Dertig knapen een week lang
heer en meester in de duinen
-Clowntje Riek
Spitse discussies over geringe zaken
Visserij-varia
Laat het verleden rusten
DINSDAG 7 AUGUSTUS 1951
„Theorie en praktijk"
Tempoverlies in de nieuw
bouw
Agenda voor Vel sen
Tuinbouw of cultuur
„Felisenum" op de wip
Half ei
Examens
Voor de kinderen
de
„IJmuiden op het witte doek"
Openluchtbioscoop op 1 Sep
tember laat zien hoe het was
en is
Santpoort
Velsense raad in vacantie-stemming
Bos rond de ruïne van Brederode
en Felisenum" voor Velserbeek
Een ogenschijnlijk dorre raadsvergadering heeft de Velsense vroedschap Dinsdagavond
tot een fantasie-volle vergadering geïnspireerd, die weliswaar meermalen de splinter
problemen der gemeentelijke huishouding op het tapijt bracht, maar aan de andere
kant stof voor een vaak amusante gedachtenwisseling opleverde en het motto van de
heer Lips (a.r.) voor deze raadsvergadering: „Gaat heen en wordt warm" een paar
keer aangenaam deed vergeten. De vijftien agendapunten lieten deze plezierige uit
stapjes nauwelijks voorspellen, maar toen een zeer simpele verandering in Santpoorts
herbouwplan en de naamgeving van het gemeentelijk gymnasium ter sprake kwamen,
bleken daarin ongedachte mogelijkheden tot discussie te schuilen. En een weigering
van Gedeputeerde Staten om de gemeente 4000,toe te staan voor de uitbreiding
van de fietsenstalling aan het eind van de IJmuidense strandweg kreeg zelfs een prin
cipieel staartje door het verzet daartegen van haast de hele raad.
De heer Boersma (Arbeid) bond de
kat de bel aan, door de weigering van Ge
deputeerden ongezouten te critiseren. „En
dan moeten wij van IJmuiden iets groots
maken", riep hij in oprechte vertwijfeling
uit.
Wethouder Visser, (Arbeid, O. W.)
kende de motieven van Gedeputeerden, die
aan deze weigering van zulk een geringe
en wel te besteden som ten grondslag lig
gen, niet, maar het zal wel de huidige in
vesteringspolitiek zijn, meende hij. Er mee
eens was hij het echter lang niet, vooral,
omdat de onderhavige, in de raad voet
stoots aangenomen uitbreiding niet geringe
financiële baten met zich brengt. „Krente
rig" was het woord, dat de wethouder op
deze beslissing toepasselijk vond.
De heer Tonino (Kath.) was het daar
roerend mee eens en meende, dat er zo al
heel weinig van de gemeentelijke zelfstan
digheid overblijft, daarbij schamper herin
nerend aan de schone woorden, die minis
ter Van Maarseveen en de heer Oud on
langs over dit onderwerp via de radio
wereldkundig maakten. „Het verschil tus
sen theorie en praktijk" zei de voorzit
ter, mr. M. M. Kwint koeltjes.
De heer Boersma verzocht het college
zich bij deze oekase van Gedeputeerden
niet „zo maar" neer te leggen en op een
nadere verklaring aan te dringen of er
tegen in beroep te gaan.
Toen wethouder Visser er nog eens
zijn verwondering over had uitgesproken,
kapte de voorzitter verdere discussie af,
door de raad te adviseren, op het college te
vertrouwen, dat, steunend op de duidelijke
ontstemming van de raad, opnieuw wil
gaan praten over deze geweigerde vier
mille.
Na een tweetal hamerstukken kwam een
herziening van het Santpoortse wederop-
bouwplan aan de orde en de heer V e r-
beek (Arbeid) vroeg lichtelijk ironisch,
of de raad zulke plannen in het vervolg
misschien tijdig zou mogen inzien.
„Als het college elke verandering in de
bebouwingsplannen door de zeef van de
raad moest laten gaan", aldus wethouder
Visser in zijn repliek, „zou er heel wat
vertraging ontstaan. Er zijn al zo'n dertig
veranderingetjes in het wederopbouwplan
gekomen, die de raad straks in één klap
voorgelegd worden, maar de kern van het
plan is niet aangetast." Bovendien merkte
hij op, dat niet de raad, maar „Wederop
bouw" dit plan heeft vastgesteld, zonder
dat de raad bezwaar maakte. Zijn redene
ring kwam er tenslotte op neer, dat de
raad nu merkte, een verandering te moe
ten goedkeuren in een reeds verandei'd
plan, waarvan de verandering indertijd
door de raad niet gemerkt is
Het werd de heer Verbeek er niet
duidelijker op, naar hij zei, maar hij had
wel zoveel begrepen, dat de raad dus wei
nig te zeggen heeft en er eigenlijk net zo
goed buiten gelaten kan worden. Hij wilde
daar nu wel eens haring of kuit van heb
ben: dertig keer is er dus veranderd en
dertig keer werd er in feite gezondigd.
Nee, zei de wethouder, het college wil
de raad niet bij de neus nemen, want de
leden mogen heus wel alles zien, maar dan
moeten ze niet gaan mopperen als het een
eindeloze zaak wordt.
Daar kon de heer TenBroeke (C.H.)
veel voor voelen: de procedures inzake de
wederopbouw duurden hem toch al lang
genoeg, een standpunt, dat door de Katho
lieke fractie-voorzitter, de heer Maas in
principe gedeeld werd.
De heer Verbeek evenwel zette zich
schrap en wilde deze affaire nu maar eens
aanhouden tot de volgende vergadering,
om haar terdege uit te pluizen, of, zoals hij
zelf zei: „om te zien, hoe groot de paskwil
is." Daar was geen bezwaar tegen, zodat
dit voorstel inderdaad aangehouden is.
DINSDAG 7 AUGUSTUS
THALIA 20 uur: De klokkenluider van
de notre Dame.
REX Geen voorstelling.
WOENSDAG 8 AUGUSTUS
RAADHUIS 1415 uur: Spreekuur wet
houder van Onderwijs.
THALIA 20 uur: Zelfde programma.
REX 20 uur: De danseres van Marra-
kech.
Inmiddels is de verandering al een feit
geworden, zodat het hele geval naar de
smaak van de heer Van Leusen (Ar
beid) ook nog wel een jaar kan blijven
rusten.
Een uitgebreid debat ontspon zich al
even vlot rond twee bezwaarschriften van
landeigenaren bij de Ruïne van Brederode,
die hun percelen tuingrond bedreigd acht
ten door een voorstel van het college, om
die stukken grond voor bebossing aan te
wijzen.
De heer V a n V e e n (Kath.), zelf land
bouwer, kon het met de beide adressanten
volledig eens zijn, maar de heer Ten
B r o e k e zag meer in het voorstel, hoe
wel hij ook de bezwaren van de grond
eigenaren Bleeker en Hoenderdos heel goed
kon aanvoelen.
Des heren Van Veen's fractiegenoot T o-
nino echter sprong in de bres voor het
natuurschoon en het culturele bezit, dat
Velsen in Santpoorts oude ruïne het zijne
mag noemen.
Hij had zich allang geërgerd aan de
„samenzwering" tegen het monument der
Brederodes, waar allerlei weinig sierlijke
bouwsels omheen verrijzen en waar nu
zelfs een bollenschuur met een reclame
plaat bij is gekomen.
En als er toch zoveel groente doorge
draaid wordt, zo redeneerde de heer Toni
no, waarom zou er dan niet allereerst ge
zocht worden naar een meer economische
exploitatie van de bestaande tuinbouw-
grond, voor er met een werkelijk cultureel
eigendom der gemeenschap gesold wordt?
De heer Van Leeuwen (eveneens
Katholiek) sprong bij de heer Van Veen
in het schuitje, zodat er bij de P.v.d.A.-
fractie een scheuring in de K.V.P. veron
dersteld werd, die echter door de „scheur
makers" glimlachend werd aanvaard: „dat
kan onze partij best velen."
Nadat ook de heer Lips (Arbeid) zich
ten gunste van de „pro-tuinbouwers" had
geuit, kwam de heer Van Leusen aan
bod met een verdediging van het college
standpunt: er is hier volgens hem geen
sprake van benadeling van twee kleine
tuinders, maar veeleer van twee groot
grondbezitters, waarvan er één zijn kansen
op gemeentelijke inmenging al berekend
kan hebben, toen hij de grond in kwestie
kocht. Voor de werkelijk gedupeerden, de
pachters, zou een schadeloosstelling al heel
makkelijk te vinden zijn.
Ook de heer Maas nam de omgeving
van de ruïne tenslotte in bescherming en
wethouder Visser stortte heel wat olie
op al deze golven, door te vertellen, dat
niemand door het college-voorstel brode
loos gemaakt wordt en dat niemand ver
plicht wordt, tuingrond in bos te verande
ren.
Het plan is alleen bedoeld, om te voor
komen, dat er tuinderswoningen op de per
celen gebouwd worden en om het pad te
effenen in een verdere toekomst de om
geving van de ruïne aan te passen bij het
landschap. De tegenstanders bleken door
deze uitspraak stuk voor stuk bekeerd te
zijn, zodat het voorstel er zonder hoofde
lijke stemming door kwam.
Nog minder vlot kreeg de naam „Felise
num" voor Velsens gymnasium het fiat
van de raad.
De heer Van Leusen wilde zelfs een
andere naam, die begrijpelijker is en voor
de gemeentenaren meer aanspreekt, voor
stellen, ook al, omdat deze nieuwe naam
volgens hem kennelijk in het college van
curatoren bekokstoofd is en nu aan de raad
wordt voorgelegd, waarbij de curatoren
net doen alsof de raad het zo verschrik
kelijk graag wou. Hoe gevaarlijk dat „Fe
lisenum" zijns inziens overigens was, bleek
wel uit de vergissing, die zelfs het college
in de officiële stukken er mee maakte, zo
dat er later een rectificatie moest volgen.
Bovendien is nooit helemaal duidelijk ge
worden, wie de sierletters op de gymnasiale
gevel, die de nieuwe naam al lang en breed
vermelden, betalen moet, al heeft de
v o o r z i 11 e r bij de begroting verteld, dat
hij geloofde, dat deze een geschenk van de
Nijverheidsschool vormden. Summa sum
marum wilde de heer Van Leusen zich
accoord verklaren met elke duidelijke
naam duidelijker dan dit Latijnse adjec
tief die voor de arbeidersbevolking van
Velsen verstaanbaar is, om te voorkomen,
dat het gymnasium van de bevolking ver
vreemdt. Bovendien merkte hij op, dat de
nieuwe naam in de onderwijscommissie
niet behandeld kon worden, omdat de be-
ADVERTENTIE
op te knappen!
trokken wethouder hem niet kon verdedi
gen.
Op de naam zelf had de heer Tonino
niet zoveel aan te merken, des te meer
echter op de manier, waarop hij de raad
bereikt heeft, want gymnasia staan wel
meer vol onbegrijpelijke teksten.
Burgemeester Kwint nam zelf de ver
dediging van het voorstel op zich, zeggen
de, dat de procedure in de boezem van het
college van curatoren inderdaad weinig
elegant is geweest. Hij merkte daarentegen
op wat de heer Van Leusen als
tegen-argument niet ter zake doende vond
dat het gym zich goed ontwikkelt en
dat er in September vier klassen met 70
leerlingen te tellen zijn.
Er is over deze kwestie nog lang ge
praat; andere gymnasiale namen werden
als voorbeeld aangehaald en de heer Van
Leusen betoogde nog, dat dit gymna
sium door een overwegend rode raad („nou
ja, infrarood") is gesticht, zodat een demo
cratische naam hem wenselijker had ge
leken, maar tenslotte viel de voorzitters
hamer toch over de naam „Felisenum", die
van dat moment af dus legaal op de muur
van de school staat in het sierlijke schrift
van de nabije Nijverheidsschool.
Over de uitbreiding van de ULO aan de
Platanenstraat met drie inplaats van vijf
lokalen, waren noch raad noch college erg
gesticht: ook hier hebben Gedeputeerden
een investeringsspaak in het onderwijswiel
gestoken en de heer Tonino wond er in
een verklaring geen doekjes om, dat hij
zulks financieel erg dom vond: om 15.000
te sparen is er een dure opzet gemaakt,
die zich later zal wreken.
Nadat de heer Kruisman (Comm.)
de kans had gegrepen, de oorlogsvoorbe
reidingen er even bij te halen, zette de heer
De Boer (wethouder van Onderwijs, Ar
beid) uiteen, dat Gedeputeerden hier niet
de enige schuldigen zijn, want de school
zou oorspronkelijk van binnen uit ver
bouwd zijn, waarbij een aantal kostbare
vaklokalen verloren waren gegaan. Het is
dus een kwestie van „liever een half ei"
consumeren en bovendien zijn de drie
lokalen, die er nu komen, uiteraard duur
der, omdat ze de onderbouw vormen van
de klassen, die er mettertijd (goedkoper)
bovenop komen.
Met een aantal benoemingen, waaraan
die van een nieuwe leerkracht-aan de ir.
Krijgerschool werd onttrokken, werd de
zitting besloten, echter niet nadat de
voorzitter bc-kend had gemaakt, dat
de raad tót September op zomerreces gaat.
Ter hoogte van „Beeckensteyn" viel een
dame, die achterom keek naar haai- man,
op het fietspad langs de Rijksweg, met het
gevolg, dat zij schaafwonden en een ont
wrichte schouder opliep. Ook zij kon naar
huis keren.
Peperdure vis. De rondvis werd Maan
dag alweer duurder dan de vorige week; de
vraag lijkt toe te nemen naarmate de ha
ringkoorts hoger oploopt en er dus minder
rondvis in de hal verschijnt. De grote
schelvis deed niet minder dan f 73 per kist
en voor de kleinmiddel betaalde de handel
grif tot f 50 per kist. Ook voor de dikkop
pen was veel animo. Goede kwaliteit ka
beljauw noteerde gemiddeld f 200 per kist.
De makreel kon door het teruglopende
aanbod ook betere prijzen maken, zodat
goede soorten ruim f 20 per kist noteerden
en de mindere kwaliteiten de f 16 haalden.
Verse haring varieerde van f 12 tot f 10. Er
moesten echter flinke partijen naar de vis-
meelfabrieken verdwijnen. De fijnvis daal
de aanmerkelijk, waardoor de grote tong
nog slechts f 2,50 per kg noteerde en de
grove slips f 1.
De totale aanvoer op de Maandagmarkt
omvatte 565 kisten tong en tarbot, 680
schol, 4800 haring, 355 makreel en 235 ka
beljauw en gul.
Geen strop. De Herman, die Maandag
aan de afslag was, wist door de kwantiteit
(2000 kisten haring) een goede opbrengst
te halen met f 21400 voor deze 10-daagse
reis. De Eli Chénévière, die onverwacht
aan de afslag kwam, besomde f 15000 voor
een 9-daagse reis en de Zeelandia f 10200
voor een 11-daagse reis. De HD 79 werd de
hoogste aanvoerder van de loggers met
f 5910. De overige loggers behaalden ge
middelden van f 2000 a f 4000.
Wat rustiger. Behalve de KW 140 en
de KW 159, die vandaag aan de afslag kwa
men met 50 kisten haring, 60 makreel, 60
wijting, 25 koolvis en 250 stijve kabeljau
wen, kwamen van de trawlervloot de Alk
maar met 920 kisten haring, 90 schelvis en
piepers en 150 kistjes haring en de Lim-
burgia met 1100 kisten haring, 80 diversen
en 20 makreel aan de markt.
En dan weer volop. Voor Woensdag
zijn de binnenkomsten van de volgende
schepen reeds bekend: Johannes Polder
man met 110 kisten haring en 100 diver
sen en Vios met 1800 haring en 80 diver
sen. Verder zal ook de Hoop Woensdag pre
sent zijn, maar een vangstbericht ont
breekt nog. Er komen verscheidene Noord-
loggers.
Daar beter? De Thorina, die de 27ste
Juli naar de visserij vertrok, is vandaag in
Huil aan de afslag. Het ligt in de bedoeling
van daaruit weer naar de haringvisserij te
vertrekken.
In en uit. Maandag kwamen binnen
(tot 16 uur) IJM 74, UK 161, KW 140, IJM
31, KW 37, KW 159. Naar zee vertrokken:
IJM 240 202, HD 220. CG 1. IJM 11, KW
189 35. UM 229, VD 60 en KW 50.
Zoute. Zondag kwamen van de ha
ringvisserij te IJmuiden de KW 7 met 80
kantjes eigen vangst, de KW 40 met 415 k.
eigen vangst, de KW 129 met 294 k. eigen
vangst en de KW 38 met 217 k. eigen
vangst.
Vlootvaria. De KW 104 vertrok Maan
dagmiddag naar Amsterdam om te repare
ren. De IJM 75 ging met hetzelfde doel
naar Spaarndam en do Abi-aham vertrok
voor een dokbeurt naar Amsterdam.
Goed zo. De Allan Water die Zaterdag
nog net, aan de afslag kwam besomde voor
een 7*-daagse reis f 16300 en de Maria van
Hattum maakte f 18530 voor een 9-daagse
reis. Van de loggers was de Katwijk 24 de
hoogste met f 5520.
Voor het examen hoofdakte, gedeelte A,
slaagden de dames M. Wenting, C. A. Mek
ken en E. Kassies. Voor gedeelte B slaagden
de dames C. M, Neijzen en J. M. Pruijn en
de heren J. Busser, B. Ouwerkerk en H. J.
Settels.
Maar de koning keek erg kwaad.
„Zo!", riep hij, met z'n schelle stem. „Zo! Dat is wel erg toevallig, niet? Er is hier
anders nog nooit iemand aangeland. Wil ik je eens wat zeggen? Jullie bent hierheen
gekomen om de boel af te kijken, overal rond te sluipen en te proberen, onze lekkere
suikersoezen uit de provisiekast te gappen en op te eten! Dat is het!"
„Nee, Sire.heus niet!", zei Rick verbaasd. „We kwamen alleen maar heel toevallig
hier!"
„Met ons bootje!", piepte Bunkie, die zich helemaal niet op z'n gemak voelde bij die
boze koning.
„Jawel, jawel.maak dat de kat maar wijs!", riep de koning. Jullie komt op onze
suikersoezen af.ik laat me niks wijsmaken!"
Ze schudden hun hoofd en probeerden duidelijk te maken, dat ze van geen suiker
soezen afwisten en dat ze alleen maar toevallig hier waren aangeland. Maar de koning
geloofde hen niet en werd steeds nijdiger.
„Pak ze beet, en sluit ze op in de gevangenis!", schreeuwde hij toen opeens tot de
mannetjes.
„Komt mee, jongens, we moeten er vandoor!", riep Rick.
In het duinterrein van IJmuiden naast
het plateau heerste gistermorgen vroeg
een ongewone bedrijvigheid. Dertig knapen
uit Oud-IJmuiden passeerden er bepakt en
bezakt het groene hek, waarop waar
schuwend het onsympathieke bord: „Ver
boden toegang" prijkt. Eén week lang is
deze toegang voor hen niet verboden, één
week lang zullen zij zich vermaken in hun
„paradijs", want zij zijn lid van de jeugd
vereniging „Jongensland".
Het kleine clubgebouwtje heeft sedert
enige weken concurrentie gekregen van
een „grote broer", de cementen bunker er
schuin over, aan de buitenzijde nog ver
sierd met doodskoptekeningen, uit de tijd
van de bezetters, is ingericht als tweede
clubhuis. Een eetzaal, een keuken en spe
ciaal voor deze week een paar vertrekken
met strobedekking, hebben er een comfor
tabel kampement van gemaakt. Aan de
zijde van het bestrate duinpad werd een
viaggestok geplant en daar was het dat
Maandagmorgen de heer Van der Tuuk,
agent van politie in IJmuiden en leider van
Burgemeester mr. M. Af. Kwint hij,.,
vlag als teken dat „Jongmkrf»
geopend.
De grootste vissershaven van Neder
land, IJmuiden, viert dit jaar haar 75-
jarig bestaan.
Waar ongeveer tachtig jaar geleden zand
en zee in ongerepte schoonheid, maar ook
in stille verlatenheid de Westkust van
Noord-Holland bepaalden, daar is, dank zij
een machtig initiatief, in driekwart eeuw
een plaats ontstaan, die het oude, landin
waarts liggende dorp Velsen, volkomen
overschaduwt.
Om de Zuid zijn er de yissershavens en
de hallen verrezen, om de Noord breiden
zich de industrieën uit, steeds verder,
steeds meer-omvattend. In IJmuiden zelf
kent men uiteraard de geschiedenis van de
kanaalgraverij en wat daar mee samen
hangt op z'n duimpje, maar weinigen we
ten dat de vissersplaats IJmuiden geen op
zet is geweest, dat dit bedrijf zo maar, in
alle argeloosheid is gegroeid. Wie heeft
tientallen jaren geleden, toen een doodge
wone handelaar op uiterst primitieve wijze
een „afslagje" ging houden op het strand,
ook maar kunnen bevroeden, dat dit zou
uitdijen tot een zo omvangrijk vissersha
venbedrijf? En het is goed even stil te
staan bij het feit, dat in het hoofd van één
enkele man het plan is gerijpt om aan de
Noordzijde van het kanaal een terrein te
egaliseren voor een „staalfabriekje". Vol
harding en grenzenloze ijver, gepaard aan
verstand en doorzicht hebben bewerkt dat
IJmuiden in 75 jaar op meer historie kan
bogen, dan menig stadje dat zijn leeftijd bij
eeuwen telt.
Als over enkele weken, op 1 September
de herdenkingsfeesten zullen worden inge
zet, zullen in de vallende duisternis van
de avond de inwoners van Groot-Velsen
gaan zien hoe dit alles is tot stand geko
men.
De openluchtbioscoop zal „IJmuiqlen
zoals het was en is" op het witte doek
brengen. Er zullen films worden vertoond
over het visserijbedrijf, over de Hoogovens,
over de papierindustrie, over sluizen en
sluisbouw, afgewisseld door geestige teken
filmpjes.
Het festijn dat IJmuiden gaat vieren,
is een feest rijk aan zin en betekenis. In
ongelofelijk korte tijd is uit het niets een
der meest markante plaatsen van Neder
land verrezen en zelfs de verschrikkingen
van de oorlog en de grote afbraak hebben
IJmuidens hart niet kunnen treffen. IJmui
den leeft en zolang er de stoere werkers
in de beide havengebieden, aan de sluizen
en in de industrieën zijn, zal het blijven
leven en steeds hoger vlucht krijgen.
de nieuwe club
heette.
Burgemeester mr. M. M. Kwint heeséi
Nederlandse driekleur, freule H A r
Kretschmar deed uit naam van Pro Ja--
tute de knapen een „kanjer-van-eeC
cadeau, F. C. H. baron van Tuyii va
Serooskerken, die het terrein afstond -T
mede aanwezig.
De wethouders van Sociale Zaken
van Onderwijs, de heren F. J. A, Strfa
en H. de Boer, gaven van hun beland',
ling blijk, alsook de inspectrice derkjofe
politie, mejuffrouw A. E. RosendahUÜ
sociaal werkster mejuffrouw M.E.LSÏ
Wachtmeester J. van Doorn vertegen^-
digde de Koninklijke Maréchaussee.
Vermist meisje terecht
De commissaris van politie verzie!
Maandag per radio de opsporing van -f.
21-jarig meisje A. P. uit Santpoort. Zij
Zondagmiddag per fiets van huis guu:
en Maandag nog niet teruggekeerd,
Het meisje is gisteren in Amsteria
aangetroffen en door de politie naar hr
ouders in Santpoort teruggebracht.
SPEL MET ONGELUKKIGE AFLOOP.
Zondagavond waren knderen op de Ver
plaats in Santpoort-dorp aan het sp&.
De 16-jarige F. I-I. maalde een ongelukkige
val en brak het onderbeen. Dr. Hekna
verleende eerste hulp, waarna de patik:
naar het Antonius-ziekenhuis werd ge
bracht.
De bogen worden Zondag
in Santpoort gespannen
De Santpoortse vereniging van handboog
schutters VZOS, zal ter gelegenheid van til
60-jarig bestaan der vereniging schietó
strijden houden, waarvan de eerste Zond-J
plaats heeft. Negen van de beste schutte!
van district I zullen elkaar dan bekaape
op een open bosterrein aan de Willem t!
Zwijgerlaan. Maandag 26 Augustus, za!
d banen van VZOS achter het Statiorskd-
fiehuis een grote schietwedstrijd plat
hebben, waaraan alle schietverenigingen -
district I gaan deelnemen.
JONGE DUIVEN TERUG UIT
MAASTRICHT
De postduivenvereniging „Snelle Wide1
heeft Zondag een wedvlucht voor jonp®
ven uit Maastricht gehouden. De vluchtt
een goed verloop gehad. De wind was M
west.
's Morgens om 8.30 zijn de duiven t
gelaten en om 11.3 was de eerste inSti-
poort; de laatste arriveerde om 11.9 uur.
De uitslag was: 1, B. Jenninga; U.K
Rozemeyer; 3, mevr. Gorter; 5, J. de neer.v
6, M. Jansen; 7, gebr. Kaasenbroot.
SCHEEPVAART IJMUIDEN
Maandag 6 Augustus kwamen de ju™
van IJmuiden binnen: Roelf van Kop-.-*
gen. Ostro Botnia van Kotka. Heno.
Grangemouth. Jura van Helsinki. j;
Kalmar. Hondsbosch van Wasa. WotM™
Stockholm. Heerengracht van Rafsö.
Arens van Hamburg. Ga aster kerk v an
werpen. Sumatra van Newport, Baara
Antwerpen. Gezina Hendrika van
Holland met Kyle Queen van »-
Vertrokken zijn: Sumatra naar
Hedera naar Wasa. Helvetia naar ive.
en Bison naar Oslo. Virgo naar BoWg
Signality naar Hull. Mouse naar 0ÖMJ
vity naar Selby. Somme naar Wio.
Coast naar Rotterdam, yiiestroom^^
terdam. Security naar Huil. LindeKe
Antwerpen. David Gaillard naar -
News. Surse naar Kingslyn. Belte -
Duinkerken. Ostro Botnia naar
Margol naar Sundsvall.-
Ik doe het niet!, zei zij
doe het niet! Het leek wel of nj
iemand over debatteerde.
De hele zaak was, behave bjjj
nog belachelijk ook. Wat Icon ha
of andere onbekende onderzoeker - -
die al of niet misschien het mo„
del kon ontdekken tegen een
lijke" kwaal? i
Dat woord, dat vreselijke w
neeslijk", deed haar mei e
zichzelf komen. Toen Mark he ^'te
ken had, had het haar geest z
pervlakkig beroerd, daar haari^
vervuld waren geweest vannaar
ring. Maar nu klonk het plotsea l
geest. i. trtBS
Wie behoorde het zich aan
als zij het niet was. Het ^ge
neeslijke" kwaal, waaraan haar
storven was!
FEUILLETON
door Peter Paul O'Mara
14)
Hij bleef een ogenblik op haar neer kij
ken, tot zij eindelijk de ogen ophief en hem
aankeek. Zij kon zijn gezicht maar flauw
tjes onderscheiden en was er niet zeker
van, wat voor uitdrukking er wel op lag.
Zeker, er waren boze trekken, maar er
was toch ook nog iets anders, waarvan zij
niet zeker was, tot het plotseling tot haar
doordronge dat het medelijden was.
Zoals je wilt, zei hij tenslotte. Goe
denavond, Anne.
Goedenavond, Mai'k, zei zij op effen
toon. En hartelijk bedankt voor het diner.
Het genoegen was geheel aan mij.
£ij zag hem zich snel tussen de kale
bomen verwijderen en een ogenblik werd
zij zich bewust van een bitter gevoel van
vei-latenheid, zo sterk zelfs, dat zij hem
wilde terugroepen en hem om vergiffenis
vragen en hem alles geven wat hij hebben
wilde. Hij was de enige vriend, die zij ooit
gekend had en hij was de rots, waarop zij
getracht had een nieuw leven te bouwen.
Zij had het gevoel, of zij hem voor eeuwig
kwijt zou zijn, als zij hem nu liet gaan.
Maar toen werd haar gevoel van verlaten
heid weer snel verdrongen door een nieu
we golf van verontwaardiging.
Zij stond van de bank op en liep naar
huis, zich plotseling ongelooflijk moe voe
lend, te moe zelfs om te denken. Thuis
gekomen, klom zij langzaam de trap op,
zich als een zieke aan de leuning vasthou
dend. Zij liep op haar eigen deur af, maar
voor zij die bereikt had, was die van Beth
al open gegaan.
Is hij weg, Anne? Ik vind hem wer
kelijk een schat. Kom binnen en vertel
me alles over hem. Was dat goedje
wat was het ook weer, dat dessert?
niet verrukkelijk? Kom binnen!
Anne keek haar aan of zij haar nog nooit
eerder gezien had. Beth ook al!, dacht zij.
Misschien dat Beth, als zij van dat geld
wist, ook zou willen proberen er iets voor
zichzelf van te krijgen. En toen schoot haar
plotseling een andere gedachte door het
hoofd. Misschien weet zij het wel. Mis
schien is zij er op de een of andere manier
achter gekomen. Misschien is dat de reden
dat zij zo vriendelijk voor mij is. Wat voor
andere reden kon er ook zijn?
Neen, zei zij, en haar stem klonk
harder en ruwer dan haar bedoeling was.
Ik kan niet binnenkomen. Ik ben moe en
ik ga naar bed.
Zij liep Beth voorbij naar haar eigen
deur en ging haar kamer in. Zich om
draaiend om de deur te sluiten, ving zij
nog een glimp op van het gezicht van het
andere meisje, dat haar met een uitdruk
king van gekwetste verbazing nastaarde.
HOOFDSTUK V.
Anne viel bijna onmiddellijk in slaap,
zodra zij zich te bed had gelegden
een half uur later werd zij weer wakker
met een afschuwelijk gevoel van angst,
alsof er iets vreselijks gebeurd was of op
het punt stond te gebeuren. Het duurde
enige tijd voor zij zich herinnerde wat er
gebeurd was en toen kreunde zij even,
draaide zich om en begroef haar gezicht
in het kussen. Zij trachtte weer in slaap
te komen, maar het scheen wel of die hele
maal weg was en zij alleen was in de duis
ternis met haar boosheid en verbittering.
Zij was bang ook; meer nog voor de
heftigheid van haar emoties, dan voor iets
anders. Zij wilde zo niet voelen; zij tracht
te zichzelf aan het verstand te brengen,
dat een normaal mens de gehele zaak als
een grap terzijde zou schuiveneen
beetje wrange grap misschien, maar dan
toch een grap, al was zij dan ook tegen
jezelf gericht.
Maar zelfs terwijl zij zich dit trachtte
voor te houden, kwam het beeld van Mark
haar weer voor ogen en verdubbelde zich
haar verbittering. De dolende ridder!,
dacht zij. Sir Galahad in een witte jas! De
plaltelandsdokter, die zowel voor de zielen
als voor de lichamen van zijn patiënten
zorgt, onzelfzuchtig, idealistisch, onbekend
met dergelijke wereldse dingen als geld! Het
was nog maar enkele korte maanden gele
den, dat dr. Lenott haar gezegd had zich
niet druk te maken over de rekeningen
betreffende de laatste ziekte van haar
vaderwaarschijnlijk, aldus bedacht zij
nu, omdat hij meende dat hij het geld
toch nooit zou krijgen.
En nu wilde hij alleen maar twintigdui
zend dollar hebben. Dat was een aax-dige
rente op een doktersrekening van vierhon
derd dollar, die in elk geval reeds lang
betaald was. O, ja! Zij moest het diner van
hedenavond ook niet vergetenhij had
dat vermoedelijk als een noodzakelijk deel
van het katvisje beschouwd, dat hij moest
uitwerpen om een kabeljauw van twintig
duizend te vangen.
Toegevend aan een plotselinge impuls,
stond zij op en trok een kamerjas aan. Zij
liep naar het kleine tafeltje dat zij als les
senaar gebruikte en noteerde op een stukje
papier het bedrag dat hij, voor zover zij
zich herinnerde, aan het diner en de fooi
had uitgegeven. Zij bei-ekende, wat twee
derde van dat bedrag zou zijn en haalde
toen het chequeboekje te voorschijn dat
zij nog nooit had gebruikt. Zij schreef een
cheque uit, betaalbaar aan dr. Mark Lenott,
voor een bedrag, dat precies dekte wat hij
voor haar en Beth uitgegeven had. En toen
schreef zij op een vel papier:
Beste Mark,
Ik vond het niet prettig je op zulke
hoge kosten te jagen zonder enige ver
goeding. Derhalve stuur ik je deze
cheque. Ik geloof, dat die ons deel van
deze avond wel dekt.
Zij ondertekende het briefje en stopte
het met de cheque in een enveloppe, die
zij adresseerde en van een postzegel voor
zag. Gedux-ende enige tijd dacht zij, dat
deze geste haar woede misschien voldoende
zou hebben verlicht, zodat zij weer in slaap
zou kunnen komen, maar zodra zij het
licht uitgedaan had, wist zij al, dat dit niet
het geval was. Zij bleef in de duisternis
lang stil liggen, trachtend tot rust te ko
men, maar iedere keer als zij een zekere
•muur van kalmte in haar geest had opge
bouwd, kwam er weer een golf van bitter
heid opzetten, die er overheen sloeg.
Eindelijk stond zij op en stak het licht
weer aan. Zij ging in de schamele leun
stoel bij het raam zitten en staarde naden
kend over de spaarzaam verlichte, vex-laten
straten.
Zij was een x-ijke vrouw; zij diende aan
dat idee te wennen, evenals aan de verant
woordelijkheid die rijkdom met zich mee
brengt. Een van die verantwoox'delijkheden
was zeer zeker het bewaren van het geld
en er voor zorgen, dat het niet wegsmolt
als sneeuw voor de zon. Het lag zeker niet
op haar weg om twintigduizend dollar er
vaneen tiende van het geld, dat haar i
vader haar had nagelaten!weg te
gooien voor de een of andere onderzoeker,
die Mark ergens opgeduikeld had.
Zij trachtte die SedachteüSl
zetten, maar er was
Als haar vader een tiend'3 yjjjpfc
duizend dollar of missehi en yj et-
of een veertigste had gebrmlAW»,,
voor het eerst ziek begon
hij misschien niet zo heD voortS
lijden. Maar het geld had m j^sfCe
betekend dan de eers geda®-
pijnen en hij had er niet -
was gestoi'ven met zijn
nu had zij het allemaal.
(Wordt vent#1'
