Mengeling van jolijt en goede
cultuur tijdens Bevrijdingsfeest
"t—
If1
Agenda voor
Beverwijk
Velsen-Noord en Beverwijk „deden samen"
-Clowntje Riek
Feest in Beverwijk
Bk
r
i
Velsen-Noord
Driehuis
Soekarno „thuis
4
Voor de kinderen
'M.
Gunning uitbreiding
Duinwijkschool
Brederode I wint van
Groen-Wit III
De winkelsluiting
Wandelgids voor de
Kennemerduinen
Indonesië's president
als kunstbeschermer
FEUILLETON
De fluistercampagne
DINSDAG 6 MEI 1952
DE ZON heeft de gezamenlijke feestelingen uit Velsen-Noord en Beverwijk gisteren
gelukkig niet in de steek gelaten; behoudens een paar onnozele druppels is het
festijn van de vijfde Mei gisteren met goed weer als de meest gewaardeerde gast
opperbest verlopen. Van de prille ochtend tot diep in de avond, van het eerste jeugd-
appèl bij het monument op „Westerhout" tot de laatste koperen klanken der montere
taptoe, zoals die de traditie getrouw door de Harmoniekapel van Beverwijk op de
„Halve Maan" (oftewel het Stationsplein) werd geblazen, hebben het Noorden van
Velsen en de stad Beverwijk zich vermaakt, al heerste er nergens een uitbundige
stemming. Met een rugby-demonstratie, waarbij het nog vochtige sportpark-veld net
goed van pas kwam, met muzikale wandelingen door kapel en Hoogoven-harmonie,
maar bovenal met het krachtige beroep, dat de tonelisten van „Puck" op de geest
drift der vele toneelminnaren deden met het kinderlijke „Feest in het Spinnebos" en
de avondvoorstelling van „Gevecht met de zoon" zijn ettelijke hondetden jongeren
en volwassenen geconfronteerd met evenveel hoogtepunten van deze viering.
De toneelgroep „Puck" was in het Luxor
Theater neergestreken, waar men drie vol
ledige voorstellingen gegeven heeft; 's mid
dags een tweetal voor kinderen en 's avonds
een voor volwassenen.
„Feest in het wilde spinnenbos" heette
hetgeen de juichende kinderen te aanschou
wen kregen; een simpel kinderverhaal over
de belevenissen van de dochter van een
berenleider, die met haar dieren en de tot
mens geworden vogelverschrikker 's nachts
in het bos gaat feestvieren. Als de aap
daarbij de honingpot stiekum leeggelikt
heeft, is voor Bruin de beer de pret er af.
Het slot is een vermakelijke verdwaal-
partij, waarbij de feestvierenden in het
cachot opgesloten worden. Dank zij de
apenstreken van Pinda weet de ganse fa
milie uit te breken en veilig het eigen
thuis te bereiken.
Het jonge publiek heeft met de avontu
riers meegeleefd op een wijze, die aan dui
delijkheid niets te wensen overliet. Het
Luxor Theater heeft gedaverd van de
waarschuwingen, die de spelers als het er
gens (opzettelijk) verkeerd ging, in ont
vangst te nemen hadden.
Het draaitoneel, dat in „Het feest in het
wilde spinnenbos" een belangrijke rol ver
vulde, heeft de moeilijkheid van het snel
changeren voortreffelijk opgelost. Het ver
haal was in zijn simpelheid geknipt voor
het jeugdige publiek.
's Avonds gaf „Puck" het toneelspel van
Cas Baas „Gevecht met de zoon", dat oor
spronkelijk in opdracht van het Nationaal
Verbond der Katholieke Arbeiders Jeugd
beweging geschreven is en sindsdien door
de auteur speciaal voor de toneelgroep
„Puck" bewerkt is.
Met „Gevecht met de zoon" heeft Baas
een poging gedaan, de verwarring van de
vermaterialiseerde, losgeslagen, na-oorlog-
se rnassajeugd op het toneel gestalte te
geven en juist de jonge arbeiders op de
positieve waarden te wijzen, die ondanks
hun sleurleven toch aanwezig zijn.
Cas Baas laat dit moraliseren geschieden
door het invoeren van de werkman-met-
idealen, Kees, en door De Verloren Zoon,
die als sprekend 'geweten de hoofdpersoon
op het positieve van dit leven opmerkzaam
maken. Deze hoofdfiguur, door Egbert van
Paridon fors en overtuigend uitgebeeld, is
een jonge arbeider uit een godsdienstig ge
zin, die door sociale misstanden en verkeer
de invloeden van zijn ankers geslagen is.
Hoe deze „de weg naar het Vaderhuis",
zoals de moraalprediker in het stuk het
uitdrukt, terugvindt, heeft de auteur in
dit knap geschreven en uitgewerkte spel
vrij overtuigend getekend voor hem die
evenals deze Jan zoekende zijn naar het
doel en de betekenis van het leven in deze
voor velen zo chaotische wereld.
Frans 't Hoen stond als Kees de werk
man zijn vriend Jan uitmuntend ter zijde.
De Verloren Zoon vond in Cas Baas een
vertolker van grote zeggingskracht.
Er vielen voortreffelijk gespeelde scènes
te bewonderen, die echter wegens het
fragmentarische van het stuk niet tot een
sterke climax voerde. De toneeltjes in
groepsverband, zoals de kaartclub en het
straatdansen, gingen de Puck-spelers het
best van alles af.
„Gevecht met de zoon!' is met grote aan
dacht gevolgd en mag terecht een prima
stuk genoemd worden.
Terwijl de kinderen zich in het Luxor
Theater kostelijk vermaakten, heerste er
in de straten een gezellige Zaterdagmiddag-
drukte, met dat verschil, dat nu bijna over
al de fiere driekleur wapperde en veel kin
deren met oranje getooid waren.
Op de Breestraat was veel belangstelling
voor de, door een radiozaak verzorgde,
televisie-uitzending van de openluchtvoor
stelling op het Binnenhof te 's-Graven-
hage van het toneelspel „Leiden Ontzet".
Inmiddels maakten de Beverwijkse Har
moniekapel en de Hoogovenharmonie mu
zikale rondwandelingen door de straten;
het behoeft nauwelijks vermeld dat hier
voor, speciaal van de zijde der jeugd, veel
belangstelling bestond.
Naarmate de klok naar vier uur draaide,
verplaatste de drukte zich naar het sport
park, waar de rugby-wedstrijd gespeeld
zou worden.
Studenten tegen „Nüenrode"
Enkele duizenden toeschouwers genoten
hier van deze wedstrijd. Vooraf gaf een
Delfts ingenieur een uiteenzetting over de
bij ons vrijwel onbekende regels van het
spel. Het is een forse en harde, maar aar
dige wedstrijd geworden, die door de Delft-
se Studenten Rugby Club gespeeld werd
tegen de opleidingsschool „Nijenrode".
De Delftse studenten, die kampioen van
Nederland zijn, gaven ook de Nijenroders
een lesje, hoewel in het laatste kwar
tier de Nijenroders meer kwamen opzet
ten. De eindstand was 2113 in het voor
deel van de studenten. Niet verwonderlijk,
zo'n hoge score, als men weet, dat voor een
try (doelpunt) 3 punten worden toegekend
en dat dan een soort strafschop genomen
wordt, die, als „goal", ook nog eens twee
punten oplevert.
De beide partijen met de hoofden tegen
elkaar wordt „scrum" genoemd en dit
spelletje werd (althans volgens de repor
ter) hondervijftig keer herhaald.
Het publiek, waaronder wij ook burge
meester mr. H. J. J. Scholtens en de pre
sident-directeur van de Hoogovens, ir. A.
H. Ingen Housz opmerkten, heeft zich best
vermaakt en de jeugd liet zich ook niet on
betuigd, gezien de gooi- en smijt-demon-
straties, die zij in de pauze ten beste gaf.
Openluchtbioscoop
Op het parkeerterrein verzamelde zich
inmiddels onder de vrolijke klanken uit
de luidsprekers de jeugd in grote menigte,
later op de avond aangevuld door ouderen,
om van de openluchtfilmvoorstelling te
genieten. De organisatoren hadden hier
voor een goed programma uitgekozen;
tekenfilmpjes, show- en speelfilms, kort
om voor elk wat wils. Zowel geluid als
beeld waren zeer goed en alle aanwezigen
hebben zich hier hogelijk geamuseerd.
Breestraat verlaten
In het overige deel van de stad was
's avonds weinig van feestvreugde merk
baar. Hier en daar wat muziek en geroeze
moes uit cafés, maar voor de rest was er
weinig vertier.
Ten tijde van de filmvoorstelling op het
parkeerterrein was de Breestraat, in an
dere jaren centrum der festiviteiten, zelfs
bijna geheel uitgestorven. Het paling
kraampje op een der parallelwegen stond
er verlaten bij en toen om half twaalf op
de Halve Maan door de Beverwijkse Har
monie de taptoe geblazen werd betekende
dit voor Beverwijk het einde van de zeven
de viering na de oorlog van de bevrijding.
De jeugd van Castricum
kreeg het leeuwendeel
Het feest van de bevrijding is in Castri
cum goeddeels door de schooljeugd opge
ëist. Óm half tien in de ochtend stelden
zich ruim duizend kinderen op voor het
bordes van het raadhuis, om de gemeente
lijke autoriteiten een klinkende aubade te
brengen. Uit volle borst hebben zowel de
kinderen als de talrijke toeschouwers het
„Wilhelmus" gezongen en 200 kinderen
brachten vervolgens onder leiding van de
heer H. Markx een kleppermars ten ge
hore, waarmee een traditie van kort na de
bevrijding in ere is hersteld. Wegens uit-
stedigheid van burgemeester C. F. Smeets,
werden de honneurs door wethouder P. de
Vries waargenomen.
Het resterende deel van de dag heeft de
jeugd met een onderbreking voor de mid
dagpauze op de terreinen van de R.K.V.V.
„Vitesse '22" aan de Beverwijkerstraatweg
doorgebracht. Na de aubade ging het in
optocht op dit sportcomplex aan, en hier
begonnen om circa 10.15 uur de school-
voetbalwedstrijden voor de eerste maal
in Castricum georganiseerd. In totaal
kwamen 7 schoolelftallen in een halve
competitie tegen elkaar in het veld, ver
deeld over groep A en groep B. In A, waar
in meespeelden een elftal van de R.K.
School aan de Dorpsstraat, de Centrale
Openbare Lagere School en de St. Cunera
School, kwam de eerstgenoemde ploeg
's middags ongeslagen uit de strijd en zij
nam hierdoor voor een jaar bezit van de
door het „UNO-comité" beschikbaar ge
stelde wisselbeker. Ook in afdeling B werd
spannend slag geleverd door de andere elf
tallen van dezelfde scholen als in A, ver
sterkt met een team van de School met de
Bijbel, en ook in deze afdeling ging de
R.K. School met de volle winst strijken.
De jeugdige spelers werden uiteraard door
hun klassegenoten luide aangemoedigd. De
meisjes konden in die tijd naar hartelust
op de bijterreinen aan diverse spelen mee
doen en 150 meisjes van de R.K. gymnas
tiekvereniging Vitesse demonstreerden in
de pauze diverse oefeningen.
Uit handen van de voorzitter van het
Uno-comité de heer J. C. Dingerdis, moch
ten de béide aanvoerders van de winnen
de elftallen de wisselbekers in ontvangst
nemen. Zij nog vermeld dat de 100 kinde
ren die de gehele dag op het sportveld
hebben doorgebracht, uitvoerig getracteerd
zijn.
ADVERTENTIE
WASSERIJ DUYN
Wastarieven vanaf 24 ct. per kg
En nog altijd bleef er maar sneeuw vallen!
Die lag nu al zo dik, dat ze goed met de slee konden spelen. Die was van zolder
gehaald en ze waren er druk mee in de weer, want dat is 'n fijn tijdverdrijf!
Ze slee-den door de straat en mochten er om de beurt op zitten, terwijl de anderen
duwden. Lekker ging dat!
Opeens bleef Bunkie staan.
„Daar komt Pilon aan!", zei hij.
Ja. daar kwam Pilon aangestapt; hij droeg een grote zak op z'n rug.
„Ha, Pilon!", riepen ze.
Hallo jongens!", lachte hun vriend. „Mooi weertje, hè? Ik heb wat boodschappen
gehaald in de stad, een zware zak vol!"
Bunkie dacht even na.
„Dat is 'n hele vracht, Pilon, zo met die zware zak helemaal naar het bos!", vond hij.
„O, dat gaat wel", zei Pilon.
„Maar als we je wegbrengen en die zak op de slee leggen, gaat het toch gemakkelijker!
Wij hebben toch de hele middag vrij", zei Bunkie.
De uitbreiding van de Duinwijk-U.L.O.-
school te Beverwijk met vier leslokalen en
een kamer voor het hoofd, is opgedragen
aan de fa. J. en G. Mooy te Krommenie
voor f 70.200.
De verbouwing wordt uitgevoerd onder
directie van architect A. ten Broeke B.N.A.
te IJmuiden.
Extra-bloemenveiling
Met het oog op Moederdag zal Donderdag
aanstaande om 2.30 uur een extra bloemen
veiling worden gehouden.
De lieer G. Verschoor met pensioen
Wegens het bereiken van de pensioen
gerechtigde leeftijd zal de chef van de keu
ringsdienst van het P.E.N., de heer C. Ver
schoor, in Juni de dienst verlaten. Bij het
afscheid zal onder meer een geschenk wor
den aangeboden door de electro-technische
installateurs in zijn rayon.
Als de klok waarschuwt bij „IEV"
Bij wijze van sluiting van het seizoen geeft
de R.K. sportvereniging IEV Maandag 12
Mei in het Kennemer Theater te Beverwijk
een toneelavond met de opvoering van het
mysteriespel van drie bedrijven „Als de klok
waarschuwt".
De uitvoerenden zijn gerecruteerd uit de
IEV-familie. Alle medespelenden hebben hun
toneeldebuut al lang achter de rug. De regie
berust bij de heer Th. Koek.
„The Bianca's" verzorgen de dansmuziek.
„St. Barbara" wijzigde haar bestuur
De R.K. begrafenisvereniging „St. Barbara"
van de St. Joseph-parochie heeft tijdens haar
uitgestelde .jaarvergadering Zondagmiddag
in de meisjesschool aan de Corverslaan een
bestuurswijziging ondergaan wegens het ver
trek van haar voorzitter, de heer C. van
Eerden, naar elders.
De heer Th. Hoogland nam de voorzitters
hamer over en de heer G. B. van Roon com
pleteerde het bestuur. De aftredende be
stuursleden, de heren G. A. Kaandorp en M.
J. Vergouw zagen zich herbenoemd.
Het. jaaroverzicht van de heer J. H. Te-
kamp. secretaris, vermeldde het verlies van
vier leden wegens hun verscheiden. Ten
aanzien van het voorgaande verenigingsjaar
kan penningmeester E. J. Kramer een ver
betering van het kassaldo mededelen tot een
bedrag van bijna f 200. Van de lening werden
tachtig obligaties uitgeloot.
„Concordia" speelt „Circus Knie"
De toneelvereniging ..Concordia" besluit
het seizoen met de opvoering van het toneel
spel uit het circusleven in vier bedrijven
„Circus Knie".
De uitvoering hiervan geschiedt tweemaal
en wel op de Zaterdagen 10 en 17 Mei in het
gebouw „Concordia". De regie is in handen
van de heer L. W. Boeree.
„De Lunette" gast bij „Schulpen"
Wegens bijzondere omstandigheden kon de
toneelclub van de buurtvereniging „Schul
pen" niet voorzien in de laatste seizoen
uitvoering voor deze vereniging.
Om nu toch de leden deze laatste toneel
avond te geven werd de Heemskerk.se toneel
club „De Lunette" bereid gevonden haar
medewerking te verlenen.
Deze voert nu Zaterdagavond 10 Mei in
het Kennemer Theater te Beverwijk op het
toneelspel in drie bedrijven door A. Bromet
„Inkeer".
Hout en houtstof aangevoerd
Voor de papierfabriek Van Gelder Zonen
werden Maandagmorgen met twee schepen
grondstoffen aangevoerd, waardoor voor de
steigers weer een echte seizoendrukte ont
stond.
Het Finse s.s. „Mercur" bracht van Hel
sinki een lading van 502 vadem hout aan en
het Zweedse s.s. „Ardennia" voerde van
Gothenburg 847 ton houtstof mee.
De uitslagen van de tweede competitie
ronde van de lawntennisclub „Brederode"
gaven voor het eerste team een mooi resul
taat te zien: het won met 53 van het sterke
Groen-Wit III. De persoonlijke uitslagen zijn:
Team I: Jack Heuerdr. Bonke 64. 64;
J. Groenmetzelaar 64, 86; mevr. B. den
Oudenmej. K. Berghuis 18. 57; mej. G.
Nijssenmej. H. Danrier 46, 64, 36;
mevr. den Ouden en Jack Heuermevr.
Danner en dr. Bonke 75, 61; mevr. Möller
en J. Groenmej. T. Roos en heer Metzelaar
36, 6—4, 8—4; heer Heuer en Groen—heer
Bonke en Metzelaar 64, 46, 64; dames
den Ouden en Möllerdames Roos en Dam
mer 6—1, 7—5.
Team II: Het tweede team moest in Rijs
wijk met 3—3 de strijd wegens regen staken
tegen het eerste team van Cl. te Werve.
Beekhuizen—J. Brunink 6—0, 6—2; Knoop—
M. Boele 86, 57. 62; mej. v. Rijnmevr.
Kolderie 63, 36, 79; mevr. Toetmej.
E. Ris 06, 36; Storm en Beekhuizen
Boele en Brunink 62, 36, 36; mej.
Deerenberg en mej. Rismevr. Krents en
Toet 11—9. 6—0.
Team III. Het derde team speelde thuis
tegen Chandelle II. Met 53 kon dit team de
punten in Velsen houden.
Mej. E. v. ScherpenzeelMej. Minnema
16, 64. 63; mevr. Sicklermej. Plan-
tenga 46, 46; Sicklerv. d. Vlies 6—2,
64; J. de Boer—J. IJspaard 63, 60; mej.
Scherpenzeel en VosmanmejMinnema en
Maandag is de Zevende Ronde van Noordholland, een amateur-wielerwedstrijd over
ongeveer 225 km., die georganiseerd werd door de .Zaanse wielerclub D.T.S., verreden.
De deelnemers onderweg.
In 1892 begonnen Haarlemse
winkeliers met een 9 uurssluiting
In 60 jaar is er heel wat veranderd op
het gebied der winkelsluiting. De Haar-
lemsche Kroniek van 1892 vermeldt in
Juni: „onderscheidene handelaren begin
nen hun winkels des avonds ten 9 ure te
sluiten."
Dat was voorlopig een geheel vrijwillige
actie. Het was in die tijd vrij algemeen dat
de winkels tot 10 uur en zelfs nog later,
geopend waren. Op Zaterdag werd het wel
11 of 12 uur. Ditzelfde gold ook voor de
kapperszaken. De winkeliers gingen onder
de onderlinge concurrentie gebukt. De een
wilde niet vroeger sluiten, omdat hij (en
niet ten onrechte) vreesde dat zijn klanten
dan naar een concurrent zouden gaan die
nog geopend was. Het gevolg was dat de
winkelier elke avond gebonden was. Alleen
als hij personeel had kon er een regeling
gemaakt worden voor vrije avonden. Het
bezoeken van concerten, toneelvoorstellin
gen en vergaderingen stuitte veelal af op
moeilijkheden.
Langzamerhand werden evenwel afspra
ken gemaakt tussen winkeliers in verschil
lende branches. Eerst vonden velen een 9
uurssluiting al een gewaagd experiment,
maar toen er in de praktijk niet veel be
zwaren kwamen, ging men er over denken
om de winkeldeuren reeds om 8 uur op slot
te doen. Ook werd langzamerhand aan een
Zondagssluiting begonnen.
Herhaaldelijk kwam de vraag aan de
orde of het wenselijk en wettelijk toelaat
baar was bij gemeente-verordening een
winkelsluiting te regelen, die dan moes'
bestaan in het strafbaar stellen van ver
koop na een vastgesteld uur. Het duurde
nog tot 1915 voor een dergelijke verorde
ning in Amsterdam tot stand kwam. Haar
lem volgde toen ook.
Met ingang van 1930 is de verplichte
winkelsluiting voor het gehele land gere
geld.
Wat zouden de winkeliers in 1892 gezegd
hebben als hun voorspeld zou zijn dat zij
nog eens om 6 uur de winkeldeur zouden
sluiten en bovendien nog een middag in de
week?
Het is, gezien de grote belangstelling
welke er voor het nationale park „De Ken
nemerduinen" bestaat, een goede gedach
te geweest, een wandelgids voor dit na
tuurreservaat uit te geven. Het boekje is
voorzien van een kaart van het terrein,
waaruit bij vergelijking met het kaartje
van Januari 1951 duidelijk blijkt dat de
recreatiemogelijkheden sedertdien aanmer
kelijk zijn uitgebreid, onder meer met
kampeerterreinen en zomerverblijven.
Kees Hana schreef voor dit gidsje een
uitvoerige, met interessante foto's geïl
lustreerde beschouwing over het ontstaan
van de duinen en over de flora en fauna
in dit gebied. Verder bevat het boekje een
opgaaf van de buslijnen die bezoekers dicht
bij het nationale park brengen, van de
toegangsprijzen, de adressen waar kaarten
verkrijgbaar zijn, de mogelijkheden voor
jacht en excursies, het gebruik van kam
peerterreinen en zomerverblijven en een
lijstje van aanbevolen wandelingen.
99
IJspaard 57, 62, 62; mej. Nieland
en de Boer—v. d. Vlies en IJspaard 06,
63, 46; Sickler en Vosman v. d.
Vlies en IJspaard 63, 86; dames
Sickler en Nielandmevr. IJspaard en mej.
Plantenga 36, 0—6.
Team IV: Het vierde team kon het niet
verder brengen dan een gelijk spel (44)
tegen „Wees T.C." te Weesp.»
B. P. de GrootJ. v. Zwieten 36, 64,
6—4; E. J. ten Ham—Fr. Muschter 6—2, 6—1;
mevr. ten Hammej. R. Meihuizen 57, 57;
mevr. A. Jonkermej. R. Poel 26, 63,
46; heer en mevr. ten Hammej. Meihui
zen en D. Granpré Molière 6—4, 5—7, 6—2;
r.,ev.r. Jonker en P. v. d. Kwast—mej. R.
Poel en J. v. Zwieten 0—6, 6—2, 2—6; heren
de Groot en Kwastheer Muschter en
Granpré Molière 75, 64; dames Jonkeren
ten Ham—dames Poel en Meihuizen 46,
9—11.
(Van onze speciale verslaggever)
Als een blanke zwaan in een stille vijver
prijkt in een ruim gazon het witte paleis
van Djakarta. Het ligt ver het jachtige
leven van deze stad. De schildwacht stond
op zijn gemak naast zijn geweer en keek
onze wagen na, toen wij de oprijlaan in
draaiden. De laatste maal, dat wij hier
kwamen, was het om de hand te drukken
van de scheidende dr. Van Mook. Nu had
de president te kennen gegeven, dat hij
ons die ochtend wilde ontvangen.
Wij waren de eersten van een lange
reeks bezoekers. De president had een uur
voor ons gereserveerd en liet ons niet lang
wachten. Een fraai geüniformde adjudant
legde ons het gastenboek voor en leidde
ons naar een grote zaal. President Soe
karno, iets ouder dan op het bekende sta
tieportret, gebaarde uitnodigend naar een
gemakkelijke fauteuil en liet een koele
dronk aanrukken. Aan de hoge wanden
vïamden felle schilderijen over de vrijheids
strijd. Het gesprek liep over onze reis.
Naast de president zat de heer Ruslau
Abdulgani, secretaris-generaal van voor
lichting. „Kun je een boek laten maken
over de Indonesische schilderkunst, van de
wajangschilderingen, via Bali, tot de mo
dernen?", wendde zich de president tot
hem. Met de handen duidde hij het formaat
aan, dat hij zich daarvoor gedacht had. De
heer Abdulgani bevestigde, dat hij daar
nog wel fondsen voor had. „Dan zal ik
Sudjöjono opdracht geven voor de tekst.
Kan ik zeggen dat hij op 1000 roepiahs
per maand kan rekenen?" Zo werd en
passant tot de uitgifte van een bock be
sloten.
„Sommige mensen vinden dat ik een
kunstmaniak ben", lichtte de president
toe, „maar dit is het begin van een natio
naal museum", en hij wees op de wand
versieringen.
Even later ging hij ons voor door de
koele gangen en zalen van het paleis en
toonde ons met trots zijn verzameling, die
naar men zegt het beste bevat wat de In
donesische schilders hebben gemaakt.
Een vertrek was ingericht als atelier.
Een jongeman trok zich bescheiden terug
toen wij kwamen. „Hier ziet u werk van
zijn hand", zei de president. Als een Mae
cenas heeft hij enkele veelbelovende kun
stenaars om zich verzameld en alle artis-
ten kunnen op zijn steun rekenen.
Een groot doek toonde soldaten van
Westerling, in een kamponghuis verderf
zaaiende. „Deze man, Westerling, doet nog
veel schade aan de betrekkingen tussen
onze landen", zeide Soekarno. Dat was de
enige opmerking, die hij over de politiek
maakte.
Na ruim een uur namen wij afscheid
van deze rustige man in v/it uniform, een
kunstminnaar met grijzend haar en don-
kergerande bril. Wij konden ons nauwe
lijks realiseren gesproken te hebben met
de felle politieke redenaar, die volksme
nigten met zijn woorden in extase weet te
brengen en die nu president is van 75 mil-
lioen Indonesiërs.
Dinsdag 6 Mei
Kennemer Theater, 7 en 9.15 uur: „Vader
is vrijgezel".
Luxor Theater, 7 en 9.15 uur: „De Para
dijsvogel" en „Naar de speeltuin".
W. B. Theater: Geen voorstelling.
Zcewijckschool, 8 uur. Beverw. Jongeren
Parlement.
Woensdag 1 Mei
Bioscopen: Als Dinsdag.
Doopsgez. Kerk, 8 uur: Doopsgez. Gem.
Zangkoor, Voorjaarsconcert,
door Andrew Mackenzie
Vertaald uit het Engels
34)
De man die het verstuurde wordt door
de politiemachten van alle Europese staten
gezocht. U werd gelukkig gered door uw
vergeetachtigheid, professor! Ik wil nu
echter geen enkel risico meer met u lopen.
We gaan nu direct naar uw hotel terug en
ik zal u zélf vandaag nog naar Harwell
brengen. Daar kunt u dag en nacht uitste
kend bewaakt worden.
Professor Porter maakte geen enkel be
zwaar, nadat Brannigan omstandig de. za
ken had uiteengezet.
HOOFDSTUK XIII.
Het gezelschap reed naar de achteringang
van het hotel. Brannigan bleef met de ge-
eerde in de wagen zitten, terwijl een van
de detectives de koffers van professor Por-
zr pakte. De andere detective lette scherp
op alle gasten. Er kwam geen enkel ver
dacht personage opdagen.
Bij het politiebureau verwisselde Bran
nigan de taxi voor een politiewagen, wat
de jonge chauffeur natuurlijk hevig teleur
stelde.
Daar het veel te riskant was een trein
le nemen, gaf Brannigan de chauffeur op
dracht, naar Harwell te rijden.
Toen zij op de grote weg waren welke
naar het Noorden leidde, haalde Branni
gan verlicht adem. Het lot had hèm dit
maal toegelachen! Simpkins had onmoge
lijk rekening kunnen houden met de grote
mate van verstrooidheid van de professor.
De hoofdinspecteur was er echter van over
tuigd, dat Simpkins in een of andere ver
momming onmiddellijk na aankomst van
de trein tot aan het uur van de afspraak
ergens in café Paragon had zitten wachten.
Toen hij Brannigan en de twee detectives
uit de taxi had zien komen, moest hij direct
geweten hebben, dat zijn opzet mislukt
was.
De geleerde besefte kennelijk niet het
grote gevaar, waaraan hij was ontsnapt,
alhoewel hij wèl het gevoel had gekregen,
dat er iets niet in de haak was geweest.
Hij praatte aan een stuk door, alsof hij
college aan het geven was, over verbete
ringen voor raketprojectielen, waardoor
Engeland in één slag bovenaan zou komen
te staan in de rij der volkeren, die dit
wapen aan het ontwikkelen waren.
Hij begon ten slotte zelfs ijverig op een
papiertje te krabbelen.
Zijn vacantie had de zonder
twijfel goed gedaan, want ir s wat meer
kleur op zijn holle wangen gekomen en
ook hadden zijn ogen niet meer zo'n vrees
achtige uitdrukking als in Monte Carlo.
Als u iets mocht overkomen, wie zou
dan uw werk overnemen?, vroeg Branni
gan. Hij trachtte zijn vraag zo onschuldig
mogelijk te doen klinken.
We hebben Anstruther. Ik geloof wel,
dat hij een van de bekwaamste koppen in
Engeland is. Maar ik ken wel een half
dozijn mensen op het continent, die nog
boven hem uitsteken, en in Amerika zijn
er een stuk of vier, vijf te vinden, die An
struther overtreffen. Over Rusland weet ik
niets. De Russen kunnen echter niet ver
bij ons achter liggen.
Maar Anstruther staat toch niet op
hetzelfde plan als u zelf, zei Brannigan.
Hemelse goedheid, nee! Maar daar
kan hij natuurlijk zélf niets aan doen. In
vele opzichten is hij een uiterst bekwaam
geleerde, maar hij heeft zijn beperkingen.
Deze uitspraak kwam vrij goed met
Brannigans idee overeen, dat professor
Porter wel een zéér unieke plaats in En-
gelands wetenschappelijke wereld innam.
De hoofdinspecteur voelde langzamer
hand zijn zelfvertrouwen toenmen.
Simpkins zal zich waarschijnlijk wel in
een of ander kustplaatsje verscholen heb
ben. Het was echter ook mogelijk, dat hij
pogingen zou aanwenden met een trein
naar ht'. Noorden te ontkomen. Gelukkig
kon hij moeilijk al weten, dat professor
Porter reeds op weg was naar Harwell.
Voordat de politiewagen, welke steeds
met hoge snelheid had gereden, de hekken
van het atoom-laboratorium bereikte, had
Brannigan de professor ingelicht over zijn
vrees. Hij vroeg de geleerde, te beloven
dat hij Harwell niet zou verlaten, voordat
hij de boodschap had gekregen dat alles
veilig was. De professor stribbelde natuur
lijk wel tegen, doch slechts totdat Branni
gan hem herinnerd had aan het vervalste
telegram.
Nu u er al een keer ingelopen bent,
zal uw achtervolger ongetwijfeld wel den
ken, dat u een tweede keer wéér in zijn
val zult lopen, zei Brannigan nadrukkelijk.
Neem dus geen énkele uitnodiging, die
van buiten Harwell komt, aan. Ik zal er
voor zorgen, dat de Yard zich hierover met
het ministerie in verbinding stelt.
Maar ik móét nu en dan enkele men
sen opzoeken om over mijn werk te praten!,
ging professor Porter hier tegenin. Het
is wérkelijk noodzakelijk, dat ik contact
onderhoud met collega's van andere uni
versiteiten. Ik moet aanvragen voor spe
ciale materialen toelichten, ik moet gere
geld voeling houden met het ministerie
van Oorlog.
Vraag dan maar of die mensen bij u
willen komen! Ik zal de veiligheidsdienst
van Harwell instructies geven, dat u het
terrein niet mag verlaten! En voordat er
bezoekers bij u kunnen worden toegelaten,
moeten zij een grondige veiligheidstest on
dergaan. We moeten bij wijze van spreken
hun hele levenswandel van hun geboorte
af navorsen.
Na enig tegenstribbelen gaf de geleerde
zich ten slotte gewonnen.
Het kleine gezelschap werd kennelijk
verwacht, want het hoofd van de Veilig
heidsdienst van het atoom-centrum wacht
te hen bij de ingang op. Brannigan legde
hem omstandig uit, wat hij precies wenste
met het oog op de veiligheid van profes
sor Porter. Toen hij naar de wagen terug
liep, wandelde de geleerde hem al tege
moet.
Het ga u goed, professor. En succes
met uw onderzoekingen!
Ik ben u veel dank verschuldigd
mijnheer Brannigan. Vreemd, ik heb altijd
de politie voor een stelletje domoren ver
sleten. Ik twijfelde eerlijk gezegd, aan uw
capaciteiten, toen ik u in Monte Carlo ont
moette. Gelukkig heb ik het bij het ver
keerde eind gehad. Ik hoop, dat u me het
wilt vergeven. Hij stak zijn hand uit, die
Brannigan krachtig drukte. Toen wandel
de de geleerde plotseling weg, alsof hij zich
schaamde over wat hij zo juist gezegd had.
Brannigan reed met de twee detectives
naar Scotland Yard terug. Hij koesterde
generlei bezorgdheid meer over de profes
sor. Volgens menselijke berekeningen was
hij thans zo veilig als maar kon.
Die nacht bleef de hoofdinspecteur lang
op. Terwijl hij in een gemakkelijke stoel
zat, overdacht hij een op het eerste gezicht
volkomen fantastische mogelijkheid. Bran
nigan besloot ten slotte hierover de vol
gende morgen me1" de commissaris te spre
ken.
Sir Dudley Chalmers verwachtte Bran
nigan klaarblijkelijk, hij zat ijverig in het
dossier „Simpkins" te lezen.
Goede morgen, Brannigan. Ik hoorde
net, dat je in Torquay nog al het een en
ander hebt meegemaakt!
We werden bijna lelijk om de tuin ge
leid!, zei Brannigan recht op de man af.
Ergens moet een behoorlijk lek gezeten
hebben en hij vertelde uitvoerig wat gis
teren precies was voorgevallen. Die twee
detectives treft geen blaam, dat zij de pro
fessor alleen in 't hotel hebben achterge
laten. Zij hebben bij de Yard geïnformeerd,
of ik inderdaad op weg was naar Torquay.
Maar hoe 'kon iemand anders hier achter
komen?
De commissaris keek verbaasd.
Hoe kan ik dat nu weten? Er is. ie
mand op de Yard, die aan een buitenstaan
der zou vertellen, waar u heen gaat en wat
u precies doet. Misschien bent u wel gevolgd
door Simpkins, die met een tussenpoos de
twee telegrammen heeft verstuurd. Het
tweede bereikte zodoende de professor pas,
toen de detectives al vertrokken waren.
Ik heb al geïnformeerd bij het tele
graafkantoor. Het telegram, dat zogenaamd
van Anstruther kwam, werd tien minuten
na het andere verstuurd.
Daar heb je 't! En hoe lang wachtte
u op 't station?
Twintig minuten.
(Wordt vervolgd
