Velsen wil graag zijn evacué's helpen,
maar het probleem staat niet alleen
Kermemer Tax"
Old Clothes New
Onzekere opbloei van de IJselmeervisserij
Huisvesting in haar geheel en industrialisatie
maken de zaken ingewikkeld
Agenda voor Velsen
Enkhuizens bedrijfjes „houden het hart vast"
„Hoe" op het IJselmeer
Tweede Kamerlid besprak
de P. B. O.
AUTO-RSJSCHOOL
REIJM
ZATERDAG 13 JANUARI 1951
Leed huiten de geméènté
DRIEHOOG ACHTER, ergens in Am
sterdam, op het Friese platteland, in
de stede Beverwijk en in haast alle andere
Nederlandse bevolkingsgroepen is wel een
gezin te vinden, dat er in feite niet thuis
hoort en liefst zo gauw mogelijk terugkeert
naar de plaats waar de Duitsers het van
daan joegen. Evacués van Nederlands
Westkust zijn uitgestrooid over bijna alle
steden en dorpen van het land en Velsen
is op die manier tijdens de donkere bezet
tingsjaren talloos velen van zijn zonen en
dochteren kwijtgeraakt. Zelfs het contact
ging veelal verloren, doordat er bevolkings
registers opzettelijk of anderszins in de
war raakten en dat maakt het probleem
der re-evacuatie nog maar ingewikkelder.
Meestal willen de gemeenten, die in tijden
van nood Velsenaren opnamen, ze wel
graag weer kwijt, omdat men daar zelf ook
met het huisvestingsprobleem „omhoog"
zit. En daar ligt een van de stukjes uit deze
samengestelde Iegpuzzle, waarmee de wet
houder van Sociale Zaken, de heer F. J. A.
Strijbosch, de directeur van het huis
vestingsbureau, de heer J. L. Aikema en
met hen vele anderen zich het hoofd breken.
Niet slechts cijfers
De re-evacuatie is niet slechts in cijfers
weer te geven; meer nog spreekt de nood
dergenen, die hun levensavond in een
eigen Veisens huisje willen doorbrengen
en met dit verlangen komen aankloppen
bij het Velsense gemeentebestuur, spreekt
ook de menselijke kommer, die door over
volle huizen in een vreemde stad wordt
veroorzaakt. Te sterker omdat er eens een
eigen nest bestond in IJmuiden, dat onbe
reikbaar ver lijkt.
Hard bouwen, toch nog achterop
..En in Velsen wordt nog wel zo hard
gebouw:!" is dan het argument.
Ja, Velsen bouwt inderdaad formidabel
en dringt haar nieuwe huizenblokken
steeds verder de duinen in, maar hiertegen
over staat steeds weer de behoefte van dit
moment aan 3300 woningen en de lijst van
343 paren sinds 1946, die niet kunnen
trouwen, omdat de nieuwbouw nog altijd
niet het bevolkingsaccrès kan inlopen. De
nieuwbouw lijkt heel wat, maar tel de
huizen maar eens na.
Dezë vraagstukken: die der normale be
volkingstoeneming in een relatief „jonge"
gemeente (de industrialisatie veroorzaakt
in Velsen een bevolking met een ruim per
centage vertegenwoordigers van de leef
tijdsgroep tussen de 20 en 35) en van de
daar 'nog bijkomende terugvloeiïng van
geëvacueerden grijpen in elkaar en het is
aan de gemeentelijke instanties om er een
aanvaardbare oplossing uit te halen.
Dat is vrijwel onmogelijk. Wanneer wij
ons slechts bepalen bij het jaar 1950, ont
wikkelt zich het volgende beeld:
Er zijn in dit jaar 713 huizen bijgeko
men voor 713 gezinnen. In totaal konden
er 164 evacués geholpen worden, waarvan
er 24 gezinnen uit Amsterdam terug kwa
men, 36 uit Beverwijk (22% dus), 27 uit.
Bloemendaal, 26 uit Haarlem, 21 uit andere
Noordhollandse gemeenten, 6 uit Zuid-
holland, 10 uit Friesland, 3 uit Groningen,
2 uit Utrecht, 2 uit Drente, 2 uit Limburg,
2 uit Brabant, 2 uit Overijsel en 1 uit Gel
derland.
Hoeveel geëvacueerden er nu nog buiten
de genieente wonen is heel moeilijk te
zeggen; de bezetting heeft de bevolkings
boekhouding grondig overhoop gehaald en
slechts de „zorggevallen" en de gevallen
van evacués die zich bij de gemeente ver
voegen om terug te kunnen komen zijn
bekend.
Gedeelte is ingeburgerd
Bovendien is een aanzienlijk gedeelte van
de geëvacueerden inmiddels al geruisloos
opgegaan in de nieuwe kring: de man
vond er werk en voelt er zich thuis, de kin
deren gaan er op school en het gezin heeft
vaak niet veel idee meer in een re-evacu
atie naar Velsen. Meestal is er voor hen
woonruimte gevonden in de nieuwe ge
meente, vooral als de broodwinner zich een
..onmisbare" baas heeft weten te veroveren,
zodat hij een paar troeven in handen had
om een woning uit het vuur te slepen.
Er zijn echter ook gemeentebesturen die
neem het ze maar eens kwalijk wei
geren de Velsenaren in hun gebied aan
een woning te helpen, juist omdat ze eva
cué zijn: op grond van hun eigen woning
problemen dringen zij dus bij de gemeente
Velsen op terugvoer aan.
Stroom en tegenstroom
Dan komt Velsen voor netelige problemen
te staan. Sinds de groot-industrie zich aan
de oevers van het Noordzeekanaal op steeds
breder basis ging grondvesten, kwam er een
groeiende behoefte aan woonruimte voor
het toenemende personeel. Het landsbe
lang kwam om de Velsense hoek kijken en
het particuliere belang moest soms wijken.
Er is wel eens door naburige gemeenten
met scheve ogen gekeken naar deze toe
vloed van arbeidskrachten, die de moge
lijkheden voor de terugneming van eva
cué's sorns aanzienlijk minder maakten.
ADVERTENTIE
99
TELEFOON 5633
FILIAAL: ZEEWEG 275 TELEFOON 4333.
ZATERDAG 13 JANUARI
was
Bij zeer velen van de 48.307 Velsenaren
overheerst het huisvestingsprobleem nog
altijd de dagelijkse gedachten en zeker
de hèlft van de vroegere inwoners dezer
gemeentedie nog altijd als evacué bui
ten de gemeentegrenzen leven en vaak
ook werken, is de vraag ..Hoe kom ik
zo gauw mogelijk terug" een levens
kwestie geworden. Dat het rc-evacuatie-
probleem de nodige voetangels en
klemmen bevat, maar dat de overheid
probeert alle, vaak tegenstrijdige, belan
gen naar haar beste weten te dienen,
probeert dit artikel aan te tonen, dat
wij ontleenden aan gegevens ,van wet
houder F. J. A. Strijbosch van Sociale
Zaken en de directeur van het Huis-
vestingsbttreau, de heer J. L. Aikema.
Het is voorgekomen en het zal nog wel
meer gebeuren, dat een „onmisbare" Hoog
ovenarbeider naar IJmuiden werd gehaald,
waardoor er een kans minder was voor een
naar terugkeer snakkende evacué. Het is
echter ook voorgekomen, dat een arbeider,
die in IJmuiden beslist nodig was, vertrok
en in zijn oude gemeente dus woonruimte
vrij maakte, waar een evacué, die ginds al
min of meer burgerrecht had verworven, in
kon stappen, als hij dat wilde.
Dat er een nauwe samenwerking is op
dit punt tussen Velsen en de gemeente
waarmee zij over deze zaak te maken krijgt,
zal duidelijk zijn en wethouder Strijbosch
kan niets dan lof hebben over de prettige
sfeer, waarin bijvoorbeeld met Beverwijk
contact wordt gehouden.
Hoe samengesteld het vraagstuk is, wordt
verder geïllustreerd door het feit, dat men
vaak een „recht" op re-evacuatie ontleent,
ADVERTENTIE
Uw kleding ais nieuw
Binnen een dag gereed.
Koningsplein 10 - Telefoon 4886
als men behoort tot de familie, die eertijds
uit Velsen werd verdreven: het aantal eva
cué's neemt dus eigenlijk met elke nieuwe
wereldburger van een „geëvacueerde va
der" toe en er zijn gemeentebesturen, die
hierop de noodzaak van terugneming hun
ner Velsense gasten door de oorspronke
lijke gemeente baseren.
Ouden van dagen, een apart
probleem
De ouden van dagen, verweven in dit in
gewikkelde patroon, hebben natuurlijk
eveneens de aandacht van de gemeentelijke
overheid. In de cijfers over 1950 zijn ver
scheidene uit de bejaarde groep inbegrepen.
Maar het blijft natuurlijk moeilijk een
gezin van zeg maar zes personen uit een
Veisens huis te zetten, omdat er een rente
nierend echtpaar graag in terug wil, hoe
zwaar de aanspraken van de oudjes ook
wegen. Toch probeert men in zo'n geval
een oplossing tot stand te brengen in
woning is dan vaak de enige uitweg.
Daarom is dat verzorgingshuis voor
ouden van dagen in IJmuiden ook zo hoog
en hoognodig. Er zal daardoor weliswaar
geen volkomen punt achter de moeilijk
heden der geëvacueerde oudjes komen,
maar men kan er een heel eind mee in de
goede richting komen.
Dat het aantal oude mensen in onze be
volking steeds toeneemt, maakt dit alles
op zichzelf steeds benauwender.
Er is dus een voortdurende wisselwer
king van belangen, waarvan er enige in
dit korte bestek niet aangevoerd kunnen
worden. Er zijn de jonggehuwden, waarvan
er vorig jaar 50 uit Beverwijk kwamen.
En_er is de diepgevoelde plicht, die waar
lijk geen holle frase is ten Velsense ge
meentehuize, om dit evacuatieprobleem,
weliswaar niet op te lossen want dat
is menselijkerwijs onmogelijk maar om
het zo veel mogelijk van zijn scherpe kan
ten te ontdoen. En het voortdurend te
leggen naast het ganse huisvestingspro
bleem..
MARKTBERICHTEN
Prijzen
Gr. tong 2,65—2.45; gr.m. tong 2,24—2.15;
kl.m. tong 2.14—1,88; kl. tong I 2,06—1,71;
kl. tong II 1,52—1,31; tarbot I 1.97—1,85, p. kg.
Tarbot III 76: tarbot IV 47.50—46: gr. schol
46,5039; gr.m. schol 60—51; kl.m. schol
69—63; kl. schol I 57—46; kl. schol II 40—
27.50; schar 33—9,50; bot 29—24,50; v. haring
19,50—18; wijting 24,50—23; gr. gul 60, per
50 kg.
Gr. kabeljauw 192—142, per 125 kg.
Aanvoer
180 kisten tong en tarbot, 305 kisten schol,
43 kisten schar, 16 kisten bot. 328 kisten, ha
ring, 70 kisten wijting, 25 kisten kabeljauw
en gul, 10 kisten diversen. Totaal 977 kisten.
Besommingen
KW 65 f4600; KW 59 1 1880; KW 89 f7895;
KW 41 f 8470; IJM 228 f695; IJM 52 f 1030;
IJM 276 f 1250; IJM 277 f780; VL 128 f180;
KW 94 f760; KW 77 f910; KW 34 f2015;
KW 21 f 200; KW 27 f810; KW 12 f180; KW
53 f955 KW 210 f 1010; KW 72 f220; KW 92
f160.
JUMPNIEUWS.
De IJmuidense bridgeclub „De Jump"
heeft in het clublokaal hotel „Kennemer-
hof" met 'drie teams een wedstrijd voor de
Nederlandse Bridge Bond gespeeld. Hier
van wist team 3 te winnen van bridge
club „1940" II met 3629 m.p., team 5
verloor van „Boekenroode" II met 1544
m.p. en team 6 speelde gelijk tegen „Boe-
kenroode'TV met 2422 m.p.-
Tevens werd er nog een „Howell" ge
speeld. De uitslag hiervan werd:
1. JonkerMains 22 p.; 2 dames Kra
merRolloos 21 p.; 3. BreurBreur
21 y, p.; 4. Amsingv. d. Berg 19 p.;
5. d,ames Laman—v. Dok 14)4 p.; 6. De
HaasWeij 14 p.; 7. dames BrouwerDe
Haas 13J-* p.
PERSONEELSVERENIGING
„DE TOEKOMST''
Donderdag is in de vergaderzaal aan de
Abelenstraat opgericht de personeelsver
eniging „de Toekomst" van de Chemische
fabriek de Toekomst in IJmuiden. Het be
stuur wordt gevormd door de heren H.
Koster, voorzitter; J. Schildkamp, secre
taris; J. Visser, tweede secretaris; C. Wil
genhof, penningmeester; S. Bakker, com
missaris.
DOKTEKSDIENSTEN
Het telefoonnummer van de arts J. J.
Wuite, die dit weekeinde met de arts P. C.
de Weerdt waarneemt voor de aangeslo
ten doktoren, is niet 4610, zoals wij giste
ren abusievelijk meldden maar 4953.
Omdat IJmuiden schraal is
ALS DE DUNNE OCHTENDWIND, die vochtig is van al het water rondom, nog
door de stijlen van de lichtopstand op het havenhoofd zingt, dokkeren de bootjes
van Enkhuizen al tussen de kleine pieren uit. De kotters met hun hooguit twintig
paarden onder de machinekap beginnen de dag vlak nadat hij geboren is, want de
snoekbaars geldt 73 cent per pond en daar moet de mens van profiteren. Met de
Spakenburgers, de Volendammers en al de andere kinderen van het IJselmeergezin
pikken zij hun boterham mee; een behoorlijke boterham voor zolang deze hoge prijs
wii aanhouden, een schrale bete zodra de tijden keren.
De visserman bij de kleine afslag van Enkhuizen zal dat goede niet gauw erkennen;
hij ziet de zorgen achter de vluchtige blijdschap wegens een goede besomming te
duidelijk om het gewin van een paar weken voor welvaart te verslijten. Er mag
dan een honderd gulden daags verdiend worden met z'n drieën op de kotter, maar
neem eens even de prijzen van het katoen voor de netten, neem vooral eens even
de naheffing van de ondernemingsbelasting. „Daar zijn wij, IJselmeervissers, mee
opgeknapt en de kust- en Noordzeevissers blijven er vrij van. Straks, als het door
gaat, mogen we weeldebelasting op de paling gaan betalen aan Den Haag".
Zorgen van zes en twintig
Nee, het mogen dan even een paar vette
weken zijn, sommigen onder ons kunnen
maar nauwelijks de eindjes aan elkaar
breien en sommigen helemaal niet. En dan
de inpoldering, die eigenlijk overbevissing
betekent voor de vissers, samengedrongen
straks op een klein stukje plas.
Dat zijn hoofdbrekende problemen voor
de zes-en-twintig bedrijfjes, die van Enk
huizen uit de snoekbaars, de paling, de
baars, voorn en blei jagen naar de stand
der seizoenen liet voorschrijft en cle „geslo
ten tijden" het ordonneren.
Jonge belangstelling is er
Zes-en-twintig, op de kop af. Kleine,
hardwerkende vissers met een eigen
kotter en de zoon vaak als stuur in de hut,
de zoon, die straks de „vergunning" over
neemt en het bedrijf voortzet.. Want dat
er een kern van vissers zal blijven in dit
Enkhuizen, moet wel vast staan voor de
gene, die eens een paar jongens van om
trent negen jaren heeft bezig gezien in een
vlet met een hoeklijntje omdat het er in zit
en omdat de visserij hen is aangeboren als
een tweede natuur.
Maar desondanks: zorgen genoeg. Nieuwe
vergunningen worden niet meer gegeven,
al zijn er bij de haven wel tien mensen op
te noemen, die him zoon graag een eigen
aparte kotter onder de bombazijnen broek
zouden willen schuiven.
Want nogmaals: het vriendelijke lot heeft
zijn plotselinge gunsten van dit moment
niet zomaar over de Zuiderzeevisserij uit
gestrooid en het zal over een maand of wat
heus wel de rekening komen presenteren.
Dat de snoekbaars zo duur is, komt niet
vanzelf: IJmuiden heeft krapte aan zeevis
en rond Urk liggen de ijsvelden nog pot
dicht, zodat de markt voor de snoekbaars
voortreffelijk is. Verleden jaar werd er
[De klanken van het kleine carillon in
het koepeltje van de Dromedaris ver
poeieren over een stil stadje: Enkhui
zen. Vroeger moet daar een rijk en gul
koopvaardersgeslacht en een aanzien
lijk fabrikantengilde hebben geleefd:
in de tijden dat de schepen der Oost-
Indische Compagnie de Kaap rondden
en de ruim achttienduizend inwoners
een royaal bestaan vonden in de laken
nijverheid., de scheepvaart en de vis
serij. Amsterdams opkomst heeft deze
bloei tot verval doen verkeren en in
1840 telde de eertijds sterke stad nog
slechts 4500 inwoners;
Later is daar weer wat leven in de
brouwerij gekomen: de ijzeren weg ver
bond de stede met haar achterland, er
kwam een goede haven en er raakte
weer wat kleine industrie verzeild.
Maar het gerucht van de handel is goed
deels verstorven op de wind der eeuwen.
De visserij heeft zich gehandhaafd, zij
het in geringe omvang en op een basis,
welke zozeer verschilt van die langs
de Noordzee, dat het verhaal van deze
paar kleine kotters vol onverwachte
feiten gepakt zit voor degene, die er
zich in wil verdiepen.
De neerslag der eeuwen ligt op het eind van Westfrieslands „kop" verzameld in de
havenstad Enkhuizen, waar buigende gevels zich spiegelen in het rustige water.
Thalia, 19 en 21.15 uur: „De bruid
een man".
Edisonslraat, 20 uur: „Ik en mijn naaste",
filmvoorstelling van het Leger des Heils.
ZONDAG 14 JANUARI
Thalia, 15 uur: Kindermatinée „Asse
poester": 19 en 21.15 uur: „De bruid was
een man".
R H. B S.. 10.15 uur: „Oorsprong en
betekenis van de Bijbel", lezing van dr.
O. Noordenbos uit Amsterdam voor Hu
manistisch Verbond.
MAANDAG 15 JANUARI
Raadhuis, 10 tot 12 uur: Spreekuur bur
gemeester.
Thalia, 20 uur: „Voor wie de klok luidt".
voor een pond ook niet meer dan gemid
deld 35 cent betaald.
Sociale zekerheid? Geen cent
„Je kunt beter bij de rooie ton zitten dan
op het Muntplein". Waarmee gezegd wil
worden dat de veiligheid op de voormalige
Zuiderzee heel wat vooruit gegaan is, sinds
zij voormalig werd, dat de vissersweduwen
in haar vroeger vaak zwaargetroffen vis
sersdorpen zeldzaam worden en dat 't op de
wal vrij wat riskanter werken is dan onder
de wisselende hemel boven de val van Urk
of het Krabbersgat.
„Maar als je ziek wordt ben je verkocht".
En dat wijst op iets, wat de vissers van
Enkhuizen nog slechts individiueel en bij
hoge uitzondering kennen en wat dus goed
deels ontbreekt: de sociale voorziening.
Ziektewet en ongevalsverzekering zijn
twee zaken, welke een paar verstandige
schippers particulier in hun boeken zijn
gaan schrijven, de anderen echter moeten
maar zien hoe ze aan geld komen als ziekte
of erger hen bezoekt. Sociale voorzie
ningen? Ieder krijgt 20 van de netto
besomming, een grondtoon bestaat niet en
over vastgestelde werktijden praten we
maar niet eens.
De Dromedaris kijkt al eeuwen over het
meer Flevo en het slag mensen, dat hij
aan zijn voet vindt, is niet zo heel veel
veranderd, evenmin als de gevels van
Enkhuizen en de magere ophaalbrugjes
over zijn stille grachten.
De snoekbaars wordt op het IJselmeer
verschalkt met het sleepnet (kleine
trawl) en met staand want (vleet), de
paling eveneens met de „kuil" (zonder
borden, want dat is op het meer ver
boden al zouden de vissers er graag
gebruik van maken omdat de borden
„zoveel scherper vissen") of het hoek
want of beug.
Hoe zou het bedrijf het ook moeten op
brengen allemaal? De ondernemer-schipper
-eigenaar leest zijn inkomsten af van de
mijnklok in de afslag en de premie van zijn
eventuele verzekering tegen ziekte kan hij
daar niet in „doorberekenen" zoals dat
tegenwoordig heet.
Uitwijkmogelijkheden zijn er niet en als
het meer geen vis wil leveren, is er geen
brood op de plank. Wil het meer dat wel,
dan ziet de Enkhuizense kotterman ook
direct loon naar werken: na de afslag kan hij
met zijn bonnetje naar het afslagkantoor
gaan, dat evenals de mijn zelf onder ge
meentelijk beheer staat, om de besom
ming minus 7,3 procent voor afslagloon,
korting waterwicht en het Bedrijfschap op
te strijken. En hij kan er ook op rekenen,
dat de afslag voor hem klaar staat, zodra
hij met zijn vangst binnen belieft te komen.
Dat is allemaal goed en vlot geregeld
en Enkhuizen heeft daardoor èn doordat
het zo gunstig vooruitgeschoven in het
meer ligt, een goede naam onder het volk
van botters en kotters, dat het IJselmeer
bevaart, gekregen.
's Avonds, in de schemering van de korte
dag, komen ze de haven binnen, de echo
van de motoren ketst terug van de oude
gevels aan Enkhuizens Oostzij en de top-
vuren branden al in de trage val van de
avond.
Driehonderd pond snoekbaars van de
diepe gronden benoorden de stad in de bun.
Geen slechte dag.
De sleepnetten zijn wonder boven won
der maar één keer aan een vliegtuigwrak
blijven hangen en de prijs in de markt
is nog steeds goed.
Dit is echter voor even, voor de dag van
vandaag en misschien van morgen nog.
Maar de terugslag ligt al op de loer. En de
naheffing ondernemingsbelasting misschien
al op de vloermat.J. F.
Gedurende de „Technische Hogeschooldagen 1951" wordt te Delft een tentoonstelling
gehouden van de afdeling wegen- en waterbouwkunde van de Technische Hogeschool
welke in het teken van de Zuiderzee staat. Een der inzendingen: een interessante
maquette van de inpoldering van de Zuiderzee, op schaal 1 25.000. Links onder:
Amsterdam; boven midden: de afsluitdijk met links Texel en rechts Friesland.
Deskundige causerie van
de heer R. Stapelkamp
De leden van de Antirevolutionaire kies
vereniging „Nederland en Oranje" hebben
gisteravond in de Marnixschool geluisterd
naar een rede van de heer R. Stapelkamp,
lid van de Tweede Kamer.
De heer H. Hombui-g, die de vergadering
presideerde, heette de aanwezigen wel
kom, op, zo hij zeide, deze eerste vergade
ring van de antirevolutionaire kiesvereni
ging IJmuiden-West.
Voor hij de spreker het woord gaf,
merkte de heer Homburg op, dat het
onderwerp: publiekrechtelijke bedrijfs
organisatie een vrij gecompliceerd geval is,
dat in de practijk zijn bruikbaarheid zal
moeten bewijzen.
De heer R. Stapelkamp gaf een over
zicht van de vroegere organisatie van het
maatschappelijk leven, dat als achtergrond
de Franse revolutie had. Het ten top ge-
voei-de individualisme van deze revolutie
verbrak alle banden tussen werkgever en
werknemer, aldus spreker. Daarna kwam
het coalitieverbond, vervolgens propageer
den de volgelingen van Karl Marx de bot
singen tussen de standen.
De antirevolutionairen in Nederland
hebben dat gezien, vervolgde spreker, en
zij stelden zich ten doel de sociale vrede
tussen patroon en arbeider te bereiken. In
dit verband werd natuurlijk Groen van
Prinsterer genoemd.
Na hem, aldus cle heer Stapelkamp, heeft
Abraham Kuyper in de Kamer gesproken
oijer een wetboek voor de arbeid. Thans,
zei spreker, staan we aan de vooravond
om de vruchten hiervan te oogsten.
Na de bevrijding en ook reeds in de
laatste jaren voor de oorlog werd erop
aangedrongen van antirevolutionaire,
Rooms-Katholieke en sociaal-democrati
sche zijde, dat, zowel in grondwet als in
wet, de mogelijkheid zou worden gescha
pen tot het publiek-rechtelijk element.
De publiek-rechtelijke organisatie, aldus
spreker, beoogt het leven een eigen status
te geven. De antirevolutionaire partij
grondt dit op het souvereiniteitsbeginsel.
Er zijn, zo zei spreker, levensverbanden
waar de overheid af moet blijven, zoals
gezin, kerk en onderwijs.
Een eigen rechtsorde moet er eveneens
zijn in de maatschappelijke bedrijfskringen
De grondgedachten over deze organisatie,
zoals die aanwezig zijn bij de drie ge-
noerpde politieke stromingen, liggen ten
grondslag aan de wet van 27 Januari 1950.
Daarna besprak de heer Stapelkamp de
tweeledige taak van de sociaal-economi
sche raad, waaruit blijkt, aldus spreker,
dat dit wetsontwerp een compromis is.
Deze wet, zo vervolgde hij, draagt het
kenmerk van de gespletenheid van het
tegenwoordige staatkundige leven. Naast
genoemde raad zullen drie bedrijfsorganen
worden opgericht, namelijk de product
schappen, de hoofdbedrijf- en cle bedrijf
schappen.
De medezeggenschap van de arbeider
legt hem tevens de verantwoordelijkheid
voor zijn bedrijf op, volgens spreker.
Spreker besloot met op te merken, dat
in deze tijd de oude antirevolutionaire ge
dachte juist is gebleken: samenwerking
tussen werkgever en werknemer. Een eeuw
van strijd heeft de algemene erkenning
van de samenwerking gebracht.
Deze wet is een stuk arbeid, die van de
grootste betekenis is voor cle toekomst van
het volle, zo eindigde spreker zijn rede.
Na de pauze was er gelegenheid tot het
stellen van vragen over cleze veelomvat
tende en uitgebreide materie.
PROGRAMMA VAN STORMVOGELS
HRCStormvogels. In de vriendschap
pelijke wedstrijd tegen HRC komt Storm
vogels uit met: Kraak; Van den Oever,
Broekhuizen; Snoeks Sr., Laan. Goedhart;
Deuling, Venus, Van Onselen, De Boer,
Snoeks Jr.
RCH 2Stormvogels 2. In deze al eerder
vastgestelde ontmoeting verschijnt Storm
vogels in het veld met: Venus; Van Vliet,
Van Dokkum; Glas, Snoeks, Tol; Luppens,
Meyer, Angenent, Admiraal, Van Opber
gen.
Kennemers 2Stormvogels 3. De IJmui-
denaren beschikken over: Rechsteiner;
Blinkhof Jr., Borst; Schuit, Effern, De
Boer; Siebbelis, Zwemmer Sr., Zwemmer
Jr., Groet, Blinkhof Si\
„EXCELSIOR" SPEELDE VOOR
PATIëNTEN
Gisteravond heeft cle Velsense arbeiders
mandolineclub „Excelsior" onder leiding
van de heer J. B. Kok een gewaardeerde
herhaling van het concert van 17 Decem
ber gegeven voor de zieken in het Anto-
nius ziekenhuis.
SCHEEPVAART IJMUIDEN
Vrijdag 12 Januari kwamen de haven van
IJmuiden binnen: Hecuba van Porto del
Gada. Hcra van Antwerpen. Rijnland van
Las Palmas. Caen van Duinkerken. Tylla v.
Stettin. Mathilda van Vesteras. Libelle van
Rotterdam. Hector van Hamburg.
Vertrokken zijn: Airadne naar Savona.
Basel naar Rotterdam. Eemstroom n. Bristol.
Atlas naar Abö. Carslogi naar Rotterdam.
Noord-Holand naar Zuid-Afri'.a. Maasland
naar Hamburg. Thorsten naar Malmö. Hilda
Rebecca naar Hambugr. Hoe Vinces naar
Rotterdam. Ligur naar Brake. Nils Sture naar
Brake. Jan Kreumer naar Maassluis. Ga-
pern naar Udevalla. Rex naar Kingslynn.
Adara naar Nyköping. Greenville Victory
naar Zeebrugge. Hövding naar Gothenburg.
Phoenix naar Kopenhagen. Strabo naar
Oporto. Dido naar Odense. Texelstroom naar
Manchester.
EEE^iys^T
EiR IS WEINIG FANTASIE voor nodig
j om tot de erkenning te komen, dat de
visserij door de huidige internationale
situatie op een „strategischer" plaatsje is
komen te zitten, dan zij tot nu toe innam.
Men gaat zich plotseling weer herinneren,
dat deze visserij toch eigenlijk wel een
waardevolle voedselleverancier is en clat
zij dus niet al te zeer weggeduwd moet
worden van de voederbak der materialen.
Het beeld geeft ogenschijnlijk diegenen
gelijk, die immer zwaaien met de stelling,
dat het slechts clan de visserij goed gaat als
de mensen cle grootste ruzie met elkaar
hebben, clat zij leeft bij de gratie der moei
lijkheden. Deze sprekers beseffen te weinig
dat zij hun redenering op de kop zetten:
dat de visserij zelf schuld heeft aan deze
vreemde positie. Dat zij heel wel een wel
varend bestaan kan leiden onder normale
omstandigheden, mits zij eendrachtig en
economisch te werk gaat. Maar dat is een
oud en bekend stokpaardje van een kleine
groep, clie eerder idealistisch dan indivi
dualistisch denkt.
Inmiddels doen er zich nu nieuwe kansen
voor, om tot een verwezenlijking van deze
ideale toestand bij te dragen. Komen zul
len we er wel nooit, zolang de visserij in
nerlijk verscheurd blijft door cle persoon
lijke krachten welke haar politiek naar
buiten helpen bepalen. Maar nu er merk
baar meer aandacht is voor de visserij als
„voedster in de nood" zou de visserij samen
en vereend eens over een paar concessies
kunnen gaan praten met degenen, die haar
als een niet te miskennen factor in een
nieuwe economie zien. Juist nu, op het
moment dat er nieuwe mogelijkheden over
de horizon komen kijken, is het zaak bij
elkaar te blijven. Ook al lokt de verleiding
van „halen" op eigen gelegenheid. Want
daar komt vroeg of laat een terugslag op,
die zich in alle rangen van cle visserij
wreekt.
ADVERTENTIE
A UT O-R IJL E Sf
Hagelingenveg 134 - Telefoon 8930 (K2560)
OOK VOOR VERKEERSTHEORIE
De bruid was een man (Thalia). Als
dit filmverhaal op waarheid berust het
geen wij beslist niet geloven dan heeft
de wetgever in Amerika er niet aan ge
dacht, dat Amerikaanse meisjes, in dienst
bij de bezettingslegers in Duitsland, wel
eens willen trouwen met een niet-Ameri-
kaan. En daarom heeft Ann Sheridan, een
charmante luitenante, de grootste moeite
om haar nieuwbakken echtgenoot, de
Franse kapitein 'Gai'y Grant, als „oorlogs-
bruidje" mee naar Amerika te krijgen,
want met mannelijke bruiden is in de
daarvoor vastgestelde bepalingen geen re
kening gehouden. We zullen u niet vertel
len, hoe alles tenslotte na veel strubbe
lingen toch nog in orde komt. Als u van
daag gaat kijken zult u een uur lang veel
plezier beleven bij deze kostelijke film, die
de Amerikaanse bureaucratie op een
geestige manier aan de kaak stelt.
„Voor wie de klok luidt". (Maandag,
Dinsdag en Woensdag in Thalia). We heb
ben ons afgevraagd, met welke gevoelens
de toeschouwers de ruim twee uur durende
vertoning zullen gadeslaan. Zal het, zoals
het ons verging, met schaamte zijn omdat
Franco de kans heeft gekregen te evo
lueren van een ordinaire rebel tot een
bijna bevriend staatshoofd? Deze verfil
ming van het beroemde boek van Ernst
Hemingway brengt het taaie verzet van
het Spaanse volk tegen de opstandige mi
litaire kliek tenminste spectaculair in her
innering. Maar juist tegen dat schouw-
burg-achtige richten zich onze bezwai-en.
Hemingway toch schreef zijn boek niet
om de gevechten en de wapenfeiten, maar
juist om de hopeloze verwarring te tonen,
waaraan het menselijke hart ten prooi is
wanneer het bestormd wordt door gevoe
lens van liefde en haat, afkeer en gene
genheid, verhevigd nog door de alles zo
veel feller makende krachten van de oor
log. Sam Wood, eens regisseur van zo'n
fijnzinnig werk als „Onze Stad", heeft de
auteur op de letter gevolgd, helaas niet
naar de geest. Daarom is zijn „Klok" een
kijkspel geworden, een effecstuK, rijk
aan pakkende scènes en dik in cle verf
vanwege de technicolor. Mensen, die eens
een avond van een film willen smullen,
zoals zij dat ook van een dik boek zouden
kunnen doen, zullen zeker niet teleurge
steld worden. De namen van Gary Cooper
en Ingrid Bergman staan bovendien voor
menige pakkercl borg, ook in dat opzicht
komt iedereen aan zijn trek. Maar het
drama van de Spaanse burgeroorlog gaat
achter zoveel filmliefde schuil.
J.H.B.
