Tsfi
De Parijse voorjaarsmoclellen
Parijse
silhouetten
Van revolutie geen sprake
De Stilie Wens
Vier modellen.
S ti u f j es-af d cl i tig
Dezelfde lijn
Tuinkers
Menu voor Maart
Sauzen
milUETON
Ö00R BARBARA CARTLAND
v«lia!d uil het Engels
ZS' 5? is uit de »«d-
,aTEBDAG3MAART 19 51
Wnnritu ook van sprookjes? Ik wel en
i ben ik de jaarlijkse gewoonte ge-
E ook ditmaal weer naar de Arts Me-
Zm eeweest. Dit is de Parijse tentoon-
X"' van huishoudkunsten, waar elk
,'liaar uitzonderlijk inventieve geesten
duizenden huisslavinnetjes als xk hun
ls-tste snufjes presenteren. Vorig jaar
twamen er ruim een millioen Parisiennes
Sten maar onder deze massa belangstel-
laiden' waren maar weinige enkelingen die
Hi hier enig vindsel eigen konden maken,
want de prijzen jokken er waarlijk niet
om Een meneer die wel erg goed moet kun-
m rekenen is tot de conclusie gekomen
èat voor een bedrag van 1.200.000 francs
- laat ons zeggen een dikke elfduizend
widen - een Parisienne haar apparte
mentje up to date kan laten maken. En
cmdai de heren fabrikanten tenslotte toch
«k wel inzien dat die kosten, enfin, nu ja,
toch wel een beetje prijzig mogen heten,
stellen ze ons een vernuftig systeem van
koetaling voor. Als ik het goed begrepen
heb. kan je er een half jaar voor uittrekken
om dat sommetje op je huishoudboekje uit
te sparen. Maar indrukwekkend is de ex-
poitie ontegenzeggelijk, op voorwaarde
dan dat u, net als ik, van sprookjes houdt.
De heren huishoudkunstenaars gingen
van de juiste gedachten uit dat de Parijze-
naars te klein behuisd zijn. Gezinnen van
vijf a zes personen die in een flat van twee
kamertjes wonen zijn hier inderdaad geen
uitzondering. Daarom was het streven er
op gericht met elke vierkante decimeter te
woekeren en verder alle huishoudelijke in
strumenten die maar even gemist konden
worden uit te bannen of met andere appa
raten te combineren.
Ket systeem van boven-elkander-gebouw-
de bedden dat, in alle bescheidenheid,
wij zonder de Arts Ménagers ook al lang
hadden geadopteerd werd hier dus op
brede schaal toegepast. Er zijn hier kinder
kamérs die veel lijken op een scheepskajuit;
erg knus overigens. Nu is in Parijs een
badkamer al een tamelijk hoge luxe, en
ook deze waarheid hebben de sprookjes-
heren nu erkend. Zelfs het woord badkamer
be'oben ze op de index geplaatst. In het
vervolg mag alleen nog van „water-ver
teld' gesproken worden. In die kamer
die je overigens ook maar hebben moet
- komt onder meer een wasmachine te
staan en een geysertje te hangen, maar het
bad blijft weg omdat dat meubel natuur
lijk te veel ruimte vereist. Ze stellen daar
om een gummi fauteuil voor, die als water
dicht wordt gegarandeerd en welke handig
in elkaar valt te frommelen. Het hoogte
punt van de tentoonstelling wordt overi
gens natuurlijk door de keuken gevormd.
Keuken? Laat ik zeggen: het culinaire
laboratorium.
E«n Amerikaanse geleerde heeft op zijn
beur' uitgerekend hoeveel kilometers wij
huisvrouwen per dag zo wel af plegen te
tippelen, van keuken naar eetkamer en
vandaar weer naar het slaapvertrek en dan
weer naar de huisdeur. Ik ben het getal
natuurlijk weer vergeten, maar het cijfer
was zo indrukwekkend dat ik met een diep
mededogen voor mezelf werd vervuld. Een
Amerikaan heeft dus een systeem ontwor
pen volgens hetwelk een huishouden vrij
wel zonder inspanning of beweging te be
smeren is. 'sMorgens zet ;ie je op een tabou-
netjegedurende een kwartier in je lab. Niet
om te werken natuurlijk, maar eenvoudig
om al je machines wat te controleren die
«nodige arbeid voor je verrichten gaan.
not koken, dat behoef ik natuurlijk niet
eens te zeggen, geschiedt allicht electrisch.
n in record-tempo. Dat is niets nieuws.
--ar er zijn mensen geweest die van oor-
neei waren dat sommige spijzen voor hun
üetdmg 'flü eenmaal een zekere tijd sud-
°e™efden. Een kalkoen bijvoorbeeld
Zljn ar°ma, zo vonden ze, wanneer
braadstuk al te snel op tafel wilde
i L ze grief is nu °p ziin waar-
ösgehalte getoetst en erkend geworden.
■l" r Wees niet bang dat die erkenning ons
Dit charmante zonnejurkje is er één van
het modehuis Carven. Het is van linnen
en heeft een ruime aangerimpelde rok, een
ingeweven rand, van voren een hoge vlin
derachtige strik en van achter een blote
rug. U ziet het zelf: van een revolutie of
zelfs maar een evolutie is dit jaar op
modegebied nauwelijks sprake!
De zwierige wijde topper is ook al een
ontwerp van Carven. Het opvallendst aan
dit wijde manteltje zijn de indrukwekken
de zakken, in de vorm van een trapeze
geknipt. Ook de zakkleppen vertonen de
zelfde geometrische figuur. Het koker-
nauwe rokje is onder de topper de enig
werkelijk flatteuze dracht.
Iets bijzonders is het pakje van Jacques
Griffe, dat bij nadere beschouwing geen
pakje blijkt, maar een jurk met een jasje
er over. Let u eens goed op dat jurkje. Het
heeft van voren een rondgesneden los
pand, wat typerend is voor de mode 1951.
U zult het nog wel vaker tegenkomen. Het
nu extra tijd zal gaan kosten. Wanneer
uw hennetje, na luttele minuten, uit de
electrische oven verschijnt, dan vat u de
injectienaald ter hand om het op een
speciale plaats een vocht toe te dienen dat
zo straks op tafel de gewenste geur ver
spreidt.
Natuurlijk heeft het ruimteprobleem ook
voor de keuken de huishoudartisten een
thema ter overdenking geleverd. Een der
oplossingen wordt geboden in de vorm van
een apparaat waarin liefst vijftien verschil
lende instrumenten werden gecombineerd.
Ik vraag u! Deze clou van de Salon maalt
de koffie, klutst de eieren, slaat het beslag,
hakt het vlees, schilt de aardappelen om ze
later tot purée te malen, snijdt de groente,
perst het fruit, slijpt de messen, poetst het
zilver en bovendien de schoenen. De rest is
me ontschoten. Is het heerlijk? Het wonder
kost niet meer dan elfhonderd guldens.
Zo, en nu maar weer even flink aan de
slag. De aardappelen moeten nog geschild
worden, er staat nog een aardig vaatje van
gisteren, de vuilnisemmer moet nog de 180
treden naar beneden worden gesjouwd. Ik
houd écht van sprookjes, maar op zijn tijd.
Parijs, 26 Februari 1951.
ève.
korte jasje heeft een iets afstaand schootje,
dat de heupen accentueert. De kleur van
het pakje is zwart, met als garnering op
de jurk een geborduurde rand in wit en
felgroen. ARLETTE.
Tuinkers, sterkers of bitterkers roe
pen deze namen geen herinneringen bij u
wakker? Herinneringen aan een kinder
hand, die kleine zaadjes strooide in de
tuin, in de vorm van letters, waaruit
straks in fijn groen de naam van de kleine
zaaier op zou schieten? Of een herinne
ring aan een schoteltje met een nat fla
nellen lapje er op in de vensterbank,
waarvan dagen achtereen met een schaar
de zelfgekweekte boterhambelegging ge
oogst kon worden?
Van begin Maart tot Mei zaait men het
kruid in de tuin of in een bakje met aarde
op het balkon, vrij dicht op rijtjes of in
de vorm van naamletters of aardige figu
ren. De aarde moet goed vochtig gehouden
worden. Ongeveer 3 weken na het zaaien
kan men de jonge stengeltjes met het blad
reeds gebruiken. Deze worden met een
schaar afgeknipt.
De tekeningen op deze pagina werden
tijdens de Parijse shows gemaakt door
mevrouw Falk van een modehuis in
Zeist.
RECEPTEN VOOR 4 PERSONEN
Brussels lofsoep
1 liter nat van Brussels lof, aangelengd
met water, (kleine stukjes overgebleven
Brussels lof), bouillonblokjes, liter (bij
na 1 y2 kopje) melk, 40 gr. (ruim 4 eetlepels)
bloem, boter of margarine, wat nootmus
kaat, zout. De bloem aanmengen met de
melk. Het groentenat met water en bouil
lonblokjes aan de kook brengen en binden
met aangemengde bloem. De soep even
doorkoken. Eventueel een restje kleinge
sneden groente er aan toevoegen en de soep
afmaken met boter of margarine, zout en
nootmuskaat.
Stamppot rauwe raapstelen
met bonen
11/2 a 2 kg aardappelen, 500 gr. raap
stelen, 250 gr. (ruim ly2 kopje) witte of
bruinen bonen, boter, margarine of vet,
zout, (melk).
De bonen wassen, weken en gaar koken.
De aardappelen schillen, wassen, in stuk
ken snijden en opzetten met weinig water
en zout. Ze in een goed gesloten pan in
20 minuten gaar koken. De aardappelen
snel tot purée stampen, de gewassen en
fijngesneden groente, de bonen en boter of
margarine of vet er door mengen. Als de
stamppot te droog is, er melk of bonennat
aan toevoegen. Het gerecht nog even door
warmen, doch de groente niet gaar laten
worden.
Rijstpudding
1 liter melk, 200 gr. (1 1/3 kopje) rijst,
iets zout, 80 a 100 gr. ('/2 kopje of meer)
suiker (geraspte) citroenschil.
De melk aan de koop brengen, de gewas
sen rijst en de geraspte of hele citroenschil
ën iets zout toevoegen. De melk even goed
doorroeren en het gerecht ±1/2 uur heel
zacht laten doorkoken (er op letten dat
het niet aanzet!). De pudding afmaken met
suiker en overdoen in een met koud water
omgespoelde puddingvorm.
Volop stijl 1951 is dit ensemble van
Pierre Balmain. De redingote van code
faille valt behalve door zijn kleur meteen
op door de merkwaardig geconstrueerde
mouwen. Enorm wijd zijn die en bollend
"door een lint, halverwege de arm gestrikt.
•Het jurkje is eveneens de xjio.eite van het
agpkijken waal-d. Het matêriaal is zware
'witte' kant over een onderjurk van ook al
weer rode faille. Een met kant overtrokken
matelot, in de juiste stand op het hoofd
geplaatst, een witte paraplui en witte
schoenen maken het ensemble compleet.
Dior is de enige man die dit jaar met
werkelijk opzienbarende nieuwe dingen
komt. Neem bijvoorbeeld deze bolero, door
hemzelf „spencer" genoemd. Let u eens op
de vorm van de halsuitsnijding. Heeft het
geheel niet veel weg van een sleutelgat? Na
het hoefijzer-décolleté dus nu het sleutel-
De gedachte om in een groot magazijn
een bepaald nieuw snufje te demonstreren
is niet nieuw. Maar wat wij onlangs in één
van de grote warenhuizen in Amsterdam
zagen, was toch wel aardig. Men had op
één van de bovenverdiepingen een „huis-
houd-fair" ingericht. En daar viel men als
het ware van. het ene snufje in het andere
nieuwigheidje. Sommige van die snufjes,
die gedemonstreerd werden, bestaan al
enkele jaren, maar om de een of andere
reden hebben toch vele huisvrouwen er nog
geen kennis van genomen.
Bovendien was er een stand van de Huis
houdelijke Voorlichting, waar men allerlei
aardige en handige brochures kon krijgen
over voeding, onder meer over het bereiden
van vis, het bewaren van levensmiddelen
enzovoort en voorts over motbestrijding,
speelgoed, paedagogie en tal van andere
onderwerpen.
Verder hebben we er gekeken naar een
demonstratie met een pansponshouder, de
toast geproefd, die gebakken was met een
nieuw soort wafelijzer, welk instrument zo
is ingericht, dat er geen deeg verloren gaat;
we hebben een plastic shaker zijn werk
zien doen en de werking van een „pressure"
bestudeerd. Waarna bleek, dat het half
uurtje, dat wij voor de bezichtiging van
deze afdeling hadden uitgetrokken, allang
verstreken was. En is dat eigenlijk niet het
beste complimentje, dat wij de organisato
ren van deze „huishoud-fair" kunnen ma
ken?
gat-décolleté. De jurk onder het jakje toont
de ronde heuplijn, die Dior dit jaar lan
ceert. Het rustieke naar voren getrokken
hoedje is, evenals de bolero, van steen-
grijze ottoman gemaakt.
Castillo, de Spaanse ontwerper van het
huis Lanvin, heeft deze galajapon ge
creëerd. Het materiaal is ijsblauwe kant,
met zilverdraad geborduurd. Een split tot
aan de knie dient om het lopen mogelijk te
maken. Het. schouderbandloos décolleté kan
met 'n klein cape-je worden bedekt. Op de
rug hangt een grote strik en de twee sle
pende losse panden over het kokernauwe
rokje zijn typerend voor de wijze waarop
Maart, op de kalender de eerste officiële
voorjaarsmaand, kan dikwijls nog geen af
stand doen van haar wintergarderobe.
Naast zonnige brengt ze ons gure en storm
achtige dagen!
Zo bestaat ook ons Maartmenu nog voor
een groot deel uit wintergerechten, ander
deels beginnen de eerste voorjaarsgroenten
hun intrede in de maaltijden te doen. Jonge
malse raapstelen, veldsla, spinazie e.d.,
welke ons een ruime toevoer van vitamines
verzekeren, zijn reeds verkrijgbaar. Met
het oog op het dalen van het vitamine-C
gehalte der aardappelen (door het lange
bewaren) moeten we, als het enigszins kan,
van deze verse jonge groenten maar ge
bruik maken!
Zondag: spruitjes, aardappelen, vleês,
(rijstebrij of rijstpudding met appelmoes).
Maandag: koolraap, aardappelen, rest
vlees en jus.
Dinsdag: stamppot rauwe raapstelen met
bruine bonen (griesmeelpap).
Woensdag: Brussels lof, aardappelen, ei,
botersaus (wentelteefjes).
Donderdag: Brussels lofsoep, bieten,
aardappelen, gebakken bloedworst.
Vrijdag: spinaziesla, aardappelen, vis,
botersaus (custardvla).
Zaterdag: rabarber, aardappelen, gehakt
(desgewenst met veel brood aangemaakt).
Zure eiersaus (bij gekookte vis, witte
bonen). 2 eidooiers, ruim 1 eetlepel bloem,
A 1. water, azijn of kruidenazijn, 50 gr.
boter of margarine, zout.
De eidooiers met iets zout kloppen. Met
wat water de bloem aanmengen tot een
glad papje en bij de eidooiers'doen. De rest
van het water en de azijn toevoegen en
alles „au bain Marie" verwarmen tot de
massa gebonden is (er is dan geen schuim
meer bovenop). De boter er bij kleine stuk
jes tegelijk doorkloppen.
Stroopsaus (bij gebakken grutjes, gort,
trommelkoek).
4 dl. melk, A potje stroop, 25 gr. boter,
ruim 2 eetlepels bloem. De boter smelten,
de bloem er door roeren en de hete melk
er langzaam bij doen en laten doorkoken.
De stroop er roerende bij doen en warm
opdienen.
dit jaar niet aanwezige ruimte wordt ge
suggereerd. - r
Meer origineel dan mooi vinden wij deze
creatie van Schiaparelli. Het materiaal is
zware zwarte crêpe en de enorme strik van
voren, vervaardigd van wit linnen, waarop
geborduurd een zwart motief, schijnt ge
ïnspireerd te zijn op de kleding van de
Japanse vrouw. Eigenaardig is óók de stijf
naar voren gebogen bovenkant van het
lijfje, die niet "ten onrechte de naam
„plank"-décolleté draagt. Ook hier een split
tot aan de knie.
IT)
wie nog meer?"
ik'hun namo«h niet wijzer w°i"dcn indien
Michael v®rt,elde- ik zie hen steeds
niet allen k°men en het zijn zeker
actrices do Irouwen lords. Het zijn
werpers' !rP),c W1eri van bankiers, ont-
en We avonri"' bergen 2eld hebben
gain, Er is ü®r de beste restaurants
halve, dat ziitnt pzonde,rs aa" hen, be-
horen." «njke mensen" be-
5i°ilnSZ°utal niet kennen."
geheel niet m»36 hertogin- Zi-i telt in 't
stertje en h=A u Barlow Was een dien-
dan L** ma^ niet iets uitge"
v?n de riiw arlow zeker niet
gorden". mannen van Londen
Anne,Z°U Ze'%er zubte mensen hgtenl", zei
^SlTtiok de1' maa*rik ni6t!"
de avondjurk aan. Haar
schouders leken tegen het zachte groen
buitengemeen blank en haar ogen fonkel
den onder het schittex;ende haar. Zij zag
er werkelijk beeldig uit.
Als Sally thuis was geweest, had zij
zich zeker zorgen gemaakt
Deze zat echter met David in een klein
restaurant ergens in Soho. Hij had haar
gevraagd hem hier te ontmoeten, het was
niet al te ver weg van zijn ziekenhuis.
„Ik ben bezorgd Sally", zei David. „Wat
is er aan het handje met Marigold?"
„Ik weet het niet", zei Sally oprecht.
„Zij is veranderd sedert jullie naar Lon
den kwamen," ging David voort.
„In het begin dacht ik, dat de stad haar
veranderd had, maar zij is niet gelukkig,
Sally. Dat is het wat mij zorgen baart.
Zij is helemaal niet gelukkig."
„Ben je er wel helemaal zeker van, dat
je niet een beetje overdrijft?", vroeg Sally.
„Zij heeft toch een mooie tijd?"
„Ja, dat weet ik", en David balde zijn
vuisten. „Maar ik kan haar niet geven wat
zij allemaal wil".
Sally zei niets, maar keek David aan
dachtig aan.
„Soms denk ik", ging David voort, „dat
ik mijn baantje in het ziekenhuis er maar
bij neer moest leggen en in zaken moest
gaanom geld te verdienen. Ik zou
zéker van onderaf kunnen opklimmen tot
iets behoox-lijks".
„Je bent ongetwijfeld handig", mex-kte
Sally op, maar denk je dat het je goed zou
doen? Je zult, zeker in de handel, niet ge
lukkig woi'den en als jij zélf niet gelukkig
bent, kun je het Max-igold ook niet maken."
David keek haar aan en zei toen:
„Ik heb de kans, Sally, om met Hubex-t
Haydn onderzoekingen te gaan vexTichten.
Je hebt toch wel eens van hem gehoox-d?"
„Natuurlijk", antwoox-dde Sally. „Jij en
je vader praatten nauwelijks over iemand
andex-s!"
David glimlachte.
„Je moet weten, dat hij mij gevraagd
heeft of ik bij hem in zijn laboratox-ium
wil komen wei-ken. En dat is een eer, een
gi-ote eei\ Maar hij zal mij zó vasthouden,
dat ik bijna geen tijd meer zal hebben
Marigold te zien."
Sally zocht zox-gvuldig naar haar woor
den.
„Geloof je niet, David, dat het een goed
vooi-stel is? Mai-igold heeft het op 't ogen
blik erg moeilijk. Zij moet wennen aan
nieuwe omstandigheden en nieuwe vrien
den. Ik geloof dat zij
„Genoeg heeft van haar oude vrienden",
vulde David aan.
Sally knikte.
„Zoiets is het, maar het zal wel vooi-bij
gagn."
Zij zwegen een tijdje.
„Mijn raad is, David, dat je de uitnodi
ging aanneemt. Wij moeten erg trots op
jou zijn, dat je zo'n aanbod kreeg".
„Als ik aan mijn vader denk, hij wilde
altijd zo graag dat ik dokter wei-d. O, Sally,
ik wou zo gi-aag, dat ik Maxigold alles kon
geven wat haar hartje begeeii.
Sally voelde plotseling duidelijk, dat
David nooit met Marigold zou ti-ouwen.
Nu en dan kon zij in de toekomst blikken
met grote zekerheid. Zij wist, dat David
Marigold nooit voor zich zou kunnen win
nen en dat Marigold nooit op hem verliefd
zou woi-den. Maar zij zei niets tegen David.
HOOFDSTUK X.
Mai-igold legde de laatste hand aan haar
kapsel, toen Ben Barlow met zijn grote
Mei-cedes Benz voorreed. Mijnheer Jax-vis
x-iep naar boven dat de heer Barlow er
was, waax-op Marigold naar beneden rende,
zich afvx-agende, wat Ben zou denken van
de saaie en onaantrekkelijke hall. En om
dat zij zich voor haar woning wat schaam
de, voelde zij er ook niets voor hem te
vragen boven te komen.
Hij was een grote, vrij donkere, jonge
man met een vrij laag voox-hoofd en te
dicht bij elkaar staande ogen, iemand vol
levenslust, die van alles kon genieten en
van iedereen houden en toch geen echt
fuifnummer genoemd mocht worden. Ex-
was iets ontwapenends in zijn optreden.
Bax-low had vele vx-ienden, maar talx-ijke
van die vx-iendschappen waren van zeer
kox-te duur. Al met al was zijn x-eputatie
niet al te best en Marigold zou zeker ge
aarzeld hebben hem aan haar vader voor
te stellen.
„Zo, lieve kind, je ziet er bepaald duur
uit vanavond", was de begroeting van Ben
Barlow.
„Dank je wel, Ben. Ik heb een spik
splinternieuwe jurk aan, en ik hoop, dat
de avond het waax-d is!"
„Daar mag je je leven om vexnvedden!"
Hij hielp haar in de wagen en reed enige
ogenblikken later met vrij grote snelheid
weg.
„Wie komen er vanavond feitelijk?",
vx-oeg Max-igold.
„O, een paar vx-ienden."
Max-igold, die zijn gezegdes kende, was
daax-om niet verbaasd in het restaurant
een tafel te vinden, gedekt voor dex-tig
mensen, en te hox-en, dat er later nog meer
gasten, zouden komen.
Verschillende van Beixs gasten wachtten
al op hem in de bax*. Marigold keek hen
even aan, en haar hart kromp bijna ineen,
ondanks haar wens tot de „uitgaande we
reld" te behoren. Tot op zekere hoogte
konden de mamxen er mee door. Allen
hadden iets met paax-deixrennen te maken.
De vrouwen waren echter geheel anders
Marigold had al enige keren met Ben
geluncht en zij had toen de indruk gekre-
gn, dat zijn smaak wat vrouwen betx-of nu
niet bepaald te bewonderen viel, maar
vanavond wax-en zij erger dan ooit. Hun
gezichten waren hard en hun kleding en
verschijning uitdagend. Glinstex-ende ju
welen, dure orchideeën, bloedx-ode nagels.
Max-igold voelde, dat zij vijandig wex-d op
genomen. Zij was nieuw, onbekeixd en
mooi, zij was gevaax-lijk voor hen.
Ben stelde haar voor en Marigold moest
inwendig lachen om hun namen. Zij had
den te veel px-etenties: Gloria de Vere,
Cynthia Clax-emoixt, Desirée Doncaster.
Alles was te veel berekend en toonde dui
delijk de smaak van de eigenax-essen van
die fi-aaie namen.
„Nu, laten wij aan tafel gaan", zei Ben,
nadat zij iets gedx-onken hadden. Marigold
had slechts aan haar glas genipt.
Zij dromden naar het restaux-ant. De
band speelde een rumba en een van Bens
gasten maakte in zijxx eentje enkele dans
passen. Het leek Max-igold, dat iedei-een
naar heix keek, dat iedex-een opgehouden
had met eten om hen aan te staren. Zij
px-ees zich gelukkig, dat niemand haar
kende!
Zij had er geen idee van, hoe zij ver
schilde van de andere vrouwelijke gasten
van Beix in haar zacht groene avoixdjux*k
en met haar natuux-lijk glanzend haar.
„Kom rechts van mij zitten, Marigold",
zei Ben Bax-low en Marigold voelde de
afgixnst van de anderen.
Aan Bens linkex-kant zat eenbijzonder
duur uitziende blonde vrouw, het lange
haar hoog opgemaakt. Haar armen waren
als het wax-e beladen met juwelen en in
haar oren dx-oeg zij robijnen, evenals op
haar diep gedecolleteerde jux-k.
„Je hebt Laura toch wel eens ontmoet?",
introduceerde Ben haar.
Het blondje knikte stijfjes en zag klaar
blijkelijk opzettelijk Marigolds vriendelijk
uitgéstóken hand niet.
(Wordt vervolgd).
