goede vrije tijdsbestedin
PARiise silhouetten
Aankondiging van 't voorjaar
„Wij moeten de jongeren
critischer maken"
De hoedjes: een sensatie
Fruit of rauwe
groente?
Nieuwe modellen
Wel belangstelling
maar te beperkt
ZO langzamerhand weet een ieder
wel"hoe goed fruit is voor de
«zondheid - fruit, een bron van vi
tamines en voedingszouten, dus van
beschermende stoffen voor het li-
rhaam' De vruchten zijn echter lang
niet altijd goedkoop en wanneer men
zuinig nloet zijn, is het dikwijls
moeilijk voor de post „fruit'; een
„laats op de gezinsbegroting in te
ruimen. De vraag is nu, of men zijn
gezin tekort doet, wanneer men niet
geregeld fruit op tafel zet.
Dat behoeft met het geval te zijn.
Wü hebben nl. een goedkoper le
vensmiddel, dat fruit evenaart wat
waardevolle bestanddelen betreft.
Dit is de groente.
Ook groente bevat veel vitamines
en voedingszouten, mits zij goed
wordt toebereid, zo. dat de waarde
volle stoffen niet worden wegge
snoeid of (Lt inwerking van warm
te en licht vernietigd worden. Dat
wil zeggen, dat groente zo kort mo
gelijk gekookt moet worden met zo
weinig mogelijk water, nadat ze kort
vóór het koken gewassen en gesne-
^Rauw opgediende groente heeft
nog de meeste voedingswaarde be
houden. Daarbij is het zeer voorde
lis om de groente rauw te eten, daar
men dan slechts 100 a 125 g nodig
heeft, dus aanzienlijk minder dan
de hoeveelheid, die men voor koken
gebruikt.
Men kan rauwe groente geven in
de vorm van stamppot met rauwe
groente, in de vorm van een slaatje
of als broodbelegging. En heeft niet
menig kind, als moeder in de keu
ken worteltjes of knolraap of ook
wel kool stond schoon te maken, om
een stukje gebedeld? Geef dit de
kinderen gerust om rauw op te
knabbelen, het is goed voor hen, ook
voor hun gebit.
Inplaats van een appel of ander
fruit kunt U ze ook een wortel mee
naar school geven.
Sla van Brusselslof en biet.
250 g Brusselslof, 1 grote of 2 kl.
gekookte bieten, slaolie en azijn of
een slasaus, iets suiker, zout (peper).
Het lof schoonmaken (de bittere
pit verwijderen), wassen en zo kort
mogelijk vóór de maaltijd zeer fijn
snijden. De bieten stropen en in klei
ne blokjes of reepjes snijden. De
bieten en het lof aanmaken met
slaolie en azijn of slasaus en zo no
dig zout, suiker (en peper)
Stamppot van selderij.
200 g selderijknol, 250 g wortelen,
een stukje ui, slasaus of azijn en sla
olie, (peper), zout, gehakte bladsel
derij.
De selderij knol en de wortelen
schoonmaken, wassen en grof ras
pen. Het stukje ui schoonmaken,
wassen, zeer fijn snipperen en met
slaolie en azijn of slasaus (zo nodig
peper en zout) en de groente ver
mengen (vooral de selderij slechts
kort onvermengd laten staan, daar
ze anders spoedig bruin wordt).
Over het slaatje wat gehakte selde-
ryblad strooien.
Stamppot van rauwe zuurkool.
2 kg aardappelen, pl.m. 400 g zuur
kool, wat melk, boter of margarine
of vet, zout.
De aardappelen schillen, wassen,
jn stukken snijden en in weinig wa
ter met zout gaar koken in een goed
gesloten pan. De groente fijnsnijden
(zuurkool eigen inmaak behoeft niet
gewassen te worden; wil men de
groente wassen, dan moet dit snel en
slechts éénmaal gebeuren).
De aardappelen als ze gaar zijn
fijnstampen en tot een smeuige pu-
•ee venverken met melk, boter of
margarine of et en zout. Tenslotte
oe groente door deze purée mengen
en nog even mee verwarmen, maar
Wot gaar laten worden,
uitgebakken spek of rolpens of
ooKworst smaken bij deze stamppot
Wanneer men er spek bij
men echter wel voor 'n
toe te zorgen, daar er
voldoende eiwit in de
maaltijd voorkomt.
Oeiii.klinkt het eensgezind uit een paar honderd
kindermonden, een uitroep, die aanzwelt tot de span
ning is geweken en de onzekerheid heeft plaats gemaakt voor het
zeker weten. De zaal van een der Utrechtse bioscopen is donker.
Op het witte doek vertoont een ster uit de begintijd van de film
zijn kunsten in het jongleren. Het is duidelijk, dat er, zo niet
direct, dan toch aan het slot van deze jongleerpartij iets mis zal
gaan. Opgezweept door emotie en niet te verbergen plezier,
joelt de jeugd als uit één mond.
Het is één van de wekelijkse
jeugdvoorstellingen voor kinde
ren van zeven tot veertien jaar, uit
gaande van de Stichting Utr. Jeugd
film. En de meisjes en jongens reage
ren spontaan. Zij komen trouw en in
drommen naar de bioscoop, die zo'n
Zaterdagmiddag helemaal van hen is
en zodra de lichten doven, zijn zij in
een andere wereld, een wereld, waar
in zij ook volwassen zijn. Bioscoop
exploitanten, figuren uit onderwijs-
en jeugdzorgkringen hebben begre
pen van hoeveel belang het is om
deze kinderen, die niet wisten hoe
hun vrije tijd te besteden een van
de problemen van onze tijd kennis
te laten maken met goede films.
Een moeilijkheid is natuurlijk, het
veel te beperkte programma-mate
riaal. Omdat in geen enkel land, be
halve Engeland, films speciaal voor
en met medewerking van de jeugd
werden gemaakt, moesten de organi
satoren teruggrijpen op de J. Arthur
Rankfilms. Deze zijn volkomen aan
gepast aan de behoeften van de kin
deren. Er is actie, dapperheid, eerlijk
heid en gerechtigheid. En de jeugdi
ge toeschouwers zijn zeer critisch. Zij
ontmaskeren opgelegde, valse intri
ges en zij redeneren streng logisch.
Men is in ons land nog niet zo ver
gekomen, dat men zich een oordeel
heeft kunnen vormen over de reac
ties en de voorkeur van de kinderen.
Zoals wij onlangs meldden, is de Utr.
hoogleraar, prof. dr Sj. Groenman,
evenwel begonnen met een enquête
op dit gebied, in Utrecht. In Enge
land, waar Arthur Rank in de oor
logsjaren de bekende filmclubs
stichtte en waar het contact tussen
de leden van deze clubs en de orga
nisatoren van de Children's Enter
tainment Films Committees hecht is,
reageert de jeugd zonder daartoe uit
genodigd te zijn. Enkele voorbeelden
zullen U daarvan een indruk geven.
„Ballade" is de naam van dit pillen
doosje van rood paardenhaar met
rondom een rand-van geruite gros-
grain. Het trosje kersen opzij vormt
een fleurige garnering. Een creatie
van Maud en Nano.
Een negenjarige jongen uit Balham
in Engeland schreef: „Zoudt U niet
meer detective-films en natuurfilms
kunnen vertonen? Ik ben dol op na
tuurstudies. Maar ik houd ook van de
tekenfilms, die wij steeds krijgen. En
kunt U meer wetenschappelijke films
laten draaien? Een meisje van der
tien maakt de opmerking: „Het doet
goed zo nu en dan eens echt te kun
nen lachen". Natuurlijk zijn de me
ningen van de jeugdige toeschouwers
wel eens tegengesteld. De één kan
opmerken, dat het toch zo gelukkig
is, dat een hertogin aan de greep van
de boeven ontsnapte, terwijl een
ander opmerkt, dat de ontsnapping
te gemakkelijk en te vlug in haar
werk ging. Kinderen hebben een
voorliefde voor het ongewone. Een
jongen zei eens naar aanleiding van
een Arthur Rankfilm: Waarom is de
hoofdpersoon het hof gaan maken
aan het lieve meisje? Dat verwachtte
iedereen. Het zou veel mooier zijn
geweest, indien hij had willen trou
wen met een akelige oude vrijster.
Zo moet het in ons land ook wor
den. Naar aanleiding van dergelijke
reacties kan men de jeugdfilm kie
zen. Het is gebleken, dat in Enge
land, Frankrijk ook een afnemer
van de Arthur Rankfilms en in
Nederland dezelfde ervaringen zijn
opgedaan. De kinderen worden zo
geboeid, dat zij er niet aan denken
een voorstelling te verzuimen. De
film heeft hen meer te zeggen, dan
de straat en de bioscoop van de vol
wassenen. De heer C. Barnstein, lid
van de Utr. Stichting Jeugdfilm en
bioscoop-directeur, vertelde, hoe eens
twee echte branie-achtige schoffies
voor de eerste maal een jeugdvoor
stelling bezochten. Zij voelden zich
kennelijk te volwassen voor zo'n kin
derspul en zij gingen in een blasé
houding op de hun toegewezen plaat
sen zitten. Zij immers hadden echte
detective- en Wild Westfilms gezien.
Maar al spoedig raakten zij geboeid.
Zij vergaten de omgeving en leefden
geheel mee met de avonturen op het
doek. Nu behoren zij tot de trouwste
bezoekers van de jeugdvoorstellin
gen.
Hoewel achthonderd duizend
kinderen uit Utrecht en de directe
omgeving de voorstellingen bezoe
ken, is de heer Barnstein nog niet
tevreden. „Er is nog niet genoeg be
langstelling en medewerking van de
ouders. Welk een klein percentage is
duizend van de twintigduizend kin
deren, die de Domstad telt. Wij zou
den graag iedere week twee midda
gen i.p.v. één voor de jeugdvoorstel
lingen beschikbaar stellen. Wij heb
ben het in Utrecht goed getroffen,
dat de jeugdvoorstellingen vrijge
steld zijn van vermakelijkheidsbelas
ting. Zonder deze vermindering zou
den de toegangsprijzen te hoog wor
den".
Invoerrechten te hoog
De heer Barnstein besloot, en hier
mede was hij het woordelijk eens met
de importeur van de Arthur Rank-
jeugdfilms, de heer Timmer, direc
teur van de N.V. Kinotechniek, met
de woorden: „Wij hebben een grote
wens, n.l. dat er in overheidskringen
en in de verschillende gemeenten
meer belangstelling zal komen voor
de jeugdfilms en dat de Staat iets
zal doen, opdat de invoerrechten van
de jeugdfilms verlaagd worden."
De heer Timmer zeide zelfs: „Ik
heb er over gedacht de import van
de Arthur Rankfilms te staken, om
dat wij er de kosten nauwelijks meer
uithalen. De gewone films brengen
in de roulatie meestal wel voldoende
op om de invoerkosten ruimschoots
te dekken. De roulatie van de jeugd
films is evenwel beperkt. Utrecht is
de meest geregelde afnemer. Ook de
gemeentebesturen van Den Haag en
Haarlem bieden steun aan jeugd
filmvoorstellingen tijdens de vacan-
ties. Deze steun strekt zich, als in
Utrecht, uit, tot het verlenen van
ontheffing van de vermakelijkheids
belasting. In de gemeente Arnhem
beperken de filmvoorstellingen voor
de jongeren tot veertien jaar zich tot
onderwijsfilms."
Ook de heer Timmer was van me
ning, dat de belangstelling voor
jeugdfilms, hoewel toenemende, toch
niet genoeg verspreid is. Van hoe
groot belang de voorstellingen voor
kinderen wel zijn, is in Engeland
wel gebleken, waar de filmclubs di
verse leden voor andere jeugdorga
nisaties hebben geleverd. In steeds
meer landen gaat men de waarde van
de jeugdfilms beseffen. Frankrijk is,
ook door de hoge invoerrechten, be
gonnen zelf films speciaal voor de
jeugd te produceren. Canada en Zd-
Afrika, en sinds kort ook Turkije en
Egypte, zijn afnemers van de Arthur
Rank Jeugdfilms. Engeland is de
laatste tijd ook bezig films te ver
vaardigen, die in Zd-Afrika spelen,
zoals de „Schat in het Rotsgebergte."
Nederland is het enige land, waar de
gehele collectie Children's Entertain
ment Films wordt gedraaid." Binnen
kort zullen de prémières gaan van
drie films: „Looking, for trouble"
waarvan het onderwerp is een rebels
kostschoolmeisje, dat zich in de in
ternaatomgeving moet aanpassen en
daar tenslotte, geholpen door de an
dere leerlingen, in slaagt „The
Trek to Mashomba", spelend in Afri
ka nabij de goudmijnen en „The dra
gon of Pendragon Castle," over een
draak, een kasteel-pension en een
verborgen schat. Deze films worden
aangevuld met de z.g. pen-pictures
(natuuropnamen). Het is n.l. zaak
om de kinderen niet al te lang aan
een stuk bezig te houden met het
zelfde. De hoofdfilms duren ongeveer
een uur. In Utrecht wordt de aan
dacht van de kinderen in de pauze
gevangen door samenzang.
Laat ik, om U nog eens van het be
lang van de jeugdfilms te doordrin
gen mogen besluiten met een aanha
ling van een redevoering, die de
Utr. wethouder van onderwijs, de
heer H. v. d. Vlist op het congres van
het Instituut Film en Jeugd een
instituut, dat ter stimulatie van de
vertoning van jeugdfilms van over
heidswege is opgericht heeft ge
houden: „De film biedt zich aan de
jeugd aan, doch zij heeft maar wei
nig goeds. De behoefte om naar de
bioscoop te gaan is een massa-be
hoefte en dit is iets, waarvoor wij
onze ogen niet mogen sluiten. De
jeugd, die beneden een bepaalde
leeftijd buiten de bioscoop gehouden
wordt, zou hierin een des te begeer
lijker goed zien. Wij moeten de jeugd
niet de toegang tot de bioscoop ver
bieden, maar haar critischer maken.
Wil men invloed uitoefenen op de
filmproductie, dan zal men dat alleen
kunnen bereiken door een omwente
ling in de smaak."
Het is zaak, dat hier ouders, op
voeders. en de overheid daadwerke
lijk steun aan gaan verlenen. Utrecht
staat nu nog bovenaan, dat men zijn
voorbeeld volge.
DAPHNE.
Deze hoacl van Maud en Nano ver
toont een onmiskenbaar nieuwe lijn,
die we ook bij andere ontwerpers
tegen komen. Het materiaal is natu-
relkleurig grof stro, het lint is van
zwart grosgrain. De bol en de rand
zijn uit één stuk vervaardigd.
Toen ik de laatste keer in Hol
land was zei een kennis tegen
mij: Als de werkster bij ons komt,
dan staat mijn vrouw die dag altijd
om zes uur 's morgens op. Zij
maakt dan eerst het hele huis
schoon, en tegen de tijd dat alles
glimt als een gloednieuwe spiegel
maakt de werkster haar entrée.
Onmiddellijk gaat mijn vrouw dan
koffie zetten, om zich vervolgens
gezellig met haar gedienstige in de
huiskamer te installeren. En als ik
dan even de kamer binnen durf te
komen, is er voor mij nog juist
een triestig, slap kopje koffie over
van het derde afgietsel. Tegen
twaalf uur keert de werkster weer
huiswaarts, met een groot pak kle
ren onder de arm, waaronder soms
de beste stukken uit mijn kleren-
least, die ik nog nauwelijks gedra
gen heb.
Goed, het zij toegegeven dat mijn
beste vriend niet altijd van over
drijving geheel vry te pleiten valt,
maar helemaal zonder een grein
waarheid is toch zij'n voorstel
ling van zaken evenmin. Je hebt
namelijk zulke werkgeefsters, die
zich uitputten in vriendelijke hulp
vaardigheid iegens haar huishoude
lijk personeel, en ik zelf heb me op
dat punt ook niets te verwijten.
Als mijn madame Cécile 's mor
gens binnen komt om mijn flatje
een ordelijk aanzien te geven, sta
ik óók de koffie te zetten. En na
dit zwarte vocht gedronken te heb
ben, pi-esenteer ik haar een nóg
donkerder sigaret, en dan vraag ik
met een nuance van bezorgdheid in
de stem of ze intussen niet te moe
is geworden, en of ze eventueel be
reid is enige lichte werkzaamheden
te verrichten. Maar eerst moet er
nog gesproken worden over de
griep, het dure leven, en wat zij
gisteren gegeten heeft. Dit zijn
machtig interessante onderwerpen,
waarover gauw een uur is volge
praat.
Maar dames met mijn inborst
komen daar nu eenmaal toch niet
onderuit. Enfin, eindelijk pakt zij
dan toch een paar „schaatsen" uit
de poetsmand. Dat zijn stevig om
zoomde lappen die juist onder de
voet passen. Men kan ze hier in
verschillende maten krijgen, waar
mee in ieder Parijs appartement de
parketvloeren bewerkt worden.
Madame Cécile zet de radio aan
(onder zwijgend protest van myn
echtvriend, aie dan niet meer wer
ken kan) en op de tonen van een
lustige wals glijdt zij dan het ap
partement door met een bewonde-
ringswaardige energie en voettech
niek. Ook bindt zij wel eens een
platte borstel onder haar kleine
voet, en met driftige schuifbewe-
gingen voert zij dan een soort wil
de krijgsdans uit. Het spreekt van
zelf dat een deinende wals nu geen
dienst meer kan doen en daarom
wordt eerst nagegaan of er niet
iets van Be- of Rebop op de radio
is. Myn echtgenoot, die zijn werk
zaamheden gewoonlijk thuis ver
richt, is nu bleek van ontzetting
in een hoek neergezegen en
hij werpt woedende blikken op de
kittige madame Cécile. Hij durft
echter niet bij monde te proteste
ren, want ik heb hem aan het ver
stand gebracht dat het vandaag
den dag héél moeilijk is een werk
vrouw te vinden. Bovendien, de
vloer moet glimmen, en een man
heeft geen verstand van een huis
houding.
Hoewel Cécile vlak by my in de
baurt woont, heeft zij in haar ka-
Een Chinese pagode heeft Gilbert Or-
cel geïnspireerd tot dit wonderlijke
dopje. Het materiaal is oranjeachtig
picot stro. De met diamanten bezette
clips stellen miniatuur draken voor.
Dat is toch wel typisch de invloed
van het Oosten.'
Het voorjaarshoedje is elk
jaar opnieuw een sensatie.
Midden in het barre seizoen, als
wij alleen nog maar denken aan
vilt en wol en velours, komt het
ons plotseling overvallen met
zijn ijle, luchtige charme. Het is
veel meer dan alleen maar een
compositie van stro en lint en
veren, het is een belofte, een
blijde voorbode. Dat eerste sim
pele voorjaarshoedje roept een
wereld vol overbekende, bijna
vergeten vreugden in ons op.
We weten opeens weer, dat er
sneeuwklokjes zullen komen en
zoele zonnedagen, een markt vol
kleurige bloemen en tinkelende
wijsjes van het carillon. We
leven even op en in gedachten
schakelen we al over. Van het
ene seizoen op het andere. Van
jassen op mantelpakjes, van
vesten op blouses. En van de
zware winterhoed op een vlug,
licht dopje van het teerste, fijn
ste stro. Wel wat voorbarig
misschien. Maar zo zijn wij
vrouwen nu eenmaal. Wie zal
het ons kwalijk nemen?
Mogen wij dan wel eens in
de toekomst leven, vergeleken
bij de Parijse modistes zijn wij
nuchtere mensen van-de-dag.
Want zij ploeteren al aan haar
voorjaarscollecties in de tijd,
dat ons uitsluitend het braden
van de gans en het beslag van
de oliebollen occuperen. En
half Januari hebben ze al haar
salons geopend voor de eerste
shows ten overstaan van een
geïnteresseerd publiek.
Hoe de nieuwe hoedenmode
zal zijn? Het is nog te vroeg om
nu al in finesses te treden, maar
het staat wel vast, dat de hoed
jes klein zullen zijn en zeer mo
dieus. Ze staan recht, meestal
vrij vóór op het hoofd en als U
beslist wilt dat ze op het één of
ander tijdperk geïnspireerd zijn,
wel, dan zou het dit jaar wel
moeten zijn op de tijd rond de
eeuwwisseling. In ieder geval
doen de smalgerande matelots
met hun hoge bol, de overdadi
ge garneringen van bloemen en
de mysterieuze voiles sterk aan
die periode denken. Ook Oos
terse invloeden zijn hier en daar
onmiskenbaar aan te wijzen.
Geliefde materialen zijn dit jaar
stro en grosgrain, veren, bloe
men en voiles in grote verschei
denheid. Voiles bezaaid met
strass, met mouches, met bloe
metjes en geapprêteerde voiles,
die, een vizier gelijk, de blik
van de ogen verhullen
Hiernaast vindt U enkele af
beeldingen van de nieuwste mo
dellen. Ze zijn alle vier afkom
stig uit beroemde Parijse ate
liers. En als deze flatteuze dop
jes nu maar meehelpen het ein
de van Uw winterslaap te ver
haasten, wel, dan hebben zij
hun bestaan alleszins gerecht
vaardigd. Want daar zijn ze
per slot toch voor!
ARLETTE.
mer geen electrisch licht, noch
gas, noch waterleiding. Het water
moet zij met haar medebewo
ners op de binnenplaats van de
woonkazerne halen. Een gootsteen
is er ook niet, en het arme mens is
verplicht het gebruikte water van
drie hoog weer naar beneden te
dragen.
En dit in het centrum van Parijs!
Toch is Cécile zeer coquet en ze
besprenkelt zich met zwoele eau-
de-cologne.
Ik heb juist een liter cadeau ge
kregen zei ze, toen ik opmerkte
dat ze zo verrukkelijk geurde. Ik
meende hier eigenlijk niet veel van,
maar hoe gaat het, de eau-de-
cologne geur was zó opdringerig,
dat ik eenvoudig iets zeggen
moest. En dan maar beter wat
vriendelijks gemompeld.
Mijn echtgenoot die deze parfum
evenmin ontgaat, zegt alwéér
niets, doch hult zich in een nico-
tine-rookgordijn met behulp van
een pijp die hij anders nooit aan-
I*8.3.1ctz
Madame Cécile is ongeveer 46
jaar oud en ève net 30. Enige da
gen geleden sprak Cécile over de
oorlog van 1914. „Dat zult u zich
óók nog wel goed herinneren" zei
ze. Ik merkte op, dat ik toen nau
welijks in de wieg lag. Ze sperde
haar ogen wijd open, „Wat?' riep
ze intens verbaasd uit, „ik dacht
dat u net zo oud was als ik". Een
prettig compliment op de vroege
morgen, dacht ève en ging ter
stond troost zoeken bij haar legale
echtgenoot. „Luister toch niet naar
al die onzinnige praat," was zijn
mannelijke repliek.
Cécile vervaardigt ook kanten
kleedjes met een haakpen. Het zijn
bijzonder lelijke dingen, maar als
zy my één van haar producten
toont, ben ik wel verplicht enig
enthousiasme te veinzen.
Terwijl ik zit te schrijven ontdek
ik ineens zo'n pronkstuk onder een
bloempot. Het is niet fraai, maar
de goede madame Cécile heeft mij
willen verrassen. Als zij morgen
ochtend binnen komt zal ik roet
„Quelle surprise!"' en haar onst
mig bedanken. Ondanks eau-de-
cologne en rebop ben ik toch heel
blij dat ze weer een baantje zal
komen schaatsen.
spen
stui-
PARIS, Januari 1951.
ève.
Het fijne panamastro verschijnt
weer ten tonele in dit hoedje, dat met
zijn hoge bol en brede rand een stijl
op zich vormt. Marineblauw gros
grain zorgt voor de contrasterende
noot. Ontwerp Maud en Nano.-
KANEELKOEKEN
200 g. bloem, 150 g. boter of mar
garine, 125 g. basterdsuiker, 1 ei,
zout, 3 theelepels kaneel, 1 thee
lepel kruidnagelpoeder.
De bloem in een kom doen met
zout, de suiker en de boter of de
margarine, het losgeklopte ei en de
specerijen. De boter door de bloem
snijden en het deeg kneden tot een
soepele bal is verkregen. Het deeg
uitrollen en zo mogelijk uitsteken in
kaartspelemblemen. (Deze vormpjes
zijn verkrijgbaar). Ze op een inge
vette bakplaat leggen en in een
matig warme oven 15 minuten
bakken.
EIERSLAATJE
8 Eeieren, 1 klein uitje, peterselie,
peper, zout, mayonnaise.
De eieren hard koken. Ze afpel
len en in kleine stukjes snijden.
Vermengen met de zeer fijngesnip
perde ui, de fijngehakte peterselie,
peper, zout en mayonnaise. Vooral
niet teveel roeren daar anders de
dooier te zeer stuk gaat.
De massa overdoen op kleine
glazen schoteltjes, op een ovale scho
tel of in een grote glazen schaal. De
eerste manier is in dezen natuurlijk
te verkiezen. Geeft men echter de
salade aan een soupertje, dan ver
kiest men doorgaans de andere ma
nier van opdienen.
Jarenlang heeft het kind Lilibelh
amper geweten dat ze tanden
had. Maar nu wordt dat anders,
want er zit er één los. En als ze er
met haar wijsvinger tegen drukt,
wiebelt hij gezellig heen en weer.
Als een blad in dc wind.
Laatst kwam het kind Lllibeth op
gewonden uit school. Zeg Mam, nou
moet je eens horen wat er vanmor
gen in de klas gebeurd is. Er ivas 'n
jongetje en dat had een tand die los
zat en toen heeft juffie hem er met
een touwtje uitgetrokken. Kijk zo"
En ze gaf een interessante demon
stratie met wijd opengesperde mond.
Het deed helemaal geen pijn, hoor!
En morgen gaat de mijne er ook uit.
Juffie heeft het zelf beloofd".
Met sensatieogen keek ze mij aan.
En daarom deed ifa maar net of ik
het geloofde. Om haar een plezier te
doen.
„Wat fijn zal dat zijn", zei ik en
thousiast. „En wat doe je dan met
die tand?"
„Nou," sprak het kind Lilibeth ge
decideerd, die tand gaat in een lu
cifersdoosje en dan neem ik hem
mee naar huis. Voor Jan Willem.
Want die is onderhand al een half
jaar en die heeft nog een hele kale
mond. Hè, Jan Willem? En zorgzaam
liet ze haar blik glijden over het
blanke gezichtje van de piaspop, die
warmpjes in de holte van haar arm
lag gebed....
VROUWENPAGINA
van
Zaterdag 3 Febr. 1951
65ste Jaargang no. 176
