorkse Bureau van het Cen
traal Bloembollencomité onder leiding van
Margaret Herbst draagt daar niet weinig
toe bij.
Van der Schoot, de pionier van de Ame
rikaanse export, had een vérziende blik,
maar dat zijn reis zulke gevolgen zou heb
ben, zal hij nimmer hebben gedroomd!
Haarlemmer bleef het oneens
met Ambtenarengerecht
Voor deCentraleRaad van Beroep inUtrecht
diende een ingewikkelde zaak van de 48-
jarige Haarlemmer A. J. G. P. M. J„ die
uitgemaakt wenste te zien, of hij inderdaad
in 1945 tot reserve-kapitein van de Ne
derlandse Strijdkrachten is benoemd, of,
het ministerie van Oorlog aanvoerde,
dat zulks niet het geval was.
Als eerste voerde de Haarlemse advocaat
mr. P. J. Prinsen Geerligs het woord. In
een langdurig pleidooi betoogde mr. Prin
sen Geerligs, dat J. indertijd, kort na de
bevrijding van Nederland, zijn diensten
heeft aangeboden aan het leger. Na enkele
malen van het kastje naar de muur ge
zonden te zijn, kwam hij terecht bij de
chef-staf van Prins Bernhard, die toenter
tijd bevelhebber van de Nederlandse
Strijdkrachten was. Deze, de kolonel Door
man, heeft toen besloten van de diensten
van de heer J. gebruik te maken en hem
doorgestuurd naar Eindhoven. Vandaar
uit werd hij ingedeeld bij de Divisie Apel
doorn en gedetacheerd als reserve-kapitein
bij het Engelse leger. Zulks duurde tot be
gin Augustus van het bevrijdingsjaar, toen
J. door de P.O.D. werd gearresteerd in ver
band met zijn houding gedurende de oor
logsjaren.
Zo was, aldus mr. Prinsen Geerligs, de
gang van zaken. Verscheidene grieven uit
die periode duiden er op, dat J. daarna
door het leger is gedemilitariseerd. En is er
meer bewijs nodig, zo concludeerde deze
pleiter, voor het feit, dat men militair is
geweest? Een burger kan immers niet ge
demilitariseerd worden? Er is J. een iden
titeitsbewijs en een zogenaamd pay-book
uitgereikt en gedurende de maanden van
zijn dienstdoen is hij ook uitbetaald. Het
ministerie van Oorlog wil nu restitutie van
déze betalingen hebben.
Mr. Prinsen Geerligs constateerde, dat
het betreffende ministerie had aangevoerd,
dat nimmer acte Van de tijdelijke benoe
ming van J. tot kapitein is opgemaakt.
Doch, aldus deze pleiter, kan men de kolo
nel Doorman in zijn functie van chef-staf
zo weinig verantwoordelijkheid toeschrij
ven, dat een schriftelijke bevestiging van
J.'s benoeming van de hand van deze auto
riteit geen waarde zou hebben. „Bovendien
blijkt uit het Ambtenarenreglement geens
zins, dat men pas na het opmaken van de
acte van benoeming werkelijk ambtenaar
zou zijn. Men is dat al na een schriftelijke
bevestiging van zijn benoeming".
De heer A. B. Muiderman, die ter zitting
het ministerie van Oorlog vertegenwoor
digde, merkte allereerst op, dat het geval
v.an J. niet alleen staat. Er zijn veel meer
mensen geweest, die zich na de oorlog een
rang meenden te hebben verworven in het
leger. Doch de meesten daarvan hebben
zich bij de beslissingen van het ministerie
neergelegd. Niet aldus de heer J., die het
ministerie en de regering heeft overstroomd
met verzoekschriften. De heer Mqiderman
gaf overigens het volgende commentaar
op de in twijfel getrokken benoeming van
J.: In de verwarring, die kort na de be
vrijding nog heerste, was de organisatie
van het ministerie van Oorlog, dat ten dele
in Londen zat, en ten dele ook in Brussel
en Eindhoven, nog geenszins ideaal. Er
werkte een aantal veldofficieren, dat niet
altijd even goed op de hoogte was met de
werkzaamheden ten departemente. De be
tekenis van de brief van kolonel Doorman
voor de minister van Oorlog is te verwaar
lozen, zo zeide de heer Muiderman. Zij
wordt te niet gedaan door het feit, dat
geen acte van de benoeming is gemaakt.
Natuurlijk ware het anders geweest indien
de Prins zelve de betreffende brief had
geschreven.
Mr. Prinsen Geerligs vroeg verwerping
van het vonnis van het Ambtenarengerecht,
dat had geconcludeerd, dat J. geen aan
spraak kon maken op die veel besproken
militaire rang. Over veertien dagen zal de
Raad vonnis wijzen in deze zaak.
P.T.T. deelt mede, dat het telegraafver-
keer met Korea aan ernstige vertraging
onderhevig is. Aanneming van telegrammen
geschiedt uitsluitend voor risico van de
afzender.
Aan de Vrije Universiteit te Amsterdam
is geslaagd voor het candidaatsexamen
economie de heer J. Boersma tp Haarlem.
Op Schiphol arriveerde een missie van
de Thailandse luchtmacht. De drie leden
maken een studiereis door West-Europa, ten
einde zich op de hoogte te stellen van de
ontwikkelingen op luchtvaartgebied in dit
werelddeel.
