Het Hek van de Dam.
jjkste opvoering van het seizoen
heeft niet voldoende kans gekregen
Heringa Wuthrich
Zwitsers in Nederland vierden hun
nationale feest op „Lindenheuvel"
Hollandse Gladiolen triomferen in Brussel
SCHOOLBOEKEN
ZWSTS ALETTE N
Agenda voor Haarlem
Woensdag 2 augustus
,2Aug"sl"s 1950
Lier ie schermen
W j .hade aan de kunst van het toneel
maanden durende pauze
„enen behoort de toneel-
i-oh rbtbC overzicht van
S> e reven. Dit keer ge-
iif|esio'enpe"pnSte]Iing daarvan de
5 ie -^' „tfèr reeds op - met
„«se»!1® ïebben de vernteidens-
°°k "U "iet °nt"
^C- t m rfe Amsterdamse Stads-
Gemeenlijk als de eerste van
en de gedeeltelijk
tMlbtSC?üde beroeringen heb-
feS neer aandacht van de kunste-
..«.gd dan de te leveren arlistieke
Toen daar ook de zonderling be-
S,j» kwestie Joris Diels bij kwam,
'Storadien de positie van hel Cen-
roprdinatiebureau, een der weinige
-sSr^'enüiki'ngen van de in de bezettings-
I fmaakte plannen, gevaarlijk aan het
ive'en gebracht. Het gevolg van de vele
gjeuvres 0p allerlei gronden is een in-
ree):s verschuivingen van acteurs
Prices van het ene gezelschap naar het
benevens de vorming van een nieu-
ï|roep onder leiding van Guus Osler en
JL Meester, die niet minder dan
rr ijden van Comedia heeft overgeno-
De Haagse Comedie en het Rotter-
Toneel zijn hiervan in hoofdzaak de
gorden. Zij ondergingen een aan-
verzwakking. Het tableau de la
EL van Comedia is totaal gewijzigd,
..\i er zeker niet zwakker, eerder homo-
'<-ir op geworden. Wij zullen op al deze
lid onverkwikkelijke kwesties maar niet
want per slot van rekening
ociMasie moeten leren of en
T^verre al deze veranderingen gemo
ed waren. Bovendien hoeft het pu-
gftjiiette weten w
schermen gebeurt.
bedenkelijk verschijnsel is het voorts
t' tan der dit jaar afgestudeerden van
^Toneelschool een engagement heeft ge-
of aangenomen bij één'der grote
«tócuappen, waarop de jongelui zijn
Walreden tot het onlangs in het leven
riepen ensemble „Puck" te Amsterdam,
ti;1) speciaal tot de jeugd zal richten,
opvoeringen door de leerlingen van
op de wateren" deden inmiddels
§nag tijzen of het psychologisch ver-
- is hiermede op dezelfde voet door
sgw
De nieuwe mensen
Maar er was toch een goede reden om in
'hsisbet van dit artikel even de vele
jijikhtden uit het jongste verleden in
1Uk[,„.. Want voor een niet
deel is het hieraan te wijten dat de
Lfesug te roePei'
ÊmSe^opvoering van het vorige sei-
mncipiiikhpid heeft ge-
Ujlljuoit "c o
u "onvoldoende mogelijkheid heeft ge-
Ufj 0m tot het publiek door te dringen
jgI$ definitief van het répertoire moest
^genomen na slechts ongeveer twin-
W gespeeld te zijn met onverantwoor-
grote tussenpozen. Ik bedoel „De
jriters" van Anton P. Tsjechof, voor-
I (en tonele gebracht door Comedia
4regie van professor Sjarof, die nota
g'srvoor speciaal uit Rome was over-
ss-
'tnnleiding van de première noem-
«ïüt van omstreeks 1900 daterende
anu moderner dan ooit, ornaat het door
zit is met wat men in filosofische ter-
aiologie zou kunnen noemen „de herin-
:dng aan de toekomst". Het handelt over
ïiijnbaar nutteloze mensen ergens in een
stegen provinciestad, die bemerken dat
idealen voortdurend minder kans op
jliing maken. Zij leven in een over
snijd. „Steeds verder drijven we af van
:et mooie leven dat we ons gedroomd heb-
y\ zegt één der zusters, waarop in het
vierde bedrijf geantwoord wordt: „De
rs/heid is koortsachtig bezig het leven
ee nieuw® inhoud te gevenHet moest
teen wat vlugger gaan!" Waarom lijden
if, waartoe dient onze strijd? Dat is de
mag waar het om gaat. „Er zullen nieuwe
■n geboren worden die beter zijn dan
Tij. 0, ik heb een duivels verlangen om te
.'even, te leven, te leven!" verklaart de
Esnlijke hoofdpersoon ergens.
De beeldhouwer Mari Andnessen gaf ge
uite aun zijn indrukken van de voorstel-
•Rp door Comedia van het prachtige stuk
M dhe zusters" van Tsjechof. De titel
rollen toerden luertn vertolkt door Ank van
der Moer, Mimi Boesnach en Ellen Vogel.
Jammer genoeg werd deze rol door Han
•jttitz van den Berg niet sterk gespeeld,
fiw had Paul Steenbergen moeten staan,
die overigens zelf een slechte beurt maakte
zijn regie van een ander stuk van
Tsjechof en die het volgende seizoen deel
Comedia zal uitmaken, daar met „Cali
fs' van Camus debuterend. Schitterend
'zs Ko van Dijk als de broer, de door zijn
kwalijk mislukte professor.
Van eigen bodem
•an de moderne stukken moet „De dood
yan een handelsreiziger" door Arthur Mil-
•R als het belangrijkste worden genoemd
•nier door twee gezelschappen tegelijk op
gevoerd: door het A. T. G. onder regie van
Albert van Dalsum met Louis Saalborn in
de titelrol en door Comedia onder Johan
de Meester met John Gobau en Ko van
Dijk, welke laatste zich ook hier deed ken
nen als een werkelijk zeer groot acteur.
Deze merkwaardige concurrentie heeft er
overigens toe geleid dat men thans bijzon
der geheimzinnig gaat doen met dc plan
nen tot vertoning van Amerikaanse stuk
ken!
De Haagse Comedie verrichtte een daad
van betekenis door Garcia Lorca's treur
spel der vrouwen van Spanje onder de titel
„Het Huis van Bernarda Alba" op het
répertoire te nemen, doch helaas heeft deze
voorstelling Haarlem niet bereikt.
Van de Nederlandse stukken moet spe
ciaal het actuele „De wereld heeft geen
wachtkamer" van Maurits Dekker worden
genoemd, dat ook buiten de grenzen suc
ces oogstte. „Het leven kan beter" van de
zelfde auteur, door het Nederlands Volks
toneel vertoond, bleek een complete mis
lukking, evenals „Het regent goud" van H.
Knorringa. Men zou dat ook kunnen zeggen
van „Armada" door Jef Heydendael, ware
het niet dat de houding van een in feest
stemming verkerend publiek (de première
door Comedia geschiedde ter opening van
de Boekenweek in Amsterdam) de onder
gang van dit te zwaar met pretenties gela
den opus verhaastte cn tot een onrecht
vaardige beoordeling heeft geleid.
De herdenking van de sterfdag van Her
man Heijermans bracht verzorgde reprises
van „Op Hoop van Zegen" (Volkstoneel),
,De Opgaande Zon" (Rotterdams Toneel)
en „Uitkomst" (A.T.G.) die duidelijk lieten
uitkomen hoe goed dit realisme onze ac
teurs nog altijd ligt. De traditionele „Gys-
breght" onderging dit jaar een verjongings
kuur.
Tenslotte nog één opmerking: de vele
buitenlandse gezelschappen die ons land
bezochten hebben ons, hoe dankbaar wij
ook mogen zijn voor de geschonken erva
ringen en hoeveel er ook te leren viel, ge
sterkt in de overtuiging dat de beoefening
der toneelspeelkunst in ons land daar niet
of nauwelijks voor behoèft onder te doen
en dat is een reden om het .komende seizoen
met vertrouwen tegemoet te zien.
DAVID KONING
Jacob Bijster bespeelde
het orgel der Grote Kerk
Als eerste van de plaatsvervangende
organisten, tijdens de vacantie van de
stadsorganist George Robert, verzorgde
Jacob Bijster Dinsdagavond de bespeling in
de Grote Kerk te Haarlem.
Bijster gaf de nieuwere Noord- en Zuid-
Nederlandse orgelkunst een goede beurt,
met werk van C. de Wolf, I-Iendrik An-
driessen, Flor Peeters, Albert de Klerk en
van hem zelf. In deze reeks composities
bleek nog afwisseling genoeg te zijn. Zelfs
in Bijsters eigen werk. Hij speelde name
lijk zijn Variaties over een oud Neder
lands lied („Ic wil mi gaen vertroosten"),
die in hun chromatische harmonisering
heel wat afwijken van de klare, ik zou
haast zeggen populaire stijl, waarin zijn
„Wijdingssonate" geconcipieerd is. Voor
elk van de drie delen van dit uitvoerige
werk gebruikte de componist een psalm
als leidende idee. Zo gaven de psalmen
138 en 150 aanleiding tot twee opgewekte
hoekdelen, met psalm 86 („Leer mij naar
Uw wil te handelen") als ingetogen mid
denstuk gekozen werd. De componist kon
de dag, waarop dit constructieplan in hem
rijpte, een gelukkige noemen. De combina
tie is waarlijk goed gevonden. Het is een
muziek zonder problemen geworden, vol
effect en van primaire werking. De uit
voering klonk magistraal dank zij het
profijt dat Bijster trok van de rijke moge
lijkheden van klankschakering, die het
grote orgel biedt.
Een grote tegenstelling met deze „Wij
dingssonate" vormde in zijn geest van
abstractie de jongste orgelcompositie van
Albert de Klerk, die door de organist ook
zeer sober van kleur vertolkt werd. Flor
Peeters' fijnzinnige koraalbewerking ,.U
sijt wellecome" maakte een stemmige in
druk. Voor de „Sonata da Chiesa" van
Andriessen vond Bijster passende karak
teristieke klankkleuren op het orgel: ver
der speelde hij het stuk met de vereiste
bewogenheid en verheffing. Ook als con
trastwerking, na de „Passacaglia, Koraal
en Fuga over gezang 77" van Cornelis de
Wolf in zijn aard een stoere en waar
devolle compositie maakte de muziek
van Andriessen een treffend effect. Aan
de interpretatie van het werk van De
Wolf had Bijster overigens ook veel zorg
besteed. Er bestond een ruime belang
stelling voor deze avond-bespeling.
JOS DE KLERK
ADVERTENTIE
HAARLEM
BLIKSEMAFLEIDERS
'Het viel Ken Wright, een der deelnemers aan het jaarlijkse ruitersportfeest te
Walkhampton (Engeland)niet mee om een pony zonder zadel en zonder leidsels
te berijden. Het paardje had slechts vier seconden nodig om Ken over het hoofd
op de grond te slingeren.
Bewaking
In de fraaie tuinen van „Lindenheuvel",
het gastvrije buiten van dr. René Burdet
in Overveen, heeft de Zwitserse kolonie in
Nederland gisteravond haar traditionele
„Bundesfeier" de nationale feestdag van
de eerste Augustus gevierd. Het feest be
gon om half acht met een gezellige picnic in
het park van „Lindenheuvel", dat voor
deze gelegenheid stemmig versierd was met
veelkleurige lampions en tal van Zwitserse
bonds- en kantonvlaggen. Vervolgens ver
zamelden allen zich op het groene gazon
terzijde van de villa, waar gastheer Burdet
en de heer H. Boos, voorzitter van de orga
niserende afdeling van de Nouvelle Société
Helvétique aux Pays Bas, de aanwezigen
welkom heetten. In het bijzonder richtten
zij zich daarbij tot de hoge gasten, Zijne
Excellentie D. Secrétan, gezant van Zwit
serland te Den Haag en de generaal Gui-
san, opperbevelhebber der Zwitserse weer
macht, die met hun echtgenoten dit zeven
de „Bundesfeier" op „Lindenheuvel" met
hun aanwezigheid opluisterden. Vervolgens
werden boodschappen van Bondspresident
Petitpierre en van de Zwitserse Bondsraad
voorgelezen, waarin dezen hun beste wen
sen voor het welvaren van de Zwitserse
kolonie in Nederland uitspraken.
Nadat de dames Secrétan en Guisan
bloemen waren aangeboden en een koor
van Zwitserse jongelui in kantonale kleder
drachten de „Schweizerpsalm" ten gehore
gebracht had, hield Zijne Excellentie D.
Secrétan een rede, waarin hij er zijn
vreugde over uitsprak, de geest van saam
horigheid onder de Zwitsers in Nederland,
waarvan hij tijdens zijn nog slechts korte
ambtsperiode in Den Haag reeds zovele
bewijzen kreeg, hier zo duidelijk be
vestigd te zien. In deze tijden vol dreiging,
aldus de gezant, is het goed dat onze land
genoten ook in den vreemde de band met
elkaar en met het vaderland hecht en sterk
houden. Het vaderland op zijn beurt zal,
wat er ook gebeuren mag, zijn politiek van
waakzame neutraliteit handhaven en de
geest van de „Rütli-Schwur" (het legenda
rische verbond der drie „oerkantons", in
1291, tegen de Habsburgers) levend houden.
Generaal Guisan vertelde in aansluiting
op de woorden van de gezant, dat de Zwit
serse defensie, juist als in de jaren 1940
'45 paraat is en als resultaat van haar uit
breiding en modernisering nog dagelijks
aan kracht en doeltreffendheid wint. De
offers die dit eist, brengt het Zwitserse
volk blijmoedig in het besef dat een land
sterk moet zijn om vrij en onafhankelijk
te blijven. „Dat besef, die blijmoedigheid en
die paraatheid zullen ons, tezamen met de
natuurlijke defensiemogelijkheden van het
Zwitserse bergland de mogelijkheden ge
ven, het toegangsbewijs tot ons kleine land
voor ongenode gasten zo duur mogelijk te
Meisjes in Zwitserse klederdracht boden
de dames der hoge gasten op „Linden
heuvel" (staande, rechts: mevrouw Guisan)
bloemen aan.
maken", aldus besloot de generaal, wiens
laatste woorden luide toegejuicht werden.
Gezamenlijk zong men vervolgens twee
strofen van het Zwitserse volkslied, waar
na het tuinfeest een aanvang nam. Een
lampionoptocht door het stille park. sa
menzang van volksliederen om het tradi
tionele „Augustfeuer", waarbij ook de
„Rütlischwur" der drie Eedgenoten her
leefde, en een geanimeerd bal champêtre
dat tot laat in de nacht voortduurde,
vormden de hoogtepunten van deze gezel
lige Zwitserse reünie.
In het Franse dagblad ,,Le Monde"
I schrijft Robert Escaprit de volgende ont-
boezeming over de vrede onder de titel
„Bewaking":
""Toen ik met mijn dochtertje een wan
deling maakte door een badplaats in het
Zuiden, kwamen we langs een hotel waar
een belangrijke internationale bespreking
werd gehouden.
De ingang werd bewaakt door een ver
vaarlijke agent.
„Wat doet die slechte man daar,
pappie?", vroeg het lichte stemmetje van
mijn dochter een beetje al te hoorbaar.
Omdat ik me altijd innig heb voorgeno
men mijn kinderen eerbied voor het open
baar gezag bij te brengen, zei ik dadelijk:
„Dat is helemaal geen slechte man,
Frangoise, dat is een politie-agent. Die
bewaakt hier de vrede". Frangoise moest
er even over nadenken.
„De vrede? Is die dan daarbinnen?",
vroeg ze en ze wees op de ramen, die met
vlaggen waren versierd.
„Ik hoop het", zuchtte ik.
„Is de vrede dan stout geweest, pappie,
dat ze hem bewaken?"
„Nouzo aardig was hij niet de
laatste tijd, maar stout.stout, nee, dat
is hij nooit geweest".
„Wacht eens, misschien is de vrede ziek
en moeten ze daarom op hem passen. Net
als op mij, toen ik roodvonk had. Maar
mijn oppasser was een veel lievere man
dan die meneer daar. De vrede is dus ze
ker ziek, hè pappie?"
„Ja, tamelijk. Maar daarom passen ze
denk ik niet op hem".
Frangoise veronderstelde een nieuwe
mogelijkheid.
„Bij ons is ook een bewaarschool waar
ze op de hele kleine kinderen letten, die
nog niet naar de grote school kunnen. En
hoe oud is de vrede nu, pappie?"
„Ongeveer vijf jaar.
„Oooooh, prachtig dan kan hij volgend
jaar al naar de grote school en dan hoe
ven ze niet meer op hem te passen!" Nu
was alles haar duidelijk.
Moest ik haar nu teleurstellen en zeg
gen dat er voor boosdoeners, kinderen,
zieken en dwazen wel weer een dag komt
dat ze het zonder bewaking kunnen stel
len, maar voor de vrede nooit?
Acadom^'1"''3p Per'man bezoekt
"««ferme voor Internationaal
dagC' zal de heer Phi]iPP
Sb vS'r_s™ct'aal bij de Hoge
kzoek hrpn *°e 'en van Amerika
Academie voor
QmhiH m Den Haa». Des
tot de curSte? ^1J eerl toesPraak
cursisten der academie.
Poppetje gezien
Het schijnt in vele steden van deze
wereld noodzakelijk te zijn dat er om
het andere huis iets staat. In Parijs is
dat een café, in Moskou een lid van
de NKVD en in Amsterdam een mu
seum. Wij zouden wel eens willen weten
hoeveel musea er in de hoofdstad zijn
en zullen daartoe binnenkort een en
quête onder de Amsterdamse bevol
king houden door aan iedere inwoner
een formulier uit te reiken met de vra
gen: „Bezit of beheert gij een museum?
Waarom hebt ge dat niet eerder ge
zegd?" Te zijner tijd hopen wij in een
extra-editie van 46 pagina's een lijst
van de belangrijkste hoofdstedelijke
verzamelplaatsen te publiceren.
Zonder op deze huiveringwekkende
onthulling vooruit te lopen, willen wij
u echter niet de wetenschap onthouden,
dat er dezer dagen al weer een museum
in de hoofdstad is geopend. Het bevindt
zich op de hoek van de Oostenburger-
gracht en de Conradstraat en bevat al
lerlei wetenswaardigheden omtrent
Werkspoor, wiens eigendom het is, en
omtrent de eilanden Kattenburg, Oos
tenburg en Wittenburg. Deze eilanden
hebben een rijke historische achter
grond, hetgeen een dankbaar excuus is
om de uitermate armetierige, tegen
woordige vóórgrond in ongewijzigde
staat te laten. Conform het voorschrift
van de boekwerkjes over heemkunde,
ondergingen wij direct de typische sfeer
van de „eilanden" toen wij de Oosten
burgergracht opreden en geraakten
geholpen door de regen die opgeruimd
tegen de ramen kletterde onmiddel
lijk in die echte blijde Jean Gab in
stemming.
Geheel anders werd dat, toen wij een
maal bij het gebouw kwamen dat vroe
ger als lijnbaan van de admiraliteit heeft
gefungeerd. Het museum bevat thans
dan ook allerlei wetenswaardigheden
omtrent prominente lijntrekkers uit
vroeger eeuwen. Verder neemt men aan
dat Czaar Peter de Grote vier maanden
lang in dit gebouw heeft gewoond, na
dat hij uit Zaandam „weggepest" was.
Mocht gij bezwaren tegen deze uitdruk
king koesteren, dan gelieve u zich te
vervoegen bij de heer M. H. Damme,
de directeur van Werkspoor, die bij de
opening van het museum deze bijzon
derheid aan de openbaarheid prijsgaf.
De czaar vertrok later met het certifi
caat van „zeer bekwaam meester-tim-
merman" naar Petersburg.
Het leeuwenaandeel van de verzame
ling stamt uit de nalatenschap van ir.
Lugt, een gewezen hoofd-ingenieur van
Werkspoor.
Zij bevat onder meer een bronzen
slavenbel, die jarenlang in het paleis
van de gouverneur-generaal in Batavia
heeft gehangen. Verder is er een lijn-
baanswiel van het soort waar de jonge
heer M. A. de Ruyter gekleed in een
blauw-geruite kiel onder Ahach, Ahach,
Ahach-geroep aan placht te draaien.
Scheepsmodellen, tekeningen, machine
modellen en allerlei knipsels comple
teren de verzameling, die overigens nog
maar een begin vormt van de collectie
memento's die men er in wil huis
vesten.
Het enige bezwaar dat uw bezoek
voorlopig in de weg kan staan, is het
feit dat het museum onmiddellijk na
dat het geopend was, weer gesloten
moest worden, zodat het een soort
poppetje gezien, kastje dicht werd. Het
is de directie van Werkspoor en nu
zouden wij eindelijk wel eens willen
weten wat die naam betekent name
lijk gebleken dat niet alleen voor het
venten van haring, het in het open
baar ten gehore brengen van „De klok
van Arnemuiden" of het bezigen van
de hengel geaasd met vis een vergun
ning vereist wordt, maar dat dit insge
lijks het geval is voor het exploiteren
van een museum. Zij zal echter niet
lang op zich laten wachten.
De wijn is weer fijn
Burgemeester d'Ailly heeft het de
laatste dagen overigens druk genoeg
gehad. Niet alleen opende en sloot hij
het opgemelde museum in één middag,
maar in dezelfde achternoen ontving
hij te zijnen huize koning Cambrinus,
die hem namens het Centraal Brou
werij-kantoor kwam demonstreren dat
het bier toch weer o zo allerverschrik
kelijkst best is. Cambrinus die volgens
op niets gebaseerde berichten de uit
vinder van het bier zou wezen, stoomde
met een ganse slagvloot van platboomde
pramen op naar het burgemeesterlijke
huis waar hij zijn gevolg van met ger
stenat intern bevochtigde lieden ont
scheepte. De 'burgemeester dronk een
kroesje mee, nam daarna 60 flessen
bier van de verschillende brouwerijen
in ontvangst en ging vervolgens met va
cantie. Berichten als zou hij, om er
eens echt „uit" te wezen, zijn verlof in
Amsterdam doorbrengen, moeten wij
met klem van de hand wijzen. Hij is
naar Frankrijk waar het bier weliswaar
niet best, maar de wijn weer fijn is.
Wij gunnen hem onze lichte jaloezie.
Op de korreper
Wanneer gij u om redenen, waarin
wij ons absoluut niet wensen te mengen,
op een schone zomeravond in de buurt
van de Bosbaan zoudt bevinden zon
der iets speciaals omhanden te hebben,
dan zouden wij u willen adviseren eens
een kijkje naar dat water te gaan ne
men, onder voorbehoud dat gij u lang
genoeg acht om over een muur van
lieden die er staan te vissen het water
te kunnen ontwaren. In deze Bosbaan
wordt namelijk jaarlijks een grote hoe
veelheid karpers uitgezet met geen an
der doel dan ze er zo spoedig mogelijk
weer uit te halen. In zijn hart is iedere
Amsterdammer namelijk een verwoed
korreper-hengelaar en aan de Bosbaan
krijgt hij de kans om wanneer hij er
één vangt zulks ten aanschouwe van
honderden collegae te verrichten, het
geen naar wij vernemen de grootste
satisfactie verschaft. Bovendien kan hij
altijd een actief aandeel in de vangst
van zijn buurman nemen, omdat wan
neer het zeldzame feit zich voordoet dat
zo'n dier zich aan de aas-aardappel
vergrijpt, het terstond de allures aan
neemt van een stoomtrein die het heen
en weer heeft. De lijnen raken dan in
elkaar verward en wanneer de vis ein
delijk op de kant ligt, is het alleraardigst
om te horen welke meningen de henge
laars, die over het eigendomsrecht
twisten, over elkander koesteren. Deze
zijn veelal niet hoog.
Die korte reportages over de eigen
aardigheden en feilen der betrokkenen
en hun naaste verwanten strekken zich
uit over een merkwaardig groot terrein
en behelzen allerlei belangwekkende
mededelingen over imaginaire strafbare
of anderszins ontoelaatbare handelingen
die door de woordvoerders zouden zijn
gepleegd.
Tentoonstelling trok echter weinig belangstelling
de Belgische en Hollandse vakmensen het
puikje van de gladiolen-cultuur ten toon
stelden.
Vooral met het oog op de steeds nauwer
wordende samenwerking in de sierteelt
sector tussen Belgen en Hollanders (uit
voer van bloembollen naar België wordt
reeds als binnenlandse handel beschouwd)
was deze demonstratie van belang. Maar
de heer Roozen uit Vogelenzang, een gla-
diolenkenner als weinigen, moest tot zijn
teleurstelling constateren dat het bezoek
ver beneden de verwachtingen bleef.
De Hollandse bloembollen-exporteurs
hebben met hun tentoonstellingen in het
buitenland niet veel succes. De tulpen
expositie in Parijs leed onder de gevolgen
van de Métro-staking en in Brussel ont
moette men dezelfde bezwaren. Dit alles
heeft de exposanten, er niet van weerhou
den in de vierkante oranjerie-zaal de toch
al bijzonder decoratieve gladiolen zodanig
op te stellen ,dat men, uit het gewoel hier
binnen getreden, zich een ogenblik in het
het paradijs waande.
Deze collectieve inzending van de Ne
derlandse Gladiolusvereniging besloeg de
gehele achterwand en een deel van de zij
wanden. De kwaliteit daarvan was zodanig
dat de jury zonder aarzelen en met haar
felicitaties, er de hoogste prijs aan toekende.
Onderscheidingen verwierven eveneens
als beste handelssoort de variëteit Dr.
Fleming en als beste liefhebberssoort de
Gloriosa. De bijna een meter hoge zilveren
wisselbeker, uitgeloofd door de voorzitter
van het Belgisch Verbond ging naar de in
zending van deze organisatie. Want ook de
Belgen kwamen voor de dag met opmer
kelijke kwaliteiten. Maar deze expositie
bewees wel dat de Hollanders ook op het
gebied van de glad'iolenteelt nog aan de
kop staan. Immers de Belgen stelden voor
namelijk de gangbare handelssoorten ten
toon, maar de Hollanders kwamen met
allerlei nieuwigheden.
Vakmensen toonden grote belangstelling
voor deze show en helemaal ontevreden
waren de Hollanders dan. ook niet. Onbe
roerd door alles wat er buiten gebeurde,
stonden de diep-paarse „Memorial Day" en
de purperen „Cardinal Spellmann" naast
de zaehtrose „Peerless Pink" en de kleine,
vurigrode, witgerande „Atom" statig te
prijken, de kale Orangerie herscheppend
in een wondertuin vol verrassende kleur
schakeringen.
Op de tentoonstelling van de Belgische
Gladiolusvereniging welke in de Botanische
tuin werd gehouden, verwierf de Hollandse
inzending, mét dc gelukwensen van de
jury, de hoogste onderscheiding: de gouden
medaille, beschikbaar gesteld door de mi
nister van Landbouw.
Al reden er geen trams en waren de
taxi's van de straat verdwenen, de korte
weg tussen het Noorderstation en de Bo
tanische tuin was drukker bevolkt dan
ooit. Maar slechts weinige wendden het
hoofd naar de diep-liggende tuinen en de
prachtige lelie-vijvers van het park. die
het indrukwekkende gebouwencomplex
omgeven, hoewel er toch met geweldige
letters een bord „Glaieuls-Gladiolen" is
aangebracht. De voorbijgangers, opgewon
den demonstranten met snerpende fluitjes,
nieuwsgierige slenteraars, politiemannen
van de gemeente met witte en van de rijks
wacht met zwarte stormhelmen, hadden
het toen nog allemaal veel te druk over
dé kwestie: Zal de Koning abdiceren?
Weinig te weinig belangstellenden heb
ben de moeite genomen door de bloeiende
tuinen te wandelen naar de Oranjerie waar
ADVERTENTIE
voor alle inrichtingen van onderwijs
SCHOOLBOEKHANDEL
H. DE VRIES
Jacobjnestraat Gei. Oude Gracht 27-270
Teresa en Luisillo geven met hiïn\
Spaans ballet en de virtuoze guitarist
Angel Iglesias drie afscheidsvoorstel-
lingen in de Amsterdamse Stads
schouwburg, namelijk op 3, 4 en 7
Augustus. Zaterdag en Zondag heb
ben daar de eerste wedervertoningen
plaats van Arthur Millers „De dood
van een handelsreiziger" met Louis
Saalborn en Hetty Beck. Hedenavond
brengt het A.T.G. de Ierse comedie
,£ij kregen wat ze wilden" ten tonele.
Het Nederlands Volkstoneel ver
toont Donderdagavond in de Doelen
zaal aan de Kloveniersburgwal het
spel „Eva Bonheur" van Herman
Heijermans met Marie Faassen in de
titelrol, onder regie van Hans van
Meerten. In de andere theaters zijn
de programma's verlengd. Men kan
naar Wim Sonneveld in het Leidse
In de hoofdstad uit
Pleintheater, naar Chiel de Boer in
het Theater de la Mar, naar Snip en
Snap in Carré.
Het Vacantie-comité Amsterdam
laat in het Minerva-Paviljoen in het
Albert Hahnplantsoen (vroeger Mu-
zieklyceum geheten) enige films uit
oude trommels draaien, namelijk. „Het
Jochie" met Charley Chaplin en
Jackie Coogan en „Stalen Vuisten"
met Tom Tyler. Dit. geschiedt zowel
Donderdag als Vrijdag.
Er zijn voor de liefhebbers heel wat
openluchtconcerten. Morgenavond
houdt de kapel van de Amsterdamse
politie onder leiding van Johan
Pinkse een taptoe op het Dapperplein.
Vrijdagavo7id speelt het harmonie
orkest „Wilhelmina" in Ransdorp en
het corps „Forzando" in het Sarpliati-
park. Ook in het Oosterpark is een
concert.
Als schilderij van de week is in het
Stedelijk Museum het zelfportret, met
hoed (uit de Parijse tijd) van Vincent
yvan Gogh tentoongesteld.j
Slechts éénmaal hebben wij echter
een beschuldiging gehoord die de ganse
menigte broeders in Petrus tot een
geschokt stilzwijgen bracht. Dat was
toen een nukkig mannetje tegen een
belendende tram-conducteur zei: „En
je ken nie eens fisse".
BOEDA
FAILLISSEMENTEN
De Arrondissements-rechtbank te Haarlem
heeft op Dinsdag 1 Augustus 1950 in staat
van faillissement verklaard:
A. de Rose Spierings, koopman, wonende
te Heemstede, Herenweg 70. Rechter-com-
missaris: mr. C. W. de Visser, Curator: mr.
A. W. Luikinga.
P H van Wienen, scheeps- en waterbouw
kundig ingenieur, wonende te Zaandam,
Kalf 17 b. Rechter-commissaris: mr. C. W.
de Visser. Curator: mr. J. H. Ekering.
G. Ballentijn. industrieel, wonende te
Haarlem, Tuinlaantje 2—4. Rechter-commis
saris: mr. C. W. de Visser; Curator: mr. L. V.
Hoog
Wegens het verbindend worden der enige
uitdelingslijst is geëindigd het faillissement
van: Th H. J. de Droog, handel gedreven
hebbende onder de naam of firma Zilver-
fabriek Haarlem, wonende te Haarlem, Ba-
rendsestraat 16 rood. Rechter-commissaris:
mr. C. G Bïjleveld. Curator: mr. J. H.
Ekering.
ADVERTENTIE
miack met PL/WEN
korte metten!
City: „IJsco-toeristen", alle leeft., 11 en
4.30 uur; „De piraten van Capri", 14 j.t 2.15,
7 en 9.15 uur. Spaarne: „De banneling van
het Westen", 14 j., 2.30, 7 en 9.15 uur. Frans
Hals: „Strijd in het rotsgebergte", 14 j., 2,30,
7 en 9,15 uur. Rembrandt: „Een koninkrijk
voo" een huis", alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15
uur Palace: ..Kroningsjournaal", 10 en 11 u.;
„Dc- heldhaftige stormloop". 14 j., 2. 4.15, 7
en 9.15 uur Luxor: Movie crazy", alle leeft.,
2, 7 en 9.15 uur.
DONDERDAG 3 AUGUSTUS
Grote Kerk: Orgelconcert, 2 uur. Biosco
pen: Middag- en avondvoorstellingen.
