Onze concierge kleedt
zich zéér sportief
Cruys Voorbergh maakt „Kermisduel"
tot spectaculaire comedie
/A
WEK DE GAL
IN UW LEVER OP
-Clowntje Riek
Machteld Wisse,
fotografe
Parijs in de hitte
Zwart en wit
8
Mannen in opstand
in Chili
MULO-examens te
Haarlem
Voor de kmderen
F oo
FEUILLETON
(De misdaad op het eiland)
door Else Hofker
ZATERDAG 19 JULI 1952
P a r ij s, Juli 1952
(Van onze Parijse medewerkster)
Dat 't in Holland ook wat warmpjes is
geweest, heb ik in de kranten kunnen
lezen, maar ongenadig als hier heeft de zon
bij u toch niet staan te blakeren. Het was in
Parijs altijd nóg een graad of vijf heter dan
in Holland.
Volgens de kranten heeft Parijs de af
gelopen dagen zelfs Marokko, Tunesië en
Algiers letterlijk en figuurlijk in de scha
duw gesteld. Het was niet om uit te hou
den. Maar zal ik u iets van ons tropen-
bestaan vertellen?
Het ergste waren er natuurlijk wel de
mensen aan toe, die zware arbeid moesten
verrichten. De sjouwermannen op de Hal
len, en de bakkers en' de mensen die in fa
brieken werken. En dan natuurlijk de ren
ners van de Tour de France, ofschoon die
door niemand tot hun krachttoeren worden
verplicht. Niettemin hebben we allemaal
héél veel aan hen gedacht, 's Avonds bekij
ken we hun portretten in de kranten. Cop-
pi. Robic en Bartali waarbij zich ook onze
stoere landgenoot de 22-jarige Jan Nolten
heeft gevoegd. Ze staan dan in die kolom
men als maar flesjes spuitwater te ledigen,
en steeds van hetzelfde merk Perrier,
l'eau qui fait pschit (het water dat
pschit doet), zoals we ook al van de re
clame-affiches wisten waarmee de Parijse
autobussen zijn versierd.
's Morgens komt er in onze straat een
grote kar met ijs, en de huisvrouwen staan
dan in de rij om er een brok van te kun
nen bemachtigen. Maar meestal is daar niet
veel meer dan wat vocht van over als ze
hun huisdeur weer hebben bereikt. Maar
dat vocht heeft dan intussen toch wat ver
koeling gebracht en daartoe is het gewone
leidingwater nauwelijks meer in staat. De
kraan weet niet meer dan een zwoelig
straaltje te produceren, hoe lang of je het
water ook laat stromen. Dat schijnen alle
mensen zo.'n beetje te beproeven wat tot
gevolg lxeeft gehad dat sommige wijken de
laatste week helemaal waren drooggelegd.
Opademing
's Avonds ademt iedereen wat op. De
concierges zitten dan op de trottoirs, de
benen uitgestrekt, om elkaar nóg eens uit
voerig te vertellen hoe warm zè het die dag
wel hebben gehad. Mijn eigen concierge
die al een dame van een zekere leeftijd is,
had deze week zó van de hitte te lijden
dat ze in shorts onder mijn verwonderde
blik verscheen. Ik heb haar toen een com
plimentje voor haar sportief voorkomen
gemaakt. Zelf hebben wij vorige Zondag
het voorbeeld van talrijke andere Parijze
naars gevolgd door een traditioneel uit
stapje naar de Max-ne te ondernemen.
Dat is hèt Zondagse zomei-genoegen van
de Parijzenaar. Langs de Marneoever wis
selen kleine eethuisjes elkaar af met villa
tjes en het is een heel speciaal genoegen
daar dan wat uit te blazen. De specialiteit
van die eethuisjes „guingettes" genoemd
zijn gebakken spierinkjes die zo uit het
water zijn geslagen en andere vissoorten.
Een regenjas mag in een vacantiegarderobe
niet ontbreken. Dit exemplaar is ook als
reismantel te dragen en bovendien „rever
sible" uitgevoerd, zodat u hem binnenste
buiten kunt draaien, waarna u een regen
jas in effen uitvoering ter beschikking
staat. Zonder de ceintuur kan de regen
mantel dan als meer geklede mantel ge
dragen worden, bij visites of wanneer men
's avonds uitgaat. (Model Premies Gar
ments, Engeland).
Slakken en zelfs kikkei-billetjes staan ook
regelmatig op de menu's, alleen zijn die
laatsten nogal pi-ijzig.
De Fransen di-inken bij deze heex-lijk-
heden witte wijn en ciat hebben wij dan
ook gedaan.
De maan was zo vriendelijk een zeld
zaam flatteus hemelhoekje op te zoeken
vanwaar de kerktoren van Nogent nog net
met een paar stralen overgoten werd. On
der die aanblik vonden we het helemaal
niet zo erg dat we op de bestelling iets
langer dan i-edelijk wachten moesten. En
bovendien was er dan nog die heer die op
een speciaal soort skilatten met een duize
lingwekkende vaai-t achter een motorbootje
over het watei-vlak werd geslierd. Toen
we onze met wijn besproeide visjes en
andere diei'tjes verschalkt hadden kwam er
een meneer ons, en de andex'e gasten, bun
deltjes lectuur uitdelen. Het bleken humo
ristische tijdschriften te zijn van wat be
jaarde datum en van een karakter waar
door ze zich misschien niet zo ei-g leenden
om aan kindei-handen te worden toever
trouwd. Maar onze kinderen, in tegenstel
ling met vele andei-en waren dan ook niet
van de partij. De jongeman presenteerde
zich als een student en hij bood ons zijn
koopwaar voor de redelijke som van 100
francs aan. Onze weifeling de transactie te
sluiten, schx-eef hij blijkbaar minder aan de
koopprijs dan aan het gehalte der grapjes
en tekeningen toe, want hij tx-achtte
ons te overreden met de opmerking dat al
die mopjes werkelijk keurig waren. We
hebben ons door zijn eerlijke gezicht laten
ovex-tuigen, ofschoon ik er nog maar niet
aan denken moet hoe een echt dubieus
blaadje er in zijn ogen dan wel uit zou
moeten zien. ève
Een japon van vlammend-kleurige zijde,
uitstekend geschikt voor lichte en donkere
zomerdagen.
In hun strijd voor gelijke rechten, heb
ben de Chileense vx-ouwen al het recht
behaald om te roken, te drinken, hun eigen
huissleutel te dragen, om te wedden bij de
paardenx-aces en om te trouwen zonder
ouderlijke toestemming. Maar tot voor
enkele weken was de man nog altijd de
baas in huis. Een 95-jaar oude Chileense
wet zei immers, dat „de echtgenoot de baas
is in het huwelijk en de bezitter van alle
eigendommen". Maar deze laatste burcht
van de Chileense mannen is thans gevallen.
Het Congres, dat voor 99,5 px-ocent uit man
nen beslaat is bezweken voor het enorme
feministenblok, dat geleid wordt door Ana
Figueroa (eveneens Chileense afgevaar
digde bij de Verenigde Naties) en heeft een
wet aangenomen, waardoor de vrouwen
meer gelijkheid krijgen dan in menig ander
land het geval is. Verdwenen zijn nu de
ouderwetse praatjes, dat de echtgenoot de
baas in huis is en de bezitter van de familie
eigendommen. Voortaan mag geen echtge
noot het familiebezit verhuren of vei-kopen
zonder de wettelijk-vastgestelde toestem
ming van zijn vrouw. De vrouw echter, die
tijdens haar huwelijk zelf bezittingen ver
gaart, mag daar vrijelijk over beschikken.
De verontwaardigde Chileense mannen
hebben de nieuwe wet met verachting be-
gx-oet. „Het is onwaardig", brieste een se
nator. Maar de zegevierende vrouwen zijn
al weer met een nieuwe hex-voi-ming bezig:
Intrekking van de wet, die de man van de
criminele verantwoordelijkheid ontslaat,
als hij zijn vrouw vermoordt, wanneer hij
haar bij overspel betrapt.
Dit was een tafe
reeltje tijdens de
week van de paar
denraces in As
cot... m het jaar
1870 en deze drie
kleine meisjes"
dragen queues de
Paris en strikken
voor deze gele
genheid, maar
dan op de ter
reinen van Shep-
perton Studios in
Middlessex, En
geland, waar zij
hun rol spelen in
de film „Mr. Gil
bert and mr. Sul
livan". De zo
charmant uitge
doste jonge da
mes zijn: v.l.n.r.:
Maureen Meivin.
Ann Doivdall en Diana Chapman. Zij stellen zangeressen voor van de D'Oyley Carte
Opera Company uit de zeventiger jaren.
Vex-moedelijk hebt u zich nooit gereali-
seerd waarom er zwarte en witte peper
bestaat, voor welk doel ze gebruikt kun
nen wox-den en of ze ook vex-schillende
eigenschappen bezitten. Ik zal u uit de
droom helpen. Beide soorten komen van
eenzelfde plant, de peperstruik, een klim
plant die voox-al in India en Indonesië
voox-komt. Daaraan groeien een soort aal
bessen, dus in trosvorm, die verschillende
kleuren kunnen aannemen van groen, geel
tot x-ood. Is de bes x-ood, dan is zij rijp en
daarvan verkrijgen wij de witte peper, die
mild van smaak is, zoals alles op rijpex-e
leeftijd mildex-e eigenschappen verkx-ijgt.
Die rode bessen worden in zakken of
mandjes gedurende een of twee weken in
stromend water gelegd, soms begx-aven in
de grond. De schil wordt dan week en gaat
los zitten en kan door treden met de voe
ten of wrijven met de handen vex-wijderd
worden. Zó ontstaat dan de witte peper-
koxrel, die nog gewassen wordt en daarna
gedroogd. Het is de duurste kwaliteit, om
dat er meer arbeid aan besteed is. Plukt
men de onrijpe bes, de groen of geel ge-
kleui-de, dan worden deze op hopen ge
legd. Daardoor gaan ze broeien (men
noemt dat fermenteren) en de kleur ver
andert in zwart. Hierna volgt droging op
matten in de zon. Met de voeten worden de
bessen van de steeltjes gestampt en dan
volgt opnieuw 'n droging. De bessen wor
den daax-door rimpelig. Door zeven vex-wij-
dexT men de steeltjes en men heeft daix de
zwarte pepex-, die veel stei-ker van smaak
is. Dit is dus een manier om het px-oduct
vlug voor de handel geschikt te maken, dat
vooral vroeger van belang was, omdat de
peperpx-ijzexx hoog lagen, zelfs zó, dat het
Hollandse woord ..peperduur" ontstond
voor iets, wat kostbaar was.
Natuurlijk kan men uit zwarte peper
ook witte maken. De zwarte schil moet dan
weggeslepen worden, of door behax-ding
met kalkmelk worden losgeweekt. Zo be
reidt men wel de witte Penangpeper uit de
zwax-te Atjeh-soort.
Een peperkorrel moet goed droog zijn,
bij doox-bijten in stukjes uiteen vallen en
niet in tweeën splijten. Er moeten weinig
stelen en stof tussen zitten. De gemalen
peper is natuuxdijk te vervalsen, o.a. met
gemalen peperdoppen, doch dit kan door
microscopisch onderzoek direct geconsta
teerd worden. Hoe fijner men de peper
maalt, des te witter wordt zij. De bewax-irxg
geschiedt het beste in gesloten busjes, om
dat dan het aroma niet verloren gaat. Te
genwoordig is de peper slecht geschoond,
want stelen en stof hebben óók gewicht en
de peper is weer „pepex-duur"! Goede soor
ten zijn de zwarte Lampong- en de witte
Muntokpeper.
Pimentkorrels lijken veel op zwarte pe-
perkox-rels, maar zijn wat grotex-. Het zijn
de vruchten van de pimentboom, die op
Jamaica voorkomt. De geur is scherper dan
van peper en het aroma doet in gemalen
toestand denken aan de geur van kruid
nagelen. Dit is voor de huisvrouw, die
geen microscoop ter beschikking heeft, het
enige herkenningsmiddel.
SPEURDER
Zelfs bij truitjes worden dikwijls bijpas
sende accessoires gebracht. Dit „twin-set"
bestaande uit een gestreept truitje in rood
en grijs en een nachtblauw vestje wordt
door een sportief mutsje in nachtblauw
en gestreepte tricot handschoentjes
gecompleteerd.
Een stralende kanten dracht, gecomple
teerd door een parasol van kant, (het ge
heel in smetteloos wit.) is ideaal voor de
dagen van hittegolf, zoals wij die onlangs
hebben gehad. Deze tailleur is ontworpen
door Jean Desses.
Op 18 Juli slaagden te Haarlem voor het
Mulo-diploma de dames: A. M. Jongejans,
Nieuw Vennep; J. Dekkex-, Aalsmeer: G.
M. van 't Boveneind, Haarlem; I. Plas,
Haai-lem; S. Zeilstra, Uitgeest; M. F. v. d.
Linde, Bevei-wijk; L. H. Janssen v. Raay,
Uitgeest; I. Miedema, Haai'lem.
De heren: M. de Jong, Sassenheim: C.
Smit, Lisse; L. Verschoor, G. Kostex-, beiden
Sassenheim; J. Besselen, Hillegom; R. O.
de Visser, Haarlem; A. Bakker, Hoofddorp;
A. van Reeuwijk, Hoofddox-p; S. van Beek,
Hoenderloo; A. Bruijnis, Nieuw Vennep;
J. P. Das, Haarlem; C. van Vark, idem; W.
F. Zekveld, idem.
Afgewezen zeven candidaten.
ADVERTENTIE
zult 's morgens „kiplekker"
uit bed springen.
Elke dag moet uw lever een liter gal ln uw
Ingewanden doen stromen, andera verteert uw
voedsel niet, het bederft. U raakt verstopt,
wordt humeurig en loom. Neem de plantaardige
CARTER'S LEVERPILLETJES om die liter
gal op te wekken en uw spijsvertering en stoel
gang op natuurlijke wijze te regelen. Een
plantaardig zacht middel, onovertroffen om de
gal te doen stromen. Eist Carter's Leverpilletjes.
Meer dan tachtig geestdx-iftige amateurs
uit Haarlem en omgeving komen de laatste
weken bijna dagelijks, toegerust met een
soort engelengeduld, in het gebouw Domi
te Overveen bijeen om deel te nemen aan
de repetities voor het blijspel „Kermisduel"
van David Koning, waarvan de stichting
Kennemer Toneelfestival van 26 Juli tot
3 Augustus vooi-stellingen in Bloemendaals
Openluchttheater zal geven. Troost voor
het dikwijls lange wachten vinden zij ech
ter ïTiimschoots, dank zij de onuitputtelijke
fantasie van de regisseur Cruys Voorbergh,
die iedereen telkens met nieuwe vondsten
veiTast. Ti'ouwens zo goed als doox'lopend
wordt ieders aandacht gevraagd, want de
mise-en-scène is mede door het grote aan
tal sprekende personages het zullen er
toch zeker vijftig zijn, de kleinste rollen
meegeteld bijzonder ingewikkeld en het
spel vi-aagt uiteraard een vloeiend verloop
in hoog tempo. Maar men is vast besloten
het succes van verleden jaar met „Dorp in
opstand" van Lope de Vega te evenaren,
zo niet te overtx-effen.
En daarom nemen mr. N. Drost en Wim
Rijke vooraf nog schermlessen om straks
hun meningsverschillen als de vurige min
naars zo fel mogelijk met de x-apieren te
kunnen beslechten, daarom laat Lucie Rin
kel zich als een zaagselpop keer op keer
over de vloer slepen en wringen Leo Stx-aus
en Jacques Timmerman zich in de zonder
lingste bochten om zich naar wens be
lachelijk te maken, temidden van welke
capriolen Inge Troost haar verkwikkende
natuurlijkheid staande houdt. Cruys Voor
bergh weet al zijn medewerkers zijn bedoe
lingen duidelijk te maken, niet alleen door
met een bliksemsnel transformatievermo
gen waar nodig het voorbeeld te geven,
maar ook en voox-al door zijn kernachtig
vocabulaix-e, rijk aan plastische zinswen
dingen en psychologisch vernuft.
Dans eix vuurwerk
Intussen werkt in de studio van Maria
Petrelli Ruiz te Amsterdam de dansgroep
al sinds maanden iedei-e dag ter voorberei
ding van de divei'tissementen, waarvan de
Tax-antella met fakkels en tamboerijnen als
finale en een complete circusvertoning de
belangrijkste zijn. Af en toe loopt de com-
Veeï werk heeft regisseur Cruys Voorbergh
gemaakt van het optreden van de burger
wacht tijdens de jaarmarkt anno 1700 in
Bury St. Edmunds. Men ziet hem hier tij
dens de instructie van een der vrijwillige
ordebewaarders.
i4<5-2
ff /- M
r I
V
Jv)
Toen de jongens thuiskwamen uit school hoorden ze de geschiedenis van de aap. Dat
vonden ze geweldig!
„Waar is hij?", vroegen ze.
„Op de logeerkamer", zei oom Tripje. „Maar jullie mogen er niet bij, hoor!"
„Mogen we niet met het aapje spelen?", vroeg Bunkie teleurgesteld.
„Het aapje?'t Is een reuzen aap!", zei oom Tripje. ..Hij zou je alle drie in één hap
kunnen oppeuzelen. Nee, hoor, je blijft er maar vandaan!"
Dat was een tegenvallertje voor de jongens. Ze hadden toch zo graag de aap gezien.
Maar ze wisten er toch iets op. Ze gingen naar boven en keken door het sleutelgat van
de logeerkamer.
„Ja, daar is-ie. ik zie 'm!", riep Bunkie.
Toen moesten Rick en Oepoetie op hun beurt ook door het sleutelgat loeren.
„Hij ligt lekker te slapen", zei Oepoetie. „Wat 'n grote!"
Ze vroegen oom Tripje of de aap in hun huis zou blijven.
Maar oom Tripje zei, dat dat onmogelijk ging, en dat ze de aap aan de Diergaarde
zouden geven.
Dit is een recent portret van Salomé, een
kameel uit de Rotterdamse diergaarde Blij-
dorp, die een rol zal vervullen in het open
luchtspel „Kermisduel". Saloyné, die hier
met haar dochter staat afgebeeld (haar
echtgenoot heet Hassan), komt logeren in
de Bloemendaalse hertenkamp.
ponist Max Vredenbxu-g (vooral bekend
gewox-den door zijn muziek voor de in Can
nes zo eervol onderscheiden films van Bert
Haanstra) binnen om nog enige détails te
bespreken voor de begeleiding, die hij
schrijft. De volgende week gaat het ensem
ble van vijf blazex-s en een slagwerker
(grotendeels leden van de H.O.V.) onder
zijn leiding de partijen instuderen. Het zal
een nieuwe sensatie voor hen zijn om
straks ook als acteux-s op te tx-eden.
In een schuux-tje nabij de Zijlweg timme
ren en schilderen Levinus Tollenaar en
zijn helpers aan de décoi-s: de Normandi-
sche toren van Bury, die zes meter hoog
op de aclxtergx-ond van het speelveld zal
verrijzen, de herberg met het grote tex-ras,
de kramen voor de marktkooplieden en een
aantal kermisattracties. Het spectaculaix-e
element is zeer belangrijk in deze comedie,
waarvan het uitbundige slot nog met een
vuux-werk wordt opgeluisterd.
Vorstelijk voorbeeld
De spectaculaire elementen zijn ten
nauwste vex-weven met de handeling, die
zich afspeelt op de vroeger zo befaamde
jaarmarkt van Bui-y St. Edmunds, de
hoofdstad van West Suffolk in Engeland,
omstx-eeks 1700. De intrige is met enige
wijzigingen overgenomen uit het toneel
stuk „Bury Fair" van de thans zo goed als
in vergetelheid geraakte Thomas Sliadwell,
die zelf in de genoemde plaats, niet ver van
Cambx-idge gelegen, zijn jeugd doox-bracht
en de geschetste toestanden dus uit eigen
ervaring kende. De tekst van „Kermisduel"
is echter geheel nieuw; geen regel van het
oorspronkelijke, in menig opzicht verouder
de werk bleef bewaard. De schrijver bracht
in November van het vorig jaar een bezoek
aan het genoemde stadje om zoveel moge
lijk gegevens over ixet te behandelen
onderwerp te vex-zamelen en vond die voor
namelijk in vex-slagen en bloemrijke adver
tenties van de x-eeds aan het einde der
zeventiende eeuw verschijnende plaatse
lijke courant, de Bury Free Post, en in
andex-e hem door de gemeentebibliotheek
versti-ekte publicaties.
Het merkwaardige is dat in het tegen-
woox-dige beeld van dit zeer welvarende
stadje van nog geen twintigduizend inwo
ners, met tal van prachtige historische
bouwwerken en een van de voornaamste
koi-enbeurzen van Engeland, niets meer
herinnert aan die jaarmarkt, waaraan het
toch een gx-oot deel van zijn bekendheid te
danken heeft gehad. Het privilege tot het
houden daax-van dateerde reeds uit de
middeleeuwen, maar tot een „society"-
gebeurtenis van de eerste rang werd deze
met allerlei feestelijkheid gepaard gaande
week doordat Max-y Tudor, de gewezen
echtgenote van Lodewijk XII van Frank-
rijk, die zich na een hofschandaal in Suf
folk vestigde, er gewoonte van maakte
jaarlijks in een speciaal daarvoor in het
midden van de markt van Bury St. Ed
munds gebouwd paviljoen receptie te hou
den voor de voornaamste pei-sonages, die al
spoedig uit het gehele land toestroomden.
Deze grootscheepse ontvangst werd een
door het stadsbestuur overgenomen tradi
tie, die is voortgezet tot 1870, toen het Par
lement het px-ivilege introk, omdat de
markt, meer en meer verviel tot een toneel
van lichtzinnigheid, naarmate de noodzaak
tot ruilhandel afnam.
De historisch dus vaststaande aanwezig
heid van deze illustere lieden op een ter-
x-ein, dat overigens bevolkt wex-d door koop
lieden, marskramers en zigeuners uit alle
delen van Europa, bood rijke stof voor een
blijspel. De vex-wikkelingen ontstaan doox*-
dat twee edellieden een oi-dinaire px-uiken-
maker als Franse gx-aaf laten optreden, ten
einde de aanstellerige, nxodezieke dames
van de streek een gevoelig lesje te lex-en.
Daar komen nog even nevenintriges op
amoureus gebied bij. Doch hoe het alle
maal in elkaar zit, kunt u zelf het beste
gaan zien.
31)
Daarom seint hij door, en de zweetdrup
pels worden langzamexdiand kleine straal
tjes.
Gedurende de rit is Machteld wonderlijk
kalm. Ondanks haar verdriet om Michels
houding, ondanks de angst om Joke, wier
gezicht, samen met dat van Anderson haar
onophoudelijk voor ogen zweeft, is een ge
voel van rust in haar gedaald.
Omdat er hu eindelijk een einde zal
komen aan al die spannixxg en onzekerheid
van de laatste maanden. Hoe de toekomst
ook moge zijn", er wox-dt aan de oplossing
gewerkt.
Ongemerkt hoort de inspecteur haar uit;
luid sprekend, opdat de twee marechaus
sees voorin het gesprek kunnen volgen.
Hij laat haar vertellen van haar jeugd
op het eiland, haar leven als onderwijzeres
in Middelburg. Hij luistert naar verhalen
over haar ouderlijk huis, over haar werk
op het fotobureau. Hij laat haar nogmaals
haar ontmoeting met de Zweed Anderson
vertellen en de geschiedenis op het vlieg
veld.
Het doet Machteld goed, dat praten; het
ontlast haar en breekt de spanning. De in
specteur begint langzamei'hand Murphay's
vertrouwen te delen, hoewel hij nog steeds
vooi'zichtigheid in acht neemt. Je weet nu
eenmaal met vrouwen nooit, waar je aan
toe bent.
In de andere wagen voei'en Michel en
Fred, half in het Engels, half in het Hol
lands terwiile van de beide marechaus-
sées, die hierop telkens aandringen een
heftige woordenwisseling.
Jij idioot, scheldt Murphay. Zij heeft
geen schuld. Lieve deugd, waar is je men
senkennis?
Die is bij Michel volslagen weg, op de
vlucht door zijn hevige teleurstelling.
Ze had ons kunnen vertrouwen, is zijn
stugge antwoord.
Hm, en wij hebben haar nimmer het
doel van de tocht verteld.
Dat waren zaken die haar niet aan
gingen. Nee, dat stiekeme gedoe en de
handigheid, waarmee zij die diadeem ver
stopte, bevalt mij niet.
Handig! Fred lacht spottend. Heb
jij ooit wel eens een vrouw uit de onder
wereld meegemaakt? Nou, praat dan niet
van handigheid.
Ik vertrouw haar niet meer, zegt
Michel koppig.
Fred schudt zijn hoofd, haalt met een
wanhopig gebaar zijn schouders op. Je
zult zien, dat ik gelijk krijg.
Hm, ik hoop het. Michels vertx-ouwen
in Machteld heeft zo'n klap gekx-egen, dat
het zich niet een, twee, drie laat herstellen.
Daarvoor is meer nodig.
Donker en verlaten ligt het zomerhuisje,
als ze voor de tweede keer in de laatste
twaalf uur het hek openen en de betonweg
oprijden.
Het ziet er niet naar uit, of daar
iemand rondspookt, merkt de inspecteur
op, als hij uitstapt. Hij wijkt geen seconde
van Machtelds zijde. De vier marechaus
sees uit de jeep zijn al over het grasveld
gelopen en hebben het gebouwtje om
singeld.
Nee, aarzelt Machteld. Ze overhandigt
de inspecteur de sleutel.
Mijn fiets, fluistert ze, als ze dichter
bij komeix. Naast het stenen stoepje ligt,
achteloos neex-gesmeten, een oude halfver-
roeste damesfiets. De inspecteur probeert
voorzichtig de deur, die onmiddellijk mee
geeft.
U heeft zelf vanmiddag de deur ge
sloten?, vraagt hij zacht.
Ja, bevestigdt Machteld, even zacht.
Michel en Fred zijn gevolgd. Met een ruk
slingert de inspecteur de deur open, een
revolver in de ene hand, de lantaarn in zijn
andere.
Het is binnen doodstil. Hij wenkt een
marechaussée, die Machteld aan haar arm
van de deur weghaalt.
Rechts is de kamer, fluistert Murphay,
die vlak achter hem staat, eveneens een
lantaarn in zijn hand.
Weer doet de inspecteur een stap, luistert
scherp aan de keukendeur en smijt die
eveneens open.
Fred is intussen de kamer iixgegaan,
blijft dan stokstijf staan.
Allemachtig, zegt hij, en laat snel de
lantaarn over de janboel glijden.
Na verschijnt ook Michel op de drempel.
Niemand, zegt Fred, na een kort
onderzoek in de beide slaapkamertjes. Men
is hier aardig te keer gegaan.
Het hoofd van de inspecteur vex-schijnt
om de hoek van de keukendeur.
Mr. Murphay, roept hij en verdwijnt
meteen.
Fx-ed loopt haastig naar de keuken.
Hier, zegt de inspecteur boven zijn
hoofd door het luik.
Alle duivels, vloekt Fred, als hij op
zolder is en een meisje ziet liggen.
Snel onderzoekt hij de wond aan de
slaap, voelt haar daarna de pols. Die is, nog
heel zwak, waarneembaar.
Dood?, vraagt Michel, die hem ge
volgd is.
Nee, bewusteloos. Wond heeft niets te
betekenen. Fred heeft niet voor niets vijf
jaar oox-log achter de rug.
Haal eens water en een lamp. In die
keuken zal wel wat zijn, commandeert hij
Michel. De inspecteur gaat ook langs het
laddertje naar beneden en geeft order de
vex-bandkist uit de wagen te halen.
Daarna keert hij terug om de zolder te
inspecteren. Bij het licht van zijn lantaarn
ziet hij strepen op de laag stof, die de zol
dervloer bedekt. Ze lopen van een hoek
naar het meisje. Hij volgt het spoor tot de
hoek, waar hij direct de losse plank ziet.
Die zwarte heeft das niet gelogen. Dan valt
het licht op een stukje papier en weer
wordt Machtelds vex-haal bevestigd.
Hij gaat weer de ladder af. Beneden be
veelt hij, dat niemand de deuren of knop
pen aanraakt, voor er vingerafdrukken zijn
genomen. Bij de buitendeur stuit hij op
Machteld en haar bewaker.
Gaat u maar naar binnen.
Hij houdt de lantaarn schuin langs haar
gezicht en kijkt, hoe zij die onbeschrijflijke
herrie opneemt.
Wat is er gebeurd? Angstig ziet ze de
inspecteur aan.
Joke?
Is tex-echt, antwoordt hij, en na even
nagedacht te hebben: U mag haar direct
zien. Nee, er is niets. Ze is flauw gevallen,
zeker door de schrik.
Waar is ze dan?, vraag Machteld, om
zich heen ziend.
Boven, zegt de inspecteur. Heeft u
soms kaarsen of iets dergelijks in huis?
De Lamp,. Machteld wijst op een
ouderwetse petroleumlamp boven de tafel.
Er zal wel olie inzitten.
Rustig steekt de inspecteur de lamp aaix;
het vertrek is nu helemaal verlicht en dui
delijker dan bij het schijnsel van de lan
taarn zien ze de x-avage.
Michel verschijnt op de dx-empel.
Ze is bij, inspecteur.
Ik kom, en tot Machteld: Als u zich
kalm houdt, mag u mee.
Boven, op het zoldertje, vinden ze Fx-ed,
die juist Joke een glaasje in de handen
duwt.
Drink maar, moedigt hij aan, en hij
denkt er niet bij, welke indruk zijn ge
broken Nederlands op het meisje moet
maken.
Het zal je goed doen.
Joke, zegt Machteld, en knielt bij
haar zuster neer.
De inspecteur zet voorzichtig de lamp
op de grond en gaat eveneens op zijn hur
ken zitten. Het lijkt wel een spelletje.
Bij het zien van Machtelds gezicht begint
Joke te huilen, voor het eei'st sinds weken.
Stil maar, troost Machteld. Het is
nu toch allemaal voorbij, Joke. Heus, alles
wordt weer goed. Je wilt ons toch wel
helpen?
Murphay en de inspecteur wisselen een
blik. Murphay popelt, begx-ijpt niets van de
rust van die Hollandse politieman. Die
bunker, die bunker in de duinen zit hem
dwars. Hij was het liefst meteen wegge
hold.
U bent xxu veilig, zegt de inspecteur.
Er is niets meer om bang voor te zijn.
Joke knikt; de tranen stromen onophou
delijk langs haar gezicht.
Joke, zegt Machteld, nog voor de in
specteur verder iets kan zeggen. Is An
derson hier geweest?
(Wordt vervolgd
