IJmuider Courant | 1952 | 17 maart 1952 | pagina 6

Gelijk spel van Haarlem tegen DWS

Roozen moest het veld verlaten

wegens een blessure aan zijn voet

Fa. B. ENGELENBERG

De geschiedenis
van een wraak

Vooruitzichten voor de tuinder
minder mooi dan het jaar 1951

-Clowntje Rick

Agenda voor
Haarlem

Boerenleenbank
gaat verhuizen

Agenda voor
Beverwijk

Castricum

Heringa Wuthrich

Eén Kolom Vunr
van Uw maag
tot in Uw keel

Kennemer dammers
boekten goede resultaten

Korfbal

Aurora speelde gelijk
tegen Roda (4-4)

ÖFFICIëLE VERKOOP SIKKENS. LAKKEN

BEHANGERS PLAKMEEL

Zwemmen

Nieuw Nederlands record
van „Het IJ"

Zelf behangen....

„Centrale" verwierf de
VGZ-Wisselbeker

Voor de kinderen

FEUILLETON

door JOHN HENRY MACKAY

Concurreren op de wereldmarkten
moeilijkheden in het buitenland

Viool- en koorconcert

MAANDAG 17 MAART 1952

Vergezeld door ruim 2000 supporters is Haarlem er in geslaagd DWS op eigen terrein
een punt te ontnemen. Wiertz en Serlijn waren bij de thuisclub weer van de partij,
zodat DWS, met uitzondering van Koevoets, volledig was. De Haarlemmers gingen
in de van de laatste Zondagen bekende opstelling van start, maar na een half uur
moest aanvalsleider en aanvoerder Roozen, die bij een poging om te schieten
geblesseerd raakte, van verder spelen afzien. Het is kenmerkend voor de
sportieve sfeer waarin deze ontmoeting plaats vond, dat ook middenvoor Meijer van
DWS toen uit het veld ging tot op het ogenblik dat Roozen definitief bleek te moeten
worden vervangen door invaller Meijer. Toen ook Odenthal enkele minuten later
gewond raakte, zag het er donker voor de Haarlemmers uit. Hij kon evenwel, zij het
op halve kracht, verder spelen. Gezien deze tegenslag, die het door de gasten gedu
rende het eerste half uur gedemonstreerde zeer aantrekkelijke spel nadelig beïnvloed
de, kan het gelijke spel een verdienstelijk resultaat wordep genoemd.

Haarlem begon met enkele, weliswaar
zenuwachtige, maar daarom niet minder
gevaarlijke aanvallen, waarbij Kil al direct
tot twee keer toe gelegenheid kreeg te be
wijzen, dat hij er uitstekend in was. Het
antwoord van DWS liet niet lang op zich
wachten. Een goede combinatie tussen
Klein en de ver opdringende Wiertz werd
door Meijer met een schot besloten, dat
evenwel naast ging. Barends deed het aan
de andere kant beter. Slechts met moeite
kon Richter diens hoge schot over de lat
wippen. Er werd in zeer hoog tempo ge
speeld en beide doelen verkeerden om
beurten in gevaar. Wederom plaatste
Wiertz zich achter de bal, toen Odenthal
Pitters in de rug duwde. Deze keer ging
het leer naar linksbuiten Dijkstra, die met
een kopstoot Bulder een schietkans be
zorgde. Snijders werkte de bal fraai met
de vuist naast het doel.

Direct daarop kreeg Groeneveld door
een pass van Schilpzand gelegenheid voor
te zetten. Roozen kopte laag en hard in,
maar toen Richter reeds was gepasseerd,
bracht de paal DWS nog redding.

Spel speelde, bedreigd door Groeneveld,
hard terug, toen Richter het gevaar reeds
was tegemoet gegaan, maar tot opluchting
van de DWS-schare ging de bal juist nog
voor het verlaten doel langs. De hierdoor
ontstane hoekschop werd door Groeneveld
goed genomen. Roozen zette er, voorover
duikend, zijn hoofd onder. Zijn harde kop
bal ging evenwel wederom juist naast.
Kort hierop raakte Roozen gewond.

Het spelpeil zakte aan beide zijden on
middellijk. Toen ook Odenthal zich na een
botsing niet meer geheel kon geven, ver
kreeg DWS een licht overwicht. Een hard
schot van Dijkstra ging juist langs het
Haarlemse doel en een ver schot van Fan-
ger was van te grote afstand gelost om
Snijders in moeilijkheden te brengen.

Ook na de hervatting bleven de goede
kansen aan beide zijden schaars. De Haar
lemse voorhoede, waarin Van Os, Meijer
en Jacob respectievelijk de rechtsbuiten-,
rechtsbinnen en middenvoorplaats innamen
bouwde weliswaar menige goede aanval
op, maar voor het doel werd Roozen zeer
gemist. Meer nog dan voor de pauze blonk
Kil uit, die behalve zijn specifieke eigen
taak ook nog een deel van het werk van
Spel en Serlijn voor zijn rekening nam.
Bij Haarlem trok het spel van de stopper-
spil de aandacht. Invaller-middenvoor
Meijer kreeg van De Voogd geen enkele
maal gelegenheid gevaarlijk te worden.
Klein was in de voorhoede van DWS de
beste man, zodat( mede door de voorzich
tigheid waarmede Odenthal moest optreden
van rechts het meeste gevaar voor Snijders

ADVERTENTIE

HAARLEM

Electrische installaties
Luidsprekende telefoon-installaties

MAANDAG 17 MAART
Luxor: „Drie vrouwen en een vrijgezel",
alle leeft., 7 en 9.15 uur. City: „Bittere rijst",
18 jaar, 7 en 9.15 uur. Spaarne: „De koning
der raketmanncn", 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
Frans Hals: „Copper Canyon", 14 jaar, 7 en
9.15 uur. Minerva: ,,'n Vreemde eend in de
bijt", alle leeft., 8.15 uur. Rembrandt: „Hoe
ouder hoe jonger", alle leeft., 7 en 9.15 uur.
Palace: „De muur der duisternis", 18 jaar,
7 en 9.15 uur.

DINSDAG 18 MAART
Stadsschouwburg: „De liefde van vier kolo
nels" (A.T.G.) 8 uur. Minerva (Heemstede):
Pianoconcert Cor de Groot, 8.15 uur. Luxor:
2, 7 en 9.15 uur. Rembrandt en Palace: 2, 4.15,
7 en 9.15 uur. City: 2.15, 4.30, 7 en 9.15 uur.
Frans Hals: 2.30 en 8 uur. Spaarne: 2.30, 7
en 9.15 uur.

ADVERTENTIE

en dan die laaiend brandende pijn. Als dit
schrikbeeld U voor ogen staat, bij iedere
maaltijd, neem dan Uw toevlucht tot Rennies-
'n Paar Rennies, gewoon gesmolten op Uw
tong, blussen de hevigste aanval van bran
dend maagzuur binnen enkele minuten. Een
wondermiddel die Rennies en gemakkelijk in
te nemen, zonder water of wat ook En
bovendien nog zo smakelijk

dreigde. Linkshalf Barends, die in tech
nisch opzicht een der besten van de 22
spelei-s was, hield echter een oogje in het
zeil. Intussen kwamen de gevaarlijke
schoten meestal van de voet van links
buiten Dijkstra. Aan de andere kant werd
een korte doelworsteling door Meijer met
een goed schot besloten. Richter stopte het
echter zeer attent. De beste kans van de
middag was acht minuten voor het einde
voor rechtsbinnen Klein van DWS. Wiertz,
die zijn voorhoede telkens van goede pas
ses voorzag, plaatste het leer laag in het
Haarlemse strafschopgebied, waar Klein
het toevallig zo tegen zijn rechterbeen
kreeg, dat deze Amsterdammer volkomen
vrij met de bal voor Snijders stond. Zijn
schot was echter onbeheerst, zodat de bal
hoog over de tribune verdween. De stand
bleef daardoor 00, een uitslag waardoor
geen der beide elftallen zich tekort gedaan
zal behoeven te gevoelen.

Vitesse bevocht een zege van 4-2

Het heeft in de wedstrijd VitesseDe
Meteoor niet aan spanning ontbroken. De
elftallen waren volkomen aan elkaar ge
waagd al was het spel van de Castricum-
mers doortastender dan van de Amster
dammers. Reeds van de aanvang af zetten
de gasten een offensief in met als resultaat
dat zij na acht minuten spelen door een
goede kopbal van hun middenvoor de lei
ding namen (0-1). Vitesse liet zich -enwel
niet onbetuigd en N. van Weenen maakte
gelijk (1-1). In de voorhoede van Vitesse
was vooral A. v. d. Valk op dreef. Deze
speler bezorgde zijn club na een half uur
spelen een voorsprong (2-1). Dezelfde spe
ler maakte voor de rust nog een doelpunt
(3-1).

Het scheen het eerste half uur na de her
vatting of beide elftallen voor de rust te
veel van hun krachten hadden gevergd. De
animo was iets minder waarin pas veran
dering in kwam. toen de linksbuiten van de
gasten de doelman van Vitesse passeerde
(3-2). Gaandeweg werden de Amsterdam
mers beter en scoorden na 35 minuten spe
len de gelijkmaker (3-3). De Castricum-
mers bleven echter uitstekend partij geven.
Vooral de voorhoede was doortastend. Vijf
minuten voor het einde stelde A. v. d. Valk
zijn clubgenoot Fl. Twisk in staat om te
doelpunten, wat deze ook onberispelijk
deed (4-3).

Van de zes gespeelde partijen die de dam
spelers uit Haarlem en omstreken in het
nationaal damtournooi dit weekend te Rot
terdam speelden werd niet minder dan negen
punten binnengehaald.

De beste prestatie leverde W. de Jong die
iwee overwinningen behaalde en daardoor
de kop heeft genomen in deze groep. Ook
Laros won op keurige wijze van de nog on
geslagen leider Bizot. Yme de Jong uit Vel-
sen speelde twee partijen remise en Dukel
speelde een zijner beste partijen van het
tournooi tegen R. C. Keiler.

Via de „Dame-variant" kwam Keller met
een flankaanval op Dukel's rechtervleugel
in actie, doch knap spel van de DCIJ'er
bracht het spel klassiek. Toen kwam Dukel
in het voordeel en speelde remise.

Door dit resultaat hebben de vier ver
tegenwoordigers van Kennemerland nog
kansen zich in de finale te spelen. Zaterdag
wordt in Utrecht de laatste ronde gespeeld.
Laros moet spelen met Wim de Jong. Yme
de Jong met Bizot en Dukel met De Graag.

De uitslagen van de a-groep voor het lands
kampioenschap dammen luiden:

Negende ronde: W. Roozenburg wint van
Stuurman; W. de Jong wint van Beers; de
partijen nissen Dukel en Keiler, Yme de
Jong en De Graag, v. ZuilekomBizot ein
digden in remise. Laros was vrij.

Tiende ronde: StuurmanYme de Jong
11; LarosBizot 20; De GraagW. de
Jong 0—2; BeersZuilekom 20; Keiler—
Roozenburg 11.

De stand der ranglijst luidt: Bizot 11, Roo
zenburg 11, W. de Jong 11 punten; Keiler 10;
Yme de Jong. B. Dukel en H. Laros 9 pnt.;
Beers 8; De Graag 7; Zuilekom 8 uit 10;
Stuurman 7.

De uitslagen in de B-groep luiden:

Negende ronde: Bergsma wint van Drenth;
Vos wint van Herm. de Jongh. De overige
oartijen tussen Hartgers—v. Dijk, Metz—
Lammerst. v. Mourik—Hofman en Rand-
stra—Huisman eindigden in remise.

Tiende ronde: v. Dijk wint van v. Mourik,
Herm. de Jongh wint van Hofman, Vos wint
van Lammerst, Bergsma wint van Hartgers,
MetzBandstra en HuismanDrenth eindig
den in remise.

De stand dezer afdeling na tien partijen
luidt: ir. v. Diik 14, Huisman 13, Bandstra,
Bergsma en Metz 11, Vos en Herm. de Jongh
10. Drent 9 (uit 9), Hofman 8 (uit 9), v. Mou
rik 9, Hartgers 8 en Lammerst 4.

In deze groep hebben ir. v. Dijk (Wage-
ningen), Huisman (Leiden) zich definitief
geplaatst, voor de finale om de landstitel.

Aurora deed uitmuntend werk door tegen
Roda gelijk te spelen. De Haarlemmers zijn
voortdurend wat sterker geweest, doch in
de laatste minuut kon Roda uit een straf-
worp toch nog gelijkmaken. Vóór de rust
hadden G. Deen en W. van Manen voor
twee Haarlemse punten gezorgd, doch Roda
wist evenzo vele malen gelijk te maken.
Na de hervatting had Aurora door doel
punten van D. Oudejans en W. van Manen
met 4-3 de leiding, doch door de gememo
reerde strafworp werd de stand nog gelijk
(4-4).

Indo, dat in de laatste tijd goed voor de
dag kwam, versloeg Sport Vereent met 6-5.
De Amsterdammers overspeelden de thuis
club volkomen en stonden met 4-0 voor.
Doch toen kwam Sport Vereent eerst aan
bod en doelpunten van H. van Asselt, S.
Ritsburg en de familie Thuis brachten de
stand in evenwicht (4-4). Hierna nam In
do de leiding (4-5): weliswaar maakte W.
Vink gelijk, doch Indo had toch nog het
laatste woord.

Watervliet verloor van de nieuwe eerste
klasser SVK met 10-3; reeds bij rust had
SVK een 4-1 voorsprong.

Aurora 2 speelde tegen Roda 2 gelijk
(1-1). Oosterkwartier 3 was buitengewoon
op schot, waarvan BEP 2 het slachtoffer
werd. Mevrouw Drogtrop-Deen gaf aan de
thuisclub de leiding (1-0); door doelpunten
van B. Luyken, F. Hooyveld (2 x) en B.
Poelgeest hadden de Haarlemmers bij rust
reeds met 5-1 de leiding. Het einde kwam
met 8-2.

Uitslagen K.N.K.B.

Kampioenschap van Nederland: Wester
kwartierDeto 13-4.

Eerste klasse: SwiftDED 2-12, Rohda
Koog Zaandijk 6-5, Blauw WitArchipel
7-4.

Tweede klasse A: ZwaluwenOBZB bij
stand 3-2 gestaakt: DVDAmsterdam-
Zuid 3-1. OlympiaExcelsior 2-2, Amum
Samos 6-9.

Tweede klasse B: SVKWatervliet 10-3,
ZKVGroen Geel 1-1. RodaAurora 4-4.

Derde klasse A: OosterparkFortuna

2-2. Tovers—Meo 7-2. Vogel—KCN 7-5.

Derde klasse B: OKV—BEP 5-5. ZKC—

Togo 4-0. KVHDDV 7-10, Sport Vereent
Indo 5-6.

Reserve tweede klasse A: ZKV 2Groen
Geel 2 0-4, Roda 2Aurora 2 1-1.

Reserve derde klasse A: Oosterkwartier

3—BEP 2 8-2. Rohda 4—Groen Geel 3 6-3,
Roda 3Koog Zaandijk 3 2-0.

In de Haarlemse Korfbalbond zijn gespeeld:

Stads Editiebeker: Nieuw Flora ISport
Vereent 2 4-3. Haarlem 2Onder Ons I 3-6,
Oosthoek IAurora 3 12-1.

Tweede klasse: Haarlem 3Animo Rea
dy 2 1-3, DSV I—Watervliet 5 5-0 (regl.),
Nieuw Flora 2Oosthoek 2 3-1.

Derde klasse A: Onder Ons 2Oosthoek
3 1-2, DSV 2—Haarlem 4 0-1.

Nfucompetitie derde klassers: Aurora 4
Sport Vereent 3 S. n.o., Oosterkwartier 4
Oosthoek 4 11-0.

Adspiranten: Tweede klasse: Nieuw Flo
ra aDSV b 11-0, Haarlem bAnimo Rea
dy a 2-1. Derde klasse A: Haarlem c
Aurora b 1-0. Sport Vereent bWatervliet
b 0-10 (Watervliet b kampioen). Derde
klasse. B: Haarlem dWatervliet c 0-0,
Oosthoek d—DSV d 18-0.

ADVERTENTIE

DocLtrauJ 3t - Haarlem <r Tel

Zondagmiddag, even voor een uur, tikte
Gerrit Dikstaal als laatste zwemmer van
de ploeg van „Het IJ", die in het Sport-
fondsenbad-Oost te Amsterdam een aan
val deed op het Nederlands record 3 x 100
meter wisselslag estafette heren in een
nieuwe recordtijd aan. Het record, dat
sinds 21 Mei 1950 op naam van het Eind-
hovense „Aegir" met 3 min. 26,9 sec.
stond, was met 3,2 sec. verbeterd en ge
bracht op 3.23,7. Voor Anton Halvorsen,
als eerste gestart op de rugslag, werd offi
cieus 1.11,7 afgedrukt; voor de vlinderslag
zwemmende Cor Wiering 1.11.een tijd,
die 1/10 sec. beneden zijn Nederlands
record ligt, maar alleen de tijd van de
eerste zwemmer van een estafette-ploeg
kan eventueel als record worden erkend,
mits er drie officiële tijden zijn opge
nomen. Tenslotte leverde ook Gerrit Dik
staal op de borstcrawl met 60,8 sec. een
prestatie, die hij nog nimmer heeft bereikt.

Recordpoging van „Aegir"

De recordpoging, die de Eindhovense
zwemclub „Aegir" om kwart voor twee in
het Eindhovense Sportfondsenbad onder
nam op het eigen Nederlands record 3 x
100 meter wisselslag estafette heren is wel
geslaagd, maar zal doordat een driekwar
tier voordien door „Het IJ" een betere tijd
werd gemaakt, dus niet als nieuw Neder
lands record in aanmerking komen. Als
officiële tijd werd aangenomen 3.24,1.

ADVERTENTIE

kan niet iedereen. Het is niet eenvoudig.
Maar U hoeft het ook niet zelf te doen, wij
zullen het graag van U overnemen. En als U
het wèl zelf doet, dan snijden wij de randjes
voor U af a 5 ct. per rol. Pracht behang
hebben wij reeds vanaf 51 ct. per rol.

H. M. Bakker, Gen. Cronjéstr. 135

De bedrijfsvoetbalcompetitie van Van
Gelder Zonen, die vorig jaar October werd
ingezet met twee afdelingen van zes „werk-
plaats"-elftallen elk, vond Zaterdagmiddag
op het VGZ-sportpark Tussenwijk haar
eindstrijd in de ontmoeting tussen de twee
ongeslagen afdelingskampioenen „Restan
ten" en „Centrale".

De „Restanten"-ploeg, die twee jaar ach
tereen bekerhouder was. moest in deze
finale met flinke cijfers (1-6) in de Cen
trale haar meerdere erkennen, zodat de
bronzen trophee nu voor de eerste maal
aan dit kampioenselftal ten deel viel.

Voor de aanvang van de wedstrijd, die
zeer goed werd geleid door de heer P. P.
Wentink, personeelschef, wisselden de aan
voerders van beide elftallen met een har
telijk speechje bloemen uit.

De fabrieksdirecteur, ir. B. Verdoorn,
overhandigde na afloop de bronzen VGZ-
beker aan aanvoerder Buyssen van Cen
trale, aanvoerder v. d. Heide ontving voor
Restanten een fraaie lauwertak.

De beide aanvoerders dankten de directie
voor de gelegenheid die de bedrijfsvoetbal
lers was gegeven om van het sportpark ge
bruik te maken en hoopten op een blij
vende belangstelling van de directie. Ook
de organisatoren van de bedrijfsvoetbal-
competitie kregen lof voor hun werk.

Henk Kuitwaard kampioen

Henk Kuitwaard won Zondagmorgen het
clubkampioenschap over de lange afstand
van de rennersclub „Kennemerland".

Deze rit werd in de polder gehouden en
ging over 112 km. De uitslag luidt: 1. H.
Kuitwaard 3 uur 6 min. 20 sec.; 2. D. de
Ruiter; 3. F. Stroomer.

C-klasse 67 km.: 1. L. Hesselingen 2 uur
6 min.; 2. I. Pelle; 3. C. Stroomer.

Rick en Oepoetie vonden het helemaal niet leuk, dat Bunkie ziek was. Elke dag gingen
ze zonder hein naar school. Ze hoopten maar, dat hij gauw heter zou zijn.

Op een van die dagen kwam er iets bijzonders. Meester zei, dat hij de tekeningen van
alle kinderen had nagekekenje weet wel, de vacantietekeningen, die ze hadden ge
maakt. En nu zou hij dan vertellen, wie de prijs gewonnen had.

En wie denk je, dat het was?

Bunkie!

Ja, Bunkie's tekeningen waren het aardigst geworden. En nu was de prijs voor hem!
De prijs, dat was een mooi boek met platen.

„Nil moeten Rick en Oepoetie het boek maar meenemen", zei meester. „En zeg hem

er dan maar bij, dat ik hem spoedige beterschap toewens!"

Dus kregen ze 's middags het boek mee.

„Fijn! Wat zal Bunkie er blij mee zijn!", zei Rick.

„We zullen het hem gauw gaan brengen", vond Oepoetie.

Ze holden op een drafje naar huis.

En of Bunkie blij was met het boek!

Nederlandse bewerking van C. J. E. Dinaux
25)

Zeg es, had Eduard gezegd, je brengt
die avond toch met ons door? Je loopt al
tijd in je eentje te scharrelen. En Rie, die
ik waar of niet eigenlijk aan jou te
danken heb, moet je toch eindelijk eens
leren kennen. Je denkt natuurlijk, dat het
me weer om geld te doen is, maar dan heb
je het deze keer over andere keren
praat ik niet mis. Centen genoeg. Nou
ja, genoeg dat is wat anders. Maar ge
noeg voor een avondje met ons drieën. Ik
heb een week bij een winkel gewerkt: pak
jes wegbrengen. Tellen heb ik niet zo goed
geleerd. Ik heb me, denk ik, een paar maal
verrekend bij het wisselen. Ik hield ten
minste een paar centen over. Het kunnen
ook fooien zijn geweest, dat kan ik niet
zo haarfijn uit elkaar houden. Maar goed
ga je mee?

Adolf Braun bedankte. Hij zou zich wel
wachten contact met de dienstbode van

Sierlin te krijgen. Althans voorlopig. Ze
zou hem kunnen herkennen op ongewen
ste ogenblikken.

Eduard was diep gekrenkt.

Als je me nou! Je wilt ook geen goed
gedaan wezen. Nou, dan moet jij het zelf
weten. Ik hou van vrijheid, dat weet je
wel.

De dag voor Kerstmis kwam met pittig
vriesweer. Vroegtijdig had Braun zijn post
betrokken op de kerstboommarkt. Was het
de kruidige geur van de dennen, de lucht
van hars en aarde, die hem afleidde? Zijn
gedachten dwaalden af, de spanning waarin
hij anders de komst van Sierlin afwachtte,
bleef hem vreemd. Uren verstreken
Sierlin had zich nog niet vertoond. Of was
hij aan Brauns aandacht ontsnapt?

Tegen zes uur verliet hij de markt die
allengs zo goed als uitgestorven was. Men
begon wat er aan bomen restte op hand
karren te laden. Het voorspel van Kerstmis
was ten einde.

Lusteloos zwierf Adolf door de verlaten
buitenwijken, de stad tegemoet. Hij dwaal
de en merkte het niet. Moe, dóór en dóór
koud liep hij een goedkoop eethuis binnen,
liet zich iets warms brengen, at werktuig
lijk en doolde verder. Laat in de avond
kwam hij thuis.

Zijn oude hospita, die de Kerstavond bij
familie ging vieren, had een klein boom
pje, schriel van takken, maar met zorg
versierd, in zijn kamertje gezet. Op de
tafel stond een bordje met gebak, 's Mor
gens had zij hem gezegd (zij beschouwde

hem als haar zoon die in de oorlog gesneu
veld was):

U gaat vanavond toch ook uit, niet
waar meneer Braun?

Natuurlijk, mevrouw Filzer, trou
wens, bekommert u zich niet om mij. Ik
vind mijn weg wel.

Doet u de knip niet op de deur? En
gaat u niet te laat slapen? Niet zo alleen
blijven zitten, meneer Braun.

Én nu zat hij toch alleen. Hij keek uit
het raam in de sterrennacht. Daken, daken,
daken. En daaronder mensen. Gezinnen. En
hoog daarboven de lichte, fonkelende he
mel, Stilte. Eenzaamheid.

Hij was op de been geweest, middag en
avond. Voor niets. Het berouwde hem niet.
Voor het eerst klonk er een stem in hem,
die hem influisterde: het is genoeg geweest;
hij is gestraft. Laat hem verder met rust.

Maar toen hij zich weer omkeerde, van
de eeuwigheid der hemellichten naar dit
armzalig bestaan waarvan dit kamertje het
triest symbool was, nam zijn gezicht weer
een harde, onverbiddelijke uitdrukking
aan, die zelfs zijn doorgewinterde vriend
Eduard een zekere angst inboezemde, om
dat ze zo bitter in tegenstelling was met
de inborst van de jongeman die Adolf
Braun heette.

Neen!, besloot hij. Ik geef het niet op.
Ik wreek niet mezelf, maar het onrecht
dat dit menselijke leven ondraaglijk en on
waardig maakt

Toen Sierlin, de kerstboom onder de arm,
de markt wilde verlaten, had hij Braun ge

zien. Zijn eerste opwelling was op hem af
te stormen. De kans was gunstig. Braun
had hèm niet ontdekt, uromerig staarde
deze voor zich uit. Nu zou hij hem waar
schijnlijk kunnen overrompelen.

Hij onderdrukte deze aanvechting. Deze
avond niet! Het zou zijn Kerststemming
bederven. Beter te wachten tot een vol
gende gelegenheid. Toch kon hij de nei
ging niet weerstaan zijn kant uit te kijken.
Hij stond met neergeslagen ogen, deze
Adolf Braun, en moest met zijn gedachten
ver weg zijn. Wat trof Sierlin in dit ge
zicht? Voor het eerst zag hij het zonder
het masker van onverschilligheid. Daar
stond de mens Adolf Braun!

Zijn avond was tóch bedorven.

R

De korte Kerstvacantie was alweer voor
bij. De zittingen waren weer begonnen, de
kalender wees bijna de laatste Januari
aan.

Was er met de intrede van het nieuwe
jaar een verandering ten goede gekomen?
Sierlin had zijn achtervolger niet meer ge
zien. Op straat bij zijn huis en voor het
gerechtsgebouw, in de tram en in winkels,
keek Sierlin met toenemende spanning naar
hem uit. Tevergeefs.

Rustiger maakte deze afwezigheid hem
niet. Integendeel. Hij werd door een chaos
van gevoelens gekweld. Waarom liet Braun
zich niet meer zien? Wat had hij daarmee
voor? Was dat de stilte die aan iets vooraf
ging dat nog beklemmender zou zijn? Dan
weer voelde hij de woede in zich opwellen:

Uit het jaarverslag van de heer
.Tac. de Weijer, directeur van de
Coöp. Tuindersvereniging „Kenne
merland", dat Zaterdagmiddag door
hem werd toegelicht ontlenen wij het
volgende:

Aanvankelijk liet zich het veilingjaar
nogal ongunstig aanzien. De aanvoer was
zeer matig en de opbrengst gering. Veel
groenten werden doorgedraaid, doordat zij
beneden de maximum-prijs bleven. In Mei
was echter een kentering ten goede waar
te nemen, die de gehele zomer doorzette
en een vlotte handel ten gevolge had,
waarbij alle producten zeer behoorlijke
prijzen opbrachten. De aanvoer bleef ech
ter beneden het peil van 1950.

In deze mineurstemming brak het aard
beienseizoen aan. Boven verwachting wer
den prachtige prijzen gemaakt, dank zij
de export, voornamelijk naar Duitsland en
de grote afname van Diepvries en Con-
servenfabrieken. In de week voor de nor
male record-aanvoer hadden de tuinders
spijtig genoeg met moeder natuur onenig
heid, die veel water over hun producten
uitstrooide, waardoor veel „rot" in de
aardbeien optrad. De eerste berichten wa
ren werkelijk alarmerend: greppels vol
onbruikbare aardbeien en bollenmandcn
vol rotte aardbeien. Tenslotte viel alles
mee. Wel werd door de regen veel vernie
tigd, maar de prijzen vergoedden veel.
Door de hoge prijzen, die fabrikant en
diepvriezers betaalden, was het voor de
binnenlandse markt practisch ondoenlijk
hiemede gelijke tred te houden. De in
dustrie verwerkte dan ook ruim 70 pro
cent van de totale aanvoer.

Betere aardbeien
Van grote betekenis achtte de heer De
Weijer het, de kwaliteit van de aardbeien
pp te voeren. De tuinders dienen er mede
rekening te houden, dat zij op de wereld
markt moeten kunnen concurreren. Het
enige wapen, dat de tuinders tussen al de
grote broers kunnen gebruiken is kwali
teit. Enkele bepaalde soorten zouden het
niet meer „doen", reden waarom getracht
wordt nieuwe soorten in te voeren, waar
voor reeds diverse stappen gedaan zijn.

In de bovenzaal van hotel Ter Burg hield
de Coöperatieve Boerenleenbank „Bever
wijk" haar algemene jaarvergadering.

De voorzitter van het bestuur, de heer D.
Kluft, deelde in zijn overzicht mede dat
de credietverlening zich in 1951 sterk ont
wikkeld had. Hij bracht vervolgens onder
de aandacht dat de kassier, de heer Ph. B.
Braun, om gezondheidsredenen met ver
vroegd pensioen was gegaan en dat voor
hem benoemd was de heer J. A. Waardijk.
Het bestuur heeft het perceel Zeestraat 49
gekocht, teneinde het kantoor te doen ver
plaatsen.

Uit de mededelingen kwam vast te staan
dat het ledental 180 bedroeg; twee leden
waren in het afgelopen jaar overleden.

Eind 1951 waren er 1038 spaarboekjes in
omloop tot een bedrag van 899.126.50.

Als lid van "dé Raad van Toezicht werd
wegens het periodiek aftreden van de heer
H. A. Reehorst, die zich niet herkiesbaar
had gesteld, de heer J. J. Winkel gekozen;
de heer J. Broekhuys werd als bestuurslid
leden herkozen.

Do heren J. P. Brandjes en J. J. Bisschop
werden als plaatsvervangende bestuurs-
gekozen.

Uit de vaststelling van de balans bleek
de bank over 1950 een winst van 1.788,45
te hebben geboekt, de winst over 1951 be
droeg 2.803.13, welke in de reservekas
was gestort.

Wandelende motorrijders

Zaterdagavond organiseerde de Kennemer
Motorclub een prestatie-wandeltocht over
5.8 km. om haar leden het kaartlezen bij te
brengen. Bij de dames behaalde mevrouw
Gelens de eerste prijs door geen strafpunten
op te „lopen". Als volgende prijswinnaressen
meldden zich de dames D. Nap, A. Braven-
boer en mevr. Diepenveen met elk 1 straf-
punt. Bij de heren won K. Kleyn de eerste
prijs en verwierf na loting de wisselbeker.
Als tweede werd de heer J. C. Diepenveen
geklasseerd. De prijzen werden met een toe
passelijk woord door de secretaris P. Massee
overhandigd.

Met sjoelen en vlotbruggen werd de avond
verder in gezellige stemming doorgebracht.

MAANDAG 17 MAART

Kennemer Theater, 7 en 9.15 uur: Tus
sen middernacht en dageraad.

Luxor-Theater, 7 en 9.15 uur: David en
Bathsheba.

W. B.-Theater, 8 uur: Het begin dei-
dapperen.

DINSDAG 18 MAART

Kennemer Theater, 7 en 9.15 uur: Tus
sen middernacht en dageraad.

Luxor-Thcater, 7 en 9.15 uur: David en
Bathsheba.

Enkele klachten over de behandeling van
de aardbeien werden door de heer De
Weijer aangestipt, waarbij ondermeer het
„oppronken" ten sterkste werd afgekeurd.
De verpakking kwam tevens ter sprake,
de sloffen waren vrij duur in de aanschaf
en moeten langer meegaan. De winkeliers
stellen prijs op een andere verpakking,
bijvoorbeeld in cartonncn doosjes. Wie van
de tuinders daartoe genegen is, dient dit
rijpelijk te overwegen en de kosten goed
te calculeren.

Over de bonen was de heer De Weijer
goed te spreken: de aanvoer was welis
waar stukken lager dan in 1950, de prij
zen daartegenover stukken hoger.

Jaarvergadering

Voorzitter Jac. P. Nijssen heeft Zater
dagmiddag in zijn openingswoord van de
jaarvergadering naar voren gebracht dat
de inkrimping van het areaal met 5000
h.a. veel heeft goedgemaakt van wat vo
rig jaar moeilijk leek. De toekomst ziet
er minder hoopvol uit: Duitsland heft
hogere invoerrechten, terwijl Engeland
zware maatregelen genomen heeft ten
aanzien van de invoer van aardbeien en
groenten in blik.

Na het lezen der notulen door de secre
taris de heer Jac. Strik, werden de balans
en exploitatierekening ter goedkeuring
aangeboden.

De balans sluit met een bedrag van
f 361.823.64 en er is een voordelig bruto
saldo van f 72.722.19. Daarvan werd ruim
f 46.000 aangewend voor afschrijvingen
en het overige wordt aan de leden terug
betaald. De exploitatierekening sluit op
een bedrag van f 224.412.05é

De heer Jac. de Weijer -bracht hierna
zijn uitgebreid jaarverslag uit.

Bij de bestuursverkiezing werd de voor
zitter de heer Jac. P. Nijssen herkozen,
evenals de bestuursleden G. Broeze, A.
Doctor en C. de Ruiter.

De leden van de Raad van Toezicht, de
heer J. Doodeman en S. van der Kolk
werden eveneens herkozen.

In de vacature Y. Veenis werd de heer
C. Bak uit Assendelft gekozen.

De leden zullen 0.2 procent van hun
omzet moeten afstaan voor de instand
houding van het bedrijfschap voor Groen
ten en Fruit.

De agenda voor de algemene vergade
ring op 20 Maart in Utrecht, gaf niet veel
aanleiding tot discussie. Er zal een com
missie komen die een regeling zal zien
te treffen voor die kwekers, die schade
oplopen als er buisleidingen door' hun be
drijf wordt aangelegd.

ADV EK 7 ENT IE

Gabardine Damespantalons

Kleine plaatsen als Castricum verkeren
voor wat het klassieke concerten betreft,
veelal in een benarde positie. Hoezeer men
er dergelijke manifestaties ook op prijs
stelt, zij kunnen slechts zelden plaats heb
ben en het is dan ook een goede gedachte
van de eerste violiste van het Amsterdams
Concertgebouw Louise Wijngaarden ge
weest, om Zondagavond in hotel Borst een
paedagogisch concert te geven in samen
werking met de koorvereniging „Castri
cum".

Zelden is er tijdens een muziekavond
aandachtiger geluisterd dan dit keer. Voor
treffelijk heeft de violiste het „Sarabanda
et Tambourin" van J. M. Leclair laten
horen. In deze oude maar melodieuse com
positie liet Louise Wijngaarden haar talent
uitkomen de combinatie van een snelle
en een langzame dans werd door de vio
liste op uitstekende wijze van de contras
ten voorzien.

Teer en ragfijn klonk het Menuet van L.
van Beethoven waaraan zijn bijzonder las
tige romance in F vooarafgegaan was. Het
gedeelte voor de pauze werd besloten met
een zo gaaf ten gehore gebracht Andante
uit het vioolconcert van Mendelssohn, dat
het applaus van een opgetogen publiek
geen einde scheen te nemen. Het koor had
onder leiding van zijn dirigent de heer H.
Duinker eveneens uit Amsterdam, de
avond geopend met het stemmingsvolle
Ave Verum van Mozart en het viel weer
op, welk een zuiver stemmenmateriaal dit
ensemble bevat. Vermelding verdient de
zang in „Hör mein Bitten" van Mendels
sohn. Dit vergt èn van koor èn van dirigent
het uiterste maar nochtans bleek het ogen
schijnlijk voor de koorvereniging weinig
moeilijkheden met zich mee te brengen. De
sopraansolo van mej. Annie Groot was een
juweeltje. Hetzelfde mag gezegd worden
van de solo gespeeld door Louise Wijn
gaarden. Na de pauze bracht de violiste
nog een viertal nummers, waaronder en
kele Spaanse en Roemeense dansen van
componisten als P. de Sarasate en Béla
Bartók.

woede om zijn onmacht, om zijn lijdzaam
heid, om zijn geslagenheid. Hij was de min
dere van deze „kerel" en hij wist het!

In al zijn doen en laten was iets kramp
achtigs en overdrevens gekomen. Steeds al
was hij, zoals een boosaardige collega het
had uitgedrukt, een beetje „tè" geweest.
Nu was dat een beetje een ergelijk „te dik"
geworden. Hij liep met lange, zelfbewuste
stappen. Hij sprak met een nog luider, uit
dagender stem. Zijn stemmingen wisselden
met de minuut. Zijn onmiddellijke omge
ving voelde zich door zijn luimen getyran-
niseerd, meed hem zoveel mogelijk van
wege zijn uitbarstingen van 'woede, zijn
stekelige opmerkingen, zijn gegrauw en ge
snauw.

In zijn requisitoir was hij feller dan ooit.
Het aantal protesten van de zijde der ad
vocatuur tijdens de zittingen was ontel
baar. Onlangs had een advocaat zijn ver
dediging neergelegd „omdat de woordkeuze
van deze Officier de grenzen van het toe
laatbare te ver overschreed om door een
advocaat, die zichzelf respecteert, te kun
nen worden aangehoord

Zo was de toestand, toen de laatste zit
ting in de maand Januari begon. Er stond
een zaak van een boekhouder, in dienst van
een grote onderneming, op de rol: een ge
val van verduistering.

Sierlin had zijn requisitoir zo scherp
mogelijk gesteld. Bijna aan het eind daar
van gekomen werd hij onderbroken door
een scheldwoord, dat hem van de publieke
tribune af werd toegeroepen. Dat gebeur

de wel meer en Sierlin bekommerde er
zich nauwelijks meer om. Zo ook ditmaal.
De president greep in, liet de ordeverstoor
der verwijderen en dreigde de tribune te
laten ontruimen als men zich niet stilhield.
De rust was teruggekeerd, men wachtte
op de voortzetting of juister op het eind
van het requisitoir.

Maar de Officier van Justitie leek de
draad van zijn pleidooi kwijt te zijn. Ze
nuwachtig bladerde hij in de voor hem
liggende stukken. Na een pijnlijke stilte
herstelde hij zich, sprak nog enkele weinig
zeggende zinnen en ging over tot de eis,
die opvallend mild was na een zo fel requi
sitoir.

Na afloop van de zitting haastte hij zich
naar buiten en nam, tegen zijn gewoonte,
een taxi. Thuisgekomen ging hij zonder een
groet naar zijn kamer en deed de deur op
slot.

Hij had bij een vluchtige blik op de
publieke tribune een bekend gezicht ge
zien. De ogen waren niet op hem gericht
geweest, maar de uitdrukking van dit al
te vertrouwde gelaat liet geen twijfel, wat
er in die blik te lezen zou geweest zijn:
onverbiddelijkheid.

Zeker een uur lang liep Sierlin in zijn
kamer op en neer. Hoe was Braun daar
gekomen? Dwaze vraag: de tribune was
voor ieder burger toegankelijk. Dit was dus
zijn nieuwe truc, een nieuwe kwelling,
waartegenover hij machteloos stond.

(Wordt vervolgd).