Hartekreet namens milliarden mensen
die in vrede wensen te leven
ou> mat
De waterwerken in de
Tennessee Vallei
BRIXON
Koningin Juliana sprak de Veiligheidsraad toe
„Samenwerking is slechts mogelijk in volle vrijheid"
M.DOÜWMA EN ZN
Agenda voor
Haarlem
Marijke-klok in
handen der douane
Recordhoogte van goud
en deviezen reserve
Tentoonstelling over
de Staten-Generaal
Nieuwe uitgaven
XEDa
3
Dinsdagavond bood Hare Majesteit Koningin Juliana een diner aan in de Colony
Club aan de leden van de Veiligheidsraad, die de uitnodiging allen hadden aanvaard
In een indrukwekkende rede richtte de Koningin zich tot dit UNO-college met
een bezielde aansporing tot bevordering van de wereldvrede een aansporing
die klonk als een hartekreet namens alle volken der wereld:
Russisch oordeel
,Kent u de Koningin
Paleis Noordeinde
wordt verbouwd
Bezettingsschuld van het rijk
met f750 millioen verminderd
Minister Van den Brink
naar Toronto
Na verkeersongeluk
overleden
Gebruik van Zwitsers
wapen voor
handelsdoeleinden
Het Duitse
Concentratiekamp
Meisjesschool ,,'t Kopje"
WOENSDAG 9 APRIL 195 2
Mijn man en ik zijn zeer verheugd u vanavond bij ons te zien, om
dat wij in u de UNO begroeten, en wij verwelkomen in uw persoon de
grootmoedige en vertwijfelde poging der mensheid tot vrede en vei
ligheid. Uw taak is er een van levensbelang voor de vrede van de
wereld, hoe enorm moeilijk zij ook moge zijn. Waar ivij leven in
een tijd zo vol van ernstig misverstand en ernstige onenigheden
hebben we alle reden om dankbaar te zijn voor het bestaan in onze
moeilijke tijd van een internationaal lichaam voor het waarborgen
van de veiligheid.
In de korte, maar veelbewogen geschie
denis van deze raad heeft Nederland uw
pad gekruist, wij waren het niet steeds ten
volle eens over de wegen en midd.elen,
maar wij waren het niet oneens mgt u,
waar het ons gemeenschappelijk doel, een
toestand van vrede, gerechtigheid en vrij
heid te vestigen, betrof.
In principe is er in ons land niemand, die
een ander zijn vrijheid en onafhankelijk
heid misgunt.
Moge uw raad in siaat zijn zijn hoge
plichten na te komen, die volken lerend
in de woorden van het Handvest hoe
„verdraagzaamheid te beoefenen en teza
men in vrede met elkander te leven als
goede buren".
De handhaving van vrede en veiligheid
brengt hoogachting voor de bestaande or
de en wet met zich mee, zorgzaamheid voor
gevestigde instellingen en eerbied voor die
verhoudingen in de menselijke samenle
ving, die hun waarde hebben bewezen. Aan
de andere kant gebeurt het soms, dat nieuw
leven groeit achter de oude orde, dat nieu
we gezichten om de hoek kijken en dat
nieuwe staten vragen om zitting te krijgen
aan onze tafel, aanspraak op vol respect
voor hun rechten makend en voor hun
nieuwe waardigheid.
Steeds weer maakt het oude en beproef
de plaats voor het nieuwe en onbekende.
Sommigen zullen het oude prijzen, in de
mening dat er vele redenen zijn om er trots
op te zijn. Anderen zullen het nieuwe ver
welkomen, in het vaste geloof, dat de oude
orde niet langer identiek is met gerechtig
heid.
In de UNO laten zowel het oude als het
nieuwe, de regels van het gevestigde recht
en hét ontwikkelingsproces, zich gelden.
Tegenwoordig overschaduwt de vrees
voor een nieuwe oorlog alles in de harten
en geesten der mensheid. Waarom is het
mensdom in de greep van zulk een grote
angst? Is het dat het natuurlijke levens
beginsel, dat de mens de meester is van
zijn instrumenten, zijn werktuigen, zijn
wapens, nu het gevaar loopt omgekeerd te
worden: Dat het instrument de meester van
de mens wordt, de dreigende robot, het
monster dat wij zelf hebben gemaakt?
Aggressie is zijn naam.
Een van de methoden waardoor wij
trachten het mensdom te redden is de or
ganisatie der UNO en haar Veiligheidsraad.
„Resoluter"
Waar het op aankomt, is dat de UNO
resoluter wordt in haar houding tegenover
aggressie. Dit versterkt het vertrouwen in
de UNO. De Volkenbond is aan zwakheid
bezweken. Maar de werkelijke bereidheid
van tegenwoordig handelend op te treden
ter wille van een doel, dat in overeenstem
ming is met de idee der UNO, koste wat
het koste: dat is het wat telt en vertrouwen
geeft ook voor de toekomst.
Aggressie betekent elkander d!e dood te
bieden, als noodzaak om voor zichzelf het
leven op te eisen. Want als wij aggressie
plegen, draaien wij een handvat om dat
maakt dat het monster zich in beweging
zet, onherroepelijk chaos en vernietiging
veroorzakend.
Twee milliard gewone, normale mensen,
zoals u en ik, moeten terwille van hun vei
ligheid het doen met een volkerenorganisa
tie, die per slot van rekening nog hard
worstelt om vervolmaking. Zij zien ver
langend uit naar goede en bemoedigende
resultaten.
Het is nu juist veiligheid die zij nodig
hebben, om te kunnen leven en zich te ont
wikkelen. Al wat zij willen is van hun
vrees voor elkaar af te zijn, die wederkerige
vrees aan beide kanten van de wereld.
Al wat zij willen is vrede, vrijheid,
gerechtigheid, democratie, een behoorlijk
leven, wat geluk. en zij willen dit allen.
Zij willen het voor zichzelf, maar zij gun
nen het ook van harte aan ieder ander.
ADVERTENTTF.
WOENSDAG 9 APRIL
Stadsschouwburg: „Spaanse Brabander",
(Amsterdams Toneelgeezlschap); 8 uur.
Frans Hals: „Dr. Pretorius, vrouwenarts", 18
jaar, 7 en 9.15 uur. Lido: „Bright Victory",
14 jaar. 7 en 9.15 uur. Minerva: „Matthaus
Passion", alle leeft., 8.15 uur. Rembrandt:
„Okinawa", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Palace:
„Onder de'hemel van Parijs", 14 jaar, 7 en
9.15 uur. Luxor: „Black Jack', 18 jaar, 7 en
9.15 uur. City: „Bomba", 14 jaar, 7 en 9.15
uur. Spaarne: „De Spookhaven", 14 jaar, 7
en 9.15 uur.
DONDERDAG 10 APRIL
Rembrand)Palace, Lido: 2. 4.15. 7 en 9.15
uur. Frans Hals: 2.30. 7 en 9.15 uur. Spaarne:
2.30, 7 en 9.15 uur. Minerva: 8.15 uur. Luxer:
2, 7 en 9.15 uur. City: 2.15, 4.30, 7 en 9.15 uur.
Deze en andere dingen kunnen nooit op
gedrongen worden door tyrannic, maar ik
geloof, dat zij alleen bereikt kunnen wor
den door de vrije samenwerking van de
mensen.
Maar eens zal de boze droom van deze
tijd voorbij zijn. Zolang er nog leven is is
er nog hoop. Tot besluit wil ik u nog een
bijdrage geven op het thema van uw man
daat. Mijn voorvader, de voorvechter der
vrijheid in Nederland, zou volgens zijn
vriend de dichter in een gedeelte van ons
volkslied gezegd hebben:
Mijn schild endc betrouwen
Zïjt gi,j, o God mijn Heer,
Op U zo wil ik bouwen,
Verlaat mij nimmer meer.
Dat ik toch vroom mag blijven,
Uw dienaar t'aller stond,
De tyrannic verdrijven.
Die mij het hert doorwondt.
Mijnheer de voorzitter, leden van de Vei
ligheidsraad, geëerde gasten, ik hef mijn
glas ter ere van alle mensen en van hun
veiligheid."
Bezoek aan UNO-gebouw
Koningin Juliana zat Dinsdagochtend in
de Nedei'landse zietel van de Veiligheids
raad in het 36 verdiepingen tellende ge
bouw van de UNO. Het koninklijk paar ar
riveerde omstreeks 10 over 11 bij het ge
bouw en werd ontvangen door secretaris
generaal Trygve Lie, de heer D. J. von
Balluseck, permanent vertegenwoordiger
van Nederland bij de UNO en dr. P. J.
Schmidt, Nederlands lid van het UNO-
secretariaat. Bij de begroeting was voorts
aanwezig de Indonesische gedelegeerde bij
de UNO, de heer Palar.
De heer Von Balluseck stelde de leden
van de Nederlandse delegatie aan Koningin
en Prins voor.
Iri het privé-kantoor van de secretaris
generaal bracht Lie een toast uit op Hare
Majesteit, de Prins en het Nederlandse
volk. De Koningin beantwoordde dit met
een toast op de UNO en zich wendende tot
Tryve Lie zeide zij in het Noors: „Skol"
(Prosit).
xxooooooooc oooocooooooooooooccoooooooooccoc occoococ<
Dinsdagavond, heeft Koningin Juliana
tijdexis het diner, dat de leden van de
Veiligheidsraad werd aangeboden in de
Colony Club te New York, een lang
gesprek gevoerd met de Sovjet-Russi
sche vertegenwoordiger in de Veilig
heidsraad, Malik.
Na afloop van het diner zei Malik: „De
Nederlandse Koningin is een erg ge
voelige en aardige vrouw".
Voorts sprak de Koningin lange tijd
met de Indonesische vertegenwoordiger
in de Veiligheidsraad, Palar.
XXXX5000000CO00000000000000000000000C0000000C0000C000000C
NEW YORK (Van een speciale A.N.P.-
correspondent). De kleinste klok van het
carillon, dat het Nederlandse volk aan het
Amerikaanse volk zal aanbieden, is weer
terecht, of liever, was weer terecht.
De klok, waarop gegraveerd is „Ik, de
Kleinste en de Fijnste", was meegekomen
met het koninklijke vliegtuig. Zij was ver
voerd als diplomatieke post. Bij het uit
laden van het vliegtuig schijnen echter ver
schillende fouten te zijn gemaakt, waar
door talrijke artikelen op het vliegveld
bleven staan.
Hieronder bevonden zich waarschijnlijk
ook de boeken van Ton Koot. Aanvanke
lijk verkeerde men volkomen in onzeker
heid, waar de Marijke-klok gebleven was.
Toen de plechtigheid in Meridian Hill-
park in Washington een aanvang zou ne
men, idealiseerde men zich plotseling, dat
de klok niet aanwezig was. Gespannen
keken de leden van het gevolg naar de
processie, waarin het koninklijk paar het
veld betrad, of mogelijk een der adjudan
ten het pak meedroeg. Dit bleek echter, tot
grote schrik, niet het geval te zijn.
Men moest dit wel meedelen aan de Ko
ningin. De hele rede van de Koningin was
opgebouwd op de Marijkeklok en op het
laatste ogenblik kon die rede niet veran
derd worden. De Koningin deelde dit presi
dent Truman mede en nauwielijks iemand
heeft hiervan iets gemerkt.
Thans blijkt echter, dat de klok zich bij
de Amerikaanse douane bevindt, die een
hardnekkige strijd levert met het Ameri
kaanse ministerie van Buitenlandse Zaken
over het bezit van de klok en de andere
artikelen. De Nederlandse autoriteiten in
New York en Washington konden cïe ver
slaggever van het A.N.P. Dinsdagavond
niet meedelen, waar de klok zich thans
precies bevindt. Men meende aanvankelijk,
dat de zaak nu opgelost was. maar de
douane werkt niet mee en de zaak is daar
om niet zo eenvoudig. Men heeft echter
wel goede hoop, dat de Marijke-klok spoe
dig boven -water zal komen.
De Amerikaanse radiospreekster
McCreanj bevond, zich Zondag
avond op een cocktail party bij
Gimbels. Daar hoorde ze van haar
vrienden, dat zich onder de gasten
een Nederlander bevond.
McCreanj ging naar hem toe en
vertelde hem hoe zeer zij de
Koningin en de Prins bewonderde
en hoe ze er steeds naar verlangd
had eens met hen kennis te maken.
„Ik heb gehoord zo zeide zij
clat het Koninklijk Paar met zijn
gevolg hier is. Kent u misschien
een hunner of kent u misschien de
Koningin?"
Als u het graag wilt", antwoordde
de aangesprokene, „ik behoor zelf
tot het gezelschap en als u het
precies wilt weten: Ik ben de
echtgenoot van de Koningin."
De cocktail party had verder een
geanimeerd karakter.
<jo00000000<xx>0000c0000ccc0000c0c0s0000030c0c00coc0c0c000
De Koningin en Prins Bernhard hebben
dezer dagen ook een bezoek gebracht
aan Kingston, dat dit jaar zijn driehon
derdjarig bestaan herdenkt. Het stadje
werd in 1652 door Nederlanders ge
sticht, die de plaats destijds Wiltwijck
noemden. Koningin Juliana tekent het
register in de Nederlands-Hervormde
Kerk te Kingston.
Nu de beslissing over de vestiging van
het Internationaal Academisch Instituut is
gevallen, is een begin gemaakt met de ver
bouwing van het paleis Noordcinde in Den
Haag.
Zolang het Huis ten Bosch nog niet ge
reed is, zal het paleis slechts gedeeltelijk
voor het instituut beschikbaar komen. Het
parterre-gedeelte aan de voorzijde blijft
voorlopig nog gereserveerd voor de Konin
gin, die van daar uit dan ook dit jaar op
Prinsjesdag naar de Ridderzaal zal rijden.
De bedoeling is dat in 1953 het gehele
gebouw voor het instituut vrij zal komen.
De balzaal, die bij de brand van 18 Mei
1948 ernstig heeft geleden, zal in de Em-
pire-stijl worden gerestaureerd. De zaal zal
worden ingericht als aula.
De douane-controle aan dc Nederlands-
Belgische grens te Wernhout-Wüstwezel zal
in de komende zomer aanzienlijk worden
vereenvoudigd, zo deelt de A.N.W.B. mede.
Deze controle zal dan door de Nederlandse
en Belgische douane en de Koninklijke Ma
réchaussee en de Rijkswacht gezamenlijk
geschieden.
«XHATTWOqga -
CHlCKAK/AtrCA I
•rrjV**'L Georgia
•Alabama l<cvr",""'fr'ul
'n m
Na het bezoek aan New York zal het koninklijk paar een bezoek brengen aan
het dal van Tennessee, waar de grote stModammen ivorden bezichtigd. Onze
kaart geeft een volledig overzicht van deze dammen. Het totale complex stuwen
en sluizexi is van eminent belang voor de electriciteitsvoorziening en de irrigatie
van de centrale staten.
De verkorte balans van de Nederlandse
Bank, opgemaakt per 7 April, vertoont
enige opmerkelijke wijzigingen, waarvan de
belangrijkste wel is een vermindering met
totaal 750 millioen van de beide posten,
ontstaan door overneming door de bank
van de uit de Duitse bezettingstijd stam
mende rijksmarksaldi. De minister van Fi
nanciën deelde vorige maand mee dat een
bedrag van 856,3 millioen van de Mar
shallrekening zou worden vrijgegeven,
waarvan 750 millioen voor schuldaflos
sing van het rijk, 76,3 millioen voor de
bouw van 14 mijnenvegers en 30 millioen
voor de productieviteitsbevordering. De
schuldaflossing is thans in de boeken van
de bank opgenomen. Het schatkistpapier
door de bank overgenomen verminderde
met 550 millioen tot 800 millioen en de
boekvordering op de staat met 200 mil
lioen tot 1300 millioen. De bijzondere reke
ning (Marshallhulp) verminderde met het
zelfde bedrag van 750.000.000 tot 1054
millioen. Andere saldo's, die veelal als tus-
senrekening fungeren, daalden met 9
millioen tol 100 millioen.
De bankbiljettencirculatie verminderde
met 38 millioen tot 2912 millioen.
De cleviezensituatie blijft verbeteren.
Deze week bedroeg de aanwas 38.7 mil
lioen, waardoor de deviezenreserve is ge
stegen tot fi 993 millioen. Goud en deviezen
tezamen hebben thans het recordbedrag
bereikt van 2281 millioen tegen vorige
week 2242\'2 millioen.
Hij zal er op 2 Juni een jaarbeurs
openen
De minister van Economische Zaken,
prof. dr. J. R. M. van den Brink, zal op
uitnodiging van de Canadese regering op
2 Juni de officiële opening verrichten van
de internationale jaarbeurs te Toronto.
Minister Van den Brink en zijn echtge
note zullen de gasten zijn van de Canadese
regering. Zij zullen drie dagen in Toronto
blijven. Vóór hun terugkeer naar Nederland
zullen zij een bezoek brengen aan de Ca
nadese hoofdstad.
De 34-jarige mevrouw A. V. W. die Za
terdagmiddag op de Rijksstraatweg in Haar
lem-Noord ter hoogte van de Van Nesstraat
bij het oversteken van de weg door een
motorrijder werd aangereden en bij dat
ongeluk, een schedelbasisfractuur opliep, is
in de Maria-stichting overleden.
De directeur van een wasinrichting te
Rijswijk is destijds wegens overtreding van
artikel 435 van het Wetboek van Straf
recht (gebruikmaking op briefpapier van
het Zwitserse wapen) door de kantonrech
ter in Den Haag veroordeeld tot 6 gulden
boete. De Haagse rechtbank sprak hem
vrij. De Hoge Raad heeft dit vonnis ver
nietigd en de zaak naar het gerechtshof te
's Gravenhage verwezen, dat opnieuw een
veroordeling gaf van 6 gulden boete, waar
op de veroordeelde beroep in cassatie aan
tekende.
De advocaat-generaal overwoog dat een
verbod van het gebruik van bedoeld wapen
voor commerciële doeleinden niet in de
wet staat en dal van een krenking van na
tionale gevoelens geen sprake is. Hij con
cludeerde tot ontslag van rechtsvervolging.
De Hoge Raad zal over vier weken arrest
wijzen.
Onder de gemeente Bemelen zijn met
behulp van een dragline de wrakstukken van
een Duitse jachtbommenwerper opgegraven.
De beide motoren zaten zeven tot acht meter
in de grond. Er werden in totaal zes bommen
door de mijnopruimingsdienst gedemonteerd.
Het toestel was in September 1944 door
Amerikaanse jachtvliegtuigen neergeschoten.
(Van onze parlementaire redacteur)
Een tentoonstelling op het gebied van
staatsburgerlijke opvoeding zal van 27 Mei
te zien zijn in het gemeentemuseum in Den
Haag. Deze tentoonstelling heet „Staten-
Generaal", terecht voorzien van de onder
titel „Van standenvertegenwoordiging tot
volksvertegenwoordiging.
De opzet is namelijk om, te beginnen
met wat eens, in de Bourgondische tijd, de
Staten-Generaal was (toen slechts een
standenvertegenwoordiging met zeer ge
ringe zeggenschap) en te eindigen met een
weergave van onze hedendaagse Staten-
Generaal, de burgerij een nadere kijk te
verschaffen op de geschiedkundige ontwik
keling van deze instelling. Maar naast de
geschiedkundige kant zal de tentoonstel
ling met behulp van belangwekkende his
torische stukken, van portretten, politieke
caricaturen en dergelijke de bezoekers
tonen wat hun parlement is, wat het doet
en hoe het werkt.
Voorlopig zal het niet mogelijk zijn de
tentoonstelling, die zeker een tweetal
maanden of wellicht nog langer zal duren,
een reis door het land te laten maken.
Maar in nauwe samenwerking met hetgeen
er straks in Den Haag te zien en te leren
valt, zal een korte film „De Staten-Gene
raal" worden gemaakt, insgelijks als histo
risch en opvoedkundig beeld, waarvan men
mag hopen, dat zij alom in den lande zal
worden vertoond.
Een en ander geschiedt onder auspiciën
van het Haagse Cultureel Centrum. Een
comité, waarin onder anderen de voorzit
ters van de beide Kamers alsmede de grif
fiers zitting hebben, geeft zijn beste krach
ten aan dit alles. De landsoverheid heeft een
bedrag beschikbaar gesteld, in het bijzon
der voor de film, de gemeente Den Haag
draagt het hare bij en voorts bestaat de
verwachting, dat de politieke partijen mede
gelden zullen opbrengen ten behoeve van
dez^ opvoeding van de burgerij. Mogelijk
zullen ook nog enige provinciebesturen
van daadwerkelijke belangstelling blijk
geven. Haagse schilders en andere kunste
naars krijgen in de opzet van de tentoon
stelling een verblijdend aandeel. Tenslotte
zal het bezoekend publiek vrii veelvuldig
het voorrecht genieten, dat de Kamervoor
zitters en de griffiers en kopst"kken uit het
parlement, als nuttige voorlichting ver
schaffende gidsen zullen optreden.
A ntrrnrnrMTTF
HifitiitiiHtiinitifiiiiiiiitmiiiiiitmiiiiiiiiiiia
Herenkleding
gemaakt door expertsj
GEN. CRONJéSTRAAT 42-44
Tclcf. 15438.
■miiiiiiiimmiiiimnJiimimiiMi'
Een belangwekkende studie
Dr. E. A. Cohen, Hei Duitse concen-
iratiekamp, Een medische en psycho
logische studie Uitgeverij H. J.
Paris, Amsterdam.
Het boek van dr. E. A. Cohen heeft weinig
tijd nodig gehad om meer belangstelling tot
zich te trekken dan de meeste proefschriften
in een eeuw bibliotheek-bewoning gegund
wordt. Men kan hiervoor verscheidene oor
zaken bedenken: ten eerste wordt het, ook
al door de internationale verhoudingen,
steeds moeilijker met Duitsland af te rekenen
door het zonder meer een onuitwisbare
schuld toe te schrijven, ten tweede blijkt het
concentratiekamp meer en meer een vaste
„bestuursvorm" te zijn geworden in de sta
ten, waar men de ook in dit land door
sommigen begeerde „Eenheid" heeft weten
te verwezenlijken. De motivering voor dr.
Cohen's schrijven van dit boek is persoon
lijk: hij heeft op deze manier zijn eigen
concentratiekamp-ervaringen verwerkt, met
behulp van te boek gestelde verwante er
varingen van een groot aantal anderen.
De technisch-psychologische verdiensten
van zijn verrichting zullen hier niet behan
deld worden; de bedoeling van deze bespre
king is alleen, iets van de inhoud weer te
geven.
In het eerste van de vier hoofdstukken,
waarin het boek is opgezet, worden de
functie en de inrichting van het Duitse con
centratiekamp behandeld. In het algemeen
zijn deze wel bekend; het overzicht dient
voornamelijk ter verduidelijking van wat er
verder komt.
Het tweede hoofdstuk gaat over „Medische
aspecten van de concentratiekampen". Hierin
worden zowel de ziekten besproken, die de
gevangenen „vanzelf" het makkelijkst op
liepen, als de beruchte proefnemingen in het
belang van de Duitse medische wetenschap,
en de toepassing van wat voor euthanasie,
voor daden uit medelijden moest doorgaan.
Deze twee hoofdstukken zijn ir. hun zake
lijkheid de meest ontstellende van het boek;
zelfs al wekken de meeste feiten geen ver
rassing meer, zo sober gegroepeerd zijn zij
zeer geschikt om de oude afschuw te ver
sterken. Maar de laatste twee hoofdstukken
bevatten toch dat, waar de lezer eigenlijk om
komt.
Het derde behandelt „De psychologie van
de Haftling", in drie stadia: het aanvanke
lijke, dat van de aanpassing en dat van het
berusten. Bij de gevangenen, die enigszins
voorbereid waren op wat hen wachtte, trad
gewoonlijk als zij het. kamp binnenkwamen
een acute depersonalisatie op: een scheiding
tussen de persoon die ondervindt en de per
soon die beschouwt. Daardoor werd hun de
aanpassing makkelijker gemaakt; degenen
die tengevolge van verdringing van hun
verwachtingen van het kamp een aanvan
kelijke schrikreactie ondervonden, vervielen
daarna eerst in apathie, dan in droefenis, en
waren meestal niet in staat zich aan te
passen. Wat de problemen van de aanpassing
betreft: aan het verlies van de persoonlijke
vrijheid (en men wist niet voor hoe lang),
aan de menselijke degradatie (het naams-
verlies!). aan de honger zij die een eigen
geestelijk leven hadden waren in het alge
meen beter in staat die te behandelen dan
de anderen: zij hadden een sterker verlangen
om in leven te blijven. Regressie-verschijn
selen begonnen zich in deze periode altijd
voor te doen; door het kampleven werden de
gevangenen teruggedrongen naar een lagere
psychische ontwikkelingstrap. Door de vol
ledige afhankelijkheid en onverantwoorde
lijkheid ontkwam bovendien niemand aan
identificaiic met de S.S.. die als vader-imago
fungeerde, maar alleen de Kapo. de gevange
ne die met een deel van het gezag over zijn
medegevangenen belast was, identificeerde
zich geheel: de móesten bleven door min
achting voor de moraal van de S.S. toch nog
op een afstand. Haat werd er niet gevoeld
voor de kampleiding, omdat, zegt Cohen, die
zich alleen kan richten op eigenschappen die
als menselijk herkend worden.
Als de gevangene de aanpassing-phase
had doorgemaakt (die vergde gemiddeld een
jaar), kwam hij in het stadium van de berus
ting: aanvaarding van het doodsgevaar en
van de normen van het kampleven, geken
merkt door kameraadschap en een soort
humor, door jalouzie jegens de mensen bui
ten het kamp en jegens degenen erbinnen
die er beter aan toe waren, en door een aan
de S.S. ontleende aggressiviteit. Maar het
was een klein aantal van de gevangenen dat
dit stadium ooit bereikte; verreweg de mees
ten bezweken al in de eerste maanden, door
dat zij niet. in staat waren zich aan te passen,
of in de gaskamers, of door schoppen of
andere mishandelingen.
In hoofdstuk IV. „De psychologie van de
S.S." wordt de ontaarding van het geweten,
het super-ego van de S.S.. behandeld, en
aangegeven hoe de autoritaire positie van
de vader in het Duitse gezin die mogelijk
maakte. Cohen besluit dit hoofdstuk met een
aansporing aan andere onderzoekers om zich
nader bezig te houden met het probleem van
de S.S. Hij zelf is op het terrein nog niet ver
doorgegaan: men blijft dan ook verwonderd
over het ruime gebruik dat een deel van de
Duitsers maakte van de mogelijkheden, die
hun psychische situatie bood.
De verwondering over de menselijke na
tuur heeft verigens zulke paarde-stimulan
sen als dit boek biedt ook niet nodig; zij
wordt er door deze beschrijvingen en
analyses alleen nog eens aan herinnerd, dat
in die natuur bitter weinig garanties liggen
voor een gedrag", dat wij als normaal zouden
kunnen beschouwen.
Wat de hoop van de schrijver betreft, dat
verdiept inzicht in de S.S.-mentaliteit het
voorkomen van de herleving ervan ten goede
zal komen, kan men wel sceptisch zijn. Voor
de bestrijding is waarschijnlijk, meer dan het
onderzoek zelf, de mentaliteit van belang
waarmee Cohen het heeft ondernomen: en
hoe moeilijk is het niet al om die alleen maar
zelf te bewaren. Wij kunnen moeilijk meer
geloven dat eigenlijk de hele wereld zoekt
naar een zelfde „afstand" van zijn ervarin
gen; het is teleurstellend te bedenken dat
voor een aantal van de kampbewoners met
„geestelijk leven" de ontmenselijking, die in
dit bock behandeld wordt, alleen verwer
pelijk is wanneer zij het belang van de ver
keerde partij dient. S. M.
ADVERTENTIE
Toen ik nog jong was en
onbedreven,
Zou 'k de mensen melk willen
geven!
Bij "t klimmen der jaren
Vond 'k Tip toch 't ware.
Tip van Bootz brengt fleur
aan het leven!
Tnz. Heer v. R. te Schagen ontv.
X fles Tip en 1 Literfles Boótz.' Oude Genever.
Hoge officieren van het opperbevel der Atlantische strijdkrachten in Europa zijn
onder leiding van veldmaarschalk Montgomery te Parijs bijeengekomen voor het
houden van een vijfdaagse stafoefening. Het doel van deze oefeningen is het bestuderen
van bepaalde vraagstukken, die inzake de verdediging van West-Europa gesteld zouden
kunnen worden. De garderobe in het hotel, waar de samenkomsten plaats vinden,
symboliseert de samenwerking.
Per 1 September vervalt de
B-afdeling
Van de zijde van de middelbare meisjes
school ,,'t Kopje" te Bloemendaal deelt men
ons mede, dat het ministerie van Onderwijs,
Kunsten en Wetenschappen om bezunigings-
redenen per 1 September het subsidie aan de
afdeling B intrekken, zodat deze afdeling
dan komt te vervallen.
De eigenlijke middelbare meisjeschool,
waarvoor het subsidie weer voor de normale
tijd is verlengd, blijft uiteraard op de gewone
I wijze funcCvonnéren.
