t het
vacantie-weer?
mei het beleid van minister Stikker
r
Ja.' w uur-
Haarlemse schilder met zeilscheepje
naar Franse Westkust
De juryleden concerteerden
op orgel van de Grote Kerk
De kleine wereld
M
OR
Tegenover Stalins meedogenloosheid
'lebben we stalen zenuwen nodig
redacteUT'
SwSSk van dc were,d s
0^»luchSh°SRI^G 5 JULI
JS.Wïïï-
I
PEAU DE PECHE
Overgordijnstof
1 20 breed
Haarlemse kinderen
vroeger naar school
Heringa Wathrich
HAARLEM
BLIKSEMAFLEIDERS
Bewogen verleden
Holland
Festival
.J
Het Residentie-orkest onder
leiding van Vittorio Cui
Avond van klassieke dans
met Tamara Toumanova
Spion
Spaarnwoudse melkhandelaar
bediende klanten in Heemstede
po
XDEÜD
AC 5 JULI 1951
Eerste Kamer verklaart zich accoord
ci ikker begon gisteren inde
Minister SU gen uiteenzetting, die-
Eerste Kan:er] t uitkomen, dat ons bui-
nende om ,e.'?te" -ninkt gelijk de heer
t?n!and5 beweerd - °P twee §edfchten'
Ai?» naQc n fcJte overleg gaande, los van
InK0re,a' h stempel dat men er eventueel
het ju"dl ^ffkken. Het is een gerecht-
op zou wiUendi'.1 het ]and wordt ver-
vaardiKSafschuwelijke, en in men-
scheurddoo- ee 0ns land is grote
sonlevens schuidigd aan de Neder-
aggressie ^ren, na reeds vele ver-
0pttSn in builen de UNO, een
geefse aan de strijd een eind
^If Terioops gewagende van hetgeen
te maken. Tei conferentie van de
heeft voorgedaan,
P'aaWerV!S .pel" in de koude
dat we wel
oorlog. de stalen mede-
en clSline van Rusland
^wShSairopese en Atlanti-
organisaties alsmede die van de UNO
Ste aan goede internationale
Swer'dng. Het gaat er voor de landen
Com om, om de oude beschaving te
In Voor het blijvend beveiligen van
tólomst moet de leiding blijven
1 honden en aan die leiding ont
leek! nog "wel wat. Nieuwe inspiratie en
Sc initiatieven zijn dringend nodg
Sand heeft èn ten aanzien van de
g a "samenwerking èn ten aanzien van
naci van Brussel lofwaardig initiatief
£öag gelegd. Na deze loftuiting aan
KSten volgde er een aan het adres van
JS van Europa. In de huidige con-
J£e in Europa is echter een merkbaar
ar elegen in de zeer kleine meer
heden soms zelfs minderheden, waar-
Jee de verschillende regeringen moeien
werken. Terloops zij hier opgemerkt dat
„,r Stikker in dit deel van zijn betoog ken
nelijk al te zeer over het hoofd zag, dat de
binnenlandse politieke tegenstellingen m
aanmerkelijke mate niet de internatio
nale vraagstukken raken. Dit bleek ook
wel uit sprekers slotsom, dat gelukkig uit
al de jongste verkiezingen bleek, dat de
marge van hen, die zich tegen het commu
nie keren. groot is. Intussen blijft waak
zaamheid tegen anti-democratische richtin
gen vereist.
Nederland zal, mits eensgezind, zijn moei
lijkheden kunnen overwinnen en ware dat
niet doenlijk, dan zouden wij zeker van
anderen steun krijgen, zo zei de minister.
In Benelux-, in Europees èn in Atlantisch
verband moeten wij, met bereidheid tot het
brengen van offers, samenwerken in het
belang van de vrede.
De heer v. d. Kieft kreeg de verzekering,
dat er gestreefd zal worden naar de schep
ping van een zelfstandig en onafhankelijk
orgaan voor de beoordeling van kwesties,
waarbij de rechtspositie van de ambtena
ren van de buitenlandse dienst in het spel
k Maar tenslotte moet de minister van
Buitenlandse Zaken bij machte zijn, onder
eigen verantwoordelijkheid tegenover de
volksvertegenwoordiging, dergelijke func
tionarissen heen te zenden als zij niet op
hun plaats blijken te zijn. Bij de minister
tan Financiën liggen voorstellen ter ver
hoging van de verblijfsvergoeding van
hoofden van diplomatieke posten, opdat
zax
ucii vctii uipiuuicuitrtvc j'uaieu, uyi
niet genoopt zullen zijn uit eigen z
bii te betalen!
De kor sommigen gekoesterde vrees, zo
vernam men vervolgens, dat de kleine lan
den zich in de Noord-Atlantische samen
werking de wet door Amerika voorgeschre
ven zien, is niet gegrond. Juist doordat er
wel degelijk overlegd tfordt, is de opbouw
der gezamenlijke defensie heel wat minder
snel gegaan dan anders het geval geweest
zou zijn.
Europese defensie
De verdediging van Europa is in de eer-
s'e plaats een Europese aangelegenheid, zo
di minister Stikker, om er echter op te
laten volgen, dat de vorming van een Euro-
pees leger een vertraging veroorzakende
omweg zou kunnen zijn en men het doel
Directer bereikt door collectieve verdedi-
pg in Atlantisch verband. Vervolgens
kwam de minister weer bij Korea terecht.
Onomstotelijk staat vast, dat de Noord-
oreanen een jaar geleden tot aggressie
ADVERTENTIE
zomerde da?'i Cn beschikken over
Jan maar riïi w,?nneor het ons uitkomt en
^tW'ttrminrw" 0p de dagen> dat wij voor
wïïiii" lnteres?c hebben! Dat zouden
^ïvSPnmfr,hl4crin beeft nie mens
Wid maak hrt i a 1S maar Roed ook-
^reefnaar i -mens met het weer
«■.Ivl,s nnor de zin
dMr Nianeijert Koffie6" de zin maken
Princess- c Gah fi011 TDhee le schenkcn-
dageliikti w ?n Paarsmerk-koffie
31 liet, dat U daarhii en VGrgeet voor
zichtige Safira t fgemerkt voor het
Bat gèweldi? mn t e k sPaaU.
fi uT-r d°°r en door vlekvrije
p, die zich on Jge"°P de waardepun-
j Thee bevindend N1«"«er'. kof-
kuinledie°Lgf." ,?eschenkenlijst hebben,
GronhVnaMafg/ratis bd NiG"
{tl!rijgen. (dal adres 's voldoende)
%uda
Pestle" (Youn'o Via W11 of the bur-
ijongens" en° uur" Spaarne:
2-'°, 7 en gifL'r pnngWonder'\ 14
Hals: „Wilde
in Ma2, tl15,7 en 915'£"7 g3at naar Ri0"'
C«ÏT°"a 13 j 2l5 r4?Lf,UX7°r: -Voorpost
b. „Manon« ig ,a'_ 4;30. 7 en 9.15 uur.
Yilfttf the Burn in Ioemcndaal: The
zijn overgegaan, zo voegde hij de heer
Schalker (comm.) toe.
Minister Stikker, er aan herinnerend, dat.
het Westelijk blok reeds herhaaldelijk het
initiatief had genomen om te trachten de
strijd in Korea te doen eindigen, verheugde
er zich over, dat thans snel was ingegaan
op de van de zijde der aanvallers getoonde
neiging om de oorlog te doen ophouden.
Vurig hoopte de minister, dat de onder
handelingen tot vreedzaam resultaat zullen
leiden.
Onjuist achtte de bewindsman het de
UNO als waardeloos te beschouwen. Zeker,
zij is nog allerminst een volkomen inter
nationale rechtsorde, heeft tal van teleur
stellingen opgeleverd, maar toch is zij. wel
iswaar langzaam, voortdurend groeiende.
In de afgelopen jaren heeft zij allerlei, een
jaar of 15 geleden nog ondenkbaar geachte
resultaten opgeleverd. Een kritiek, gelijk de
heer Algra had laten horen, was juist nu
al zeer ongegrond, als men bedankt hoe de
UNO de leiding heeft genomen om met
behulp van een collectieve strijdmacht
tot dusverre een ongehoord feit in de ge
schiedenis de weg aan de aanvallers te
versperren (Korea
.Verenigde actie voor vrede" hebben we
nodig. De verschillende vormen van Euro
pese samenwerking, het Atlantisch Pact, de
UNO, zij hollen elkaar niet uit. doch vullen
elkaar aan en dienen hetzelfde oogmerk:
samenwerking voor de vrede.
Zonder hoofdelijke stemming, met aan
tekening van het communistisch tegen,
ging de begroting er door.
ADVERTENTIE
terra, groen, bruin
KRUISSTRAAT 11
HAARLEM TELEFOON 11491
Alleen voor dit jaar
toestemming
Aan Haarlem is toestemming gegeven om
voor het schooljaar 1951-1952 de leeftijd
voor kinderen die toegelaten kunnen wor
den tot het lager onderwijs, te vervroegen.
Anders werden voor September kinderen
ingeschreven, die met 1 October 6 jaar zou
den zijn. Nu mag dit met kinderen die
uiterlijk 1 Januari 1952 6 jaar worden.
De toestemming geldt alleen voor het
schooljaar 1951-1952.
Onder deze regeling vallen zowel de
openbare als de bijzondere scholen.
ADVERTENTIE
DE HAARLEMSE KUNSTSCHILDER
FRANS VERPOORTEN zal binnen
kort met een eigen zeilscheepje uit
IJmuiden vertrekken voor een reis naar
de Franse Westkust, waar hij de vissers
havens gaat bestuderen en schilderen.
Zoals de schilder ons dezer dagen aan
boord van zijn schip vertelde, is hij daar
reeds enige keren geweest, doch dat waren
maar korte bezoeken, die hem niet in staat
stelden zich geheel in zijn onderwerp te
verdiepen. Nu stelt hij zich voor daar ruim
een half jaar te gaan wonen, samen met
zijn vrouw en kinderen, in hun zeewaardig
huis.
Verpoorten heeft bijzonder veel belang
stelling voor alles wat met het zee- en
vissersleven te maken heeft. Verscheidene
werken, zoals „Vissershaven", „Schepen in
Blankenberghe" en „Havengezicht" getui
gen van deze voorkeur. Momenteel zijn er
enkele te zien in de bovenzaal van het
Frans Halsmuseum.
De Haarlemse schilder is een bewon
deraar van Hiëronymus Bosch.
Toen het vaartuig waarmee de reis ge
maakt wordt, gedoopt moest worden, kreeg
het de naam van deze meester in de schil
derkunst.
Dit schuitje heeft al een hele geschiede
nis achter de rug. Het werd gebouwd in
Noorwegen en diende lange tijd als sloep.
Later kwam het in bezit van een drietal
Haarlemse jongelui, die het „De Zeewolf"
noemden en er de vorige zomer van IJmui
den naar Vlissingen mee wilden varen.
Helaas liep hun schip in het Krabbegat,
in de Oosterschelde, aan de grond en de
bemanning kon het niet meer los krijgen.
Tenslotte kreeg zij assistentie van de red
dingboot „Maria Blankenheim" uit Veere.
Later bleek dat „De Zeewolf" een lek had
V
Tot besluit van het improvisatie-concours
in de Grote Kerk met de Rembrandt-
tentoonstelling het Haarlemse aandeel in
het Holland-Festival werd Woensdag
avond onder veel belangstelling een orgel
concert gegeven door de drie juryleden.
De Franse organiste Jeanne Demessieux
kwam het eerst aan de beurt met de
Prélude en Fuga in a van Bach, in een zeer
vlot tempo gespeeld. Vervolgens vertolkte
zij de Choral nr. 2 (in b) van César Franck,
alle geschikte middelen van ons oude orgel
uitbuitend die het romantische karakter
dezer muziek konden dienen. En ten slotte
gaf zij een improvisatie ten beste op een
thema haar verstrekt door dr. Anthon van
der Hoi'st, dat gevormd was uit de letters
van de naam der organiste. Als ge nu toe
vallig Bach heet, dan komt zo'n kunstje
prachtig uit cn het. is dan ook niet te ver
wonderen dat de grote Cantor uit Leipzig
vaak zijn signatuur in muzieknoten gezet
heeft. Maar als ge Demessieux heet, dan
wordt het een chromatisch geval met
vreemde sprongen. Doch ook zo'n thema
kan in pittig rhythmisch verband interes
sant worden en verrassende mogelijkheden
bieden. Jeanne Demessieux heeft er een
fabelachtige prestatie mee geleverd, luimig,
spiritueel, in kleurige lichte tinten; vooral
ae eerste helft werd heel tintelend gehou
den. Later liet zij haar muzikaal betoog,
hoewel het ,,gio-coso"-karakter er in be
warend, uitgroeien naar de magistrale
klank van het volle orgel. I-Fet was knap en
super-muzikaal!
De organist Louis Toebosch uit Breda heeft
Woensdagavond uit handen van Haarlems
burgemeester mr. P. O. F. M. Cremers de
wisselprijs voor improvisatie op orgel..De
Zilveren Tulp" ontvangen. Foto: De bur
gemeester feliciteert de winnaar met zijn
prijs. Daarachter van links naar rechts de
deelnemers Piet Kee (Zaandam), Paul
Eraly (Brussel), Lionel Dakers (Windsor)
en Janine Corajod uit Genève.
Prof. Ludwig Daxperger, de dom-orga-
nist uit Linz (Oostenrijk) gaf een duide
lijke, dus goed geregistreerde uitvoering
van een Suite van Gottlieb Muffat en wist
te imponeren met de Toccata en Fuga in d
van Max Reger. Hij besloot met een vrije
fantasie op thema's uit drie Bruckner-
symphonieën.
Dr. Anthon van der Horst speelde zijn
„Suite in modo conjuncto", een technisch
buitengewoon zware opgave voor de exe
cutant en zwaar ook voor de niet ingewijde
toehoorder, maar buitengewoon interessant
voor de kenner die in staat is de oplossing
van de aan de orde gestelde muzikale pro
blemen in deze compositie te volgen. Het
werk klonk in een mooie klare registratie.
Welk een rijkdom van klank ons oude
orgel inhoudt moest wel iedereen opvallen
in de dialoog tussen bovenwerk en rug
positief (een combinatie van twee toon-
geslachten) waarin al het kristal en het
zilver uit de pronkkast het positief
van het instrument werd uitgestald.
Huldiging in het stadhuis
Het Haarlemse orgelfestijn kreeg nog een
feestelijke „coda" in de hal van het stad
huis, waar de Bronzen Tulp, geschonken
door de Algemene Vereniging voor Bloem
bollencultuur, zou worden uitgereikt aan
c!e winnaar van het concours van Maandag
avond. Aanwezig waren onder meer de
Oostenrijkse gezant, een vertegenwoordiger
van de Commissaris der Koningin in de
provincie Noordholland, een wethouder uit
Breda, het dagelijks bestuur der gemeente
Haarlem, met aan het hoofd mr. P. O. F. M.
Cremers, mededingers en juryleden van de
wedstrijd, de leden van het organisatie
comité en vele andere genodigden.
Wethouder D. J. A. Geluk heette allen
hartelijk welkom en gaf vervolgens een
^beknopt overzicht van deze actie voor de
verheffing van de orgelcultuur welke, ge
zien de belangstelling uit het land en ook
daar buiten, geslaagd mag worden ge
noemd. Spreker maakte even gewag van de
moeilijkheden die te overwinnen waren,
over de toelage van de gemeente, de gift
van de Algemene Vereniging voor Bloem
bollencultuur, de moed en het vertrouwen
van Haarlems Bloei, welke stichting het
risico op zich nam, en dankte de deel
nemers en de juryleden voor de rol die zij
in deze artistieke manifestatie gespeeld
hadden. Ten slotte sprak de heer Geluk de
hoop uit dat deze wedstrijd als een jaar
lijkse traditie zou kunnen worden voort
gezet.
Alvorens de Bronzen Tulp aan de heer
Toebosch uit te reiken, sprak burgemeester
Cremers woorden van dank tot Haarlems
Bloei, tot het Comité en tot allen die tot
het welslagen hadden bijgedragen. Spreker
gaf vervolgens een welbegrepen typering
van de organist als de kunstenaar die het
zonder applaus moet stellen en ongezien,
gedoken achter de speeltafel van zijn mach
tig instrument, meestal voor de zwaarste
taak gesteld is. In geestige bewoordingen
huldigde hij de winnaar, Louiz Toebosch en
stelde hem in het bezit van de wisselprijs.
Louis Toebosch diende welbespraakt van
antwoord en dankte uit naam van alle
mededingers de heer Henk Lasschuit voor
zijn voortreffelijke hulp bij het registreren.
De wethouder uit Breda, de woonplaats
van de heer Toebosch, bracht hulde aan
de winnaar die uit het cultuurrijke
Maastricht stamt en schetste diens be
langwekkende carrière. Namens het ge
meentebestuur van Breda werd aan de heer
Toebosch een grote lauwerkrans aange
boden. Ook de heer P. Koen, secretaris van
het uitvoerend comité, werd even in het
zonnetje gezet.
Nadat de erewijn gedronken was trok
het gezelschap naar de onderaardse gewel
ven van Teisterbant, waar voorzitter God
fried Bomans met een luchtige toespraak
de winnaar van de wedstrijd als blijvende
herinnering een fraai achttiende eeuwse
gravure, voorstellende de Haarlemse Grote
Markt, aanbood uit naam van de sociëteit,
die haar kracht put uit dezelfde bron die
de winnaar zijn succes deed verwerven.
JOS. DE KLERK
Het Residentie-Orkest concerteerde
gisteravond in het Kurhaus te Schevenin-
gen, wederom onder leiding van een
vreemde dirigent. Het was de Italiaan
Vittorio Gui, die in verscheidene Europese
steden reeds als gastdirigent is opgetreden.
Het oorspronkelijk vastgestelde program
ma voor dit concert, dat gegeven werd als
onderdeel van het Holland Festival 1951,
bevatte behalve werken van Marcello,
Haydn en Brahms, ook de Vierde Sym-
phonie van G. Francesco Malipiero. Dit
werk werd geschreven in 1946. Het be
hoort dus tot de modernste composities en
juist omdat het een schepping is van een
der belangrijkste hedendaagse componis
ten zou een kennismaking zo welkom zijn
geweest. Het heeft helaas niet mogen zijn.
..Tengevolge van technische omstandig
heden", zo werd vermeld, kon de uitvoe
ring van Malipiero's symphonic niet door
gaan. Zij werd vervangen door Wagners
..Siegfried-idyll" en de ouverture tot
„Oberon" van Carl Maria von Weber. Met
de zeventiende-eeuwse muziek voor strijk
orkest van Benedetto Marcello, de Derde
Symphonie van Brahms en het Concert
voor hobo van Haydn kwam er nu een
censervatief programma, dat een onrustige
opeenvolging van allerlei muziekstijlen
vertoonde.
Vittorio Gui beheerste die stijlen echter
uitstekend. Hij is als dirigent een voor
treffelijk vakman, die zich in dienst weet
te stelien van de muziek. Hij streeft niet
naar uitvoerings-sensaties, die de verering
van zijn persoon beogen. Hij staat eerlijk
tegenover de door hem vertolkte werken
en geeft de muziek eenvoudig en waar.
Als persoonlijke eigenschap treedt daarbij
een grote voorliefde voor instrumentale
kleurschakeringen en voor dynamische
nuanceringen op de voorgrond. Dit was
reeds merkbaar bij de uitvoering van het
drie-delige orkestwerk van Marcello. Dit
is niet een oorspronkelijke compositie
voor orkest, maar een bewerking van
clavecimbel-stukken van Marcello voor
strijkorkest door Ettore Bonelli. Zijn zin
voor kleur en nuancering kon de dirigent
nog meer uitleven bij de vertolking van
de Symphonie van Brahms. Het leek soms
of de constructieve opbouw hiervoor
moest wijken.
Een prachtige uitvoering gaf de dirigent
van Wagners intieme „Siegfried-idyll". De
klank, die het Residentie-Orkest hierbij
ontwikkelde, had een betoverende schoon
heid. In deze uitvoering lag de stille
vreugde, die Wagner kertde na de geboorte
van zijn zoon Siegfried, een vreugde, die
hem tot het schrijven van dit muzikaal
zuivere orkestwerk inspireerde. De ouver
ture tot „Oberon" werd virtuoos gespeeld,
maar de voordracht kon het hoogtepunt,
dat met de „Siegfried-idyll" was bereikt,
niet overtreffen.
Te midden van de romantiek van
Brahms, Wagner en Weber nam het Hobo
concert van Jos. Haydn een afzonderlijke
plaats in. Jaap Stotijn speelde de solopar
tij. brillant-virtuoos, gevoelig en met een
ideale toonvorming. Zijn succes was
groot. Herhaaldelijk werd Stotijn terugge
roepen. Vittorio Gui, die delicaat had be
geleid, werd verdiend in de warme waar
dering betrokken. P. ZWAANSWIJK
Beloond met af en toe onwaarschijnlijk
aandoende bijvalsbetuigingen van de ruim
elfhonderd toeschouwers in het Gebouw
voor Kunsten en Wetenschappen in Den
Haag heeft een gezelschap van acht, voor
het grootste gedeelte uit Frankrijk komen
de solisten, met de befaamde Tamara Tou
manova als prima inter pares, een „Hom
mage a la danse classique" gebracht. Nu is
het natuurlijk waar dat men een dergelijk
eerbetoon beter kan bewijzen met de uit
voering van volledige balletten dan met
excerpten, duetten en soli, die noodgedwon
gen dit keer het programma vormden en
die altijd het gevaar inhouden van een
zekere gelijkvormigheid, mede door het
wegvallen van een duidelijke zin. Blijk
baar ontbraken het Holland Festival dit
keer de financiële middelen om de juiste
weg te kiezen. Maar gelukkig mag gezegd
worden dat de thans optredenden er in zijn
geslaagd de meeste nadelen van het spec
tacle coupé te overwinnen, ten dele door
een betrekkelijk gunstige samenstelling van
het overigens buitengewoon uitvoerige
programma, dat meer dan alleen een de
monstratie van technische virtuositeit
waarborgde. Bovendien smaakte men het
genoegen kennis te mogen maken met een
veelbelovend talent, de jeugdige Claire
Sombert, een voor ons land geheel nieuwe
naam, die met een zo goed als volmaakt
stijlbegrip en 'n rhythmisch beheerste sou
plesse twee Préludes van Bach danste
belangwekkende choreografischeoefeningen
van Janine Charrat in de strikt objectieve
trant van Balanchine, slechts aan het slot
ontsierd door een paar ietwat sentimentele
toevoegingen.
Een tweede verrassing was de bepaald
opzienbarende vooruitgang van Ethéry
Pagava, die tijdens haar werkzaamheid bij
de Grands Ballets de Monte Carlo van de
Markies de Quevas reeds vérgaande be
loften had gedaan. Deze gingen al zeer
fi-aai in vervulling bij wat naar mijn smaak
het hoogtepunt van de avond werd: het
neo-klassieke adagio van Serge Lifar op
muziek van Lalo, een brillante studie in
de mogelijkheden van de attitude. Een
kleine verbetering van de wendingen van
het hoofd is noodzakelijk om de volmaakt
heid te bereiken. Het scherpst kon men haar
vorderingen evenwel waarnemen in „Ro
meo en Julia" op muziek van Tsjaikofski,
eveneens in een zetting van Serge Lifar,
waarvan wij haar de vrouwelijke titelrol
voor het eerst zagen vervullen (met George
Skibine als partner) in 1949. Het is een
ook in dramatisch opzicht veeleisende suite
van vier pas-de-deux; de ontmoeting op
het bal ten huize van de Capulets, het duel
van Romeo met (de thans denkbeeldige)
Tybalt, de balconscène en de dood der ge
liefden, gevolgd door een epiloog die de
hereniging aan gene zijde van het graf tot
onderwerp heeft. Zij danste dit niet bijster
overtuigende en niet zeer muzikale werk
met een ontroerende expressiviteit van
inderdaad lyrische bewegingen. Aardig was
ook de uitvoering in de zogenaamde bou
doir-stijl van een fragment uit het in ver
getelheid geraakte ballet „Coppélia" van
Louis Merante, dat de concurrentie met de
gelijknamige schepping van Arthur Saint-
Léon niet overleefde. Serge Perrault en
Boris Trailine waren haar bevredigen
de partners. Laatstgenoemde behaalde
een gemakkelijk succes in een symbolische
bewerking door de thans in Frankrijk wer
kende balletmeester Nicolas Zwereff van
het „Warschau-concert" van Richard Ad-
dinsel, waarin Maurice van IJzer de piano
partij ten gehore bracht.
De naam Tamara Toumanova stond met
geweldige letters op het affiche; haar mede
werking moest de artistieke garantie van
deze sterrenparade verstrekken. Zij bezit
een onvergelijkbare allure, zij belichaamt
als het ware de herinnering aan een ver
streken tijdperk van uitzonderlijke glorie.
Maar toch betekende haar optreden, mede
opgelopen en eigenlijk niet meer zeewaar
dig was.
De onfortuinlijke jongelui besloten het
van de hand te doen en zo kwam het
scheepje bij de kunstschilder Verpoorten,
die er wel raad mee wist. Hij ging bouwen
en breken en kon er met de hulp van des
kundigen een zeewaardig vaartuig van ma
ken.
Zo kreeg hij de hulpmotor, een girokom
pas en een complete radio-installatie in ruil
voor enkele door hem zelf vervaardigde
schilderijen en tekeningen. Het verbouwen
gebeurde in IJmuiden en de schilder denkt
met dankbaarheid aan de vissers, die ple
zier in zijn onderneming hadden en hem
meermalen met raad en daad bijstonden.
„De Hiëronymus Bosch" is zeven meter
lang en twee meter vijfentwintig breed. In
totaal zit er tweeëntwintig en een halve
vierkante meter zeil op, zodat de schipper
zijn één-cylinder motor niet dikwijls nodig
zal hebben. De kajuit is voor zo'n klein
scheepje nog bijzonder ruim en het is er
erg gezellig. Dat is ook wel nodig, want in
deze ruimte moet gewoond, geslapen en
De heer Frans Verpoorten oefent in het
afduwen van zijn ..Hiëronymus Bosch" van
de wal van de Haarlemse Leidsevaart.
gekookt worden. De schilder maakte o.a.
een aanrecht met gootsteen en een pomp.
Twee reservoirs zorgen ervoor, dat er
steeds drinkwater is. Verder brandt er
electrisch licht en is er een ruimte voor
het opbergen van materiaal.
Er gaat o.a. een collectie schilderijen mee,
waaronder werken van Verpoorten zelf en
van de Haarlemse schilder Poppe Damave.
Deze laatste zal waarschijnlijk een deel
van de reis meemaken, daar beide schilders
in Rouaan een expositie houden.
Deze week vertrekt de. „Hiëronymus
Bosch", die enkele weken in het Spaarne
en in de Leidsevaart lag, naar IJmuiden
voor een proefvaart op de Noordzee. Frans
Verpoorten heeft als schipper al enige
routine, omdat hij kortgeleden met. vissers
schepen enkele tochten langs de kust
maakte. Ook zijn echtgenoteJ.s al aardig
aan het leven aan boord gewend en samen
met haar man treft zij de laatste voorbe
reidingen voor het vertrek.
Opening uitleenpost Spaarndam
door wethouder Geluk
De officiële opening van de uitleenpost
Spaarndam der Stadsbibliotheek en -Lees
zaal van Haarlem zal, zoals wij reeds heb
ben vermeld, op Zaterdagmiddag 7 Juli,
's middags om 3 uur, plaats vinden in het
Jeugdhuis te Spaarndam.
De opening zal geschieden door de wet
houder van Onderwijs en Kunstzaken, de
heer D. J. A. Geluk.
Ge kunt de krant niet openslaan of ge
leest weer wat over spionnen, zegt moeder
onder de schemerlamp, en zij gaat snel
over naar het hoekje van de Burgerlijke
Stand, dat altijd gezelliger lectuur geeft.
Zo van: De Dutselaars hebben een tweeling
gekregen, dat zal ze koud op het lijf ge
vallen zijn, want dat zijn dingen waarop
ge niet rekent.
Spionnen? Spionnen, ja, vader weet daar
over mee te praten. Hij houdt het nauw
keurig bij. want hij heeft er al eens een
heftig dispuut met de een en ander over
gehad. Hij leest er dag aan dag de bijzon
derheden van: Spionnen gepakt, spionnen
voor ae rechtbank, spionnen veroordeeld,
spionnen opgehangen.
En hij zegt:
Vroeger kon iemand als fatsoenlijke,
eerlijke spion niet aan de kost komen als
er geen oorlog was. De oorlog hoorde bij
de spion als een vijver bij de goudvis.
Maar vandaag aan de dag heeft ge maar
ergens een grens over te lopen en daarbij
een gezicht te trekken alsof ge het achter
de mouw hebt en 's anderendaags staat
ge met drie-en-dertig handlangers achter
een houten hekje te bekennen.
Te bekennen dat ge spion gespeeld hebt
en de geheimen van de staat hebt willen
stelen, voor geval het eens oorlog zou
worden. Als Slaat hebt ge tegenwoordig
spionnen gelijk ge als mens een parapluie
voor de regen hebt.
Maar het regent ook om de haverklap,
zegt moeder die de Burgerlijke Stand van
buiten kent.
Juist, het regent om de haverklap, het
is ook om de haverklap oorlog. Maar ik
zeg u en vader begint zich kwaad te
maken om niets ik zeg u dat er minder
oorlog zou zijn als er minder spionnen
waren. Ge zoudt eens zien hoe het in de
kortste keren regenen zou, als alle men
sen de ganslieve dag onder hun open
parapluie gingen wandelen.
Want dat is de hemel verzoeken, die kan
daar niet tegen om zo te zeggen.
Moeder vindt dat een gepraat waar ge
makkelijk ruzie van komen kan, vader
heeft zo van die theorieën waar hij niet
van af te brengen is. De hemel verzoeken
met een parapluie, nou ja, het kan zijn,
tegenspreken zou het maar erger maken.
Maar vader wil gelijk hebben, hij wil horen
dat hij het bij het goede eind heeft.
Denkt ge soms dat het niet zo is, dat
spionnen de oorlog maken? Zegt ge dat
het wel 19s zal lopen? Het zal cm de hier
en daar niet los lopen, ik zal u eens ver
tellen wat ik doen zou als ik spion van
mijn ambacht was.
Ik zal u eens een boekje over een goede
spion open doen.
Kijk, ge ti-ekt een .deftig pak en een valse
baard aan, en ge kruipt door een gaatje
van cle grens bij donkere nacht. En ge
stapt door het vreemde land met uw ogen
wijd open en uw potlood in de mouw voor
het grijpen.
Ge kijkt en ge schrijft, ge tekent en ge
onthoudt. Alles om u heen, wat van be
lang kan zijn. En ge zorgt dat ze niet tegen
u zeggen: Kijk, wie we daar hebben, aar
dig dat ge gekomen zijt, stap maar even
in de boeven wagen, mijnheer de spion, we
zijn er zo. Want dan hangt ge over enige
tijd met uw deftig pak en uw valse baard
aan een boom te kijken.
Ge moet zien dat ge het er beter af
brengt, en dat ge heel thuis weerom komt.
En dan moet ge eens horen wat ik zeg
gen zou:
Hier ben ik weer, ge weet wel, spion
nummer zoveel. En ik zal u eens vertellen
wat ik heb opgeschreven.
De mensen daar aan de andere kant zijn
mensen gelijk u en ik. Zij hebben kinderen
gelijk u en ik. Zij werken en wroeten en
hebben misère en geluk bij tijd en wijl,
gelijk u en ik. Zij hebben en willen en
weten alles wat wij hier hebben en willen
en weten. Zij zouden gaarne met rust ge
laten zijn en wensen hun leven wat op te
kleuren als het kan, met een lach en een
lied, met wat liefde en tierlantijntjes. Zij
willen ons niet vermoorden, want zij ken
nen ons niet. Zij hebben wat over voor een
arme en zorgen voor elkander als het nodig
is. Zij maken wat ruzie onder elkaar en
vergeten die weer bij een flink glas bier,
gelijk u en ik.
Zie. dat heb ik opgeschreven omdat het
van belang is. Die mensen daar lopen met
eksterogen en komen wel eens thuis met
een stuk in hun slip. gelijk velen van ons.
Zij werken op hun land, zij zaaien en oog
sten, zij hooien en ploeteren om in het
leven te blijven.
Gelijk u en ik. Zo weet ge nu wat. er aan
de hand is daar. Ge moet het maar zeggen
als ge nog meer weten wilt. Ge moet ze
terdege leren kennen, dat spreekt.
Want daar, mijnheer de regeerder, hebt
ge spionnen voor. J. L.
ADVERTENTIE
Mej. Helen Chapinde dochter van de
Amerikaanse ambassadeur in Nederland
~al op 14 Juli in Den Haag in het huwelijk
treden met de heer Roland Erwin, die
gisteren per vliegtuig in Nederland aan
kwam. Op dc foto: het. stralende jonge paar.
Barteljc
)RISS
NOORSE WANDELSOKKEN
door de verkoeling die het gevolg is van
een welbewuste superioriteit, min of meer
een teleurstelling. Wat zij in de populaire
pas-de-deux uit „Casse Noisette" (choreo
grafie naar Leon Ivanoff) ten beste gaf
was niet meer dan kil routinewerk, waarbij
de indruk van plichtmatigheid nog werd
versterkt door het totaal onbewogen melan
choliek verstarde gezicht. In het moeilijke
fragment uit „Don Quichotte" van Minkus-
Oboukhoff overtrof deze fenomenale even-
wichtskunstenares echter zichzelf. Dit was i
een waarlijk schitterend besluit van de
avond. Prachtig waren haar arabesques op
een adagio van Glazounow in een eigen
zetting. Tot een dergelijke vertraging van
dalende bewegingen heb ik nimmer een
andere danseres in staat gezien. De varia
ties uit het eez-ste bedrijf van „Giselle"
konden minder bekoren. Dc diagonale serie
attitudes en avant werd verleden jaar door
Rosella Hightower technisch knapper en
met meer (hier onmisbare) vreugde ver
toond. Als haar partner fungeerde Giulio
Perugini uit Florence, een danser met een
krachtige elevatie, die zeer hoog komt,
maar zonder de vloeiende afwerking die
bijvoorbeeld het optreden van André Eg-
levsky kenmerkte. Dezelfde groep komt
nog enkele keren in Amsterdam met een
tweede programma.
DAVID KONING.
Dat kostte hem ƒ10.
Een melkhandelaar uit Spaarnwoude, die
toen de melksanering tot stand kwam een
groot aantal klanten in Heemstede moest
missen en alleen nog in Haarlem zuivél
mocht afleveren, had van het Bedrijfschap
de toezegging gekregen dat hij het aantal
liters dat hij in Heemstede verkocht, ver
goed zou krijgen door de toewijzing van
enige Haarlemse klanten. Toen die toezeg
ging echter achterwege bleef en de melk
handelaar de schade daarvan steeds erger
voelde, besloot hij enige Heemsteedse klan
ten twee in totaal aan te houden. Op
16 Maart van dit jaar ontdekte de C.C.D.
dat de slijter zijn wijk te buiten ging en
Woensdagmorgen had hij zich daarom voor
de Haarlemse politierechter te verantwoor
den.
De Officier van Justitie toonde veel be
grip voor de moeilijkheden van de ver
dachte, maar zei toch van mening te zijn
dat aan de sanering de hand moet worden
gehouden: verdachte heeft zich er nu een
maal mee accoord verklaard. De officier
eiste een boete van 10, bij wijze van
waarschuwing en gaf de verdachte de raad
zich te wenden tot de saneringscommissie
of het Bedrijfschap en in het vervolg niet
meer op eigen houtje een schadevergoe
ding vast te stellen.
De politierechter veroordeelde conform.
