Jtoliano
KINDERBOEKEN
DE BOEKPERS
„Jen van allerlei ras brengen licht
,or hen die m duisternis leven
en
De winter nadert
ITALIANOI
W,
het lekkerste middel tegen
hoest en verkoudheid.
30 cent per 100 gram
„24 November 1950
Een wandeling in de zon die ieder ogenblik door de dood onderbroken kan worden
advertentie
Speciale Kindcrboekenafdeling
Gr. Houtstraat 55-57 Haarlem - Tel. 19397
Mag een notaris een fotocopie
van een acte laten maken?
Notarissen zijn wettelijk verplicht tot
geheimhouding van door hen opgemaakte
acten. De wet schrijft hen echter ook voor,
dat aan beide partijen steeds een afschrift
moet worden uitgereikt. De Amsterdamse
rechtbank heeft zich bezig gehouden met
de vraag of het geheim geschonden wordt,
wanneer een notaris van zo'n acte in een
fotocopieerinrichting een afschrift laat
maken. Zowel de officier van Justitie, mr.
W. B. J. Aberson, als dc Amsterdamse no
taris A. G. Lubbers, die het proces had uit
gelokt waren van mening, dat de notaris-
wet op dit punt verouderd is en een aan
fluiting is geworden van de practijk. Maar
de officier van Justitie was van mening,
dat notaris Lubbers formeel artikel 42 van
deze wet had overtreden. Hij eiste derhalve
als „symbolische straf" een boete van 10
of 5 dagen.
M van de blinde
Opleidingsschool in Amsterdam bestaat
binnenkort vijftien jaar
(Van een onzer verslaggevers)
,ai eind November vijftien jaar geleden zijn dat aan de Middenweg in Amster-
de opleidingsschool van het Nederlandse geleidehondenfonds in gebruik
In die vijftien jaar zijn meer dan zes honderd honden van allerlei
gericht om Nederlandse blinden op hun levensweg te vergezellen. Dagelijks
i'onder leiding van zes instructeurs op het terrein achter het internaat met de
geoefend. Zodra een hond een maand of vijf les heeft gehad, roept de secre-
g van het fonds, mejuffrouw dr. W. de Stoppelaar, de blinde op die voor
({leider aan de beurt is. Hij komt dan een paar weken op.de school logeren, om
met zijn nieuwe vriend te maken. Die kennismaking is zowel voor de blinde
roor de hond een belangrijke periode, want in deze tijd immers moeten ze aan
^vennen en elkaar leren begrijpen.
L voor het zover is zijn er bergen
verzet. Daar is allereerst de selectie.
Lte honden die op de school ge
worden zijn herders en bouviers,
■or mensen, die het fonds een goed
loedragen, aan de school zijn ge-
4n, Velen van deze viervoeters zijn
onbruikbaar. De een is te
bief, de ander kan niet tegen lawaai,
[erdé kijkt te.veel naar zijn soortge-
enzovoort.
instructeur die een hond onder
wede krijgt, begint met het karakter
,ijn nieuwe leerling te peilen. Blijkt
dier geschikt is, dan begint de
training, zo niet dan gaat het
zjjn oude baas terug.
Een blinde neemt met zijn nieuwe-vriend
een hindernis.
Praktijk in het klein
adspirant-geleiders worden op het
ii achter de school in de geheimen
toekomstig vak ingewijd. Daar
a klein stratencomplex aangelegd,
allerlei hinderpalen zijn opgesteld,
ioor de hond zijn baas veilig moet
Zo wordt een geleidehond er
op afgericht dat hij niet alleen
ichzelf, maar ook aan zijn blinde
j denkt: Hij mag nooit ergens langs
te komen als er geen plaats is
(wee, hij mag nooit onder een ladder
[maar moet er omheen lopen en hij
[prompt bij iedere zijstraat stilstaan,
tact en eindeloos geduld slagen
er in de honden deze be-
Ijke grondbeginselen van het gelei-
te brengen.
natuurlijk moeten zij er ook aange
kken dat zij geen notitie nemen
andere dieren. Zo wordt deschool
Middenweg onder meer bevolkt
een aantal speelse katten en een
die tijdens de oefeningen de aan-
van de recruten proberen af te lei-
Maar na enkele weken trekken zij
de capriolen van deze assistent-
icteurs niets meer aan.
als een hond dan zover is dat zijn
hem met een gerust geweten durft
leveren, komt de baas-in-spe over.
du het liefst op stel. en sprong met de
naar huis gaan. Maar zo vlug gaat
Voor de meesten is hét een grote
als de technische leider, de
D, Jacobs, hun vertelt dat ze nog wat
jd moeten hebben. Maar zodra ze hun
in de miniatuurstad van de
gelopen, begrijpen ze wel
liet onverantwoordelijk zou zijn de
zonder meer aan hen over te laten,
weken dat ze in het internaat
blijven, wordt een tijd van geducht
Beu.
doen tal van sterke verhalen over
de ronde. Verhalen die
gebaseerd zijn op louter fanta-
pé velen die menen dat het de hond is
weg weet, vergissen zich deerlijk
tenen die in de veronderstelling'
dat geleidehonden kunnen zien dat
verkeerslicht op rood staat, hebben
al evenzeer bij het verkeerde eind.
is namelijk de blinde die de hond zegt
er moet gebeuren, want de blinde
|l de commando's die de hond moet
De hond op zijn beurt let op de
en zorgt dat zijn baas veilig
ADVERTENTIE
'WERde Export-V rginia van
blijvend goede kwaliteit
Instructeurs en leerlingen voor de les.
door het verkeer komt. Het is daarom een
eerste vereiste dat de blinde de weg weet
ill de stad waar hij woont. Gaat hij van
zijn huis naar het postkantoor, dan moet
hij weten dat hij bijvoorbeeld de' derde
straat rechts en vervolgens de tweede
links moet hebben. De hond staat bij
iedere zijstraat stil, de blinde telt en komt
hij bij de derde straat dan geeft hij het
commando: rechtsaf. Wil hij rechtdoor
dan beveelt hij: vooruit, enzovoort. Het
gehoor- en gevoelszintuig van cle blinde
is sterk ontwikkeld. Komt hij bij een stop
licht dat op roocl staat, dan voelt en hoort
hij dat de mensen om hem. heen hun pas
inhouden en blijven staan.
De blinde geleidt dus eigenlijk zijn
hond. Hij blijft de baas en dat geeft hem
een verantwoordelijkheids- en onafhanke-
lijkheidsgevoel, waardoor hem een grote
dosis levensvreugde wordt teruggegeven.
Aarzeling funest
Lang niet alle blinden kunnen met een
geleidehond lopen. Vooral de intellec
tuelen onder hen ondervinden meermalen
moeilijkheden met het zich spontaan over
geven aan de geleidehond. De aarzeling
waarmee de blinde zijn hond soms volgt,
heeft een nadelige invloed op zijn ontwik
keling als geleider, want zodra hij merkt
dat de baas het beter wil weten, laat hij
van lieverlede alles aan hem over.
Wanneer de samenwerking tussen hond
en blinde op het instituut zodanig is ge
groeid dat het verantwoord geacht wordt
hen aan elkaar over te laten, kan de
blinde vertrekken. Maar de hond blijft
onder voortdurende inspectie van de
school en de blinde schrijft maandelijks
een rapportje over zijn belevenissen met
het dier.
Tussen de vele brieven die op het insti
tuut binnenkomen treft men ontroerende
staaltjes van wederzijds begrijpen en
vriendschap aan. Het is dan ook meestal
zo, dat de blinde zijn trouwe viervoeter
voor geen geld ter wereld meer zou willen
missen. De band tussen hond en blinde
wordt steeds hechter en de hond kent-
reeds na enkele maanden de geringste
wensen van zijn meestér.
Met tien kennels en een instructeur is
het geleidehondenfonds in 1935 begonnen.
Maar. in de loop der jaren is het belang
rijk uitgebreid. Op het ogenblik heeft men
de beschikking over dertig kennels en zes
instructeurs. Een van hen, de heer A. van
Dijk, viert tegelijk met het vijftienjarig
bestaan van de school zijn koperen jubi
leum.
In het afgelopen jaar hielp het fonds
63 Nederlandse blinden aan een geleide
hond en dit jaar verwacht men zelfs te
gen de zeventig blinden te kunnen helpen.
Alle blinden die een hond aanvragen en
geschikt blijken om door een hond geleid
te worden, worden geholpen, ook al zijn
zij niet in staat de hond te betalen. Oor-
logsblinden genieten voorrang. Het rijk
draagt voor hen, indien nodig', de kosten.
De gemeente Amsterdam, die de school zeer
krachtig' steunt, doet hetzelfde voor de
Amsterdamse blinden die niet over vol
doende geld beschikken.
Een rijkssubsidie heeft het fonds niet
nodig, want tal van Nederlanders die be
seffen dat het hun plicht is hun blinde
medemens te helpen, gireren elk jaar een
gulden voor hun lidmaatschap van het
fonds op nummer 275400 Amsterdam.
Iramnia s
der
De politieke constellatie in Ierland is al
even uitzonderlijk als de andere aspecten
van het maatschappelijk leven op het groe
ne eiland en zij is even logisch gegroeid
uit de historie, die een normale ontwikke
ling van het land onmogelijk maakte. Met
dien verstande, dat er op politiek gebied
nog twee machtige factoren meespreken,
namelijk het feit dat Ierland een eiland is,
dat achter een enorme geographische bar-
rièx*e ligt, Groot-Brittannië, én het Katho
licisme, dat althans in Zuid-Ierland door
94% van de bevolking wordt beleden.
Ierland met zijn essentieel Europees ka
rakter is door de eeuwen heen onberoerd
gebleven door de politieke stromingen, die
over Europa gingen. De verdringing" van
het conservatisme door het liberalisme, de
opkomst van het socialisme en later van.
het communisme en bovenal de vorming
van de kerkelijke partijen, zij zijn geschied,
zonder dat er in Ierland zich een soortge
lijke ontwikkeling voltrok. Goed, er was
een koloniaal conservatisme van de Britse
overheersing, maar dat viel op een andere
manier en een.later tijdstip. Het liberalisme
vond in dit strikt-gelovige land geen voe
dingsbodem, zij het dan dat de principes
van de liberale democratie ook hier natuur
lijk zijn aanvaard. De socialistische groepen
in Ierland vormen nog' steeds een splinter
partij en de communisten, die geen partij
hebben, hoewel deze niet verboden zou
worden, zijn waarschijnlijk"aan de vingers
van een bescheiden aantal handen te tellen.
En kerkelijke partijen zijn niet nodig, om
dat iedereen kerkelijk is en de kerk dus
geen politiek defensie-apparaat van node
heeft. Wél staan alle partijen op Christelijk
standpunt en zal ongetwijfeld het clerica-
lisme er zijn invloed in hebben. Een zo
nauwe organisatorische koppeling als in ons
land bestaat echter niet.
Een andere belangrijke factor in het Ierse
politieke leven is het ontbreken van grote
klassentegenstellingen en bijaldien van een
klassenstrijd. Er is geen sterke kapitalisti
sche groep en geen verpauperiseerde bevol
king. Voor het ontbreken van de laatste
heeft de veiligheidsklep van de emigratie
wel gezorgd.
Het is voor de bezoeker, die tevergeefs
naar een gelijksoortig' partijenschema
zoekt, volslagen onmogelijk om een duide
lijk onderscheid te maken tussen de zes
partijen, met uitzondering van de Boeren
partij en de Labour-party. Voor de rest,
of zij nu Fianna Fail, Fine Gael of Clann na
Talmhan heten, is het hem geheel duister
wat zij op hun programma hebben. Dat is
het de Ieren sóms zelf ook, want de uitleg
verschilt nogal eens en het staat wel vast,
x" X
Het verdeelde Ierland. Het gestippelde
gebied, ten onrechte Ulster genoemd,,
want die provincie beslaat meer ter
rein, omvat de zes graafschappen, dte
nog tot het Verenigd Koninkrijk be
horen. De hoofdstad is Belfast, waarin
en waaromheen het merendeel der
„Orangisten", de voorstanders van de
Partitie, is geconcentreerd.
dat er bij de verkiezingen op personen
wordt gestemd en niet op partijen. Slechts
gewapend met de wetenschap, dat er op
het ogenblik een coalitie-regering aan de
macht is onder premier Costello, wiens
Ierse titel Taoiseach (spreek uit Tie-sjoch)
is en dat de grootste partij, Fianna Fail,
onder leiding van de sombere Eamon De
Valera, in de oppositie is, vindt de bezoeker
tijdens een kort bezoek aan de „Dail"
(spreek uit: Dojl), het parlement weinig-
interessants. Metuitzondering misschien,
wanneer het debat feller wordt, want dan
bestoken de afgevaardigden elkaar met alle
taal- en beeldenrijkdom, die hun inventieve
geest hen ingeeft
Keert hij terug tot de bestudering van de
partij-programma's, dan .stuit hij op één
ding, dat hij overal terugvindt: Partition,
de verdeling van het land, waardoor zes
graafschappen onder Engels bewind bleven,
moet eindigen. Deze zaak zit de Ieren hoog,
daar is geen twijfel aan en vooral wanneer
zij haar zien als de voortzetting van het
onrecht, hen in het verleden aangedaan,
laait hun temperament wel eens hoog op.
De verhalen over complotten om Noord-
Ierland binnen te vallen, mogen overdreven
zijn, zeker is-, dat er mensen zijn, die het
gebruik van wapenen als het enige hebben
leren kennen, dat tegen de Engelsen effect
sorteert en' het daarom ook nu weer aan
bevelen. Uiteraard zitten die mensen niet
in de verantwoordelijke posities en de re
gering zal het wel uit haar hoofd laten om
de UNO voor een nieuw geval van aggressie
te zetten.
Nochtans is deze regering een verwoede
campagne begonnen om de aandacht van
dewereld op het geval-Noord-Ierland te
véstigen. De speeches in Straatsburg, het
weigeren om deel te nemen aan het Atlan
tisch pact, brochures en andere propa
ganda, en het apelleren aan de Ierse groep
in Amerika zijn daar evenvele bewijzen
voor. De zonderlinge reactie van het Ame
rikaanse Huis van Afgevaardigden om op
een gegeven moment Engeland de Marshall-
steun te willen ontnemen, wanneer de
Partitie niet werd opgeheven, was een
dreigende toon, die slechts getemperd
wordt door de wetenschap, dat dat parle
mentaire lichaam niet altijd uitblinkt door
verantwoordelijkheidsgevoel in buitenland
se aangelegenheden.
Het is een ingewikkelde kwestie. Dat de
éénwording van Ierland het land in eco
nomisch opzicht tot een harmonieus geheel
zou maken, hoeft niet betwijfeld te worden
en het is naar mijn smaak hun sterkste
wapen. Veel sterker in ieder geval dan de
nationalistische argumenten, waar Europa
althans zijn bekomst van heeft. Dat Ier
land 'n geografische en historische eenheid
is, kan niet ontkend worden. Dat het ophef
fen van de Partitie een verbetering in de
Iers-Engelse betrekkingen en wie weet
een terugkeer van Ierland in het Gemene
best zou betekenen, is mogelijk. En zo zijn
er vele argumenten. De Partitie is Ierland
opgedrongen door Lloyd George, toen het
land te uitgeput was om verder tegen de
Britten te strijden. Dat deze politicus
daarbij zijn woord gebroken heeft, wordt
hem door de leren ten zeerste kwalijk ge
nomen. En men moet toegeven, dat wan
neer de historie zich in omgekeerde rich
ting zou hebben voltrokken, namelijk wan
neer de Partitie er niet was en een Noord-
Ierse beweging zou zijn ontstaan, die haar
nastreefde, niemand het in zijn hoofd zou
halen om haar te steunen. De Ieren heb'
ben vele argumenten in hun voordeel.
Maar één is er sterk tegen hen, namelijk
dat de meerderheid van de Noord-Ieren
en dat zijn de Protestanten bij Engeland
wil blijven. Men schat hun aantal op ruim
60% van de bevolking. De anderen, Katho
lieken, wensen aansluiting bij de republiek.
Nu kan men aanvoeren dat een Protestante
minderheid in een verenigd Ierland (onge
veer 24%) in genen dele onderdrukt zal
v/orden en zeker een invloedrijke groep zou
vormen en dat daartegen de dik 30% Ka
tholieken in het Noorden momenteel wel
onder allerlei vormen van sociale discrimi
natie te lijden hebben. Zo zijn de kies
districten zo ingedeeld, dat ook in de ge
bieden waar de Katholieken in de meer
derheid zijn, de Protestanten toch de be
stuursfuncties krijgen. Ook dat is moeilijk
tegen te spreken.
Het is nauwelijks gepast om als buiten
staander een oox'deel uit te spreken over
een zo gevoelig en intern probleem als dit.
Het valt niet te ontkennen dat een verenigd
Ierland wenselijk is, mits het in pais en
vree en zonder kwaad bloed te zetten, ver
wezenlijkt zou kunnen worden. De gedach
ten gaan in de lichting van een federale
staat, waarbij Noord-Iexiand een hoge mate
van interne autonomie zou behouden en
een desbetreffend voorstel is door Sean
MacBride, de briljante minister van Buiten
landse Zaken, gedaan. Echter min of meer
in het luchtledige, want al heeft Noord-
Ierland een eigen regering, de buitenlandse
zaken worden ixx Londen afgewikkeld. En
de Bxitse x-egering staat tactisch genoeg
op het standpunt, dat het een Ierse bin
nenlandse aangelegenheid is.
W. L. B.
Salariëring overheidspersoneel
Advertentie
Toelage zal de tijdelijke
voorzieningen vervangen
advertentie
„Frederik
chocolade «maakt f -
De Zwitserse hötelhoudersöoi;i
aan iedere vaoantieganger, die uil h?; bui
tenland komt en 14 volle dagen of langer in
een wintersporthötel in Zwitserland vertoeft,
50 Zwitserse francs. Dit aanbod geldt van 23
December 1950 tot en met 28 Februari 1951.
Ook kinderen van 4 jaar en ouder ontvangen
dit bedrag dat men kan besteden zoals
men wil.
De minister van Binnenlandse Zaken,
heeft aan de begrotingscommissie uit de
Tweede Kamer medegedeeld, dat op zeer
korte termijn aan de Kroon een ontwerp
van een algemene maati-egel van bestuur
worden aangeboden, waarin wordt voorge
steld de sedexi; de inwerkingtreding vaxx
het Bezoldigingsbesluit 1948 wegens
de ontwikkeling op het gebied van lonen
en prijzen voor het overheidspex*soneel ge
troffen tijdelijke salarisvoorzieningen te
vervangen door een toelage, welke voor
het gehele rijkspersoneel zal gelden, be
halve voor de hoogste rijksfunctionarissen,
waax-voor bij Koninklijk Besluit van 19
September 1950 in een verhoging der sa-
larisseix is voox-zien.
Tevens zal worden bevorderd, dat deze
toelage medetelt voor de vaststelling van
de pensioensgrondslagen. Deze maatregel
zal de salarissen der ovex-heidsdienaren
brengen op een peil, dat in de huidige om
standigheden vei-antwoord moet worden
geacht. De regex-ing blijft de verdere ont
wikkeling van het prijs- en loonpeil nauw
lettend gadeslaan teneinde te kunnen be
oordelen of een verdergaande algehele sa-
larisvei-hoging voor het overheidspersoneel
noodzakelijk zal zijn.
Het voorstel van de salariscommissie ad
hoe tot toekenning van een vacantietoeslag
aan het overheidspersoneel heeft in de loop
van 1950 bij de regering wederom een punt
van overweging uitgemaakt. De regering
neemt teix opzichte van dit voorstel thans
een. welwillende houding aan. Door de sa
lariscommissie wordt een concreet voox'stel
voorbereid, dat waax'schijnlijk nog dit ka-
lendei-jaar aaix het kabinet zal worden
voorgelegd.
advertentie
Acht van de tien
mannen en vrouwen boven de veertig
zijn vatbaar voor Rheumalische pijnen. Dat
komt omdat, als de eerste jeugd achter de
rug is, de bloedzuiverende organen allengs
trager gaan werken. En zo is het dan de
hoogste tijd om regelmatig Krusehen te ne
men. De zes minerale zouten van Krusehen
hebben een natuurlijke aansporende werking
op die bloedzuiverende organen. Naarmate
die nu weer op gang komen, krijgen de on
zuiverheden in het bloed geen kans meer
zich vast te zetten en hun slopende werk te
doen. Rheumatische pijnen maken chagrijnig,
want ze veretoren Uw goede humeur; op de
duur zit ge Uzelf en anderen in de veg.
Woi-dt liever weer de oude. Neem Krusehen
aLs een vaste dagelijkse gewoonte.
Vacantietoeslag voor
overheidspersoneel
Film van Lewis Milestone
in het Luxor-theater
Een amerikaans peloton in£an-|
terie krijgt opdracht bij de invasie van
het Apenijnse schiereiland ongeveer zes
mijl op te rukken en een boerderij le be
zetten. Een bevel, zoals er zovele gegeven
zullen zijn in de oorlog die achter ons ligt.
Wei-omlijnd, waar het op het uiteindelijke
doel aankomt, vaag genoeg voor improvi
saties.
Die vijftig mannen zetten dan in de
vroege morgenuren voet aan wal. De eerste
dode is al in het landingsvaartuig gevallen:
de bevelvoerende luitenant waagde zich
"v met zijn gezicht voor een
■j-i.-i t verkenning even boven de
1 11 TT! reling en werd door een
granaat getroffen. Bij de
landing vielen er zo hier en
daar wat soldaten door het vijandelijke
spervuur en de opvolger van de luitenant
sneuvelt bij de eerste de beste terreinver
kenning. Stuka's gieren over de kale heu
vels: nu is het de Rode Kruissoidaat die
valt en als het peloton dan, onder leiding
van een sergeant zonder zelfvertrouwen,
op mars gaat, vindeix de boox*dwapens van
de Duitse jagers maar al te vaak een weer
loos slachtoffer.
Het wordt wel een wat onrustige wan
deling onder de Italiaanse hemel en met
die zes mijl zullen ze van het opgaan van
de zon tot de middaghoogte werk hebben.
Afwisseling genoeg: de sergeant, die „net
een veldslag te veel heeft meegemaakt"
zullen ze achterlaten evenals de overige
gewonden, met een mannetje erbij die er
voor moet zorgen, dat hij zichzelf en de
anderen niet in de wegloopt. En ze ontmoe
ten twee Italianen die blij zijn zich te kun
nen overgeven, maar hun overigens niet
veel meer kunnen vertellen dan dat ze een
goede bekende zijn'van een der Ameri
kaanse infanteristen, die van Italiaanse
origine is. Ze oixtmoeten een eigen pa
trouille, die aanbiedt „even poolshoogte te
nemen" bij de te veroveren boerderij. Die
verkenningsafdeling keert niet meer terug.
Wel verschijnt er een Duitse pantserwagen,
die gewiekst buiten gevecht wordt gesteld.
Maar ook dat kost doden. Tot dan de laat
ste krachtproef van die dag komt: de be
zetting van de boerderij, waar de Duitsers
zich verschanst hebben. De operatie ver
loopt „volgens plan", dat wil zeggen dat er
van de groep niet veel meer over zijn wan
neer die opdracht is uitgevoerd,
Zo geeft Lewis Milestone's film ,,A walk
in the sun" („Opmars zonder genade") een
beeld zo hard als graniet van een episode
uit wereldoorlog II. Een oorlog, die eigen
lijk slechts een aaneenschakeling van der
gelijke „incidenten" was. Iedere heroiek,
iedere verheerlijking van „de strijd voor
de menselijke waardigheid", ieder roman
tisch waas werd uitgebannen. Over bleven
slechts: soldaten. Militanten, die in de grond
van de zaak voor alles begrafenisonder
nemer of handelsreiziger of dichter of boer
zijn. Die alleexx maar naar huis willen en
niet kunnen. Die geeix keus meer hebben
en zich slechts krampachtig kunnen vast
houden aaix het woord: „En al zullen ex*
om U duizenden en tienduizenden vallen,
tot U zal het niet genaken". Die jaloers zijn
op de gewonden die terug mogen keren.
Die tenslotte slechts een vraag hebben,
waarvan zij hopen dat er nooit antwoord
op gegeven zal worden: namelijk die naar
het ogenblik dat hun uiterste seconde zal
aanbreken.
Het scenario van „Opmars zonder ge
nade" is van de bekende filmschrijver
Robert Rossen en heeft dezelfde kwalitei
ten die men in andere Amerikaanse oor
logsfilms kon aantreffen: het is vrij van
sentimentaliteit, het is sobex*, direct en
munt vooral uit in de flitsende dialoog, die
vaak op het cynische af is. Het camera
werk sluit daax-bij voortreffelijk aan: geen
vertroebeling van de wei*kelijkheid door te
grote nuancex*ing in zwart en wit.
Speciale aandacht verdient het geluid,
dat op fascinerende wijze werd toegepast.
Het giex-en der vliegtuigen, het inslaan van
bommen waarvan de uitwerking alleen
door opstijgende rook werd aangeduid
het wondex-lijke monotone gedreun en ge
rommel van geschut ixx de verte dragen tot
die macabere, onwezenlijke sfeer van het
krijgsbedrijf bij. Want hoofdzaak blijft dat
al die soldaten, hoe sterk de onderlinge
band ook moge zijn, toch eenzaam blijven,
omdat zij beseffen dat zij elkaar niet kun
nen bijstaan op het ene ogenblik dat het
werkelijk er op aan komt en dat zij zo lang
mogelijk uitgesteld willen zien. „Opmars
zonder genade" verdiende de onderschei
ding „Film van de maand". De film is van
vandaag af in het Luxortheater in Haarlem
te zien. J. H. B.
