gsspss
UDENTENST AD
jjet Kasteel Brederode werd viermaal
verwoest en driemaal herbouwd
ill
Studeren is er goedkoop,
maar het leven is duur
rUoe is het ontstaan? N
Een Eeuw Celeden
Een vernieling is juist 600 jaar
geleden, een andere 525 jaar
m*enmTLTerkante toren> uoor
Invoer in Juli was voor
65 pet. door uitvoer gedekt
De 9 Muzen
Nederlandse studenten bij
Lyon in een ravijn gestort
Vragen over treinbotsing
te Gouda beantwoord
Conferentie in Genève over
golflengten-verdeling
Encyclopedie in celluloid
Dit woord: STOK
Namen van uit Rusland
terugkerende Nederlanders
▼rijpac
l7 AUGUSTUS 1951
die aantoont, dat na de verwoesting van het kasteel door de Spanjaarden
Ier. gravure, meer was overgebleven dan nu nog aanwezig is.
De Ruïne van Brederode te Santpoort is
«n bezienswaardigheid, die elk jaar vele
Senten bezoekers trekt. Het is ook een
S en bovendien voor de vele scholieren,
K in de vacantie komen, ook leeraaam
Sen door het restant van dit eens zo
tnitse kasteel.
Met enige voorlichting is het niet m°ei-
Hikzich een voorstelling te maken van het
leven der kasteelbewoners. Wij zien voor
ons geestesoog de ridders in hun kleurige
kledij aan de rijk-voorziene feestdis in de
ridderzaal geschaard, om terwijl zij ge
nieten van het aan het spit gebraden wild
fn de schuimende wijn in de roemers te
'uisteren naar de opwindende krijgsverha
len en heldendaden die de minnestreels be
zongen.
De kale muren doen nu koud aan, maar
die indruk is verkeerd. In de zaal is nog
duidelijk het restant van een schouw te
zien. Daar moeten wij ons dan in de win
tertijd en op kille voorjaars- en herfst
dagen een gezellig knappend houtvuur
denken. De muren waren behangen en de
vloeren belegd met kostbare tapijten.
Zware eikenhouten meubelen vulden de
zaal. Zij weerspiegelden bij avond de tin
telende kaarsvlammen, evenals de zware
eiken zoldering met moer- en kinderbalken
dit deed. De ramen waren klein, dat was
nodig met het oog op de verdediging, maar
toch was elk raam, dat door de dikte der
muren als-het-ware in een nis gebouwd
was, een brok schoonheid. In de nis waren
banken gemaakt zodat de kasteelvrouw
zich daar op donzen kussens rustig kon
neervlijen om uit te zien of haar ridder en
lijn gasten al van de krijg of de jacht
vederkeerden.
Wij maken ons ook een voorstelling van
de waarde van zo'n kasteel als versterking
inde oorlogen der middeleeuwen. Nu hou
den grachten en ophaalbruggen aanvallers
niet buiten een versterking en bieden zelfs
meters-dikke muren geen veiligheid, maar
eertijds, toen met stormrammen, zwaar
den, lansen en pijl-en-boog gevochten
werd, was het anders.
Als wij de Donjon, de vierkante toren,
die het belangrijkst voor de verdediging
ren het kasteel was, langs de wenteltrap
pen beklimmen, worden wij beloond met
een schitterend panorama van Kennemer-
Iffli Daar stonden vroeger de schildwach
ten, tie hun blikken lieten dwalen over
het landschap om te speuren of zich moge
lijk ergens vijanden verzamelden om het
kasteel aan te vallen.
De Ruïne van Brederode is het enige
kasteel in ons land waar de Donjon be
waard gebleven is.
Van de bijgebouwen is slechts een deel
gaspaard gebleven. Vroeger waren er veel
Keer, wat ook begrijpelijk is, want het
osted moest gelegenheid bieden voor het
onderdak brengen van een bezetting van
<me a vierhonderd soldaten.
is niet veel. over de geschiedenis van
wot deel weer hersteld.
Agenda v°or Haarlem
fflKS17 AUGÜSTUS
Pas. 8 uu 'Tal JIanmaVOnd Theo
LuS!acS "Tea fot' two",
Svan Waker Mitt? u !l verborSen le-
insPecteur.genpraai" 7 en 915 u- City:
boem» V.7 en 8 30 uur n woudsprookje",
®}ïe ieef, 7 'l Q^embra»dt: „Papa
ZATFRnan 9-la uur.
.^mbrandt; Rami AlJGUSTUS
Brederode bekend. Het mag evenwel aan
genomen worden dat Graaf Arnoud om
streeks 990 begonnen is het eerste kasteel
te bouwen. Vermoedelijk was dit nog geen
versterking van steen gemaakt, maar van
leem. Later is het leem door steen ver
vangen, waai-door het kasteel gemakkelij
ker weerstand kon bieden aan een belege
ring en aanval.
In de kronieken vonden wij de volgende
aantekeningen over Brederode:
1204 (Melis Stoke noemt in zijn rijm
kroniek dit jaar, maar een andere bron
stelt dit feit in 1221): Graaf van Loon be
legert Brederode, verovert het en vernielt
het. Later is het kasteel weer herbouwd,
want wij lezen in
1351: Gijsbrecht van Nijenrode, veld
maarschalk van Willem V, verovert Brede
rode.
Ook daarna herrees Brederode weer uit
zijn as, want dan komt:
1426: Kabeljauwen uit Haarlem en Am
sterdam verwoesten Brederode.
Ook toen is het weer herrezen, want nog
eenmaal klinkt het sombere lied der ver
woesting.
1573: De Spanjaarden die Haarlem be
legerden vernielen Brederode.
Een der schilderachtige vensternissen.
Toen is het niet meer herbouwd. Het is
een ruïne gebleven. Maar er was in die tijd
toch meer van over dan nu. Dit blijkt uit de
gravure uit die tijd, die wij hier repro
duceren.
Het kasteel Brederode is dus niet minder
dan vier maal verwoest. Een vernieling is
nu juist 600 jaar geleden, een andere 525
jaar geleden gebeurd.
Driemaal is het kasteel herbouwd. Maar
na de vernieling door de Spanjaarden in
1573 is het een ruïne gebleven.
In de loop der eeuwen werd de ruïne
steeds kleiner van omvang, waardoor het
gevaar kwam daft er niet veel meer van
zou overblijven.
Maar in 1874 heeft de regering' maat
regelen genomen tot herstel. Natuurlijk
niet om het kasteel in oude glorie te her
stellen, maar om het zover op te bouwen
dat men een indruk kon krijgen hoe het
vroeger geweest is en de ruïne voor verder
verval te vrijwaren.
Dat was een gelukkig besluit!
Die restauratie was in 1876 voltooid, dus
nu 75 jaar geleden. Ook nu wordt de
Ruïne nog steeds onderhouden, waardoor
het voortbestaan verzekerd blijft.
Elk jaar wordt een bepaald bedrag aan
de restauratie besteed. Dit jaar is het geld
besteed aan een herstel van muren, die uit
de slotgracht omhoog rijzen. Het volgend
jaar wordt met dit werk voortgegaan.
Volgens voorlopige gegevens van het
Centraal Bureau voor de Statistiek bedroeg
de waarde van de invoer in Juli 1951
907 millioen (in Juni ƒ950 millioen), ter
wijl voor een waarde van 593 millioen
(in Juni 618 millioen), werd uitgevoerd.
Het dekkingspercentage bedroeg 65 even
als in Juni.
Ofschoon het dekkingspercentage in Juli
zich ten opzichte van Juni op 65 wist te
handhaven, kan men, wanneer dit percen
tage vergeleken wordt met dat van dezelf
de maanden van de voorafgaande jaren,
een opmerkelijke teruggang constateren.
De uitvoer daalde in Juli 1951 ten opzich
te van Juni met 25 millioen. Het tekort
op de handelsbalans vermeerderde in Juli
met ƒ314 millioen en bereikte ultimo Juli
een hoogte van. ruim 2 milliard.
Ons Nuus. Voor de eerste keer is er een
journaal in het Afrikaans vertoond. Dit
geschiedde bij de première van de nieuwe
film „Alles sal regkom" in het Capitol-
theater te Pretoria. Minister-president en
mevrouw Malan woonden de voorstelling bij.
De minister van Binnenlandse Zaken, dr. T.
E. Donges, wenste de Verenigde Afrikaanse
theaters geluk met de vervaardiging van een
eigen journaal, waartoe zij vrijwillig waren
overgegaan. De titel van het journaal luidt
„Ons Nuus".
Naar de Antillen. In September zal het
Haags Blaaskwintet onder auspiciën van de
BPM 'n concertournée maken naar Curagao,
Aruba en Venezuela. Het kwintet bestaat uit
solisten van het Residentie-Orkest, te weten
Jan Prins (fluit), Jaap Stotijn (hobo), Jolle
Huckriede (klarinet), Louis Stotijn (fagot)
en Riet Schijf (hoorn).
Twee Nederlandse studenten, de 24-
jarige J. Willing en de 23-jarige M. Kruit,
beiden uit Amsterdam, zijn in de nacht
van Woensdag op Donderdag nabij St.
Laurent de Mure, op ongeveer 20 kilometer
van Lyon, met hun motorfiets geslipt en in
een ravijn gestort. J. Willing, die slechts
lichte kwetsuren opliep, kon hulp halen.
Kruit was er ernstiger aan toe. Hij werd
met een schedelbreuk naar een ziekenhuis
in Lyon overgebracht.
Te Veenendaal is (le eerste paal geheid
voor de bouw van een Zweedse kogellager-
fabriek. De oppervlakte van de gebouwen zal
ongeveer 2000 vierkante meter zijn.
ADVERTENTIE
Dit bruidje kreeg van haar moeder een goede
raad mee. Alkalivrij betekent vooral niet:
Geschikt voor alles en nog wat. Veilig wart
U indien U speciaal alkalivrij wast. Speciaal
alkalivrij voor wol is Echfalon en speciaal
alkalivrij voor zijde is Vivalon.
Op vragen van het Eerste-Kamerlid de
heer Schoonenberg (C.P.N.) over het
treinongeluk, dat op 21 Juli te Gouda is
gebeurd, heeft de minister van Verkeer en
Waterstaat geantwoord, dat onmiddellijk
na het ongeluk door vier deskundige
hoofdambtenaren van de Nederlandse
Spoorwegen een onderzoek naar de oor
zaak is ingesteld. Daarbij is gebleken, dat
vóór het vertrek van de trein uit Den Haag
alle vereiste voorzorgs- en controlemaat
regelen waren genomen en dat het treinstel
daarbij in orde was bevonden.
Na het ongeval is het materieel nog eens
aan een nauwkeurig onderzoek en bepaal
de proeven onderworpen. Daarbij zijn
evenmin gebreken aan het licht gekomen.
Als enige oorzaak kan als resultaat van
het onderzoek dan ook slechts worden aan
genomen een bedieningsfout van de bij
het ongeval helaas omgekomen machinist-
motortractie, welke fout ten gevolge had,
dat bij het naderen van het station Gouda
over onvoldoende luchtdruk voor afrem
ming van de trein beschikt werd.
De omschakeling van stoom- naar elec-
trische en Diesel-electrische tractie bij de
Nederlandse Spoorwegen gaat gepaard met
tal van maatregelen op materiaal- en per
soneelsgebied. Bij al deze maatregelen
staat het behoud van de grootst mogelijke
veiligheid op de voorgrond. Strenge eisen
ten aanzien van de toestand van het mate
riaal en van de dienst- en rusttijden van
het personeel zijn daarbij onvermijdelijk.
Aan deze eisen wordt stipt de hand gehou
den. Een onderzoek in dit opzicht is over
bodig. zo verklaart de minister.
In Genève is de wereld-radio-conferen
tie begonnen, die in de plaats is gekomen
van de conferentie, welke in de afgelopen
winter in Scheveningen zou zijn gehouden.
Deze wereldconferentie vloeit voort uit
de in 1947 te Atlantic City in de Verenigde
Staten gesloten overeenkomst om een nieu
we indeling van beschikbare radiogolven
te maken ten behoeve van telefonie en tele
grafie, scheepvaart, luchtvaart, strijdkrach
ten, wereldomroep en nationale omroepen.
De wereld is toen in sectoren verdeeld. Af
gesproken werd, dat iedere sector een zo
danige verdeling der golflengten zou ma
ken, dat men elkaar niet zou hinderen.
Zulks is, voor zover het Europa en het
Nabije Oosten betreft, reeds vrij snel tot
stand gekomen. Na veel wikken en wegen
is in April 1950 een nieuwe verdeling in
gevoerd, die tot dusverre geen klachten
heeft gegeven. Voor scheepvaart (radar),
luchtvaart en televisie blijft echter inten
sief contact noodzakelijk.
Vooraanstaande Franse schrijvers, kunste
naars en geleerden werken op het ogenblik
aan een merkwaardige encyclopedie. Het
bijzondere van deze encyclopedie is dat in-
plaats van papier celluloid gebruikt zal
worden; de lezer zal geen bladzijden be
hoeven om te slaan doch slechts een bios
coopkaartje te kopen want de trefwoorden
van het werk zullen in de vorm van films
op het witte doek verschijnen. Hoewel zij
zich ervan bewust zijn dat de bioscoopbe
zoeker in het algemeen slechts voor ont
spanning naar een film gaat kijken, hebben
de scheppers zich herinnerd dat het succes
van Dide-rots Encyclopedie voor een groot
deel te danken was aan de illustraties erin.
Medewerkers aan de encyclopedie zijn
onder andere Jean Cocteau. mevrouw
Georges Bidault, René Clair en Jean
Marin. Men moet zich de films voorstel
len als begrijpelijke, aanschouwelijke uit
eenzettingen door beroemdheden, die ieder
een onderwerp op eigen terrein behande
len. Tegen het einde van dit jaar verwacht
men met de letter A gereed te komen. Als
iedere encyclopedie, heeft ook deze zijn
voetnoten, waarin verwezen wordt naar
andere hoofden. Zo wordt hier aan het
einde van één van de films verwezen naar
de film „Liberté". „De letter L is nog wel
ver weg, maar zoveel mensen zijn eraan
gewend, lang op vrijheid te wachten",
voegt de spreker er dan nog spottend aan
toe
ADVERTENTIE
©O**
U bWjft opgewekt en
onvermoeibaar K
met de heerlijk
verfrissende
De vreemdeling, die voor enkele dagen in Parijs
vertoeft, zal zeer zeker niet de indruk krijgen
in een typische studentenstad te zijn. In Neder
landse studentensteden, als Leiden, Delft en
Utrecht, drukken de studenten hun stempel op
het stadsleven, maar in Parijs gaan zij geheel
op in de meer dan drie millioen inwoners. Die
vreemdeling zal dan ook vreemd opkijken als
men hem vertelt, dat het aantal studenten in
Parijs bijna 70.000 bedraagt. Hiervan studeren
er ongeveer 56.000 aan de Université de Paris,
waarvan 24.000 alleen aan de faculteiten van
Letteren en Wetenschappen, de Sorbonne. De
rest is verdeeld over de Katholieke universiteit,
de Polytechnische school en de tientallen andere
hogescholen en academies. Van die bijna 70.000
studenten wordt ongeveer 10 procent, dus 7.000,
gevormd door vreemdelingen. De Amerikanen
en Engelsen zijn verreweg in de meerderheid,
het aantal Hollanders is daarentegen zeer
gering.
Parijse zomeravond-idylle onder de bogen van een Seinebrug.
Het leven van de Parijse student is vol
komen verschillend met dat van zijn col
lega in Holland. Daar is allereerst het wel
zeer in het oog lopende verschil van de
kosten der studie: Het collegegeld bedraagt
in Parijs twaalf tot twintig gulden! Voor
het doen van een examen betaalt men
25 ct. a één gulden; wel een heel verschil
met de zeventig gulden die men daarvoor
in Holland moet neerleggen. Dit heeft tot
gevolg dat in Frankrijk vrijwel ieder, die
hiervoor geestelijk capabel is, een univer
sitaire opleiding kan volgen. Voor hen, die
desondanks toch niet in staat zijn hun stu
die te bekostigen, stelt de staat beurzen
beschikbaar.
Behalve de goedkoopte van de studie
heeft de Parijse student nog andere voor
delen: Zo kan hij eten in verschillende,
door de staat gesubsidieerde, universiteits-
restaurantsf waar hij voor zestig franc een
prima maaltijd, compleet met hors d'oeuvre,
vlees (tweemaal per dag) en dessert krijgt
opgediend; de „economische zwakke" stu
denten betalen zelfs nog veel minder. Ver
der heeft hij recht op belangrijke reduc
ties voor de meeste theatervoorstellingen
en concerten, in musea en zelfs in som
mige cabarets.
Ondanks al deze voordelen is er toch
nog een zeer groot percentage studenten,
dat niet of heel moeilijk kan rondkomen,
want het leven is en blijft duur in Parijs.
Voor hen is de mogelijkheid geschapen
werkstudent te worden. Enkele, alweer
door staat of gemeente gesubsidieerde,
bureaux en comités hebben hiervoor de
zorg op zich genomen: Zij bezorgen aan
talrijke studenten werk: vertalingen, gids-
werk, lessen, brochures verspreiden; affi
ches aanplakken etc. Anderen verkopen
de studentenkranten „Le Quartier Latin"
of de zeer humoristische „Casserole", het
geen hun gemiddeld een vier- a vijfhon
derd franc per dag opbrengt. Werken is
geen schande voor een Parijse student: hij
is er trots op zelf zijn studie te kunnen
verdienen en pakt dan ook alles aan wat
hij maar kan krijgen, al was het vloeren
schrobben!
Geen corpsleven
Er is nóg een groot verschil met het stu
dentenleven in Holland: een corpsleven is
in Parijs volkomen onbekend. We kennen
hier slechts de grote, alle andere studen
ten-associaties overkoepelende „Union na
tionale des Etudiants de France", een
machtig lichaam dat eigenlijk meer een
soort syndicaat is en dat zelfs in staat is
stakingen te organiseren, zoals nog enkele
weken terug gebeurde.
Aan ontgroening wordt veel minder ge
daan dan in Holland. Op de grote facul
teiten is het zelfs geheel onbekend, maar
verschillende schelen passen het nog toe.
Berucht zijn de ontgroeningen van de
Ecole Normale Supérieure en ook van de
medische faculteit. Bekend is het geval
van de student, die naar President Auriol
werd gestuurd om 's presidenten pijp te
lenen. Vijfmaal werd de ongelukkige
eerstejaars door de wachten van het Ely-
sée teruggestuurd, maar tenslotte gelukte
het hem toch de pijp in handen te krijgen.
De vriendelijke president deed er een
briefje bij met het verzoek niet alle stu
denten om zijn pijp te sturen!
De Parijse student is over het algemeen
niet veel kalmer dan zijn Leidse of Delftse
collega; hij houdt er even zeer van de
boel zo nu en dan eens op stelten te zet
ten. Toen laatst een van de professoren
van de juridische faculteit een college over
het dwangarbeiderswezen begon, kwamen
drie als dwangarbeiders geklede studen
ten de conferentiezaal binnen. De profes
sor werd pas ernstig kwaad, toen even la
ter ook nog enkele politie-agenten de zaal
kwamen binnenstormen, die dachten met
échte, ontvluchte dwangarbeiders te doen
te hebben.
Moeilijk is voor de student in Parijs het
woningvraagstuk (waar is dit geen pro
bleem?) Sommigen wonen bij hun ouders;
ruim vijfduizend gelukkigen hebben een
plaats kunnen bemachtigen in de prach
tige Cité Universitaire, die nog steeds
wordt uitgebreid en waar ook een Hol
lands paviljoen te vinden is. Om aan de
moeilijkheden het hoofd te bieden heeft
de regering plannen opgevat om in An
tony, even buiten Pai'ijs, een nieuwe uni
versiteitsstad te stichten, waar ook een
reusachtig restaurant voor drieduizend
personen per dag, zal komen. De meeste
andere studenten wonen in een van de
vele kleine hotelletjes in het Quartier
Latin, waar zich, zoals ieder weet, al
sinds eeuwen het gehel# studentenleven
heeft geconcentreerd.
Hoe brengt nu de student zijn dag door?
Wel, hij gaat min of meer trouw naar col
lege, of hij werkt in een van de vele tien
tallen bibliotheken, die tot zijn beschik
king staan. Als het mooi weer is, pakt hij
zijn boeken en gaat wat studeren in de
tuin van het Luxembourg. Studeren, dat
wil zeggen, hij doet pogingen daartoe.
Want de Jardin du Luxembourg is ook het
rendez-vous van alle mooie meisjes van
het quartier, en onder die omstandighe
den komt er dus meestal van studeren niet
veel terecht. Tegen de avond gaat hij een
apéritief drinken in een van de vele stu-
dentencafé's op de boulevai'd St. Michel:
Capoulade. le Biarritz, La Source etc. en
daarna volgt de traditionele pantoffel
parade op de Boul'Mich', zoals hij „zijn"
boulevard noemt.
De studenten houden er onder elkaar
een apart taaltje, het studentenargot, op
na; de student houdt vooral van afkor
tingen: hij vindt iemand „sympa", studeert
„sciences-po" (politiek), gaat naar „la
fac", treedt het „amphi" binnen en eet
daarna in het „restau".
De politiek speelt in het studentenleven
een nogal voorname rol, heel wat belang
rijker dan in Nederland. Ten eerste inte
resseert de Franse student zich sterk voor
politiek en ten tweede is de politiek een
middel om zijn zin voor een relletje af te
reageren. De grootste politieke groeperin
gen zijn die der communisten en die dei-
Gaullisten. Zaterdagsmiddags lopen op de
Boul'Mich' hele groepen communisten met
hun bladen „Clarté" en „Etincelles" t.e
venten, en even later komt dan de RPF
erbij, die het „Rassenblement, porte-
rapole du Général de Gaulle" verkoopt.
Beide groepen doen al hun best elkaar te
overschreeuwen en brullen elkaar hun di
verse politieke slagzinnen toe Andere stu
denten, die grappig willen zijn, komen er
soms bij en gaan met een of ander kinder
blad, zoiets als Bruintje Beer, venten en
schreeuwen zo mogelijk nog harder. Ook
de politie is dan present met een tiental
overvalwagens (of „sla-mandjes", in het
argot), want niet zelden loopt het op flinke
vechtpartijen uit. Daarom is niet lang ge
leden alle manifestaties verboden, hetgeen
een aanzienlijke teleurstelling was voor
alle op sensatie beluste studenten.
HA.S.1
Het is heel begrijpelijk dat men van
iemand die plotseling geen beweging
meer maakt, zegt: stokstijf bleef hij
staan, 't Is al een beetje vreemd om te
spreken van stokdoof. Niemand zegt:
stokstom, maar wij kennen weer wel:
stekeblind. In oudere taalvormen kende
men nog: stokstil en stokdood. Voor ons
gevoel is stok alleen een versterkend
voorvoegsel geworden, zonder eigenlijke
betekenis. In een enigszins andere vorm
keert het terug in woorden als: stik
donker, stikvol en het reeds genoemde
stekeblind. Precies hetzelfde gebeurde
met dood. Doodziek leidde tot: doodmoe,
doodarm, doodgewoon en een reeks an
dere samenstellingen. Dat zulk een ont
wikkeling ook nu nog voorkomt, bewijst
een schooljongenswoord als: steengoed,
klaarblijkelijk gevormd naar steenhard.
Uw zoon of dochter maakt tegenwoor
dig steengoede proeven op school en kan
blij zijn dat steenslechte proeven niet
^bestaan.
In Oldenzaal zijn gistermiddag 54 door
de Russen vrijgelaten Nederlanders aan
gekomen. Zij gaan naar kamp Amersfoort,
waar van Zaterdag 14 uur tot Maandag 14
uur één familielid van elke gerepatrieerde
tot een kort bezoek kan worden toegelaten.
Hieronder volgt een lijst der namen:
Jan Baltus, geboren Vledder (Dr.) 1913;
Lambertus Henricus Everhardüs Bouman,
geboren Amsterdam 1923; Johannes Cor
nells Corvers, geboren Rotterdam 1919;
Hendrik van Eijk, geboren Haarlem 1925;
Simon van der Eist, geboren Den Haag
1927: Jan Luitje Faber, geboren Winsum
1907; Willy Fels, geboren 1915 (verdere ge
gevens niet bekend); Johannes Ferwerda,
geboren 1914 in Overijsel (verdere gege
vens niet bekend), Bernard Albertus Pieter
de Haan, geboren Groningen 1925: Adria-
nus Jacobus Hagens, geboren Arnhem 1921;
Theodorus Jozef Hardorff. geboren Den
Haag 1920; Marinus Helms, geboren Medan
1919; Jan Hemelaar, geboren Amsterdam
1921; Antonius Pieter Henkes, geboren Den
Haag 1925; Wilhelm Arnold Herpertz, ge
boren Leiden 1923; Johannes Wilhelm Fre-
derik Hilgersom, geboren Rotterdam 1925;
Willem Hilgersom, geboren Den Haag 1904;
Gerrit van der Horst, geboren Putten 1918;
Geert Hendrik Houttuin, geboren Gronin
gen 1922: Jan de Jong, geboren Ooststel
lingwerf 1921: Johannes van der Kallen,
geboren Den Bosch 1922: Arie Knijff, ge
boren Den Haag 1914: Cornells Johannes
Kok, geboren New York 1926: Johan de
Kooter, geboren Zoetermeer 1922: Herma-
nus van Meurs, geboren Leiden 1925: Henri
Pierre Mulders, geboren Besankusa (Bel
gische Congo) 1922: Johannes Gertrudis
Oonk, geboren Aalten 1922: Karl Heinrich
Ossenbruggen, geboren Mühlheim 1903;
Johan Hendrik Pelt, geboren Rotterdam
1921; Frits Wilhelmus' Plas, geboren
Utrecht 1912: Herman Post. geboren En
schede 1927: Lambertus Pot, geboren Am
sterdam 1916: Wilhelmus Gerardus Jose-
phus Pijnenburg, geb. Tilburg: Gerardus
Adrianus Reinhard(t). geboren Den Haag
1916: Hendrik Rikkers. geboren Weltevre
den 1916; Hendrikus Roosen. geboren Haar
lem 1911; Theodorus Albert Roosendaal,
geboren Antwerpen; Jan of Johan de Rui
ter, geboren Amsterdam 1922: Petrus Rijt
hoven, geboren 1917. plaats onbekend:
Johann Leonard Schepers, geboren Keilers-
berg (Duitsl.) 1910; Gerardus Martinus
Schoonewil. geboren Rotterdam 1923: G'js-
bertus Schouten, geb. Maartensdijk 1923;
Johannes Slotboom, geb. Rotterdam 1916;
Petrus Cornells Smits, geboren Den Bosch
1926; Theodorus Smoor, geboren Enschede
1927: Jan Simon Snieder, geboren Amster
dam 1921: Josephus Hendrikus Spronck,
geboren Gronsveld (L.) 1922: Pieter Jan
Louis Spijker, geboren Utrecht 1920; Theo
dorus Stam, geboren Grootebroek 1922;
Gerardus Stelbrink. geboren Haarlem 1917;
Willem Johan Storms, geboren Hoensbroek
1923; Lodewijk Marinus Sweers. geboren
Haren 1919: Frederik van Diermen, gebo
ren Doorn 1922: Joannes Christianus Hen
ricus Tilman, geboren Amersfoort 1929;
Cornells Frederik Zieck. geboren Rotter
dam 1921: Henri Boudewijn Tuinman, ge
boren Rotterdam 1919: Jacob Tukkers, ge
boren in Overijsel 1915: Johannes van der
Tuuk. seboren Vledder (Dr.) 1923; Hen
drik Willem den Turk. geboren Rotterdam
1925: Willem van Uden. geboren Middel-
harnis 1924; Gerardus Johannes van der
Ven, geboren Waalwijk 1917; Nicolaas
Johannes Verbeek, geboren Den Haag 1922;
Dirk Verboom, geboren Waarder 1923: Jo
hannes Hubertus Vertommen, geboren
Maastricht 1929: Albertus Vis. geboren En
schede 1924: Willem van 't Vlie, geboren
Haarlem 1921: Martinus van Vliet, geboren
Soest 1905: Johannes Vriesema, geboren
Sneek 1922 en Pieter van Vuuren, geboren
te Delft.
Uit de Opregte Haarlemsche Courant
van 16 Augustus 1 85 1
PARIJS. De plegtigheid der ter
aardebestelling van den maarschalk
Sebastian! is door een groot oniheil ge
kenmerkt geworden, nademaal hei in
wendige van de Kerk van de Invaliden
door een brand is verwoest. Het grootste
gedeelte van de door Frankrijk bij ver
schillende gelegenheden op vele volken
vermeesterde vlaggen en vaandels is
daarbij eene prooi der vlammen ge
worden.
Het inwendige der kerk was geheel
met draperieën behangen ten behoeve
van de uitvaartdienst. Een gordijn
vatte eenige minuten voor het begin
van dezen dienst vlam, doordat eene
waskaars te dicht bij hetzelve geplaatst
was geworden. Het tooneel van schrik
en verwarring, dat alstoen ontstond,
Iaat zich niet beschrijven Het publiek
trachtte in allerijl het gebouw te ver
laten, soldaten die voor de kerk stonden
opgesteld, drongen naar binnen om den
brand te blusschen, maar in de verwar
ring gaf iede-een bevelen en dacht nie
mand er aan te gehoorzamen. Lang
zamerhand heeft Iedereen zich in een
lange rij geschaard tot het aanvoeren
van emmers water. Dit heeft er niet
toe kunnen strekken, eene menigte
kostbaarheden en onschatbare nationale
eigendommen voor het vuur te vrij
waren.
De Raad der Ministers, Intusschen in
spoedvergadering bijeen, besloot, on
danks de gegevene omstandigheden, de
uitvaar t.plegtigheid toch doorgang te
doen vinden. Dit geschiedde hierna in
een doorgang naast de kerk, dewelke
nog vol rook was en waar de aanwe
zigen in het water stonden, dat uit d®
kerk stroomde
