Het Hek van de Daan
rspositie van de luchtvaart
Haags Onderwijs-museum
Wij zijn bleke mannetjes
.J
ABDIJSIROOP
NET N KUCHJE
Woningbouw in Den Haag
Piano-avond die veel
bevrediging schonk
GOUDEN VLEUGELS
kenda voor Haarlem
Clandestiene radiozender
in Groenlo opgespoord
Heringa Wuthrich
BLIKSEMAFLEIDERS
Opheffing van bijzondere
leerstoelen
Drieduizendste na-oorlogse
woning in Nijmegen gereed
Overval op Haagse
speelclub berecht
Gras-cognac
Even proeven
Aanmerkinp
In de hoofdstad uit
Radioprogramma's
behoren aan de
omroepverenigingen
AG 24 OCTOBER 1951
p leerling van een H.B.S.b, Gym-
- !r,f ji T.S., die voordat hij het eind-
ytum in zijn Mk heeft, al over emigre-
wint te piekeren, zal er goed aan
naar de Hemsterhuisstraat in
- iffs te gaan- Aan het eind daarvan
K Jn groot gebouw vinden, het Ge-
lm Museum voor het Onderwijs,
h voor een dubbeltje naar binnen
zich te laten overtuigen, dat er bij
4"Jrlandse luchtvaart een kans op een
Shoorlijke toekomst voor hem ligt.
!!f:- hii de K.L.M., maar ook bij Fokker
men wil bij de luchtmacht,
^zonderling het ook mag klinken, de
hrheeft nog steeds behoefte aan jon-
ttj'n die er wat inzien om in een ple-
beroep een maandsalaris te verdie
nt begint boven dik vierhonderd gul-
f1 (netto) en in sommige gevallen tot
ft 5 (eveneens netto) kan stijgen De
r vliegt nu eenmaal het liefst met
btelandse vliegers, had er vorig jaar 150
1 en kon ze op geen stuk na krijgen,
ill zou ons niet verbazen wanneer er bij
"■Lens met lust tot emigreren en een
taïontuur, heel wat zijn, die zich van
^mogelijkheid geen rekenschap geven.
Worn doen ze er wijs aan, dat advies
een bezoek aan het Haagse mu-
„n fe volgen. Want ze kunnen er niet
fl'zien wat ze allemaal in de lucht-
Lnnen worden piloot, marconist.
Ëmecano, om maar eens een paar voor-
::ln te noemen maar ook hóe ze het
tl worden. Op deze tentoonstelling,
Sen vleugels" genaamd, die er nog
?ïn half jaar blijft, hebben ook de
•Kluchtvaartschool, de luchtmacht en de
inale Luchtvaartschool hun stands,
men haarfijn te weten kan komen,
Sen het aan de steel moet steken om
"'"de vliegerij te komen. En hoeveel dat
Hf Welnu, zo'n complete opleiding bij de
iris kost zesendertighonderd gulden en
'Ser men die niet over de hand heeft,
Jfmen ze desgewenst van het K.L.M.-
Sois terugbetalen.
ffi kunnen ons met indenken, dat het
.1 voor de vliegerij en alles wat daar
Ernaar in de verste verte iets mee te
-Ven heeft, zou zijn geluwd. Het succes
de Gouden Vleugels"-tentoonstelling
ook niet in die richting, want het
tot er eenvoudig storm van de Haagse
jÈoolkinderen, voor wie de expositie in de
«te plaats is bedoeld.
Bit is geen wonder, want Cornells van
Bj de expositie-ontwerper van dit rau-
a is een tovenaar in zijn vak. Het re-
sltaat van zijn werk is zo suggestief, zo
v-tend en zo klaar (zonder ergens maar
••schoolmeesteren) dat de bezoekertjes
jaroudig niet weg zijn te slaan. Niettegen-
.-isnde zij er les krijgen. Twee lessen zelfs.
Sg0ver de principes van het vliegen zelf
••"een over de organisatie van de lucht
ig. En natuurlijk mogen zij hoogte- en
Echtingsroeren bedienen, een vliegtuig in
mist binnenloodsen, een doorgesneden
föslmotor bestuderen en hun ogen uit-
irken aan de duizend en één fascinerende
van de luchtvaart.
Niet alleen de kinderen worden er bin-
vngeleid in het domein van de luchtvaart,
Hide ouders komen aan de beurt. Virulv,
ïa Veenendaal, Van Ulsen, Pley, Dill en
Schollen komen er lezingen houden zowel
uorouders als leerlingen en bij alle lezin-
ra zullen ook stewardessen aanwezig zijn
Eïlilggrage meisjes in te lichten.
Iets voor Haarlem?
Inde eerste plaats is deze tentoonstelling
ïskeld voor klassikaal bezoek der Haagse
Éoiieren. Maar belangstellenden uit an
ise steden zijn er hartelijk welkom. En
riendien gaat de tentoonstelling later op
■••méé. Eerst naar Rotterdam en dan naar
Mem. Het komt ons voor, dat ook het
■arlemse gemeentebestuur er goed aan
rj doen deze tentoonstelling naar Haar-
'a te laten komen en haar te bespreken,
icordat andere steden er de lucht van heb-
ten gekregen.
Het zou trouwens in het algemeen aan-
kveling verdienen te onderzoeken in hoe-
rare andere tentoonstellingen van het
rartreffelijke Haagse Onderwijs-museum
ah lenen voor een tijdelijk verblijf in
Eearlem. De directeur, dr. J. W. B. van der
r-
'a'le delen van de wereld verricht het
.monak Kinderen Noodfonds der
in werk. Voedselpakketten, kleding,
•-•peisei, medicamenten en andere on-
■pieriijke zaken vinden hun weg naar de
£'5". die daaraan behoefte heeft. Bij het
'^port maakt men gebruik van de
verkeersmidclelen, doch in on-
ftgzame streken geschiedt het vervoer
op Primitieve wijze. Melk voor kinde-
"i Thailand wordt op een os naar de
bestemde plaats gebracht.
WOENSDAG 24 OCTOBER
^Wgebomv: Opera „II Barbiere di
y.i\,uur. Lutherse Kerk: Evangeli-
o PPb' spreker prof. dr. W. J.
r-j J!u.r-, Gebouw Cultura: Vereni-
iitv v ,P'ritisten „I-Iarmonia", 8 uur.
slechte vrouw", 18 j., 7 en 9.15
Frfn"1» "KinS Kong", 14 j„ 7 en 9.15
kiJ "S '*als: ..Het gouden kronings-
Minrlcr ftl' 7 en 945 uur- Rembrandt:
hlace rna?st God"' 14 Ï-. 7 en 9-15 uur-
-Gevleugelde kruisvaarders". 14 j.,
•LUXon „Cocaïne", 18 j„ 7 en 9.15 uur.
ï«nliEDSRDAG 25 OCTOBER
3 m! p 4"15, 7 en 915 uur' Pa,ace:
Wo ,,-rans Ha's: 2.30, 7 en 9.15 uur.
3ï9is',7 7 en 945 uur- Spaarne: 2.30,
DrOPram' C'ty: 245« 4'30' 7 en 915 UUr"
Itamma van Woensdag).
Stigchel, heeft er wel oren naar. Het Haag
se museum is het enige in zijn soort in
Europa en andere steden zouden er van
kunnen profiteren, zonder direct een eigen
museum in te hoeven richten. Aan plaats
ruimte voor een dergelijke expositie is hier
geen gebrek en het succes van Den Haag
geeft alle aanleiding om het hier ook eens
te proberen. De bedoeling van het museum
is in de eerste plaats de kinderen door
visueel onderwijs een belangwekkender en
levender beeld te geven van allerlei kanten
van het maatschappelijk en wetenschappe
lijk leven. En de exposities van de jonge
Hagenaar Cornelis van Dijk, die zijn lucra
tieve arbeid als reclame-tekenaar beperkte,
omdat hij hier zoveel plezier in heeft, vol
doen daaraan ten volle. Het bezoekers
aantal, 164.000 in het vorig jaar, is een
teken van 't succes. En het uitgebreide pro
gramma, dat 54 onderwerpen omvat bio
logie, nijverheid, natuurkunde en aardrijks
kunde betreffende is zo aantrekkelijk,
dat zeker tal van onderdelen zich voor
expositie in Haarlem zouden lenen.
De opsporingsdienst van de PTT heeft,
in samenwerking met de rijkspolitie, te
Groenlo de clandestiene zender „Piccolo",
die op een golflengte van ongeveer 220 m.
werkte, benevens een honderdtal gramo-
foonplaten in beslag genomen. Tegen een
20-jarige electricien, een 59-jarige instal
lateur en een 18-jarige monteur allen te
Groenlo, is proces verbaal opgemaakt.
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
Haarlem
Het ligt in het voornemen van het Leid-
se universiteitsfonds een tiental bijzondere
leerstoelen op te heffen wanneer hiervoor
de bewilliging van de Kroon verkregen
wordt. Deze opheffing geschiedt uit over
weging, dat voor bezetting dezer leerstoe
len geen directe aanleiding meer bestaat.
Hieronder is de destijds voor prof. Ein
stein gestichte bijzondere leerstoel in de
natuurkunde. Voorts betreft deze maatre
gel de bijzondere leerstoelen in de leer
der financiën, vergelijkend koloniaal
staatsrecht, economische geschiedenis, tro
pische geneeskunde, algemene plantkunde,
oude geschiedenis, in het bijzonder de ge
schiedenis der Hellenistische tijd, de Ita
lische archeologie, de Griekse archeologie
en de algemene volkenkunde.
In Nijmegen is Maandag de 3000ste na
de oorlog voltooide woning in gebruik ge
nomen. Dr. ir. Z. Y. van der Meer, hoofd
van de Centrale Directie van de Wederop
bouw en de Volkshuisvesting, zei dat dit
jaar waarschijnlijk in het gehele land 54.000
woningen klaar zullen komen. Er zijn er
reeds 36000 opgeleverd.
De heer J. Rustige, gedelegeerde van de
N.V. Maatschappij voor Volkshuisvesting
te Amsterdam, zei dat de regering de moei
lijkheden bij de kapitaalverschaffing voor
de woningbouw had kunnen voorkomen,
wanneer de huren in het verleden waren
verhoogd. Uit deze hogere opbrengsten had
men het kapitaal voor de nieuw te bouwen
huizen kunnen vergaren.
De Nederlandse regering is voornemens
begin 1952 een aantal onderzeebootbestrij-
dings- en verkenningsvliegtuigen (Fireflies)
van de Marineluchtvaartdienst in de Neder
landse Antillen te stationneren.
Tijdens hun bezoek aan Canada waren prinses Elizabeth van Engeland en de hertog
van Edinburgh getuigen van een niet alledaags huldebetoon door de bemanning van
de internationale brandweerboot op de Detroit rivier. De brandweerkanonnen spoten
machtige waterstralen de lucht in ter ere aan de vorstelijke bezoekers.
Voor de Haagse rechtbank stonden gis-
steren terecht de 22-jarige buffetchef R.
E. G. de W. uit Amsterdam en de 25-jarige
matroos W. H. van der W., uit Den Haag.
Zij hadden behoord tot het viertal jon
gemannen, dat in de nacht van 20 op 21
April 1950 een speelclub in de Laan van
Meerdervoort in Den Haag overviel en de
overblufte spelers ruim 4000 gulden lich
ter wist te maken.
Deze overval is enige tijd geleden reeds
door de rechtbank behandeld. De twee an
dere verdachten, de 23-jarige E. H. J. en
de 23-jarige J. B., beiden uit Amsterdam,
waren toen tot anderhalf jaar gevangenis
straf veroordeeld.
De W. en Van der W. hadden echter nog
meer op hun kerfstok. Zij moesten voor de
Amsterdamse rechtbank terechtstaan we
gens drie roofovervallen, twee gepleegd op
Amsterdamse taxichauffeurs en een op
een Haarlemse manufacturenhandelaar.
Voor deze feiten werden zij ieder tot vijf
jaar gevangenisstraf veroordeeld. Gisteren
eiste de officier van justitie bij de Haagse
rechtbank tegen beiden anderhalf jaar ge
vangenisstraf wegens de roofoverval op de
speelclub.
Dagelijks vertrekt uit Amsterdam een expresstrein met 50.000 flesjes melk uit Neder
land, bestemd voor het Amerikaanse leger in Duitsland, naar Frankfort. De betaling
geschiedt in dollars. Het inladen van de flesjes in de „Melk Express" naar Frankfort.
HET is aldoor stralend weer. „Dat over
komt je maar één keer per jaar", zegt
de kapitein. „U treft het, meneer. Zeld
zaam, zeldzaam!" De kapitein heeft voor
iedereen een vriendelijk woord en men
merkt dat hij gewoon is met alle mogelijke
soorten van mensen om te gaan.
Wij staren urenlang gedachteloos over
het zonbeschenen, onafzienbare water
vlak en hebben het gevoel diep uit te rus
ten. Maar als u ooit gaat varen, sta dan
vroeg op: het dek is voor u alleen, de zon
komt op voor u alleen, majesteitelijk, met
een gouden pruik en een rimpelende gou
den baard van de horizon tot aan het schip.
U moet overdag gaan slapen en dan
's avonds weer aan dek verschijnen, want
daar is dan de zilveren maan met een zil
veren baard. Ik weet wel.... het zal piet
altijd zo zijn.
's Nachts is het of je als een tweede Jonas
in de maag van een walvis bent, in elk
geval niet van een schip, maar van een
heel groot dier. Alles beeft, trilt, zucht als
een enorm levend wezen. Maar vreemder
nog is, overdag, de verwarrende en totaal
uit het evenwicht brengende disharmonie
tussen het geweldige schouwspel van zee
en wolken en het inwendige van de drij
vende lunchroom met nette mensen, waar
wij ons bevinden. Deze tegenstelling is
bijna niet te verwerken. Het is te gek, het
is ontoelaatbaar!
De bedienden hebben, hier als elders
helaas, die serviele vakgrijns, die voor hen
en voor ons zo beschamend is. Waarom
zeggen ze niet: „Hier ouwe, je neutje jii
spuugt er ook niet in" of iets dergelijks?
Dat denken ze toch immers en ik weet toch
dat ze het denken en het is toch ook zo?
Waarom dan die malle, valse en bovendien
nog slecht gespeelde onderdanigheid? De
zaak is zo eenvoudig: ik wil een borrel, hij
heeft het sleuteltje van het kastje in de
bar, hij schenkt in en ik betaal. Verder
hebben wij niets met elkaar van doen, ten
zij er tussen ons een gevoel van vriend
schap zou ontstaan, maar dat kan haast
niet. Ik heb geconstateerd dat de Franse
kellners inderdaad de zaak zo helder en
eenvoudig opvatten als wü wensen, tenzij
misschien in de luxueuze lokaliteiten waar
wij niet komen. Want in de kleine eethui
zen, waar wij ons thuisvo<rien. doet nie
mand zo raar. zo ingewikkeld, men zou
haast zesïeen: zo vies.
Er is ook een kleine Fransman aan boord
Ik speel verwoed pinc-non? m»' hem. hij
grijnst als hij wint, maar trekt het gezicht
van Don José in de laatste acte van Car
men als hij verliest. Ik ben een beetje bang
voor hem, want hij is handelaar in wilde
dieren die hij eigenhandig vangt. Hij
slaapt altijd, zegt hij, met een jaguar. Die
jaguar, zegt hij, is liever en zachter dan
een vrouw. De vrouwen aan boord vinden
hem dan ook „eng". Maar de eerste machi
nist „de meester" zegt dat dat wel
veranderen zal naarmate wij Zuidelijker
komen en geeft dan één van zijn enorme
lachsalvo's af. Overigens heeft deze kleine
Fransman, die een levendig en intelligent
duiveltje is, albums vol prachtige foto's
van types zoals men die bij de Indianen
stammen vindt, mensen met brede en
ernstige gezichten, edel en soepel gebouwd,
met bloemen in het haar! Ach, wij zijn
zulke nare, bleke mannetjes die zich niet
bewegen kunnen, niet staan, niet lopen
kunnen wij, met onze kaasdopjes en
vestjes. Wat zijn onze gezichtjes anders
dan legkaartjes van snippertjes expressie
waar geen houvast aan is?
Gauguin wist het wel!
TJZTii naderen Madeira en ik bemerk een
W zekere opwinding onder de passa
giers, die zich ook aan Antoinette mede
deelt. Men kan namelijk op het eiland
bloesjes, zakdoeken en dergelijke dingen
kopen en daar ligt nu net de zwakke plek
van Antoinette. De hoop op een fles Ma
deira wordt hoe langer hoe flauwer in mij.
Het schijnt dat er ook ruiltjes te doen zijn
en Antoinette keurt met Deinzende blik
ken mijn overhemden. Zij voert fluiste
rende gesprekken met de dames en zij
werpen taxateursblikken op de fijn op el
kaar afgestemde kleuren, waarin ik mij
over het promenadedek beweeg. Ik vrees
op goede gronden dat het wel niet lang
meer duren zal dat ik mij aldus als heer
kan vermommen. Ik roep de hulp in van
de meester, maar hij raadt mij aan te be
rusten en zegt filosofisch dat er wel erger
dingen zijn in het leven. „Aan ons borrel
tje zullen ze niet komen, meneer", zegt hii
vertroostend. Wii hebben nu enige keren
„sloepenrol" gehad. Wij komen daarbij
aan dek in zwemvesten en lachen kinder
achtig omdat wij vinden dat wij er zo gek
uitzien. Ik sta natuurlijk steeds bij de ver
keerde reddingboot en word dan enigszins
korzelig naar de juiste verwezen, waar
heen ik mij dan met een rood honfrj ho^f
MARI ANDRIESSEN
Wij hebben gisteren een bezoek ge
bracht aan een uitvinder, die een me
thode had uitgedacht om cognac uit
gras te bereiden. En niet alleen cog
nac, maar ook wijn en jenever en wat
ge maar wilt. Aangezien wij dol zijn op
cognac en wijn en jenever, kunt ge wel
begrijpen dat wij op de reis naar de
hoofdstad al met héél andere ogen naai
de grazige weiden naast de spoorbaan
keken en, de koeien ziende, dachten:
„Wacht maar mannekes", een uit biolo
gisch oogpunt merkwaardige gedach-
tengang.
De uitvinder van het cognac-uit-
gras-procédé bleek te huizen in één van
de mensen-archieven, die in Amster
dam-West voor huizen doorgaan. En
dan op de bovenste verdieping, van
waar hij kan uitkijken over een grote
grasvlakte, die zijn grondstof levert.
Hetgeen voor ons alweer een reden was
om de lippen af te likken en de oren te
spitsen, teneinde het vrolijk gelal te
vernemen, dat de productie wel zou
begeleiden.
Maar daar kwam niets van, want het
bleek een Man met een Grief te zijn.
Wij waren nog niet binnen, of hij
zei al: „Durft u te vechten?" Nu dur
ven wij dat meestal niet, maar in dit
geval wel, want hij was oud en gebo
gen en zijn adem ging fluitend, zodat
we de mouwen maar vast opstroopten.
Het vechten, dat hij op het oog had,
zou echter nogal een fikse opgave we
zen, want hij bleek te bedoelen, dat wij
riet moesten opnemen tegen de rege
ring, de politie, de ganse industrie, de
Benelux, Frankrijk, Griekenland, de
UNO, de Warenkeuring en zijn gewe
zen compagnon, die allemaal tegen hem
samenspanden, teneinde de productie
van zijn gras-cognac te verijdelen.
Daarnevens verlangde hij nog onze
steun tegen de politici, die Indonesië
verkwanseld hadden, een land, dat hij
Nederiands-Indië bleef noemen, omdat
hij aan het teloor gaan van een im
perium geen deel wenste te hebben.
De reden van deze verbittering lag
in het feit, dat hij in Indonesië eens
een vermogen had bezeten. Hij had na
de oorlog echter alles verloren, behalve
zijn hersens. Die had hij meegenomen,
zo verzekerde hij ons, en zij stelden hem
thans in staat gras-jenever te vervaar
digen. Ondanks dit gaf hij ons te ver
staan, dat wij in de schemering van
het Koninkrijk vertoeven en morgen
de absolute duisternis kunnen verwach
ten.
Na deze voorspelling liet hij zijn 'ge
dachten weer gaan over de huidige re
gering, die naar zijn mening met de
drank-industriëlen konkelde om het re
sultaat van zijn vinding, die natuurlijk
een zekere bedreiging voor de fabrikan
ten van wijnen en gedistilleerd inhoudt,
teniet te doen. Hij doelde daarbij spe
ciaal op minister Stikker, wiens naam,
zo zeide hij, er al op wijst dat hij van
zins is alles te verstikken. Speciaal het
aangaan van de Benelux-overeenkomst
duidde hij hem euvel, want hij zag deze
alleen en uitsluitend als een directe
aanslag op zijn procédé. De Partij van
de Arbeid droeg hij evenmin een goed
hart toe, want hij vreesde nu al, dat
deze de onderneming, die hij zou gaan
opbouwen, zou willen nationaliseren.
Hetgeen hem zo dwars zat, was, dat
men hem, hoewel hij een octrooi op
zijn vinding had, geen vergunning
wenste te verschaffen om het Neder
landse gras deze hoge roeping te laten
volgen. En dat terwijl hij brieven bezat
van grote ondernemingen die het resul
taat van zijn proeven ten zeerste roem
den. Ondernemingen, die, naar hem te
kennen was gegeven, hun armen tot
diep in de ministeries hadden en de
weerstand tegen hem. kleine man, wél
konden bi-eken. Hij toonde ons deze
brieven, waar wij niets anders uit kon
den lezen, dan dat men weinig of geen
belangstelling voor zijn producten had,
maar dat kwam, omdat wij niet tussen
de regels door konden lezen. Hij voelde
er de hand van Stikker ir., die zijn
wurgende greep ook om do halzen van
deze grote industriëlen had gelegd.
Gelukkig bleek hij, hoewel oud van
jaren, toch jong van geest te wezen,
want hij zei: „Ik geef het niet op, hoe
wel de eerste schoten hebben geklon
ken".
Na deze verklaring van onverzette
lijkheid ging hij over tot een korte uit
leg van zijn procédé. Dit bestaat hierin,
dat men één deel gras op vier delen
water neemt en vervolgens de ganse
mak door een zeefdoek laat uitlekken.
Met residu wordt uitgeperst en aan het
filtraat toegevoegd. Vervolgens doe'
men er wat vruchtensap, plantenzurer
en vergistbare suiker bij en als men
dat een week laat gisten, heeft mei-
wijn'. Of men een Moezel of een Bor
deaux, een Riesling of een Bourgogne
wil krijgen, is slechts afhankelijk var
-le plantenzuren die men toevoegt. Het
verkrijgen van cognac of jenever ge-
chiedt vervolgens door distillatie.
Nadat we dit gehoord hadden. zage>-
we ons al maaien, dat begrijpt ge wel.
Temeer toen wij vernamen, dat de ver
kregen dranken zich in niets anders on
derscheiden van een Henessy, een
Brauneberger of een Beaujolais dan
door hun betere kwaliteit Uitnemende
dranken. En het gaat allemaal zo een
voudig, dat een kind de was kan doen,
zo bleek ons. Wij zagen ons al door ons
tuintje lopen, bedachtzaam kijkend of
het gras er voor de tijd van het jaar
goed bij staat. Hier een sprietje keu
rend, daar een kruidje wiedend.
Maar bovenal begonnen we ons in
ernst kwaad te maken op de regering
en de groot-industrie, die hier zo maar
even weer een kleine man de nek om
draait. Die om der wille van haar
vriendjes, de mogelijkheid om Neder
land tot het grootste wijn-exporterende
land ter wereld te maken want gras
is er genoeg de grond inboort. Een
regering, die deze man een vergunning
onthoudt om de edelste aller dranken
tot heil en zegen der mensheid -te ver
vaardigen.
Onze gastheer rommelde wat in een
kast en haalde een fles met goud-gele
vloeistof te voorschijn. En wat glazen.
Hij schonk in en zei: „Ik zal u een
Moezel laten proeven, zoals u nog nooit
geproefd heeft".
Wij dronken.
Hij had gelijk. Zoiets hadden wij nog
nooit geproefd.
Het was gewoon een vloeibare motie
van vertrouwen in het regeringsbeleid.
Wij hebben ook zijn cognacs, zijn je
never en zijn zoete wijnen moeten
proeven. Het leken wel atoombommen.
Uitnemende dranken, wanneer men al
thans van Velpon met gist en spiritus
houdt.
Wij begonnen wat bleek te worden.
Met een hoopvolle blik in zijn ogen zei
de man: „Ik kan ook mensen genezen
Zelfs ongeneeslijke gevallen".
We aSjn die vijf trappen gewoon af
gevallen.
BOEDA
Kon van onze trouwste lezers heeft ons
een aanmerking willen maken Hij klom
achter zijn schrijfmachine en tilde liet vol
gende briefje, dat wij hier letterlijk over
•ïemen:
„Daar ik uw artikels zeer waardeer,
mag ik u wel even wijzen op enkele
storende fouten. In dat van 26 September
schrijft gij over de zware eisen der
moderne tijd, hetgeen ik wel heel erg
vind. In dat van 17 October vermeldt gij
te collectie (waarom niet verzameling
Dreesman, hetgeen natuurlijk Dreesmann
•ti de Utiitet States I.S.. hetgeen natuur
lik United moet zijn. Ik weet uit onder
'inding hoe lastig het is drukproever
:oed na te kijken, maar ook de correcto'
had deze fouten noet mogen laten staan"
Dat had hij zeker noet.
Bieda
De Haagse Comedie vertoont van-^
avond in de Stadsschouwburg het
Franse kijkje achter de schermen, dat
„Verboden voor onbevoegden" heet
en waarin Fie Carelsen en Theo
Frenkel de hoofdrollen vervullen.
In de Kleine Komedie aan de Amstel
wordt Vrijdagavond de voorlopig
laatste voorstelling van „Mr. Ro
berts" met Johan Elsensohn en Hans
Kaart gegevenwant daarna komt
Mary Dresselhuys als „Nina" op de
planken van dit theater terug. Beide
stukken zijn door Johan de Meester
geregisseerd.
Dagelijks kan men in het Centraal
Theater Cor Ruys en Sophie Stein
zien optreden in het blijspel „In Lon
den staat een huis". In het Leidse-
olein Theater houdt Wim Sonneveld
nog steeds zijn „Artistenpension".
Theo Olof is solist op de abonne-
mentsconcerten van Woensdag en
Donderdag in het Concertgebouw ter
vertolking van het Vioolconcert van
Hans Henkemans. Verder staan de
ouverture „Coriolan" van Beethoven
en de Eerste Symphonie van Brahms
op het programma. Dirigent is
Eduard van Beinum.
hl de Bachzaal viert de Christelijke
Kunstvereniging Con Spirito" op 24
October met een jubileumconcert het
12jarig bestaan. Vrijdagavond
spelen leerlingen van het Conserva
torium hier werken van Bach, Mozart
?n Hindemith.
Maro en Anahid Ajemian vertolken
Vrijdagavond in de kleine zaal van
'iet Concertgebouw composities voor
viool en piano van Mozart, Brahms.
Weber en Hovhaness.
De Nederlandse Opera geeft Vrijdag
avond een voorstelling van „Rigo-
letto" van Verdi onder muzikale lei
ding van Charles Bruck en mei
medewerking van Paolo Gorin als
gast in de titelrol. Verder treden
hierin op Louise de Vries, Chris
Sclieffer en vele anderen.
Aan de lijst van tentoonstellingen
moet worden toegevoegd: grafiek
van Jacques Houplan in kunsthandel
Santee Landweer aa?i de Keizers-
7racht en van Otto Treurnann in de
expositiezaal van papiergroothandel
Bührmann, eveneens aan de Keizers
gracht.
De gemeenteraad van Den Haag besloot
op voorstel van B. en W. tot de bouw van
1711 woningen, 50 bedrijfsruimten en 36
winkels in 1952-1953. Dit aantal is een
gedeelte van het zogenaamde „5000-wonin-
gen plan", waarvan 3254 woningen met
gemeentelijke medewerking door een aan
tal woningcorporaties zal worden gebouwd.
Teneinde kapitaal voor de woningbouw
te krijgen stelden B. en W voor het Haag
se Grootboek, waarop thans nog voor twee
millioen staat ingeschreven, open te stel
len voor beleggers. Van de 50 millioen,
die men langs deze weg hoopt te lenen,
is 40.000 toegezegd.
De rechtbank te Assen heeft uitspraak
gedaan in de zaak van de omroepvereni
gingen tegen de uitgeefster van de Meppe-
ler Courant te Meppel. De rechtbank
kwam tot de conclusie dat de omroepver
enigingen rechthebbenden zijn op de ra
dioprogramma's en dat de uitgeefster
iedere openbaarmaking van de program
ma's, in welke vorm ook, achterwege heeft
te laten. Doet zij dit niet dan zal zij
een dwangsom van 100 per verschijnend
nummer aan de omroepverenigingen moe
ten betalen.
ADVERTENTIE
dat verwaarloosd wordt
beginnen soms ernstige
aandoeningen der lucht
wegen. Bestrijdt het
voortwoekeren van de
besmetting met de zui
verende, slijmoplossen-
de en geneeskrachtige
AKKER'S
-'s Werelds beste hoestsiroop -
Jonge toonkunstenaars
Er was verblijdend veel belangstelling
voor het optreden van de pianisten Kees
Bornewasser en Henk van Eeuwijk in de
Renaissancezaal van het Frans Halsmu
seum, die uitgenodigd waren tot het geven
van dit recital door het Comité voor jonge
Toonkunstenaars. Zij speelden ieder een
kapitaal solowerk, maar in hoofdzaak be
stond het programma uit composities voor
vier handen. Gezegd moet worden dat zij
zich op het samenspel „a o.uatre mains"
voortreffelijk hadden voorbereid. Zij pas
ten zich doorgaans heel goed bij elkaar
aan, zodanig zelfs dat in hun prestaties
voor vier handen het verschil in persoon
lijke aanleg en temperament zo goed als
niet opviel, hoewel bij het solospel duide
lijk bleek dat de individuele begaafdheid
en karakters nogal ver uiteenliepen. Zo
kon men Henk van Eeuwijk ir. zijn vertol
king van de Ballade in f van Chopin leren
kennen als een beweeglijk type met ster
ke, maar gevaarlijke impulsen. In Kees
Bornewassers interpretatie van „Prélude,
Choral et Fugue" van Franck nam men
een rustige beheersing waar, die alleen
nog maar een grotere spanning en een
wijdere visie behoeft om tot een heel
mooi resultaat te komen. Technisch bleken
zij aan elkaar gewaagd en wat het stijlbe
grip in hun duetten aangaat konden wij
het meestal met hen eens zijn.
De Sonate in D (K.V. 381) van Mozart
maakte al direct een uitstekende indruk,
pittig, gerhythmeerd en mooi van klank,
met bescheiden expressiviteit vertolkt. In
de „Kinderspelen" van Bizet waren enkele
nummers bijzonder opvallend door de rake
typering. Van bijzonder belang was de uit
voering van de „Six épigraphes antiques"
van Debussy, een werk dat men zeer zel
den te horen krijgt en toch een meester
lijke schepping genoemd mag worden. De
voordracht, meer berekend op kleur dan
op lijn, was kenmerkend voor de sfeer
van deze impressionnistische kunst. Hier
vooral toonden de spelers hun poëtisch
vermogen in een beheerst samenspel.
Tenslotte hoorden we van het tweetal
nog een frisse vertolking van de leuke,
paedagogisch bedoelde suite van Caplet
die, vrij vertaald, getiteld is: „Een aantal
niemendalletjes voor zeer brave kinderen".
Maar ook volwassenen kunnen naar deze
geestige muzikale schetsen met plezier
luisteren. Zeker wanneer ze zo geestig ver
klankt worden als thans geschiedde.
Een avond die veel bevrediging schonk.
JOS. DE KLERK
