Als de lente op een
Woensdag valt
Een vrouwenleve
uit de zestiende eeuw
Parijs©
silhouetten
Geheime opdracht
T;
Erian"
Gaan we de andere dagen in het wol gekleed
YilTj**.
Asperge-aspecten
Recepten voor vier personen
Historische roman over Anna van C/ee/
Chapeaux
ZATERDAG 19 MET 1951
Weken lang heeft er in Parijs een bittere
kou geheerst. Met natte neuzen en droeve
blik repten de Parijzenaars zich door de
straten, diep gebogen in de kragen hunner
bont- en winterjassen. De centrale verwar
ming, die de hele winter lustig brandde,
was in de meeste Parijse woningen de vijf
tiende April stopgezet. En het werd zo bar
ongezellig in de appartementen, dat de
meeste mensen hun troost dan ook maar
zochten in een of ander café. Als men door
Parijs wandelt, valt het je altijd weer op
welk een verbijsterend aantal café's zich in
deze wereldstad bevindt. Café's en apothe
ken. Er zijn straten, die op ieder oneven
nummer een café tellen, terwijl alle hoe
ken worden opgesierd door een pharmacie.
Zelf woon ik in een vrij kalm straatje van
voornamelijk woonhuizen, waartussen niet
temin welgeteld acht kroegjes voor de di
verse standen; of er verband bestaat tussen
die gezellige cafétjes en die ongezellige
apotheken? Waarschijnlijk dienen die laat
ste instellingen om de mensen die iets te
diep in het glaasje keken, met wat poeders
en pillen er weer bovenop te helpen. Ieder
rechtgeaard Fransman mankeert iets aan
zijn lever. Dit is de nationale kwaal. Men
schaamt zich bijna wanneer zijn lever zich
in 'n staat bevindt die de buitenlander nor
maal zou noemen. Dan laad je namelijk de
verdenking op je het goede der aarde niet
voldoende te genieten. Men kan haast geen
Fransman spreken of hij brengt altijd in de
loop der conversatie zijn leverkwaal op
't tapijt. Zelfs kleine kinderen hebben er
al last van. De Fransen weten dan ook alles
van hun lever af en vertellen u precies hoe
dit orgaan functionneert (of liever zou
móeten functionneren), op welke plaats zij
zich bevindt in uw lichaam en nog een
massa andere technische détails. Het ver
wondert mij wel eens dat de Fransen die
elkaar altijd zo hoffelijk vragen Com
ment allez-vous? Et Madame votre Mère?
Votre Mari? Vos enfants? er niet on
middellijk achter laten volgen En uw
lever? Maar deze wat sombere nationale
kwaal weerhoudt hen toch niet, als gezegd,
naarstig de cafés te bezoeken. Nu zijn er
onder die cafés enkele zéér beroemd. Zoals
bij voorbeeld „Flore" en „les Deux Ma-
gots". Beide op de Boulevard Saint-Ger
main, waar thans de existentialisten rege
ren. De dames wandelen daar met lange
verwarde haren, mysterieus omfloerste blik
en ze dragen een zwarte mannenbroek met
een opgewekt cowboyhemd erboven. Het
liefst gaan zij blootvoets. De heren zijn
vrijwel dito aangekleed. Alleen is hun
hoofdhaar gemeenlijk nóg wat langer. In
deze wijk strijken bij voorkeur de Ameri
kaanse toeristen neer. Zij hopen, gezeten op
een café-terras, misschien eens een glimp
van Jean-Paul Sartre te ontdekken, maai
de grote man laat zich hier de laatste tijd
bijna niet meer zien. Enkele slimme café
houders, die nog een kelder tot hun be
schikking hadden, hebben deze tot een lu
gubere bar ingericht. Die keldertjes zijn
goudmijntjes. Tegen het middernachtelijk
uur komen hier de existentialistische dames
en heren binnenvallen, aangestaard door
de Amerikaanse toeristen. Er wordt dan
zéér fanatiek gedanst, gedronken en gezon-
ADVERTENTIE
FEUILLETON
door Victor Bridges
vertaald ait het Engels)
33)
Ik heb nog méér belangrijk nieuws,
antwoordde hij. Ik heb enkele rapporten,
die we op ons hoofdbureau bewaren, door
gekeken, en heb ontdekt, dat onze vriend
dit voorjaar gedurende een week of drie
in Parijs is geweest. Dat is voldoende tijd
om met verschillende mensen contact op
te nemen en regelingen te treffen om een
en ander hierheen te brengen.
Vooral met de assistentie van Marais!
Er zullen zeker nog wel enkele vriendjes
van hem in Parijs betrokken zijn bij dat
gevalletje.
Dat zou me niets verbazen.
Nigel bleef even zwijgen.
We zullen dus nu moeten zien, of het
geluk mèt ons is in de flat, merkte hij dan
op! Hoe laat worden we verwacht?
Halfdrie. We kunnen nu wel gaan.
Met een blik op de klok dronk Jarnieson
zijn glias leeg en vervolgens verdwenen
de beide mannen uit het café. Na enkele
ogenblikken kwamen ze in Jermyn Street,
waar ze de keurige ingang van de „Dragon
Dezer dagen toen wij liepen te kleumen
in de Noorden wind, maakte een sinistere
grappenmaker tegen ons de volgende op
merking: „Ik heb gehoord dat de lente dit
jaar op Woensdag valt. Er is me alleen
niet verteld op welke Woensdag". En hui
verend gingen wij ons weegs
Maar als we deze temperatuur aan den
lijve ondervinden, dan is het helemaal
niet zo vreemd, dat de mode-ontwerpers
ook op dit terrein van een vooruitziende
blik blijk hebben gegeven. Het is vooral
de combinatie van Engelse fabrikaten,
vervaardigd in Franse stijl, die van alle
mogelijke wollen stoffen gebruik maakt.
Peter Jones heeft dezer dagen in Londen
nog een collectie getoond van Carven.
Dessès, Fath, Paquin en Piguet, leden van
„de geassocieerde ontwerpers". Deze mo
dellen dragen onmiskenbaar het stempel
van de Parijse Haute Couture, maar zijn
tenminste betaal- en daarom koopbaar!
Jean Gaumont is een van de stuwende
krachten van de samenwerkende ontwer
pers. Hij zei onlangs: „Het is een welbe
kend feit, dat de Parijse huizen, die zeer
hoge verwachtingen moeten koesteren van
hun zoeke/i naar ideeën en de creatie van
hun modellen, prijzen moeten vragen, die
boven het bereik van de gemiddelde vrouw
liggen. Derhalve werden tot dusverre de
werkstukken nagebootst, meestal slecht,
en goedkoop aan de markt gebracht. Onze
bedoeling is nu echte Haute Couture mo
dellen tegen redelijke prijs te verkopen.
ADVERTENTIE
gen. De prinses der existentialisten is
Juliette Greco. Een troeblante verschijning
van 25 jaar. Haar roem, buiten Saint-Ger
main, dankt ze aan haar optreden in de film
Orphée van Jean Cocteau. Maar sinds
Greco in Zuid-Amerika is geweest (zij
zingt ook nog een beefje) en daar astrono
mische honoraria toucheerde, is zij niet
meer zó enthousiast van Saint-Germain
met zijn berooide existentialisten.
Na Saint-Germain trekt het café Le
Döme op de hoek van de Boulevard Mont-
parnasse en Boulevard Raspail ook nog
steeds veel buitenlandse toeristen. Le
Dóme wordt hoofdzakelijk bezocht door de
schilders en hun modellen. Plus dan na
tuurlijk de vreemdelingen om deze schil
ders en hun modellen te observeren. Le
Döme heeft aardige kellners en het schijnt
vandaag het enige eventueel laatste café in
Parijs te zijn, waar een arme drommel nog
crediet kan krijgen. Hier en daar zitten
achter hun tafeltjes manachtige dames ro
mans te schrijven. Hun inspiratie putten zij
uit een zachtgroen gekleurd vocht, dat de
naam Pernod draagt en dat de particuliere
eigenschap bezit de inhoud van de hersen
pan op slag in staat van beneveling te bren
gen. Er loopt hier als extra attractie nog
een jongeman rond met tekenvellen onder
zijn arm. Plotseling blijft hij, als door ver
stijving getroffen, voor u stilstaan als zag
hij een bovennatuurlijke verschijning. Zijn
lokken hangen weelderig op zijn schouders
en met een stem, die geen tegenspraak
duldt, verzoekt hij u dan hem de gelegen
heid te willen geven een vluchtig portret
van u te mogen maken. Een enkele keer
wil het hem wel eens lukken. Aan de over
kant van de Dóme in de rue Vavin ligt het
beroemde Russische restaurant Dominique.
De kellner die achter het buffet staat is
een uitgeweken Wit-Rus en heeft de on
miskenbare manieren van de graaf die hij
vroeger moet zijn geweest. Met onnavolg
bare gratie offreert hij u een Hollandse
zoute haring versierd met interessante
kruiden. Dit visje in groen kost u dan 100
francs. Voor zijn haring hoeft u, als Hollan
der, natuurlijk niet naar Dominique te ko
men, maar voor zijn bortsch (een Russische
koolsoep met zure room) en zijn caviaar
kunt u zich het risico van een reis naar
Moskou besparen. Die gerechten worden
hier rijkelijk besproeid met wodka, doch
wanneer uw lever daartegen bezwaren
maakt dan vindt u recht tegenover Domi
nique twee apotheken, die een goed deel
van hun omzet slijten aan de gasten van de
voormalige Russische graaf. cve.
Eerst worden de modellen ontworpen in
het atelier van de zelfstandige couturiers
als een deel van hun seizoencollecties.
Daarna komen ze in de gezamenlijke col
lecties van de Couturiers Associés en wor
den in geen andere show meer vertoond.
We zeiden al, dat de ontwerpers reke
ning schijnen te hebben gehouden met het
klimaat! De mantelpakjes zijn streng van
lijn en vervaardigd van tweed.
„Pinchinetfe" is een fijn wollen japon
van Piguet, in marineblauw, grijs of zwart.
Het model is doorgeknoopt aan de linker
zijde en heeft een strik in beide hoeken
van de uitgesneden halslijn. Schootjes en
cocardes aan één zijde zag men eveneens
vaak.
„Desire" is een geraffineerd eenvoudig
huisjurkje van Dessès. Het is van geruit
kamgaren en heeft een afneembaar
schootje met grote zakken. Een ander mo
del had een opgeknoopte bolero. Zonder
bolero toonde het jurkje de zogenaamde
„halter neckline", dat is een halsachtige
band rond de nek.
In Engeland
Kort geleden kwamen er berichten uit
Engeland over een influenza-epidemie. Als
we hier zo door gaan, konden we hetzelf
de ook wel eens gaan beleven. Het spreekt
vanzelf, dat wollen kleding dan nieuwe
opgang maakt.
Wol voert ook al de boventoon op de
kledingshow „door zes eeuwen heen",
welke op het Festival of Britain wordt ge
toond. Met de zorgvuldigheid, die wij van
de Engelsen kennen, werden de costuums
gekozen en nagemaakt. Het gehele histori
sche modefestijn werd georganiseerd door
studenten en leraren van de Kunstacade
mie in Leicester.
Miss Merien Millen, die de leiding heeft,
kreeg medewerking van de gehele Engelse
wolindustrie bij het samenstellen van haar
kleurencollectie.
Laten we hopen, dat we net als we weer
aan wolletjes willen gaan denken, omdat
„de lente op Woensdag valt", de intree
van de zomer gaan beleven.
Je kunt tenslotte nooit weten!
ARLETTE.
Van verse asperges kunnen wij maar korte
tijd genieten. Mei en Juni zijn eigenlijk de
asperge-maanden. Asperges gelden als een
fijne groente, velen beschouwen hen zelfs als
een delicatesse. En terecht! Wie eenmaal
asperges in goed verzorgde gerechten heeft
leren waarderen wordt meestal een liefheb
ber voor altijd.
In welke gerechlen en combinaties kun
nen asperges worden geserveerd? O. talloos
zijn de mogelijkheden! Veelal dragen zij een
luxueus karakter, maar dat is begrijpelijk
wanneer men bedenkt, dat asperges tot de
fijnere groenten behoren en natuurlijk altijd
wat duurder zijn. Toch zijn er ook andere
mogelijkheden. Als de eerste dure asperge-
weken achter de rug zijn, kunnen er zeker
ook eenvoudiger gerechien gemaakt worden.
Een simpel gerecht is b.v. de asperges te
koken en te geven met een sausje, dat ge
bonden is met bloem. Een aspergesoep en 'n
slaatje met asperges behoeven eveneens geen
dure ingrediënten te vragen. Wil men asper
ges geven aan een uitgebreider diner, een
koud buffet of wat dan ook, dan zijn er de
asperge schotel met ham, eieren en gewelde
boter, een ossenhaasschotel met asperges,
andere groenten cn patates frites de koude
vleesschotels waarbij asperges als garnering
dienst doen b.v. galantine de veau, verder
een schotel van gekookte zwezerik, room
saus en asperges, een schotel van groenten,
vlees of vis in gelei, gegarneerd met asperges,
aardige hors d' oeuvres met asperges en dan
een originele tractatie bij de borrel: asperge
beignets met geraspte kaas.
Onthoud bij het kopen van asperges de
volgende dingen: hele dikke asperges zijn
nogal houtig, aan hele dunne zit naar ver
houding veel afval en zo zijn dus de middel
soort de beste. Asperges met groene of
paarse koppen zien er niet ogenlijk uit. Zij
zijn niet op tijd gestoken, zodat zij boven
de grond groeiden en verkleurden.
Wat het schoonmaken van asperges betreft:
dit vereist veel zorg. Het onderste deel is
vaak houtig. U kunt dat het beste merken
als u er een stukje afbreekt. Het schillen
moet ook zeer zorgvuldig geschieden. Men
begint bovenaan even onder de kop en schilt
naar beneden toe steeds iets dikker. Het
spreekt vanzelf, dat voor fijne schotels de
asperges alle even dik moeten zijn en keurig
op maat moeten zijn gesneden, meestal 8 a
10 cm. lang. Voor slierasperges blijven zij,
zoals de naam al doet vermoeden, lang.
Slaatje van asperges
Vz kg. asperges, 'A kg. gekookte doperwten,
1 hardgekookt ei, slasaus, tomatenketchup,
peper, zout, peterselie.
De gekookte asperges in stukjes snijden
en met de gekookte doperwtjes en het in
stukjes gesneden hard gekookte ei, slasaus
of mayonnaise, tomatenketchup, peper en
zout vermengen. Vlak vóór het opdienen de
peterselie fijnhakken en over het slaatje
strooien.
Waarom ik het uit het Engels vertaalde
boek „Anna van Cleef' op deze pagina be
spreek, zult u zich afvragen? Omdat het
de historische roman is van een adellijke
vrouw met een edel hart en omdat de
schrijfster Margaret Campbell Barnes het
met een speciale opdracht de wereld heeft
ingestuurd, namelijk met de volgende
woorden:
„Aan de moed en het uithoudingsver
mogen van alle vrouwen die de mannen
die zij liefhadden, verloren in hun strijd
voor vrijheid...."
Welke is nu de overeenkomst tussen
Anna, Milady van Cleef, en de vrouwen
waar de schrijfster op doelt? Anna toch
werd na een kortstondig huwelijk met
Hendrik de Achtste verstoten door de ko
ning die zij niet liefhad. Daardoor trof
haar echter een grote slag', die haar leven
iets tragisch geeft. Zij werd door haar
vroegere echtgenoot uitgeroepen tot zijn
koninklijke zuster. Dat wil zeggen, dat
haar grootste verlangen niet in vervulling
zou gaan, n.l. kinderen krijgen. Hendrik
de Achtste zou haar nooit toestemming
hebben gegeven tot een tweede huwelijk
en zeker niet met de schilder Hans Hol
bein, de enige die zij ooit heeft liefgehad.
Anna moest dus verder leven zonder de
zorg voor een echtgenoot en de liefde van
en voor eigen kinderen en hier is de
overeenkomst met de vrouwen, die hun
mannen verloren hebben in de strijd voor
vrijheid. Ook zij moeten verder leven zon
der de geliefde. Zij, evenals Anna van
Cleef, hebben moed daartoe nodig.
Het is wonderlijk zoveel overeenkomst
als er is tussen een vrouw, die leefde in
de zestiende eeuw (zij huwde met Hen
drik in 1540) en tussen de vrouwen van
onze eeuw. Margaret Campbell Barnes
heeft voor haar roman archieven, biblio
theken geraadpleegd. Zij heeft uitspraken
nageslagen van tijdgenoten van Anna en
Hendrik en zij heeft de correspondenties
van Anna met haar vrienden en met de
Koning en hoogwaardigheidsbekleders
doorgelezen en daaruit heeft zij zich een
levend voorbeeld gevormd van het leven
aan het Engelse hof, van het karakter van
de hoofdpersonen en van het innerlijk en
uiterlijk van Anna van Cleef.
Dank zij het aanpassingsvermogen van
de schrijfster, die zich zo zeer in de ma
terie heeft ingeleefd,'zien wij het Enge
land van de zestiende eeuw met al zijn
intriges, niet als iets dat ver achter ons
ligt. Al zijn de zeden en gewoonten in de
loop der eeuwen veranderd, al leefde het
volk in die dagen meer afzijdig van de re
gering dan nu, toch is er in de aard van
de mensen niet veel gewijzigd. Men kan
na kennis genomen te hebben van deze
roman, niet zeggen, dat de mensen uit de
hogere kringen dom waren, dat zij slechts
een liederlijk leven leidden. Velen aan
De Duitse AnnTstoSl"^
achter bij verschillende van ha
landgenoten. Zij beschikte ev"
een gezond verstand en over er ,-'C
voor humor, dat in de Engel-e r---
en door de omstandigheden
verkeerde spoedig tot een sterke K
tertrek uitgroeide. Bovendien had 5
kalmte, die het haar mogSffl"
zaken grondig onder de ogen te
haar eerlijkheid en vrijmoedigheid^
zo ontwapenend, dat zij ieder vWS
innam - kort na de scheiding oï'jt
dnk weer, zozeer zelfs, dat men hw
kringen enige tijd de mogelijkheid»;
ogen zag, dat Anna opnieuw tot
zou worden verheven.
De band welke Anna in de korte refV.
van haar huwe ijk met haarstiefiS
Mary de dochter van Hendrik cfn
eerste vrouw Catharina van Arazcr r
zabeth de dochter uit het tweedeSS
met Anna Boleyn en Edward de zrï
zoon uit het derde huwelijk met '-i
Seymour en haarzelf heeft gelegd, k
bleven. Mary werd haar beste vriend-B
voor Jane en Edward was zij de verte-
de en meest geliefde tante. Toen Her--'-}
dan ook in 1547 stierf, was Anna zo^-.
knocht geraakt aan het nieuwe vadert
was zij zozeer een Tudor geworden. te
verkoos te blijven, waar zij woonde,
.op Richmond Castle, het ouderlijk léi
van Hendrik de Achtste. Haar leven
gevuld met de zorg voor haar pleegt
ren en voor wezen. En de oude vriede
van de overleden Koning waren ook :lü
vrienden, die na vermoeiende dagen j
het politieke leven en aan het hof, V
haar rust kwamen zoeken. En zij vork
het steeds. Anna was degene, die luife'
troosten en bemoedigen kon. Annfsfe
dige geest was de zon voor allen, die ha
kenden.
Hoe bezig en natuurlijk haar leven
weest is in weerwil van de tradities m
die tijd, kunt u lezen in deze hiitó
roman. En u zult er tevens in kunnenod-
dekken, dat mensen mensen zijn doo; af»
tijden heen.
De roman is objectief, maar tod) -j,
warme sympathie voor de hooföpsscs
geschreven. De schrijftrant is feyaü
boeiend en humoristisch, Wie aan dit VA
begint, zal het niet terzijde leggen, tó
zij de gehele levensgeschiedenis van ;a
grote, moedige vrouw ten einde heef: ;e
lezen. Zij is een lichtend voorbeeld v:<?:
de vrouwen van heden.
Het boek is in een goede vertaling tul
mevrouw J. E. Gorter-Keyser verste,
in de cultuurserie van de Zuidheü"'
Uitgeversmaatschappij te Den Haag.
De lichaamstem
peratuur van een
kind moet toch wel
enorm van die van
een volwassene
verschillen, dacht
ik ae~er dagen. Een ijskoude wind gierde
recht over ons laantje. De zon scheen wel,
maar had tegen de koic geen enkel succes.
Lilibeth kwam 's middags uit haar school
tje en had het „stikwarm", naar ze be
weerde. Ze holde naar haar kamer en
kwam even later terug in volle zomerkledij.
En toen samen met haar vriendinnen de
tuin in. De zandbak open en lot mijn ont
zetting gingen schoenen en sokjes uit en
spoedig lagen de eerste zandtaartjes ge
reed en woelden de voetjes verder in het
halfnatte gras. Het leek mij meer op een
soort pootjebaden in December. En ik
voelde automatisch aan de radiator van
de centrale verwarming, die ijskoud was.
Na tafel moest er een ijsje gegeten worden
om het lentefeest compleet te maken en
toen gingen de kleine dametjes arm in arm
en met blikken busjes gewapend slakken
zoeken, hetgeen een nieuw spel is.
De beesten worden vertroeteld als kin
deren. Het kind Lilibeth kwam even later
juichend thuis met een klef monster. Het
moest in een potje met water
zet.
„Het is een waterslak,
ze zonder tegenspraak te
De volgende morgen was het
een potje gelei. Lilibeth was er
beetje beduusd van, maar ze
zelf en mij niet minder
merking: „Hij had zeker al 0
dronken van al die regen".
En nog voor schooltijd werd een
jacht ingezet.
v/h. W. P. Damave
Wilhelminastraat 16 - T{'.
Eo:clusieve modellen volgens it
Franse en Amerikaanse node.
Speciale sortering in JeugdmoiiIto
Moderniseren en vervormen,
Fly" voorbijliepen en een smal zijstraatje
insloegen, dat naar de bijbehorende garage
voerde. Nigel voelde een plezierige opwin
ding in zich opkomen, iets wat hij de laat
ste tijd niet meer ondervonden had, toen
ze via de garage op de daar achter liggende
binnenplaats kwamen.
Laat Forster maar aan mij over,
mompelde Jarnieson. Als je hem ook nog
vragen zoudt willen stellen, kunnen we
hem naderhand nog roepen.
Ze liepen het binnenplaatsje over en
kwamen via een openstaande deur bij een
trap, die naar boven voerde. De inspecteur
ging voor en even later bevonden ze zich
op een klein portaal, waar aan de éne kant
een lift was en aan de andere kant een
witgeschilderde deur. In het plafond was
een glazen luik, dat het daglicht dooi-liet,
en op de vloer lag een kostbaar dik groen
tapijt.
De eerste indruk, die Nigel kreeg van de
man met het slanke figuur en het donker
haar, die, nadat Jarnieson gebeld had, de
deur openmaakte, was, dat hij door angst
werd bevangen. De man bevochtigde zijn
lippen met de tong en op zijn voorhoofd
waren transpiratiedruppeltjes te zien. Hij
week opzij, om de bezoekers te laten pas
seren en sloot zonder een geluid de deur
achter hen.
Alles in orde?, vroeg de inspecteur.
Ja meneer. Forster's geluid was niet
veel meer dan een gefluister. Ik ben hier
helemaal alleen en u behoeft niet bang te
zijn, dat u gestoord wordt.
Goed zo! Als je wilt, kun je er wel
een half uurtje tussen uit gaan om wat
frisse lucht te happen. Dat lijkt me gezond
voor je.
Zoals u wilt, meneer.
Met een vertoon van overdreven ge
hoorzaamheid opende de man onmiddellijk
weer de deur en verdween, na een steelse
blik op Nigel te hebben geworpen. Uit een
van de kamers klonken klokslagen, die het
halve uur aangaven.
Kom mee. Dit lijkt me meneer's zit
kamer.
Jarnieson ging voor en met hetzelfde
gevoel van opwinding, dat hij al eerder
door zich heen had voelen stromen, volgde
Nigel hem.
Eén blik op het vertrek, dat zij betra
den, was voldoende om te zien, dat Max
well hier zowel zijn zaken als zijn privé-
aangelègenheden behandelde. Hoewel het
zeer comfortabel en weelderig was inge
richt gaven een groot bureau, een schrijf
machine en enige stalen kantoorkasten
een zakelijke sfeer aan het geheel. Het
gemengde karakter werd nog verhoogd
door de platen aan de muur, welke be
stonden uit foto's van prachtige renpaar
den, afgewisseld door uitdagende naakt
figuren. Vlak bij de open haard stond een
kostbaar televisietoestel.
Allemensen, wat een wonderlijk ge
heel! Nigel huiverde even. Een soort krui
sing tussen een directiekamer en een in
tiem boudoir.
Precies! Jarnieson schoof zijn pet
achterover en keek vragend rond. We zul
len maar met het bureau beginnen, hoe
wel ik niet denk, dat daarin veel bewaard
zal worden, dat het daglicht niet kan ver
dragen. Hij is een tè sluwe vos om daar
iets belangrijks in op te bergen.
Uit zijn zak haalde hij een stel valse
sleutels te voorschijn, die met een touw
tje aan elkaar waren gebonden, en hier
mede liep hij op het genoemde meubel toe.
Na twee of drie vergeefse pogingen, ge
lukte het hem de rolkap open te maken.
Deze gleed weg en een groot aantal vak
ken en laatjes werd zichtbaar. Alles zag
er keurig opgeruimd uit. Een smetteloos
vloeiblad lag precies op zijn plaats in het
midden.
Ik moet zeggen, dat hij geen slodder
vos is. Nigel boog zich voorover om de
verschillende etiketten op de laatjes te
bekijken. Het ziet er niet veelbelovend uit,
maar.
Je kunt het nooit weten, zelfs de
gewieksten onder hen maken soms onbe
grijpelijk domme fouten. De inspecteur
begon de laatjes één voor één open te
trekken. Ik herinner me een geval in Man
chester, jaren geleden, toen een knaap.
Hij hield plotseling op. Hé, kijk eens, dat
lijkt me vreemd!
Wat?
Deze la is maar half zo diep als de
andere. Jarnieson streek zich nadenkend
langs zijn kin en haalde er een zaklan
taarn bij. Het volgend ogenblik uitte hij
een voldane kreet en zijn hand naar bin
nen werkend haalde hij een plat stalen
kistje te voorschijn, dat precies in de
overgebleven ruimte scheen te passen.
Nou, nou, merkte Nigel op, dat is
tenminste iéts! Wat zullen we ons be
kocht voelen, als er alleen liefdesbrieven
in blijken te zitten!
We zullen het dadelijk zien.
Opnieuw ging de inspecteur als een ex
pert met sleutels aan de gang en even later
lag de inhoud van het kistje op de tafel.
Bovenop de stapel, die grotendeels uit
dichtbelikte vellen papier en gedrukte
cijfertabellen bleek te bestaan, lag een
verfomfaaide gelige kaart. Er stond een
Franse tekst op en in het midden was een
foto geplakt van een gladgeschoren man
van middelbare leeftijd, met dik zwart
haar en een vierkante, vastberaden kin.
Op zijn jas was het lintje van het Legioen
van eer te onderscheiden.
Allemensen, wie zou dat geloven!
Marc's identiteitskaart!
Inderdaad. Die droeg hij natuurlijk
bij zich, toen hij werd omgebracht.
Dat spreekt vanzelf. Jarnieson haalde
diep adem en nam het kostbare bewijs
stuk op. We hebben wel geluk!, merkte hij
op. Stel je voor, dat Maxwell zo dwaas is,
dat hij zo iets bewaart.
Misschien beschouwt hij het als een
souvenir!
Een zeer gevaarlijk souvenir, waar
door hij wel eens aan de galg kon komen.
De inspecteur nam een enveloppe uit een
van de vakjes, en na de kaart er in ge
stoken te hebben, plakte hij
We hebben een prachtvon .L'
en aan jou is nu de testesM
verder zullen doen. Als iK
stond, zou ik nu dadelijk naar
gaan om te vertellen, wa1«
hebben. Hoe eerder MaxWJ
en grendel zit, hoe beter, W
Wanneer het hier alleen
van moord betrof, zou ik
zijn. Nigel hield even op en
de lip, terwijl hij nMT de
staarde. Mijn taak is echter
wié die valse bankbiljetten
en als we op dit moment
arresteren, zouden we
kans om daar ooit achter
SP—e"ik begrijp je stan'lp|Jn
knikte. Je wilt hem05
via hem op het JÜ1S^ P
Precies. Het beste
is opnieuw met Sir
Ik zal onmiddellijk Fa
een onderhoud vooi m
Volgens mijn men"#
plaats, waar we heen
niet, hoe jij er over djtt
er wat onder verw*
antwoord zullen vind
