„Oversteek" der vissers naar
Argentinië begon onfortuinlijk
Chefarine „4"
doet wonderen
■Clowntje Riek
Een hand uit
het verleden
Ingezonden stukken
Café ging in
vlammen op
Nieuw lijnpistool
voor kustdienst
Een van hun acht schepen kort na vertrek gezonken
Nederlanders ontslagen,
Duitsers aangenomen
R.K. ziekenhuis in Sneek
uitgebreid
Eenzijdige verontrusting
Voorlichting bij
beroepskeuze
Pleidooi voor emigratie van
Indische Nederlanders
Opera zal medewerken
aan de balletplannen
Hoe kan 135 minder
zijn dan 125
Voor de kinderen
Moderne radar-installatie
op vliegveld Schiphol
Bespreking over Ronde
T af elconf erentie
met de West
Birma wil olie
nationaliseren
Kyvernitis terecht
Verbetering van onderwiis
aan fabrieksmeisje u i1J.8
Huisvestingsambtenaar
nam geld aan voor tips
FEUILLETON
door Andrew Mackenzie
(Uit het Engels vertaald)
WOENSDAG 24 OCTOBER 1951
Feestelijk getooid met de Belgische, Ne
derlandse en Argentijnse vlaggen en door
velen nagestaard, hebben de acht Belgi
sche vissersvaartuigen met aan boord een
80-tal Nederlanders en 70 Belgen, die naar
Argentinië emigreren, Dinsdagmorgen de
haven van Oostende verlaten. Bij het af
scheid was de Argentijnse consul-generaal
te Antwerpen dr. Tixï Masso aanwezig.
De reis begon echter vrij ongelukkig.
In de middag is namelijk een van deze
acht schepen, de O 786 voor de Franse
kunst nabij Grevelingen gezonken. Naar
het ANP van de rederij „Flandria" te
Ostende verneemt, betreft het hier een dei-
kleinste schepen van het convooi. Aan
boord bevonden zich alleen de 50-jarige
Nederlandse kapitein Maarten Ruiten uit
Urk, diens zoon en zekere Van Rooy uil
Den Haag. De ondergang van net schip
zou volgens de genoemde rederij te wijten
zijn aan sterke zeegang. Er deden zich
echter geen persoonlijke ongevallen voor
en de zich aan boord bevindende beman
ning werd door een van de andere sche
pen overgenomen. Alle schepen zijn voor
het vertrek op haar zeewaardigheid onder
zocht. De reis wordt voortgezet naar Tene-
riffe (Canarische eilanden), de eerste aan
loophaven van het convooi.
Onderhoud vóór het vertrek
Tijdens een onderhoud met de kaoitein
van de trawler Christian Rom. 2, de Urker
S. Bakker, werd het ANP medegedeeld,
dat van het convooi vijf schepen een Ne
derlandse kapitein en een overwegend Ne
derlandse bemanning hadden. Drie sche
pen hebben een volledige Belgische be
manning. In Argentinië moeten op grond
van de daar bestaande wetgeving, op ieder
schip twee Argentijnen aan boord geno
men worden. Volgens kapitein Bakker be
vindt zich aan boord der schepen een
20-tal Urker vissers, waarvan sommigen
tot hetzeHde gezin behoren.
De Urker vissers gevoelen de grootste
drang tot emigratie, want zij vrezen, dat
ADVERTENTIE
TEGEN PIJNEN EN GRIEP 20 TABLETTEN i F 0.75
Het Tweede Kamerlid de heer Neder-
horst (P.v.d.A.) heeft aan de minister van
Sociale Zaken en Volksgezondheid vragen
gesteld over het feit dat in verschillende
plaatsen in het Twents industriegebied in
de ene textielonderneming arbeiders we
gens slapte ontslagen worden, terwijl ter
zelfder tijd Duitse textielarbeiders door
andere ondernemingen, die niet van slapte
te lijden hadden, worden aangenomen. De
heer Nederhorst vraagt de minister of hij
bereid is de werving van Duitse textielar
beiders tegen te gaan ten einde de werk
loosheid onder de Nederlandse arbeiders
in te textielindustrie niet nodeloos te ver
groten.
Faillissementen
De rechtbank te Haarlem heeft Dinsdag
n staat van faillissement verklaard:
K. van Houten, vertegenwoordiger en ar
tist, wonende te Haarlem. Brouwersvaart 44.
Rechter-commissaris mr. II. J. M. Cokart.
Curatrice mej. mr. C. F. Kehrer, advocate en
procureur te Haarlem.
A. Chr.H. J. Jeursen. koopman, wonende
te Haarlem, le Emmastraat 10, aldaar, han
delende onder de naam „TEACOBU", Tech
nisch Advies en Handelsbureau. Groothandel
in gereedschappen, grove en fijne ijzerwaren.
Rechter-commissaris mr. H. J. M. Cokart
Curatrice mr. C. F. Kehrer, advocate en pro
cureur te Haarlem.
Wegens gebrek aan actief werden opge
heven de faillissementen van:
A. de Leeuw, los arbeider, wonende te
Wormerveer, Weverstraat 43.
Tj. Cnossen, werktuigkundige, wonende te
Heemskerk, Rijksstraatweg 1 b.
Bij vonnis dezer rechtbank van 23 October,
werd na gedaan verzet, vernietigd het vonnis
der rechtbank van 16 October, waarbij H G.
Osterthun, aannemer van stucadoorswerken,
wonende te Haarlem, Vergierdeweg 188, in
staat van faillissement werd verklaard, met
benoeming van mr. H. J. M. Cokart tot rech
ter-commissaris en van mr. A. Bruch, advo
caat en procureur te Haarlem, tot curator.
Wegens het verbindend worden der enige
ultdelingslijsten zijn geëindigd de faillisse
menten van:
Sj. Keulen, lampekappenfabrikant, wonen
de te Haarlem, Voorhelmstraat 7.
De Naamloze Vennootschap N. V. Veenef,
Nederlandse Fabriek van Lederwaren, geves
tigd en kantoorhoudende te Heemstede, He
renweg 152 a.
P. B. Ruitenberg, koopman in landbouw
werktuigen, wonende te Halfweg, Osdorper-
weg 4.
C. van Pel, aannemer-wegenbouwer, wo
nende te Heemstede, Binnenweg 180.
hun bestaanszekerheid door de overbevis-
sing van de Noordzee in gevaar komt. Zij
zijn niet in staat de grote kapitaalkrachtige
rederijen te beconcurreren.
Behalve de vissers bevinden zich nog een
61) Nederlanders aan boord van de schepen,
die werkzaam zullen zijn in de rokerij, de
conservenfabriek en de vismeelfabriek. De
rederij Flandria gaat deze te Mar Del Plata
exploiteren.
Het verongelukte vaartuig, het kleinste
van het convooi, maakte reeds kort na
afvaart uit Oostende water. Ter hoogte van
Grevelingen werd de toestand onhoudbaar.
Het vaartuig werd op sleeptouw genomen
tot op het ogenblik dat de voorsteven af
knapte. Onmiddellijk werd de sleepkabel
losgegooid en verdween het scheepje in de
golven.
In Sneek zijn Dinsdagmiddag de nieuwe
gynaecologische- en kinderafdeling van
het R.K. ziekenhuis in gebruik genomen.
De staatssecretaris voor de Volksgezond
heid, dr. P. Muntendam, hield hierbij een
rede, waarin hij zei, wel eens de indruk te
krijgen, dat vaak te veel gedacht wordt
aan uitbreiding van ziekenhuisruimte door
verhoging van het aantal bedden. In menig
ziekenhuis bestaan echter toestanden, welke
een directe en ernstige bedreiging van de
volksgezondheid vormen. Dit geldt in het
bijzonder ten aanzien van tal van kinder
afdelingen of wat daarvoor door pleegt te
gaan. Het is vaak onverantwoord, aldus
dr. Muntendam, wat men op dit terrein
aanschouwt en het mag een wonder ge
noemd worden dat niet vaker besmettingen
voorkomen dan het geval is. Als er één
terrein is waarop het ziekenhuis in hoge
mate een bijdrage kan leveren aan het be
vorderen der volksgezondheid, dan is hel
op het gebied van de moederschapszorg en
het kinderwelzijn.
Enkele dagen geleden publiceerden wij
een door tachtig Nederlandse schrijvers on
dertekend manifest waarin werd aange
drongen „in het algemeen niets onbeproefd
te laten om de krachten van de vrede over
de gehele linie te doen zegevieren" en op
bevordering van „de zo noodzakelijke be
sprekingen van de hangende vraagstukken
door de vertegenwoordigers der grote mo
gendheden op het hoogste niveau".
De Haarlemse publicist H. G. Cannegieter
heeft aan de opsteller van het manifest, de
letterkundige C. J. Kelk te Bilthoven, de
hieronder volgende brief gestuurd:
Van harte gaarne zou ik het mij toege
zonden stuk inzake de oorlogsdreiging
mede hebben ondertekend, ware dit mij
niet onmogelijk gemaakt door een formu
lering, welke ik niet voor mijn rekening
kan nemen.
Mijn bezwaar geldt inzonderheid de
vierde alinea, welke luidt: „verontrust door
het merkbaar weer op gang brengen van
de reeds verslagen gewaande, funeste fas
cistische krachten".
Deze eenzijdige verontrusting lijkt mij
allesbehalve door de feiten gemotiveerd.
Ieder onzer weet toch, dat de oorlogsdrei
ging momenteel van een andere kant komt
en dat de last der bewapening en de mo
rele, geestelijke en psychische druk waar
onder wij leven, veroorzaakt wordt niet in
de eerste plaats door het misschien in de
kiem tot een dreigende toekomst rijpende
fascisme, maar door het acuter en reële
optreden van het aggressieve imperialisme
van Sovjet-Rusland, welks totalitair terro
ristisch régime momenteel een groter ge
vaar oplevert voor de culturele goederen
als vrijheid van meningsuiting, rechtszeker
heid, objectief wetenschappelijk onderzoek
en de scheppende arbeid van letteren en
kunsten.
Daarom heeft het mij in hoge mate ver
baasd, dat van dit acuter gevaar met geen
woord gerept wordt in uw manifest. Ik zou
dit derhalve alleen kunnen ondertekenen,
wanneer de boven aangehaalde alinea aldus
werd gewijzigd: „verontrust door het tota
litaire terrorisme, dat zich van links en
rechts in diverse vorm openbaart".
Een tweede bezwaar levert voor mij de
volgende, vijfde alinea, waarin alleen de
„grote mogendheden" worden genoemd en
het instituut der Verenigde Naties is ge
negeerd. Ik zou de vijfde regel van deze
alinea aldus willen amenderen: „vertegen
woordigers der bij de Verenigde Naties
aangesloten mogendheden.enzovoorts.
Mijn afwijzende houding jegens het ma
nifest wil dus niet de schijn wekken, alsof
deze materie mij onverschillig laat. Dat ik
het stuk niet mee onderteken, moge juist
als bewijs gelden dat het mij met deze zaak
ernst is.
Dinsdagmiddag is door tot nu toe onbe
kende oorzaak brand uitgebroken in een
café-restaurant aan de Markt te Someren.
Alleen de inboedel kon worden gered. Het
café-restaurant brandde geheel uit. De
schade loopt in de tienduizenden.
De staatssecretaris van Sociale Zaken
mr. dr. A. A. van Rhijn heeft Maandag de
commissie van advies voor de organisatie
der beroepskeuze-voorlichting geïnstal
leerd.
Mr. Van Rhijn herinnerde er aan dat bij
de behandeling van het desbetreffend be
grotingsvoorstel in de Tweede Kamer een
motie-De Kort is aangenomen, waarin
werd vooropgesteld, dat de beroepskeuze
voorlichting in de eerste plaats behoort tot
het terrein van het particulier initiatief en
dat de overheid in deze uitsluitend een
aanvullende taak heeft. De regering werd
uitgenodigd de bona-fide particuliere bu
reaux te subsidiëren op een zodanige
wijze, dat zij op dezelfde voet als de over-
heidsbureaux zouden kunnen werken. De
regering besloot daarna de werkzaamhe
den van het Rijksarbeidsbureau op het
terrein Van de beroepskeuze-voorlichting
te beperken tot het geven van inlichtingen
in het algemeen en het verstrekken van
adviezen in bijzondere gevallen.
Om haar standpunt definitief te kunnen
bepalen heeft de regering de thans ge
vormde commissie, waarin deskundigen
van verschillende levens- en wereldbe
schouwing zitting hebben, in het leven ge
roepen.
Prof. dr. R. F. A. Altman, hoogleraar
aan de landbouwhogeschool van het „Insti-
tuto Agronomico do Norte" in Brazilië,
heeft daar een lezing gehouden, waarin hij
de gedachte opperde Indische Nederlan
ders naar het Amazone-gebied van Brazi
lië te doen emigreren.
Prof. Altman herinnerde er aan, dat het
probleem van de overbevolking in Neder
land tengevolge van de souvereiniteits-
overdracht van Indonesië nog gecompli
ceerder geworden is. Er gingen vele Ne
derlanders van Indonesië naar Nederland.
Het is voor hen zeer moeilijk zich in Ne
derland aan te passen. In Amazone zijn,
volgens prof. Altman, honderdduizenden
vierkante kilometers geschikt voor de ver
bouw van rijst, mbber en oliepalm. Voor
degenen, die gewend waren in de tropen
te leven, zal vestiging in Amazonië een
aangename onderneming blijken, aldus
prof. Altman. Hij was van mening dat men
uitrustings- en passagekosten betaalt van
nen vinden in Nederland, „waar duizen
den Indische Nederlanders er naar snak
ken onder de tropische zon te leven en te
werken". Amazonië heeft ongeveer een
zelfde natuur, ongeveer dezelfde flora, de
zelfde huizen en dezelfde mensentypen als
Sumatra en Java. Men kan alle nodige
arbeidskrachten onder deze Indische Ne
derlanders vinden: mensen van de weten
schap, ervaren ingenieurs, landbouwkun
digen, bosbouwers en planters, rubbertap
pers, rijstverbouwers, spoorwegarbeiders
en vele anderen. Men zal de Nederlandse
regering moeten overtuigen van het grote
voordeel, dat zij kan boeken indien zij de
uitrusting- en passagekosten betaalt van
de Indische Nederlanders, die thans in
kampen wonen en die Nederland jaarlijks
20 millioen gulden kosten, aldus prof. Alt
man. Voorts zou men de Verenigde Staten
moeten bewegen steun te verlenen. Ten
slotte zou ook de UNO kunnen worden in
geschakeld, die er naar streeft hulp te
bieden aan alle onontwikkelde gebieden.
De 62-jarige operettecomponist Robert
Stolz dronk gistermiddag op doorreis van
Londen naar Hamburg met zijn echtgenote
een kopje koffie op Schiphol, waar hij
werd begroet, zoals men op de foto kan
zien, door de heer Meyer Hamel, directeur
van de Hoofdstad-Operette. Eind November
komt Robert Stolz in Amsterdam de hon
derdste uitvoering van zijn zangspel „Ich
kiisse ihre Hand, Madame" dirigeren.
Bij de ten departemente gehouden be
sprekingen, aldus een gisteren verstrekt
communiqué, is men tot volledige overeen
stemming gekomen ten aanzien van de uit
voering van verschillende onderdelen van
de plannen inzake opera en ballet, zoals
die door de staatssecretaris van Onderwijs,
Kunsten en Wetenschappen met de wethou
ders der betrokken gemeenten voorlopig
waren vastgesteld. Met name ten aanzien
van het nationale ballet kan op volledige
medewerking van de zijde van de Neder
landse Opera bij de uitwerking der be
staande plannen worden gerekend.
KAMERLEDEN VRAGEN:
In het Voorlopig Verslag der Tweede
Kamer over het ontwerp van wet tot vast
stelling van de begroting van het Gemeen
tefonds voor het jaar 1952 merken vele
Kamerleden op, dat wegens algemene uit
kering uit het gemeentefonds in 1950 aan
de gemeenten uitgekeerd is een bedrag
van 242.713.000. In dat jaar was de uit
kering bepaald op 125 van het gemid
delde der uitgaven wegens onderwijs en
armenzorg ever de jaren 1939, 1940 en
1941. Thans wordt voor de algemene uit-
kerig nodig geoordeeld een bedrag van
236.250.000, derhalve 6.463.000 minder
dan in 1950, hoewel de gemeenten toch
kunnen rekenen op een uitkering van
135 van bedoeld gemiddelde. Deze Ka
merleden zullen het op prijs stellen, dat
de gronden, die tot een verschil met 1950
leidden, nader verklaard en toegelicht
worden.
Pilon dronk eerst nog wat van zijn koffie, voor hij verder vertelde, want hij had een
droge keel gekregen door al dal praten. De jongens keken hem vol spanning aan,
want ze waren erg beniexiwd hoe het verder was afgelopen.
..Nou dan", ging Pilon verder, „je voelt wel, dat ik me verre van prettig voelde.Zo
maar in een zwakke hut van stro door de lucht te vliegen is geen pretje! En als ik
telkens eens door de kieren keek, zag ik steeds maar de zee onder ine. En wat ook
vervelend was: de planken van de vloer en de wanden kraakten. elk ogenblik kon
de hele hut in stukken uit elkaar vallen. Eigenlijk verwonderde het me, dat dit nog
niet gebeurd was. Want wat was het helemaal, die hut.enkel wat planken, latten
en s'ro!"
„Oei!'', zuchtte Bunkie, die geen oog van Pilon af had en met het verhaal meeleefde.
Daar moesten ze allemaal even om lachen. Maar toen ging Pilon weer voort.
„Ik ivist helemaal niet hoe lang ik wel in de hut was en door de storm was meege
voerd. Maar opeens.... daar kraakte hel geweldiger dan ooit.... ik voelde, dat de
vloer het begaf.en toen, met een gil, viel ik in de diepte!"
Dinsdagmiddag is op Schiphol de nieu- t
we radarinstallatie officieel aan de Ne
derlandse regel ing overgedragen. Voor i
deze gelegenheid waren vertegenwoordi-1
gers van de Franse maatschappij „Com
pagnie Frangaise Thomson-Houston", waai
de installatie is gemonteerd, naar Neder
land overgekomen. De heer J. W. F.
Backer, directeur van de Rijksluchtvaart
dienst, zette uiteen hoe belangrijk het is,
dat men deze radarinstallatie, waar op
Schiphol reeds verlangend naar is uitge
keken, juist bij het begin van het winter
seizoen in gebruik kan stellen. De instal
latie is uniek in de wereld. Tot nu toe
kende men namelijk slechts mobiele in
stallaties, die zeer kostbaar waren, of ap
paraten, die slechts één landingsbaan be
streken. De nieuwe apparatuur, die in
samenwerking met de Rijksluchtvaart
dienst en de Rijksgebouwendienst is ont
wikkeld, kan twee banen bestrijken.
Gedurende de veertien dagen „proef
draaien" is het personeel reeds geheel met
dit moderne landingshulpmiddel ver
trouwd geraakt. Dit werd bewezen tijdens
een aantal proefnemingen waarbij een
Dakota van de Rijksluchtvaartdienst feil
loos werd „binnengepraat". De geringste
afwijkingen bij de landingsmanoeuvres
werden onmiddellijk geregistreerd op het
radarscherm en aan de piloot medege
deeld, die dan correcties kon aanbrengen.
Mr. J. R. H. van Schalk, lid van de Raad
van State, prof. dr. W. C. L. van dei-
Grinten, oud-staatssecretaris van Econo
mische Zaken, en mr. W. H. van Helsdin-
gen, hoofd van de juridische afdeling van
het ministerie van Overzeese Rijksdelen,
als gevolmachtigden der regering zullen op
8 November naar West-Indië vertrekken
voor besprekingen over de voorbereiding
van de Ronde Tafel-conferentie met de
West.
NEW DELHI, (Reuter). De Birmese
premier, Thakin Noe. heeft Dinsdag op
een persconferentie te New Delhi ver
klaard, dat zijn regering de olie-industrie
in Birma wil nationaliseren. Op het ogen
blik worden echter onderhandelingen ge
voerd met de „Birmese oliemaatschappij"
om gezamenlijk de olievelden te exploite
ren.
Birma treft regelingen, waarbij het een
derde van het ongeveer 12 millioen gul
den grote aandelenkapitaal van de maat
schappij in handen zal krijgen, aldus
Thakin Noe.
De „Kyvernitis", het Griekse schip, dat
in de nacht van Zondag op Maandag ver
mist werd, is voor de kust van Estland
waargenomen. Het schip is gestrand. Het
Finse schip, dat dit meldde, kon de „Ky
vernitis" vanwege het ruwe weer niet
naderen. In de nabijheid lagen twee
Sovjet-Russische schepen, die op seinen
van het Finse vaartuig geen antwoord
gaven.
Éénpersoons. De Amerikaanse marine heeft
bekendgemaakt, dat een door raketten
aangedreven één-persoons hefschroef-
vliegtuig gereed gemaakt wordt voor een
proefvlucht. „Volgens de verklaring be
nadert de zeer kleine machine dichter
dan ooit het denkbeeld uitgewerkt in
beeldverhalen om een man, uitge
rust met op zijn rug bevestigde raket
ten, de ruimte in te schieten", zegt Reu
ter dromerig.
Bij de Staatsdrukkerij is vers h
rapport van de commissie voo?1felen>t
zoek naar de ontwikkeling onder-
van de Nederlandse jeugd. l,Jkheden
Het rapport concludeert dat r\a u
bare gegevens de veronderste l i?» ^ehik*
gen, dat een zeer groot JanteWW*
arbeidsters met de gehele i#«i fabrieks*
doorloopt. 16 gere school
Het intellectualistisch lager 0„h
nagenoeg geheel gericht op Verd!SlJS|
onderwijs, en de minimale Zl u,hooU
besteed wordt aan persoonlijkheïÊ dia
en ontwikkeling der nicWnSS !,°rming
digheden, voorziet niet in de beSf VaaN
meisjes die fabrieksarbeid gaan
Juist voor het gedeelteder &hlei
dat op de laeere «hooi "f
ontvangt, is dit onderwijs wefït ljs
toereikend. Verbetering L 1 et
worden daarom een dringende eis?iXDg
Voor de begaafden zouJenufo 1
M.O., huishoud- en kweekcrhni» er
keiijker toegankelijk?S, 8e»f
deze groep zullen dikwijls goede ïó,-?
sters en leerkrachten gevonden EJX
worden. Geschikthéidsonderzoek be 0PÏ
keuze-voorlichting, schoolgeldvemS
en beurzen ter compensatie van loondèr
ving zijn hiervoor noodzakelijk.
Een gevangenisstraf van één jaar waar
van vier maanden voorwaardelijk met af
trek en een proeftijd van drie jaar eiste?»
officier van justitie bij de Rotterdam?
rechtbank Dinsdagmiddag tegen de 17
jarige J. W. H. uit Rotterdam, die alsamh"
tenaar heeft gewerkt bij de Dienst van
Volkshuisvesting te Rotterdam
H. zou op 19 Juli 1951 673 hebben ont
vangen van een familielid, om daarmee een
belastingschuld af te doen. Rij zou het geld
hebben verduisterd en daarbij gebruik
hebben gemaakt van een valse kwitantie
Voorts zou hij, als schrijver bij de Volks
huisvesting, gegevens over woonruimte dié
voor vordering in aanmerking kwam 'aan
twee personen hebben bekend gemaakt D°
verdachte gaf dat toe: Hij had voor deze
tips 20 en 40 ontvangen.
De officier van justitie noemde dit een
«luitstuk van ongerechtigheden door ver.
doch te in de loop der jaren gepleegd
Verdachte's raadsman, mr. Vreede. merk.
te op dat zijn cliënt zich er aan ergerde
dat de zaken bij de dienst niet snel genoe»
werden afgedaan. Pleiter drong aan op de!
mentie. De rechtbank zal over veertien
dagen uitspraak doen.
43)
„We zijn er nog niet", waarschuwde
de dokter, toen ze op het stro gezeten
waren. „Laat ik eerst even vertellen wie
ik ben. Ik heet Victor Taske en ben ver
bonden aan de Amerikaanse ambassade
in Londen. Ik werk in deze zaak samen
met Brannigan. Ik zie er momenteel niet
zo mooi uit als ik ben, want ik heb een
paar stukken glas in mijn gezicht ge
kregen. Zelfs als de hand niet kapot was
geweest, had ik toch niet veel verder
kunnen chaufferen. Kunt u chauffeuren?"
vroeg hij Mary, die hij in de haast en
spanning tot dusverre had getutoyeerd.
„Nee, dokter, dat kan ik jammer ge
noeg niet".
„Ik ben helemaal geen dokter, dat ver
gat ik nog te zeggen. Overigens moeten
we een boodschap zien door te krijgen
naar Brannigan. Mijnheer Burgess kan
de tocht onmogelijk maken. Bovendien
moet hij iemand hebben om hem te be
schermen, dus u zult moeten gaan,
jongedame".
Mary voelde zich misselijk en draaie
rig, toen ze plotseling besefte, dat het
leed inderdaad nog lang niet geleden was.
Overal loerde nog gevaar, want hun
kwelgeesten zouden zich zeker niet bij
de ontsnapping neerleggen en overal in
de omgeving op de loer liggen in de
duisternis, om hen te vangen op hun
tocht naar veilige oorden en bescher
ming. Maar ze besefte, dat nu sterkte
van haar verlangd werd en overmeesterde
haar gevoelens van angst en teleurstel
ling snel.
„Ja, ik zal gaan".
„Goed zo. Kijk, dit moet er gedaan
worden". Taske ontvouwde een gede
tailleerde kaart en lichtte met een zak
lantaarn bij. „Hier zitten we nu". Hij
wees met de vinger naar een stipje aan
het einde van een landweggetje. „Vertel
Brannigan, dat we in Swayle's Farm
waren. Wij dachten al dat jullie hier
ergens moesten zitten, maar we wisten
niet precies waar. Het dichtstbijzijnde
dorp is Fosdyke. Daar moet u direct naar
het politiebureau gaan. Onder geen voor
waarde mag u meerijden in een auto, of
u door iemand de weg laten wijzen. Als
het u om de een of andere reden niet
lukt, naar Fosdyke te komen, ga dan
naar Sutton Bridge Blijf op landwegge
tjes en bospaadjes en vermijd de grote
wegen".
„Het komt in orde", verklaarde Mary
dapperder dan ze zich voelde. „Ik zal
Brannigan vertellen, dat u hier in deze
schuur zit en dat hij zo spoedig mogelijk
moet komen".
„Neen, deze schuur is te opvallend. Ze
vinden de auto zeker, want die kunnen
we nergens verbergen. Als ze die vinden,
gaan ze natuurlijk eerst in de schuur
kijken. Ik zal me met mijnheer Burgess
ergens in de graanvelden in deze om
geving verbergen. Dan kunnen ze ons
alleen vinden door iedere vierkante meter
plat te trappen en tegen die tijd heb ik er
wel een paar neergeschoten, zodat we een
betere kans maken. Als het helemaal
stil is en ze kunnen ons niet vinden, laat
Brannigan dan „Colonel Bogey" fluiten,
dan kom ik te voorschijn".
Mary stond op. Voor het eerst sinds de
komst van de dokter in de kamer waarin
zij waren opgesloten, sprak Burgess.
„Sterkte. Als ik een dochter had, zou
ik wensen, dat ze was zoals jij bent".
Mary wist niet goed, wat ze hierop moest
antwoorden. Ze vond niets anders don
een verlegen,.Dank u", waarop Taske haar
naar de deur van de schuur bracht.
„Hier, neem de kaart en deze zak
lantaarn mee. De beste weg is langs die
kant van dit korenveld
Ze sloop weg. Toen ze even later om
keek, zag ze dat Taske haar met de
ogen volgde. Ze opende een hek, dat
schikbarend piepte en liep verder langs
de heg. De schuur kon ze niet meer zien,
en ze was alleen. Taske zou wel goed
voor de millionnair zorgen, haar taak
was alleeen te blijven tot ze op het politie
bureau van Fosdyke was.
Haar lange verblijf op het platteland
had haar een nuttig gevoel voor richting
en een soort zesde zintuig voor kleine
weggetjes gegeven. Gewoonlijk hield ze van
nachtwandelingen, maar ditmaal belette
haar angst haar te genieten van de
heerlijke avond. Ze was er zo goed als
zeker van. dat de anderen de achtervol
ging reeds lang hadden ingezet. Toen ze
het volgende hek bereikte, hield ze even
stil. Tot haar schrik hoorde ze het geluid
van een auto steeds naderbij komen en
even later kon ze de koplichten al zien.
Een auto schoot langs de weg op een twee
honderd meter voor haar uit en verdween
weer in de nacht.
Zij stak nog twee weilanden over voor
ze weer haar kaart raadpleegde. Het was
duidelijk, dat ze de goede richting aanhield.
Ze zou vrij dicht langs een boerderij moe
ten, die ze op ongeveer vijftig meter af
stand voor zich zag opdoemen. Aan een
heg komende, liep ze, omdat ze geen door
gang vinden kon, daar langs in de rich
ting van de boerderij. Aan het einde van de
heg, zag ze op korte afstand de verlichte
ramen van de boerderij en ze vroeg zich
juist af of ze veilig het erf zou kunnen over
steken, toen ze voetstappen hoorde naderen.
Ze dook snel weg in de schaduw van de
heg. Twee mannen kwamen even later aan
de andere kant van de heg langs en gingen
naar de deur.
„Neem ons niet kwalijk, dat wij u zo laat
nog komen storen", zei een stem, die ze
nog niet eerder gehoord had, „maar we
zijn op zoek naar een oude man, die niet
helemaal in orde is. Hebt u hier in de
buurt ook zo iemand opgemerkt, het laatste
halve uur?"
„Niemand gezien", antwoordde de boer
kort. „Maar kom binnen.
„Nee, dan zullen we u niet verder lastig
vallen. Wij zijn hier in de buurt gekam
peerd en hebben een auto een paar honderd
meter verder staan. Wij kwamen om mijn
oude oom een beetje verandering van
lucht te geven. Hij is niet helemaal goed
in zijn hoofd. Een of andere vreemdeling
en een meisje hebben hem wat aangepraat,
dat ze hem wel zouden helpen, want hij
denkt, dat hij achtervolgd wordt. Wij vre
zen, dat hij met die twee op stap is. Ik
weet niet wat ze met hem willen uitvoeren,
maar het staat ons niets aan. We moeten
verder naar hen zoeken".
Mary gluurde door de heg, toen de
twee mannen weer langs kwamen. Ze was
niet nieuwsgierig naar de man die gespro
ken had, want uil zijn stem kon ze wei
opmaken, dat het toch niet iemand was
die zij leende. Maar misschien was de
ander een bekende. Ze gingen stil staan
ongeveer tegenover haar schuilplaats. Een
van hen streek een lucifer af om een
sigaret aan te steken. Een enkel ogenblik
belichtte de vlam het gezicht. Het was Al
Burns.
Mary wachtte, tot de voetstappen uit
het gehoor verdwenen waren, en zelfs daar
na durfde ze niet verder gaan, voordat ze
in de verte een auto hoorde wegrijden.
De bij de Noord- en Zuidhollandse Red
ding Maatschappij in gebruik zijnde Deen
se vuurtoestellen voor het schieten van
lijnen over gestrande schepen blijken om
verschillende redenen niet meer te kun
nen worden nabesteld. De NZHRM heeft
nu contact gezocht met Engelse kustred-
dingsstations, waar het bij deze stations in
gebruik zijnde zgn. „Schermuly-lijnpistool"
voor haar werd gedemonstreerd. De re
sultaten van dit vernuftige, eenvoudig te
bedienen toestel, waren van dien aard, dat
men besloot, óók in Nederland geleidelijk
cle kuststations van een dergelijk lijnpistool
te voorzien.
Dinsdagmiddag heeft men op het Zand-
voortse strand voor 't eerst in ons land met
het nieuwe toestel proefgeschcten, in aan
wezigheid van burgemeester mr, H. M.
van Fenema, de directeur der NZHRM ae
heer H. Th. de Booy, het hoofd van de
kustwacht te Zandvoort de heer P. v. d.
Mije en verschillende leden van het Zand-
voortse reddingswezen.
Het nieuwe toestel heeft vele voordelen
boven het oude. Het is uiterst eenvoudig
te bedienen en kan desnoods door enkele
manschappen in onderdelen naar net
strand worden gedragen. De véél dunnere
lijn kan bovendien aanmerkelijk vereer
worden weggeschoten. %t
Dit eerste nieuwe toestel in Neaerlana
blijft aan de reddingsdienst Zandvoort toe
gewezen. In de toekomst zullen de anoere
Nederlandse kuststations ook met ee^
..Schermuly-lijnpistool" worden mtgerusi.
Daarna stak ze de landweg over en liep
door het volgende korenveld.
Ze voelde zich niet erg gerust, wam
de auto was in de richting van Fbsdjw
weggereden. Ze probeerde zich te
plaatsen in de gedaehtengang van om
achtervolgers. Zij hadden natuuinj
auto gevonden en wisten dus, aat ze te
hun vlucht hadden vervolgd. Ze
ook, dat Burgess nooit ver kon komer
dat Taske gewond was, want op d®
feursplaats van de auto moesten b
ren te zien zijn geweest. Hei w
waarschijnlijk, dat ze zich erge"
omgeving van de auto zouden he)
stopt. Kennelijk waren ze nu op zoe
degene, die naar Fosdyke zou g (e
assistentie te halen. Lukte het me.
vinden, dan zouden zij terugk jn»
een grondige speurtocht w de
van de auto. Wn|iren
Voort ging de moeilijke toe
kwamen opzetten en maakten
geving donkerder dan toen ze v,,£n
was. Nadat ze ongeveer eeri uur o
en over smalle paden had g P
ze een bepaald weggetje hoopte te
ontdekte ze een hek, dat ze wa5,
kwartier geleden ook al g®Pa ^aar
Dit maakte haar nog nerveuzer.
vrienden rekenden op haar en z
niet veroorloven zo nu en dan ffat
kringetje rond te lopen. Ze
nauwkeuriger op te letten, e
vond ze even later de gezochte w
(Wordt
vervolgd-
