t TRIUMPH
Visserij-varia
Het Hek van de Dam
Dieet
Bij het afscheid
van Jan Musch
Krokodillen in de kanier
\.MAARR'-
Santpoort
In de hoofdstad uit
ZATERDAG 8 MAART 1952
altijd wint
ÜB VIRGINIA
Volksmuziekschool
gaf demonstratieavond
Tante en de prinses
Mooi klaverjasje
Trijntje
.5
Traag. De handel, die de hele week
ruime aanvoeren op zijn bord kreeg van
de trawlers en na Woensdag ook wat meer
plat- en fijnvis van de loggers en kotters,
deed het gisteren maai- wat kalmer aan.
De tong ging niet zo vlot en zakte weer
enkele centen per kilo verdei-. Voorname
lijk de grote kregen een flinke daling te
incasseren, daar de f 2,90 niet vaak werd
overschreden. Grootmiddel en kleinimid-
del brachten beide f 1,80 op. De tong 2
haalde nog het meeste op met f 1,16 tot
f 1,10 per kilo. Met de schol was het ook
niet al te best. Een groot aantal kotters
bracht aardig wat binnen en de keus was
in vergelijking met Donderdag ruimer.
Ook deze soorten werden echter maar
mondjesmaat afgenomen, daar Zaterdag
en zeer zeker Maandag weer voldoende
aanvoeren zijn te verwachten en slechts
het hoog-nodige door de handel is ge
kocht. Een en ander ging gepaard met een
daling in de koers. Grote schol moest van
de notering van Donderdag, toen er nog
f 20 werd geboekt, iets missen en daalde
tot f 18, terwijl de schol 1 eveneens een
treetje lager kwam met f 28 in plaats van
f 35 per 50 kilo. De kabeljauw bleef als
enige graag gevraagde soort goed geprijsd
met f 75 tot f 80 per 10 stuks en f 37 tot
f 45 voor de kleinere stijve dikkoppen,
maar dat kwam dan ook door de schrale
aanvoer. Voor de trawlerharing werden
noteringen gemaakt van f 14 tot f 16.
Avontuur. De kotter „Texel" (Urn. 5)
van de rederij Drijver uit IJmuiden, die
al geruime tijd aan de afslag wordt gemist
maar inmiddels enkele malen in een der
Noorse en Zweedse havens aan de markt
kwam, komt vermoedelijk onder comman
do van de reder a.s. Dinsdag of Woensdag
hier markten. Behoudens enkele dagen
slecht weer is de visserij op de Oostzee-
gullen niet onbevredigend geweest. Don
derdagavond kon al melding worden ge
maakt van 600 manden mooie middel-
gullen en een 100 stijve kabeljauwen. Het
is niet uitgesloten dat nu, hoewel de ani
mo voor de zwarte dikkoppen altijd iets
minder is dan voor de Noordzee-kwalitei-
ten, bij de grote kabeljauwvraag van de
laatste weken, waardoor het binnenland
en voornamelijk de bakkerijen slechts te
gen zeer hoge prijzen konden kopen, er
ook een prijsje voor de „zwartjes" komt.
Zodat de moeite en ondernemingsgeest
van rederij en bemanning zullen worden
beloond.
Marktnieuws. Prijzen: Gr. tong 3,05-
2,85, gr.m. tong 1,71-1,60, kl.m. tong 1,80-
1,62, kl tong I 1,40-1.28, kl. tong II 1.29-
1.16, tarbot I 2.05-1.85 per 1 kg. Tarbot IV
64-65, gr. Schol 27-24, gr.m. schol 38-29,
kl.m. schol 52-34, kl. schol I 31-27, kl.
schol II 28-15, schar 20-11, bot 17-8, v.
haring 18,50-14,50, wijting 15,50-8 per 50
kg. Gr. kabeljauw 160-88 per 125 kg.
Aanvoer: 208 kisten tong en tarbot 352
schol, 138 schar, 84 bot, 1006 haring, 291
wijting, 51 kabeljauw en gul, 10 diversen,
totaal 2140 kisten. Besommingen: IJ3VI
37 Tubantia f 18.360, KW29 f 5550, KW166
f 2190, IJM23 f 900, KV/128 f 165.
Vandaag. Voor de trawleraanvoeren
bleef het vandaag bij de „Norma Maria".
De aanvoer bedroeg 1000 kisten Noord-
„Kijk's" zei de heer in de tram (een
onbizondere heer; geen rode neus, en geen
raar hoedje om de schrijver een plezier te
doen), „dat is 't beroerde" zei die heer,
„ik moet magerder worden en minder eten
en ik moet" minder roken zegt de dokter,
maar als je minder eet krijg je meer
honger en als je meer honger krijgt wil
je vanzelf meer roken, dat is een wissel
werking en nou mag ik geen van beide
meer. Hoe vind je nou zo iets?"
„Luister eris", zei de andere man (een
zeer onbizondere man, met nog niet eens
een hangsnor of een wrat om de schrijver
van dienst te zijn bij diens fameuze schil
deringen naar het leven), „luister eris",
zei de andere man, „je moet nooit ver
wachten dat de medische wetenschap je
leuke dingetjes bereidt als ze je gaan
genezen. Het is een raar ding, waar ik
lang en onvruchtbaar over heb nage
dacht maar bijna alles wat lekker en
goed is voor de mens is vervelend of niet-
lekker en bijna alles wat lekker en ple
zierig is voor de mens is niet goed voor
hem. Dus slaat die dokter van jou twee
vliegen in één klap. Je zult daar wel best
gezond van worden".
Ik zat tegenover die heren in de tram en
ik heb er vanmiddag over nagedacht.
Hoe wonderbaarlijk zou het zijn, dacht
ik, wanneer ge, om eerst recht goed ma
ger te worden, dikke biefstukken in bruine
jus met moorkoppen na zoudt moeten nut
tigen van de dokter en dat ge, om zenuwen
als kabeltouwen te ontwikkelen, van hem
de opdracht kreeg ten minste veertig si
garetten per dag te roken. Hoe vreemd zou
alles worden wanneer het simpele trekken
van een kies een zalig geluksgevoel teweeg
bracht en wanneer het verwijderen van
blindedarm en galstenen verrukking in het
aards bestaan des mensen bracht.
Waarom zijn rauwe biet en peen gezond?
Waarom is heerlijk-sterke koffie niet zo
best voor uw hart? Toen dacht ik: zou het
niet zo zijn dat de mens, als slagroomsoe
zen gezond waren, niet meer van slag
roomsoezen zou houden?
En dat, wanneer de dokter hem het
roken zou voorschrijven, hij daar kok
halzend en kuchend tegen protesteren zou?
Zou dit alles niet behoren tot het duistere
raadsel van de ziel en de geest van de
mens?
Dat dacht ik en ik schrijf het maar voor
u op.
Misschien is het een grootse gedachte
van mij.
ELIAS.
haring. 100 koolvis, 40 schelvis en piepers,
120 wijting, 80 dichte wijting, 40 makreel
en 25 kisten rog en vleet.
Redelijk. De „Tubantia" bracht gis
teren voor een 13-daagse reis f 18.300 op.
Van de loggers werd de KW 29 de beste
met f 5550.
In en uit. Vrijdag kwamen binnen:
IJM 262 240 6 239; KW 29 166 227 31;
UK 61 9 76 161 186 75 46 32 243 57 51;
TX 32 14 51 49.
Naar zee: IJM 202 206 241 226 249 310;
CG 1: KW 166; UK 205 185 18 200 114 145
16 168 80 66 258 70 98 120 8 78 9 34 186
76 46 243; TX 32 14 39 51 49; HD 87. De
RO 3 ging naar Vlaardingen voor motor
reparatie.
Ook in IJtnuiden-Oost
een dergelijk instituut
Om de ouders te tonen wat hun kinderen
op de Volksmuziekschool leren en hoe de
methode van lesgeven is, had de afdeling
Haarlem en omstreken van dit instituut
een dezer dagen een bijeenkomst georga
niseerd in Santpoorts Jeugdhuis waar de
directrice, mevrouw C. KatBeylevelt, een
populaire uiteenzetting gaf en verschillen
de klassen van leerlingen het geleerde in
praktijk brachten.
De Volksmuziekschool, index-tijd door
Willem Gehrels gesticht, beoogt kinderen,
wier ouders geen dure privélessen kunnen
bekostigen, degelijk algemeen vormend
muziekonderwijs te geven. Dat voor 90
percent van de Nederlands jeugd goed
muziekonderwijs onbereikbaar is, moet im
mers wel een wantoestand genoemd wor
den.
Er val echter een groeiende behoefte
aan muziek te constateren, een verheugend
vei-schijnsel want een goede muzikale op
voeding voor allen is van grote sociale be
tekenis.
De Volksmuziekschool brengt de kinde
rend tot actieve muziekbeoefening, maar
vei-liest daarbij de waarde van een theo-
retisch-muzikale ontwikkeling niet uit het
oog. Dat hebben zij ervaren, die de de
monstratie in het Jeugdhuis bijwoonden.
De aan de school verbonden leraren (voor
Santpooi-t de bekende koordirigent-orga
nist Joop Huizinga te Driehuis) brengen
de kindei-en de theorie bij op een wijze,
die men paedagogisch niet hoog genoeg
kan aanslaan. Het leren geschiedt inder
daad spelenderwijs.
Dat deze onderwijsmethode bij het jonge
volkje weerklank gevonden moet hebben,
bewijst de indeling der druk bezochte cur
sussen, die in doorsnee twee jaar duren
met tweemaal per week een uur algemeen
vormend muziekonderwijs.
Mevrouw Kat liet de jongens en meisjes
met het grootste gemak allerlei door haar
a l'instant geïmproviseerde wijsjes mee
zingen door middel van het zogenaamde
„handzingen". Intei-vallen zingen, van het
blad zingen en het zo uiterst belangrijke
„innerlijk zingen" waren deze jongelui,
wier leeftijden van 9 tot 11 jaar varieerden,
volkomen meester.
Spreekwoorden of puntdichtjes op mu
ziek zetten was voor deze klassen slechts
een peuleschil en die zelf gevonden me
lodietjes klonken lang niet gek. Ook de
kunst van het hei-kennen van een melodie
aan het rhythme waren deze leerlingen
machtig. Inderdaad kan men bij zo'n open
bare les van dit instituut constateren, dat
de jongelui theoretisch en practisch in het
algemeen voi-mend muziekonderwijs ver
der gevorderd zijn dan menigeen, die privé
lessen volgt en zich moeizaam door een
dosis droge theorie heenworstelen moet.
Mejuffrouw J. Tuinder en haar klas
lieten ons horen wat er met bamboefluit
spel bereikt kan worden. Deze voor het
merendeel door de leerlingen zelf vervaar
digde instrumenten zijn verdeeld in so
praan-, alt- en tenorfluiten, waarmee men
diverse liedjes driestemmig blazen kan.
De leerlingen, die voldoende gevorderd
zijn, worden in de orkestklas opgenomen.
Deze klas voerde onder meer een Sym-
phonietta voor jeugorkest van Gé Michels
uit.
Er zijn stemmen opgegaan om eveneens
in de gemeente Velsen en wel met name
te IJmuiden-Oost, een afdeling van de
Volksmuziekschool te vestigen. Voor deze
afdeling zal. zeker belangstelling bestaan
en gehoord de reeds met de Santpoortse
klassen bereikte resultaten, zal een derge
lijk onderwijs ook in het centrum der ge
meente mettertijd ongetwijfeld vruchten
afwerpen. A. J. v. d. W.
Een groot karakterspeler toonde Musch
zich bijvoorbeeld als Jasper in Eva Bon-
heur" van Herman Heijermans, als Gyranq
de Bergerac en als Harpagon in „De Vrek'*
van Molière, aan welke laatste rol de bo*
venstaande foto een treffende herinnering
bewaart
Twe$ jonge kaaimannen op de hand lijkt een enerverend moment in het leven van
een huisvrouw, maar mevrouw De Vries uit IJmuiden is allang aan de gebroeders
„Kroko" en Krikogewend.
Het is natuurlijk altijd mogelijk, dat er
over een jaar of tien twee volwassen kro
kodillen door de IJmuidense Eksterlaan
schuifelen, die af en toe speels naar de
benen van een voorbijgangster happen. Al
lijkt het er voorshands meer op, dat Kriko
en Kroko, de thans nog zeer prille Kaai
mannetjes laten we ze Kaai-jongetjes
noemen tegen die tijd niet meer tot de
Eksterlaanse buuxtschap kunnen worden
gerekend.
Het verhaal van Kriko en Kroko begint,
zoals van elke normale krokodil, in een
krokodillenei, aan de warme oever van een
Westindisehe x-ivier. Om px-ecies te zijn in
Brits Guyana. Toen ze voox-spoedig uitge
komen waren en reeds enigszins vertrouwd
met de beginselen der voortbeweging, zijn
ze door een forse negerhand opgeraapt,
ruw in een kistje gestopt en naar de markt
van Georgetown gebracht. Spolkoopje: ge
zonde, jonge krokodillen. Daar zijn de eer
ste krokodillentx-anen van de tweeling ge
plengd. Maar hun starre, gele oogjes kon
den sindsdien wel aan de bevloeiïngs-
arbeid blijven, want een andere hand, nu
een blanke, nam ze over en Kriko kwam
met Kroko in het bezit van de IJmuidense
machinist van de „Cottica", die twee kro
kodilletjes weer eens wat andex-s vond voor
de jongens thuis.
De jongens thuis waren het daar enthou
siast mee eens en vadex-s thuiskomst met
twge echte kaaimannen is waarschijnlijk
nog nooit zo smartelijk door de beide zoons
verbeid als na die reis nu drie maanden
geleden.
Moeder De Vx-ies dacht er echter niet zo
licht over en toen de machinist bij zijn
thuiskomst een sigax-enkistje op het karpet
plaatste en de twee reptielen de vrijheid
gaf, waax-van ze onmiddellijk gebruik
maakten, door griezelig aggressief te gaan
doen, heeft zij ernstige plannen gekoesterd
om maar in de gordijnen te klimmen en
daar de x-est van haar leven te bivakkeren.
Het gedierte viel echter in het gebruik
nogal mee en toen de jongste zoon, de
veertienjarige Hans ze liefderijk in een
onbewoond aquarium had gedeponeerd,
trok de geschrokken echtgenote weer wat
De familie heeft zich zowaar een beetje
aan het tweekaaimanschap gehecht en al
leen de zwarte poes kan de bizonderheid
er nog steeds niet van inzien, zodat zij on
ophoudelijk pogingen in het werk stelt, om
de twee gebroeders te nuttigen. De wilde
eend in de achtex-tuin, die van eendags-
kuiken af als trouw lid in de familie is
opgenomen en dan ook voor geen geld wil
verhuizen en de kippen hebben er zo'rx
weet niet van, maar heus: aan twee kroko
dilletjes kan een mens zich een pietsie
hechten. Zelfs mevrouw De Vries is er niet
bang meer voor en zij spreekt de beide
mannen bemoedigend toe als het daar de
tijd voor is, neemt ze af en toe uit hun
glazen cabine en ziet ze straks met lede
ogen vertrekken.
Want ze moeten weg.
Hans heeft het bakje nodig om jonge
vissen te kweken en twee kaaimannen in
huis heeft zo zijn consequenties. Heeft ie
mand in Velsen misschien een broeikas en
een ondiep bakje water daarin voor Kx-ook
en Kriek?
Ze schijnen niet zo erg groot te willen
worden.
J. F.
ADVERTENTIE
Woensdagavond geeft het Grand Bal
let du Marquis de Cuevas de gala
première van een reeks van zeven
voorstellingen in het theater Carré
met medewerking van de H.O.V. Op
het programma staan onder meer de
suite Les Sylphides" en ,,De gevan
gene van de Kaukasus" o}) muziek
van Katsjatoerian. Rossella Highto-
wer, Serge Golovine en George Ski-
bine zijn de voornaamste solisten.
In het Concertgebouw draagt heden
avond de beroemde acteur Orson
Welles fragmenten uit „Othello" en
,JDe koopman van Venetië" van Sha
kespeare en uit „The third man" van
Graham Greene voor.
Zaterdag en Zondag worden in de
Stadsschouwburg herhalingen gege
ven van „De Spaanse Brabander" van
Bredero, waarmee Jan Musch af
scheid neemt van het toneel.
De studenten-toneelvereniging „He
licon" geeft hedenavond in Hypokri-
terion de eerste van vier voorstellin-
gen van „Europa's negentiende hole"
door William Connell.
Zondagmiddag heeft er wederom een
demonstratie van Balinese dansen
(door L. Usman) in het Museum voor
de Tropen plaats.
In het gebouw van de vereniging
Nederland-Polen wordt hedenavond
een concert met toelichting van wer
ken van jonge Poolse componisten
gegeven door Lya Ziverts (zang),
Géza Frid en Marius Flo thuis.
Het koor van de Vereniging van Ope
raliefhebbers geeft Zondagavond een
uitvoering in het Concertgebouw met
medewerking van de sopraan Sara
Scuderi en de bariton Antenore
Reali.
Het U.S.O. concerteert Dinsdagavond
onder leiding van Paid Hupperts voor
de Kunstkring. Soliste is de alt Else
Cavalti.
De in Plaza en Cineac-Damrak ge
prolongeerde film „Tramlijn Begeer
te" is door Amerikaanse filmrecen
senten tot de beste film van 1951
uitgeroepen. De hoofdrolspelers
Vivian Leigh en Marlon Brando wer
den als de beste spelers van 1951
aangewezen.
vy
de. Uit Nederland komt daarvoor boter
en kaas in de plaats. Geen element, al
dus de ambassadeur, kan in het han
delsverkeer tussen beide landen een
aangenamer gelegenheid tot een beto
ging van vriendschap bieden.
Aan die gedachte wil bijgaande illus
tratie uiting geven. Duidelijk kan men
waarnemen dat de beide bezoekex-s te
diep in het vensterglaasje kijken. Zij
hebben zich namelijk strikt gehouden
aan één der eerste der vele raadgevin
gen in een prospectus, die iedere be
langstellende in de kunst van het wijn-
dx-inken wordt opgedrongen en dat be
gint met de gulden regel: „De tijd der
beperkingen is voorbij.Zij verkeren
in de veronderstelling dat de dame in
de étalage de bekende Trijntje uit het
spx-eekwoord is. Doch daarover, zoals
onze vriend Oubol zou zeggen, een vol
gende keer. BOEDA
Portret uit 1938.
Bij een afscheid past een terugblik.
Daarom drukken wij hieronder enige oude
foto's af van Jan Musch, die men Maan
dagavond als Jerolimo in „De Spaanse
'Brabander" van Bredero voor het
laatst als acteur in de Haarlemse
voor het laatst als acteur in de Haarlemse
Schouwburg kan zien. Zestig jaar geleden
speelde hij zijn eerste rol: een koekebak-
kersjongen, die vier woorden mocht zeg
gen, bij het gezelschap van Kreukniet en
Poolman in de Salon des Variétés in de
Amstelstraat, nadat men hem, die zich
snel zou ontwikkelen tot de grootste en
veelzijdigste acteur na Bouwmeester, tot
toelating van de Toneelschool had afge
wezen. In 1899 kwam hij bij de Neder
landse Toneelvereniging en daarna werkte
hij achtereenvolgens onder Royaards en
Verkade, om vervolgens eerst met Heijer
mans en later met Van der Horst aan het
hoofd van een gezelschap te staan. Het
merkwaardige, het uitzonderlijke van hem
was dat hij schier ieder emplooi in elk
genre beoefend heeft en daarin uitblonk.
Ook als regisseur had hij een goede naam.
Hij was voorts leraar aan Toneelschool
en Conservatorium in Amsterdam, alwaaff
hij ook gedurende een jaar colleges aan
de universiteit heeft gegeven.
Ook als filmster heeft Jan Musch geschit
terd. Zijn spel in „Dood water" vond inter
nationale erkenning. Men ziet hem hier als
de kok in „Myrthe en de demonen".
De heer J. B. Schuil schreef dezer da
gen als secretax-is van het huldïgings-
comité: „Zou men hem als karakterspeler,,
dramatisch acteur en komische kracht mis
schien naast andere groten kunnen stellen,
als zegger van verzen is hij door niemand
overtroffen". Het stemt dan ook tot grot*
voldoening dat hij na dit afscheid van
het toneel zijn werk als voordrachtkunste®
naar blijft voortzetten.
bij. Griezelig bleef het evenwel de eerste
tijd en voor geen goud had ze die kouwe
schuifelaartjes willen aanpakken.
Maar alles went, zelfs twee kaaimannen
in de voorkamer.
Hans was er weg van en nam de beide
huisgenoten alras voorzichtig mee naar
school, waar een echte lezing over kroko
dillen, kaaimannen, alligatox-s en aanver
wante artikelen is gehouden.
Sindsdien liggen de beide twintig centi-
meter-lange Westindiërs onbewogen en
allang uitgehuild in een vuurvast schoteltje
bijwijze van rivier op de bodem van het
aquarium, dat genoeglijk bij de haard is
geschoven en daar nog wat extra warmte
krijgt van een gloeilamp. Welke onver
wachte mogelijkheid van de moderne tech
niek vooral door kaaiman Kx-iko hogelijk
wordt gewaardeerd, want hij kan zich zo
echt behaaglijk om de hete bol van de heer
Philips rollen om een dutje te gaan doen
na den eten.
Dat eten bestaat uit rauw vlees, dat de
kaaimannen met veel appetijt en vreemd
hoofdgeschud naar binnen werken en af
en toe, bijwijze van afwisseling een visje
of twee tot drie, vermoedelijk omdat het
volgens de heer J. Kolkman zo lekker is.
Zijn humoristisch talent bleek op onver
getelijke wijze uit „Elias weet het beter"B
Maar ook uit de titelrol in „Dr. Knock
van Jules Romains. Zo zag deze charlatan
eruit. Weet u het nog?
Eindelijk hebben wij dan weer eens
wat van onze geliefde tante Betje ge
hoord. Ze is nu blijkbaar secretaresse
van de dix*ectie van het Doelenhotel in
Amsterdam, te oordelen althans naar de
brief die zij ons dezer dagen schreef om
mededeling te doen van het bezoek van
Oosterse prinses Sumair, die eerst enige
tijd als „modeliste" bij Schiaparelli
werkte (ra, ra, wat zou dat zijn?) en
nog niet zo lang geleden een eigen mo
dehuis in Parijs geopend heeft. Tante
zegt vervolgens in het epistel, waax-aan
wij deze wijsheid ontlenen: „Prinses
Sumair maakt moderne avondjaponnen
van authentieke sax-i's die ze hiex-voor
verknipt. Al haar modellen hebben een
exotisch tintje en heeft zij in Pax'ijs een
buitengewoon succes geoogst".
Aan dit even authentieke citaat kunt
u bemerken dat tante Betje haar merk
waardige behandeling van de Nederland
se taal nog geenszins is verleex'd. Vex-der-
gaande vex*telt zij dat prinses Sumair op
Zatex'dag 8 en Zondag 9 Maaxi: gedu-
x-ende thé en diner in genoemd hotel
door drie Franse mannequins haar col
lectie zal laten zien. De bx-ief eindigt
als volgt: „Wij menen er goed aan te doen
u reeds nu op de hoogte te stellen van dit
evenement en ligt het in de bedoeling
van prinses Sumair u uit te nodigen
tot een speciale persshow
Bij het betreden van het hötel werd
ons een fraai prospectus ter hand ge
steld, vol nadere bijzonderheden. Wij
lezen daarin dat de door prinses Sumair
gebruikte Indische sari's en het kost
bare Chinese brocaat tot dusverre alleen
onder de schatten der musea werden
aangetroffen. Deze uoexen, aldus ver
namen wij, zijn handgeweven en „heb
ben een onverandexdijke lengte van vijf
meter, zodat de aanwending ervan dik
werf indirecte moeilijkheden oplevert,
voor welks oplossing de persoonlijke
vaax-digheid van prinses Sumair op
zwax-e proef wordt gesteld, doch waarin
zij slaagt om de Oostex-se en Westerse
cultuur te verenigen". U komt er zeker
wel uit, hè?
Wij Avaren dan ook helemaal niet ver-
wondex'd toen de directeur van het Doe
lenhotel op een gegeven moment naar
vox-en trad en zijn gasten begroette met
de woorden: „Ik vraag uw aandacht,
dames en heren, voor de Oosterse prin
ses. Zij zal in uw midden verschijnen.
Uw aanwezigheid hier bewijst dat u nog
in sprookjes gelooft". Na dit alles zult u
begrijpen dat wij uiterst benieuwd wa
ren naar de wonderbaaxdijke dingen
die komen zouden, zodat wij onze zenu
wen bijna niet meer in bedwang konden
houden. Wij wilden wel eens zien hoe
iemand het klaarspeelde een stof van
onveranderlijke lengte te verknippen,
want dat leek ons inderdaad een sprook
jesachtige prestatie, ook al is men dan
zoals prinses Sumair in de heilige
stad Benares geboren en met een echte
Amerikaanse piloot getrouwd.
Maar wat wij te zien kregen was nog
veel sprookjesachtiger. Werkelijk waar,
al die van Oosterse weefsels gemaakte
toiletten deden onze ogen tintelen van
bewondering. De show begon met enkele
pyjama's en kimono's en daarna (in het
Oosten doet men immers alles in de
omgekeex-de volgorde) kwamen de tail
leurs en ensembles. Het mooiste kle
dingstuk dat wij ooit aanschouwden was
een tweedelige namiddagjurk met een
mosgroen bovenlijfje en een wijde rok
van met puur goud doorstikte mousse
line. De rokken van de avondjurken
waren daarentegen zo nauw, dat men
er enige gleuven in moest knippen als
men zo nu en dan een stap wilde kunnen
vex-zetten.
Een der mannequins, die telkens werd
gefotogx-afeex-d omdat zij was uitverko
ren de paradenummers te dragen, had
kennelijk gezien haar perfecte heup
lijn en hoge, ingerimpelde taille mo
del gestaan voor de alom bekende Coca
Colaflesjes. Wij kregen de indruk dat zij
in de paskamer een geborduurde doek
om haar leden wikkelde, om die ver
volgens door een naaimachine te laten
dichtstikken. Zij was het ook die ons
een gevoel van absolute weelde gaf,
doordat zij op een volkomen onopzette
lijk ogenblik een kostbare cape van zil-
vex-brocaat van haar smetteloze schou
ders nam en die achteloos langs haar
zij liet bengelen, alsof het een vod was
om de vloer mee aan te dweilen. En
tien minuten later bx-acht zij iedereen in
extase door zich in wolken van schui
mende tule te hullen.
De meest vooikomende kleuren wa
ren: ivoor, amber, wijnrood en aller
hande gx-oen. In laatstgenoemde tint
werd ons een beeldig klavex-jasje ge
toond, gedragen door de knapste vrouw
die ooit in de trein van Parijs naar Am
sterdam heeft gezeten. Wij kunnen na
tuurlijk niet alles beschrijven. U moet
op ons intussen wel bewezen gezag nu
maar geloven dat hier een onbetaalbare
revue van gedeeltelijk exotische schoon
heid werd opgevoerd. Maar men moet
als vrouw wel een bijzonder lief Ger-
ritje hebben om zo'n jurk te kunnen be
talen, want het goedkoopste model
kostte op de kop af zevenduizend gul
den en de vooi'deligste mantel ruim
tienduizend. En dan te bedenken dat
ze op de fiets niet eens zo bijzonder
gemakkelijk zitten.
De nodige hilariteit wex-d vei-wekt
door een conférencier bij een modeshow
in een belendend vertrek van het Doe
lenhotel, die juist op het moment dat
een der mannequins een cocktaildx'ess
met Hindoemotieven van een slordige
negen mille liet passeren, op vrolijke
toon bekend maakte: „En de prijs van
dit snoezig pakje, mijne dames, bedx-aagt
slechts 34.75!"
Het bovenstaande plaat j e-van-de-
week moet u maar uitknippen en tot
Woensdag bewax-en, want het behoort
bij het verhaaltje dat wij u in de vol
gende aflevering van deze rubriek zul
len vertellen. De twee heren, die u voor
het grote raam van Kunstzaal van Lier
aan het Rokin ziet staan, hebben zojuist
een bezoek gebracht aan de hal, die door
het Franse nationale comité voor de
px-opaganda van de wijn in een daax--
nevens gelegen perceel is ingericht. In
zijn openingswoord vertelde ambassa
deur Garnier dat Frankrijk in 1951 voor
45.000.000.000 fx-ans aan wijn exporteer-
