Met de Prinses Juliana
een week het water op
V.Z.V. kon de tweede klas
gisteravond niet bereiken
In Velsens vuilnisemmers ligt
elke dag 2500 liter melk
De Prinses Juliana: elke week
een nieuwe bemanning
Toekomstige zeelieden krijgen aan
boord practisch onderricht
Agenda voor
Velsen
Visserijschool in de praktijk
Havenberichten
Santpoort
Oud-Hollandse kermis
in St. Fidelisgebouw
3
Shimon Kugler: één
van de leerlingen
Uitkeringen inzake
wachtgeld verzekering
„Vliegende schotels"
vlogen grillig
Neptunus won in Amstelveen met 2-1
Tactische fout en gemiste kans
Knopen en lijm gaan er ook rustig in
Dit weekeinde
dansen in Patronaat
Voor jonge hersens
Het nieuwe
puntenraadsel
Orgelconcert door
Jaap Zwart Janzn
(Van onze verslaggever)
Het is half tien in de avond. De Prinses Juliana is ten anker gegaan en
ligt nu zachtjes te deinen op het kalme IJselmeer. Kleine golfjes rollen op
haar toe in hun eeuwigdurend rhythme. De boeg van het schip tikt ze net
even aan, als een poes die speelt met een kluwen zeegroene wol. Buiten
heerst de stilte van een mooie zomeravond. Slechts van ver dringt het
gepuf van Avat boten tot hier door en langzaam verschuivende lichtjes
aan de kim bevestigen dat daar gevaren wordt. Maar dat vermag de rust
aan boord van dit opleidingsschip, dat toebehoort aan het Koninklijk
Nederlands Opleidingsfonds voor de Scheepvaart, zeker niet te storen.
Ook Piet Smit en Jantje Ruyter maken
nu geen herrie meer, evenmin als hun
twaalf medeleerlingen van de Visserij -
school uit IJmuiden. Hoe zouden ze ook
nog. De dag is voor hun om zes uur al be
gonnen en sindsdien hebben hun monden
niet meer stil gestaan. Hun benen ook niet.
Ze zijn op en neer gedraafd van de bak
naar de brug en van de kombuis naar het
achterdek. Ze hebben touw gesplitst, ka
trollen gekrabd, dekken geschrobd en het
lood uitgegooid, steeds maai' weer met hun
korte armpjes boven die toch nog onaf
zienbare Zuiderzee. En dan kan zelfs de
stoerste zeeman-in-den-dop des avonds te
gen tienen de slaap niet meer weerstaan.
Maar zeg dat vooral niet in hun bijzijn.
Met al de branie van hun vijftien jaren
sputterden zij tegen toen de bootsman om
negen uur het klokje van gehoorzaamheid
liet slaan „negen uur! 't Zou wat! Dan gaat
m'n zussie naar bed, maar ik nog niet!"
Maar wie een goed zeeman worden wil
moet eerst bevelen leren verstaan en zo
trok de bootsman, die bovendien zijn Pap
penheimers kent, toch aan het langste eind.
In de kortste keren kropen ze allemaal te
kooi. Nog één keer moest de boots de deur
van het logies open gooien en kwansuis
vragen of er wellicht nog iemand sprak.
Toen slikten ze hun laatste grapje in en
borgen hun bravour bij hun blauwe ma-
trozenpet. En nu, nu ze slapen zijn het
weer gewoon jongens van veertien en vijf
tien jaar, die dromen van verre reizen op
een trots zeekasteel, maar die in hun hart
misschien nog best even thuis zouden wil
len zijn, dicht bij moeders ketel met dam
pende chocolademelk.
Eens per jaar
Dat is er echter niet bij, deze week.
Want, maar één keer in het jaar kan de
school zich permitteren dit fraaie schip
voor een paar weken af te huren. In die
dagen moet er dan gevaren worden, zoveel
als maar doenlijk is, om alle theorie van
één jaar harde schoolbanken in verbinding
1e kunnen brengen met de onmisbare prak
tijk. Geen minuut kan daarbij worden ge
mist. De huur van het schip is te hoog om
tijd te vermorsen en er valt op zo'n reisje
heel wat te doen. Want wie in de klas voor
het bord wél op kon dreunen hoeveel
'vaam in een loodlijn het rode, het witte en
het blauwe merldapje aangeven blijkt die
kennis buitengaats plots vergeten te zijn.
Pas na een fikse herhalingsles van de
bootsman zijn die wetenswaardigheden
goed in het geheugen geprent. En kunnen
ze weer vergeten worden, want de moder
ne scheepvaart beschikt al lang over an
dere middelen om de diepte van het vaar
water te meten. Maar dat vertelt de boots
er wijselijk niet bij.
Twee jaren duurt de cursus op de IJmui-
dense Visserijschool. Dan volgt het examen
en wie slaagt mag proberen ergens zeuntje
te worden.
Meestal is dat bij de Marine of de grote
vaart. Veel vissers levert ons land jammer
genoeg niet meer op. Er wordt naar de
mening van de jongens soms te weinig en
meestal te ongeregeld verdient in de vis
serij en begrijpelijkerwijs trekt een baan
op de grote vaart deze knapen eerder aan.
Temeer omdat de grote reders hen graag
willen hebben, want wie twee jaar school
ging op de Visserijklas in IJmuiden weet
waar zijn rechter- en waar zijn linkerhand
zit. Hij leerde ze gebruiken bovendien.
Daarom kunnen de jongens, die de Vis
serijschool verlaten, veel kanten uit. De
marine vormt een weg die vaak vrijwillig
ingeslagen wordt, omdat daarmee het op
onthoud van militaire dienstplicht wordt
omzeild. Wel moeten de jonge zeelui zich
clan verbinden voor zes jaar, maar ze blij
ven in hun vak en doen onschatbare er
varing op.
Grote vaart in trek
Daarnaast trekt, zoals gezegd, de grote
vaart. Waarom precies kunnen de jongelui
zelf niet onder woorden brengen. De kleine
Jantje Spaltman, wiens komieke witte pet
ver over zijn veertienj-arig voorhoofd lui-
felt, drukte het misschien nog het duide
lijkst uit, toen hij zei: „Ach meneer, veel
fijner immers. Grote boten en een mooi
blauw pak. Nou, zó!" En energiek wees
zijn duim naai- het topje van de mast. Ook
hier dus weer wat in zovele vakken voor
komt: het verschijnsel, dat de witte boord
wordt verkozen bóven de blauwe kiel. In
dit geval het betrekkelijke luxe leven van
een lijnschip bóven het vierentwintig-uur
per-ètmaal-gesjouw van een kotter of een
trawler. Maar dat is philosophic en dat
vak vermeldt het zeerooster van de Prin
ses Juliana niet.
Degene die er op dit moment het dicht
ste bij komt, is leerling Peter Verwayen,
die op zijn jonge schouders de volle ver
antwoordelijkheid van een uur scheeps
wacht op de brug voelt drukken. Daarbij
DONDERDAG 28 AUGUSTUS
Tlialia, 20 uur: Speciale voorstelling van
„Ik wil leven".
Rex, 20 uur: „Black Angel".
VRIJDAG 29 AUGUSTUS
Raadhuis, van 10.30 tot 11.30 uur: Spreek
uur wethouder van Financiën.
Thalia. 20 uur: ..Lassie's grote avontuur".
J&cx. 20 uur: „Schaduw over Los Angeles".
blijft hem de gelegenheid zijn gedachten de
vrije loop te laten. Maar Peter zou Peter
niet zijn als hij nadacht over erg diepzin
nige problemen. Zijn enige zorg is, toe te
zien dat het witte licht van de fokkemast
blijft branden en ook dat er verder niets
bijzonders gebeurt.
Die taak is Peter zeker toevertrouwd.
Waken zal hij tot zijn vriend hem af komt
lossen en ook die jongeman op zijn beurt
zal niemand knollen verkopen,'als er ci
troenen worden gewenst.
In de hoede van zulke wachtslicden moet
het goed rusten zijn. Weshalve ook uw
verslaggever te kooi gaat kruipen nu. Om
zes uur in de morgen begint de nieuwe
dag.
oocoocoo<xxx>oocoocooocoooooooooooccoocoooccoooccoocc)ooc
Shimon Kugler is één van de leerlingen
van de Gemeentelijke Visserijschool in
IJmuiden. In Duitsland werd hij gebo
ren. maar de opkomst van het Nazidom
verdreef hem uit zijn vaderland. Hij
vond een nieuw land om voor te wer
ken: de jonge, staat Israël, waarop hij
trots kan zijn omdat daar wat goeds
wordt verricht. Ook Shimon wil zijn
aandeel leveren in de opbouw van dit
land. Hij koos de visserij als vak; ver
diende zijn eerste geld aan boord van
een visserijschip, studeerde in de schaar
se vrije tijd., haalde zo zelfs zijn stuur
mansdiploma en completeert zijn kennis
nu in IJmuiden op de school van de
heer P. J. Wagenburg. Straks gaat de
nu 26 jaar oude Kugler terug naar zijn
land: popelend van verlangen het Israel
dat hij heeft lief gekregen te dienen
naar vermogen. De leergang op de
JJmuidense Visserijschool zal hem daar
bij te stade komen.
Hel opleidingsschip Prinses Juliana ligt
hier in het IJ te Amsterdam, samen met het
andere schip van het Opleidingsfonds voor
de Scheepvaart, de Prins Hendrik.
Dagloonbedragen bases van
percentages
In aansluiting, anderzijds ter verduide
lijking van onze publicatie van de dagloon
tabel voor de werkloosheid- en wachtgeld-
verzekering zeevissers, in onze editie van
Dinsdag, vernamen wij, dat de dagloon
bedragen als bases van berekening zijn
aangenomen. De uitkeringen zijn als volgt
bepaald: voor gehuwden en kostwinners:
80°/n van het dagloon, voor ongehuwden,
niet kostwinners: 70%; voor de overige on
gehuwden: 60"/o.
Op Woensdag 27 Augustus liepen de haven
van IJmuiden binnen: Maaskcrk van Ham
burg, Visten van Otterbacken, Nijenburg v.
Stockholm, Heerengracht van Abo. Roepat
van Indonesië. Holdernab van Londen. Wes
terdok van Londen, Waya van Topilla, Bir
mingham van Grangemouth.
Vertrokken zijn: Helga Schrcuder naar
Odessa. Arundo naar Rotterdam, Jupiter naar
Bilbao. R 658, R 655 en T 82 naar de Noord
zee, Marvilc naar Barrow, Oranje naar
Southampton, Langlee Clyde naar Antwer
pen, Nijenburg naar Rotterdam. Stad Arn
hem naar Casablanca. Hermes naar Curasao,
Strijpe naar Hamburg. Wolanda naar Stock
holm, Echo naar Rotterdam. Capella naar
Helsingfors, Waal naar Rotterdam, Hathor
naar Rotterdam.
De ballomvedstrijd, uitgeschreven dooi
de directie van het Santpoortse natuurbad
„Velserend" heeft een aantal verrassingen
opgeleverd: de grote ballon bijvoorbeeld,
die als „vliegende schotel" vermomd op
steeg, is aanvankelijk boven de Veluwe
gesignaleeerd en daarna in.... Sloten
(N.H.) terechtgekomen. Hierdoor maken
de „jagers" (de kleine ballonnen, die om
een prijs te winnen zo dicht mogelijk bij
de grote broer terecht moesten komen),
die eveneens in de buurt bleven, een goede
kans. Er is er één uit Spaarndam gemeld,
één uit Bodegraven en één uit Wilp in
Gelderland. De kleine balonnen hebben
het blijkbaar evenmin ver gebracht: van
Schiphol kwam een vriendelijke kaart met
de mededeling, dat een Santpoortse ballon
zich naast een hangar had genesteld.
„WAAROM ZULLEN WE TREUREN. daverde het Woensdagavond in de VZV-
bus, die over de aardedonkere Vclscrweg terugkeerde naar het IJmuidense Kenne-
merplcin. Het is het eerste zevental van de blauw-gele walerpolo'ers in het Amstel-
veense openluchtbad van „De Futen" vooral na de rust bepaald niet voor de wind
gegaan tegen het Zaandamse „Neptunus" in de beslissingswedstrijd na de halve pro
motiecompetitie voor een plaats in de tweede klas. Niet alleen hadden de VZV'ers in
de tweede helft de stijve bries in het gezicht, maar bovendien hinderde hen de onple
zierige omstandigheid dat de scheidsrechter door de schuimige golfjes blijkbaar niet
precies kon constateren, wat er onder water nu eigenlijk gebeurde. De beide uiterst
correct spelende zeventallen wisten het echter meer dan goed en keken bij lijd en
wijle verbaasd naar elkaar wanneer het fluitje andermaal gierde en het \daggetje
meedogenloos een verkeerde kleur vertoonde. Met een 2-1 nederlaag in de lege han
den klommen de Vclsenaren uit de blauwe nattigheid. En dus zonder het kampioen
schap.
Overigens dient hier onmiddellijk aan
toe te worden gevoegd, dat V.Z.V. ondanks
haar duidelijke meerderheid in de eerste
helft, een tactische fout heeft gemaakt,
welke mede van invloed is geweest op de
nederlaag. Bovendien telde iedereen reeds
de gelijkmaker, toen kort voor het eind
signaal Pum Swier de bal maar voor het
inleggen had. Even te lang treuzelen heeft
bij waterpolo echter meestentijds onver
wachte gevolgen. Zo ook deze keer.
Hoopvol begin
De teleurstelling lag er gisteravond na
de wedstrijd bij de V.Z.V.'crs uiteraard
duimendik op. En begrijpelijk, want de
beslissingsmatch begon zo hoopvol voor de
Velsenaren. Evenals de Neptunianen, had
den zij enkele tientallen supporters mee
gebracht, die in de clubkleuren langs de
kant met schaarse yells hun zevental aan
moedigden. Dus niet (zoals tijdens de wed
strijd in de „Heerenduinen" tegen de
Zaandammers) de bekende scanderende
aanmoedigingen van de V.Z.V.-jeugd, die
zich in de bus op de heenreis naar Amstel
veen juist zo luidruchtig en intensief had
„ingeschreeuwd".
Het motorschip Prinses Juliana behoort
toe aan het Koninklijk Nederlands Oplei
dingsfonds voor de Scheepvaart in Amster
dam. Het vaartuig is toegerust met een
Bronsmotor, maar het dankt zijn aantrek
kelijk aanzicht vooral ook aan de twee
hoge masten, die er op wijzen dat het
slanke witte schip ook zeilen kan. Geen
wonder als men bedenkt wat het doel is
van dit fraaie schip: de jongelui die waar
ook in ons land studeren voor een zee
varend beroep in de gelegenheid te stellen
gedurende een paar weken per jaar op zee
de zo nodige practijk op te doen. Kapitein
D. G. Spuyman en stuurman Bakker zien
zodoende om de paar weken een geheel
nieuwe bemanning voor zich; een nieuwe
klas van de een of andere zeevaart-, machi
nisten- of visserijschool. Het pleit voor het
tact en inzicht van deze beide zeelieden en
tevens voor de „meester", de twee boots
lieden en de hofmeester dat zij het steeds
weer weten te „rooien" met zo'n levenslus
tig stel.
Deze week is de Prinses Juliana gehuurd
door de Gemeentelijke Visserijschool in
IJmuiden. Een groepje van ongeveer vijf
tien toekomstige zeelieden in de leeftijd
van 12 tot 16 jaar. Maandagochtend kwa
men de jongelui aan boord. Om twaalf uur
al werden de Oranjesluizen gepasseerd en
daarna boorde de Prinses Juliana haar
slanke boeg met volle kracht in het schui
mende water van het IJselmeer. Voor Enk
huizen ging zij die avond ten anker.
De jongelui moeten in deze week een zo
volledig mogelijke indruk krijgen van het
zeemansleven. Daarom meert het schip niet
aan de kade, maar blijft liggen ergens op
de zee. Echte zeelui zijn niet iedere avond
aan de wal. Eén uitzondering is er, want
één avond in heel deze avontuurlijke week
loopt het schip ergens binnen en mogen de
jongens de wal op.
Hoort ook niet het passagieren in een
vreemde haven tot het volle zeemansleven?
Deze weck is Terschelling de plaats waai
de prille zecmansbenen worden gestrekt.
En daarna: snel weer aan boord en
varen! Desnoods zelfs 's nachts, want ook
nachtoefeningen staan op het lesrooster
Wat zullen de jongelui, als ze Zaterdag
thuis komen, veel te vertellen hebben!
Tavcc keer per weck ervaren de mannen,
die met de roltrommelwagens van Velsens
gemeentereiniging: bellend door de stad trek
ken, dat de tijd van de hongerwinter toch
wel erg ver achter ons ligt: elke keer ver
dwijnen grote hoeveelheden voedselrestcn
en aardappelschillen in de muil van de
auto's. Als dit afval op een hoop gegooid
zou worden, konden daar elke dag zo'n 170
koeien van dineren. En die 170 koebeesten
produceren gemiddeld zo'n 15 liter melk
per dag dat is dus een dikke 2500 liter
kostelijke melk.
Ge kunt het nog anders bekijken ook:
elke dag verdwijnen in de emmers van de
ophaaldienst honderden benen en beentjes,
afkomstig van de dis der Velsenaren, die
carbonade of kip, konijn of gewoon maar
koe consumeerden.
Deze benen hebben ook waarde.
Voor de lijm- en gë|atineindustrie bij
voorbeeld, die er voor alle mogelijke tak
ken van nijverheid de meest waardevolle
grondstoffen uithaalt, zodat het bijvoor
beeld gebeuren kan, dat uw meubilair ge
lijmd is met lijm van een kluif, die van een
andere tafel kwam. Om nog maar te zwij
gen van knopen en andere benen voor
werpen.
Dat deze materialen dag in dag uit in de
vuilnisemmer verdwijnen, mag verspilling
geheten worden: de Velsense gemeente
reiniging en de Velsense schillenboeren zijn
de laatsten, om dat niet terdege te beseffen.
Daarom is er onlangs een vergadering
van de schillenophalers in Velsen bijeen
geroepen, waar onder meer een vertegen
woordiger van een lijm- en gelatine-in-
dustrie gesproken heeft over het belang
van het georganiseerde benen- en botlcn-
Ophalen. En er werd besloten in samen
werking met de Reiniging een actie te be
ginnen, om de huisvrouwen te bewegen,
de beenderen niet langer zonder meer in
de vuilnisemmers te deponeren, maar ze
voortaan in een krant gepakt bij de schil
len aan de schillenboer af te geven. Die
zorgt Avel, dat ze te bestemder plaatse te
recht komen.
Hetzelfde geldt voor 'de schillen en
etensresten, waarmee de koeien geholpen
zijn als heel Velsen meedoet, kan er een
belangrijk steuntje gegeven worden aan de
Nederlandse industrie en de Nederlandse
veeteelt.
Mocht de schillenboer niet regelmatig bij
u aankomen, dan kunt ge daar melding van
doen bij de gemeente-reiniging, telefoon
5181 in IJmuiden.
Het komende week-cindc zal er voor het
eerst in de geschiedenis gedanst kunnen
worden in het Patronaatsgebouw. Zaterdag,
Zondag en Maandag wordt namelijk in
alle zalen van het Sint Fidelisgebouw door
middel van een oud-Hollandse kermis het
katholieke jeugdwerk in IJmuidcn-Oost
een steuntje in de rug gegeven.
's Avonds van 9 tot 11 uur zijn de poor
ten van deze fancy fair geopend en de keur
van attracties zal zeker de nodige belang
stelling trekken. Naast de diverse bekende
vermakelijkheden, hebben de organisato
ren een aantal noviteiten op dit gebied op
stapel staan, waarmee thans druk geëxpe
rimenteerd wordt teneinde deze nieuwe
vindingen speelklaar te krijgen voor Za
terdag.
In de grote zaal zullen de beentjes van
de planken kunnen komen op cle muziek
van de „Musical Boys". En op het toneel
geven de Dio's onder leiding van Ton van
Braak een aantrekkelijke masker-show.
De Zondagmiddag is speciaal gereserveerd
voor de kinderen. Van half drie tol vijf uur
zullen zij hun hartjes kunnen ophalen.
DONDERDAG, 28 Augustus 1952.
Beste kinderen,
Ons plaatje van de week toont jullie deze keer de ..grootste hond ter wereld''. Het is
een Deense dog en zoals je ziet inderdaad een flinke knaap. Als hij op zijn vier poten
staat reikt hij al met de kop tot aan de borst van zijn baas, maar ais hij zijn voorpoten
op diens schouders legt, zoals ook herdershonden zo graag doen, dan steekt hij een-
heel eind boven hem uit. Het lijkt me nu niet bepaald een hond, die je op een klein
bovenhuis of in een noodwoning zou kunnen houden. Op het tweede plaatje staat een
andere Deense dog. die echter wit is, met grote zwarte vlekken. Deze soort zie je vrij
veel in ons land. Als jullie dus eens zo'n „kalf" zien lopen, dan weten jullie meteen
de soortnaam.
En nu onze post.
Als eerste is hier MEIZOENTJE, die een
hachelijk avontuur beleefde bij het bramen
zoeken. Ik kan me voorstellen, dat het ver
leidelijk is, om op verboden terrein te gaan
plukken,-maar ik zou het toch voortaan
maar niet meer wagen. Een geluk, dat het
nog zo goed afliep, hè? Mocht je de prui
menjam mee naar huis nemen, zodat de
anderen thuis ook eens konden proeven?
Ik ben nieuwsgierig naar je opstel.
APPELSNOETJE is voor het eerst naar
dat het je daar zo goed bevalt. Jullie heb-
een nieuwe school geweest. Fijn meisje,
ben zo bij elkaar ook al heel wat bramen
binnen! Maakt je moeder er jam van?
Prettig, dat het boek zo naar je zin was.
Ook TUINMAN was erg tevreden met
zijn boek. Vind je het wel prettig om weer
naar school te gaan of had je er nog graag
wat vacanlic bij gehad? Ja, Zondag was
het een mooie stranddag. Er zijn er anders
niet veel geweest, deze maand!
MARJANNEKE uit Beverwijk is ook
weer eens van de partij. Dat is lang gele
den meiske! Je schrijft dat je hu even lijd
had, in je vacantie, om aan mij te schrij
ven. Moet ik daaruit opmaken, dat je, wan
neer de school begonnen is, weer in alle
talen gaat zwijgen? Nee toch! Leuk, dat je
zoveel belangstelling had voor de tentoon
stelling „Hoofd en Hand". Ik heb alles ook
met veel genoegen bekeken.
FLUITEKRUID is aan de zwerf geweest.
Ja, als je eenmaal aan het fietsen bent,
raak je vanzelf ver van huis. Die zeug
waar je over schrijft heb ik ook gezien,
toen de jongen pas geboren waren. Snoesjes
waren het. Net kleine rose speelgoed-var
kentjes. Fijn, dat het boek naar je zin was.
Tot slot is hier HARDLOPER, ook een
oude getrouwe. Zo, dus jij bent nu van
school en je gaat een baas zoeken. Heel
verstandig van je vader, dat hij je niet al
leen liet gaan. Schrijf je me nog eens hoe
het afgelopen is?
Dat was ons laatste briefje weer.
Tot volgende week!
TANTE ELS.
(Briefjes vóór Dinsdag Kennemcrlaan 1S6,
IJmuiden of aan de bezorger meegeven
De oplossing van het vorige puntenraad-
sel was: ZOMERMAAND (zaans, lopen,
armen, meter, water, Maart, later, waard,
grond, brood).
Vijfentwintig punten hebben: Appelsnoct-
je, Tuinman, Meizoentje.
Drieëntwintig: Fluitckruid.
Tien: Marjanncke.
Het vierde en laatste raadsel van de
achtste ronde is weer eens een zoek-puzzle.
Uit onderstaande zinnen moeten jullie alle
Aardrijkskundige namen zoeken. Het raad
sel is tien punten waard, dus voor elke
plaats, rivier of berg die je mist gaat er
één punt af.
1. Waar dennen groeien is de grond juist
niet doornat!
2. Wees pas voorzichtig, als oesters groen
zien.
De vent er uil, riep Tante, wijzend op
haar Lemmer visboertje, die de lieve
vrede niet wist te bewaren.
Maas jij even die sok, Ester en berg
daarna de naalden en stenen van dat
breiwerk en damspel op.
3.
T. E.
GEEN TANTE ELS FELICITEERT!
Voor de eerste keer hebben we deze
week geen felicitaties in hét hoekje: er
is volgende week helemaal niemand
jarig van onze schare.
Pum Swier, de listige en geroutineerde
„speerpunt" knalde de bal met een plotse
linge omhaal enkele seconden na het begin
glashard achter de keeper van de zeegoden,
die ook ditkeer weer uitmuntten in eigen
aardig traag spel in de breedte, waartegen
over het witgekapte Velsense zevental een
vlot tempo en verrassende aanvallen door
het middenvak liet zien. De situatie zag er
voor de „Heerenduin-zwemmers" in eerste
aanleg dus nogal rooskleurig uit, vooral
toen bleek, dat Cor Zwemmer het doel
voorlopig hermetisch dichtgespijkerd hield.
Wel keken Jan en alleman even verwon
derd naar de scheidsrechter, die rustig door
liet spelen als vervolg op een tactische
doorslagbal van Pum Swier, die via de
onderkant van de lat duidelijk achter de
doellijn vandaan het water weer insprong.
Een angstwekkende kannonade begon het
Velsense doel te rammeien na de beslissing,
dat Dick Schoone het water moest verlaten
wegens een overtreding. Tot de rust hield
V.Z.V. met zes man stand, zelfs nog enkele
minuten in de tweede helft. En dit is wel
licht die tactische fout geweest, waarvan
wij in het begin reeds spraken. Pas wan
neer een doelpunt wordt gescoord, mag de
weggezonden speler weer aan het spel deel
nemen. Zulks had veel eerder kunnen ge
schieden als men Neptunus direct de bal
achter Zwemmer had laten schieten.
Drie minuten na de pauze zag Theesing
de kans, waarop de Zaankanters hadden
gewacht en luttele seconden daarna kwam
dat ongelukkige tweede doelpunt: Pum
Swier kreeg het leer toegespeeld, trachtte
met een forse omhaal in te knallen, maai
de midachter veranderde de bal op het
zelfde moment van richting. „Corner!"
dacht iedereen. „Nee"! wees de scheids
rechter: „achter!" De sportieve Neptu-
niaanse stopperspil maakte de arbiter erop
attent dat een corner genomen moest wor
den. op welke uitspraak Leen Gravemaker
naar voren zwom teneinde positie te kiezen
voor het vijandelijke doel.
„Achter" besliste de scheidsrechter en de
man, die Gravemaker terecht had verlaten,
kreeg de bal toegespeeld, plaatste zuiver en
Schoen kon met een prachtig schot het
winnc Ie doelpunt scoren. Een unieke kans
op de gelijkmaker verwaarloosde Pum
Swier enkele ogenblikken voor hot einde
schromelijk door inplaals van onhoudbaar
in te schieten, nog even met de bal te
goochelen, hetgeen precies te lang duurde
om alsnog nuttig effect te kunnen sorteren.
In het clubhuis van de uitgeschakelde
mede-candidaat „De Futen" was V.Z.V. de
eerste, die de Zaandammers gelukwenste
met hun kampioenschap.
De voorzitter van de Amstelveense ver
eniging liet overigens niet na aan het slot
van de korte, maar welgemeende huldi
ging in een spcechje de opmerking te ver
weven, dat hoewel de sterksten uiteindelijk
toch het zoet van de overwinning niet had
den mogen smaken, de kampioenscompe
titie is gekenmerkt door een sfeer van ge
zonde rivaliteit en „fair play".
En dat is het verheugende winstpunt.
Reeds te lang is het fraaie, nieuwe orgel
van de Ichthuskerk, behalve bij de ere
dienst, onbespeeld gebleven. Het is daarom
verheugend, dat men thans het besluit ge
nomen heeft door middel van regelmatig
terugkerende orgelconcerten niet alleen
meer bekendheid te geven aan het instru
ment en zijn mogelijkheden, maar daarbij
niet in het minst het publiek van IJmui
den-West in nauwer contact te brengen
met belangrijke werken uit de internatio
nale kerkorgel litteratuur.
De eerste uitvoering van die aard had
Woensdagavond veel luisteraars getrokken.
Jaap Janzoon Zwart viel daarbij de eer te
beurt als solist op te treden. Hij opende
met een drietal oud-Hollandse liederen in
de bewerking van wijlen zijn vader, waar
van Bede „o, Heer, die daer" en Aria „Ge
lukkig is het land" welgekozen voorbeelden
waren van diens visie hoe dergelijke be
kende melodieën bewerkt kunnen worden.
Jaap Zwart kwam echter pas met de
beroemde Bach-Toceata en Fuga in d-
kleine terts in zijn element. Met waar
dering heb ik geluisterd naar zijn inter
pretatie van de triple fuga, die weliswaar
op enkele lastige punten niet geheel ge
speend was van rhythmische vrijheden,
maar welke nochtans onweerlegbaar ge
tuigde van een bepaald meesterschap op
dit instrument.
Handel's g-moll Concert liet in het Alle
gro-gedeelte dezelfde slippertjes, die de
organist echter knap camoufleerde, horen.
Het ragfijne passagespel was daarentegen
vlekkeloos. Daarbij registreerde Zwart
deze paarl der Handelconcerten met kennis
van zaken waar het betrof het aanwenden
der vroeg-achtliende eeuwse klankenmen
gingen. Het Ichthusorgel met zijn enerzijds
klassieke dispositie leent zich daartoe dan
ook wel heel gunstig.
De vertolking van Widor's Andante Can
tabile kon door het gelukkige aanwenden
der juiste registers voldoen, de Toccata uit
de vijfde symphonie van dezelfde compo
nist was bedoeld als een bravourstukje. Ik
geloof niet, dat Zwart, hoewel ontegenzeg
gelijk een vlot en handig kunstenaar, al zo
ver gevorderd is, dat hij zich aan dit noten
vuurwerk met succes kan wagen. Vooral
niet op een instrument, dat hem nog be
trekkelijk vreemd is.
De trits geestelijke liederen, die Jan
Zwart bewerkte, kwam er beter af, wel
licht omdat de rust, die er van deze melo
dieën uitgaat, ook de solist weldadig be-
invloedde.
- A. J. VAN DER WEIJDEN-
