PARijse silhouetten
Barmhartige cache-misere!
Gebrek aan eetlust?
De mantel: trouwe gezel
voor barre tijden
Regen en Maurice
Het Franse land
Wijd en los
Het boterham
trommeltje
Maaltijden op een vast uur
Regelmaat baat
jUolynetix voerde deze koraalrode
0ot met hetzelfde ocelot, dat bij
ft sluiting en de hals tevoorschijn
tof. Let op de grote zakken, die
'ia tot het armsgat reiken!
G en paar weken geleden vertel-
-> de ik U zo het een en ander
m ,de kleine stad in één huis"
in Marseille door de grote
irchitect Le Corbusier wordt neer-
«zet. De jonge architect die mij
wen rondleidde merkte op, dat de
huizenbouw in de Franse provincie
wel een honderd jaar ten achter
was. Die woorden schoten mij deze
Wiek weer te binnen. Zelf hebben
wjj een klein huis 100 km ten Zui
den van Parijs gelegen in de rich-
tin' van Fontainebleau. Aangezien
cii'n kinderen evenals alle kinderen
in'Frankrijk vacantie hebben tot 2
October, ga ik dikwijls met hen
nar dit buitenhuisje toe om hun
radslongen met wat frisse lucht
te vullen.
Het is voor de Franse jeugd wel
heerlijk om 3 maanden vrij rond te
dartelen, maar voor de papa's en
cana's wordt het op de duur wat
vermoeiend en vertwijfeld kijken ze
dan ook op de kalender om te zien
hoeveel dagen het nog duurt voor
hun lieve spruiten zich weer rustig
in de schoolbanken zullen installe
ren. Ons huis ligt in 'n klein dorpje
Les Baillys geheten. Eigenlijk niet
eens een dorpje, want er staan
hoogstens tien huizen, waar onder
enkelen nauwelijks bewoonbaar zijn.
De Fransen noemen zoiets dan ook
een haraeau, een vlek. De bevolking
bestaat uit één boer met vrouw en
kind, een paar dagloners en een
dertig-tal arme ex-Parijzenaars die
hier hun oude dag verslijten. Ja, en
dan wonen er óók nog een stuk of
vijf mensen die in Les Baillys ge
boren en getogen zijn en dit oord
r.og nooit verlaten hebben. De
meeste mensen zien er verwaar
loosd en armoedig uit. Jong en oud
is vrijwel tandenloos. De ex-Parijze-
nsars hebben bijna allemaal Parijse
kinderen in pension waarvan er ver
schillende zomer en winter hier
blijven. Ik heb medelijden met deze
kinderen. Vaak willen hun ouders
niets meer van hen weten, en zijn ze
inde campagne zo'n beetje wegge
stopt, om van hen af te wezen. Er
is maar één huis dat stromend wa
fer heeft, en dat huis is van ons.
«n kraan die direct water ver-
Khait is een weelde in dit land
oo af en toe komen mijn buurvrou-
ïra vol bewondering dit instru
ct bekijken. Zelf zijn ze verplicht
nier te gaan halen in een nabij-
fen put.
Zo waren de inwoners ook héél
•sroaasd dat onze eerste zorg was
m mve permissie) een W.C. te
jWa bouwen. Deze nuttige instel-
«S scheen men hier ten plattelande
«S totaal te ignoreren. Doch al
1 volgden enkele vooruitstre-
J®?® BaiHynezen ons goede voor-
v«S maa* dat we hier weder
ÏL ontdekten we weer zo'n
tlIT ^ënisch instituutje. De
sm Ti won'naen zijn allen van
Ik .neb die stenen met een
mooi rood verfje bedekt en smeer
ou boenwas op.
vi«Vorgen en ook de gordijnen
jmm vinden mijn buren
X M vreemd en vrij verge-
toÜ. ?ar °P mijn beurt ben
„of ^oe al deze mensen
W» ieen Primitieve toestand
fi'TT. loven en zich er blijkbaar
i? Pittig bij bevinden. Enfin
juy^n meug, zoals de boer op
per week komt een
aatoöS» !i?®er metzDn vracht-
a ons allen van vlees
voorzien.
De wintermantel is niet zon
der importantie, nog sterker,
hij is zelfs het belangrijkste kle
dingstuk uit onze garderobe voor
het koude jaargetijde. Hij is de
zoom, zoals het randje van astra
kan langs 'n zwartwollen mantel
van Molyneux, de voorpanden,
die schuin over elkaar sluiten
denk aan de ligne oblique van
Dior! de iets vierkantere
schouders en de nieuwe materia
len. Talrijk zijn ook de paletots,
graadmeter van onze élégance de wijde heuplange jasjes, die
gedurende de lange wintermaan- vaak een ensemble vormen met
den en in niet weinig gevallen de rok, de tailleur, ja zelfs
een barmhartige cache-misère, met de jurk, doordat ze van
of, om het in rond Nederlands dezelfde kleur of dezelfde stof
te zeggen: onze dallesdekker! zijn vervaardigd. De voering is
Laten wij dus bij de aanschaf van bont of soms van de zij van
van zo'n trouwe gezel voor barre de blouse. Opvallend zijn de
tijden niet overijld te werk gaan, zakken, heel laag aangebracht
maar ons terdege op de hoogte of juist zo hoog, dat zij het arms-
stellen van de nieuwe modellen gat naderen. Balmain schenkt
alvorens tot een aanschaf te meer aandacht aan de voeringen
dan aan de paletot zelf. Hij
werkt met voyante doublures
van rode, gele, blauwe of groene
astrakan. Heel origineel is de
vondst van Madeleine de Rauch,
die de wijde mouwen van haar
paletots verticaal splijt, zodat ze
worden ge-
AIls C uen va
4li nm ■LVrouwen verzamelen zich
w t,, ,em heen en bestellen tal-
&Vh!~0 s- Ze hebben allemaal
nji Medelijden met mii als ik
ri VIeen .enhel pondje tevreden
Fransm»«S J8 namelijk voor de
52555!? e,: voornaamste be-
tt haf !»Van de dis- Een metselaar
n t aorP die bij ons een goot-
besluïten.
De mode 1951 brengt nog
steeds een triomf voor het wijde
losse model, weliswaar minder
uitbundig van ruimte dan in vo
rige seizoenen, maar toch nog
uitgesproken een swagger. Ver
der toonden de Parijse collecties eigenlijk tot capes
ook rechte sluike sportjassen met transformeerd.
ceintuurs en de klassieke nauw-
aansluitende redingote, wijd uit
springend onder het middel,
maar die waren toch in de min
derheid.
Laten we dus terugkeren tot
de wijde jassen, wat die zijn per
slot van rekening jè van hèt. De
nieuwste modellen zijn drie
kwart lang of alleen maar even
korter dan de jurk. Kenmerken
de bijzonderheden van deze jas
sen vormen de garneringen van
bont langs de sluiting of ook wel
langs de sluiting èn langs de
Het is goed ons even te reali
seren, dat de enorme puntige
kragen op de mantels zoals wij
die de laatste jaren kenden, heb
ben afgedaan of op het punt
staan uit het modebeeld te ver
dwijnen. Dior garneert zijn jas
sen met opstaande kragen, die
de schouders en de oren omslui
ten. Fath en Schiaparelli geven
de voorkeur aan sjaalkragen van
bont, die zich voortzetten tot aan
de rokzoom. Behaaglijke sjerpen
vormen een gewilde en vaak op
vallende versiering. Montaigne
knipt ze aan het lijfje en Made
leine de Rauch knoopt het ene
uiteinde op een mouw. Knopen
nestelen zich overal, niet zelden
in dubbele rijen. De mouwen zijn
zeer gevarieerd, soms van boven
tot beneden geknoopt, soms ge
garneerd met aan de mouw ge
knipte reversachtige manchetten.
Zware en zachte wollen stof
fen maken zelfs een mantel zon
der bont tot een benijdenswaar
dig en comfortabel bezit. Ka
meelhaar, wollen mohairs, „kar
pet" stoffen, teddybeer, tweeds,
doubleface en ribsfluweel strij
den om de voorrang. En dan
zouden we haast een nieuw
krullerig materiaal vergeten, dat
terecht met de naam poedel werd
gedoopt!
ARLETTE
Deze zwarte redingote van Schiapa
relli heeft een bontgarnering van vos
langs de hals, de sluiting en de zoom.
Let op de ceintuur van zwart leer!
steen in de keuken installeerde, zag
met misprijzen hoe ik pannekoeken
stond te bakken voor het avond
eten. Dat vond hij géén eten voor
een Christenmens. „Moi, il me faut
de la soupe!" zei hij, en mijn vrouw
moest het niet wagen om mij zo
iets (en hij wees met afgrijzen op
mijn baksel) voor te zetten. Ik
schonk hem een glas wijn in om
hem wat milder te stemmen. In
tussen ben ik gewend geraakt aan
de rol die ik hier blijkbaar heb te
spelen, die van de ongebreidelde
modernist.
Zij beschouwen mij zo'n beetje als
de dorpsgekWie wast er nu
iedere dag zijn gezicht, en is te
vreden met een pannekoek als
maaltijd? Laatst kwam een vrouw
ons een telegram brengen. Ik gaf
haar een fooitje, hetgeen zij gretig
aannam. Toen ik later iemand
vroeg wie deze dame was, kreeg ik
ten antwoord „oh! dat is de vrouw
van de burgemeester"! De burger-
vaer is zelf kippenboer en woont
hier 2 km vandaan; Madame be
dient de telefoon, de enige in een
omtrek van verscheidene kilome
ters.
U ziet, die leerling van Le Cor
busier had nauwelijks overdreven,
want dat de woning van de platte
landse Fransman van alle gemak
ken en comfort is voorzien, zou ik
beslist niet willen beweren!
ève.
De wijde jas met de diagonaalslui
ting is van het Parijse modehuis
Jean Dessès. Een dasje van otter
bont wordt in de halsopening ge
strikt Typerend voor de huidige
mode in de éne grote zak op het
rechtervoorpand.
De andere mantel op dit plaatje is
van Schiaparelli. Een lange sjaal, af
gezet met astrakan, garneert de hals
en bedekt de sluiting.
Paris.het regent in de stad. 99
Parijzenaars van de 100 zijn
daardoor in een bar slecht humeur.
De honderdste echter vertoont een
stralende glimlach. Maurice Cheva
lier die naar zijn theater gaat on
der een enorme parapluie behoort
tot een van die honderden. Het is al
lang geleden, zegt hij, dat ik mij van
het slechte weer iets aantrok. Ik
tracht mijn werk zo goed mogelijk
te doen, ik lever het aan de klant,
die het publiek is, en ik wacht met
een serene ziel de reactie af. Ik ben
er altijd zeker van dat ik slaag en
dat het publiek mij begrijpt. Ik geef
altijd het beste van mijzelf. Toch
was Maurice wel wat zenuwachtig,
toen enige dagen geleden het doek
opging van 't Theatre des Variétés.
Ik ga namelijk iets doen, zei hij,
wat nog niemand voor mij gedaan
of geprobeerd heeft in een music-
hall niet alleen, blijf ik geheel al
leen gedurende 2i/0 uur op de plan
ken, maar wat nog nooit vertoond is
door een artist van het mannelijk
geslacht, ik kleed me aan en uit op
het podium. Er zullen altijd toe
schouwers zijn die deze aan- en uit-
kleed-partij niet zullen snappen en
er de humor ook niet van begrijpen
kunnen. En IJ kunt zich wel inden
ken wat mijn collega's over mij zul
len zeggen: „die arme Mau-Mau (zo
wordt Chevalier hier genoemd) zie
eens hoe ver het met hem gekomen
is! Om nog enig succes te forceren
gaar hij in zijn inlerlockje voor het
publiek staan! Voor dat Chevalier
dit nummer aan het Parijse publiek
presenteerde, heeft hij het eerst ver
toond in de Franse badplaatsen,
waar hij veel succes had.
Men bewonderde zijn levenslust,
handigheid, en zijn kuiten, die tussen
twee haakjes nog in een fraaie toe
stand verkeren. Eén van zijn bewon
deraarsters zuchtte: Hij mag nu
wel 62 lente's tellen, maar zijn kui
ten zijn 20 en zijn hart is niet ouder
dan 15 jaar.
T\ it kuitenspel is echter niet de
U enige attractie die Maurice ons
brengt. In de le helft van zijn recital,
ziet men hem zoals hij zelf (beschei
den) opmerkt als de „Chevalier-
klassiek" smoking en strooien hoed
terwijl de 2e helft van het pro
gramma gewijd is aan zijn oude
succes-nummers als „Valentine" en
„Ma Pomme". Van M-a Pomme is een
film gemaakt, die één dezer dagen
uitkomt.
Mauricedie een lanqe reeks van
voorstellingen in 't theatre des Va
riétés tegemoet ziet, zal op het po
dium worden begeleid door zijn
enige pianist, de Weense componist
Fred Freed. Deze laatste woont al
ruim 17 jaar in Parijs en vroeger
dirigeerde hij op Montmartre een
Weens orkestje. Ofschoon Freed al
zó lang in Frankrijk woont, stamelt
hij nog maar een paar Franse woor
den, en dat nog wel met zulk een af
schuwelijk accent dat men hem
nauwelijks verstaan kan. De con
cierge van het theater is echter aller
minst te spreken over de gang van
zaken. Geef mij maar 'n flink ge
zelschap op het toneeldan kan ik in
de pauze tenminste nog wat verdie
nen. De brave man verzorgt n.l. het
buffet voor de artisten, die in de
pauze vlug een hartversterking tot
zich willen nemen. Wat heb ik er
Ondanks de steeds groter wor
dende vervoersmogelijkheden is
niet ieder schoolkind of oudere
scholier in de gelegenheid om „tus
sen de middag" thuis te komen voor
de koffiemaaltijd.
Vele moeders hebben dus dage
lijks de zorg voor het vullen van
een boterhammenzakje of -trom
meltje met het twaalfuurtje voor
hun kroost. Een trommeltje is hier
voor nog het handigst, vooral het
soort dat. nadat het geleegd is in
elkaar geklapt kan worden en zo
slechts weinig ruimte in de school
tas inneemt.
Gemakkelijk is 't verzorgen van
zo'n overblijvers-maaltijd lang niet
altijd. Niet alleen moeten de boter
hammen smakelijk blijven, het is
ook van belang, dat het twaalfuur
tje goed wordt samengesteld. Een
goede voeding is immers voor de
opgroeiende jeugd, die vaak ook
nog grote afstanden door weer en
wind moet af legen, zeer nodig. De
kinderen moeten dagelijks voldoen
de bouw- en beschermende stoffen
opnemen om flink en gezond te blij-
ven en daarin moeten ook de brood
maaltijden hun aandeel leveren. Het
vullen van de maag zonder meer
is niet voldoende.
Behalve aan het brood zelf, be
steden we dus aandacht aan het
geen er bij gedronken wordt en aan
de broodbelegging. Als drank kun
nen we geen betere kiezen dan melk
Dit product is nl zeer rijk aan
bouwstoffen (eiwit, kalk) en be
schermende stoffen (o.a. vitami
nes). Als variatie op melk kan ook
chocolademelk gegeven worden.
Koffie is voor kinderen niet aan tc
raden. Beter is thee met veel melk.
Wat het brood betreft: U geeft Uw
kinderen toch niet alleen wit brood
mee Bruinbrood en roggebrood
zijn beter voor het gebit en bevat
ten méér beschermende stoffen.
Als belegging kunnen we geven:
kaas, ei, groente, vruchten, vlees,
en vis in allerlei vormen. Deze le
vensmiddelen hebben de meeste
waarde voor de voeding. Een of
twee boterhammen kunnen van een
zoete belegging worden voorzien
(bruine suiker, hagelslag, koek,
speculaas, chocoladepasta, panne-
koek enz.), doch deze belegsels heb
ben voor de gezondheid practisch
geen waarde.
Beter zijn de eerstgenoemde pro
ducten. Van kaas behoeven niet
steeds de duurdere soorten genomen
te worden; kinderen houden vaak
het meest van de zachte smaak van
jonge kaas. 40+ Kaas en kruidkaas
bevatten minder vet dan volvette
kaas, maar zijn daarentegen rijker
aan eiwit.
Eieren zijn duur. Men kan echter
van 1 ei, losgeklopt met twee lepels
melk of water en iets zout of sui
ker een grote omelette bakken,
waarmee 2 a 4 boterhammen be
legd kunnen worden .Ook eenden
eieren (10 minuten koken) kunnen
in plakjes of fijngewreven met wat
slasaus of magarine, tot een sma
kelijke belegging verwerkt worden.
Ditzelfde kan men met vis doen.
Gestoomde bokking laat zich goed
tot een smeersel verwerken. Ook
makreel of anjovispasta leent zich
hiertoe.
In vleeswaren is er weer een rui-
me keus. In plakjes gesneden koud
gehakt en de goedkoopere bloed
worst of leverworst doen in voe
dingswaarde voor de duurdere soor
ten dikwijls niet onder.
Als groente of fruit noemen wjj
dan nog in plakjes gesneden appe
len peren, tomaten, wortels, kom
kommer, radijs ramenas, al naar
gelang het seizoen. Ook met sla-
tjes, zoals geraspte wortel, fijnge
sneden sla of andijvie met wat sla
saus vermengd, voorkomt men uit
gedroogde boterhammen. Zeer sma
kelijk zijn ook boterhammen be
smeerd met een dun laagje gistex-
tract (hallite, reformite, marmite
e.d.), waartussen plakjes komokom-
mer zijn gelegd. Deze hartige
smeersels zijn rijk aan vitamine B,
evenals ook pindakaas.
Tenslotte iets over het inpakken
van het trommeltje: maak dunne
sneetjes en leg deze twee aan twee
op elkaar met de belegging ertus
sen. Maak de boterhammen liefst
op de dag, waarop ze gegeten wor
den, klaar, zodat de inhoud van het
trommeltje zo fris mogelijk blijft.
Tegen het uitdrogen helpen boven
dien enige gewassen blaadjes sla of
andijvie, welke men langs de kant
van het trommeltje legt. Meen niet
te vlug, dat deze dingen er niet zo
op aankomen! Het gaat hierbij im
mers om een goede voeding en dus
om de gezondheid van de opgroe
iende jeugd!
aan", klaagt hij, „Maurice drinkt in
de pauze een glas spuitwater, terwijl
Fred Freed met leidingwater genoe
gen neemt".
hevalier heeft geen claque no-
O dig. In de „engelenbak" zitten
al zijn vrienden van Belleville en
Ménilmontant. Maurice is daar gebo
ren en zijn hart trekt nog steeds
naar deze volksbuurten. Dikwijls
gaat hij een wandeling maken door
de straatjes waar hij als kind ge
speeld heeft. Als iemand mij dan
herkent, zegt hij, en mij feliciteert
dan is dit het mooiste compliment
voor me. Op één van de dure plaat
sen vooraan zit zijn vriendin „Lady
Patachou". Dit schone vrouwsper
soon heeft Chevalier ontdekt in een
restaurantje gelegen in Montmartre.
Lady Patachou bediende daar de
gasten, en zong af en toe met veel
animo en talent een chanson. Haar
liefite bezigheid bestond echter uit
hat doorknippen van de dassen, die
de heren zorgvuldig om de hals
hadden geknoopt. Deze eigenaardige
liefhebberii maakte haar snel be
roemd. Uit alle hoeken van Parijs
kwamen de heren opdagen, en lieten
met een verheerlijkt gezicht hun das
doormidden knippen.
U ziet, er is niet veel voor nodig
om plotseling héél bekend te wor
den, maar men moet maar op een
idee komen.
25 SeptemberParijs.
ève.
II et kan U gebeuren, dat U door
x xpersonen uit Uw eigen omge
ving of door mensen die U toevallig
ontmoet, hoort zeggen: hè ik heb
helemaal geen trek. of. ik kan net
zo goed niet eten nu, of. ik heb van
middag maar eens een maaltijd over
geslagen. Het is óns in ieder geval
opgevallen, dat deze verzuchtingen
nog al eens geslaakt worden en door
allerlei personen. En wij zijn er eens
over gaan denken en ziehier de re
sultaten ervan!
Wij hebben hier niet personen, op
het oog, die gebrek aan eetlust heb
ben, doordat zij ziek zijn, zich niet
helemaal 100 voelen door een
ziekte die ze „onder de leden heb
ben", dan wel zij, die van een of
andere ziekte herstellende zijn. Hier
is de slechte, eetlust immers een
ziekteverschijnsel. Wij bedoelen nor
maal werkende mensen, die dus
eigenlijk met een gezonde eetlust aan
tafel behoren te komen. U vraagt
zich wellicht af of dit kan en U
denkt misschien: ja maar dan zal er
toch wel een of andere ziekelijke af
wijking zijn, waardoor iemand geen
gewone eetlust heeft, maar nee, dit
hoeft toch niet. En deze mensen, die
dus zonder dat ze ziek zijn regelma
tig klagen over een slechte eetlust
zijn er maar al te vaak zelf schuld
aan. Zij staan er niet bij stil, dat als
zij zich een beetje moeite geven
allerlei dingen achterwege te laten
of juist te doen, zij vanzelf die trek
in voedsel weer terug krijgen, zon
der dat er een dokter aan te pas be
hoeft te komen.
Daar is de man (of vrouw), die
's morgens al vroeg op pad gaat in
trein of auto, of wat ook, de hele
dag druk in de weer is en 's avonds
tegen 7 uur soms nog later naar huis
terugkeert, 's Morgens heeft hij wel
licht ontbeten (ja dit soms ook nog
niet voldoende, want o, hij stond te
laat op!), heeft hier een bespreking
en daar en tegen etenstijd, om 1 uur
is hij juist ergens onder weg. Gauw
maar een paar amandelbroodjes of
een kopje koffie, nog een bezoek en
dan tegen 4 uur dat nare flauwe ge
voel en: och ja, ik heb eigenlijk niet
gegeten. Maar even een croquetje
kopen en dan verder, nog even hier,
dan nog elders, dan naar huis, waar
men met eten wacht. Maar nu het
gekke en maar al te vaak voorko
mende: heb eigenlijk geen trek meer.
Verwondert U deze verzuchting na
alles wat wij hierboven beschreven?
Niet zonder reden zegt een oud
volksgezegde: „hij is over zijn hon
ger heen". Toen het etenstijd was en
hij wellicht normaal trek had, heeft
hij niet vodoende gegeten, na enkele
uren eet hij weer wat, niet met vol
ledige trek en trouwens ook weer
niet voldoende en helemaal niet een
normale maaltijd. Het kan haast niet
anders of hij gooit de functies van
het maagdarmkanaal in de war, door
al dit onregelmatige.
Zo ook met allerlei mensen, die er
een gewoonte van hebben gemaakt
om zo ongeveer de hele dag te eten.
Nu eens een snoepje, dan een koekje,
dan weer eens hier van proeven dan
daar weer van. Ook zij zijn er zelf
schuld aan. dat hun eetlust niet nor
maal is. Vooral zoete dingen nemen
de eetlust weg. Er komt nog dit bij:
al die zoete hapjes leveren wel calo
rieën dus warmte en energie, maar
bevatten vrijwel nooit beschermen
de stoffen als zouten cn vitaminen
en als deze mensen dan aan tafel
komen, waar, zo veronderstellen wij,
goéde gerechten klaar staan, dus ge
rechten die de nodige voedingsstof
fen o.a. eiwitten, zouten en vitami
nen bevatten, dan laten zij deze
voorbij gaan, zodat hun voeding dus
uiteindelijk ook nog niet de goede
samenstelling heeft.
Probeer ook Uw dagtaak goed in
tc delen en werk zo rustig mogelijk
alles af. Als U oververmoeid thuis
komt kan het U gebeuren, dat de
maaltijd U niet aantrekt.
Nu zult U misschien zeggen: myn
werk gaat vóór en ik heb geen tyd
om tussendoor copieus te lunchen of
wat ook. O, maar dit is niet nodig,
maar wij raden U aan om zoveel mo
gelijk op vaste tijd éen goede maal
tijd te nemen. Als U het met Uw
voeding op een aeeoordje gaat gooien
doet U uiteindelijk toch Uw arbeids
prestaties afbreuk. Ons lichaam is
veel meer dan welke meest ingewik
kelde machine ook. Het is een zo
ingewikkeld geheel, waar zoveel sa
mengestelde processen zich afspelen,
dat het niet te verwonderen is, dat
zijn functies derailleren, als niet aan
de elementaire voorwaarden, waar
onder zeker een goede en regelmati
ge voeding valt wordt voldaan.
A.v.D.
Appelmoespudding
500 gr. moesappelen, 3 dl water,
40 gr. (4 eetlepels) custardpoeder,
100 gr. (bijna 1 kopje) suiker.
De appelen schillen, van klokhui
zen ontdoen en tot moes koken met
2dl water. Het custardpoeder aan
mengen met de rest van het water.
Het moes hiermee binden en even
doorkoken. De suiker van het vuur
af toevoegen en de pudding over
doen in een, met koud water om
gespoelde, puddingvorm. De koude
pudding geven met vanillevla of yo
ghurt.
J*\ e schoorsteenveger is altijd een
L/ legendarische figuur geweest;
een moriaantje-zwart-als-roet met
een laddertje onder zijn arm en boos
aardig flikkerende ogen in zijn
hoofd.
Dezer dagen heeft het kind Lili-
beth hem in zijn ware gedaante aan
schouwd.
Hij was helemaal niet angstaanja
gend: een echt nette man met een
keurig werkpak aan en ook niet
zwart. Lilibeth was dan ook niet
bang. Ze rende hem trouwhartig na
van de zolder naar de tuin en als
het moest ook vice versa en praatte
hem zoals dat haar gewoonte is
zogezegd de blaren aan zijn hoofd!
Ze hield alleen op met kletsen als
ze het nodig achtte mee in 't schoor
steengat te loeien. En in eens kwam
bij haar de associatie met het myste
rie van vijf December rond de
kachel
Ze stelde de zotste vragen.
Dat ging als volgt: „Meneer, weet
jij ook waar Sinterklaas is?"
De man (liefderijk, maar ontac
tisch): „Nou zus, die kon al best on
derweg wezen!"
„Zou hij dan al in de schoorsteen
zitten?"
,J1ou, zus, dat kon best zo al zijn!"
Daarop nam de man een stuk pa
pier om de schoorsteen droog te ro
ken en de trek te controleren
Het meisje Lilibeth holde toen met
een van schrik vertrokken gelaat
naar haar Mammie.
Treurig gestemd en uit haar gewo
ne doen riep ze uit: „Mammie, de
meneer heeft Sinterklaas in brand
gestoken. Wie moet nou mijn ca
deautjes wel brengen als het morgen
(tijdsbepalingen zijn een héél zwak
punt!) Sinterklaas is?"
Laat mij de verdere kronkelingen
mijns gemoeds niet beschrijven. Het
kind was tenslotte gerustgesteld....
VROUWENPAGINA
van
Zaterdag 30 September
65ste Jaargang no. 19667
