Duitse energie bouwde
magnifieke trawlers
OLD CLOTHES NEW
f
Oeeh.
DRY CLEANING ONLY
Binnen één dag gereed
Agenda voor
Velsen
Kennemer \l Lantaarn
iimó va
TAXI NODIG?
Fins koopvaardijschip
te water gelaten
Havenberichten
Kankerbestrijding ook
Velsens zaak
Gewaardeerd Hoogoven
werker gehuldigd
7
REVUE VAN DE ZUIDZIJ
Schepen van formaat, die ondanks alles bewondering verdienen
BEL 5000
De heer J. Groot vierde zijn
25-jarig jubileum
Engelse gasten namen
afscheid
Beverwijk
'ZATERDAG 23 AUGUSTUS 1952
De „Wiesbaden" (N.C. 261), die hierbij is afgebeeld, is sedert 1930 het eigendom van
de grote Duitse trawlerrederij „Nordsee", waarvan de meeste schepen naar Duitse
steden vernoemd zijn. Wat dat betreft zegt de naam weinig, maar daarvoor heette
het schip „Ewald Adolf Kühling" en die naam herinnert ons aan een grote Duitse
trawlerrederij (voluit Hochseefischerei Julius Wieting A.G.), eertijds gevestigd in
Nordenham, die in Mei 1930 door de grotere „Nordsee" werd opgeslokt. De rederij
Wieting dateert van het einde der vorige eeuw, de trawler was nog maar net als
scheepstype in gebruik genomen. Om en nabij de eeuwwisseling had de werf Tecklen-
borg in Geestemunde een goede klant aan mijnheer Wieting.
Er werden tien trawlers besteld. De eer
ste was van 1893, heette Nereus BX. 75. was
133 ton groot en 32,15 meter lang.De laat
ste, althans van dit bouwprogramma werd
in 1904 afgeleverd, een schip van 218 ton,
dat naar de naam Burhave BX. 85 luister
de. In 1912 telde de rederij Wieting 12
stoomtrawlers en daarna schafte men zich
nog enkele schepen aan, niet alleen nieuw
bouw. maar ook door aankoop van andere
rederijen.
Zeven naar de kelder
Uiteraard gingen de jaren van de eerste
wereldoorlog de Duitse rederij niet onop
gemerkt voorbij. Zeven trawlers gingen
verloren, waarvan slechts een gedeelte
werd vervangen en dat waren nog oude
schepen. Toch was men er op uit de vloot
te vernieuwen en in 1925 kon hiertoe wor
den overgegaan. Er kwam een heel nieuw
bouwprogramma en was het eerst de werf
Tecklenborg die met de opdrachten werd
vereerd: in dat jaar viel de Schiffwerft
Henry Koch A. G. in Lubeck in de gunst.
Begonnen werd in 1925 en vijf jaar later
was de Wieting-rederij verrijkt met 15
nieuwe schepen. De vroegere namen kwa
men niet meer in het stuk voor. Op vijf
schepen na eindigden alle namen op
Kühling, een grote familie, die nauw met
de Fa. Wieting verbonden was. De eerste
was de Adolf Kühling, (PG. 463), een
schip van 268 bruto reg. ton en bijna 41
meter lang met een voor die tijd al krach
tige machine, namelijk 700 ipk. In hetzelfde
jaar werd het zusterschip Lübeck (PG. 464)
in dienst gesteld. Vervolgens verscheen een
serie van zes trawlers, die wat royaler van
opzet waren. De Ernst Kühling (PG. 472)
opende de rij in 1927 en in 1929 was deze
serie voltooid met de Karl Kühling (PG.
475). Dit waren stuk voor stuk schepen
van groot formaat. Bruto inhoud 371 ton
en ruim 46 meter lang met een machine
vermogen van 900 ipk. Deze hoge capaci
teit steekt sterk af bij de Britse trawlers
uit die jaren, want die waren niet sterker
dan 600 a 700 ipk.
Verlengen
Als bijzonderheid van deze zes Duitse
trawlers kan nog vermeld worden, dat zij
in 19361937 elk ruim 4 meter werden
verlengd, waardoor de tonnenmaat steeg
tot 416 ton en zij tot de grootste van de
Duitse trawlervloot gerekend werden. Ver
der kwamen in 1929 nog vier trawlers ge
reed, elk niet groter dan 300 ton, uitgerust
met machines van 750 ipk. Daarna kwa
men er in 1930 nog drie bij, waaronder de
Ewald Adolf Kühling, de latere Wiesbaden;
een en ander viel samen met het over
gaan van de Rederij Wieting naar de Mij.
Nordsee.
De Wiesbaden meet 325 bruto reg. ton,
heeft een lengte van 40,84. breedte 7,39 en
holte van 3,69 m. en is uitgerust met een
machine van 575 ipk.
Tien van de vijftien trawlers van de
oorspronkelijke rederij Wieting ondergin
gen naamsverandering toen de Norsee de
boten overnam en vlak voor de tweede we
reldoorlog waren zij bijeen gebleven, maar
daarna hadden de oorlogsjaren hun sporen
ook dik achtergelaten. Negen trawlers had
den de oorlog niet overleefd zodat er slechts
zes hun oude taak. de visserij, weer konden
hervatten. De namen Lübeck (BX. 336),
Konsul Dubbers (BX. 338), Bremen (BX.
339). Mainz BX 340, Stuttgart (BX. 341)
en Wiesbaden (N.C. 261) bewaren thans
nog iets van de vroegere rederij Wieting en
van de Scheepswerf Koch, daar deze werf
zich later niet meer met de bouw van traw-.-
Iers heeft bezig gehouden.
Grote animo voor snelheidstournooi
In totaal zullen 21 kwartetten, samen
gesteld uit ambtenaren van bedrijven,
diensten en leden van verenigingen, deel
nemen aan het snelheidstournooi dat D.
C. IJ. uitschreef. De inschrijving blijft
echter nog open tot Dinsdagavond 19 uur,
zodat het niet uitgesloten is, dat er meer
deelnemers zullen worden geboekt. De
plaats van aanmelding is café Flora aan
de Zeeweg in IJmuiden-Oost.
Vroegertje. De „Tzonne" welke on
verwacht Vrijdagmorgen binnenkwam om
te lossen boekte voor zijn 1500 kisten ha
ring het voortreffelijke eindresultaat van
f 18.270. En dat bovendien voor een kort
weekreisje! De Zeelandia bracht het tot
f 10.900 na een 10-daagse reis. De loggers
deden het door hun tamelijk geringe aan
voer niet zo best. Twee uitblinkers waren
de haringloggers IJm. 283 en KW. 129, die
respectievelijk nog f4540 en f4470 besom-
den, hun pekelharingresultaten niet eens
meegerekend.
ARIE VAN DER VEER
(Nadruk verboden)
ADVERTENTIE
Op de werf van de N.V. C. van der Gies-
sen en Zonen's scheepswerven in Krimpen
aan de IJssel is te water gelaten het in
aanbouw zijnde motorschip Wiinkinki. De
laatste beletselen werden weggenomen
door mevrouw Antti Wihuri, echtgenote
van de directeur der Suomen Tankkilaiva
Oy te Helsinki, voor welke rederij het schip
bestemd is. De Wiikinki is tussen de lood
lijnen lang 490 voet, breed op spanten 65
voet en hol tot bovendek 35 voet.
Het draagvermogen is ongeveer 14.500
ton. Als voortstuwingsmachine wordt ge
bezigd een 9-cylinder enkelwerkende twee-
tact motor, die het geladen schip op de
proeftocht een snelheid zal geven van on
geveer 14'/2 knoop.
De Wiikinki, die het grootste Finse koop
vaardijschip zal zijn, zal omstreeks het
einde van dit jaar worden opgeleverd.
Vrijdag 22 Augustus kwamen de haven van
IJmuiden binnen: Ardetta van Rotterdam.
Cycloop van Londen. Cordilla van Rotter
dam. Verna H. van Hamina. Dina van Lon
den. Bergliot van Hamburg. Johannes van
Fowey. Bellatrix van Wasa. Bratton van Le
Havre. Orion van Leningrad. Areton van
Vestanvik. Arundo van Montreal. Mentor v.
Gibraltar. Rönskar van Londen.
Vertrokken zijn: Maas van Rotterdam
Patria naar Rotterdam. Inge naar Norre-
sundet. Rollom naar Rotterdam. Kongsö n.
Brake. Elisabeth Arlct naar Borgholm. Kam
pen naar Wismar. Sixten naar Slite. Jelö
naar Oslo. Ardetta naar Manchester. Danae
naar Rotterdam. Stad Breda naar New Or
leans. Heinrich Arends n. Aalborg. Westropa
naar Rotterdam.
Nogmaals wordt de aandacht van Vel
sens inwoners gevestigd op de collecte,
die Zaterdag 30 Augustus in het Zuidelijk
deel van de gemeente ten bate van het
.Koningin Wilhelminafonds" ter bestrij
ding van de gevreesde volksziekte: kan
ker wordt gehouden. In Velsen-Noord
wordt één dag vroeger, dus op Vrijdag 29
Augustus, met de collectebus gerammeld.
Ledenwerf-actie heeft succes
De ledenwerf-actie in Velsen-dorp en
Velserbeek, heeft een gunstig resultaat
opgeleverd, maar Santpoort-station spant
nochtans de kroon. Daar werden spontaan
98 leden en 89 contribuanten geboekt. Zo
men weet wordt men lid voor een mini
mumbedrag van f 2.50 en contribuant
voor minimum f 1 per jaar.
Kankerbestrijding: noodzaak
Naast tuberculose mag zeker kanker
een der ergste volksziekten worden ge
noemd. En hoewel op medisch gebied
flinke vorderingen worden gemaakt in de
bestrijding van deze ernstige kwaal, heeft
men nog steeds niet de resultaten be
reikt die voorkoming en genezing ten
volle garanderen. Onderzoek en verple
ging van patiënten kosten schatten en
waar bij ieder mens de mogelijkheid be
slaat aangetast te worden, is het een dure
plicht mede dit kwaad te helpen bestrij
den. Het meest gebaat is de vereniging,
die destijds door Koningin Wilhelmina
werd opgericht, bij leden en contribuan
ten. Waar echter de financiën dit niet toe
laten is een klein offer in de collectebus
even welkom. Als ieder zich van zijn
plicht in deze maar bewust is!
BURGERLIJKE STAND
GEBOREN: P. HarmsenBrachter, d., J.
P. Coenstraat 35, IJmuiden; C. Broek—van
der Stelt, z., Bestevaerstraat 5, IJmuiden-O.;
A. H. M. MastelingStumpel, d., Bloemen-
daaisestraatweg 7, Santpoort; F. H. van
KaamBerends, z., Kanaalstraat 1, IJmui
den: M. K. HoekHeida, d., Snelliusstraat
79, IJmuiden; M. E. M. BartBoerlage, d.,
Beekvlietstraat 4, Santpoort; G. M. Huttinga
van de Wint, d., Kanaalstraat 150 rd,
IJmuiden; I. LangbroekMenger, d., Plan-
ciusstraat 48, IJmuiden-O.; J. Voogt—van
Driel. z., Kennemerlaan 72, IJmuiden; S. ten
Boschvan der Veldt, z.. Uitendaalstraat
45, Santpoort; G. SmitsBoekholt, z„ aan
boord Kraan IV, Haringhaven, IJmuiden; J.
A. Zonneveldvan Deudekom, d., de Lumeij-
straat 36. IJmuiden-O.
OVERLEDEN: W. van Dok, 65 j., echt
genote van N. Sluimer, de Roemerstraat 10.
IJmuiden; P. Hoogerwerf, 72 j.. echtgenoot
van T. van der Does. IJmuiderstraatweg 76,
IJmuiden-O.; J. C. Vink, 66 j., echtgenote
van W. D. Baggerman, Zeeweg 186, IJmui-
den-O.; T. Wijnbelt. 38 j., echtgenoot van L.
A. W. van Straten, Kanaalstraat 254,
IJmuiden.
ONDERTROUWD: A. Prins. Kennemerlaan
152, IJmuiden en G. Prins. Koningin Wilhel-
minakade 61, IJmuiden, toek. adres: Kenne
merlaan 152, IJmuiden; L. van Veelen,
Ahornstraat 4, IJmuiden-O. en N. Wijker,
Fultonstraat 19, IJmuiden; N. F. Stor, J.
Bouwmeesterstraat 22, Zaandam en A. C.
Droogh. Buitenhuizeruitweg 8. Velsen. toek.
adres: J. Bouwmeesterstraat 22, Zaandam;
P. D. Groot. M. K. Hofstedestraat 19. IJmui
den en K. Raggers, M. K. Hofstedestraat 19,
IJmuiden; D. Meijer, Warmenhovenstraat 82,
IJmuiden en M. van der Laan, Platanen-
straat 18, IJmuiden-O., toek. adres: Plata-
nenstraat 18, IJmuiden-O.
GEHUWD: H. H. van Zuylen en G. Dukel,
Meidoornstraat 11, IJmuiden-O.; C. Kops en
A. G. M. van der Pol; J. Eerland en C. G.
Groot, Oosterduinplein 86, IJmuiden-O.; J.
H. van der Linde en M. Bos; J. A. Segboer en
N. Struijs, Velserduinweg 6, IJmuiden-O.; P.
VerhulstJ. van Monsjou, Vinkenbaan 15,
Wederom was het schaftlokaal van de
afdeling Hoogovens der K.N.H.S. het to
neel van een zilveren jubileumviering:
ditmaal was het de heer J. Groot, die
temidden van vrienden, collega's en fa
milieleden, het feit herdacht, dat hij 25
jaren in dienst van de maatschappij is.
De voorzitter van de directie, ir. A. H.
Ingen Housz, bracht de dank en de feli
citaties der directie over, waarbij de ge
bruikelijke jubileumenveloppe werd over
handigd.
De wnd. chef der Centrale, de heer J.
W. v. d. Burg, die in de eerste plaats na
mens hun chef, de heer J. H. Kruyer
die niet aanwezig kon zijn sprak,
bracht diens gelukwensen over, welke
vergezeld waren van een prachtig bloem
stuk voor mevrouw Groot, die ook door
de andere sprekers in hun toespraken
werd betrokken. Hij roemde vervolgens
dc- jubilaris als een humaan mens en een
betrouwbaar werker. Ir. F. W. E. Spies,
bedrijfsdirecteur, sprak de gelukwensen
van de bedrijfsdirectie uit, welke geluk
wensen gecompleteerd werden met het
vererend getuigschrift en het gedenkbord
der maatschappij.
Namens het jubileumcomité der afde
ling Centrale reciteerde de heer R. Bije-
nian een feestgedicht, dat hij aanvulde
met eigen (hartelijke) woorden. Een
fraaie cocosmat was het geschenk, dat hij
de jubilaris en diens echtgenote aanbood.
Nadat ook de heer L. de Vries als col
lega een warm woord aan de jubilaris
had gewijd, sprak de heer Lacourte, me
dewerker van een der op het terrein
werkzaam zijnde firma's, die eveneens de
heer Groot dankte voor de prettige sa
menwerking en namens zijn collega's fe
licitaties overbracht.
„Ik ben blij, dat wij dit jubileum kun
nen vieren", zo ving ir. S. Strikwerda,
chef van de Mechanische Dienst, zijn
feestrede aan, „en ik ben dubbel blij, dat
ik een diergenen ben, die u bij deze ge
legenheid kan toespreken". De heer
Strikwerda gaf een terugblik op de loop
baan van de heer Groot en merkte op,
dat het zo verheugend was, nimmer on
prettige dingen omtrent de jubilaris te
horen. Het magazijn is een voorbeeld
voor anderen en spreker was erkentelijk
voor de heer Groot's wijze van werken
en omgang met de mensen.
Alvorens bij de afdeling Centrale te
komen, werkte de heer Groot bij de
Centrale Werkplaats en dat ook hij daar
niet vergeten was, bleek uit de vriende
lijke woorden van de heer N. Prent, die
namens de afdeling de gelukwensen en
een geschenk overbracht.
ADVERTENTIE
Zaterdag 23 Augustus
Thalia, 19 en 21,15 uur: „Let's dance".
Rex, 20 uur: „Meiijntje Gijzen's jeugd".
Zondag 24 Augustus
Thalia, 15 uur: „De dodenrit in het spook-
gebergte"; 19 en 21.15 uur: Zie Zaterdag.
Rex: 15 en 20 uur: zie Zaterdag.
Maandag 25 Augustus
Raadhuis: van 10 tot 12 uur: speekuur bur
gemeester.
Thalia, 20 uur: „De dodenrit in het spook-
gebergte".
Rex, 20 uur: „Merijntje Gijzen.s jeugd".
Hier vallen!
Aan de linkeroever van de
Zeeweg prijkt een levensgroot
bord met: „Bromfietsen-ver
huur VAL-station" er in zwar
te letters opgepenseeld.
Deze vooruitstrevende Velsen-
se service mag voorwaar
voortreffelijk worden ge
noemd.
Schurk
Een meneer uit de Kenne
merlaan kan maar niet sla
pen, omdat een andere me
neer op een fiets hem tot
schurk heeft benoemd. Want
hij voelt zich een redelijk fat
soenlijk staatsburger en weet
niet eens, hoe een échte
schurk er uitziet.
De meneer op de fiets betitel
de hem echter aldus, toen de
andere meneer zijn autootje
netjes ter rechter zijde in de
Kennemerlaan parkeerde. Dit
was de fietser niet welgeval
lig.
„Je moet het fietspad vrij la
ten", zei hij gramstorig, „en
je bent een schurk".
Dat laatste is vermoedelijk
even weinig waar als het eer
ste, want IJmuiden heeft, net
zo min schurken als de Ken
nemerlaan een fietspad. Zo
dat dit ook niet vrij te laten
is en de meneer deswege geen
schurk geheten hoeft te wor
den. Waar de mensen zich al
niet over opwinden, met Ko
rea en de kabinetscrisis naast
hun bed
Glijbaantje
De voogden van het Velsen-
se station zijn elke.dag tegen
het middaguur het moment
der opperste wanhoop zeer na
bij: zodra de Nijverheidsschool
leegloopt, loopt de stations
tunnel vol gedruis en bezige
knapen, die zich onder meer
vermaken met het rusteloos
afglijden van de leuning van
perron naar tunnel. De flar
den hangen er soms bij.
Vooral de goede kaartjes
knippers in het hokje bo
venaan de trap weten zo lang
zamerhand niet goed meer,
waar zij aan toe zijn, want de
jongelui rossen geruime tijd in
hun omgeving rond en beje
genen hen en de passanten
met opmerkingen, welke soms
wel eens lichtelijk de spuiga
ten uitlopen.
Zij hopen nu maar op het
moment, dat de Huishoud
school klaar is aan de Troel
stra weg
Kringloop
Het moet talloze Velsenaren
hebben bevreemd, dat er in
hun tuintjes plotseling en zon
der voor hen aanwijsbare oor
zaak tomaten gingen groeien.
Ze hadden ze toch echt niet
gezaaid, gepoot of gestekt.
Die tomaten tierden welig
her en der in de gemeente:
zelfs in Velserbeek schoten
spontaan hele tomatenplan-
tages op en de geleerden za
ten aanvankelijk met de
vingers in het schaarse hear
over de herkomst van deze
mysterieuze aanplant.
Maar nu zijn ze er toch uit,
die geleerden.
Diverse tuintjes en ook Vel
serbeek worden bij tijd en
wijle besprenkeld met het
rioolslib, dat gewonnen wordt
naast de zuiveringsinstallatie
aan de weg naar Amsterdam
en deze puure mest blijkt heie
geslach'en nieuwe tomaten te
herbergen.
Pont-onlustjes
Ach ja en zo is er meer na
righeid op de wereld, die er
niet had hoeven ziin, als we
allemaal een beetje redelijk
bleven.
Die Velserpont, dat is één grote
narigheid.
Vooral nu de zomerse storm
loop in alle hevigheid ontbrand
is en Drenten, Friezen en Lim
burgers in gesloten gelederen
met hun vchikclen oprukken
naar het smalle pontklepie,
allemaal volgens het motto, dat
reeds Abel het onderspit deed
delven: „Ikke, ikke, ikke en
de rest kan stikke."
Zodra de toeziende politie
agenten hun uniformjas met
sen behooglijke zucht hebben
uitgetrokken, gaat dat kleine
stukje oer-instinct losbreken.
Vier auto's uit vier provincies
staan op een goed moment op
het plein. De pont is leeg en
noodt vriendelijk tot verder
komen. Vier motoren brullen
en als er dan geen rustige
pontknechtenhand wordt op
gestoken, knettert die vier
schaar zichzelf tot oud-roest
en gecompliceerde beenbreu
ken.
Zodra evenwel de witte pet
van de agent opduikt, staan ze
poeslief in het rijtje om een
zuurtje te vragen.
Tegen David
Of er staat een levensgrote
vrachtauto op het punt de pont
te verlaten. De motor slaat af
en de zware kast sukkelt een
halve meter achteruit, boven
op een haast onzichtbaar wa
gentje er achter, dat hard „au"
roept en uit zijn neusje gaat
bloeden.
Er klimt direct een geschrok
ken meneertje uit het gedeuk-
le voituurke, dat beleefd
vraagt, of de heren niks ge
merkt hebben en hoe het nou
moet met die déuk in zijn lief-
glimmend automobieltje.
„Me hebbe d'r niks mee te
make, wattofter achter ons ge
beurt" roepen vier grote man
nen uit de vrachtauto „en bo
vendien ben je d'r zélf opge-
knotst.
Het mannetje heeft droevig
het dekseltje van zijn autootje
dicht gedaan en is een beetje
verdrietig verder gereden.
Wat zou hij moeten zeggen bij
de kantonrechter met vier zul
ke heel erg grote mannen als
tegenpartij, die natuurlijk met
dikke wijsvingers naar hem
gaan staan betogen
In de berm
Het mannetje heeft vermoede
lijk het verhaal niet gehoord,
dat over Buitenhuizen wordt
verteld en dat hem misschien
weer een beetje verzoent met
het vrachtwagengilde.
Daar moet op een nacht een
gering vierwielig motorvoer
tuig geprobeerd hebben, drie
zeer omvangrijke tientonners
de loef af te steken, door niet
op zijn beurt te wachten maar
een gaatje om door te glippen
te gebruiken. Toen zijn uit die
zware vrachtwagens zevenen
twintig *zware mannen geste
gen en die hebben het vierwie
lig motorvoertuig bij de beide
bumpers gevat, om het daarna
rustig in de berm te deponeren
bij het bordje: „Hier wachten".
Een hunner zei somber: „Eerst
grote mensen, jongetje."
Zeventig jaar
Het is moeilijk om ook eens
wat te verklappen over iemand
die tot de vertrouwde eigen
kring van de krant behoort,
zoals „Visser van de IJmui-
der Courant" uit Santpoort,
maar het zal er toch van moe
ten komen, al schudt het
slachtoffer ook nog zo beslist
met het hoofd, dat het onzin
is, om over hem iets te vertel
len. Visser, de Santpoortse
Visser, zet Dinsdag twee Sep
tember het zevende kruisje in
het levensboek, dat voor hem
al zo menig kruisje bevat. Op
zichzelf niet zoveel bijzon
ders, maar als je daarvan
haast een kwart eeuw ijverig
hebt meegedraaid in de roe
zige tredmolen van een krant,
dan gaat het wél op een
prestatie lijken. Want het is
voorwaar geen bezadigde
kwart eeuw geweest, die Vis
ser achter zich heeft. Hem was
nooit iets te veel, hem was
nimmer iets te druk of te ver
en als ze tegen hem durfden
zeggen, dat hij er nu maar
eens mee moest ophouden,
omdat de leeftijd zo langza
merhand een woordje mee
ging praten, lachte Visser zul
ke pessimisten vierkant uit
met de verklaring, dat een
mens net zo jong is, als hij
zich maar wil voelen. Wat een
heel erg afgezaagd, maar ook
een heel erg wijs woord ge
noemd mag worden.
En daarom is het goed, dat
leze bescheiden mens-achter-
de-schermen ook eens een
keertje naar voren treedt om
hier namens vele vrienden de
dank voor zijn trouw en nim
mer aflatende ijver te ontvan
gen. Proficiatvele jaren
nog na dit!
LAMPENIER.
Vier Zwitserse grotonderzoekers zijn nog steeds in de diejre grotten van lioell-Loch
in het Zwitserse Muotathal van de buitenwereld afgesloten doordat zich, tengevolge
van zware regenval een meer gevormd heeft aan de ingang van de grotten. De
reddingspogingen worden tengevolge van de hevige regenval ten zeerste bemoeilijkt.
Hier zien we een van de reddingsploegen aan het werk aan de ingang van de grot.
Let's Dance (Thalia). Al wie in de
loop van de tijd films heeft gezien, waarin
een zekere Fred Astaire en een Betty
Hutton hun benen van de planken lieten
komen, en daarvan niet al te zeer is ge
schrokken van de schetterende uitbundig
heid en het rappe tempo, raden wij aan dit
weekeinde eens een kijkje te gaan nemen
in Thalia. Betty en Fred doen hun tien
tallen even lichtvoetige collega's in deze
film een aanvaardbai'e suggestie: „Let's
dance!"
Zulks wordt op 2595 meter celluloid ge
realiseerd. In alle denkbare techni-couleu-
ren wordt het luchtige verhaaltje verteld
van een danspaar, waarvan de vrouwelijke
helft een zoontje heeft.
Alles draait eigenlijk om dat kind en de
liefde voor het toneel van diens moeder,
die uiteindelijk toch maar de verstandigste
keus maakt in de vorm van een gelukkig
huwelijk. Een showfilm van het betere
genre met een verhaaltje voor de vaak.
De dodenrit in het spookgebergte
(Thalia). Errol Flynn, de tactische
athleet in de liefde en het gevecht zoals hij
wel eens genoemd is, ziet men in de cre
atie van een onverschrokken kapitein in
het Zuidelijke Amerikaanse leger, waarvan
een patrouille naar Californië wordt ge
stuurd om voorbereidingen te treffen voor
een beslissende slag tussen de Noordelijken
Fred Astaire fungeert in de film „Let's
Dance" als partner van de bekende Betty
(Annie get your gun) Hutton. In deze rol
prent worden de romantische perikelen
behandeld van een beroemd danspaar.
ADVERTENTIE
De Engelse gasten van de Oud-Katho
lieke jeugdvereniging „D.G.S.", die van
morgen vroeg weer naar Brighton zijn
teruggekeerd via Rotterdam en Ostende,
hebben na een bezoek van een week Vrij
dagavond tijdens een internationale bij
eenkomst in het Oud-Katholiek vereni
gingsgebouw afscheid genomen van de
vele vrienden en hun pleegouders.
Wegens een jarige in de kring van de
gasten was er, na een kort openings
woord van de D.G.S.-voorzitter aanvan
kelijk een vrolijke stemming, doch de
ernst keerde terug nadat de heer J. Vis
ser het officiële afscheid had ingeluid
met de mededeling, dat pastoor C. F.
Nieuwenhuvzcn zich wegens ambtsbezig
heden liet verontschuldigen. De heer
Visser herinnerde aan het eerste contact
tussen de Anglicaanse- en de Oud-Katho
lieke kerk, dat is uitgegroeid tot de te
genwoordige jeugduitwisseling, welke de
band tussen beide kerken verstevigt.
In zijn afscheidstoespraak merkte de
heer W. Winkel, voorzitter van D.G.S. op,
dat de gasten slechts een week in IJmui
den hebben doorgebracht, maar dat deze
week voldoende is geweest om wederzijds
vele en goede vrienden te maken, wat
toch eigenlijk in het -aam van het con
tact tussen de beide kerken de achter
grond van dit bezoek is geweest.
De heer Winkel hoopte, dat de vele in
drukken, welke de Engelse gasten hebben
opgedaan, prettige herinneringen zullen
blijven. Hij dankte vooral de pleegouders
en allen, die er toe hebben bijgedragen,
de ontvangst van de gasten mogelijk te
maken en hen met vriendelijkheid en
goede zorgen te omringen. In zijn ant
woord kon Reverend D. Carpenter niets
dan lof hebben voor de zeer grote gast
vrijheid die de gasten het gevoel gaf
„thuis" te zijn.
Dit kan niet anders dan het gelegde
contact verstevigen en de Reverend hoop
te dan ook het volgend jaar met dezelfde
liefde en toewijding vele IJmuidense
vrienden in de „Brighton Moulscoumbe"
le mogen ontvangen.
Nadat Reverend Carpenter zijn af
scheidswoord had besloten met gebed en
het geven van de zegen, zongen de aan
wezigen de beide volksliederen.
en Zuidelijken. Intriges, verbitterde ge
wapende ontmoetingen en een romance
tussen twee gevechten door zijn de elemen
ten, die de nodige spanning moeten garan
deren. Meer dan dat overigens ook niet,
hetgeen van Let merendeel der tientallen
in het verleden verschenen Westerns gezegd
kan worden. Toch is zo'n prentenboek
aardig.
„Merijntje Gijzen's jeugd" (Rex) In
het eerste deel van het weekprogramma in
Rex wordt een van die oude, maar nog
steeds aantrekkelijke Nederlandse films
gepresenteerd. Al wie iets van A. M. de
Jong's voortreffelijke oeuvre heeft gelezen,
kent de subtiele beelden, welke deze schrij
ver wist op te roepen in zijn beschrijving
van de diep-menselijke tragedie rond het
simpele leventjes van het godvruchtige
Brabantse knaapje Merijntje Gijzen. Hoe
wel de film niet de hoogte heeft kunnen
halen van het boek, proeft men de in alle
eenvoud opgediende charme in de verschil
lende scènes. Tal van bekende acteurs en
actrices werkten aan de film mede, zoals
Aaf Bouber, Matthieu van Eysden, Coba
Kinsbergen, Mimi Boesnach en Jeanne
Verstraete.
Black Angel. In het tweede deel van
het weekprogramma wordt in Rex een
Universal International gepresenteerd, die
de geschiedenis behandelt van de „zwarte
engel", een trieste dronkaard, die zijn
vrouw in een sombere bui vermoordt. Na
zijn roes verdwijnt zijn kwaadaardigheid
en zoekt hij met grote ijver en engelachtig
geduld de moordenaar. Zijn pogingen schij
nen vergeefs te zijn, tot hij weer over de
fles struikelt, die ditkeer zowaar verhelde
rend werkt. Een nogal ongebruikelijk
thema, dat toch zodanig is uitgesponnen,
dat het een zeer boeiend geheel is ge
worden.
Dan Duryea en June Vincent doen hun
best, evenals de vertolker van „sinistere"
rollen Peter Lorre, die ongetwijfeld het
hoogste cijfer verdient van het trio, want
wat deze lugubere figuur uit zijn rol haalt,
is meermalen van een voortreffelijke
hoogte.
„Noodlot in de Woestijn" (tot en met
Maandag in het W. B.-theater). Deze
film speelt zich af in een romantische tijd,
toen de postkoets nog het enige communi
catiemiddel was, in een land, waar iedere
man een schietijzer bij zich draagt. Vier
beruchte moordenaars zijn uit de gevange
nis gevlucht en zwerven rond in het gebied,
waar postkoetsen met goudladingen moeten
passeren. Uit veiligheidsoverwegingen
wordt een aardig meisje, dat met de post
koets op doorreis is, op de post waar de
paarden verwisseld moeten worden, vast
gehouden. De post wordt prompt door de
bandieten overvallen en het gaat er slecht
uitzien voor het meisje en de koetsier, die
de post bewoont. De rovers raken echter
met elkaar slaags om het lieve kind. Door
ingrijpen van de koetsier keren de kansen
echter ten goede en de bandieten worden
met veel gepaf verjaagd. Bijna ten over
vloede, zij nog vermeld, dat de koetsier en
het meisje het noodlot in de woestijn be
ëindigen met een huwelijk.
Deze rolprent, waarin Susan Hayward en
Tyrone Power de hoofdrollen vertolken,
doet wat jongens-boekerig, waar het span
ningselement zeker niet ontbreekt.
Zondagmiddag draait in W. B. „Het teken
van Zorro", een film, waarin de bekende
geheimzinnige figuur strijdt tegen onrecht
en wetteloosheid.
„Tarzan, de aapmens". (Luxor-Theater)
Dat de goeie oude Tarzan nog steeds
belangstelling trekt, pleit onder meer voor
het spel van Johnny Weissmüller en Mau
reen O'Sullivan, die in deze film een hoofd
rol vervullen. Maureen, als Jane Parker,
raakte verzeild in een Afrikaans oerwoud,
waar haar vader een handelspost beheert.
Bij het zoeken naar een olifantenkerkhof,
waar voor millioenen voor het oprapen zou
liggen, komt het reisgezelschap na veel
avonturen in aanraking met Tarzan, die de
mooie Jane kidnapt en haar in zijn hol in
de boom brengt. Dit alles niet naar de zin
van haar vader zijnde, stelt deze alles in
het werk om zijn dochter terug te vinden,
hetgeen ten lange leste door een edelmoe
dig gebaar van Tarzan gelukt. Een heerlijk
Tarzan-verhaal dus.
Prachtige natuur-opnamen, angstaan
jagend tromgeroffel, indrukwekkende ge
vechten en dwerg-negers bezorgen de toe
schouwers datgene, wat zij van een Johnny
Weismüller-film verwachten.
Een tekenfilmpje vooraf maakt het pro
gramma tot een licht verteerbaar kostje.
„Vier meisjes van Broadway" (Kennemer-
Theater) Een showfilm in technicolor
zoals men ze van tijd tot tijd wel eens wil
zien. Het is een amusante film, die niets
om het lijf heeft en alleen maar fraaie
meisjes en dito kleren laat zien. Een in
trigue, die overigens niet bevredigd, moet
al die gewilde acteurs op de planken zetten.
Ann Miller is een der leidende figuren en
toont haar kennis van dansen en zingen op
charmante wijze. Bob Crosby speelt een
sympathieke rol. Echte vacantie-kost.
ADVERTENTIE
