Verandering mor Japan en Duitsland op til
Louis Toebosch winnaar van
SS^gffiSSS
DefS Sn' niemand kan weten wat
hachelijke di"ge kan meelopen en
De Young Vic met komisch dubbelspel
Bloemendaals Openluchttheater
in
B5«"ja&.ïïfcÏÏ:ï8;ï2
01 ti (Tfiac
Nieuwe uitgaven
fHoe is het ontstaan? N
IN DE WERELDPOLITIEK
5*
Een Eeuw Celeden
C Holland-
festival
orgel-improvisatiewedstrijd
VRAAG NAAR
CAMERA'S
„De ridder van de gloeiende vijzel" onder
brillante regie van Ceorge Devine
Agenda
voor Haarlem
SSfgk&L* ""I FlanÏHafi;
Dit woord:
Expositie „Felison"
in leeszaal te Velsen
Haarlemmers de gasten
van Friern Barnet
Gaat u even mee. met
Chiel de Boer naar Indonesië?
pIN'SDAG^i^lLH!
met te vertellen dat de
,.at ik begi«ne" T ternati()nale impro-
optredende ciccll^uis Toebosch uit Breda,
te zijn de 'ieC1 d oekendmaking van de
TnMi ik hcm ««lilie °ing wensen, had
S precies de hgt z m
elk kunstwerk ïmpl.ovisccrdc kunst
voor de vuist betekcnis geeft, het
de geest die levend maakt
onbewuste, de g niets aan doen is
Doch d't „I waal-hcid, want de „eest
slechts een hdlve n waar kennen en kun-
doet geen wondei dcnR 0,lt.
len zwak zij" it iten heeft de kunste-
breekt; al die faJ" l n Maar ze kunnen
"^ar ,elf lePn woSen dat ze in het onbe-
hem 20 e'?aaan cn dat hij vergeten kan,
wuste Si waf'voor heeft moeten doen,
e" 8eennSiesevan improvisatiekunst zijn
hij >e ,°pf00k dge spelers weten op geen
tegenvaUen, ook ujt zal draaien.
«tukken na waai de hand
V» nood als passé-
houaen, $eJ" djenen, maar verder is
Jker want op dc eigenaardigheden
^Sa-materiaal dat ze te yerwer-
ÏS zullen krijgen, kunnen z,j zieh met
voorbereiden. welke be-
T' j"anne Demessieux (Parijs),
Sl°"d naXncrger (Linz) en dr. Anthon
£f' der Horst (Hilversum) - hadden
o 'c unnreesteld, die door een speciale
ÏÏiissie getoetst werden. Uiteindelijk
de thema's van Anthon van der
Horst gekozen, namelijk twee voor een
hïdvorm en één dat zich bijzonder leende
J contrapuntische bewerking in de
5e De candidaten hadden bovendien
?e een intermezzo in te lassen geheel naar
S vinding. Het bleek dat de meeste
Semen de karakteristiek der thema s
Siet volkomen begrepen hadden. Zo moest
wachten tot de laatste - er waren
Sf candidates wier beurt van optreden
door het lot bepaald was, waarbij de juiy
cr.kundig gelaten werd van de volgorde
eer men het thema van de finale tot een
<m hoorde verwerken, waarvoor het alle
mogelijkheden bood. Voor een monodisch
„lan was het weinig geschikt. Die fuga
werd dc glorieuze verrassing van de avond.
Eindelijk kwam zij dan toch; wij hadden er
•ia»enoeg twee uur op zitten wachten.
Maar ook de typische psyche van de
ihemata van het eerste deel van het drie
luik dat men moest improviseren, werd
maar zelden raak getroffen; over het alge
meen was het tempo te traag en wist men
te weinig onderscheid te maken tussen het
hoofd- en het neventhema. De eerste en
de derde candidaat leverden echter een
zeer verdienstelijke hoofdvorm: zij werden
echter glansrijk overtroffen door nummer
vijf, die er een sterk stuk van maakte, met
interessante contrapunlische combinaties
en in een tempo, dat de karakteristiek van
het gegeven materiaal ten goede kwam.
Het intermezzo betekende een apart
criterium. Nummer één (Paul Eraly)
maakte er een variatiecyclus van op het
Wilhelmus, wat het gevaar met zich bracht
een disproportie te doen ontstaan in de
conceptie van het geheel. Drie (Piet Kee)
wist een aardig ciialogerend stukje op te
bouwen. Had hij dat in een stevige fuga-
iinale laten overgaan, dan zouden wij hem
een mooie kans gegeven hebben. Vier
(Janine Corajoö) was in het intermezzo
ook niet onfortuinlijk, doch wist met de
finale niet goed raad. Twee (Lionel
Dakers) gaf in het intermezzo het beste
van zijn prestatie. Maar vijf (Louis Toe-
horch) wist het met contrapuntische vaar-
dig.ieid een logisch deel van het geheel te
maken, Een vondst was het voorzeker een
overgang te maken die uitmondde in een
magistrale finale.
De jury, die voor haar beoordeling
steunde op da volgende vijf punten: vorm,
ontwikkeling, registratie, techniek cn
muzikale smaak, kwam na vergelijking der
rapporten tot deze rangorde: 1. Louis Toe
bosch (Breda), 2. Paul Eraly (Brussel). 3.
Piot Kce (Zaandam), 4. Janine Corajod
(Genève). 5. Lionel Dakers (Windsor). De
wisselprijs, beschikbaar gesteld door de
Algemene Vereniging voor Bloembollen
cultuur, is dus gewonnen door de heer
Toebosch, wat iedereen, die zijn prestatie
gehoord en vergeleken heeft, billijk zal
vinden. En nu krijgen we Woensdagavond
de leden van de jury zelf te horen; zij
geven een normaal orgelconcert, maar
bovendien zullen ook Jeanne Demessieux
cn prof. Daxperger elk een improvisatie
ten beste geven. Dat kan interessant
worden. JOS. DE KLERK
ADVERT EN'TIE
Bij K. B. is toegekend dc aan dc orde
van Oranje Nassau verbonden ere-medaille
in goud aan A. A. Smit, wonende tc Haar
lem, procuratiehouder bij dc N.V. verf-
fabriek „Avis" te Westzaan.
Examens
Voor het notarieel examen is geslaagd: D.
G. van Manen te Heemstede, eerste gedeelte.
Eindexamens Da Coslaltweekschool
Geslaagd zijn voor de aantekening Han
denarbeid op de akte L. O. de dames: P.
Hofman, Santpoort; A. M. A. Lamme, T. A.
J. Roest, A. J. Stroes. A. Hock, I. M. Ocke-
loen. G. M. Diemer, W. P. van der Horst tc
Haarlem; L. Oostenrijk, P. C. Hanhart te
Heemstede; A. A. van den Belt te Overveen;
J. Guldenmond te Lissc: L. J. M. van Weeren
te Castricum; E. Steenhuis te Bloemendaal;
en de heren: J. N. Mlom en P. W. Hart te
Haarlem; H. Eikelboom tc Zwartsluis; O.
Vlot en W. Vlot te IJmuiden.
Geslaagd voor het candidaats-cxamen
theologie aan de Gemeente Universiteit in
Amsterdam B. Naessens, Haarlem cn R. van
't Lindenhout. Heemstede; voor het docto
raal examen Engels dc heer A. Verhoeff,
Heemstede.
De 17-jn
rifu ï!"'ye J}osc Kropkowski vit Jersey
Zn Vcreniade Stalen, die dezer
ecu iwi'j :al be:oeken als gast van
bi"vcn vrwuHn", loont, de
XT* mn Je™cy City John V.
meester h'20Ver Arnhe»<- De bvrgc-
Had ,e Jij! afgevaardigd om zijn
lijkje Dlprlit i'^?° lijdens de jaar-
SnllieerdJ tr tcr '^nking van de
Cerde tr?cpc'1' die vielen tijdens dc
slag om Arnhem.
Grote Kerk o- 3 JULI
Rudolf SteiirSh8 concert- 8 uur-
8 p vo°rdracht ,nr. m.
HBS a:
mr. M.
uür:"ÓpïmuchtïhVi?Crlin^n-ui^voerinS'
h* burning Pestk' fv ';The k"'Sht of
spaarne: ,S,raat!oneSVn£V,cV
net spring-
•Jongens" en
ïï-Re»brandf n!Pfad 18 en 8
j:!0;,7 en 9,15 uiir"p!i T roos", 18 j., 2,
V 18 h 2> 4.15 7 lnC: ^ancy gaat naar
"Voorpost in Marokko"'\a °„lUU' Luxor:
Grote Kclk° u!!SDAG 4 JXJLI
fc" iury». 0nlaI orgelconcours
„T|le kni,hPPCrnl!,chtlhcatcr-
ÏÏltThcY°üngVic gaV' ^.Burning
dag'avondvoorst'elih?genf' B,08C0pen:
Onder grotere belangstelling dan voor
een dergelijk hier te lande zo goed als
onbekend stuk verwacht mocht worden,
heeft de Young Vic uit Londen gisteravond
in Bloemendaals Openluchttheater dc eer
ste van een reeks van acht opvoeringen als
onderdeel van het Holland Festival 1951
van de spectaculaire klucht „The Knight
of the burning Pestle" (De ridder van de
gloeiende vijzel) door Francis Beaumont
(en John Fletcher) uit het begin van de
zeventiende eeuw gegeven. Het succes was
buitengewoon groot on de algemene hila
riteit niet van de lucht. In zijn dankwoord
voor het geestdriftige applaus na afloop
bracht regisseur George Devine hulde aan
de leiding van het theater, die het risico
heeft durven nemen nu eens niet een trek
pleister van Shakespeare te kiezen, waar
van het zakelijk welslagen eigenlijk van
tevoren al vast staat.
Als het weer gunstig blijft, zal het risico
echter wel meevallen, want men kan aan
deze drievoudige parodie een aanhoudend,
men zou in de beste zin van het woord
moeten zeggen: een kinderlijk plezier be
leven, mede door de overrompelende kwa
liteit van de vertoning. Ik heb in het pro
gramma een tamelijk uitvoerige samenvat
ting van de wonderlijke cn grillige inhoud
pogen te geven, zodat ik mij hier van dit
deel van mijn taak ontslagen mag achten.
Niemand zai er trouwens enige moeite mee
hebben de in feite eenvoudige loop der
vreemde gebeurtenissen te volgen, ook al
ziet men een voortdurende afwisseling van
twee niet in het minst samenhangende ge
schiedenissen. Deze omstandigheid maakt
juist de eigenaardige bekoring ervan uit.
De vergelijking met een clowneske revue
(men denkt soms aan de kolderfilm „Hcll-
zapoppin" of aan voorlopers van de Marx
Brothers en dei-gelijken) is dan ook zeker
niet misplaatst.
Het gehele stuk speelt in een theater cn
de acteurs van de Young Vic steller, toneel
spelers uit de tijd van Shakespeare voor,
die tengevolge van de inmenging van en
kele toeschouwers herhaaldelijk uit hun rol
vallen. Het is dus louter eer. spel, een dub
belspel van komische onwerkelijkheid.
Regisseur George Devine heeft de moge
lijkheden die daarin schuilen op waarlijk
brillante wijze uitgebuit met een welige
fantasie, die dank zij goede smaak cn gron
dig vakmanschap nergens misplaatste ge
volgen opleverde, die zelfs ogenschijnlijke
flauwiteiten (zoals het dichtvallen van de
vizierklep van een harnas na een stomp
in de maag' van de drager, welk grapje aan
de Nederlandse film „Malle gevallen" her
innert) de glans van wezenlijke humor ver
leent. Een paar voorbeelden daarvan zijn:
het aftellen op de vingers van de vers
voeten bij een onverwachte improvisatie,
het vermoeide reageren op de bemoeizucht
van de toeschouwers en het laconieke op
nieuw beginnen van de onderbroken han
deling, het koddige verstarren bij de tal
rijke interrupties en de tussenkomst van
de souffleur om een eind aan de radeloos
heid te maken.
Aantrekkelijk kijkspel
Deze acteurs voeren een blijspel op, dal
ook alweer een parodie is. Daarin wordt
namelijk niet zo zuinig de clraak gestoken
met de ultra-romantische verzinselen uit
de nadagen van Shakespeare, welke Eliza
bethaanse meester trouwens evenmin aan
een tot in het bespottelijke overdreven na
bootsing ontkomt. De schrijvers (laten wij
het daar maar op houden, al komen de
hoogste deskundigen langzaam maar zeker
tot de overtuiging dat Beaumont de enige
auteur was) nemen op een kostelijke ma
nier de loop met de bedorven smaak van
het toenmalige publiek. Doch zij hebben
deze opzet heel handig gecamoufleerd en
voor alle zekerheid voor een aantrekkelijk
kijkspel gezorgd. In dit opzicht is een ver
gelijking met „Hamlet" leerzaam. Dit werk
heeft zijn populariteit waarlijk niet alleen
te danken aan de voornamelijk door den
kers ontdekte diepzinnigheden, waarover
men trouwens eeuwenlang kan twisten,
maar evengoed aan de parade van min of
meer sensationele elementen: een geestver
schijning, een serie moorden, enkele waan
zinscènes, het twee keer optreden van een
legermacht en een duel. Deze onderhou
dende effecten zijn door Beaumont (en
Fletcher) uitbundig' gechargeerd. En weer
zijn het de op het toneel plaats genomen
hebbende toeschouwers die cle toch al dwa
ze verwikkelingen nog gekker maken. Re
gisseur Devine wist er echter voortreffelijk
De kruidenier en zijn vrouw (Mcrvyn
Blake en Charmian Eyre) nemen een kijkje
op het toneel. Scène uit de opvoering van
„De ridder van de gloeiende vijzel'' door de
Young Vic als onderdeel van het Holland
Festival in Bloemendaals Openluchttheater.
raad mee, al was hij met de bezetting van
het liefdespaar niet bijster gelukkig. De
vrolijke Merrythougt van Keith Michell,
diens helder sprekende echtgenote van
Brenda Saunders, hun belachelijk magere
zoon van John Southworlh, de potsierlijke
Humphrey van Alan Edwards, de opgebla
zen Venturewell van Powys Thomas mogen
met lof worden genoemd. Zij kweten zich
degelijk en met de vereiste zwier van de
moeilijke taak in hun dubbele functies.
Ket optreden van de eenvoudige winkel
bediende Ralph, die zich dooi' zijn losban
dige verbeelding op sleeptouw laat nemen
en als dolende kruidenier in de onzinnigste
avonturen stort, vormt een hoofdstuk
apart. Alle respect voor John Garley als
deze tweede Don Quijote (het voorbeeld
van Cervantes is onmiskenbaar) zonder
boven het alledaagse verheven allure. Zijn
gevecht met de als het monster Barbarossa
vermomde barbier, zijn ontmoeting met de
tot Oosterse prinses gepromoveerde werk
ster en vooral zijn inspectie van de vol
slagen ridicule burgerwacht vormden even
zovele hoogtepunten van deze uitmuntende
voorstelling. Dc erepalm gaat echter naar
Charmian Eyre, de vrouw van de kruide
nier, die met haar echtgenoot (een voor
beeldige rol van Mervyn Blake) voort
durend invloed op de gang van zaken uit
oefent onder het motto: de klant betaalt,
de klant is koning. Haar bedillerige toon
en haar bemoeiziek dribbelen, het was
allemaal even precies van pas.
Doch per slot van rekening is het George
Devine, die alle touwtjes van dit theater
met levende marionetten heeft bediend,
aan wie de hoogste waardering toekomt.
Want deze leden van de Young Vic zijn
over het algemeen bescheiden talenten, die
nog aan het begin van hun ontwikkeling
staan. Zij vormen tezamen een hecht en
semble, bewegelijk en licht van toets. De
grappige décors van Vivienne Kernot, die
hier geenszins misstaan, berusten op een
ruimschoots tot het vermaak bijdragende
vondst en haar costuums verdienen al
evenveel waardering. De goed-klinkende
muziek van Clifton Parker wordt gespeeld
door Audrey Webster (harp) en Henry
Stuart (fluit).
Men late zich deze laatste gelegenheid
om de Young Vic aan het werk te zien niet
ontgaan. DAVID KONING
ADVERTENTIE
Peter van Steen, Alarm in de spiegel
Wereldbibliotheek. Amsterdam.
De verhalen in dit boekje, dat aan Willem
Elsschot is opgedragen, worden vooraf
gegaan door een citaat van die schrijver,
waarvan cle eerste zinnen zijn: „Peter van
Steen is dc verpersoonlijking van dc opstan
digheid. niet alleen tegen de tyranic. maar
tegen alles wat laag is, gluiperig, laf of half
slachtig. En zijn opstandigheid is niet, als
bij de meesten onzer, van voorbijgaanden
aard". Deze kenschetsing wordt door de ver
halen zelf bevestigd. De meeste figuren die
erin optreden zijn woest opstandig, tegen het
menselijk lot in het algemeen of legen hun
eigen lot, en Van Steen spaan geen woorden
van het zwaarste kaliber om hun gezindheid
te vertolken. Zijn verontwaardiging is boven
verdenking, en de felle onverzoenlijkheid in
zijn loon is nergens onecht. Anderzijds biedt
hij geen nieuwe gezichtspunten cn opent
geen nieuwe gevoelsbronnen. voornamelijk
doordat de menselijkheid, in naam waarvan
hij opstandig is, zo weinig tot haar recht
komt. Het is tegenwoordig ongetwijfeld een
bekend standpunt dat ieder aanvaarden van
of berusten, in welke vorm van lijden ook,
huichelarij of lafheid is; maar niettemin
moet wie van dit standpunt uit wenst te
schrijven opnieuw duidelijk maken, wat zijn
persoonlijke bijdrage is aan deze extreme
leer. Neemt hij die moeite niet, dat blijft hij
afhankelijk van 's lezers geneigdheid om net
als hij te denken en hoop op een vernieuwd
inzicht is er dan in geen geval.
Het gebrek van deze verhalen is er dus
vooral ccn van originaliteit, aan onvervang
baarheid. Juist om de echtheid cn de kracht
van Van Stccn's opstandigheid betreurt men
dat zijn uitdrukkingswijze zo weinig beweeg
lijkheid heeft. Wanneer hij niet in de eerste
plaats hard wil slaan vloeit er veel meer
leven in zijn verhaal, zoals in Onbereikbare
Kameraad, over een geleerde die voor men
selijke vriendschap cn liefde te egocentrisch
blijkt en dan probeerd een aap geheel naar
zijn eigen inzicht tot levensgezel op te
voeden. S. M.
EEN BLAUWE MAANDAG
Van de reeks uitdrukkingen waarin het
woord blauw voorkomt, moet zeker
worden genoemd: een blauwe Maandag,
aanvankelijk: een Maandag die niet
meetelt als werkdag, later ook: een
korte tijd. Men zegt het in het bijzonder
van de tijd gedurende welke iemand
op een bepaalde plaats woont. Som
migen menen dat blauw hief de, ook
in andere uitdrukkingen voorkomende,
betekenis heeft van: onbetekenend, ge
zocht. Vroegr sprak men nl. van blauwe
praatjes, blauwe verontschuldigingen
e.d. Anderen zien er een herinnering in
aan het Middeleeuwse kerkelijke ge
bruik op de Maandag voor het begin
van de Vastentijd de beelden in dc kerk
met blauwe doeken te behangen. Maar
het feit, dat ook wol gesproken wordt
van dc blauwe weck (de laatste week
van de maand, waarin zij die een
maandsalaris ontvangen, niet veel meer
in huis hebben) pleit voor de eerste
verklaring.
V.J
Beeldende kunst
Het eeuwenoude
Gotische stadhuis
van Middelburg,
dat tijdens de oor
log verwoest werd,
begint geleidelijk
in zijn oorspronke
lijke glorie te her
rijzen, al moet er
nog zeer veel werk
verricht worden.
Op de foto een
fraai détail van. hel
gebouw: de toe
gang tot hel raad
huis, die thans bij
na gereed is.
Generaal Ridgway heeft een instemmend antwoord gezonden op het voorstel der
opperbevelhebbers van de strijdkrachten in Noord-Korea om over de wapen
stilstand te onderhandelen in Kaesong. Het einde van de Koreaanse oorlog tekent
zich af. Wanneer deze komende wapenstilstand gevolgd zal worden door een
regeling van de Koreaanse politieke kwestie, zal een element van gevaar ver
dwenen zijn uit de betrekkingen tussen de grote mogendheden. Ofschoon er nog
tal van elementen in die betrekkingen zullen overblijven die de spanning op politiek
terrein op het enerverende peil van de laatste jaren zullen houden, zullen de
gevolgen van zulk een Koreaanse oplossing zich toch in brede kringen manifes
teren. Er zijn twee landen die door het wegvallen van acuut oorlogsgevaar hun
gedragslijn tegenover de buitenwereld zullen moeten herzien, namelijk Duitsland
en Dapan, de voormalige vijanden van de weieldwijde alliantie van 1940.
Generaal MacAfthur heeft van de Ja
panse capitulatie af in hel rijk van de
„Goddelijke Keizers" een straf en conse
quent bewind gevoerd, dat voor de helft
berekend was op een liquidatie van de
anti-Amerikaanse drijfveren in Japan,
voor de andere helft op inschakeling van
het Japanse potentieel in de Aziatische
machtsconcentratie van de Verenigde Sta
ten. Toen de Russische opdringerigheid in
Azië vaste vormen ging aannemen en de
Chinese communisten met Moskou's hulp
er in slaagden de Kwomintang en daarmee
de resten van een pro-Amerikaanse re
geringsformatie uit China te verdrijven,
werd de noodzaak om Japan tot een Ame
rikaans bolwerk in het Verre Oosten te
maken zo duidelijk, dat MacArthur blanco
volmacht kreeg om deze noodzaak te ver
wezenlijken.
Maar toen de communistische invloed
via de Noord-Koreanen zelfs buiten het
Chinese continent barstte, werd de Japan
se politiek van MacArthur zo urgent dat
dezelfde generaal de aangewezen persoon
leek om deze bedreiging die met de
wapenen moest worden gekeerd van
Tokio uit te leiden.
Japan en Korea raakten in handen van
een en dezelfde persoon, die met voorbij
zien van instructies uit Washington een
eigengereide strategie ging voeren in geheel
Azië, om zodoende volgens eigen inzichten
de machtsverhoudingen in het Verre Oos
ten te herstellen.
Dat deze politiek faalde, mede omdat
Amerika's bondgenoten de noodzakelijk
heid van een algehele herziening der ver
houdingen in Azië inzagen, was het gevolg
van het feit dat MacArthur uitging van
een foutieve overtuiging: De overtuiging
dat Japan zou worden geaccepteerd als
machtsfactor in het Verre Oosten.
Deze overtuiging werd allerminst gedeeld
door Engeland en India, die wel op zeer
sprekende wijze uiting gaven aan hun
afkeer van een nieuwe Japanse hegemonie,
al zou die dan ook aan Amerikaanse ban
den liggen en door Amerikaanse waar
nemers worden beteugeld. Tenslotte zag
men te Washington in, dat in het Verre
Oosten teveel spanningen zouden ontstaan
tengevolge van het volvoeren van Mac-
Arthur's plannen. De generaal werd afge
zet en de politiek van Washington werd
meer gelijkgeschakeld met die van de
bondgenoten. Een indirect gevolg daarvan
is ongetwijfeld de ontwikkeling in de rich
ting van een wapenstilstand cn een vrede
in Korea geweest.
Hieruit volgt echter, dat Japan nu
zonder de vriend en beschermer MacAr
thur niet langer profiteren kan van de
uitermate gunstige situatie waarin het ten
tijde van de oorlogsdreiging verkeerde. Als
de Koreaanse oorlog ontaard zou zijn in
een Chinees-Amerikaans conflict, zij het
op beperkte schaal, dan zou Japan uit deze
omstandigheid een voordelig cn snel vredes
verdrag hebben kunnen slaan, dat er in de
eerste plaats op gericht zou zijn geweest
om Japan volledig op te nemen in de
Amerikaanse sterkte, doch begeleid zou
zijn geworden door het verschijnsel van
wederopstanding: Ongetwijfeld zou er een
Japans leger zijn gekomen cn wellicht een
Japanse bewapeningsindustrie. De voorbe
reidingen voor zulk een overhaast Japans
vredesverdrag waren al in een vergevor
derd stadium. Aan herstelbetalingen zou et-
in dat verdrag weinig ruimte zijn besteed
natuurlijk niet, want een sterk Japan
zou een eerste eis zijn geweest. Het ont
werp hield niet eens militaire of economi
sche beperkingen in. Wie de ondertekena
ren zouden zijn geworden, werd ook niet
als belangrijk beschouwd Rusland en
communistisch China zouden niet in aan
merking zijn gekomen voor de onderhan
delingen of de ondertekening.
Thans is de toestand enigszins veranderd.
Japan zal er op moeten rekenen dat de
bondgenoten van Amerika strenger eisen
zullen gaan stellen en niet over het één-
nachts-ijs van een-vluchtig verdrag zullen
willen gaan. Spoed is niet meer het alles
beheersende tenzij zich in dc Aziatische
situatie een nieuw element van dreiging
zou gaan voordoen, wat weer in de Japanse
kaart zou spelen.
Geen wonder dat men in Japan moeite
doet om het vredesinitiatief van Rusland
als een diplomatieke zet te ontmaskeren.
Een woordvoerder van het Japanse mi
nisterie van Buitenlandse Zaken heeft te
Tokio verklaard van mening te zijn dat
het Russische voorstel voor een staking dei-
vijandelijkheden in Korea is bedoeld om
het sluiten van een vredesverdrag met
Japan te vertragen.
De woordvoerder zeide dat het Russische
aanbod ten doel heeft de internationale
noodzaak, om tot een vredesverdrag met
Japan te komen, minder dringend te ma
ken. „Een wapenstilstand in Korea en de
daaruit voortvloeiende vermindering der
internationale spanning zouden mogelijk
tengevolge hebben dal Groot-Brittannië,
de Philippijnen cn enkele andere staten
strengere vredesvoorwaarden voor Japan
zouden willen doen vaststellen," aldus de
woordvoerder.
Dc Japanse regering is inmiddels afge
treden. wat ongetwijfeld een onmiddellijk
gevolg is van het besef der Japanse politici
dat men zich tegenover de bezetter op een
nieuwe koers moet beraden. Het is niet zo.
dat dc Amerikanen tengevolge van de Ko
reaanse vredcsverwachlingcn dadelijk ge
neigd zullen zijn hun herbewapening en
defensieve taktiek op te geven, doch on
miskenbaar zeker is het dat de invloed der
bondgenoten op de algemene bcleidskoers
versterkt is geworden cn deze bondgenoten
zijn het, die Japan heeft te vrezen. De
mogelijkheid dat Amerika volgens eigen
inzichten radicaal tewerk kan gaan en zijn
medestanders „op sleeptouw" neemt bij
belangrijke concessies aan de voormalige
vijanden, zijn verkleind.
Ditzelfde geldt eigenlijk evenzeer voor
Duitsland, al is dc kwestie van Europa's
defensie niet. direct afhankelijk van de
situatie in Azië. Een afnemen van het
oorlogsgevaar zal onvermijdelijk de Weste
lijke bondgenoten van Amerika critischer
en stroever maken ten opzichte van de
vroegere vijand, die zijn politiek, gebaseerd
op het feit dat men zijn potentie en wel
willende medewerking nodig had, zal moe
ten veranderen om daar te geraken waar
hij op gemakkelijke manier meende te
komen door de meningsverschillen tussen
degenen, die eertijds in gesloten gelederen
tegen hem optrokken. J. L.
De Vereniging ter bevordering van beel
dende kunsten in de gemeente Velsen „Fe
lison" heeft een begin gemaakt met haar
werkzaamheden en een kleine tentoonstel
ling' georganiseerd in twee zalen van de
openbare leeszaal. Het is een aardige col
lectie van kunstenaars uit Velsen en om
geving. Er zijn bekenden, zoals J. B. Kamp,
wiens begaafdheid in kerk-interieurs en
bloemen-stillevens hier niet nader gepre
zen behoeft te worden. Er is ook veel ro
mantiek: het als parelsnoer glanzende
Spaarne van J. van der Borden, de Stil
levens van 't Hart, het in een gouden nevel
badende Rijngezicht bij Oosterbeek van H.
J. Calkoen, het eveneens voortreffelijk
gebouwde „Afgraving bij de St. Pieters
berg" van mevrouw M. cle Crasto Heinen.
Maar er zijn ook inzenders die van een
verlangen naar het moderne blijk geven.
A. Schouten bezit een rijk palet. Zijn
„Tunnelbouw" heeft méér kleur-conccn-
tratie dan het „Meisje met bloemen" of de
„Man met bloemen". Deze werken bergen
kwaliteiten en getuigen van een sterke wil.
W. A. Oepts brengt landschappen die iet
wat Indisch van visie zijn. Fel-rode of
blauwe boomstammen, te scherpe schadu
wen verrassen eerst even, maar vermoeien
de beschouwer spoedig. Wij bewonderen
onderdelen, zoals de appelbloesem („In de
tuin van de Pastoor") of de frisse perspec
tief van een kerkgezicht cn erkennen gaar
ne dat W. A. Oepts een persoonlijke stijl
bezit, die echter het gemaniëreerde dient
te vermijden. Sterk is ook het werk van
Oh. Bartels. Een mengsel van grauw-groen,
loodgrijs en donker-groen dient om een
„Kerkgang in Friesland" te suggereren.
Een meesterlijk aangegeven triestheid,
waarin de moeizaam gebogen kerkgangers
over de wegen en door dc bagger ploeteren.
Bartels maakt ook goede stillevens.
Zo is er op deze eerste Velser tentoon
stelling veel te genieten: er zijn nog knappe
tekeningen (onder meer van H. F. Lith) en
men vindt er een aardige verzameling van
klein beeldhouwwerk. J. van der Borden,
"jftevrouw J. B. Ducro-Kruyer cn P. M.
Gravelein zijn hinrvan de inzenders.
SCHMIDT DEGENER.
Een kleine groep Haarlemmers is de vo
rige week de gast geweest van het Engelse
stadje Friern Barnet bij Londen. Via de
Nederlandse ambassadeur in Engeland
kreeg de Nederlandse Reisvereniging een
uitnodiging om een aantal van haar leden
voor enkele dagen een bezoek te laten
brengen aan Friern Barnet. De keus viel
op Haarlem en de heer H. S. van den Bos
werd belast met de organisatie van de
tocht. Van de drie-en-vijftig mensen die
zich hadden opgegeven zijn er lenslotten
negen-en-dertig meegegaan: men was cle
mening toegedaan dat het in Engeland
niet zo bijster rooskleurig met het eten ge
steld was. Maar de Haarlemmers die er
een optimistischer gedachte over hadden
en zich dan ook niet hebben laten af
schrikken, hebben van hun trip naar
Friern Barnet geen spijt gehad. Zij wer
den er ondergebracht bij particulieren die
zich iedere dag hebben ingespannen om
hun gasten zo veel mogelijk te laten zien
cn te genieten. Naast cle officiële ontvang
sten ten staclhuize werd onder meer een
bezoek gebracht aan het Festival of Bri
tain en tal van Londense bezienswaardig
heden.
Het cabaretgezelschap van Chiel de Boer
zal gedurende October en November een
tournee voor de B.P.M. door Indonesië ma
ken met een bloemlezing uit de onder de
titel „Gaat u even mee.in het afge
lopen seizoen uitgezonden radioprogram
ma's. Er worden in totaal 28 voorstellingen
gegeven op Java, Sumatra, Borneo en
Nieuw-Guinea. Het reisgezelschap zal be
staan uit" cle dames Dini van Arnstel en
Ka tja Berndsen en cle heren Chiel de Boer,
Swen Smeele, Moestafa, Peter Aryans en
een begeleider.
Uit dc Opregle Haarlemsche Courant
van 3 Julij 1851
Dc heer Poitevin en zijne echtgenote
zijn te Parijs, gezeten in een vierwielig
rijtuig, bespannen met twee paarden,
wei een en ander stevig was vastge
maakt aan eene luchtballon, opgestegen.
Zij zijn op het punt geweest, om boven
.het bosch van Boulogne, spoediger neder-
tedalen, dan beraamd was, doch, door
het tijdig uitwerpen van ballast, is de
ballon opnieuw en zeer aanmerkelijk
gerezen Zij zijn 40 kilometer van Parijs
te land en behouden te Passy te huis
gekomen. Zekere Darville wil opstijgen
met twee zijner zonen, die voorzien van
vleugels van 15 voeten, met lijnen aan
zijne luchtballon moeten zijn verbon
den, en alzoo het vliegen der vogelen
zullen nabootsen: denkelijk ter her
haling van eene proef, welke voor vele
jaren door den oostenrijkschen mecha
nicus Degen is genomen en alleen in
besloten gebouwen schijnt te zijn ge
lukt.