Twee Nederlandse zwemsters in de
finale honderd meter vrije slag
TRUMPY
Zaterdag
Zondag
TRIUMPH
Kans op bronzen médaille
in Finnklasse verminderd
Teleurstellende resultaten
op 200 meter schoolslag
Machteld Wisse,
■Clowntje Rick
fotografe
OLYMPISCHE ZWEMWEDSTRIJDEN BEGONNEN
wint altijd
Charité trok zich terug
na de eerste oefening
4
R*
VIRGINIA
't Zit Nederlandse zeilers niet mee
Voor de kinderen
(fee MORRIS êefmycu èwj!
BARTELJÓRISSTRAAT 20 TEL. 13439
Rimet opnieuw president
van Voetbalfederatie
Sport in 't kort
Boksen
Schagen verloor van
Connie Rux in Berlijn
Schaken
Dr. Euwe eindigt in Zürich
op de tweede plaats
Roeien
Jeugd-acht van
„Het Spaarne" won
in Engeland
FE UILLE TON
(De misdaad op het eiland)
door Else Hofker
MAANDAG 2 8 JULI 1952
ADVERTENTIE
De eerste dag van de Olympische zwemwedstrijden (Zaterdag) leverde voor Neder
land goede resultaten op. De drie vrije slagzwemsters, Irma Heyting-Schuhmacher,
Hannie Termeulen en Koosje van Voorn en de drie schoolslagzwemsters Lies Bonnier,
Nel Garritsen en Rika Bruins zwommen zich in de halve finales en alleen Rika Bruins
had daarmee enige moeite. Joris Tjebbes, de enige Nederlandse vertegenwoordiger op
de 100 meter vrije slag heren, bereikte voorts de halve eindstrijden eveneens, doch
in de middaguren werd hij voor een plaats in de finale uitgeschakeld.
Het beste brachten de vrije slagmeisjes
het er af. Irma en Hannie wonnen beiden
hun serie en Koosje van Voorn werd, na
vrijwel de gehele race de kop te hebben
gehad, tweede. Wanneer men de tijden,
die in de series werden gemaakt, bekijkt,
dan springt de prachtige 1.05,5 van Judith
Ternes natuurlijk het eerst in 't oog. Dit
betekende een verbetering van het scherp
staande Olympische record, dat Rie Mas
tenbroek sedert 1936 (Berlijn) in haar
bezit had met 1.05.9.
Het was anders onbegrijpelijk, dat deze
beslist lelijk zwemmende studente zo'n
snelheid kon ontwikkelen. Maar met haar
roffelende beenslag kwam zij, hoog op het
water liggend, tot een geweldige stuwing
en het zal dan ook niet meevallen voor
onze zwemsters om haar in de finale te
kloppen.
Er was trouwens nog een meisje, dat
een betere tijd noteerde dan Irma Hey-
tingSchuhmacher, die met 1.06.7 de
snelste Nederlandse was. De jeugdige
Zuid-Afrikaanse Joan Harrison won haar
serie in 1.06,5 maar onmiddellijk moet
hierbij worden opgemerkt, dat zij meer
strijd heeft moeten leveren dan de Rot
terdamse, hetgeen de prestatie altijd ten
goede komt.
Het ziet er thans naar uit, dat de finale
een strijd zal worden, waarvoor men ten
minste 1.07.6 zal moeten zwemmen om er
een plaatsje in te veroveren.
Olympisch record verbeterd
Het tweede Olympische record, dat op
naam van een Nederlandse zwemster
stond en door een Hongaarse werd verbe
terd, was de 200 m. schoolslag van Nel
van Vliet, in 1948 in Londen op 2.57.2 ge
bracht, maar dat nu door Eva Novak tot
2.54.0 werd teruggebracht. Lies Bonnier
en Nel Garritsen kwamen tot redelijke
prestaties, die nog van weinig waarde
waren, omdat bijvoorbeeld Lies Bonnier
vrijwel geen strijd had te leveren.
Tjebbes uitgeschakeld
Joris Tjebbes zwom in de series een
zeer goede race en liet dan ook een
mooie tijd (59.1) voor zich afdrukken. In
de halve finales bleek hij geen „lucht"
voldoende te hebben om zich op de twee
de 50 meter in de voorste gelederen te
handhaven, zodat hij voor de finale werd
uitgeschakeld.
Ook op dit nummer sneuvelde het
Olympisch record. De Amerikaan Scholes
won de eerste halve finale in 57.1, hetgeen
0.2 sec. beter was dan de tijd, waarmee
zijn landgenoot Wally Ris in 1948 het
record op zijn naam had gebracht. Een
verrassing was hier de derde plaats van
Cleveland in de tweede halve finale, maar
het is natuurlijk mogelijk, dat de wereld
recordhouder op de 100 yards zijn krach
ten spaarde tot de finale.
Al met al bewees de eerste dag, dat het
bad in Helsinki zeer snel is en dat de
kwaliteit van de deelnemers aan deze
Olympische zwemwedstrijden beter is dan
ooit tevoren. Er zal nog menige prestatie
van wereldformaat worden geleverd in de
komende dagen.
In de halve finales op de 100 meter vrije
slag en 200 meter schoolslag dames heb
ben zich Zondag enkele verrasingen voor
gedaan. Op het vrije slagnummer was het
Judith Ternes, de Hongaarse zwemster,
die in de halve eindstrijden bijna werd
uitgeschakeld.
Niemand, ook de Hongaarse leiders niet,
konden een verklaring geven voor het feit,
dat zij, met meer tegenstand dan in de
serie, niet verder kwam dan een vijfde
plaats in de eerste race.
Irma HeytingSchuhmacher en Hannie
Termeulen, die op de eerste baan met een
duidelijke voorsprong de leiding hadden ge
had, lieten zich na het keerpunt verrassen
door de Amerikaanse Joan Alderson. Irma
had zich geheel ingesteld op het tempo van
Judith Ternes, die, daar was de Rotterdam
se zeker vgn, de gevaarlijkste tegenstand
ster zou zijn.
Verkeerde taktiek
Maar later zou blijken, dat het verkeerd
was geweest zich naar de Hongaarse te
richten, want toen Irma ver voor Judith
aantikte, was op de baan aan de andere
kant naast haar de Amerikaanse Joan Al
derson naar voren gekomen, die met hand
slag verschil voor Irma HeytingSchuh
macher aantikte.
Hannie Termeulen was goed bij geble
ven, maar ook zij kon de aanval van het
tengere Amerikaanse meisje niet weerstaan
en eindigde als derde. Beide Nederlandse
zwemsters konden met de tijden, die zij
hadden laten noteren echter al zeker zijn
van een finaleplaats nog vóór de tweede
halve eindstrijd werd gestart.
Ragnhild AndersenHveger, de Deense
zwemster, die nog altijd een respectabel
aantal wereldrecords op haar naam heeft
staan, kon haar terugkeer in het interna
tionale amateurzwemmen niet met een
finaleplaats vieren. Met 1.07.7, een fraaie
prestatie voor een zwemster, die twaalf
jaar geleden op haar hoogtepunt stond,
werd zij uitgeschakeld.
Koosje van Voorn uitgeschakeld
In de tweede halve finale onderging
Koosje van Voorn dit lot. Zij kon het hoge
tempo van het drietal Joan Harrison, Kata-
lin Szoke en Angela Barnwell, die de ge
hele race nek-aan-nek op de finish afgin
gen, na het keerpunt niet meer volgen en
ook Ilona Novak was haar te snel af. Van
de zestien zwemsters, die in de halve eind
strijd zwommen, klasseerde het Groningse
meisje zich elfde, waarmee zij dus ruim te
kort kwam voor een plaats in de finale.
In deze finale zijn Irma en Hannie zeker
niet kansloos. Wanneer Judith Ternes zich
niet geheel herstelt, zullen zij alleen reke
ning hebben te houden met het jeugdige
Zuid-Afrikaanse meisje Joan Harrison, en
Katalin Szoke en Angela Barnwell, die alle
drie 1.07.2 maakten. En natuurlijk met
Joan Alderson.
Minder goed staat de Nederlandse
vertegenwoordiging er op de 200 meter
schoolslag voor. Hier kwamen de ver
rassingen van Nederlandse zijde, doch
helaas waren het geen aangename
surprises. Het was bij voorbaat zeker,
dat noch Lies Bonnier noch Rika
Bruins een kans zouden maken tegen
Eva Novak en Klara Killerman, de
Hongaarse cracks. Maar dat beiden
zouden worden uitgeschakeld voor de
eindstrijd was een teleurstelling.
Nel Garritsen, de harde vechtster met
een prachtige wedstrijdmentaliteit, werkte
zich in de tweede serie uit geslagen positie
naar voren. Hier leverde Eva Szekely, de
derde Hongaarse troef, met haar vlinder
slag een prachtige prestatie door het Olym
pisch record, dat de dag tevoren door haar
landgenote Eva Novak op 2.54.0 was ge
bracht, te evenaren. Nel Garritsen, die in
vijfde positie keerde, bracht het uiteinde
lijk tot de derde plaats achter de Britse
Helen Gordon. Haar tijd, 2.59.5, was even
als alle tijden onder de drie minuten, vol
doende voor een plaats in de finale.
Scholes eerste kampioen
Na de halve finales van de 1200 meter
schoolslag dames werden de finalisten voor
de 100 meter vrije slag heren, de eerste
titelstrijd van deze Olympische zwemwed
strijden aan de start geroepen.
Onmiddellijk na het schot nam de 21-
jarige student van het Michigan States-
College de leiding voor de Zweed Larsson
en de Hongaar Kadas. Bij het keerpunt was
deze positie aan de kop nog hetzelfde, maar
op de laatste baan kon Kadas zijn derde
plaats niet behouden en terwijl Scholes en
Larsson zich naar de finish zwommen,
kwam geheel onverwacht op een der bui
tenbanen de Japanner Suzuki naar voren
en wanneer er nog twee meter te zwemmen
waren geweest, had Scholes zijn eerste
plaats moeten afstaan aan de kleine Japan-
Hoewel goed gestart heeft Koos de Jong
zich Zondag niet kunnen handhaven bij de
Finn-jollen. Spoedig na het vertrek bleek
dat hu minder hoog aan de wind zeilde dan
zijn concurrenten, zodat hij met iets meer
snelheid resultaat moest boeken. Het gevolg
was echter, dat hij vooral in het eerste
kruisrak van vele tegenstanders hinder on
dervond en meerdere malen door de wind
moest om vrije wind te behouden.
Na het eerste kruisrak was hij dan ook
veertiende. Daarna ging het iets beter, zo
dat hij de een na de ander kon passeren en
Onze landgenote Lies Bonnier won haar serie in de 200 meter schoolslag in het
Olympisch zwemstadion te Helsinki. V.l.n.r.: Julia Cornell (Ver. Staten), Lies Bonnier,
Valerie Harris (Gr.-Br. die derde werd), Rosa Zenziveea (Rusland), Irene Kwok
(Hongkong), Beatrice Lyons (Australië, die tweede werd) en Aleksandra
Mroz (Polen).
ADVERTENTIE
WINDJACKETS SWEATERS
Pilon was er nog, toen de jongens thuis kwamen.
„Wanneer komen jullie weer eens naar ons Kabouterdorp?", vroeg hij.
„Nou, we zullen graag weer eens gauw komen", zei Rick.
„Morgenmiddag hebben we vrij van school!", zei Bunkie.
Mooi, kom dan morgen, stelde Pilon voor.
De jongens knikten. Ze vonden het altijd prettig, bij Pilon en de andere Kabouters
in het bos op bezoek te gaan.
„Dat is waar ook.we hebben er 'n oud vriendje bij gekregen, Pilon!", zei Rick.
„O, ja?", zei Pilon. „Dat is aardig! Wie is het?"
„Hij heet Lumpo", vertelde Rick. „Hij is een negertje, en we hebben hem vroeger eens
leren kennen, vóórdat we hier kwamen wonen. Hij had 'n huisje op een eilandje, maar
daar kwamen de mensen, en toen moest hij er weg. Nu woont hij bij Juup en Plop!"
„Goed, breng hem dan mee, ik zal hem graag leren kennen", zei Pilon.
En daarom belde Pdck de vrienden Juup en Plop op om te zeggen, dat ze de volgende
dag met Lumpo naar de Kabouters wilden gaan.
Zondagavond omstreeks middernacht
kon pas een aanvang worden gemaakt met
de wedstrijden voor de Olympische titel
in de zwaargewichtklasse. Er waren 15
deelnemers, onder wie de Amerikanen Joe
Davis en Jim Bradford, en onze landgenoot
Bram Charité, die bij de Londense Spelen
in 1948 de bronzen médaille behaalde met
een totaal 412.5 kg. (127,5-125-160).
Charité, die al een paar dagen verkouden
was, begon bij het drukken zeer voorzich
tig. Hij haalde achtereenvolgens 110 en 115
kg. zonder veel moeite, wilde daarna 117.5
kg. proberen, bedacht zich echter en
wachtte tot de 120 kg. bereikt was. Dit
gewicht ging vlot tot borsthoogte, maar
Charité had geen macht om het te druk
ken. Hij maakte trouwens geenszins de
indruk in goede conditie te zijn. Zijn Ne
derlands record voor drukken, gemaakt in
1948, staat op 133 kg.
Even later deelde de secretaris van de
Nederlandse Krachtsportbond, T. van Deu-
tekom, mede dat Charité, die last had van
zijn ademhaling omdat zijn neus verstopt
was, besloten had van verdere deelneming
af te zien.
„Geen lucht"
Te oordelen naar zijn prestaties bij de
eerste oefening waren zijn kansen op een
eervol resultaat trouwens gering.
„Het ging helemaal niet", zei Charité in
de achtste plaats kon innemen. Op het
laatste kruisrak echter stuurde hij te ver
naar open water, waar meer golfslag was.
Het gevolg was dat De Jong uiteindelijk
als elfde door de finish ging.
Noorwegen werd eerste, gevolgd door
Engeland, Rusland, Denemarken en Ca
nada.
De Vries tiende
Bij de 5.5 meters bleek De Vries Lentsch
niet boven het gemiddelde uit te komen.
Hij startte als vijfde en behield deze plaats
geruime tijd. Hij kon zich echter niet hand
haven en tot slot kwam hij weer in de
middengroep terecht om ais tiende te ein
digen. Eerste werd Amerika na een ver
beten strijd met Noorwegen, welke strijd
tot op de finishlijn voortduurde, derde
werd Zuid-Afrika.
In de Drakenldas~e startte Van Duyl als
eerste om spoedig de stuurboordzijde van
het kruisrak op te zoeken. De bakboord-
groep trof het iets beter met de wind zodat
Van Duyl als vierde bij het eerste merk
teken kwam. Eerste was hier Argentinië,
tweede Zweden en derde Brazilië.
Van Duyl vijfde
Bij het laatste kruisrak naar de finish
zag Duitsland kans zich bij de koplopers
te voegen terwijl ook Noorwegen geducht
kwam opzetten. Na voortdurend in de
„vuile" wind gehouden te zijn door de Bra
ziliaan moest Van Duyl ook de Noor nog
voor laten -gaan in stuurboordpositie.
Een soortgelijke situatie als op de eerste
dag speelde zich af. De Noor probeerde het
schip van Van Duyl nog onder zijn zeilen
te houden bij een laatste wending, maar de
opzet gelukte niet, zodat onze landgenoot
de leipositie verkreeg. Nu moest de Noor
vluchten, achtervolgd door Van Duyl, die
kans zag met enkele meters voorsprong te
eindigen als vijfde achter Zweden, Argen
tinië, Duitsland en Brazilië.
Door deze uitslag werd Noorwegen in het
algemeen klassement van de eerste plaats
verdrongen en nog wel door Argentinië, dat
hiermede de Scandinavische suprematie
doorbroken heeft.
Maas vijfde
De startklasse bracht een prachtige ge
sloten start waarbij Bob Maas enigszins in
het gedrang kwam tussen drie andere
schepen. Hoewel in een moeilijke positie
wist Maas zich spoedig vrije wind te ver
schaffen, zodat hij zich bij de kopgroep
kon voegen, bestaande uit Amerika, Cuba,
Italië. Frankrijk, Nederland en de Ba-
hama's.
De strijd in deze kopgroep was zeer fel,
vooral tussen Amerika en Italië, welke bei
den ook in het algemeen klassement ver
vooraan staan.
Geen ogenblik lieten deze rivalen elkan
der los. Amerika kon Italië tenslotte achter
zich houden; derde werd Cuba, vierde
Frankrijk en vijfde Nederland.
De stand in de Starklasse is na Zondag
1. Amerika 6638 pnt; 2. Italië 6212 nnt; 3.
Portugal 4082 pnt; 7. Nederland 3128 nnt.
Drakenklasse: 1. Argentinië 4853 pnt; 2.
Zweden 4802 pnt; 3. Noorwegen 4799 pnt;
6. Nederland 3312 pnt.
5</2 meter klasse: 1. Noorwegen 4622 pnt;
2. Ver. Staten 4405 pnt; 3. Zweden 4248 pnt.
de kleedkamer, nadat hij de strijd had op
gegeven. „Ik kon geen lucht krijgen Het
wilde nu eenmaal niet lukken. Ik zou er
verder niets van terecht gebracht hebben.
Daarom trok ik mij terug, hoe ontzettend
vervelend ik het ook vond".
Op het congres van de Internationale
Voetbalfcderatie (FIFA) werd Jules Rimet
(Frankrijk) bjj acclamatie voor twee jaar tot
president gekozen.
Het was oorspronkelijk de bedoeling, dat
de bijna 80-jarige Fransman op dit congres
zou aftreden, maar na zijn ziekte is hij vol
ledig hersteld, waarin hij aanleiding heeft
gevonden om zich opnieuw herkiesbaar te
stellen. A. Drewry, Vice-president van de
FIFA, werd herbenoemd.
Een voorstel van Nederland om een com
missie te benoemen, die een definitie zal ont
werpen voor het begrip amateur en voor het
begrip professional werd aanvaard.
GOUDEN MéDAILLE VOOR SIGFRID
EDSTROM. Voor zijn verdiensten voor de
schermsport is de president van het Inter
nationaal Olympisch Comité, J. Sigfrid
Edstrom (Zweden) vereerd met een gouden
médaille en een oorkonde, die hem door
Jacques Coutrot, voorzitter van het Inter
nationaal Scherm Comité werden over
handigd.
Bijna tienduizend toeschouwers waren aan
wezig toen de boksers Connie Rux en Scha
gen voor het titelgevecht in Berlijn in de
ring kwamen. In tegenstelling tot Rux
maakte Schagen een nerveuze indruk die
volkomen verdween, toen de gong voor het
begin van de eerste ronde had geluid. De
Nederlandse kampioen counterde op de on
stuimige aanvallen van Rux en na vier ron
den nam Schagen het initiatief.
Hij bokste zeer moedig. Met linksen,
rechtsen en opstoten verzamelde onze land
genoot veel punten en na acht ronden stond
hij duidelijk op punten voor. Schagen toon
de een uitstekende techniek, toch hadden
de harde stoten van Rux óp het lichaam hun
uitwerking niet gemist. In de negende en
tiende ronde viel Rux sterk aan en Schagen
kon zich nog met moeite staande houden.
De Duitser dreef zijn tegenstander systema
tisch door de ring en in de elfde ronde ging
Schagen, op een linkse hoek voor negen
tellen neer, in de volgende ronde werd het
pleit beslecht, weer door een linkse hoek.
Schagen werd uitgeteld.
In zijn laatste partij van het internationaal
schaaktournooi in Zürich tegen de Zwitser
Staehelin forceerde onze landgenoot dr.
Euwe de stelling op de koningsvleugel, won
de partij cn bereikte daardoor nog juist de
gedeelde tweede en derde plaats met Cris-
toffel.
De uitslagen van de dertiende cn laatste
ronde luiden: StaehelinEuwe 01; Criso-
vanChristoffel 01; LundinBlau Vz14;
GrobLob 10; UdovicEhrat 14li; Sza-
bados—Canal 1414; Henneberger—Toran
0—1.
Hangpartijen: Ehrat—Crisovan VzIé; Blau
—Christoffel 1—0.
De eindstand luidt: 1 Lundin (Zweden)
10Ié pnt.; 2. en 3. Euwe (Nederland) en
Christoffel (Zwitserland) elk 9li pnt.; 4.
Blau (Zwitserland) 9 pnt.; 5. Canal (Peru)
8!é' pnt.; 6. Udovic (Joego Slavië) 8 pnt.; 7.
Toran (Spanje) 714 pnt..; 8. Grob (Zwitser
land) 7 pnt.: 9. Lob (Zwitserland) 514 pnt.;
10. Ehrat (Zwitserland) 414 pnt.; 11. en 12.
Staehelin (Zwitserland) en Szabados (Italië)
elk pnt.; 13. Crosvan (Zwitserland) 214
pnt.;'14. Henneberger (Zwitserland) 1 pnt.
De Jeugd-acht van de Koninklijke Roei
en Zeilvereniging „Het Spaarne", die ver
leden week Maandag naar Engeland is ver
trokken, heeft dit weckend in Staines haar
eerste wedstrijd geroeid. Voor de Staines
Regatta hadden in het nummer Junior-Eight
niet minder dan elf Engelse ploegen inge
schreven. „Het Spaarne" maakte het dozijn
vol.
Daar slechts met twee ploegen tegelijk kon
worden gestart wei-den Zaterdag drie voor
wedstrijden geroeid, terwijl Zondagochtend
de finale plaats vond, alle races over een
afstand van 1400 m.
Het Spaarne kwam als overwinnaar uit
de strijd.
Nu deze Jeugd-acht éénmaal de Juinor-
eight heeft gewonnen zal de ploeg op de
volgende wedstrijden die in Maidenhead en
Henley on Thames worden gehouden in het
hogere nummer Junior-Senior-Eight moeten
starten.
De succesvolle Spaarneploeg is als volgt
samengesteld: P. Floor (bg), J. M. J. Fray,
H. J. Knottenbelt, J. L. Bedeaux, H. Britzei,
W. R. H. v. Huystee, J. B. .Delfos, H. Fokke
(sl.), R. v. d. Berge (st.). Coach van de ploeg
is E. S. Bartels.
ADVERTENTIE
38)
Als een kind laat de grote, dikke Hans
Wiersma, Joke's man, zich door zijn
schoonvader behandelen. Hij ging door
een hel, van het ogenblik af, dat hij de
brief vond. Hij heeft niet de moeite geno
men om te telefoneren, maar is hals over
kop naar de trein gerend. Gedurende de
lange reis heeft hij steeds maar weer de
brief herlezen, net zo lang tot hij hem bij
na uit zijn hoofd kende.
Zo'n vent, stamelt hij. Als ik hem in
mijn handen krijgMaar dat ze het al
die tijd voor mij verborgen hield. Dat ze
het alleen droeg. Dat kan ik niet verkrop
pen.
Weer is het Inger Jörgsen, die ingrijpt.
Hier wordt een gevecht geleverd om het
geluk van twee mensen. De rest is bijzaak.
Zij deed het voor mij, Hans, en voor
jou. Natuurlijk is het niet helemaal goed
te praten. Als ze jou direct alles had ver
teld, was dit niet nodig geweest. Maar het
is nu eenmaal zo. Wij maken allemaal
fouten, en Joke is er zwaar voor gestraft.
Bedenk eens, wat ze heeft doorgemaakt
toen ze afscheid nam van jou en Ingertje,
van ons allen.
Daarom. Hans slaat zich met de hand
tegen het voorhoofd. Steeds ziet hij Joke's
mager, nerveus gezicht, de verbonden hand,
die avond, toen ze zo laat thuiskwam.
Ik kan mij zelf wel slaan, dat ik niets
heb gemerkt.
Nu put hij zich uit in zelfverwijt. Inger
Wisse laat hem praten. Dat lucht op, eerst
moet de spanning er uit. Later zal hij de
dingen anders gaan zien, en aanvaarden.
Dit hier is wel het zwaarste deel.
Het is een lange, moeilijke weg, die Hans
Wiersma moet gaan, die de hoofdonder
wijzer Wisse moet gaan. Maar de koele,
beheerste mevrouw Wisse, de vrouw zon
der hart, zoals onvriendelijke mensen haar
noemen, gaat voorop. Inger Jörgsen, die
eens over een met dauw bedekte weide
danste, sleept hen mee over die weg en
voert ze langs diepe afgronden naar een
lichtere wereld. Begrijpen en aanvaarden:
twee grote opgaven.
Voor haar liggen de zaken anders. Zij
heeft al zo veel moeten aanvaarden, waar
door uit de blonde, onstuimige Zweedse
een rustige, beheerste bewoonster van een
goede, degelijke provinciestad groeide.
Denk aan Ingertje, Hans, zegt ze.
Om hem af te leiden staat ze op en gaat
naar het bureau van haar man, waar de
foto's liggen. Evenals een avond te voren
het lijkt of er jaren tussen liggen
glanst Ingertjes ondeugende snuit in het
lamplicht.
Het breekt Hans' laatste verzet.
Heeft Machteld die.waar is ze?
onderbreekt hij zichzelf.
Machteld slaapt en Ingertje slaapt,
zegt zijn schoonmoeder.
Zij glimlacht even.
Machteld is een kleine haai, Hans,
maar zonder haar was Joke dood geweest.
Dood. Het woord is een verschrikking.
Hans is in de oorlogsjaren heel dicht bij
de dood geweest, maar dit hier is anders.
Het betreft niet hemzelf, maar Ingertjes
moeder. Het had onherroepelijk kunnen
zijn, maar nu, nu is er een opening, een
uitweg.
Opgelucht ziet Inger Wisse, dat zijn ge
zicht zich ontspant. Ze praat rustig door,
vertelt van Machtelds belevenissen in de
afgelopen nacht, van het bezoek van de
Amerikanen en Machteld's mogelijke ver
loving. Ja, hoe dat is afgelopen? Het af
scheid tussen die twee was wel heel koel,
die morgen.
Het komt allemaal wel goed, zegt ze
met haar rotsvast optimisme.
Het komt ook goed, dezelfde nacht reeds,
als Hans Wiersma aan het bed van zijn
vrouw zit. Als hij noodgedwongen door
Joke's ijlen nog eens de hele, martelende
geschiedenis beleeft. Telkens weer strijkt
hij over haar gloeiend hoofd, neemt haar
onrustige, zoekende handen in de zijne.
Hij heeft allang weer het leven met
haar aanvaard, al zal deze geschiedenis een
donkere herinnering blijven. Maar komt
niet in elk huwelijk een crisis voor?
Het komt wel goed, fluistert hij, als
Joke eindelijk, bewust, zijn naam zegt.
Natuurlijk komt het goed, voor hun bei
den en voor Ingertje, wier leventje nog als
een glanzend, onbeschreven blad voor haar
ligt.
HOOFDSTUK XIII
Trek niet zo'n somber gezicht, idioot,
zegt Murphay. Hij zit op een puntje van
Michels bureau en trommelt met zijn vin
gers op het telefoontoestel. Ben je nu nog
niet tevreden?
Murphay is in een opgewekte stemming.
Na de avontuurlijke nacht is hij met Michel
in volle vaart naar Amsterdam gereden,
om de millionnair op te halen. Dezelfde dag
nog ging hij de lange weg weer terug, met
Cardigan, om de diadeem te identificeren.
Vannacht heeft hij, voor het eerst, weer
eens zijn eigen bed gezien. Een bad, een
stevig ontbijt en Murphay is de vermoeie
nissen van drie dagen en twee nachten on
afgebroken in touw te zijn geweest al weer
te boven. Zijn werk in Holland is groten
deels afgelopen en over een paar weken,
als Mirjams papieren in orde zijn.
Fred Murphay vindt het leven best de
moeite waard. Wat achter je ligt, is voorbij.
Daar moet je niet langer bij stil staan. Mijn
hemel, dat die Michel niet wat vrolijker
kijkt.
Landerig hangt Michel Cripps in zijn
bureaustoel. Hij heeft nog helemaal geen
vrede met het leven, op het ogenblik min
der dan ooit.
Nadat Fred hem in Amsterdam heeft af
gezet, is hij gaan ploeteren op de reportage.
Een romantisch, sensationeel verhaal. De
hoofdredacteur van het grote, Amerikaan
se dagbladconcern mocht dan zijn handen
in elkaar wrijven, toen hij het resultaat
zag, voor Michel is het allesbehalve een
pretje geweest.
Het verhaal heeft hij de vorige nacht
laten seinen met de mededeling, dat de
foto's per vliegtuig zullen volgen. Juist die
foto's hebben hem hoofdbrekens gekost.
Om Machteld.
Ze is weer gewoon aan het werk gegaan,
staat in de donkere kamer, alsof er niets
is gebeurd. Via Mirjam en Zomers heeft hij
de foto's gekregen, zelfs foto's van Joke,
zij het dan, dat haar ouders na enig aar
zelen toestemming gaven, ze te publiceren.
Maar het moest, om de reportage volledig
te maken. Machteld zelf heeft hij na die
gedenkwaardige nacht niet weer gezien.
Michel kijkt naar zijn vriend, die zo zor
geloos op het puntje van zijn bureau zit.
Benijdenswaardige kerel. Doet met Ameri
kaanse voortvarendheid zijn zaken af.
Werken, vechten, slapeloze nachten en.
een verloving. Alles zo eenvoudig, als be
stonden er geen problemen. Hij vergeet,
dat hij zelf buiten alles, zelf de problemen
schept.
Nou, vraagt Fred, een dikke rookwolk
uitblazend.
Hoe zit het, ouwe dwaas? Wat zei je
baas wel van dit geweldige nieuws?
Zwijgend overhandigt Michel hem het
telegram, dat hij die morgen ontving:
„Prachtig, zend nog meer foto's."
Freds gezicht is een en al grijns.
En wat doe je nu?
Michel haalt wrevelig zijn schouders op.
Ja, wat doe je. Moeten foto's komen van
Cardigan natuurlijk, met een interview. En
foto's van de diadeem en als het helemaal
goed is, foto's van de bruid.
Wel, doe het dan.
Fred heeft binnenpret. Hij heeft allang
met Cardigan afgesproken, dat er nog en
kele foto's gemaakt zullen worden. En Car
digan, uiterst tevreden over dit snelle ver
loop, is zeldzaam meegaand.
Hij heeft er zelfs in toegestemd bij Zo
mers te komen met zijn Zweedse bruid.
Maar dat hoeft Michel nog niet te weten.
Die stugge knaap moet zelf maar eerst
eens de hand aan de ploeg slaan. Hij durft
natuurlijk niet. Om Machteld.
Heb je ooit zo'n suffert gezien. Dat levert
zijn krant een primeur als er sinds de oor
log nog niet is geweest en hangt als een
voddenzak in een stoel.
Murphay snapt duvels goed, wat er
aan de hand is. Michael geneert zich
dood voor Machteld. Net goed. Moet hij
maar niet zo gauw op zijn teentjes getrapt
zijn. Hij, Fred, wil hem met alle plezier een
handje helpen, maar hij kan hem toch niet
als een kleine jongen aan een handje naar
de overkant brengen?
Slot volgt.
