TORMVOGELS" WIEKTEN VEERTIG JAAR
DOOR WEER EN WIND
Verwantschap in de eerste graad
Jullie hebt de jeugd en
daarmee de toekomst!
Vlag en glazen hoog
De elf, die naar de eerste klas willen
Zo de ouden altoos zongen, piepen en volgen thans de jongen
„Opmars zonder genade"
Fluiten voor het
„klaphekje"
Vreugde en dank
In zeven jaar
Van kracht en glorie
Rustig weerdan storm
Moderne geschiedenis
Het grote cadeau
Van harte
UIT DE OUDE DOOS
Luisterrijke momenten uit
blauwwitte historie
ZATERDAG 31 MEI 1952
TN DE JAREN, DAT „KONING VOETBAL' eigenlijk nog slechts een heel klein koninkje was en in zijn wieg de
moederlijke zorgen behoefde, bestonden in IJmuiden twee kleine verenigingen: IJ.V.V. en IJ.F.G., welke echter
niet in bondsverband het zuivere amateurisme betrachtten. De verstandhouding tussen de beide clubs was waarlijk voor
treffelijk en mocht aldus een voorbeeld heten voor haar directe of indirecte nazaten in Velsen. Op een goede dag dan
staken enkele spelers van IJ.V.V. en IJ.F.G. de verstandige koppen bij elkaar en op 1 Juni 1912 werd in het zaaltje van
Outenaar aan het Enschedéplein in Oud-IJmuiden een voetbalvereniging opgericht, dat de veelbelovende naam van „Storm
vogels" kreeg.
Het bestuur bestond uit de heren C. F. P. Nuyens, voorzitter. J. P. Engelhard, secre
taris, J. Michels, penningmeester en P. H. Boerée, commissaris. Thans zou het een
bepaald merkwaardige indruk maken als voorzitter Suwerink de linksbinnenplaats
zou gaan bezetten, toentertijd evenwel vond iedereen het heel gewoon dat P. H.
Boerée onder de lat stond en als captain fungeerde, 's Zondags moesten eerst de koeien
en haar geschenken van het weilandje verwijderd worden voor op het eigendom van
boer Gerrits waar thans de Le Mairestraat en de Wijk aan Zeeërweg elkaar krui
sen een balletje getrapt kon worden.
In het seizoen 1912-1913 speelde „Storm
vogels" in de eerste klasse van de Noord
hollandse voetbalbond en meteen in dit
eerste prille levensjaar ging de blauw
witte vlag omhoog. Promotie volgde en de
derde klasse van de N.V.B. (de K. van
Koninklijke was toen nog slechts een vrome
wens) werd de start van een veldtocht, die
meehielp om IJmuiden wat meer in de be
langstelling van de Nederlandse burgerij te
plaatsen.
Het seizoen 1916-'17 bracht wederom een
kampioenschap en de „doorstoot" naar de
tweede klas geschiedde zonder tegenstand,
omdat het een automatische promotie was.
„Stormvogels" kwam in de afdeling van
B.C.H. en Z.F.C., welke beide moesten
zwichten voor de opmars, want in 1918-' 19
eindigden de IJmuidenaren andermaal als
eerste. De promotie-competitie met „Hil
versum" en V.U.C. is een vrij geruchtma
kende affaire geworden.
Toen de drie pretendenten mgt een ge
lijk aantal punten eindigden, besliste de
bond, dat „Hilversum" en „Stormvogels"
naar de eerste klas zouden gaan wegens
een hoger doelgemiddelde dan de Haagse
mededinger. (Twee clubs promoveerden
indertijd.) Het V.U.C.-bestuur diende bij
de N.V.B. echter een protest in, omdat het
meende, dat een beter doelgemiddelde al
leen geen beslissing in de driekamp kon
brengen. V.U.C. had dubbel succes, want
naast de inwilliging van haar verzoek tot
het overspelen van deze kampioenscompe
titie ging zij samen met „Stormvogels"
naar de eerste klas. De IJmuidenaren wa
ren aldus in minder dan zeven jaren de
kinderschoenen ontgroeid. De klim van de
eerste sport van de ladder naar het hoogste
treedje was met forse schreden geschied.
Er kwam echter een beslissing van de bond
die voor de nieuwbakken eersteklassers
minder aangenaam werd, want bij de in
stelling van een overgangsklasse werd be
paald dat „Stormvogels" hierin nog eens
een extra-brug zou moeten slaan naar de
„voetbalhemel". Vier seizoenen bleven de
blauwhemden, die inmiddels verhuisd wa
ren van het „land van Gerrits" naar De
Kikvbrs, het fraaie terrein op het domein
van jihr. Boreel van Hogelanden, in deze
afdeling. In de vroege zomer van 1923 ein
digden zij als nummer twee achter „the
Good Old" H.F.C. en de beide verenigingen
uit Kcnnemerland promoveerden automa
tisch naar de eerste klasse, waarin de
zwakke broeders het allerbeste voetbal-
beentje dienden voor te zetten, omdat er
drie degradeerden, waarvoor twee over-
gangers in de plaats kwamen.
Die eerste tien jaar in de hoogste klasse
zijn voor „Stormvogels" tot nu toe de glo
rietijd geweest. Koud waren de IJmuidena
ren hieraan begonnen of zij werden kam
pioen van de afdeling met 15 gewonnen uit
18 wedstrijden, een verloren en twee gelijk
en slechts dertien goals tegen. In de kam
pioenscompetitie eindigde de nieuweling
als tweede achter „Feyenoord" uit de Maas
stad. Het volgend seizoen bracht een uit
stekende tweede plaats, maar in 1925-'26
werd „Stormvogels" andermaal kampioen
met als vervolg hierop een minder gunstige
reeks wedstrijden om de nationale titel.
Ook in 1926-'27 bleef de kracht in het elf
tal, want thans was alleen Ajax de con
current, die „Stormvogels" de beroemde
Amsterdamse voet kon dwarszetten. De
toerenteller ging toen wat teruglopen en
tot 1931 verkeerden de IJmuidenaren zelfs
in degradatiegevaar. De motor werd in die
periode zorgvuldig gereviseerd en proefge
draaid en met succes, want eind 1931 fi
nishte „Stormvogels" als derde achter Ajax
en Z.F.C.
De ouderen kunnen zich wellicht nog
herinneren hoe het seizoen 1931-'32 voor
hun favorieten mislukte door de onver
kwikkelijke geschiedenis op het Ajax-ter-
rein. Het zou te ver voeren om deze te ver
tellen; het was die minder plezierige zaak
met een bondsofficial. Dat nam overigens
niet weg, dat „Stormvogels" in 1932-'33
wederom de titel veroverde.
Tot de oorlog wandelden de IJmuidena
ren rustig in de middenmoot op de com-
petitieweg voort. Het „Heerenduin" werd
in de bezetting vakkundig omgespit, de
tribunes gingen in .mootjes de diverse
noodkachels in en „Stormvogels" moest
evenals buurvrouw V.S.V. verhuizen. De
blauw-witten belandden bij E.D.O. in Haar
lem en'daar bleven zij spelen tot 1948. Hel
nieuwe terrein aan de VerLoren van The-
maatlaan bracht echter het eerste jaar het
beste niet bijster veel geluk,want de rentree
in de eigen vertrouwde buurt ging hand in
hand met de bekende èn veet-betreurde
degradatie.
Dit feit ligt nog vrij vers in het geheugen
van het grote legioen. Overigens werd
en wordt algemeen aangenomen, dat dit
noodlot enkel en alleen te wijten is geweest
aan de blessure van Piet Kraak, die uit
geschakeld was voor zijn club wegens de
gekneusde handbeentjes. Het is nochtans
niet te ontkennen, dat de kracht van een
elftal niet enkel en alleen bepaald wordt
door een goede doelverdediger. Er zijn nog
tien andere jongens opgesteld. Natuurlijk
is Kraak gemist in dat bewuste seizoen,
maar er waren daarbij wel degelijk een
aantal belangrijke motieven, welke uit het
oog zijn verloren.
Het is reeds ettelijke keren bewezen, dat
de stap van tweede- naar eersteklasser
vooral de laatste jaren een bijzonder moei
lijke is en ook „Stormvogels" zag de weg
terug gebarricadeerd door talrijke proble
men, welke wel werden omzeild, maar niet
direct konden worden opgeruimd. Tot dan
het jubileum voor de deur ging staan.
Een ieder kent de prestaties van de
Dit is de ,,Stormvogels"-ploeg, welke op
7 Maart 1926 teg~~>. 't Gooi in Hilversum
het publiek liet iet en van een knap
pe voetbalshow. Van links naar rechts:
Broek, Haak, Koster, Thijssen, Snoeks,
Oldenburg, Houtkamp, Blinkhof, Bak
ker, Struys en Boekelaar.
„Vogels" in dit laatste seizoen. Enerverende
wedstrijden met resultaten, die het beste
deden verwachten. Dat beste is er inder
daad uit gekomen na een verblijf van vier
jaar in de tweede klas. Grootse intochten
na overwinningen, knetterende feesten als
vervolg op de beslissingswedstrijd tegen
Z.F.C. en dan de kampioenscompetitie met
al haar mogelijkheden, het gelijke spel te
gen de wijdbi-oeken, de beide overwinnin
gen op de Dordtenaren; men kent deze fei
ten maar al te goed. „Met één been in de
eerste klas" is reeds tientallen keren ge
schreven. Maandag kan het andere erbij
worden getrokken. Volendam verslaan is
het cadeau, dat Piet Kraak. Guus Snoeks
en hun makkers van „het eerste" op de dag
zelf willen aanbieden.
Een geschenk, waarop het hele legioen
heeft gehoopt, gewed en z'n zinnen heeft
gezet.
Wat er na een overwinning op de oranje
hemden of desnoods na een gelijk spel
in IJmuiden gaat geschieden, kunnen
alleen lieden met een ongebreidelde fan
tasie vermoeden. Een dubbel feest betekent
dubbele vreugde en dat deze in overvloe
dige mate aanwezig zal zijn is bepaald te
verwachten. En mocht het een enkele festi
viteit worden, de domper zal met mannen
moed worden getorst. In elk geval is het
jubileum een mijlpaal, die een stuk be
langrijke sportgeschiedenis afsluit. Historie,
welke tot stand is gekomen door de activi
teiten van IJmuidenaren, die hart hadden
voor de sport en de vereniging. Banden
groeiden met „Stormvogels" niet alleen
binnen de denkbeeldige wanden van het
grote nest, maar ook van buiten uit, want
het is toch zo, dat de plaats die de jubila-
resse in de Velser gemeenschap inneemt
een vooraanstaande is geworden, juist door
die hechte verbintenis. Bestuur, spelers,
supporters en al die honderden sympathi-
serenden. een welgemeend proficiat is ook
langs deze weg uitstekend op zijn plaats.
Dat alle wensen in vervulling mogen gaan,
speciaal die, waarmee een kroon wordt ge
zet op deze veertig jaar.
Het is niet te miskennen,
dat er een innige relatie be
staat tussen „Stormvogels"
en de vishandel. En deze
verwantschap-in-de-eerste-
graad stamt niet van de
laatste tijd. Immers, bij de
oprichting in 1912 waren de
twee begrippen IJmuiden
en vis nog van dien aard,
dat zij bij wijze van spreken
niet los van elkaar genoemd
konden worden. Practisch
alle prominente „vogels"
werkten toentertijd „in de
vis" of een nevenbedrijf. Bij
kampioenschappen werden
uit de visserij commissies
in het leven geroepen met
het oogmerk een goed ge
organiseerde huldiging van
de favorieten op touw te
zetten. Het karakter van de
vereniging is in die eerste
jaren dus vooral bepaald
door de vishandel in het
westelijk deel van IJmui
den. Er is wel eens beweerd
dat de prestaties van „het
eerste" de prijzen van de
vis dusdanig beïnvloedden,
dat bij een nederlaag de
schol en schelvis in de hal
met geen „goud" te betalen
waren. Trok het legioen
naar Amsterdam en dan
bij voorkeur naar Ajax, de
week, welke aan deze Zon
dag voorafging, was voor de
diverse „Mokumse" vis-
kópertjes bijzonder geschikt
om in hun bekende taal de
muren van de hal „rood
gloeiend" te zetten met ver
halen omtrent mysterieuze
krachten van hun „rood
witte leeuwen". Deze ver
ontrustende mededelingen
gaven de „kaairidders" aan
leiding om een tegen-offen
sief te openen. En nam
„Stormvogels" dan 's Zon
dags de punten mee naar
huis, een groot deel van de
IJmuidense vishandel stond
Maandagmorgen op het per
ron om de Amsterdammers
direct duidelijk te vertellen,
wie er gelijk had gekregen.
Als „Stormvogels" een uit
wedstrijd moest spelen dan
gebeurde het niet zelden dat
speéiaal Klaas Oldenburg
op vijandelijk terrein sug
gereerde dat hun elftal niet
volledig was, omdat een
paar van de jongens op zee
„aan trek" dienden te gaan.
Zoals ook nu, was de be
langstelling bij uitwedstrij
den geweldig. Toen „Storm
vogels" in Amsterdam tegen
het Nederlands elftal in het
veld kwam, hadden de sup
porters een speciale boot
gehuurd van de Alkmaar
Pakket waarmee zeshon
derd IJmuidenaren naar de
hoofdstad trokken. En zo
kon het gebeuren dat bij het
tweede kampioenschap in
1933, dat werd behaald in
Hilversum tegen 't Gooi, het
be uur bij de machinist op
de locomotief stond, die met
fraaie kransen was versierd
en vóór het klaphekje al
begon te fluiten, welke
luidruchtige aankondiging
van de intocht aanhield tot
aan het station IJmuiden.
In hotel „Nummer één"
wei-den de enormste feesten
ingeluid, maar voor het zo
ver was nam heel IJmuiden
dan deel aan de uitbundige
huldiging van de kampioe
nen. Van het begin af is de
belangstelling van de bur
gerij voor alles wat maar in
verband stond met- „Storm
vogels" geenszins gering ge
weest. Men beschouwde ook
dertig jaar geleden reeds
deze populaire vereniging
als een van de meest hechte
steunpilaren van de IJmui
dense gemeenschap, die
treurde als „Stormvogels"
treurde en die jubelde als
de blauw-witten in de ze
vende hemel waren. Maan
dag zal dit laatste feit hope
lijk nog eens klaar worden
bewezen.
De ouderen in de Stormvogels-familie
zullen het zich nog wel herinneren. Storm
vogels was nog derde klasser, maar genoot
toch al ver buiten IJmuiden een zekere
roep, dank zij het feit, dat het in zijn voor
hoede Jan Blinkhof beter bekend als
„Witte Jan" had zitten. Of nee: zitten
is het juiste woord natuurlijk niet, lopen
moet het zijn, want tippelen, dat kon onze
Stormvogels-Jan! En schieten nog beter.
Op een Zondag moest Stormvogels voor de
vijfde ronde van de Holdert-beker één
derde en vier tweede klassers waren reeds
tegen de Vogels gesneuveld in Den Haag
tegen de eerste klasser HBS spelen. Met de
rust leidden Witte Jan c.s. met 21, maar
na de thee namen de HBS'ers een 42
voorsprong. Toen wie het hebben gezien
zullen het nooit vergeten kreeg Blink
hof op het midden van het veld de bal te
pakken. Harry Denis, een der beste backs,
die Nederland ooit bezeten heeft, stond
vlak bij hem en daar ging het op het HBS-
doel af: de bal voorop en „Jan en Harry"
er in een felle race achteraan. En ofschoon
hij de bal mee moest nemen, Blinkhof won
die race en kogelde het leder keihard in
de HBS-touwen, wat óók voor een (spor
tieve) Denis aanleiding was even de han
den op elkaar te brengen
Schoot diezelfde Jan niet eenmaal een
keeper finaal ondersteboven? En waar
schuwde hij een andere keer niet de doel
man der tegenpartij, dat de bal in aan
tocht was? Dat zat zo: Blinkhof had even
te voren in een lastige schietpositie de bal
naast geschoten en dat was voor de keeper
in kwestie aanleiding geweest om met een
licht leedvermaak in zijn ogen Jan aan te
kijken. „Ik kom zó terug!", waarschuwde
het Stormvogels-kanon. En werkelijk, een
paar minuten later had Blinkhof weer de
gehele verdediging van de tegenpartij ach
ter zich gelaten, hij hield halt op de 16
meterlijn en riep: „Daar komt ie!" Een
onderdeel van een seconde later kwam het
net der tegenpartij in hevige beroering.
Stormvogels kon kampioen "der eerste
klasse worden door achtereenvolgens van
Blauw Wit, Sparta en 't Gooi te winnen.
En nu hadden eerstgenoemde twee clubs
er al aan moeten geloven en was het wach
ten, of 't Gooi ook zou capituleren. En de
Hilversummers légden het loodje! Nog een
paar seconden waren er te spelen en toen
stapte een der beste scheidsrechters uit die
dagen. Job Mutters, met uitgestoken rech
terhand op aanvoerder Wim Koster af om
hem te complimenteren met het behaalde
kampioenschap. Er zijn zo van die ogen
blikken, die men momenten pleegt te
noemen.
Stoi-mvogels had in het eerste seizoen
van zijn eerste klasserschap UW met niet
minder dan 61 geklopt. Driemaal had
Piet Sint en even zoveel keren had Blink
hof de bal achter doelman Leo van Rhijn
gedeponeerd. De UVV-keeper bekeek het
hele geval van de sportieve kant, feliciteer
de Blinkhof met het behaalde succes en
voegde er aan toe: „Jan, als je in Utrecht
komt, doe dan belletjes aan, dan kan ik je
horen aankomen; want nu stond je voor
me, vóór ik er erg in had!"
Ook al in die „goeie ouwe tijd" had
Stormvogels een vurige spil en een uit
stekende rechtsbuiten, die ecnier op een
keer naar de mening van de vurige spil
niet hard genoeg draafde achter de cen
ters, die hij de spil in de richting van
de hoekvlag plaatste. Dit verdroot onze
midhalf tenslotte zozeer, dat hij op een ge
geven moment luidkeels over het veld
schreeuwde: „Moet ik soms een rijksdaal
der bij de cornervlag leggen?"
Vooral die sneeuwruimers zullen zich
het volgende vermakelijke voorval nog wel
herinneren. Het had best gesneeuwd en het
oude Stormvogels-terrein zou zeker afge
keurd worden voor de wedstrijd tegen
WFC. Maar Stormvogels had in die dagen
supporters, die niet alleen van aanmoedi
gen, doch ook van aanpakken wisten. Dus
werd het veld sneeuwvrij gemaakt (in de
stille hoop, dat WFC in het geheel niet
en dat zou een papieren 50 overwinning
voor Stormvogels betekenen of zeer on
volledig zou verschijnen en dan een gemak
kelijke prooi voor Stormvogels zou wor
den). Doch men had buiten de Wormer-
veerse en Haarlemse waarden gerekend:
de WFC'ers kwamen volledig aan de start,
maar bij de Vogels ontbraken vier in
Haarlem wonende spelers op het appèl en
ze moesten vervangen worden door de
eerste de beste tweede elftallers, die toe
vallig „spullen" bij zich hadden. En WFC
won met 5lü Wie een kuil graaft
En tenslotte nog een na-oorlogsvoorval.
Stormvogels speelde in Rotterdam onder
zeer ongunstige weer- en terreinomstandig
heden het stormde en regende dat het
goot en het terrein was spekglad tegen
Neptunus. Met de rust was de stand 11
en na de thee kregen de blauwwitten de
storm en regen tegen. De Rotterdammers
waren dan ook voortdurend in de aanval;
herhaaldelijk werden de Stormvogels ach
ter- en middenspelers gepasseerd, doch één
was er die stand hield: Piet Kraak. Schot
op schot wist hij met grote zekerheid te
stoppen, totdat 5 minuten vóór het eind.
nee, die kogel was onhoudbaar! Een Nep-
tunus-supporter sprong reeds met zijn
handen in de hoogte en schreeuwde
„kóóóóól" van zijn zitplaats, doch Kraak
wist ook dit schot te stoppen.
„Gaat u maar weer zitten, mijnheer",
zei een Stormvogels-supporter, terwijl hij
de opgesprongen Neptunus-man vertrou
welijk op de schouders klopte.
Zo bleef het 11 en toen het eindsignaal
klonk, schaarden enige honderden Neptu-
nus-supporters zich in twee rijen voor de
kleedkamers en brachten de Stormvogels
doelman een verdiende ovatie.
Het is feest voor de Stormvogels. En daar
is alle reden voor! Immers een veertigjarig
Jubileum is een mijlpaal in het leven van
een voetbalvereniging. En onze oudste
„IJ muider" voetbalclub kan met trots
terugzien op de vruchtbare resultaten
harer arbeid.
Naturlijk komen in een 40-jarige voet
balloopbaan naast de ups de noodwendige
„downs" voor. De downs met haar teleur
stellingen en tegenslagen bleven ook
Stormvogels niet bespaard. Maar onder
leiding van vele kranige vasthoudende be
stuurders hield zij stand en kwam zelfs
hechter en sterker uit de moeilijkheden te
voorschijn.
Er is veel veranderd. Veel ook wat de
Het Jubileum-comité heeft een feestprogramma samengesteld, dat klinkt als
de welbekende klok. De verschillende ere-wedstrijden zijn reeds gespeeld; er
resten nu nog de meer officiële festiviteiten.
MAANDAG 2 JUNI (TWEEDE PINKSTERDAG):
Stormvogels-veteranen (Kampioenselftal 1932)D.W.S.-veteranen.
Deze voorwedstrijd begint om 1 uur en er zal twee keer een half uur
gespeeld worden.
ZATERDAG 7 JUNI:
Grote receptie in het Thalia Theater:
Van vier tot zes uur recipieert het bestuur ter gelegenheid van het
40-jarig bestaan en tevens wegens het feit dat het kampioenschap der
tweede klas behaald is.
DINSDAG 10 EN WOENSDAG 11 JUNI:
Feestavonden in het Thalia Theater.
Aangeboden aan de leden. Aanvang 19.45 uur. Cabaret-programma door
het gezelschap van Roland Wagter. Na afloop groot jubileumbal. Op beide
avonden wordt het eerste elftal gehuldigd.
WOENSDAG 11 JUNI:
Feestmiddag in het Thalia Theater.
Om 2.30 worden alle aspiranten verwacht in de kleine zaal van Thalia,
waar het gezelschap van Roland Wagter op de planken zal komen.
mmrnm
v. d. OEVER
VENUS
I Mpte 1
H. SNOEKS
G. SNOEKS
TOL
ANGENENT
lal
VAN ONSELEN
verhouding gemeentebestuur voetbalvere
niging betreft. Vooy mij ligt de Jubileum
uitgave bij het twintigjarig bestaan van
Stormvogels uitgegeven. Wijlen burgemees
ter Rambonnet schreef daarin ,,'t contact
met het gemeente-bestuur is uit de aard
der zaak gering.
Hoe geheel anders is dat nu. Er is nu
een regelmatig contact. Ook de gemeente
lijke overheid ziet haar taak', de vereni
gingen in haar zware maar mooie taak
„vorming van gezonde sportieve burgers",
te steunen.
En ik stel er prijs op te verklaren dat
de verhouding gemeente-bestuur-Storm-
vogels buitengewoon prettig is. Wij zijn
Stormvogels ook zeer dankbaar voor haar
belangrijk aandeel in de hierboven om
schreven taak verricht en de prachtige
sport-evenementen die zij onze burgers
bood.
Moge dit 40-jarig jubileum Stormvogels
belonen met de herovering van het eerste
klasseschap. Zou dit niet gebeuren, (wat
haast niet denkbaar is) Stormvogels dan
als van ouds, de tanden op elkaar en gij
zult slagen! Immers jullie hebt de jeugd en
daarmede de toekomst!
Tot de jongeren in het bijzonder het ad
vies: Naast jullie taak zo gunstig mogelijke
resultaat voor de club te behalen, staat
als allerbelangrijkste „gezonde lichaams
ontwikkeling en het kwekenvan een zo
groot mogelijke sportiviteit".
On der aanbieding van mijn gelukwensen
spreek ik de hoop uit dat, gij 'Blauwwitte
leeuwen, nog lang onder de bekwame lei
ding uwer bestuurderen op de ingeslagen
weg voort moogt gaan en tot in lengte van
jaren een sieraad onzer Velser Sportge-
meenschap zult blijven.
Wethouder van Onderwijs,
Sport en Culturele Zaken,
H. DE BOER.
In het Stormvogelsnest" heerst grote
bedrijvigheid. „Vogels" vliegen aan en
af en ieder heeft een taak te vervullen
in verband met het grote feest. Daarbij
komt de grote spanning van de promo
tie-wedstrijden, welker resultaten zul
len beslissen over de vraag of het
Blauwwitte-Vogels-team" al dan niet
zijn glorieuse rentree zal maken in de
klasse waarin het thuis hoort-
De „Vogels" voelen zich bij de naderen
de feestdagen in prima conditie en na
het Kampioens-Eischijnt waarlijk
het Eerste-Klasse-Eite zullen volgen.
Zou werkelijk op 2 Juni de terugkeer
in de eerste klasse een feit worden, dan
zou dit wel een zeer bijzondere luister
bijzetten aan het veertigjarig bestaan
der IJ.V.V. „Stormvogels".
Met grote opgewektheid zal dit belang
rijke feit door de „Stormvogels-familie"
herdacht worden en met reden.
Van een heel klein clubje in de Noord
hollandse Voetbalbond is de jubilaresse
gegroeid tot een sterke eerste-klasse-
vereniging in de K.N.V.B., een vereni
ging, welke jarenlang in één adem met
het machtige Ajax en Feijenoord ge
noemd werd. Zeer belangrijke wapen
feiten staan op haar naam en de ver
richtingen van „Stormvogels" hebben
in de Nederlandse Voetbalwereld steeds
de volle aandacht getrokken.
De noodlottige inzinking in 194S, welke
tot een terugval naar de tweede klasse
leidde, is gelukkig thans overwonnen en
het is de jonge Stormvogels-generatie,
welke bezig is het verloren gegane ter
rein volledig te herwinnen en „Storm
vogels" haar roem te hergeven.
In de laatste maanden is wel ondubbel
zinnig gebleken welke belangrijke plaats
de IJ.V.V. Stormvogelsin de IJmui
dense gemeenschap inneemt. IJmuiden,
de plaats van de grote „ups en downs
weet wat het is, om tegenslagen te over
winnen. De energie, waarmee rederij
en vishandel keer op keer de moeilijk
heden overwinnen, bezielt ook de
„Stormvogels" bij haar grote worsteling
voor de terugkeer naar de eerste klasse.
De IJmuidenaren weten dit naar waar
de te schatten en duizenden geven „hun
club" de morele steun welke zij nodig
heeft.
Het feest van „Stormvogels" zal door
IJmuiden intens worden meegeleefd en
met dank zal worden gedacht aan de
vele voetbalvreugde, welke deze stoere
club aan de burgerij geschonken heeft.
W. Chr. SUWERINK,
voorzitter.
