Het Hek van die Dam.
Ochtendgymnastiek
V.
TEMPO"
Zwitsafax
andelin
J
Viervoudige werking
van Chefarine „4".
(hefarkel
rode vierkanten en
,i op de kaart van Haarlem-
groene driehoek onmid-
- J tart ,Huis te Zaanen", ol,
"ff wrtbervoners zeggen: het
1 overdreven, maar in die
tr/oorvan de gehecht-
i bomen- en planetenbuurten
r°a' p hectaren park rond het oude
'«SlhanshetffliaalvandeStads-
-^S'aU^u^naar moeilijk reali-
het tegenwoordige „Huis te
Zjdeel heeft uitgemaakt van een
f rtip zich uitstrekte van de
het huis in Haarlem-
i aan wellicht zijn naam ontleent
Tsdlt Dat was acht eeuwen ge-
Ier kwam een einde aandoor-
fci-Friaen, Kennemers cn Water-
j, inval kregen er reen inval te
f'"' «et oorsDtonkelijke kasteel stond
Na de verwoesting daarvan
S huis hij Schoten gebouwd en dat
fijn de loop der tiiden alles mee-
Stat een ordentelijk object op de
Monumentenzorg behoort te er-
loals het inslaan van de bliksem,
het veranderen van be-
Park en Huis „te Zaanen".
abelen en een soort lijsterbessen geplant
en verder werd de toch nog altijd open
vlakte opgevrolijkt door veel rozen en dóór
borders, waarin van het voorjaar tot de
herfst Flora's kinderen hun kleurenweelde
ten toon spreiden.
Het ,,Zaanenbos" is een uitgesproken
buurtpark: van heel jong tot zeer bejaard
brengt de bevolking uit omliggende wij
ken er een belangrijk deel van haar vrije
tijd in door. Voor de ouderen zijn daartoe
vele banken aangebracht, voor de aller
jongsten is er een zandbak en zijn er
klimbomen en speelwex-ktuigen.
Verder heeft de dienst van Hout en
Plantsoenen er een modern posthuis,
waarover indertijd nogal wat te doen is
geweest, omdat de bouwkosten die van
een vooroorlogs villaatje evenaarden. Van
dat dienstgebouw uit worden de plantsoe
nen in een wijde kring in het „Huis te
Zaanen" onderhouden. Maar voor dege
nen die nu nog meer aandacht voor de
speelplaats hebben, is dat posthuis alleen
al belangrijk omdat er toiletten in zijn
aangebracht.
tijd van het Spaanse beleg had de
L tr het een of andere weermachts-
jp a gevestigd. Achter het gebouw
Iftfëtanten van begraafplaatsen voor
igjaivelde Spanjolen aangetroffen,
potten en munten uit die
;«-.carp]ex ging later over van het ge
il^ Tsn Zaanen naar de familie
Wiiê de naam van het verkregen
'zam de hare toevoegde.
JtKe eigenaar, de heer C. J. A. Bre-
iitcaht in 1933 zijn bezit, althans
ij?2 was overgebleven, nadat zowel
&ke als minder serieuze bouwonder-
25 s grote brokken van hadden
Ribald, aan de gemeente Schoten.
Mas had bij de annexatie van 1928
;:;!aen voor die omgeving al klaar en
ik'kh jaar later werd het tegenwoor-
gtark aangelegd. Vele der bestaande
catnlaantjes bleven gespaard en kon-
r Kórden aangepast aan de nieuwe
w-i Helaas moest de rustieke hoeve
i Overton", die op de hoek van de
sgKoordlge Orionweg en Mercurius-
crat lag en evenals het „Huis te Zaanen"
•si ia de verte opviel door de fleurige
«He luiken, verdwijnen.
de tuinen van de woningen aan de
kdasn bloeien nu nog ieder jaar de
"vi'Mmen die de laatste Bredius bij
ij» van liefhebberij op zijn buiten
K-rkte en er is zelfs een enkele Haar-
'cajr die nu de appelaar in bezit heeft,
nuran hij in zijn jongensjaren tersluiks
-■i nas een bellefleurtje mee pikte,
i de hongerwinter vielen de aloude
:r:c en de struiken ten offer aan de nood-
sMjes der buurtbewoners. Toen de be
ding kwam stond het oude Huis kaal
makt temidden van een naargeestige
uhe. Het jaar daarop werd het park in
"Xverband opnieuw aangelegd. Men
:m! een schone lei beginnen, hetgeen
c' geval alles behalve een voordeel
tónde,
werden linden, kastanjes, essen,
ADVERTENTIE
Ja, maar van
MOLENDUK'S KAPSALONS
SANTPOORTERPLEIN 1 - TELEFOON 19706
HAARLEM
Het is een beetje beangstigend en heel
verwonderlijk dat we allemaal ondanks
Korea gewoon doen, maar toch is dat aan
de andere kant ook wel weer prettig. „Een
mens went aan alles, behalve aan hangen"
placht brave oom Willem te zeggen, die
een wandelende gemeenplaats was en
die bovendien om zulke afgesleten grapjes
altijd placht te bulderen van het lachen
maar de man had gelijk en wanneer ik
zo eens om me heen kijk en al die niet-
hangende stadgenoten zie in hun gewone
dagelijkse gedoente, dan geloof ik, dat het,
bij alle beroerdigheid, goed is zoals het is.
Gisteren bij de kapper zat ik naast een
bekend hoogleraar, die ditmaal een kort
doch krachtig college gaf over de wijze,
waarop hij zijn haar wilde geknipt hebben:
op zij kort, maar toch weer niet te kort en
van boven lang, maar vooral toch ook weer
niet te lang en de scheiding even links
van het midden.
De hooggeleerde man is een bekend pes
simist, doch de stand van zijn haar ging
hem niettemin toch nog wel zeer ter harte,
hetgeen de mens tot optimisme omtrent de
mens kan stemmen.
Een vriend van mij, die er heel slecht
uit ziet van de zorgelijkheid over de we
reld, heeft niettemin gisteren in een café
zijn dagelijks glaasje naar het buffet doen
retourneren, omdat hij een slappe groene
pommerans had verordonneerd, terwijl de
slapheid niettemin te sterk en de groen
heid desondanks te slap was.
Een heel bekend gemeenteraadslid, wiens
naam ik niet wil noemen, omdat het niet
aardig is zijn particuliere leven in het
openbaar te kijk te stellen, tracteerde zich
zelf vanmorgen op een das. Toevallig stond
ik naast hem, want ik moest een half dozijn
zakdoeken met een leuk lichtblauw streep
je hebben (vooral niet donkerblauw, want
dat snuit lang niet zo prettig). U had
eens moeten zien hoe nauwkeurig het ge
meenteraadslid die das uitkoos en hoe lang
het duurde eer hij de ware te pakken had.
Rood paste niet bij zijn politieke overtui
ging, blauw niet bij de kleur van zijn pak,
van groen hield mevrouw niet, een grijze
met een klein zwart werkje vond hij wel
mooi, maar zijn zwager had er precies net
zo één en dan zou het weer te weinig origi
neel zijn, en zwart is nu eenmaal te droef
geestig. Tenslotte ging hij naar huis met
een echt-leuke ruit, op voorwaai'de dat
hij hem ruilen mocht als mevrouw er be
zwaren tegen had.
Mijn vriend Albert kwam gisteren opge
wonden bij mij binnen. Er was iets
nee maar, iets verschrikkelijks gebeurd, de
wastafel lekte en nu kon je tot je enkels
in het water staan in de badkamer, 't Was
een geweldige consternatie. Mien was er
helemaal overstuur van en zelf vond-ie
hei ook heel erg of wij nu-een kopje
thee voor 'm hadden.
En ik zelf een heel gevoelig manne
tje vol mededogen en vol begrip voor de
vreselijke werkelijkheid van de Koreaanse
dagen, waarin wij leven ik zelf heb mij
KORT VERHAAL DOOR H. G. CANNEGIETER
ff
ADVERTENTIE
Wij hebben een buurvrouw een goed
mensje, zo tegen de zestig van wie wij
niets merken dan alleen haar opvallend fi
guur als zij naar buiten komt om de vuil
nisemmer gereed te zetten.
„Net een oliekoek" zegt mijn vrouw.
„Een oliekoek op pootjes" zeg ik.
We zouden verder nooit iets van buur
vrouw gezegd hebben, wanneer zij niet op
een goede dag een radio aangeschaft had.
Die goede dag voor haar is een kwade dag
voor ons geworden. Want buurvrouw doet
ochtendgymnastiek.
Het gevolg is, dat ik al heel vroeg in
de ochtend ontwaak. Hoe vroeg weet ik
niet, want daarvoor ben ik dan nog te
slaperig. Ik moet tot in de nacht studeren
en ben al eens overwerkt geweest. „Je moet
je portie slaap hebben" heeft dokter gezegd.
„Dan slaap je 's morgens maar wat langer
Uit".
Goeie morgen! Uitslapen als buurvrouw
ochtendgymnastiek doet en (zij is wat
hardhorig) zich daarbij de commando's
doet toeschreeuwen met een .op het uiter
ste aangedraaide stentorstem. Daar kan
geen broom of veronal tegenop! Uit mijn
diepste dromen verzeil ik plots in een wa
kende nachtmerrie. Ik hoor: strekken, bui
gen, strekken, buigen, begeleid door een
fortissimo op de piano: plieng, plang, plieng.
ploem! En ik zie buurvrouw met de voor
pootjes op de vloer als een padde; recht
overeind op de achterpootjes als een
pinguin en met de slaap is het gedaan.
Wat een uithoudingsvermogen heeft dat
mens. Er komt geen eind aan dat plieng-
plang-ploem! Ik lig mij te verbijten, te
vergrammen, te beheersen; ik bid, ik
vloek, ik wentel me van de ene op de
andere zijde; het geeft allemaal niets! De
gymnastiekmeester cadanseert voort en de
pianist pingelt en de oliekoek werpt haar
pootjes omhoog-omlaag, vooruit-achteruit,
zijwaarts links-zijwaarts rechts, links,
rechts, links rechts!! Onverbiddelijk, zon
der pardon. Een kwartier, een half uur, een
uur? God weet het hoe lang ik slapeloos
lig.
Die vrouw kan er óók niets aan doen'
kalmeert mijn ega. „Zij doet dat zeker op
voorschrift van dokter, om haar vetlijvig-
heid tegen te gaan".
„Maar ik heb toch het recht om te sla
pen?" protesteer ik.
„Heeft buurvrouw niet het recht, zich fit
te willen houden door gymnastiek?" trei
tert zij.
,Heb ik niet het recht, fit te willen
blijven door behoorlijk te slapen?" bulder
ik terug. Nee, eigenlijk bulder ik niet,
ik huil bijna.
„Ga er es met haar over spreken als je
een vent bent" zegt mijn Eva.
Ik wil een vent zijn, en zo tegen twaal-
ADVERTENTIE
maakt dikwijls het gebruik .van
een laxeermiddel noodzakelijk
Vergeet dus niet
mede te nemen wanneer
U met vacantie gaatl
HET ADRES
voor verhuizingen groot en kiein
Transporten door geheel Nederland
Goederen zonder prijsverhoging verzekerd
ROZENSTRAAT 13 - TELEFOON 20020
ven sta ik op buurvrouws stoep, en bel aan.
Ze schenkt me nog een kopje koffie, dat
serpent! En alsof ik haar beste vriend was,
springt haar poes op mijn schoot.
„Een lief diertje" zeg ik.
„Ja" zegt zij. „En niks eenkennig".
Zo wauwelen wij een tijdje door. Maar
eindelijk moet het hoge woord er toch uit.
„Hmm, ennne U doet zo elke
ochtend gymnastiek?"
De oliekoek barst haast uit elkaar van
het lachen: „Gommelastiek? Ikke? Ikke
gommelastiek hoe bestaat het!"
„Mmm-maar we horen toch iedere mor
gen
„Oh, de radio! Gunst, ik wist niet eens,
dat het gommelastiek was.
„Maar waarom zet u het dan aan?"
„Oh, dat doe ik voor me lol. Er is dan
niks anders te krijgen.
Ik mompel iets zéér onbehoorlijks en
spring op van mijn stoel.
„Wa-blievie?? zegt de hardhorige.
Maar ik was de deur al weer uit.
(Nadruk verboden)
er op betrapt, dat ik een heel klein scène
tje heb gemaakt, omdat de wasman in een
van mijn overhemden te veel stijfsel had
gedaan en de koffie was weer niet te drin
ken.
Heus, oom Willem had gelijk.
En ik heb ook gelijk wanneer ik zeg,
dat het goed is dat we afllemaal gewoon
doen.
Laten we maar gewoon blijven doen, zo
lang we daartoe in staat zijn.
De Verenigde Volken trekken zich toch
niets van onze koffie aan.
Laat staan MacArthur en Syngman Rhee.
ELIAS.
BESTE MARIJKE,
Kun je je iets heerlijkers indenken dan
's avonds na de maaltijd, als je gaat uit
rusten van de vermoeienissen des levens
en de regen tegen de ramen klettert, met
een boek weg te duiken in een gemakke
lijke stoel, sigaretten en de theetafel waar
op een schaaltje met verrukkelijke bonbons
en een grote pot versgezette thee naast je?
De theepot die in dit beeld van luxeuze
rust voortreffelijk zou passen zag ik tijdens
mijn wandeling langs de winkelramen. Of
beter gezegd, mijn blik viel op de verzil
verde huls, die slechts oor en tuit onbedekt
liet van een dikbuikige stenen theepot waai
de gezegde huls nauw omheen sloot. Bij
nadere beschouwing bleek de huls gevoerd
met een laagje vilt en met een klipje te
sluiten. Opengeslagen leek hij op de twee
helften van een grote zilveren bal, al stond
dan de ene helft op drie ebonieten pootjes
en had de andere een knop. Op een kleine
theetafel waar voor een zo veel grotere
theebeurs weinig ruimte is, is een huls een
ideale oplossing.
In een groot magazijn werd een „Mouli
Julienne" gedemonstreerd, oftewel een
takgebruik en misbruik is in
niet verminderd
~}t' Jaarverslag van de Vereniging tot
«Mnouding van het Medisch-Maatschap-
W consultatiebureau voor Alcoholisme
naarlem en omstreken wordt meege-
^'°?kin 1949 het drankgebruik en
..S ""drankmisbruik nog niet ver
sera is. Daardoor is de arbeid van het
-rtJTaard. Daarbij komt, dat het
ShÏÏT™ steeds grotere bekend-
Urjv Stegen, waardoor meer perso-
p-me*den- Met ingang van
W t assistent van de directeur, de
Li benoemd de heer P.
'fier vü h i P6 heer Vester- een mede-
.jyet bureau, heeft na vele jaren
gewerkt te hebben, zijn
gleden wegens hoge leeftijd neer-
fe:zittingen meldden zich 498 (307)
«'.til ^^«ondspreekuur 761
teif11 Haarlem werd 282 maal
■al% SSEemafkt wegens danken-
»7JbT V maal en in 1947 230). Van
;-lnL in er en woonden 75 niet in
óv'c'iVpnri woonden in Amsterdam en
Wen hrnif j ln de randgemeenten.
«"WH van 20 jaar;
^"•Mtuswn it )aar' 63 tussen 30 en 40
£»jaaS b en o0 iaai" 44 tussen 50
-yX 27 tussen 6° en 70 jaar en 4 boven
:-*»rdiES> Si ter°epen waren ver-
fcfrnnri ben kadden een intel-
Tu ""oep.
Wv5tL?rkt' °P' dat in de laatste
*3 iemand 7iyen- ls over de vraag wan-
'-"c> jt dat .onder invloed van
ri~. een vriW ln staat moet worden
"c Se! antwniag naar beh<>ren te bestu-
*SHe&d moet v°lgens hem zijn:
*'xtSt,van ,alcoho1 rijde men
shen vw ls' ,dat beroepschauffeurs
^nen-auü jkJiover bestuurders
n auto s wordt een rapport ge-
WtllS 9» He» bureau 83
«US.TW* daax-bij waren de
gevallen werden
onder WuP 31 December 1949
i v?n het bureau
p il December 1948 47.
Koeien van Constantia
Toen op 1 Juni de plaatsbespreking
voor het Holland Festival begon, ston
den de mensen al des morgens om vijf
uur op het Leidseplein teneinde bij het
openen der bureaux van dé Stads
schouwburg de vurig begeerde toegangs
kaarten te bemachtigen tot één der bal
let-avonden. Verleden jaar moest de
bereden politie er zelfs aan te pas ko
men, niet zozeer om bij wijze van voor
proef een demonstratie van hogeschool
kunst te geven, dan wel om de al te
vooruitstrevende elementen de regels
van het burgerlijk verkeer met behulp
van glanzend geroskamde achterdelen
onder de neus te wrijven. De laatste
halve eeuw voor de oorlog was er
echter in ons land van belangstelling
voor het ballet nauwelijks sprake. Wij
hebben de promotor van vele buiten
landse dansgroepen, de impressario
Ernst Krauss, eens over dit verschijn
sel aangeschoten, want hij is per slot
van rekening de man die de strijd
tegen de afzijdigheid van het publiek
zo goed als alleen heeft uitgevochten,
met het gevolg dat hij nu al zijn krach
ten moet inspannen om de aanvallen
van al te geestdriftige ballettomanen
op zijn vermaarde hulpvaardigheid af
te slaan.
Wij troffen het slachtoffer van ons
interview achter zijn vriendelijk-witte
baard in de gemakkelijkste stoel van
zijn werkkamer aan het Jan Willem
Brouwersplein, sputterend in een meng
sel van talen over de geweldige drukte
diie er voor hem aan het optredenvan
het Grand Ballet de Monte Carlo ver
bonden was. Uit zijn eerste opmerkingen
bleek ons dat hij zich echter van al
dergelijke moeilijkheden niets aantrok
om niet met terugwerkende kracht
krankzinnig te worden. Gaat u zelf
maar eens na: om te beginnen had de
regisseur alle paspoorten van het ge
zelschap verloren, vervolgens bleek
dat men de décors voor „Constantia"
ergens op een station in Frankrijk in
de regen had laten staan „alsof het
koeien waren", zodat de eerste voor
stelling met de pauze moest beginnen.
Ten derde was er een orkestpartituur
zo onleesbaar dat Monteux weigerde te
dirigeren als er geen andere werd. ge
vonden en tenslotte (voor zover er ooit
een eind aan de perikelen komt) bestaan
er dan altijd de nodige meningsver
schillen tussen de diverse medewerk
sters. Ge hebt geen idee van de rivali
teit tussen twee ballerina's die de stem
ming vergiftigt en dat is maar goed ook,
want op het toneel merkt men er niets
van. In ieder geval is een Franse re
geringscrisis, die zich ongeveer met de
zelfde frequentie voordoet, gemakke
lijker tot een oplossing te brengen.
De heer Krauss geeft in zulke ge
vallen altijd iedereen gelijk en niemand
een Concreet antwoord, hoewel hij nooit
dediplomatie heeft beoefend, integen
deel zijn loopbaan als dichter begon.
Proza en poëzie
Wij keren haastig terug van dit zij
pad naar de heer Krauss in zijn werk
kamer met de vele boeken, oude tegels
en metershoge kaarsen, die daar nog
steeds tot over zijn oren in het werk
ligt uitgestrekt in zijn diepe fauteuil.
Hoe, vroegen wij hem, was het vroeger
met het ballet gesteld? Onze gastheer
zette zuchtend alle beslommeringen van
zich af en maakte op slag twee uur en
drie minuten van zijn kostbare tijd
voor ons vrij. Op zijn bureau zodanig
overdekt met honderden brieven, pro
gramma's en krantenknipsels dat men
twee handen, nodig heeft om de telefoon
op te graven vond hij een oud
dossier, waaruit wij voor de aardigheid
eens een paar cijfers zullen overnemen.
Wij hebben al zo vaak een versje in
deze rubriek geplaatst, dat wij deze
vorm nu ook wel eens mogen gebrui
ken om heel prozaisch de treurige
waarheid uit de doeken te doen. Op
2 Juni 1932 werd op zijn initiatief in
het Gebouw voor K. en W. (met onge
veer 1500 zitplaatsen) te 's-Graven-
hage de eerste voorstelling in ons dans-
arme landje gegeven door het Ballet
de Monte Carlo van René Blum en
kolonel W. de Basil met Balanchine als
repetitor, Riabouchinska en Touma-
nova als ballerina's en onder vele
anderen Woizikowsky als eerste dan
seur. De afrekening bracht de volgende
kaartverkoop voor dit zeldzame evene
ment aan het licht:
1 frontbalcon a 4.50
25 zaalloge a 5.
11 stalles f 6.
12 parket k f 3.75
6 parterre a 2.75
14 tweede balcon a 2.75
27 tribune plaatsen a 2.
35 galerij A 0.85
94 invitaties k f 0.65
15 persplaatsen a 0.25
De totale recette bedroeg aldus
ƒ444.10 en daarvan moesten betaaldwor-
den: salarissen voor zestig personen,
hotelrekeningen voor idem, reiskosten
Monte Carlo naar Amsterdam en terug
voor idem dito, huur autobussen, re
clame, een compleet orkest en duizend
andere dingen meer. Na de uitstekende
critieken, die de kranten hadden doen
zwellen van lyriek, werd een her
haling gegeven. Een klein reken
sommetje zegt over het resultaat ge
noeg:
recette 7 945.90
belasting 123.34
huur zaal 200.
programma 10.—
vestiaire 49.65
onkosten 28.90
batig saldo 534.01
Om de hieruit voortvloeiende verlie
zen weer goed te maken werd er een
grote tournée van veertien voorstel
lingen op touw gezet, die in totaal een
bedrag van ongeveer 9.000.oplever
de. In Zwolle was de opbrengst het
geringst, namelijk ƒ281.Haarlem
sloeg met 600.nog een tamelijk
goed figuur. Het ergste was het nog in
Rotterdam, waar op de eerste dag
slechts 60 kaarten waren verkocht, het
geen de heer Krauss inspireerde tot
onderstaant telegram dat aan een
stuk of negentig grote bedrijven en
overheidsdiensten werd verstuurd:
„Hedenavond groote schouwburg vussisch
ballet nauwelijks honderd plaatsen genomen
rotterdam bezig onsterfelijk blameren slop
vijftig sterren diaghilewballet pavlovaballet
beste jongste krachten overal geestdriftige
ontvangst maar rotterdam slaapt onderge
tekende doet beroep rotterdams eer redden
tegen inlevering dit telegram kunnen uw
personeel kennissen kaarten halve prijs ont
vangen aan loket stop mogelijk avondkle
ding stop wanneer elk aangezochte invloed
rijke rotterdammer vijf kaarten plaatst
wordt blamage voorkomen stop helpt dit
beroep niet zal voortaan rotterdam iour-
neelijst schrappen gigli reinhardt staan nog
op programma maar ik vrees deze groot
heden met rotterdams interesseloosheid te
beledigen stop geef mij beter geloof hoog
achtend ernst krauss stop".
Uit deze aardige puzzle voor de
Zaterdagavond kunt u afleiden dat de
steller van dit telegrafisch overge
brachte proza toch altijd dichter is ge
bleven, ook als de nood het hoogst was.
Intussen was de redding niet nabij,
De Nederlandse Opera geejt heden
avond in de Stadsschouwburg als
onderdeel van het Holland Festival
een opvoering van „Oberon" door
Carl Maria von Weber onder directie
van Pierre Monteux en met Gré
Brouwenstijn als Rezia. Janine Char-
rat verzorgde de choreografie. Gerard
Hordijk vervaardigde de décors. Dins
dag wordt de Franse avond herhaald.
Tol uitvoering komen dan „L'Heure
Espagnolc" van Ravel en Une Edu
cation Manquéevan Chabrier.
Zondagavond geeft het Grand Ballet
de Monte Carlo een gala-voorstelling.
Op het programma staan „Giselle"
(met Rosella Hightower) en „Pe-
troesjka" met Tamara Toumanova.
Medewerking verleent het Concert
gebouw-Orkest onder leiding van
Pierre Monteux.
Het Festival Kamerorkest onder lei
ding van Szymon Goldberg speelt
Maandagavond in het Concertgebouw
het Brandenburgs Concert van Bach,
Adagio en fuga van Mozart, benevens
In de hoofdstad uit
Vioolconcerten van Haydn en Albi-
noni. Woensdagavond wordt er een
volksuitvoering van hetzelfde pro
gramma gegeven. Dinsdagavond
brengt het gezelschap Alma Musica
„Musikalisches Opfer" van Bach ten
gehore.
De zangeres Noëmie Perugia en de
pianiste Henriëtte Bosmans verzorgen
Dinsdag een ochtendconcert in de
kleine zaal van het Concertgebouw.
Op het programma staan liederen
van Chausson, Fauré, Debussy, Rous-
sel en Henriëtte Bosmans.
In het I.C.C. in het Vondelpark wordt
een tentoonstelling gehouden van En
gelse schilderijen en studietekeningen
van het ballet en enkele danseressen
(Tamara Toumanova, Margot Fon-
leyn, Moira Shearer).
want de hele voorstelling bracht
439,65 op. „Alles wat ik in het buiten
land aan het ballet verdiende, moest ik
hier gebruiken om de verliesposten te
dekken!" moppert de heer Krauss'filo
sofisch. „Zonder dat zou ik al honderd
keer failliet zijn geweest".
Niet sentimenteel
Ernst Krauss heeft echter doorgezet,
tot elke prijs. Nu is het dan zo ver dat
één voorstelling in het Holland Festival
van het Grand Ballet de Monte Carlo
in Amsterdam evenveel opbrengt als
zes gewone en zes gala-voorstellingen
twee decennia geleden. Hij moge dan
een goed zakenman zijn, in dit geval
werd hij toch gedreven door de liefde
voor de dans. Als ge die deelt en daar
de bewijzen van leunt leveren dan haalt
hij uit zijn slaapkamer de rose schoen
tjes te voorschijn die de door hem (en
waarlijk door hem niet alleen) veraf
gode Anna Pavlova heeft gedragen op
de avond van haar laatste optreden.
Het zijn kleine schoentjes, kleiner nog
dan een gestrekte hand. De onverge
lijkbare ballerina heeft ze zelf gestopt,
met flinke grove steken. De kleur is
rose. Ze had altijd ten minste dertig
paar schoentjes bij zich, maar deze
droeg ze het liefst als ze „De Zwaan"
moest dansen. Dat gebeurde meer dan
dertig jaar geleden voor het laatst.
Zelfs wie haar nooit gezien heeft, zal
het niet vergeten. Maar kom, wij mo
gen niet sentimenteel worden. Zelfs
niet om een paar rose schoentjes.
BOEDA
schaaf molentje voor soepgroente. Het lijkt
wat op een snijbonenmolen, maar dan veel
kleiner. Men doet eerst wat peterselie er
in, dan een harde wortel, een stukje
bloemkool, het deksel er op en dan maar
draaien. Na enkele ogenblikken ligt de
geurende, kersverse soepgroente keurig
fijn gesneden op het hakbord gereed. Het
molentje is nog voor veel meer doeleinden
te gebruiken. Met een grover mesje is het
als kool- of komkommerschaaf heel goed
te gebruiken.
Voor de huisvrouw in de keuken zag ik
iets heel wonderlijks van gebloemd katoen.
Het leek op een te wijde blouse of een te
korte jurk. Bij nadere informatie bleek het
een driekwart huishoudschort te zijn. Om
er vooral geen Hollandse naam aan te ge
ven werd het een Swagger-schort genoemd.
Onpractisch en lelijk vond ik het.
Terwijl ons geslacht zo langzamerhand
gaat begrijpen dat het de man over het
algemeen niet charmeert, de vrouw vol
gens de herenmode gekleed te zien, is hei
wel curieus dat de sterke sexe zich nu aan
de damesmode gaat aanpassen. Behalve de
schoenen met open neuzen zijn nu ook
„schattige" blouses voor de man te krijgen.
„Weekend-shirts" heten die en ze komen
uit Amerika. Zo'n weekend-shirt is ge
maakt van bontgekleurde zijde, bedrukt
met grote bloemen of fantastische figuren.
Een enkele is effen getint en dus waar
schijnlijk bedoeld voor bezadigd heer op
leeftijd. De blouse hangt over de pantalon
en volgt in de vorm de mode van 1920. Ik
heb me treurig afgevraagd waarom zo'n
herenbloesje nu niet eens aardig werd af
gewerkt met kantjes en ruches en een wit
kraagje. Het is natuurlijk mogelijk dat je
man zich niet aangetrokken voelt tot zo'n
weekend-shirt, waarbij hij trouwens bij
voorkeur nog een wijnrode manchester
broek behoort te dragen, hetgeen me wer
kelijk van hem zou meevallen.
Wat een regen hebben we anders de
laatste dagen gehad, hè echt zielig voor
de vacantiegangers. Vooral als ze niet zo
wijs geweest zijn zich tevoren van goede
regenkleding te voorzien. Als ik er maar
goed tegen gewapend ben, kan ik geweldig
genieten van regen over ons mooie land.
De kleuren buiten van gras, groen, bomen
en wolkenluchten zijn dan zo bijzonder
fris. Wat nu de regenkleding betreft is er
nog meer keus dan voor de oorlog. Loden,
gabardine, Egyptisch linnen of katoen,
gummi en plastic regenjassen en capes,
doekjes, kapjes, regenhoeden, overschoe
nen en kaplaarzen, bovendien parapluies
in allerlei soorten en modellen. Een man
die niet van een nat hoofd of een verregende
hoed houdt, kan zich tegenwoordig een
popeline-regenhoedje op de haren drukken.
Zo'n hoed staat heel netjes, is licht in het
dragen en opvouwbaar.
Jammer, dat er nog nooit iets deugdelijks
is uitgevonden ter bescherming van onze
kousen in regentijd. Hoevelen hebben last
van het „opspatten" als ze zich over natte
straten voortspoeden? Je zou een schildje,
een soort spatlapje, achter aan de boven
rand van de schoenen moeten kunnen be
vestigen. Helaas ben ik zo iets nog niet op
mijn wandelingen tegengekomen. Wel zag
ik nog als nieuwste modesnufje plastic
schoenen in rose, wit of beige. Zij zijn uit
een stuk gemaakt, volkomen waterdicht en
volgens de winkelier ijzersterk.
Marijke, ik eindig weer met een harte
lijke groet voor jou en je man.
ANNEKE.
ADVERTENTIE
Wanneer zware hoofdpijn, hevige
periodieke- of andere pijnen niet
te verdrijven zijn, neem dan eens
Chefarine „4". Elk tablet bevat
vier wereldberoemde geneesmid
delen. Eén ervan Cbefarox zorgt
dat zelfs de gevoeligste maag tóch
niet van streek raakt.
Uitzetten voor de babies
op de „Atlantis"
Wanneer Maandag de „Atlantis" in de
Amsterdamse haven aan de kade meert,
zullen met de overige passagiers ongeveer
honderd babies debarkeren, waarvan er
ruim veertig aan boord zijn geboren. Door
de zorgen van „Hulp aan Gerepatrieerden",
georganiseerd door de stichtingen „Pelita"
en „Nederland helpt Indië" zullen voor de
babies 150 volledige uitzetten beschikbaar
zijn.
