Het Hek van de Dam
CJ.v.d.Bmek
honderdjarige mevrouw Krouwels
Bijna
nog
kwiek en vol belangstelling
J
Mannenmode
LTERPAG 17 F£BRUARI 1951
Oudheidkundige vondsten
Insluiper bekende
Weer een verzoek voor
aanleg van een sintelbaan
In de hoofdstad uit
Sleutels en Sloten
Anfon Fietz, een naam
om te onthouden
HAARLEMS^OUDSTE
heel tnen er al
njÊt eens toen
fc efSXl St ae
Si Meerstraat
het met alle zeker-
ïe een mens in bijna
fierilaar maar kan
fiS'ae paardentram
luid belgerinkel
Zij
haar' entree zien maken
fde Grote Houtstraat,
dat vervoermiddel de rails
ruimen voor de glan-
zend-gele electrische mo
torwagens van de
om vervolgens een dikke
veertig jaar later mee te
maken Ime de inmid
dels blauw geschilderde
vertrouwde rijtuigen
plaats maakten voor te
snelle groene- Crossley s.
Maar iemand die vijf-en-
negentig van de honderd
;aar van haar bestaan m
de Spaarnestad heeft ge
woond heeft natuurlijk
meer evoluties meege
maakt dan die van het
ocer.baar vervoer alleen.
En mevrouw Krouwels
kan ook daar, ondanks
het feit, dat zij op Vrij
dag 2 Maart het aantal
barer jaren voor het eerst
in drie cijfers gaat schrij
ven veel over vertellen. Want het geheu-
jL' van deze vitale vrouw is nog verba
zingwekkend scherp. Wanneer zij gaat
vertellen doemen de contouren van dat
inde in zijn singels zo intiem besloten
Haarlem duidelijk voor uw geestesoog op.
Het huis aan de Zijdsgracht, nu reeds
lan* Sophiaplein, waar zij werd geboren,
'de Leidse buurt die zij heeft zien groeien,
de oude fabriek van Wilson aan de Leidse
vaart, de vele stalhouderijen in de stad, in
het bijzonder die van Feije, die toen nog
lang niet de omvang van haar bloeitijd had
bereikt.
Meester Bitter
Ze herinnert zich nog levendig de Stads
school aan de „Smalle Oude Gracht", die
gestaan moet hebben omtrent de plek waar
nu de Brandweerkazerne is. Ze heeft het
niet altijd naar haar zin gehad op dat in
stituut, waar een zekere mijnheer Bitter
de scepter zwaaide. „En bitter kon hij zijn",
voegt zij er dan met een plotselinge lach
aan toe. Gelukkig zijn er ook prettige her
inneringen, zoals aan pater Sprenger, de
Brabantse geestelijke, die haar inleidde in
de geheimen van Gods rijk en later pastoor
Ausems, bij wie zij haar eerste communie
deed in die Paterskerk aan de Nieuwe
Groenmarkt, waar zij zovele jaren ter kerke
ging, tot_dë nieuwe Bavo de parochiekerk
voor het oude en het nieuwe Leidse kwar
tier werd.
Toestanden
Meji moet vooral niet denken, dat me
vrouw Krouwels deze leeftijd heeft weten
te bereiken, ómdat' het haar in het leven
altijd- voor de wind is gegaan, al zal zij
gaarne getuigen dat achteraf gezien zij toch
bijzonder gezegend werd.
Haar huwelijk duurde slechts kort, het
eindigde door de dood van haar man. Zij
woonde in die jaren aan de Buiten-Amstel
in Amsterdam. Iedere morgen om vier uur
stond het jonge gezin op. Een uur latei-
aanvaardde de man de voetreis naar het
droogdok, waar hij werkte. Plet was een
uur lopen Voor de korte middagpauze
kreeg hij een heel brood en een kruik
koffie mee. Om zeven uur was zijn dagtaak
geëindigd. En om acht uur stak hij de sleu
tel in het slot van de huisdeur. Dan moest
er nog gegeten "/orden en dan ging men
zo gauw mogelijk onder de wol om ten
minste aan voldoende nachtrust te komen.
Want zo waren de toestanden in de negen
tiende en het begin van deze eeuw.
Mevrouw Krouwels liet zich er niet door
terneer slaan en toen zij op een kwade dag
alleen voor de opvoeding van drie kinderen
stond, pakte zij onversaagd aan. Zij ver
huisde weer naar haar geboortestad en
vestigde zich in de Leidse buurt, waar zij
een was- en strijkinrichting begon. Zo
ste.de zij zichzelf in staat haar twee zoons
een uitstekende opvoeding te geven, en die
zijn omgekeerd wat trots op hun honderd
jarige moeder.
Eerste foto
Gebeurtenissen die haar zijn bijgebleven
uit de.eerste jaren van de eeuw die voor-
bging? Wel, in ieder geval die plechtige
ent naar de Lange Begijnestraat, waar
'eceitfc 1oto van de 84_jarige Arturo
nini, ongetwijfeld de beroemdste
te op Wereld' die na het hedenavond
van *n °0ncert met het Symphonie-orkest
rust ?Y° NeW Y°rk °P medisch advies
V «"tal houden, daar
een man woonde, die na langdurig gema
noeuvreer onder een zwarte doek achter
een houten kastje beweerde „dat 't gelukt
was". Ze was toen twintig jaar en het be
wijsstuk dat de fotograaf niet te optimis
tisch was geweest, wordt in de familie
Krouwels als een kostbaar kleinood be
waard.
De jubilaris verheugt zich in een goede
gezondheid, al moet zij zich in het gure
seizoen natuurlijk in acht nemen en al
komt er bij het lezen een bril aan te pas.
En ook zal ze niet meer van Beverwijk
naar Haarlem wandelen, zoals ze 25 jaar
geleden nog deed, ondanks haar 75 jaren.
Ook is haar belangstelling voor wat er in
de wereld gebeurt niet verminderd en even
min die voor de „Sint Dominicuspenning"
ten bate van het missiewerk op Curagao,
dat nu al vijftig jaar onder de leuze „Twee
kwartjes voor de arme zwartjes" wordt
gevoerd. Gedurende die halve eeuw heeft
mevrouw Krouwels zich als een onversaagd
relatrice voor dat werk doen kennen en
het is aan te nemen, dat de leiders van die
Missie op 2 Maart zekér tot de grote kring
belangstellenden in dit zeldzame feest zullen
behoren.
ADVERTENTIE
METWAARDEBONVOOR GOAL VOETBAIFOTO
Onlangs werden in de Broerestraat te
Arnhem zilveren munten gevonden die vol
gens dr. H. Enno van Gelder, directeur van
het Koninklijk Kabinet van Munten, Pen
ningen en Gesneden Stenen te Den Haag,
van West-Duitse oorsprong zijn. Ze ver
tonen de beeldenaars van aartsbisschop
Philips van Keulen, keizer Frederik Bar-
barossa en bisschop Boudewijn van
Utrecht.
Op het Gele Rijdersplein werden enige
elfde en twaalfde eeuwse scherven ge
vonden.
Bij het graven ten behoeve van het
nieuwe provinciehuis is de achttiende
eeuwse wal- en grachtbeschoeiïng voor de
dag gekomen.
Ten Zuid-Westen van cle Sint Walburgs-
kerk kwamen bij het graven fragmenten
van dertiende eeuws aardewerk te voor
schijn en een bakstenen fundament.
Op het terrein van het voormalige kas
teel „De Park" te Eist is een Romeinse
bronzen munt uit de tijd van keizer Anto
ninus Pius opgegraven.
Op de Solse Berg te Garderen werd op
een diepte van acht meter in een grindlaag
een mammoetkies aangetroffen. In 1950
zijn drie dergelijke kiezen bij het grind-
graven op de Solse Berg te voorschijn ge
komen.
Op het terrein van het voormalige kas
teel te Wadenooien kwamen bij egalisatie-
werken de fundamenten van een kasteel
aan het licht.
Onder leiding van de heer H. Halbertsma
wordt op het ogenblik door de Rijksdienst
voor het Oudheidkundig Bodemonderzoek
een opgraving verricht op het terrein van
het voormalige kerkhof te Miclwolda.
Tijdens de bouw van enige garages wer
den in Heerlen Romeinse scherven en fun
damenten gevonden. Een onderzoek heeft
onder meer aangetoond, dat men hier ver
moedelijk te doen heeft met resten van het
Romeins Coriovallum.
Te Vierlingbeek kwamen bij egalisatie-
werken sporen van een urnenveld aan het
licht.
Bij inpolderingswerkzaamheden in de
Oosterpolder is een aantal beenderresten
van prae-historische dieren gevonden. Deze
beenderen werden op ongeveer vijftien
meter diepte aangetroffen.
Op cle Noordelijke IJseloever, even ten
Westen Van dé mond van het Ganzendiep
zijn een kies van een mammoet en een wer
vel van een wolharige neushoorn gevon
den.
De Haarlemse timmerman D. v. L., die
zoals wij een week geleden meldden, door
de Velsense politie werd gearresteerd, ver
dacht van een reeks insluipingen in de ge
meente Veisen, heeft thans bekend en is
ter beschikking van de Justitie gesteld.
HAARLEMSE BLOEMENVENTER
BRACHT GESTOLEN WAAR TERUG.
De schrijfmachine, die de> afgelopen week
aan de IJmuidense Zuidzijde was ont
vreemd, is weer terecht gekomen. De
dief had zich er mee naar Haarlem bege
ven en daar een bloemenventer gevraagd,
of deze de machine voorlopig voor hem
wilde bewaren. De laatste kreeg argwaan
en bracht het apparaaif! naar de Haarlemse
politie, die, op de hoogte van de diefstal in
IJmuiden zijnde, de Velsense colléga's
waarschuwde. Schrijfmachine en dief zijn
nu dus beiden terecht. De laatste, een ze
kere D. J., heeft geen vaste verblijfplaats
en bekende ook nog enige kippendiefstal
len in Heemstede.
Het bestuur van de Haarlemse Athletiek
Vereniging „Haarlem" heeft zich opnieuw
tot de gemeenteraad van Haarlem gewend
met het verzoek om spoedige aanleg van een
sintelbaan. B. en W. stellen de raad voor het
verzoek in handen van B. en W. te stellen
om prae-advies.
Het bestuur van ac HAV herinnert in het
verzoek aan een antwoord van B. er. V/. op
een soortgelijk verzoek, waarin zij mede
delen, dat het college van het nut en de wen
selijkheid van een sintelbaan overtuigd is.
Het was evenwel nog niet mogelijk mee te
delen, wanneer de aanleg zou kunnen ge
schieden.
Het bestuur vervolgt, dat het bekend is,
dat het gemeentebestuur tol nu toe voor
namelijk van de gedachte aan de aanleg van
een sintelbaan is teruggeschrokken, omdat
het van mening is, dat hiermee een bedrag
van f 300.000 tot f 400.000 gemoeid is. Het is
het bestuur gebleken, dal de kosten op
f 50.000 tot f 60.000 geraamd kunnen worden.
Er zijn natuurlijk aan de aanleg van de
eigenlijke sintelbaan vele bijkomende wer
ken verbonden, doch die werken moeten
ook geschieden bij de aanleg van voetbal
velden. De afmetingen van een sintelbaan
zijn zodanig, dat binnen de baan een voet
balveld van normale afmetingen kan worden
aangelegd. Het is het bestuur bekend, dat
op de begroting 1951 een bedrag van f 100.000
is uitgetrokken voor de aanleg van voetbal
velden, waardoor het aantal na de oorlog
herstelde of nieuw aangelegde voetbalvelden
ongeveer twintig bedraagt. De belangen
van cle Haarlemse athletiek worden meer
terzijde gesteld dan wenselijk is.
Tenslotte vraagt het bestuur aan de ge
meenteraad nogmaals met grote klem aan
een spoedige aanleg van een sintelbaan in
de gemeente ernstige aandacht te willen
schenken.
.J
De steigerbouw van de watertoren te Zandvoort heeft zijn hoogste punt bereikt. Over
enkele weken, als het laatste beton gestort is, zal de vlag worden gehesen.
kniebl
een oude
essure hem hinder bezorgt.
V Vooruitgang
Wij zijn deze week weer eens in het
van buiten uitermate trieste gebouw
geweest, dat om sinds lang vervlogen
redenen nog altijd Bellevue heet. Deze
naam betekent gewoon Schoonzicht,
cloch dat slaat tegenwoordig helemaal
nergens op en daarom heeft men de
Franse vertaling maar ingevoerd. Nu
begrijpt niemand er iets van.
De gehele benedenverdieping aan de
zijde Win de Marnixstraat was door de
N.C.R.V. met veel vlagvertoon omgeto
verd in een zogenaamcï electronen-won-
derland. Men kwam daar voortdurend
voor het één of andere raadsel te staan,
net alsof ze het er om deden. Soms was
dat ook werkelijk zo en dan kon men
bij goede oplossing een lepeltje winnen.
Neem nu bijvoorbeeld eens de stro
boscoop. Denk er vooral aan dit appa
raat niet te verwarren met de hooi-
boscoop, want dan zou u zich wel eens
lelijk de vingers kunnen branden. Hier
mee wil niet gezegd zijn dat dit ook
inderdaad gebeurt, want wij weten niet
eens wat een hooiboscoop is, maar het
zou toch best kunnen. Het enige voor
deel daarvan ware dat u weer eens
een eindje in de ongevallenwet mag
lopen, hetgeen met dit milde jaarge
tijde ongetwijfeld een genoegen be
tekent.
Doch laten we bij de stroboscoop blij
ven. Dat is een schijnwerper, die in het
geheel niets anders doet clan lichtflitsen
afvuren met een tijdsduur van een
honderdduizendste seconde. Met behulp
van een gewoon polshorloge kan men
dit gemakkelijk controleren. Men telt
eenvoudig het aantal flitsen per kwar
tier en deelt dit door negenhonderd. De
uitkomst moet dan precies honderddui
zend zijn. Wij werken altijd graag met
ronde getallen.
Waarschijnlijk kan dit toestel allerlei
bijzonder nuttige diensten bewijzen. Zo
laat men op deze tentoonstelling het
licht vallen op een schijf, die rond
draait met een gemiddelde snelheid van
260 kilometer per uur. Op deze schijf
heeft men een foto geplakt. Het leuke
is nu dat het net lijkt of cle foto stil
staat. Wat ons betreft had men die uit
vinding volstrekt niet hoeven te doen,
want als wij thuis een foto op tafel leg
gen, dan is het ook net of zij stil ligt.
Sterker nog: zij ligt stil. Hetgeen be
wijst dat wij liever een tafel hebben
clan een stroboscoop. Wij vinden liet
trouwens een zinloze verspilling van
krachten om de vaart van een beschei
den vliegmachine te ontwikkelen met
geen ander doel dan om de illusie te
wekken dat er geen enkele beweging in
zit. En dat noemt men dan vooruitgang.
Onhoorbaar geluid
Het is uiteraard onmogelijk om alle
technische snufjes, snifjes en snafjes
hier op te sommen. Maar wij mogen
toch niet nalaten uw aandacht ook even
te vestigen op de eveneens uitgestalde
radiosonde. Wij dachten namelijk eerst
dat dit Zuid-Afrikaans was voor Bonte
Dinsdagavondtrein of een korte samen
vatting in het hoofdstedelijk bargoens
van het merkwaardige huwelijksleven
van ome Kees en tante Betje in een
vroegere hoorspelserie. Maar in werke
lijkheid is het een soort fluitketeltje om
meteorologische waarnemingen mee te
verrichten, zoals het vaststellen van
temperatuur en vochtigheid in de hogere
luchtlagen. Voor wie in dergelijke ver
heven kringen pleegt te verteren bood
- men een „stratenboekje van de aether"
te koop aan. Ge kunt er op intekenen
voor een kwartje per week. Het lijkt
ons onmisbaar voor het geval ge
iemand naar de maan mocht wensen:
ge'kunt hem dan meteen de weg wijzen.
Onze aandacht werd voorts in het bij
zonder getrokken door een lichtgeven
de staaf boven een kippenhok, de
nieuwe kuikénopfoklijnstraler, zoals, er
op een verklarend bordje bij stond. Nu
hebben wij nog nooit, maar dan ook
nog nooit een oude kuikénopfoklijn
straler gezien en kunnen dus moeilijk
beoordelen of hier inderdaad van ver
betering sprake is. In een belendende
broedbak iagen een stuk of wat appe
tijtelijke eieren. Vroeger moest er een
kunstmoeder aan te pas komen, zei een
heer die er iets mee te maken had. Ja-
ja, dachten wij met een zucht, het
wordt de kippen wel gemakkelijk ge
maakt tegenwoordig. Die hebben nu
nog minder te doen dan in de tijd toen
Heinz Rühmann hun heerlijk leventje
zo afgunstig bezong. Feitelijk wordt de
haan alleen nog maar geduld om te
kraaien, daar anders niemand meer zou
weten wanneer er een nieuwe dag be
gint.
Aan .het. apparaat ter demonstratie
van radar zijn wij zonder meer voorbij
gelopen. Wij spelen namelijk alleen met-
scheepjes in het bad en als die in nood
verkeren dan brengen we ze direct tot
zinken. Maar wei toonden wij belang
stelling voor demonstraties met onhoor
baar geluid. Immers het voortbrengen
daarvan leek ons een volstrekt onbe
grijpelijke maar niettemin van harte
toe te juichen ambitie van een radio
omroepvereniging. Alleen komt het ons
duister voor waarom men dan toch zo
heftig protesteerde tegen de gedwongen
zendersluiting in cle piek-uren, want
toen kon men onhoorbaar geluid leve
ren, zoveal ais men wilde, zonder dat
het een cent kostte.
Onuitstaanbaar gezicht
Het meest bij de jeugd in trek was
een groot diorama van een oerwoud
met een complete collectie verscheu
rende beesten uit alle werelddelen.
Daarop mocht men schieten met een
electronen-mitrailleur. Als de licht
straal uit de loop terecht kwam in de
buik van één van die leeuwen of tij
gers van karton, dan doofde onmiddel
lijk het 2.5 volts licht in hun ogen.
Blijkbaar hadden zij een transformato-
risch innerlijk. Maar hoe dan ook, al
die jagers op groot wild zetten een ge
zicht alsof zij Hemingway zelf waren.
Interessant vonden wij ook het ge
noegen om het electrisch licht in een
maquette van de omroepstudio op te
steken met een lucifer aan een gasbuis.
Dit komt waarschijnlijk omdat wij ge
wend zijn ons licht op te steken met
behulp van pen en papier.
Ieder uur werd er tenslotte een de
monstratie van de op handen zijnde
televisie gegeven in een apart zaaltje,
waar vijf ontvangtoestellen stonden,
één met een beeldoppervlak van 100 bij
15 centimeter en vier met een scherm
(met ronde hoeken) van een veel klei
ner formaat, voor gebruik in de huis
kamer. Het programma werd uitgezon
den door een rijdende studio, die als
een contradictio in terminis stil stond
op de Leidsekade, vlak om de hoek van
het gebouw. Het bestond uit twee
liedjes, met guitaarbegeleiding gezon
gen door de Gooise troubadour, wie dat
dan ook zijn mag. Plet enige voordeel
van de televisie leek ons voorlopig, dat
men nu precies kan zien op welke ar
tistieke wijze een dergelijke kleinkun
stenaar na het verklinken van het laat
ste zoetgevooisde accoord aan de rech
tervleugel van zijn neus peutert, alvo
rens zijn geparfumeerde glimlach voor
het volgende nummer aan te trekken.
„Tisnettun biejöskoop!" vond een
juffrouw achter ons tegen haar buur
dame, die ook niet op haar mondje ge
vallen was, doch integendeel antwoord
de: „Bij mijn niet gezien, die tillefiesie.
Stel je voor, zo'n griezel die de hele
dag bij je op tafel kijkt. Je sou je niet
eens effe rustig kenne verschone".
Het Amsterdams Toneelgezelschap
geeft Zaterdag en Zondag de eerste
voorstellingen in Amsterdam van
,,Het gezicht hï de spiegel" door A.
den Hertog onder regie van A.
Defresne, met onder anderen Loudi
NijhoffMarianne van Waveren,
Jacques Snoek en Louis van Gas
teren. Woensdagavond vertoont de
Haagse Comedie „Mevrouw Warren's
bedrijf" van Shaw met Fie Carelsen,
Elisabeth Andersen en de regisseur
Paul Steenbergen.
De Nederlandse Opera brengt Zon
dagmiddag „Carmen" van Bizet ten
tonele. In het Concertgebouw geeft
Zondagavond de Compagnia Lirica
Italiana onder leiding van de pianist
Luigi Martelli een afscheidsconcert
met aria'sduetten en kwartetten.
De uitvoerenden zijn de lichte sopraan
Tatiana Bulgaron.de lyrische sopraan
Bruna Fabrini, de tenor Nino Adami
en de bariton Oreste Fracchia.
Er zijn vier pianorecitals in de kleine
zaal van het Concertgebouiv: op Za
terdagavond speelt Tola Economos
(onder meer de Appassionata .van
Beethoven)op Zondagmiddag Clara
Haskil (sonates van Beethoven)op
Maandagavond Hans Henkemans
(een- Debussy-prögramma) en op
Dinsdagavond de Argentijnse Ines
Carillo.
De Amsterdamse bioscopen vertonen
drie films van de maand: Cineac en
Plaza Sunset Boulevard" van Billy
Wilder (met Gloria Swanson),
Tuschinski Mannenvan Stanley
Kramers (met Everett Sloane)Corso
Ultimatumvan de gebroeders
Boulting.
Kunsthandel Gaudia in de Tintoret-
tostraat houdt tot 14 Maart een ten
toonstelling van schilderkunst uit de
16de en 17de eeuw. Onder auspiciën
aan de British Council wordt in de
Universiteitsbibliotheek tot 3 Maart
zen expositie gehouden van Engelse
handschriften uit negentien eeuwen.
In Fodor heeft de vereniging „Crea
tie" (ter bevordering van de abso
lute kunst) haar eerste tentoonstel
ling ingericht. Aquarellen en teke
ningen van de Surinaamse arts J. A.
Philipszoon zijn voor belangstellen
den te bezichtigen in het gebouw van
de Stichting voor Culturele Samen
werking in de J. J. Viottastraat.
Voor noppes
U hebt nu intussen wel een heleboel
geleerd, maar u weet nog steeds niet
wat ons schilderij van de week voor
stelt. Dat zullen wij u eens gauw uit
leggen. Zoals u weet hebben enkele
filmkantoren hier de mode ingevoerd
om allerlei mensen gratis op een voor
stelling uit te nodigen, die in dezelfde
omstandigheden verkeren als de helden
van het witte doek. Zo mochten alle
gezinnen met tien of meer kinderen
laatst nog op een vrijkaartje naar het
onvergetelijke kunstwerk „Voordeliger
per dozijn". Deze gewoonte begint thans
in enkele schouwburgen navolging te
vinden. Echtparen, die dit jaar hun zil
veren bruiloft vieren, worden vandaag
en morgen door het Nederlands Volks
toneel in staat gesteld voor noppes te
gaan kijken naar de opvoering van het
blijspel „Toen wij trouwden". Het enige
risico, dat men. daarbij loopt, is het be
leven van een vervelende avond, welke
schade echter niet wordt vergoed.
Was de Stadsschouwburg hiertoe
eveneens overgegaan, dan had u bij de
kassa deze week het hierbij afgebeelde
schouwspel kunnen beleven. Nadere
uitleg dunkt ons niet nodig, al is aan
dachtige bestudering aanbevolen. Het
stuk „Julius Caesar" is door een vergis
sing op het affiche terecht gekomen,
want dat wordt pas in het Holland
Festival vertoond. Voor de thans op
zijn beurt wachtende Romein is dat
niet zo erg, want die gaat straks op de
lauweren rusten, die hij om het hoofd
draagt. In het dagelijks leven is hij
schoorsteenveger. De giraffe komt plaats
bespreken voor de heer Portielje, die
zelf verhinderd was, daar hij een
spreekbeurt voor de radio moest ver
vullen.
Aanvankelijk had men ook „De eer
biedige lichtekooi" in deze reclame
stunt willen opnemen, doch daar had
den de autoriteiten bezwaar tegen.
BOEDA.
Ik ben geestdriftig vóór die aardige
vlotte mannenjasjes met die puntmutsjes
en die houten knopen, want die puntmuts
jes geven er iets roodkapjes-achtigs, iets
sprookjes-achtigs, ik mag wel zeggen iets
kinderachtigs aan en die houten knopen in
die leuke lussen iets moderns, iets liberty -
achtigs, iets toegepaste-kun.st-aehtigs. Een
vex*menging, een samenvoeging, een inéén-
vloeiïng van het sprookje en de moderne
handenarbeid, van het kabouterige en het
mannelijke: half Sneeuwwitje half
Tarzan en zo wilt ge de man uwer
liefste dromen immers, mevrouw?
Ik heb ér echt plezier in, zoals al die
aardige jongens er nu bij lopen. Los en
luchtig, flink en zoals wij, Amerikanen
dat noemen, tough: onvertaalbaar, maar
het ligt in het midden tussen taai en tof
en dan dat puntmutsje.
Alles wordt anders en alles blijft het
zelfde, zoals Blauwbaard zeide toen hij
zich zijn zevende bruid verworven had
en ik denk aan dat cape'je, dat ik vroe
ger droeg met mijn schooltas eronder. Het
was blauw en niet zandgeel, het had geen
handgeslagen knopen, maar het hing mij
even wijd om de lieve leden en dat pun-
tertje was er bij. Wanneer het regende
zette ik dat opGrootmoeder wat hebt
u grote handen
Ik ben er voor.
Ik vind het prettig dat de mannenmode
met haar tijd meegaat.
Ik geloof dat dit capuchonnetje de dood
is voor de ferme, fikse léren jekker met
alle nikkelen ritsen en ratsen op de naden
van de achttien steekzakken.
Dat was tè mannelijk. Zo flink, dat
iedereen daarbij een motorrijwiel met open
knalpot verwachtte.
Het capuchonnetje is kabouterachtiger,
liever, zachter en tóch flink.
Alle vlotte jongens dragen er nu een
en ik, als modieuze Tarzan-Riket-met-de-
kuif, dus ook.
U moet me zien lopen!
ELIAS
ADVERTENTIE
betrouwbaar verzorgd door
hoofdvert. Lips' Slotenfabr.
Solist bij de H.O.V. onder
Toon Verhey
Het achtstê H.O.V.-concert van de Vrij
dagavond-serie, onder leiding van Toon
Verhey, is één der hoogtepunten van het
seizoen geworden, dank zij de solistische
medewerking van de Weense violist Anton
Fietz, die behalve het Vioolconcert van
Beethoven een ons onbekend Concert
kwam vertolken van de Armeense compo
nist Aram Katsjatoerian. Evenzeer als deze
in zijn compositie zijn Russische scholing
verraadt (hij. studeerde aan het Conserva
torium te Moskou), toont hij zich, door hét
gebruik van volksthema's en aanverwante
rhythmen of het te pas brengen van Oos
terse „faux bourdons", een rasechte Kau-
kasiër. Wat voor ons, Westerlingen, geen
reden hoeft te zijn om deze kunst te duch
ten. Voor eerst al niet omdat de Armeense
volksmuziek vrijwel in ons toonsysteem
past, zeer zoetvloeiend is en in haar perio-
denbouw heel vaak Westerse schema's
volgt. Karakteristiek Oosters is wel het
geregeld aanwenden van obstinate figuren,
dat wil zeggen het hardnekkig volhouden
van eenzelfde rhythmisch motief. Maar men
ervaart in dat alles een natuurlijke aan
drang, die opweegt tegen de hyper-indivi
dualistische ontboezemingen van vele
Westerlingen, die het verband met de
gemeenschap dikwijls kwijt zijn en alleen
zichzelf vertegenwoordigen. Bovendien
houdt Katsjatoerian zijn werk vrijwel in
de klassieke vorm: hoofdvorm, liedvorm
en rondo. Ook schrijft hij een solo-partij,
die de nobele viool volledig tot haar recht
laat komen en voor de violist een welis
waar zware, maar zeer dankbare opgave
betekent. Hij laste zelfs een schitterende
cadens in, die ondanks haar virtuose allu
res een Heffend muzikaal stuk mag heten.
Neen, erg vreemd deed ons deze noviteit
niet aan. Alleen viel ons meermalen een
onevenredigheid op in de klank-intensiteit
van de orchestrale behandeling. Kracht
explosies, bijvoorbeeld als die welke aan
het vriendelijke rondo-thema voorafgaan,
vallen volkomen uit de toon.
Het werk van Katsjatoerian had geen
overtuigender verdedigers kunnen vinden
dan Anton Fietz en Toon Verhey, want
die twee „tonen" waren prachtig op elkaar
afgestemd. Fietz is bovendien een violist
die aan een fabelachtige techniek de muzi
kale charme paart, die zijn optreden tot
een verrukking maakt. Tezamen met het
nauw aansluitende orkestspel had de feno
menale violistische prestatie van Fietz tot
gevolg, dat de noviteit van de Armeense
componist een zeer hartelijk succes ver
wierf.
Met het Concert van Beethoven was het
niet minder. Het zeer beheerst, met prach
tige toon vertolkte meesterwerk ontketen
de aan het slot van de avond een applaus
dat tot een ovatie aangroeide. Men had
dan ook iets zeldzaams gehoord en wat
ook een factor van belang is men had
op ideale manier horen musiceren. Anton
Fietz: men moge zijn naam onthouden!
Toon Verhey was de avond begonnen
met de Serenade voor strijkorkest van
Tsjaikofski. In een iets rustiger tempo dan
een paar weken geleden' op een concert
van serie D, kwam nu het delicate noten-
spel in de Sonatine compleet tot zijn recht.
Het ensemble der strijkers was het hele
werk door bijzonder fraai en vol van klank
en de vertolking had, bij uiterlijke rust
(een kwestie van beheersing), een vinnig
élan. Een avond die er wezen mocht.
JOS. DE KLERK.
RAPPORT INZAKE GEMEENTE
CLASSIFICATIE
Dg minister van Sociale Zaken heeft de
voorzitter en de leden van de commissie
inzake de gemeente-classificatie (Com-
missie-Kruyt) ontvangen, die het door
deze commissie opgestelde rapport hebben
aangeboden. De regering zal het rapport
bestuderen.
GESLAAGD
De heer A. J. Moolenaar Jzn. te Lisse
slaagde aan de rijksuniversiteit te Leiden
voor het candidaatsexamen wis- en natuur
kunde L.
