Prof. Hendrik Andriessen gehuldigd
half zware shag!
de half zware shag!
Het Hek van de Dam
Agenda voor
Haarlem
Met een concert op „zijn" orgel
en toespraken in Teisterbant
Muzikale hulde en
karakterschets
Kwestie over bieten-
vervoer opgelost
In de hoofdstad uit
J
De grote maten
ZATERDAG 20 SEPTEMBER 1952
7
Steun aan Nederlanders
in Indonesië
Nalatige kiesgerechtigde
voor de kantonrechter
Tankauto viel
op wielrijder
Voor de liefhebbers van een
Een speciale melange VCLYl
de beste lichte en pittige tabakken l
w
K.L.M.duchtnet in
Nieuw Guinea
Kerkelijk Nieuws
Mevrouw Hanoy
Meneer Jonas
Hilversum kreeg bezoek
van ex-„Ortskommandant"
Verwoeste Wageningse
toren wordt herbouwd
Toen Hendrik Andriessen in 1934 Haar
lem verliet om zich in Utrecht te vestigen,
bracht dat voor hem een moeilijk afscheid
mee: van zijn geboortehuis, van zijn va
derstad, van zijn orgel in de St. Jozefkerk.
Ja, vooral dat rijkgetinte en dociele instru
ment, waarop hij zich als componist ont
wikkeld had, maakte hem het afscheid
zwaar. Dit leze men niet als een loos ge
legenheidspraatje bij het vieren van de
zestigste verjaardag van de componist,
want het feit kan bevestigd worden door
een woord van Andriessen zelf. Immers
bij het afscheid nemen van Albert de
Klerk, zijn jeugdige opvolger als organist,
was dit zijn laatste woord: „Albert, zal je
goed voor mijn orgel zorgen?"
Ik geloof te mogen zeggen dat er goed
voor gezorgd is, niet alleen voor het orgel,
maar ook voor de geest die het orgelspel
in die kerk steeds bezield heeft. Zodat hij,
nu de toeleg prachtig geslaagd was om
Andriessen naar Haarlem te lokken met
een concert van zijn orgel-composities in
dezelfde kerk waar ze ontstonden, zeggen
kon en werkelijk ook zei: „Zie zo, nu kan
ik mij eens rustig neerzetten om mijn wer
ken te beluisteren, want ik weet dat het
goed zal zijn".
Het was een originele viering van An-
driessens kroonjaar, deze herschepping
van zijn oudste orgelcomposities door zijn
thans van knaap tot man gegroeide opvol
ger. Een nagenoeg volle kerk toonde er
belangstelling voor. Het beste bewijs dat
deze muzikale coda van het jubileum doel
trof.
Interessant overzicht
Als overzicht van Andriesscns evolutie
was deze avond bijzonder interessant. Het
vertrekpunt was het in 1913, dus op 21-
jarige leeftijd geschreven Eerste Choral,
muziek dio-zonder het voorbeeld van César
Franck nooit zo geschreven zou zijn; maar
niettemin een sterke persoonlijke kern be
vat. die men in later werk geleidelijk tot
ontwikkeling zal zien komen. Het jongste
werk op het programma was de in 1929
gecomponeerde „Passacaglia": een klas
sieke vorm als aanleiding om een rijke,
persoonlijke lyriek te laten gloriëren. Een
werk van zeldzame schoonheid en daarbij
volkomen persoonlijk. Het is haast onbe
grijpelijk dat de „Passacaglia" in verge
lijking met de overige orgelstukken van
Andriessen zo weinig gespeeld wordt. De
uitvoering er van op deze avond kon voor
velen een openbaring zijn. Zelden hoort
men ook „Preludio e Fughetta" uit 1917,
nochtans een zeer fraai werk. De „Sonata
da Chiesa" uit 1927 is daarentegen een
répertoirestuk van ieder behoorlijk orga
nist en met de „Toccata" uit 1917 wel het
meest gespeelde werk. In de Sonata is de
Andriessen-stijl reeds volkomen rijp; daar
is geen Franck-inslag meer bij. De „Toc
cata" is een echt jubelnummer; het Te
Deum-motief aan het slot had deze avond
dan ook een zinrijke betekenis.
Het past mij niet over de interpretaties
op dit orgelconcert iets te zeggen. Trouwens
waartoe is dat nodig? Het ging er om de
componist het genoegen te verschaffen
zijn oeuvre uit de Haarlemse tijd op zijn
eigen orgel te horen. Dat Hendrik An
driessen deze geste zeer gewaardeerd heeft,
is wel met stelligheid te verzekeren en dat
hij gelukkig was „zijn" orgel na achttien
ZATERDAG 20 SEPTEMBER
Stadsschouwburg: „Een vrouw met een
klein hart" (Nederlandse Comedie), 3 uur.
Rembrandt: „Verboden verhouding", 18 jaar,
7 en 9.15 uur. Palace: „Geen uitweg", 14 jaar,
7 en 9.15 uur. Luxor: „Klokslag 12", 14 jaar,
7 en 9.15 uur. Lido: „Scarlet Angel", 18 jaar
7 en 9.15 uur. City: „Kinderrechter grijpt
in", 14 jaar. 7 en 9.15 uur. Spaarne: „Drums
of Fu Manchu", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Mi
nerva: „Onverbreekbare banden", alle leeft.,
7 en 9.15 uur.
ZONDAG 21 SEPTEMBER
Stadsschouwburg: „Een vrouw met een
klein hart" (Nederlandse Comedie). 8 uur.
Gem. Concertgebouw: Revue van „topstars",
8 uur. Rembrandt: Zondagmorgenvoorstel
ling „Een onvergetelijke melodie", alle
leeft.. 11 uur. „Verboden verhouding", 18
jaar. 2, 4.15. 7 en 9.15 uur. Palace: „Geen uit
weg", 14 jaar. 2. 4.15, 7 en 9.15 uur. Luxor:
Journaalvoorstellingen 10.30, 11.30 en 12.30
uur. „Klokslag 12", 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
Lido: Zondagmorgcnvoorstelling: „Meesters
der muziek", alle leeft., 11 uur. „Scarlet
Angel", 18 jaar, 2. 4.15, 7 en 9.15 uur. City:
„Kinderrechter grijpt in", 14 jaar, 2.15, 4.30.
7 en 9.15 uur. Spaarne: „Drums of Fu Man
chu". 14 jaar. 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Minerva:
„Onverbreekbare banden", alle leeft., 2, 4.15,
7 en 9.15 uur.
MAANDAG 22 SEPTEMBER
Stadsschouwburg: „De appels van Eva"
(toneelgezelschap Johan Kaart), 8 uur. Rem
brandt: „Verboden verhouding", 18 jaar, 2,
4.15, 7 en 9.15 uur. Palace: „Geen uitweg",
14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Luxor: Jour
naalvoorstellingen, 10.30. 11.30 en 12.30 uur.
„Klokslag 12", 14 jaar, 2, 7 en 9.15 uur.
Lido: „Scarlet Angel", 18 jaar, 2, 4.15, 7 en
9 15 uur. City: „Kinderrechter grijpt in", 14
jaar, 2.15. 7 en 9.15 uur. Spaarne: „Drums of
Fu Manchu". 14 jaar. 2.30, 7 en 9.15 uur.
Minerva: „Onverbreekbare banden", alle
leeft., 2.30 en 8.15 uur.
Hendrik Andriessen neemt verheugd de
driedelige compositie in ontvangst, vervaar
digd en aangeboden ter gelegenheid van
zijn zestigste verjaardag door drie van zijn
oud-leerlingen, te weten van links naar
rechts Jan Mul, Herman Strategier en
Albert de Klerk.
jaar weer te horen met al zijn subtiele nu
ances van weleer, staat eveneens buiten
kijf. JOS. DE KLERK
Na afloop van het concert werd de on
langs tot buitengewoon hoogleraar te Nij
megen benoemde componist Hendrik An
driessen een hartelijke, gedeeltelijk op im
provisatie berustende huldiging in Teister
bant bereid, die hem zichtbaar genoegen
deed. Om te beginnen bood vice-voorzitter
mr. L. Ali Cohen hem het buitengewoon
lidmaatschap van deze Haarlemse sociëteit
van kunstenaars en kunstminnenden aan,
daarbij de hoop uitsprekende dat hij mede
daardoor verleid zou worden zich wat meer
in zijn vaderstad te vertonen.
Na dit min of meer officiële gedeelte
nam Wouter Paap in zijn hoedanigheid
van onder-voorzitter van het Genootschap
van Nederlandse Componisten het woord.
Deze spreker onthulde dat hij Hendrik An
driessen een jaar of twintig geleden had
horen kenschetsen als iemand die „andante
sostenuto" (dat is: rustig gaande) leeft en
stelde thans voor deze typering te wijzigen
in „andante spirituoso". Weliswaar komt
deze term uiterst zelden of nooit voor,
maar misschien is hij juist daarom zo toe
passelijk. Andriessen, zo zei Wouter Paap,
is niet alleen een buitengewoon hoogleraar
en nu ook een buitengewoon lid van Teis
terbant, maar tevens een mens met een
buitengewoon tempo. Zijn oeuvre heeft ka
rakter, omdat de schepper ervan door alle
ontwikkelingen heen zichzelf is trouw ge
bleven. Wat de kerkmuziek betreft, heeft
hij de geest van Diepenbrock met een eigen
geluid verder gedragen. Dank zij piepen
broek en Andriessen. die een nieuwe vorm
geving op dit gebied hebben ingevoerd, zo
ging vervolgens pater J. Vollaerts (direc
teur van de Kerkmuziekschool te Utrecht)
hierop door, kan Nederland de vergelijking
met het buitenland glansrijk doorstaan.
Voor een bijzonder gewaardeerde ver
rassing hadden drie oud-leerlingen gezorgd,
te weten Albert de Klerk, Herman Strate
gier en Jan Mul, die hun leermeester een
compositie voor orkest in drie delen over
handigden. Elk van hen had gebruik ge
maakt van een thema uit werken van Hen
drik Andriessen, namelijk de Passacaglia,
de Orgelsymphonie en de opera „Philome
la". Jan Mul overhandigdea het geschenk,
daarbij zeggende: „Het aandeel van mij is
makkelijk te herkennen, want het is het
kortste". De titel van deze gelegenheids
compositie luidt „El sombrerito de tres
picos" ofwel „Het driepiekige steekje", zo
als de dichter H. L. Prenen schertsend
vertaalde.
Tot middernacht bleef Hendrik Andries
sen temidden van vele vrienden, bewonde
raars en familieleden onder de gewelven
van Teisterbant vertoeven. Ook wethouder
D. J. A. Geluk kwam hem gelukwensen.
Op de rijksbegroting voor Unie-aangelegen
heden zijn de kosten voor de Nederlands-
Indonesische Unie voor 1953 op 552-500.
geraamd. Voor algemene voorzieningen ten
behoeve van Nederlanders in Indonesië wordt
5.850.000.geraamd, waarin begrepen is
een bedrag van een half millioen gulden voor
overtochtskosten naar Nederland.
In de toelichting wordt gezegd dat het aan
tal Nederlanders in Indonesië dat door werk
loosheid in behoeftige omstandigheden is ko
men te verkeren en dientengevolge veelal op
rijkszorg is aangewezen, aanmerkelijk is toe
genomen. Daarnaast heeft de stopzetting door
de regering van de republiek Indonesië van
de steunverlening aan Nederlandse armlas
tigen, overneming van deze steun door het
rijk noodzakelijk gemaakt.
PAKKETTEN VOOR KOREA-
VRIJWILLIGERS.
Gedurende het tijdvak van 22 September
tot en met 4 October wordt de gelegenheid
opengesteld aan de militairen behorende tot
het Nederlands detachement Verenigde Na
ties in Korea niet aangetekende pakjes tot
een maximum gewicht van 500 gram per
luchtpost te verzenden tegen betaling van
het normale internationale tarief van 8 cent
per 50 gram.
De adressering moet luiden: rang, naam en
voorletters, legernummer, N.D.V.N.; NAPO
5100, Amsterdam Schiphol-militair.
Deze faciliteit wordt niet verleend ten aan
zien van pakjes bestemd voor opvarenden
van hr. sm. „Piet Hein".
Vertegenwoordigers van alle Nederland
se suikerfabrieken en de gezamenlijke
schippersorganisaties hebben Vrijdag in
Den Haag besprekingen gevoerd om te ko
men tot oplossing van de moeilijkheden in
zake het bieten, en pulpvervoer per schip.
Het resultaat van deze besprekingen is
geweest, dat partijen tot overeenstemming
zijn gekomen. Voor deze campagne zullen
alle schippers, zowel zij die bij de fabrie
ken als zij die bij de organisaties hebben
ingeschreven, worden geplaatst. In de toe
komst aanvaarden zowel de suikerindustrie
als de schippersorganisaties het principe
van een evenredige vrachtverdeling.
Op Donderdag 4 September heeft voor het
kantongerecht te Winschoten een inwoner
van Oude Pekela J. de J. terecht gestaan.
Hij werd verdacht van overtreding van
de Kieswet, omdat hij bij de laatstgehou
den verkiezingen voor de Tweede Kamer
niet had voldaan aan zijn verplichting zich
aan het stembureau te melden. Tot zijn
verweer voerde hij aan, dat zijns inziens
de stemming in de daarvoor aangewezen
lokaliteit (een café in Oude Pekela) niet
geheim was geweest, omdat leden van de
commissie en zij, die assistentie verleenden,
zouden hebben kunnen zien op welk deel
van het stembiljet een hokje rood gemaakt
werd.
Deze zaak werd aangehouden en gister
middag hebben de kantonrechter en de
ambtenaar van het Openbaar Ministerie
een kijkje genomen in het betreffende
lokaal, dat voor deze gelegenheid precies
zo was ingericht als op de verkiezingsdag.
Beiden kwamen tot de conclusie, dat men
zich in deze beperkte ruimte formeel wel
gehouden had aan de letter van de wet,
maar dat de practische oplossing niet zo
mooi was geweest. Wat de stemming zelf
betreft was de kantonrechter van oordeel,
dat deze wel op zodanige wijze was ge
schied, dat zij beschouwd kon worden ge
heim te zijn geweest.
Tegen De J. wie, afgezien van het feit of
de stemming al dan niet geheim was ge
weest, toch overtreding van de Kieswet ten
laste werd gelegd, omdat hij zich niet had
gemeld, werd een boete geëist van 0,50.
De kantonrechter, die deze kwestie als een
principiële aangelegenheid wilde beschou
wen, verklaarde tijdens de in het stem
lokaal gehouden zitting verdachte schuldig,
maar legde geen straf op.
In Twello kwam een 62-jarige wielrij
der achter een groentewagen vandaan, toen
van de andere kant een tankauto met pe
troleum naderde. De wielrijder had deze
auto niet gezien en liet zich, omdat hij niet
meer kon uitwijken, in een droge sloot val
len. De chauffeur van de tankauto wilde
eveneens uitwijken. Zijn voertuig is daar
bij gekanteld en in de sloot gevallen. De
weirijder kwam daardoor om het leven.
ADVERTENTIE
Nieuw!
Sedert 1 September heeft de KLM het
interne luchtnet op Nieuw Guinea, dat
voor kort in charter voor het gouverne
ment werd gevlogen, in eigen exploitatie
genomen. Het gehele luchtnet, dat een
lengte heeft van ongeveer 2500 km., omvat
de lijnen BiakHollandia (drie maal per
week), BiakSorong (tweemaal per
week), BiakMerauke en BiakNoem-
foer, beide eenmaal per veertien dagen. De
vluchten worden uitgevoerd met Dakota's.
Wanneer op 27 October aanstaande de
lijn naar Mexico zal worden geopend, zal
het aantal landen en steden, opgenomen in
het luchtnet van de K.L.M., gestegen zijn
tot respectievelijk 91 en 63. De lengte van
het KLM-net bedraagt dan 195.000 km. of
bijna vijf maal de aard-omüek.
Ned. Herv- kerk
Beroepen te Heerewaarden, D. H. Scholten,
cand. te Santpoort.
Bedankt voor Oldebroek (2è pred. pl.) W.
L. Tukker te Delft.
De meeste millionnairs uit onze ken
nissenkring zijn beklagenswaardige
lieden. Zij doen althans niet veel
anders dan afwisselend steunen en
zuchten een onderscheid, dat slechts
voor een psychologisch ferm geoefend
oor bemerkbaar is. Sinds enkele maan
den hebben zij het overigens tamelijk
druk, omdat zij zich ingespannen bezig
houden met het verzinnen van een
frivole scheldnaam voor de eerbied
waardige heer Van de Kieft, die zo
lichtvaardig was met de nationale
tekorten ook de schuld aan hun deer
niswekkende ellende van de zich thans
loom en behagelijk in Turkse baden
wentelende professor Lieftinck over te
nemen. Als men deze lieden mag ge
loven, dan leven zij uitsluitend van de
opbrengst van oude schilderijen en
verroeste médailles. Een aai-dige bij
verdienste halen zij van tijd tot tijd uit
de verkoop als oud papier van vergeel
de aanslagbiljetten en verlopen dwang
bevelen. Af en toe kappen zij een
boompje of wat om weer enige weken
op een houtje te kunnen bijten.
In Denemarken zal het wel net zo
zijn als hier. Maar de millionnair Leif
Soegaard heeft er, dank zij een nieuws
gierige influistering van zijn zoontje,
iets op gevonden. Een verrukkelijk
denkbeeld kwam er op in zijn door
zorgen geploegde hoofd. Hij schijnt
namelijk te hebben gedacht: „Waarom
moet al mijn zuur verdiende geld naai
de haaien? Als ik er zelf niet in mag
zwemmen, laat ik het dan maar eens
in een walvis steken!"
Dat zoontje Soegaard junior
wilde op een mooie winterse dag in de
lente plotseling weten hoe een walvis
er eigenlijk uitziet, maar de juffrouw
op school had er toevallig geen bij de
hand en later bleek dat er in geheel
Kopenhagen geen eentje te vinden was,
hoe men ook zocht. Wel een eendje,
doch daar hadden ze natuurlijk niets
aan. En toen deed vader Soegaard wat
u en ik in zo'n geval ook direct gedaan
zouden hebben: hij rustte een flinke
expeditie uit om er een te vangen. Een
voudiger kan het niet.
Na een tocht vol van de ontberingen,
waar iedere week het filmjournaal mee
gevuld wordt, slaagde men erin bij
Kaap Hanoy een beeld van een vin
visje te verschalken. Als u niet weel
waar Kaap Hanoy precies ligt, moet u
dat maar even op de kaart nakijken,
dat is meteen goed om uw aardrijks
kunde weer wat op peil te brengen. Het
zeemonster van ruim twintig meter
lengte werd vervolgens door tweehon
derd mensen met een sopje van zeven
duizend liter formaline overgoten, zo
dat het geen vin meer verroeren kon.
Ziezo, dat was dat. Nu kon de kleine
Soegaard net zolang de walvis bestu
deren tot hij levertraan in zijn ogen
kreeg van ontroering en er compleet
van walgde.
Toen het eenmaal zover was, welde
er in het gemoed zijns vaders een sinds
lang sluimerende golf van paedagogi-
sche edelmoedigheid op. Dat moesten
alle kindertjes van West-Europa nu
eens kunnen zien, dacht hij. En onmid
dellijk vond hij een oplossing om ook
dat mogelijk te maken. Hij nam een
impresario bij de hand en samen til
den zij mevrouw Hanoy want zo
wordt de geprepareerde walvis ge
noemd op een spoorwegwagon om
het lieve diertje een rondreis te laten
maken, eerst door heel Scandinavië en
daarna via Duitsland en Zwitserland
naar ons eigen mooie Nederland.
De eerste plaats van bestemming zou
Amsterdam zijn en nu begrijpt u ten
minste waarom wij dit nieuwe sprook
je uit Denemarken navertellen. Wij
waren Woensdag op het Centraal Sta
tion om de ontvangst van mevrouw
Ilanoy bij te wonen. Donderdag zou de
tentoonstelling beginnen. Van de heer
Mikkenie, die als vertegenwoordiger
optreedt, kregen wij te horen dat de
vis een omvang heeft van vijftien
meter, dat haar hart alleen al driehon
derd kilo weegt en dat zij Vermoedelijk
de aanvallige leeftijd van zeven jaar
bereikte. Over het liefdeleven van
mevrouw Hanoy vernamen wij alleen
dat zij twee babies heeft voortge
bracht. Nadat wij zo keuvelend enige
uren hadden staan blauwbekken, be
reikte ons de droeve tijding dat het
transport een etmaal moest worden
uitgesteld.
a
Mevrouw Hanoy werd namelijk op
gehouden aan het grensstation Oldcn-
zaal, geenszins omdat haar papieren
niet in orde zouden zijn, doch omdat
zij te dik was. Haar gehele gewicht van
zestig ton was uitgestrekt op de groot
ste bagagedrager van Europa, dertig
meter lang en voorzien van acht draai-
oare assen. Zo'n walvis kun je nu eenmaal
niet aan een fiets hangen of in een pet
van een kwartje gooien. Tot schrik
van de Nederlandse Spoorwegen bleek
echter dat dit niet voldoende was, om
dat mevrouw Hanoy aan het hoofd
einde weliswaar enige ruimte overliet,
doch aan de zijkanten uitpuilde. Het
passeren van een uit tegenovergestelde
richting komende trein zou ongetwij
feld een botsing met het kadaver ten
gevolge hebben. Er moest dus een
schema worden uitgewerkt om de wal
vis telkens bepaalde trajecten te laten
afleggen in perioden dat er geen tegen
liggers op de dienstregeling voor
kwamen.
Wij zijn maar niet op de aankomst
blijven wachten. Maar u kunt mevrouw
Hanoy thans vinden bij de oprit aan de
Westzijde, tot aan het einde van de
volgende week. Dan gaat zij naar Den
Haag.
Intussen heeft mevrouw Hanoy con
currentie gekregen, namelijk van me
neer Jonas, die ongeveer even zwaai
en iets langer is, in de Noordelijke
IJszee geharpoeneerd werd en Dinsdag
in Rotterdam zal arriveren om daar
gedurende drie weken voor het publiek
ter bezichtiging te liggen. Meneer Jonas
gaat vervolgens een reisje langs de Rijn
ondernemen.
Meneer Jonas is gevangen door het
bijna zevenhonderd ton metende schip
Viking van het Nederlandse scheep
vaartbedrijf Fongers en zal worden
tentoongesteld ter populair-weten-
schappelijke propaganda. Uit de bij
zonderheden leiden wij af dat de heer
Jonas een vrolijk leventje heeft gehad,
want de expositie wordt niet alleen op
geluisterd met een groot aantal traan-
zalven, emulsies en voedingsmiddelen,
doch tevens zo lezen wij in de circu
laire met verschillende baarden. Die
placht bij te dragen bij feestelijke ge
legenheden.
Hij was namelijk die walvis, die eens
vrolijk wou zijn en aan de bel trok in de
maneschijn, toen de haai ging bruiloft-
vieren temidden van alle waterdieren.
Een vinvis, moet u weten, is bijzonder
bedreven in het uitwerken van vermom
mingen. Vandaar het voltooid deelwoord
gehaaid. Van zijn oren kan men allerlei
maskers maken door ze te beschilderen
als menselijke gezichten. Men zal daar
enige in Noorwegen vervaardigde voor
beelden van kunnen zien. Ze zullen wel
haai staan, zoals ze in Amsterdam
zeggen. BÖEDA
De Nederlandse Opera geeft Zondag
middag in de Stadsschouwburg een
uitvoering (met Louise de Vries,
Chris Scheffer en Paolo Gorin) van
„De Parelvissers" van Bizet onder
leiding van Cor Olthuis. Charles
Bruck dirigeert Dinsdagavoiid
..Faust" van Gounod, waarin optre
den Greet Koeman, Chris Reumer en
Siemen Jongsma. Donderdag wordt
een herhaling gegeven van Bcetho-
vens Fidelioonder leiding van Jo
seph Krips met Gré Brouwenstijn.
Frans Vroons en Ot'akar Kraus, de
laatste als gast.
Het Amsterdams Toneelgezelschap
vertoont Zaterdagavond „Driekonin
genavond" van Shakespeare en Zon
dag, Maandag en Vrijdag „Billy
Buddmet Robert de Vries in de
titelrol. Woensdag is „De Mirakelrid
der" van Lope de Vega door het Rot
terdams Toneel met Ko van Dijk in
de Amsterdamse Stadsschouwburg.
Het. Nederlands Volkstoneel komt
vandaag en morgen in de Doelenzaal
aan de Kloveniersburgwal met de
eerste voorstellingen van „Schip op
't strand" van Barend van der Veen
onder regie van Ben Groeneveld, die
het stuk ïdt het Fries vertaalde.
In het Centraal Theater geeft de Ne
derlandse Comedie dagelijks voor
stellingen van de uitstekende thriller
,.U spreekt met uw moordenaar" van
Frederick Knott onder regie van
Henk Rigters en met Guus Oster in
de hoofdrol.
In de galerie Le Canard in de Spui
straat draagt Reinout Anders op 22
September de novelle „Nachtelijk
paardengetrappel" van Bordewijk
voor. Op 24 September spreekt Hans
Redeker over ..Existentialisme en
maatschappij". Dinsdag 23 Septem
ber spreekt Hans Tiemeycr over „De
Pantserkrant" van Menno ter Braak,
gevolgd door een discussie over de
speelbaarheid van dit stuk.
In de kleine zaal van het Concertge
bouw geeft Dinsdagavond de pianist
Julius Isserlis een Chopinrecital en
speelt Vrijdagavond June Kovach
pianostukken van Bach, Beethoven,
Brahms en Kirchner.
Dirk Jansz. Zwart geeft Maandag
avond een orgelconcert in de Nieuwe
Kerk aan de Dam.
De tentoonstelling ..Drie eeuwen por
tret" in het Rijksmuseum heeft tot
dusver veertigduizend bezoekers ge
trokken en blijft tot. 6 October ge
opend. Donderdag verwelkomde men
de tienduizendste bezoeker van de
tot 29 September durende expositie
„De duivel in de beelden kunst" in
het Stedelijk Museum.
De internationale groep van beelden
de kunstenaars Cobra (waarbij de
Nederlander Constant) exposeert in
de galerie Le Canard. Tot 12 October
vindt men daar tevens schilderijen
van Jan Nieuwenhuys.
Kunsthandel Martinet aan de O.Z.
Voorburgwal stelt tot 24 October en
kele meesterwerken van Oost-Aziati
sche kunst ten toon. In het Allard
Piersonmuseum is tot 4 October de
expositie „Luchtfoto's ontdekken het
verleden".
Volgens dr. J. Groen van het Wil-
helmina Gasthuis te Amsterdam
komt het vrij veel voor dat een
zwaarlijvige te veel eet (en snoept)
als compensatie voor een tekort aan
liefde.
Uit een dagbladverslag).
Soms is het volk in zijn ondoorgronde
lijke intuïtieve wijsheid de wetenschap
enige schreden, of enige eeuwen, voor. Er
is een spreekwoord over het lichaamsge
wicht der hanen dat wellicht praeludeert
op de opmerkelijke onthulling, van deze
Amsterdamse medicus. Wellicht. Want an
derszins moet ik de mogelijkheid open
laten, dat deze zeergeleerde heer de liefde
en derzelver tekort op andere wijze uitlegt
dan de volksmond die hoe wijs soms
ook niet al zijn woorden op een goud
schaaltje weegt.
Niettemin: welk een wijd en weids ter
rein is nu geopend door deze deskundige
mededeling.
Gij moogt wat ik u bidden mag, me
vrouw nu niet eenzijdig zijn en niet
elke te mollige man op straat aan de hand
nemen om hem in de glans van uw lieve
vriendelijkheid te doen vermagei-en als
sneeuw voor de zon. Gij kunt niet zo maar
en straffeloos glimlachen tegen een ge
zette vreemdeling en hem aardig toespre
ken, een anjelier op zijn jas steken en
zeggen: „spreek eens uit vriend, vertel mij
eens van al wat u benart; is er wel iemand
die aandachtig en liefderijk genoeg en met
goed geduld naar uw weeklacht of geest
drift luistert? Wellicht (mannen zijn
dikwijls grof van aard) zou hij uw beste
bedoelingen misverstaan en in zijn dom
me, dikke kop zou misschien niet eens- de
mogelijkheid dagen, dat het uw doel is
hem af te helpen van dat hijgerige em
bonpoint.
Wij moeten niet generaliseren en ver
standig zijn bovendien.
Niet elke dikke dame of heer zij voorwerp
uwer toegenegenheid. Er zijn er bij wie
juist de liefderijkheid vette parten speelt.
Die door de wederpartij in de tuin des
levens juist uit verkeerd-toegepaste lief
derijkheid zodanig met koek en chocolaad
met geslagen room en hapjes worden over
laden, dat zij daaraan het vieren der buik
spieren kunnen wijten.
Maar één ding lijkt mij opmerkelijk. Zo
goed als de een naar de fles grijpt, zo goed
grijpt de ander, in eendere wanhoop, naar
roomhoorn en pensée. Wellicht de vrouw
eerder naar slagroomtaart en croque-de-
bouche dan de man naar de tompoes en
bonbon met nootvulling.
Maar naar noodvulling dikwijls wèl.
Dit is het grauwe morgenlicht dat nu
is opgegaan over de grote maten.
Zorgt, dat ge grote maten met hen
wordt, opdat zij vrijer adem halen.
ELIAS
Dezer dagen heeft een Duitser, die in de
oorlogsjaren „Ortskommandant" te Hilver
sum is geweest, een bezoek aan deze ge
meente gebracht, naar aanleiding waarvan
het raadslid E. J. Flameling (CPN) vra
gen aan het college van B. en W. heeft
gesteld.
„Zijn B. en W. niet van oordeel", zo
vraagt dit raadslid, „dat de aanwezigheid
van deze vroegere nazi-commandant een
slag in het gezicht betekent voor de ver
zetsbeweging en ons gehele volk, dat in de
strijd voor de bevrijding zoveel bloedige
offers heeft moeten brengen, waarbij bo
vendien in het oog gehouden moet worden
dat deze commandant de uitvoerder was
van de geweldadige maatregelen tegen Fe
bruaristakers van 1941?" Hij vraagt voorts
hoe het mogelijk is, dat de politie van dit
geval niet op de hoogte was en wat zij van
plan is te doen, om herhaling van „een
dergelijke grenzeloze brutaliteit" in de toe
komst te voorkomen.
De gemeente Wageningen heeft van de
minister van Wederopbouw en Volkshuisves
ting bij wijze van uitzondering de goedkeu
ring verkregen voor de herbouw van de vol
ledige toren van de Hervormde Kerk.
Deze toren werd in 1939 gerestaureerd, in
1940 met de kerk volledig verwoest tijdens
de gevechtshandelingen nabij de Grebbeberg,
in 1942 werd de kerk weer opgebouwd en in
1945 door de Duitsers voor nun vertreK opge
blazen. De kerk, wederom ernstig bescha
digd, is inmiddels volledig hersteld. De
toren, die In Romaanse stijl was opgetrok
ken, dateerde uit midden veertiende eeuw.
De kerk is Gothisch en werd in de middel
eeuwen gebouwd op de plaats van een ver
woeste Romaanse kerk.
