Tel. 5563
GAS EN HARING
Ie De Rijp werkt gasfabriek]e
„Kleuteronderwijs in Velsen is niet gebaat
bij salaris verschil met Haarlem"
„ARTISTIEK"
PHILIPS RADIO
Eerste Velsense speeltuin een kwart
eeuwoud
Herinneringen aan een grote
rederij,die snel „oploste
TAXI! TAXI!
Agenda voor elsefl
Zaterdag 26 Augustus 1950
Particulier bedrijf ontstaan uit een erfenis
DE WAS WAPPERT aan de lijn, gespannen van het gashoudertje, recht over hei
bleekveld naar het scheefhangende toegangshek tot de domeinen van de Rijper
gasfabriek. Dof zucht de exhauster van het bedrijf om de kostelijke brandstof in de
ondergrondse buizen te stuwen. Wat niet meevalt voor een machien dat sinds het
begin dezer eeuw zijn vliegwiel heeft laten wentelen. Voor de oven staat de fabrieks-
opzichter Rot, baas over vijf mensen en het kleinste gasbedrijfje van Noordholland
Baas ook over de enige gasfabriek in deze provincie, die particulier eigendom is. Ro
begon hier in 1903 als veertienjarige knaap, zodat hij over een paar jaar zijn goudei
jubileum zal gaan vieren. Zijn eerste verdienste beliep twee kwartjes per werkda;
en sindsdien heeft hij de geschiedenis van de Rijper Gasfabriek verder helper
schrijven een historie, beginnend op het moment dat Jan Boon Junior op 31 Maart
1847 als lidmaat van de Doopsgezinde gemeente overleed en een legaat van twee
duizend gulden aan de Diakon ie der Hei*vormd'e gemeente plus duizend gulden aar
de kerk zelf naliet, waaruit bij testamentaire beschikking eene maatschappij tot
bevordering der nijverheid alhier moet worden opgerigt". Dominee Saffrie hield de
Zondag na de begrafenis een gedachtenispredikatie over twee Corinthen negen, de
verzen negen tot elf. Daar staat: „Hij heeft gestrooid, hij heeft den armen gegeven,
zijne gerechtigheid blijft in der eeuwigheid". De dominee moet het mooi gezegd
hebben in het kerkje van De Rijp op diie Zondagochtend dat de voorjaasstormen aan
het grijze glas rukten. En dat kwam Jan Boon Junior toe, want hij bevorderde niet
slechts de nijverheid maar ook het welzijn van de Rijpster armen. Er was namelijk in
zijn testament bescreven, dat als medevennoten in de op te richten maatschappij
benoemd moesten worden de gemeente, het „Gemeen Wees- en Armhuis", de Doops
gezinde diaconie en het Doopsgezinde weeshuis, die zouden delen in de winsten uit
de nieuwe maatschappij. Eik jaar gebeurt dat: de directeur van de gasfabriek, direc
teur ook van de inmiddels meer dan 100-jarige „Maatschappij" maakt tussen Kerst
mis en Februari in stilte de ronde door het dorp om de armen te geven wat Jan Boon
Junior hen toedacht.
Zes jaar nadat Jan Boon Junior ten grave
werd gedragen, is in het plaatsje een gas
fabriek opgericht, mitsgaders een touw-
slagerij én een sigarenfabriek. Die laatste
twee zijn allang ter ziele, want het valt niet
mee om rendabele sigaren te maken noch
om goedkoop touw te slaan midden in het
ruime land van Beemster, Schermer en
Wormer. Maar de gasfabriek voorziet nog
altijd de oude koperen lantaarns in de om
geving en de pronte huisvrouwen van dorp
en ommelanden van eerste kwaliteit gas.
Zo komt het, dat De Rijp een particulier
gasbedrijfje heeft.
De beherende maatschappij heeft echter
oiet alles op één kaart staan, want met
oen maatschappelijk kapitaal van f 226.000
was in 'die dagen rond 1860 een aardig eind
vooruit te komen: er werden landerijen
en effecten gekocht en omdat Jan Boon
Junior haringreder was geweest van een
paar buizen en in moderner tijden een
enikele zeillogger, die over de Zuiderzee
en later via Den Helder ter visvangst
togen, had hij het zo beschikt dat een deel
van zijn nalatenschap ook aan de haring
visserij ten goede zou moeten komen. Ge
weet nu tevens, waarom de Rijpster
„Maatschappij" aandelen bezit in de Dog
germaatschappij, die nu nog haar schepen
naar de haringgronden zendt. Er liggen
some vreemde banden tussen een gasfa
briek en een haringvisser
Op 24 Januari was Jam Boom Junior
jarig en elk jaar wordt deze dag gevierd
de erflater wilde het zo door de ven
noten, de commissarissen en de directeur
en dan gaan in één moeite, de balans en de
verlies- en winstrekening ondier de hamer
door en wordt bepaald of de deelgenoten
een stuk van de winst zullen krijgen, als
er winst is tenminste.
Oorlogsvlammetje
Met dat gasfabriekje is het een tijdje
niet zo'n florissante geschiedenis geweest.
De prijsbeheersing drukte er net zo hard
op als op andere ondernemingen en fa
brieksbaas Rot vond het maar een toer om
te blijven draaien. Ondanks zijn voLko-
In het malse land bezijden Purmerend,
waar de lange lijnen der polderwegen-
naar een groene oneindigheid wijzen en
de dorpen nauwelijks de verre vlakte
kunnen onderbreken; ïn dat land van
propere meidjes en schone koeien tegen
de polderdijken, zijn een paar buurt
schappen in de klei gelegd wier bewo
ners in vroeger eeuwen de walvisvaar
ders en de haringbuizen bevolkten. Daar
kwamende Leeghwaters vandaan, die
de molens lieten malen en de dijken
legden om de meren droog te maken.
Dat waren de vechters tegen de conser
vatieve reders, wier eigenbelang hen een
felle maar verloren strijd voor hun vis-
water ingaf.
Het was vroeger voorwaar ruig volk
Lussen Purmerend en De Rijp, Graft en
hoe de dorpen ginds nog meer mogen
heten: nu zetelt er een geslacht van rus
tige landboxiwers. Maar de herinneringen
aan de vroegere zeevaart zijn er nog
vele zelfs in de popperige gasfabriek
van het dorp „De Rijp".
Het is helemaal een wonderlijke gasfa
briek daar.
Een fabriek met een oud en bizar ver-
haal, zoals er weinige zullen zijn in de
archieven van een industrie, welke zo
nauw verweven is met de opkomst der
moderne energiewinning. Een verhaal
waaruit blijkt, dat er onder die stijf
hoofdige reders één was, die verder keek
dan zijn neus lang was. De naam van
deze Jan Boon junior heeft nog altijd
klank in deze contreien en de reden
daartoe wil dit artikel onthullen.
STEM UIT DE PRAKTIJK:
Jongestraks gediplomeerde
onmiddellijk door afgezogen
krachten worden er
Fabrieksbaas Rot voor de oven. Bijna vijftig
jaar „in het gas" en nog steeds vol nieuwe
ideeën over verbeteringen aan de technische
apparatuur van „zijn" bedrijfje.
men verouderde outillage bleven de lan
taarns uit 1880 echter ook toen branden
zelfs tot uitzonderlijk diep in de be
zetting en de duizend klanten van de
fabriek hielden haast de hele oorlog door
een zij het mager vlammetje onder
de soep.
Natuurlijk werkt het bedrijfje niet hele
maal economisch, maar wat er daardoor
minder binnenkomt, maakt de oude Rot
weer dubbel en dwars goed met zijn ver
nuft, dat feitelijk te lang heeft gesluimerd
in dit peuterige gebouw, naast die fikse
hoge hoed van een gashouder.
Hij is klaarblijkelijk trots op zijn fabriek,
ondanks alle gebreken van de oude dag die
er aan gaan kleven en hij heeft; -er het
recht toe. Eén oven brandt al achttien jaar
Kookt op gas"
Er is een lijd geweestdat koken op
gas iets waswat een beschaafd mens
uit „De Rijp" eigenlijk eerbaarheids-
halve niet kon doen: de buren zouden
hem scheef aankijken als hij dat nieuw
modische spul in hel openbaar verstook
te. Vader Rot, de vader van de huidige I
fabrieksbaas, had dan ook een sbiekum
comfoortje achter een camouflerend gor
dijn en meester Salet durfde een paar j
jaar later zelfs niet alleen een levens-
verzekering af ie sluiten maar ook gas
te nemen. Wat. hem eerst wel even kwa-
lijk is genomen, maar het wende gauw
toen er geen stukken van het dorp door j
opgeblazen werden en de murmurerende j
schare van den begine kwam algauw
O?» óók zo'n aansluiting op de fabriek j
vragen. Dat is zowat een halve eeuw
geleden. Nu slaat er op het dorpse gas-
houdertje „Kookt op Gas". Ze doen het I
haast allemaal, in het plaatsje.
In het knusse dorp „De Rijp", dat talrijke herinneringen aan zijn vroegere glorie
bewaartis het miniatuur gasfabriekje op een bleekveld te vinden.
omdat Rot er desnoods zelf inkruipt als
het geval niet goed genoeg functionneert
(na doving natuurlijk): de garantie-ter
mijn op zo'n ding loopt maar drie jaar.
De exhauster tippelt al van 1903 af. In
1911 ging hij plotseling zo hard klapperen
dat de mensen het op straat konden horen
en toen heeft Rot er een smeersysteem
voor kootteer aan gefabriekt. Die exhauster
loopt nu nog. Ingenieurs uit Dordrecht
moeten er eens met aandacht bij hebben
staan kijken en Rot meent zeker te weten
dat de DordtenaVen hun exhauster sinds
dien ook met kootteer smeren.
Dat was meer een patent-Rot dan an
dersom.
Twee wekkers voor de straat
verlichting
Een eigen-fabrikaat waterpomp zorgt
voor een betere koeling van het gas, een
stoommachientje, uit eigen brein ontspro
ten, neemt al sinds jaar en dag de stoom -
injecties voor zijn rekening en zo kan Rot
op zijn vingers nog wel een half dozijn
verbeteringen meer aftellen.
De apparatuur bijvoorbeeld om bij
zonsondergang de straatverlichting au
tomatisch te laten ontvlammen, knut
selde de baas zelf in elkaar: twee
doodgewone wekkers lopen respectie
velijk in de schemering en om elf uur
af om de normale verlichting in te
schakelen en later de nacht verlichting
in werking te zetten. Het fijne heb
ben we niet begrepen, maar het
systeem werkt perfect, zeggen ze in
De Rijp, die al jaren van Rot's ta
lenten profiteren.
In de oorlog werd het een strijd om de
lampen brandende te houden in De Rijp.
Eerst schoof, de gemeente 'n stel bomen af,
die in de ovens verdwenen en daarna
al gauw, want de bomen zijn schaars in dit
natte land zaagde het personeel oude
petroleumvaten door, die met teer gevuld
voor een soort gas zorgden dat niet ideaal
maar toch heel bruikbaar was. „Boven
dien hield je er een magnifiek stukkie
köolteerkooks van over", herinnert de fa
brieksbaas zich, glimlachend over de kron
kels waarin hij zich in die dagen moest
wringen, „maar as ter op slag weer oorlog
komme moest, begon ik daar toch niet
weer aan. De retorten raakten namelijk
stijf verstopt en ze hebben een maand lang
liggen uitbranden, wat de Rijpster be
volking al die tijd zonder gas heeft ge
houden".
Zonder op de overheidsbedrijven te wil
len afgeven, pref ex-eet directeur Visser een
particulier fabriekje: deze baas is geen
ambtenaar en kent geen vaste rusturen en
hij is zo met retorten en gashouder ver-
gx-oeid, dat hij 's avonds vaak geen rust
kan vinden en er dan maar even uitwipt
om keui-end de fabriek door te lopen.
De oudste van de twee oventjes vooral
baart hem nogal wat kopzorg, eigenlijk
moest er direct een nieuwe voor komen,
maar nu de IJmuidense Hoogovens straks
misschien heel Noordholland onder het gas
gaan zetten, wil de directeur de kat liever
nog even uit de boom kijken, want een
aftakking van de lijn op Wormei*veer of op
Alkmaar is gauw gemaakt „en dan worden
we hier kouwe bakkers oftewel zetbazen",
zegt de heer Visser lichtelijk spottend, om
er eerlijkheidshalve aan toe te voegen:
„maar het kan dan vex-moedelijk goedkoper
dan nu". J. F.
GEEN SPREEKUUR WETHOUDER
VAN ONDERWIJS
De wethouder meer in het bijzonder be
last met de zaken betreffende onderwijs,
sport, culturele zaken, volksgezondheid,
het gasbedrijf en waterleidingbedrijf, de
heer H. de Boer, zal op Woensdag 30
Augustus geen spreekuur houden.
Een paar cijfers
In 1S66 werd het allereerste gasfabriek
je van De Rijp gebouwd in wat nu Tiet
woonhuis van baas Rot is in 1900
verrees er een voor die dagen modern
bedrijf naast, dat „de maatschappij
f 13.000 kostte.
Het begon met zegge en schrijve dertig
afnemers, die tezamen meer dan genoeg
hadden aan een gashoudertje voor 300
kubieke meter, welke meestentijds niet
eens „zakte" omdat niemand het com-
foor aan had. Later is er een grotere
gashouder bijgebouwd, die echter in de
eerste oorlog, toen de ijzerprijzen zo 8
schandalig hoog lagen, werd verkocht. S
De houder van nu is nog maar een r
dreumes maar ze kan de duizend gas- p
klanten en de straatlantaarns tezamen
gemakkelijk baas blijven. s
Een mededeling van wethouder II. de
Boer tijdens de laatste Velsense gemeente
raadszitting heeft de aandacht gevestigd
op een onderdeel van het onderwijs in de
gemeente, dat tot nu toe enigszins stief
moederlijk bedeeld is maar, blijkens de
ontwikkeling van de laatste tijd, zich in
een groeiende belangstelling van de over
heid verheugt. Wij bedoelen het kleuter
onderwijs en de opmerking van wethouder
De Boer hield in, dat hij voorzag, dat over
twee jaar in Velsen geen enkele leer
kracht meer aan dit. onderwijs verbonden
zou zijn, die niet aan de eisen voldeed,
waaraan zowel wettelijk als anderzijds een
onderwijzeres van het Voorbereidend La
ger Onderwijs moet voldoen.
Over dit onderwerp voerden wij een
gesprek met mejuffrouw T. Woudstra, het
hoofd van de Jan Campertkleuterschool
aan de Heidestraat in IJmuiden-Oost, die
het volgende opmerkte:
In Haarlem wordt wij deelden het
reeds eerder mede momenteel een cur
sus gegeven voor leerkrachten van het
V.L.O., een cursus, die 2 a 3 jaar in beslag
neemt.
In de avonduren moet deze cursus de
meisjes, die belangstelling hebben voor
het kleuteronderwijs, „klaarstomen". De
gemeente Velsen subsidieert deze scholing,
zodat de leerlingen minder lesgeld hoeven
te betalen en bovendien krijgen zij een
zeker bedrag ongeveer 1300 uitbe
taald wanneer zij tegelijkertijd de cursus
bezoeken en overdag als „helpster" in
een kleuterschool werken. Haarlem geeft
de cursisten deze vergoeding niet en in
Velsense onderwijskringen wordt het Vel
sense systeem hoe goed bedoeld het
overigens ook is wel eens tè goed
geacht.
Immers, zo redeneert men daar, het
jongemeisje dat de cursus wil volgen, zal
dit slechts uit liefde voor de mooie taak
die haar daarna wacht, moeten doen en
niet „om der wille van het gewin". Nu is
het wel eens zo, dat een meisje gaat stu
deren omdat ze er in financieel opzicht
door vooruit gaat, maar zij maakt zich
weinig zox-gen over het al of niet behalen
van het diploma aan het eind van de
cursus. En daar gaat het in de eerste
plaats om.
Het gevaar beslaat bovendien, zo merk
te mej. Woudstra verder op, dat de leer
krachten, wanneer ze eenmaal gediplo
meerd zijn, niet ten goede komen aan het
Velsense kleuteronderwijs, dat hen zo
dringend nodig heeft, maar dal ze af
vloeien naar beter betalende gemeenten
als Haarlem of Amsterdam. Het salaris
van een hoofd van een V.L.O.-school is in
Haarlem altijd nog 600 per jaar hoger
dan in Velsen en de beloningen der ge
wone leerkrachten is er eveneens steviger.
Waarmee gezegd wil zijn, dat een voor
spelling, als zou Velsexx over twee jaar
geen ongediplomeerde krachten meer be
zitten, doorkruist wordt door de veronder
stelling, dat de naar schatting 10 Velsense
jongedames, die in Haarlem de cursus
volgen, wel eens in Haarlem zouden kun
nen blijven.
Deze nadelige consequentie van een
verschil in de salarisschaal zou kunnen
ADVERTENTIE
Voor
aparte geschenken
KENNEMERLAAN 5
TELEFOON 5705
worden weggenomen, wanneer de beide
gemeenten een regeling troffen om be
paalde leerkrachten niet uit het andere
rayon te nemen, maar ideaal is zulk een
oplossing natuurlijk niet.
Velsen aan het kortste eind
Naast de avondcursus kent Haarlem ook
nog een dagcursus, die uiteraard meer
aandacht aan de leerstof kan besteden. In
theorie zou daardoor de situatie kunnen
ontstaan, dat Velsen op een goed moment
„klaax-gestoomde" leerkrachten krijgt en
Haarlem, daarentegen de beter voorbereide
cursisten van de dagcursus, waardoor dan
automatisch de bereidwilligheid der ge
meente Haarlem zou komen te vervallen
om de Velsense meisjes aan te stellen.
Als kern van dit probleem zag mej.
Woudstx-a echter het verschil in salai'is
voor V.L.O. tussen de beide gemeenten:
wat Haarlem op den duur afstoot krijgt
Velsen en omgekeerd wat in Velsen te
weinig beloning vindt voor de taak in het
kleuteronderwijs, trekt naar Haarlem.
Zodat op deze wijze aldus het hoofd
van de Jan Campertkleuterschool in
ieder geval Velsen aan het kortste eind
trekt.
Speciale
Zeemleder
Emaille schalen,
"onbiedi,
1-ei.ke bloempotje, divV'"' s«
Inmaakglazen, alle oa",
Vrijdagmid daeTs^ï
Van Gelder Zonen aangekomen,
ADVERTENTIE
f 225.-
Radio's v.a. 1 105— Radiotafels vanal f aan
hebben wij: Hoover Wasmachines f S»
(rScTen Blle
Wij ontvingen een pracht sortering HUISKAMERLAMPEN tesen «.«wn*
prijzen. zeer bl%
FA. PRUis
TELEFOON 5116 „MnoES
WILLEM BARENDSZSTRAAT 31
Jubileumreceptie gaf blijk van de algei
sympathie voor het werk van „KindemerJ
In het clubhuis aan de Doodweg in
Velsen-Noord heeft het bestuur van de
speeltuinvereniging „Kindervi-eugd",
de eerste onder de speeltuinen in de
gemeente Velsen, Vrijdagavond met een
goed bezochte receptie haar vijf-en-
twintigjarig bestaan gevierd.
On de vele bloemstukken, die de zaal
sierden, waren er van de beschermheer de
heer Joan H. A. Kruimel, de directie van
Van Gelder Zonen N.V., van de zusterver
enigingen en andere corporaties en vrien
den.
In zijn openingswoord dankte de heer P.
Hanse, voorzitter, de beschermheer voor
diens steun aan de vereniging. Erkentelijk
was de heer Hanse de dames Wormsbecher
en Stapper en de heer M. v. d. Kooi, die
gedurende 25 jaar onafgebroken lid zijn
geweest en 17 tot 18 jaren bestuurslid wa
ren. Ook zij, die van 10 tot 15 jax-en lang
hun kx-achten aan „Kindervreugd" gaven
kregen woorden van waardering.
Vervolgens memoreerde de voorzitter de
inrichting van de tuin, het vooroorlogse
clubwerk en de geleden oox'logsschade.
Dank zij de hulp van het gemeentebestuur
en de leden kunnen de kinderen nu weer
over hun tuin en speelwerktuigen beschik
ken. Veel echter kan nog tot stand worden
gebracht en de voorzitter hoopte, dat dit
REVUE VAN DE ZUIDZIJ
Van Osendarps 24 schepen is niets meer over
dan een aanverwante trawler: de KW 123
GEDURENDE de eerste wereldoorlog
opgericht, ontwikkelde de firma M. B.
Osendarp zich in enkele jaren tijds tot
een der grootste visserijmaatschappijen van
IJmuiden. Als men toen sprak over een
„Derika-boot" wist een ieder die in de vis
serij werkzaam was of er belang in stelde
dal het schip behoorde aan de firma Osen-
darp. Derika I, Derika II en zo zijn er een
vijftiental geweest, maar dat was niet de
gehele vloot: de Martenshoek, Marten
Bornardus, Petx'us Paulus en enkele andere
hoorden er ook bij. In 1919 telde deze re
derij maar eventjes 24 visserijschepen van
allerlei soort: 13 stoomtrawlers, 2 stoom-
drifters, 2 stoomloggers. 2 motorloggers,
4 zeilloggers en zelfs nog 1 loggerbom.
Laatstgenoemde heette Louis Albert (IJM
95) en J. van Duivénvoorde was er in 1919
schipper op.
De vloot van deze rederij was bijna ge
heel samengesteld uit in ons land nieuw
gebouwde schepen waarvan we er nu twee
te voorschijn hebben gehaald: de Derika
VII (IJM 417) en de Derika V (IJM 418).
Dat deze schepen zulke hoge nummers
hebben gekregen dankten zij aan de grote
toeneming van sleepboottrawlers. Genoem
de twee trawlers waren van 1917 en de
werf van Gebr. Boot in Leiden is het ge
weest die ze bouwde. Zij werden onder
gebracht bij een afzonderlijke maatschap
pij, de Eendracht I tot en xnet IV. De an
dere twee daaraan toebehorende trawlers
waren de Derika VIII (IJM 374) .en de
Derika IX (IJM 187), 210 en 165 ton groot
en gebouwd op een werf, die slechts een
enkele trawler heeft gebouwd. De IJM
374 was namelijk afkomstig van A. Baars
te Sliedrecht en de IJM 187 was een pro
duct van de Weerter Scheepsbouw Mij. te
Weert.
Zoals de „Robert William"
De Derika VII en V waren van het ge
bruikelijke type, dat wil zeggen een lang
voordek en een ingebouwd voorroer. Ze
hadden veel weg van de Schiedijk, Am-
steldijk en Gorredijk, hoewel men hun niet
als zusterschepen van dat drietal kon be
schouwen. De Pacific (IJM 257) was even
wel gelijk aan de twee Derika-boten. Dit
n
is tevens de enige van deze drie die nog
overgebleven is al hoort het schip niet
meer in IJmuiden thuis. Niettemin is het
hier een oude bekende, want tegenwoordig
is de Pacific de Robert Wiljiam (KW 123).
Gezegd kan worden dat de fii-ma Osen
darp in 1919 met 24 schepen haar hoogte
punt bereikte, maar zij ging helaas vlak
daarna van het toneel verdwijnen. In 1920
wordt vermeld dat de vloot over is gegaan
aan de VEM, toen nog de Verenigde Ex
ploitatie Mij. Ook de Derika VII en V von
den dus bij de VEM een nieuw tehuis.
Jaren achtei-een hebben zij aan de visserij
deelgenomen. Op den duur werden zij
overvleugeld door nieuwere en grotere
trawlers, zoals de Caroline, de Erin en de
Haarlem en toen de tweede wereldoorlog
dreigde uit te breken waren zij opgelegd.
Onder bommen bezweken
Maar toen de oorlog werkelijk een feit
was geworden en in de bezettingsjaren een
deel der vloot naar Engeland was uitge-
De Derika VII" een vertegenwoordiger
van een der grootste IJmuidense rederijen
uit vroeger jaren nu ter ziele.
ADVERTENTIE
DENNENSTRAAT 12
weken en de achtergebleven schepen wer
den gevorderd, kregen de Derika VII en de
Derika V een nieuwe kans. Zij gingen weer
ter visserij in 1941, de gevaren ten spijt.
Gemiddeld verongelukte er één visserij-
schip per maand en op 18 Augustus 1941
kon de Derika V aan deze lijst worden toe
gevoegd omdat deze ook zijn einde vond ixi
de Noordzee. Het vaartuig werd met bom
men bestookt en van de 11 opvarenden
werden er 9 door een in de nabijheid vis
send vaartuig gered.
De Derika VII, die hierbij is afgebeeld,
is daarna nog in de vaart gebleven om
later toch nog te worden gevorderd. In
Amsterdam werd de trawler neergelegd en
toen de oorlog was afgelopen kon het weer
in IJmuiden terugkeren. Nog eenmaal ver
anderde het onttakelde schip van eigenaar
door verkoop aan de Fa. Kramer Booy.
In de vaart is het echter niet meer geko
men. Na enige tijd achter het dok te heb
ben gelegen ontfermde de sloper zich over
het vaartuig, dat de leeftijd van ruim 30
jaar heeft bereikt.
De Derika VII, welke een inhoud had
van 205 bruto- en 83 netto rég. ton, 37,18
m. lang was, 6.69 m. breed en 3.35 m. diep,
verliet op 27 April 1948 de haven van
IJmuiden om er nimmer meer terug te
keren.
ARIE VAN DER VEER.
(Nadruk verboden).
j
onder meer mogelijk zou zijn door 9
goede band van de Velsense speeltuig
enigingen.
Officieel comply
Namens het gemeentebestuur compta
teerde wethouder J. C. Asehoff de va
ging, die op speeltuingebied in Vei
pionierswerk heeft verricht, Dc waardes
van het gemeentebestuur hiervoor is grut
aldus de heer Asehoff, die verder opmeria
dat het bestuur van „Kindervreri' e
blijkbaar in geslaagd is de yj
geven, waardoor zij geboeid mit
De heer P. P. Wentink spuurr.-tufe
directie van Van Gelder Zc::-, V"
lukwensen uit. Hij wilde geer. krl'o-
ting geven van de grote W3ardevanifi
speeltuinwerk, daar men zich hierven vei-
doende bewust is.
Hij bracht hulde voor liet vele bete
loos verrichte werk en hoopte dat hel h
stuur voor het mooie doel nog vele ja
werklust en doorzettingskracht zal te
opbrengen. Bloemen en een enveloppen
gezelden deze gelukwens.
Ook de heer Schuitemaker, besturs
van de NUSO (Ned. Unie van Spef
organisaties) belichtte het baanbre
werk van „Kindervreugd". Spreker ho
echter, dat te zijner tijd jongere kneiz
het bestuur zullen aanvullen, maar hijte
zich bewust, dat over bestuurssamemveria
ook wel eens andere klanken worde 5
hoord. Namens de NUSO bood spreker a
„Kindervreugd" als een der eeriec
gröen-witte bondswinpel aan.
De Centrale van SpeeltuinverenifhJ
vond in de heer P. Dijkstra haar tolk?
de aanbieding van gelukwensen en to
constateerde, dat de tuin en het ete
bouw sedert de oorlog veel veranderd y
De heer Joh. Hommes feliciteerde
de gezamenlijke verenigingen van VGZi
nog eens afzonderlijk namens de hannx
„De Eendracht" onder aanbiedmi
bloemen en enveloppes met inhouo.
De heer H. Andrea kon namens de*
drijfsunie van vakorganisaties bij \»w
der niet nalaten op te merken, dat ce?
richters van „Kindervreugd nooit MJ
kunnen bevroeden hoe Veiscn-Noord
eens door het clubgebouw uit denoM
zijn geholpen. Vele verenigingen
de vakorganisaties maken hiervan
een d ankbaai' gebruik en spreker
dit afstaan van het gebouw uitend -
Kwast van „In W**
zinspeelde op de mooi ge o
„Kindervreugd". Deze ver*
grondslag gelegd voor "«"gfft,,
in Velsen en zij is dus ook de
geworden van IVH. De 1
„Kindervreugd" heelt thans
Velsense speeltuinen lot resulM.
te feliciteerde nog de heer w.
namens „Jong Santpoort wg
De heer Hanse dankte alle -P-
was erkentelijk voor de gej"1 wa's g
Onder de schriftelijkef*"Sla!
een van de heer Kruimel,
van het St. Lucasgiide, eriVnd
stuk voor het elubhu.s oHn d<w
VARA-afdeling, die ee.i bedr g
vert schonk. voorzitter óe të'
Ten slotte dankte i
spanningscommissie, d' voorbereia.
feest op 9 September heeft toon*
spreekuur houden.
ZATERDAG 26 «jSte
Thalia. I en 9,15 uur: „Hetav
EeX' loNDAGgTAüM®^
Thalia. - 3 uur: „De 6e-
pur". 7 en 9,15^ uur.
gon in Bombay". der
Kex.- 3en8uur:..In M®sTC3
MAANDAG M (ga».
Thalia. - 8 uur: „De
Ret>r-8uu,:„lnnaamderrf
