Bloemrijke benamingen
in de IJmuidense vloot
OLD CLOTHES NEW
Eén schip ontsnapte IJmuidens visserij,
een tweede ligt renteloos in Amsterdam
DRY CLEANING ONLY
Binnen één dag gereed
Agenda voor
Velsen
Schipper-eigenaar Wezelman zag
zijn bottertje breken op het strand
SCHOLIEREN!
Kennemer u Lantaarn
Flora's kinderen nu allen uit de vaart
TAXI NODIG?
Vragen rond twee trawlers
Teleurstellende gang van zaken bij de verkoop van de „Nordsee
REHACO heeft
continu-plannen
1
Santpoort
1
REVUE VAN DE ZUIDZIJ
Landgoed „Waterland''
Zondag geopend
AB DE JONG
BEL 5000
Stranding van de HD 220 betekent
vermoedelijk het einde van het scheepje
Verzekering
Tweede mogelijkheid
IJmuiden kan het
gebruiken
Gefileerde bokking
blijkt in te slaan
r
Kapelkoor maakte
plannen
S.G. „Santpoort" gaat
derde lustrum vieren
ZATERDAG 30 AUGUSTUS 1952
Het is een gewoon verschijnsel om schepen namen van bloemen te geven. Steeds
komt men ze tegen. Engeland bouwde in de oorlog een hele serie corvetten en. de
Admiraliteit gaf de schepen bloemennamen waaruit de „Flower Class" is ontstaan.
Ook een trawlerrederij in IJmuiden had een voorliefde voor bloemen en dat waren
de heren Meeuwenoord en De Vries, samen de directie vormend van de Maat
schappij tot Beheer van Steamtrawlers en andere Vissersvaartuigen, een hele lange
naam, die echter vrijwel nooit voluit werd gebezigd. Als men het over de trawlers
van „Beheer" had wist haast iedereen in IJmuiden welke rederij werd bedoeld.
Als we nu vandaag de Acacia IJM 126
bij de kop nemen (een foto is hierbij af
gedrukt) dan zien we meteen al dat het
schip voor zijn intrede te IJmuiden in 1906,
reeds van eigenaar en van naam veranderd
was. De naam, waaronder het vaartuig de
werf van Selby Shipbuilding Eng. Co.
Ld. in LS99 verliet, luidde „Kathleen".
Maar bij aankomst in IJmuiden heette de
trawler „Mongate", die opgevolgd werd
door de naam Acacia IJM 126. De bruto
inhoud bedroeg 159 reg. ton en netto 52 bij
een lengte van 32, breedte van 6.23 en een
holte van 3.38 meter. De triple expansie
machine, afkomstig uit de fabriek van
Crabtree Co., ontwikkelde 300 ipk. P.
Gravemaker werd schipper op de Acacia.
Beheer is niet meer
Andere schepen van „Beheer" zijn eer
der in deze rubriek genoemd en we weten
dat deze maatschappij er niet meer is. In
1915 was het beheren voor „Beheer" afge
lopen en de. Acacia kwam bij twee Sche-
veningse reders terecht, de heren A. van
der Toorn Jz. en Jac. den Duik en Zonen,
die de maatschappij Scheveningen opricht
ten.
Deze rederij kreeg niet alleen de beschik
king over de Acacia IJM 126, maar ook
over de drie zusterschepen: Clyvia IJM 125,
Begonia IJM 124 en Lobelia IJM 127.
Laatstgenoemde trawler was een jaartje
jonger dan de andere drie. Zij waren on
afscheidelijk. Heette de Acacia oorspron
kelijk Kathleen en later Mongate, de an
dere voerden respectievelijk eerst de na
men Julia, Elne en Ethel, om later ver
doopt te worden in Fossgale, Stonegate en
Nessgate, totdat zij in 1906 in IJmuiden
arriveerden.
Het is de moeite niet waard geweest, dat
de maatschappij Scheveningen tot naams
verandering overging, want na een jaar
kwam zij onder directie van de firma M.
B. Osendarp bij de „Derika"-vloot.
De Acacia heette van die tijd af Derika
X. de Clyvia kwam in de vaart als Derika
XII, de Begonia werd de Derika XI en de
Lobelia kreeg de naam Derika XIII. Deze
namen hielden zij tot in 1936 toen hun
leven bij de sloperij eindigde, alleen waren
de schepen van Osendarp in 1920 door de
V.E.M. overgenomen.
Toch bloemennamen
Eigenaardig is het, dat deze zelfde bloe
mennamen later weer in IJmuiden ver-
schénen. De heer C. de Vries kocht in 1928
een drietal trawlers van de V.E.M. aan. de
Catharina Duyvis IJM 133, Maria R. Om-
mering IJM 135 en de Clasina Luther IJM
136, die dateerden uit 18901894 en ook
in 1906 voor het eerst in IJmuiden waren
gekomen. Deze nieuwe rederij maakte ge
bruik van oude namen. Het werden respec
tievelijk de Clyvia, Begonia en Lobelia.
De naam Acacia ontbrak op het appèl.
Drie jaar later kon hierin voorzien wor
den. Een vierde boot werd aangekocht,
welke gewend was aan verandering. Oor
spronkelijk de Amroih Castle werd het in
1912 na aankoop in IJmuiden de Catharina
IJM 90. in 1919 nam het de naam Brittania
I aan, in 1923 „Stormvogel" en in 1929 ver
anderde het van een vogel in een bloem
door Acacia IJM 90 te worden genoemd.
In 1932 verdwenen ook deze bloemen
namen uit de vloot. De heer De Vries bood
zijn vier schepen te koop aan en er zijn
nog anderen voor te vinden geweest. En
kele jaren hebben zij nog dienst kunnen
doen.Het leven van drie van de vier eindig
de in Hendrik-Ido-Ambacht. Alleen de IJM
133 Clyvia vond haar einde op het strand
van Ameland onder de naam Sperwer.
Zondag 31 Augustus, zal het landgoed
„Waterland" van 12 tot 18 uur voor het
publiek worden opengesteld. Dit is een
vriendelijke geste van baron F. C. H. van
Tuyll van SeroQskerken. Aan de hekken
zullen bussen te vinden zijn, waarin vrij
willig een bijdrage gedeponeerd kan wor
den ten bate van de oude Engelmundus-
kerk te Velsen, die nodig gerestaureerd
moet worden.
ADVERTENTIE
ARIE VAN DER VEER.
(Nadruk verboden)
ADVERTENTIE
Bestel thans In uw eigen plaats
uw boeken.
Ook wij bieden alle mogelijke
service. Doet het nu reeds, dan
maken wij alles voor U in orde.
ICLAVER'S BOEKHANDEL
Edisonstraat 11 - IJmuiden - Tel. 5326
ZATERDAG 30 AUGUSTUS
Patronaat, van 19 tot 23 uur, oud-Holland-
sé kermis.
Burg. Rijkenspark (S'poort), 20 uur: Ca
baretprogramma.
Thalia 19 en 21.15 uur: „Lassie's grote
avontuur".
Rex, 20 uur: „Schaduw over Los Angcles".
ZONDAG 31 AUGUSTUS
Patronaat, van 14 tot 17 uur: Fancy fair
voor kinderen; van 19 tot 23 uur: Oud-
Hollandse kermis.
Thalia, 15 uur: „Tot ziens in New Orleans";
19 en 21.15 u.: „Lassie's grote avontuur".
Rex, 15 en 20 uur: „Schaduwen over Los
Angeles".
Raadhuis: Geen spreekuur van burge
meester.
Thalia, 20 uur: „Tot ziens in New Orleans".
Rex, 20 uur: Zie Zondag.
ADVERTENTIE
Er heeft zich voor het maagdelijk-blanke
strand tussen Egmond en Bakkum ter
hoogte van paal 42 gistermorgen een klein
drama afgespeeld, dat tegen de middag
zoals we in onze vorige editie nog melden
konden zijn beslag kreeg in de stranding
van de botter IID 220. Schipper-eigenaar
D. J. Wezelman, die met zijn zoon met de
kor ter garnalenvisserij was, merkte om
een uur of tien, dat de oude ééncylinder
Kromhout-diesel, die het scheepje een ver
mogen van dertig paardekrachten geeft
nee, gaf in staking ging.
Daar de 220 te dicht onder de kust voer
volgens de paar ooggetuigen en er als ge
volg van het afgaand tij en de Westenwind
steeds minder water onder de kiel kwam,
stootte het bottertje algauw over de'beide
banken haar het strand, verwelkomd door
een enkele badgast en een beambte van de
Rijkswaterstaat, die toezicht houdt over dit
deel der kuststrook.
Daar zit de HD 220, die regelmatig in
IJmuiden zijn vangst garnalen aan de man
poogt te brengen en het gezin Wezelman
een niet zo heel dik-belegde boterham op
levert, sinds gisteren hoog en droog en al
is er generlei gevaar: de gezichten van
schipper en zoon staan somber, want het
scheepje ligt daar uitgesproken slecht.
Temeer, omdat het tijdens de onvrij
willige duw naar het strand gebroken is,
naar de schipper tegenover de man van de
Rijkswaterstaat verklaarde. Dat is dan ook
de oorzaak, dat het „opgegeven" is: men
ziet geen mogelijkheid de 220 nog te be
houden.
(Van een redacteur).
Bepaalde rederijen, waaronder enige grote IJmuidense trawlbedrijven, zien reeds
geruime tijd uit naar een aanvulling van hun vloot en het was dan ook geen
wonder, dat er onmiddellijk belangstelling bestond voor de voormalige Duitse
tonnenlegger „Nordsee", een schip uit de terecht geprezen „HollancT'klasse,
waarmee IJmuiden in de vorm van de Tzonne, de Abraham en de Herman tot,
wederzijds genoegen kennis heeft kunnen maken. Toen dan ook de „Nordsee"
door de regering via een onderhandse inschrijving ter beschikking werd gesteld
van eventuele belangstellende aspirant-kopers, kwamen er serieuze candidaten
opdagen, die een bepaald bod op het schip deden, zich daarbij duidelijk reali
serend, dat de verbouwingskosten van deze voormalige tonnenlegger tot trawler
een bedrag zou vergen, 'dat enige malen het veelvoud zou worden van het
bedrag, waarvoor men inschreef.
Niet alleen echter de Nederlanders
toonden een levendige belangstelling
voor het schip, maar ook van Duitse
zijde werd een fikse schelvis uitge
gooid, om deze kabeljauw te vangen.
In Haagse visserijkringen echter was
men van oordeel, dat het schip zijn
plaats in de Nederlandse trawlervloot
verdiende cn daarom ging men van het
standpunt uit, dat het schip in Neder
land zou kunnen blijven, als de in
schrijvingsprijs niet al te zeer verschil
de van het Duitse bod.
Aanvankelijk lag er inderdaad nogal wat
verschil tussen het bedrag, waarvoor van
Duitse zijde op het schip werd ingeschre
ven en het Nederlandse bod, maar. hoewel
de inschrijving officieel was gesloten,
kregen de Nederlandse rederijen, die be
langstelling hadden getoond, nog een kans
hun bod te verhogen, wat dan ook ge
beurde en wel in die mate. dat er op een
goed moment slechts dertigduizend gulden
tussen het Nederlandse en het Duitse bod
lag. En dan te bedenken, dat het plan-Tin
bergen met tientallen millioenen speelt.
te bedenken dat de „Nordsee" een plaats
waard was geweest in deze saneringsidee:
te bedenken, dat de Engelse pot. de oorlogs
schaderegelingen zo heel veel nog steeds
niet geregeld zijn.
Ondanks het feit, dat op dat moment de
verzekerintr uit Den Haae: kwam, dat een
bepaalde IJmuidense rederij er op kon
rekenen, het schip te kunnen gaan konen,
is die koop op het laatste moment afge
sprongen. doordat aan de Duitse kant (een
begrijpelijke) pressie on een andere Haagse
instantie dan die. welke de koop al had
toefrezegd. werd uitgeoefend.
Men argumenteerde namelijk, dat het
schip alweer was doorverkocht en dat er
dus ongetwijfeld een schadevordering tegen
de Nederlandse regering zou worden inge
diend, indien de koop ten nadele van Duits
land zou afspringen. Den Haag moest reti
reren en leverde het schip aan Duitsland
de Nederlandse aspirant-kopers bleven met
lege handen staan en vroegen zich af, welke
machinaties achter deze zaak zaten.
Maar nogmaals: gedane zaken nemen
geen keer en de „Nordsee" heeft de haven
van IJmuiden verlaten met bestemming
Duitsland, waar het schip momenteel al tot
trawler wordt verbouwd.
De teleurstelling over deze gang van
zaken verbijtend, kwamen de Nederlandse
belangstellenden voor de „Nordsee" op dat
moment echter met een tweede voorstel in
Den Haag: er lag immers nog een schip
van de Holland-klasse in ons land, dat
evenzeer geschikt was voor de trawlvisserij
en waar bovendien geen enkele buiten
landse claim op lag, om de eenvoudige
reden, dat het aan de tros voor de Amster
damse marinewerf dobberde .werkeloos
en nutteloos.
Ook daar leek in den beginne muziek in
te zitten.
Het was de „Koldewey", eveneens een
tonnenlegger van het formaat van de Abra
ham, de Tzonne en de Herman. De Marine
zei echter het schip in reserve te willen
houden, omdat de Engelse regering haar
tweede tonnenlegger zo nodig zou kunnen
terugvragen en zij toch de beschikking zou
moeten houden over een dergelijk schip.
Uit IJmuiden kwam tenslotte een voor
stel om de „Koldewey" voorlopig om ie
bouwen tot zeewaardig schip, het als
trawler uit IJmuiden te exploiteren en
daarmee te bereiken, dat de marine uit de
verte de beschikking zou houden over haar
eenheid, die evenwel op kosten van het be
trokken rederijbedrijf zeewaardig zou wor
den gemaakt en gehouden, terwijl tevens
zou worden bereikt, dat een eventuele ver
bouwing van varende trawler tot tonnen
legger veel minder tijd en geld zou kosten
dan een de door de Marine bedoelde ver
bouwing van opgelegde eenheid tot zee-
klare tonnenlegger. Bovendien en dit
lijkt ons het meest klemmende argument
van visserijzijde ligt de „Koldewey" nu
volmaakt renteloos in Amsterdam, terwijl
de visserij het schip uitstekend en met
vrucht zou kunnen gebruiken.
Er zijn in deze kwestie grove fouten ge
maakt. Ze zouden deels te hérstëlïen zijn,
indien de „Koldewey" zijn bestemming
tegemoet zou varen: die der IJmuidense
trawlvisserij.
xxxoooooocoocoocooooocooooc
Een paar weken geleden vertrok uit
IJmuiden de trawlêr-tonnenlegger
„Nordsee", richting Duitsland en wij
waren voorwaar niet de enigen, die
het. verdwijnen van dit prachtige
schip, dat zijn diensten zo wonder
wel had kunnen geven aan clc
IJmuidense visserij, betreurden.
Gedane zaken nemen echter geen
keer en ware het niet, dat deze
„Nordsee" niet zo'n pijnlijk duidelijk
voorbeeld is gewórden van „hoe het
niet moet" wij hadden deze kwes
tie vermoedelijk als afgedaan be
schouwd.
Daar er echter aan de Amsterdamse
marinewerf een zusterschip van de
„Nordsee' ligt te „rusten' en daar er
bovendien enige onverkwikkclijk-
heden rond de beide schepen zijn
gebeurd, bikt het ons in het belang
van de Nederlandse visserij dat deel
van de achtergrond uit de doeken te
doen, dat tot lering kan strekken
voor de toekomst.
Dit en niets anders rechtvaardigt dan
ook nevenstaande beschouwing over
de beide tonnenleggers-trawlers"
Nordseeen Koldeweudie mis
schien beide.maar zeker één ran beide,
een welkome aanvidlihg hadden kun
nen worden voor de Nederlandse
vissersvloot, die zich in dit tijdsbestek
ondanks alles de iveelde van een goed
nieuw schip kan veroorloven.
Het roer knarst rusteloos op de aan
lopende golfslag cn de jonge Wezelman
kijkt bedenkelijk in de motorkamer, waar
het water rond het vliegwiel klotst en het
ouderwetse dieseltje kennelijk nog nooit
van het plan-Tinbergen ter sanering van
de vissersvloot heeft gehoord.
Het water klotst ook in de bunnen, waar
in het bij elke nieuwe golf naar binnen
komt door de bungaten aan stuurboord en
dan zand meeneemt; zand, dat het botter
tje steeds vaster op het strand drukt.
Nee de deskundigen zien niet veel
kansen meer voor de onfortuinlijke botter.
Als het niet weg te halen is cn gister
avond heeft de Egmondse reddingboot het
bij hoog water niet eens geprobeerd ver
valt het tenslotte aan Domeinen, die na
tuurlijk de eigenaar de kans zal geven zijn
spullen van boord te halen, maar dan is
het ook uit met de 220. Dan zal alleen de
herfst kunnen beslissen met de macht van
wind en golven, in hoeveel tijd er een eind
moet komen aan het eigendom van een
hardwerkend vissersgezin. Tenzij het voor
die tijd gesloopt is door mensenhanden.
De gestaag vloeiende stroom verse ha
ring, die in de zomermaanden door de
IJmuidense trawlvloot uit de Noordzee
wordt aangebracht, zet de handel en de
reders niet minder al jaren voor het
probleem van een vlotte afzet. De IJmui
dense reders-handelaars combinatie „RE-
IIACO" heeft in dit opzicht baanbrekend
werk verricht en met haar fileermachines
niet alleen de verse vis, maar vooral ook de
verse haring naar nieuwe klanten ge
bracht. Want de haring werd gefileerd af
geleverd, gerookt of gestoomd en kwam als
delicatesse-zonder-graat op de tafels der
genen, die voorheen het zeebanket niet
aankeken.
De belangstelling voor de gefileerde ha
ring is al zo groot, dat er 1000 kisten haring
per week onder de scherpe messen van de
machines doortrekken of 300.000 stuks
haring in de weck, verdeeld over 4 ma
chines. Toch denkt men er aan, in continu
dienst te gaan draaien, omdat vrijwel alle
rokers met dit product gaan werken.
De REHACO weet echter heel goed, dat
het gewonnen terrein op het gebied van vis
en vooral haring geconsolideerd moet wor
den. maar liefst uitgebreid. Daarom zal
men van 26 September in Haarlem een
propagandaweek op touw zetten, waaraan
onder meer een prijsvraag verbonden is
met als inzet een naam voor de gefileerde
gerookte haring, die „kippers" genoemd
wordt of „vlinders". Maar die beide namen
zijn niet juist en de REHACO zou graag
een kernachtige benaming voor het artikel
binnen krijgen.
Om de gefileerde bokking (zou „filbo"
niet wat zijn?) grotere bekendheid te
geven, wordt er een speciale algemene aan
bieding via alle détaillisten gelanceerd.
Dit plannetje zal. als het in Haarlem slaagt,
in een aantal andere provinciesteden even
eens worden gerealiseerd.
„De Jump" versloeg de
Santpoortse Bridgers
In hotel „Kennemerhof" speelde „De
Jump" een Howell-wedstrijd, waarin zich
de heren Vis en v. d. Steen als nieuwelin
gen uitstekend weerden en de uitgespro
ken clubspelers zelfs achter zich lieten. De
resultaten waren: 1. Kuys-Porck ,5014 p.;
2. Amsing-v. d. Berg 49 p.; 3. De Haas-
Wey 47!j p.: 4. v. d. Burg-Mainz 43p.;
5. Vis-v. d. Steen 40'/. p.; 6. mevr. Rolloos-
Boer 39 p.; 7. Laman-Middelkoop 35 p.; 8.
dames Elzenman-De Haas 31 p.
Donderdagavond speelde „De Jump" in
Santpoort tegen de club van die naam een
revanchewedstrijd die, evenals de wed
strijd te IJmuiden, door „De Jump" ge
wonnen wei'd. De uitslag luidde 84 in
het voordeel der IJmuidenaren.
yxxyyxrmyyyxxïxxx*yyxccG>
ADVERTENTIE
Verdacht van oorlog
Lóóp je als jong recruut
door Velsens dreven bij wijze
van nachtoefening, waarbij
men zich sluipend voorwaarts
dient te bewegen en het wit
van de ogen moet camoufleren
legen vijandelijke nachtjagers
ik zeg: lóóp je als soldenier
het nachtelijk Velsen tegen
een overmacht te verdedigen,
word je plotseling bars op de
nek gesprongen door twee
agenten, die je niet vertrou
wen.
Aan de Zeeweg gebeurde
dat en de soldaat schrok zich
een grote helm.
Wattoftiedaar most.
„Oefenen" zei de soldaat,
bedremmeld op zijn gym
schoenen (ja gymschoenen)
turend, „want ik ben soldaat".
„Wij zijn de generaal" zul-
en de ongelovige agenten
;oen wel hebben gezegd, want
zo gaat het dan.
In elk geval: de soldenier is
in de overall gevat, tot hij
waar wist te maken, dat hij
op bevel van een aantal groot-
officieren door de nacht liep.
Legernummer zo en zoveel,
kijk maar in m'n zakboekkie.
De soldaat bleek de weg te
zijn kwijtgeraakt en de agen
ten hebben hem dus later hof
felijk op het rechte oorlogspad
geholpen en hem de vijande
lijke stellingen gewezen.
De oorlog duurt voort.
Santpoortse koulijders
Santpoort gaat vanavond
knus feestvieren in zijn Rij-
kensparx de vereniging
voor nationale feestdagen
heeft KovJ (i'erswoud) Stet
naar het park gelokt om daar
zijn grollen te slijten.
Dat is allemaal plezierig en
gezellig voor Santpoort, want
de schouwburg van gras en
groene bomen rond de muziek-
nis is een oord, waar het goed
toeven is. Tenminste.... als
de schouwburgklant niet al te
benauwd is voor scheuten en
spit, want de accomodatie voor
de toeschouwer is niet je dat
in het Rijkenspark: sinaasap-
pelkisten ter ondersleuning
van planken en de rest in het
gras op de jas.
Zou hier de gemeente niet
als bankenbank kunnen optre
den en legen een geringe huur
de helpende hand kunnen
bieden en de gezondheid van
de zitters op het gras beveili
gen, om de pijnen van de
plankenzilters nog maar niet
te noemen?
Kattenogen
De bocht in de Hagelinger-
weg is vele automobilisten, die
de grillige geographie van de
gemeente Velsen niet al te ste
vig in het hoofd hebben, een
durende gruwel vooral
s avonds. De gemeente, begaan
met hunlieder onzeker lot en
wijs geworden na ettelijke
bocht-escapades, zette er eerst
nette witte paaltjes langs, die
echter regelmatig en grondig
sneefden, omdat vele avond
lijke stuurraddraaiers hun
witte kopjes net even te laat
zagen en dies met een mooie
schram aan hun lakwerk en
een verwensing op de bleke
lippen naar huis togen. Daar
is toen in deze onaanzienlijke
kolommen over geschreven en
de gemeente werd nog wijzer
en plakte op ieder paaltje een
glimmend torretje van het
soort reflectorretje. En sinds
dien werd er maar" zelden
meer zo'n paaltje geveld onder
het geweld van een benzine-
voituur.
Maar nu het slot: de reflec-
lorretjes zijn er sinds enkele
dagen door onbekende handen
of handjes afgepulkt en een
zodanige diefstal moet hier
wel even aan de kaak gesteld
worden, want daar vallen
straks brokken door, als er net
een wielrijder tussen zit wan
neer een automan niet goed
uit de slaperige oogjes gluurt
bij het nemen van die nare
bocht. En wat hèb je nou aan
zo'n glimding bij je stuiters en
je zakmes.
Tussen goud en platina
Het rood, wit en blauw zal
de Van Calcarstraat in Velsen-
Noord Donderdag vullen met
feestelijk gewemel: die Don
derdag is het namelijk niet
veertig, niet vijftig, maar vijf
envijftig jaren geleden dat een
zekere jongeman Zalm de
hand kreeg van een zekere
juffrouw Brand en dat dit feit
sindsdien geen der partijen
een dag heeft berouwd, be
wijst volgens mij, dat zij het
neusje van de zalm kreeg en
hij uit de brand was.
Maar goed: ook anderen heb
ben dit echtpaar leren waar
deren, daar getuigt de erepoort
voor hun huisje wel van.
De baas, die door zijn ziekte
geen stukje van zijn gevoel
voor de humoristische kant
van het leven verloor, heeft de
Deginjaren van het „elektriek"
meegemaakt, toen de stroom
voorziening nog niet zo netjes
was als nu, maar meer een
nvestie van uitkijken, slagen
lellen en verschrikkelijk goed
kunnen pionieren.
Later ging hij over naar de
papierfabriek, waar hem het
poot-an-spelen verder tot in
de finesses geleerd werd, want
van een achturige werkdag
droomde de mensheid alleen
nog maar een beetje in het
verborgene. Er is eens een
„dag" geweest van zes uur
Donderdagochtend tot vier uur
Zaterdagmiddag. Toujours ach
ter elkaar. Hij stond toen ook
al „voor een gezin te boksen",
zoals dat onder ons heet, want
Donderdag zullen er zes kin
ieren, dertien kleinkinderen
2n vijf achterklein-pukken op
het feest zijn.
Maar op 63-jarige leeftijd
kwam er een eind aan de ar
beid: de bruigom van nu werd
gepensionneerd.
Donderdag zal hij merken,
dat de bond van ouden van
dagen, de ververeniging, de
buren, kortom heel Velsen-
Noord hem en zijn gade niet
hebben vergeten.
Van harte proficiat!
LAMPENIER
EETCbAlYKC r
De verse haring begint de hal binnen
en het land in te stromen verse hax-ing
van een kwaliteit, die zeldzaam mooi ge
noemd mag worden. Een volksproduct bij
uitstek komt bij netten vol uit de Noordzee
en elke dag voeren de trawlers hun zilve
ren buit naar de wal: ruimen vol kostelijk
eiwit, dat zo langzamerhand goedkoper is
geworden dan het dure vlees en de kost
bare eieren.
Niettemin klemt het probleem van de
afzet meer dan ooit cn de pas afgekomen
opvangregeling dreigt het druk te krijgen
als gevolg van een kreupele markt, die zich
behelpen moet met de'kleine, blijkbaar
moeilijk groeiende kring van haringlief
hebbers onder de tien millioen Nederlan
ders.
Er rijzen enige vragen bij het aanschouwen
van deze stand van zaken vragen op
het oog eenvoudig, maar in de grond van
levensbelang voor de Nederlandse visserij,
die in de zomer nu eenmaal getrouwd en
verkocht schijnt te zijn aan de verse haring.
Er is de vraag, hoe het mogelijk is, dat
even buiten de aanvoerhavens van dit
prachtig voedsel vaak geen enkele haring
te bekennen is. De goeden niet te na ge
sproken maar is het nu werkelijk zo,
dat de détaillist niet voldoende brood ziet
in de „verse" van de zomer en dat hij zich
liever op pad begeeft met tong .en schol
dan met dit massaproduct met zijn geringe
winstkansen?
Is het werkelijk zo, dat verse haring in
de pufschuit tuimelt, terwijl de huisvrouw
in Haarlem of Den Haag, in Bussum of
Alkmaar naar een maaltje goedkope pan
haring snakt?
Zou het werkelijk zo moeten worden, dat
er venters met een platte kar vol verse
haring langs de straten gaan om dit product
aan de man te brengen, zoals het eigenlijk
verkocht hoort te worden: bij scheppen en
kilo's tegelijk?
Want dat er belangstelling te over be
staat voor een mals stuk zeebanket, heeft
een viswinkelier in datzelfde Haagje be
wezen, door in de winkel een bakkerijtje
te beginnen, waar de mensen cle haring
heet van het vuur konden meenemen. Hij
werd een van de beste klanten van de Sche
ven ingse hal.
En het Voorlichtingsbureau .van de Voe
dingsraad, afdeling Vis. beijvert zich dag
en nacht voor deze haring met affiches
en advertenties, met recepten en lam-tam.
Maar de verse haring bereikt soms de klan
ten niet eens.
Het is een wonderlijke zaak.
Generaal Eisenhower neemt de ovaties in
ontvangst van de menigte bij zijn verschij
nen op het spreekgestoelte in Madison
Square Garden te New York, waar hij als
onderdeel van zijyi verkiezingscampagne
de Conventie van het Amerikaanse Legioen
toesprak. In scherpe bewoordingen ivraakte
Eisenhower ..de Sovjet-Russische aggressie,
welke de Verenigde Stalen in'groter ge
vaar heeft geplaatst dan ooit tevoren in
de geschiedenis.
Het Nederlands Hervormd Kapelkoor is
voor het eerst na de vacantie bijeen geko
men om de plannen voor het komende sei
zoen te bespreken. Besloten is om op
Woensdag 3 September in het Burg. Rij
kenspark een concert te geven met mede
werking van de mondaccordéonvereniging
„De Monica's" uit Velsen-Noord.
Zondag 14 September zingt het koor voor
de I.K.O.R. Deze uitzending geschiedt in
de Ned. Herv. kerk. Dan bestaan er plannen
om ter gelegenheid van het tweede lustrum,
in de herfst een groot jubileum-concert te
geven.
Schaakclub „Santpoort" heeft het in de
afgelopen bondscompetitie slechts matig
gedaan: het eerste team uitgezonderd, dat
een behoorlijk figuur sloeg inde eerste
klasse, het tweede en derde team bleven
echter ver beneden de verwachtingen.
„Santpoort" is evenwel niet bij de pak
ken neer blijven zitten, speciale trainings
avonden werden belegd om het spelpeil te
verhogen. De vruchten daarvan zullen in
de nieuwe competitite, welke in. October
van start gaat, op de borden konien.
W. Schuurman is dit jaar weer persoon
lijk kampioen van de Noórdhollandse
Schaakbond geworden en de onderlinge
wedstrijden verliepen bijzonder vlot.
In deze competitie werd W. Schuurman
ongeslagen clubkampioen. Van der Bronk
behaalde de eerste plaats in de tweede af
deling, Spook in de derde en Van Duin in
de vierde groep. In de zomercompetitie
waren het respectievelijk W. Schuurman,
In het Velt, Steyn en Pels en M. de Groot.
Al deze kampioenen zullen tijdens de
jaarvergadering, welke op 9 September ge
houden wordt, hun prijzen in ontvangst
kunnen nemen. Er zijn volop plannen voor
de viering van het 15-jarig bestaan. Primo
zal een feestavond voor de leden gegeven
worden en wel op 30 September/Tevens
wordt gedacht aan een Lustrum-tournooi,
waaraan ook door huisschakers kan wor
den deelgenomen.
ADVERTENTIE
