Sportieve modellen
in suède en leer
Door de waaier heenzien
Smyrnawerk
Vlekken
verwijderen
Verzamelen of verstrooien
16.
SCHOENEN VOOR KOUDE SEIZOEN
Hogere hak voor
uit gaansschoen
Thuis op de machine
's Werelds jongste modekoning
KERKELIJK LEVEN
FEUILLETON
Flamingo Eiland
door Dorothy Quentin
JERSEY-ANGORA
75
Huis verkocht voor
twee staven goud
Fabrieksarbeider werd
onschuldig veroordeeld
Getuige verdacht
van meineed
Heringa Wuthrich
ZATERDAG 20 SEPTEMBER 1952
oor
dWO
rouw
Opzienbarend is de schoenen-mode voor het komende winterseizoen niet. De
flat-modellen handhaven zich in de komende herfst en winter. De meeste zijn nog
laag uitgesneden, en het voorblad is ook bij de sportieve en meer op ons weer
ingestelde flats kort gehouden.
Er is eveneens gestreefd naar een
grote flexibiliteit zowel van flats, als van
semi- en gehele sportschoenen. Naast
crèpezolen ziet men nu, vooral bij de
gekledere schoenen de zolen van z.g. po-
rocrèpe, een soort zeer lichte rubber,
die in de kleur van de schoen is aange
bracht.
Voorts is waar te nemen een neiging
naar de slankere leest en een daarmee
gepaard gaande verhoging van de (dun
ne en soms van achteren rechthoekige)
hak.
Voor het uitgaansschoentje is er weer
meer de hak van 4 tot 7 cm. Op de open
gewerkte a-symmetrische sandalen met
een dergelijke hakhoogte evenwel is het
moeilijk lopen.
Wij zijn voor het dagelijks leven meer
gebaat bij de sportievere modellen
soms met ingebouwde hak. Vaak zijn ze
langs de zool voorzien van de enveloppe-
rand (Canasta). Deze rand kan zelfs van
crêpe zijn. Hij loop dan van de zool door.
Er zijn sieraden aangebracht en quasie-
sluitingen om het egale passieve te
breken.
Sfeunschoenen
Voor de dames, die steunschoenen
moeten dragen, is er een verheugende
mededeling. Men heeft een eind gemaakt
aan de lompe modellen, die een vrouw
voor haar verdriet draagt. Zij hebben nu
Talloze vrouwen hebben hun hart
verpand aan handwerken: velen vullen
lange winteravonden door gestaag kno
pen van smyrna-werk, weer anderen
breien jumpers, jasjes, vestjes met ein
deloos geduld en toewijding.
Op de najaarsbeurs trok dan ook een
weeftoestel sterk de aandacht. Dit ta-
felweeftoestel, speciaal ingericht voor
tapijtknopen heeft een constructie, die
het aanbrengen van het getouw aan
merkelijk vereenvoudigt. De schacht
en hevelconstructie van het toestel is
zo vervaardigd, dat men met een paar
handbewegingen alle kettingdraden in
de hevels aanbrengt, waardoor het
tijdrovende inrijgen der ketting is ko
men te vervallen.
De toestellen worden geleverd in
werkbreedlen van 40, 50 en 70 cm.
Tevens brengt men een klein weefge
touw in de handel van '20 cm. breed,
dat speciaal geschikt is voor jeugd-
onderricht.
Weeftoestellen bestaan al duizenden
jaren; nieuw was echter deze hevel
constructie.
Al is de uitvinding van de breima
chine van recentere datum, zij is toch
allesbehalve „nieuw". Wel was de
enorme belangstelling van de dames
op de vorige Jaarbeurs voor breimachi
nes opmerkelijk. Vlak bij elkaar wer
den twee verschillende typen getoond,
en er waren heel wat dames, die van
de ene stand naar de andere liepen om
te kijken, welke machine nu het beste
was. De prijzen van beide lagen tussen
de f 300 en f 400. De werking van een
dergelijke machine is niet zo één twee
drie te verklaren. Om het maar op le-
kenmanier te zeggen: er loopt een ap
paraat met een handvat langs een
lineaal met kopspijkertjes. Eén ruk
van het apparaat langs de lineaal en
er is weer een tour gebreid!
De folders stelden ons voor een klein
raadsel: het toestel, dat door de ene
handelaar werd verkocht breit, zo staat
er, tienmaal zo snel als met de pen, en
het toestel van het andere merk, zo
wordt in de daarbij behorende folder
vermeld breit tachtig maal zo vlug als
handbreicn. En wij maar kijken of het
ene toestel nu werkelijk achtmaal vlug
ger ging dan het andere. Maar eerlijk
gezegd, wij zagen weinig verschil tus
sen beide merken.
ex modieuze vorm gekregen, zowel in
het sportieve genre als in het meer ge
klede (geïnspireerd op het flatmodel).
En duur zijn ze niet!
Wie een hoge hak cn toch een stevige,
hoog sluitende schoen wil. hebben, kan
de suède molières nemen, die echter toch
in* elegantie achterblijven bij de pumps
en de lager „gehakte" schoenen.
Be-bop een flexibele flat met lusjes
in andere kleur dan het overige deel van
de schoen is de wat buitensporige
dracht voor de bakvis.
En om over plassen te springen cn in
sneeuw te baggeren heeft u iets beters
nodig dan de vaak laag uitgesneden
pumps en flats. U wilt er dan natuurlijk
degelijk en warm inzitten. In die be
hoefte voorzien de met bontgevoerde
laarsjes. Hele en halve, heet de vak
term, d.w.z. tot over de enkel cn zelfs
soms tot bijna over de kuit, of tot onder
de enkel. De Texasboot (van achteren
lager dan van voren) en de Engelse
Navy-boot hebben de Nederlandse
schoenfabrikanten geïnspireerd bij het
ontwerpen van de modellen van de
laarsjes. U kunt ze krijgen van leer en
van suède, met een dubbele gespsluiting
en omgeslagen boord, met ritssluiting
van voren en met de sluiting van achte
ren door middel van riempjes in een
gespje. Soms is er een tong van achteren,
maar dat lijkt ons erg onpractisch. Mod
der en sneeuw kunnen zo gemakkelijk
door de kieren naar binnen glippen.
De laarsjes behoeven in het geheel
niet meer lomp te zijn. In het geklede
genre treft u de %-hak aan.
DAPHNE.
Kaarsvlekken moeten eerst met de
heft-kant van een mes stuk geslagen
worden en daarna afgestoten met de
botte kant van een mes, daarna de vlek
uitstrijken tussen grauw papier of tus
sen vloeipapier met een niet te heet
ijzer. Is het gekleurd kaarsvet dan moet
men de rest van de kleurstof verwijde
ren met spiritus.
Vetvlekken kan men uitstrijken zo
als hierboven is gezegd of in wit katoen
kan men weken in soda en wassen of
uitkoken in een sop, in gekleurd goed
moet men tetra of benzine gebruiken
(buiten werken, bedwelmingsgevaar en
brandgevaar).
Koffie-, thee- en chocoladevlekken
eerst met lauw water uitspoelen en
daarna wassen, een restant kleurstof
kan ook nu weer met spiritus verwij
derd worden. Dit is slechts een greep
geweest uit de vele vlekken die in onze
kleren kunnen voorkomen; maar het
zou te veel ruimte innemen om alle
mogelijke vlekken hier te bespreken.
Kent men de vlek niet dan moet men
natuurlijk proberen waarmee zij er uit
gaat. Men kan het dan meestal het beste
eerst proberen met lauw water. Lukt
dit niet dan kan men zijn toevlucht ne
men tot tetra of benzine of een vlekken
water. Met moet echter nooit een an
der vlekkenmiddel gebruiken voordat
het eerste uitgespoeld of verdampt is.
Nog vermelden wij: Vlekken waarin
eiwitten zijn, dus bijvoorbeeld melk,
chocolade, koffie mogen nooit in heet
water gebracht worden want dan stolt
het eiwit en dan is de vlek er niet hele
maal uit te halen.
Het gemakkelijkst is het om vlekken
uit wit katoen of goed wasbare ge
kleurde katoen te halen. Bij stoffen, die
kans op doorlopen geven heeft men
kans dat er uitgebeten plekken ont
staan. Het beste doet men dan om eerst
het vlekkenmiddel te proberen op een
los lapje. Is het kledingstuk het nog
waard dan kan men in zo'n geval het
beste niet zelf gaan proberen maar het
direct naar een chemische wasserij stu
ren en als u weet wat voor een soort
vlek het is, dit er bij vermelden. Vindt
u een chemische wasserij te kostbaar
en bent u niet helemaal zeker of het
vlekkenmiddel de kleur niet zou aan
tasten, dan zult u voor u zelf moeten
uitmaken wat u het liefst hebt, een
kleine uitgebeten plek of een kleine
vlek.
De jongste modekoning van de wereld
is in ons land. Donderdagavond arri
veerde op Schiphol de twintigjarige
modekoning Roberto Capucci met zijn
mannequins uit Italië. Dezer dagen geeft
de jonge ster op modegebied in
Amsterdam een show.
Mantelpakje in strakke lijn gehouden
met de omlijsting der hoed, waarin de
fantasie vrij spel had.
„Vrouwen keren in hun le
ven, als bij hun waaier, aan
anderen de rijkst beschil
derde kant toe en houden
de lege kant achter".
De dichter Jean Paul Friedrich Rich
ter, bekend als Jean Paul, heeft in veel
van zijn werken de vrouw in alle mo
gelijke toonaarden bezongen en, zoals
hier blijkt, niet altijd op even vleiende
wijze. Toch hoeven wij ons dit niet te
veel aan te trekken, geloof ik, want met
evenveel recht zouden wij zijn uit
spraak op de heren der schepping van
toepassing kunnen brengen. Tenslotte
is het hele leven, om met de grote En
gelse dichter te spreken, een toneelspel,
waaraan wij allen deelnemen.
De grote Jean Paul zelf mag dan mis
schien geen „lege kant" hebben achter
gehouden, dit kan toch in geen geval
van veel andere leden van het sterke
geslacht worden beweerd! Iedereen
heeft immers zijn „lege kanten" ofwel
zijn fouten en wie toont deze zijde van
zichzelf aan het publiek? Slechts een
enkeling en degene, die het dan doet,
wordt slechts voor dom en onhandig
versleten.
Wanneer wij ons nu eens een klein
beetje meer moeite getroostten om dooi
de rijk'oeschilderde waaier, die ieder
een angstvallig als een schild voor zich
houdt, héén te zien, wat zou het hele
leven dan veel minder gecompliceerd
zijn! We zouden misschien tot de ont
dekking komen, dat de verwaandheid
van onze buurvrouw slechts een ge
volg is van.... verlegenheid; dat de
„zuurpruim" eigenlijk helemaal niet zo
koud en nuchter is, maar dat hij alleen
maar behoefte heeft aan een beetje
eerlijk gemeende liefde; dat het schijn
baar luchthartige jonge vrouwtje in
feite de grote slag (haar verloofde
werd in het. laatste oorlogsjaar van haar
weggenomen) nog steeds niet volkomen
te boven is kunnen komen, dat
enfin, vult u zelf maar aan.
Er zijn duizend en één dingen, die
wij in de mens verkeerd beoordelen,
hetgeen weliswaar dikwijls voortkomt
uit de onjuiste houding, die de mens
onbewust aanneemt. We krijgen dus
een vicieuze cirkel: we oordelen de
mens verkeerd, omdat hij zich „ver
keerd" voordoet; zelf behoren wij ech
ter ook tot die mensen!
Als het er op aan komt, kunnen wij
maar tot één wens komen: dat er een
einde komt aan het hele toneelspel; dat
wij ons zelf kunnen zijn zonder angst
vallig onze „lege kant" te verbergen.
De schrijver Edmond Nicolas beweert
zelfs in een van zijn boeken, dat ieder
mens de zelfde tekortkomingen heeft
en dat er alleen sprake is van een
gradueel verschil. Welnu, wat let ons
dus een eind te maken aan het eigenlijk
toch maar kinderachtige comediespel.
We zijn mens en laten we ons daarom
niet voordoen als de volmaakte prinses
uit het sprookje of de legendarische
ridder zonder vrees of blaam.
J. S.
MEISJES LEREN WOL-KLASSEREN
In een klas van 120 deelnemers aan
een cursus tot opleiding van wol-klas-
seerders op het Technical College te
East Sydney, zitten twee meisjes. Het
zijn Val Murray van Earlwood, Sydney
en Deidre Irwin van Lake Cargellico,
Nieuw-Zuid-Wales.
De eerste vertelde dat zij deelneemt
aan de cursus omdat zij en haar broers
van plan zijn een boerderij te kopen
om lammeren voor de slacht te fokken.
De zeventienjarige Deidre, die vorig
jaar vijfde werd in de klas, deelde
mee, dat zij en Val hun deelname aan
de cursus begonnen in Februari. 1950
en dat hun technische vooropleiding de
vorige week eindigde.
Beiden moeten driemaal een scheer
klasseren voor zij erkende wol-klas
seer ster s worden.
46
vertaald uit het Engels.
i
Het was, dat Carios nooit naar een „nee"
van haar had willen luisteren, maar dat
was nog geen reden om zelf in de waan
verkeerd te hebben, dat ze iets voor hem
voelde.... Ze behoefde hem thans alleen
maar naast Mark te denken om onmiddel
lijk te onderscheiden, welk een enorm ver
schil er bestond tussen louter physieke
aantrekkingskracht en werkelijke liefde..
Mark en zij spraken dezelfde taal, zowel
diep in hun hart als lichamelijk.... Ze
wist dit zeker, ook al had Mark haar nooit
de geringste aanwijzing gegeven, dat hij
haar physiek aantrekkelijk vond.
In zekere zin was ze Carlos thans dank
baar voor zijn aandringen op geheimhou
ding. Hierdoor was ze aan het denken ge
raakt en alles was nu gemakkelijker te
regelen, zonder dat hij openlijk een neder
laag ten opzichte van haar behoefde te
lijden.
Olivia lachte goedkeurend, toen Toni
haar elegante buiging maakte. Ze was hoe
langer hoe meer gehecht geraakt aan dit
Engelse meisje, dat een charme en een
wellevendheid bezat, welke zeldzaam
waren in de tegenwoordige wereld. Ze zou
haar missen, als ze van Floriana wegging.
Olivia zuchtte even, in het besef, dat het
afscheid niet zo heel ver meer af was. Ze
wist, dat Toni verlangde om naar huis te
rug te gaan en alleen bleef tot na haar
verjaardag, omdat dit nu eenmaal zo afge
sproken was. Ze mocht het meisje niet
tegenhouden. Half-spottend, half-triest, en
met een vage hoop in het hart omdat
een bevestigend antwoord zou betekenen,
dat Toni misschien hier zou blijven
vroeg ze: „Je bent toch niet verliefd op
mijn administrateur, is het wel, Toni?"
Toni -keek haar verwonderd aan. Een
week geleden zcu ze waarschijnlijk nog ge
bloosd hebben en gestameld bij een'derge
lijke vraag. Nu glimlachte ze enkel en ant
woordde rustig: „Nee, mevrouw Burden,
dat ben ik niet".
„Jammer, je ziet er zo aardig uit van
avond. Er zijn helaas geen andere geschik
te huwelijkscandidaten meer op Floriana.
Ik had je zo graag hier gehouden, begrijp
je, als het mogelijk was
Spontaan boog Toni zich over de rolstoel
en gaf de oude vrouw een kus op het voor
hoofd. „Ik wil niet, dat u denkt, dat ik op
't ogenblik alleen nog maar gedachten heb
voor mijn terugtocht naar Engeland. Ik heb
het heerlijk gevonden op Floriana en er
zijn hier heel veel dingen, waarvan, ik ben
gaan houden, en u bent altijd erg goed
voor me geweest, maar...." Ze hield op
en aarzelde even.
„Nou, liefje," zei Olivia luchtig, bang
voor haar eigen emotie, „van mij heb je
niet anders dan last gehad, ik ben een oude
tyran. Maar ik kan je zeggen, dat je me
veel goed gedaan hebt. Het is verfissend
iemand om je heen te hebben, die niet bang
voor je is en die je er niet onder kunt krij
gen. En ga er nu vandoor en breek het hart
van de arme Carlos, die stellig al vol onge
duld op je staat te wachten".
Bijna met tegenzin pakte Toni het avond-
capeje, dat op een stoel lag, op en ver
dween. Fisk zou binnen enkele ogenblik
ken binnenkomen om zijn grootmoeder
voor het diner naar beneden te brengen.
Toni maakte geen gebruik van de lift,
maar langzaam wandelde ze langs de brede
trap naar de hal, een elegant figuurtje in
haar lange witte jurk. Carlos, die op haar
stond te wachten, sloeg haar gade en een
wild verlangen brandde in hem op. Hij
kon echter op deze plaats, waar de Bur
dens of één van de bedienden ieder ogen
blik langs konden komen, niets van zijn
hartstocht laten merken. Maar hoe graag
zou hij in dit koele Engelse meisje een
vuur doen ontbranden, dat het zijne even-
aardde. Carlos sloeg Toni gade, en ergens
op de achtergrond sloeg heimelijk Juanita
Carlos gade.Deze was zich nergens van
bewust en had slechts ogen voor Toni's
gratie. De haat in Juanita's donkere ogen
zag hij niet en ook niet haar gebalde
vuisten.
„Je ziet er verrukkelijk uit, carissima.
zei hij langzaam en nadrukkelijk.
Toni keek bijna verschrikt op, zó was ze
in gedachten verdiept geweest. De harts
tocht, die ze in zijn ogen zag, deed haar
voelen, dat de avond, die voor haar lag,
niet gemakkelijk zou verlopen.
„Dank je," zei ze. „Mevrouw Burden
maakte me ook al een compliment. Het is
zeker die witte jurk.
Carlos kon haar op dat moment niet zeg
gen, dat ze altijd ook in andere kleren
voor hem een jonge, hoogst aantrekke
lijke vrouw was met oneindige mogelijk
heden voor liefde en tederheid en met een
eigenschap, die haar onderscheidde van
alle andere vrouwen, die hij gekend had:
een ongereptheid en ongenaakbaarheid,
die voor Carlos een extra-prikkel vormden
om haar voor zich te winnen. Hij had veel
ervaring met vrouwen, maar hij had nog
nooit iemand als Toni gekend: zo'n meng
sel van praktische beroepskennis, intelli
gentie cn vrouwelijkheid.... Ook scheen
ze er niet op uit te zijn om mannen ver
liefd te maken.Ze was in elk geval een
tegenstelling tot de vrouwen, die Carlos
tot dusverre gekend had.
Carlos gaf Toni het gevoel, alsof ze een
koningin was, voor wie een hoveling, die
elke wens van haar wilde vervullen, diep
boog. Hij installeerde haar met overdreven
zorg in zijn wagen. „Je mag die mooie jurk
niet scheuren," zei hij zorgzaam, terwijl hij
de wijde rok om haar heen drapeerde.
Toni zou zich erom geamuseerd hebben,
„Van dit moment af moet duidelijk open
baar worden hoe groot de eenheid is als
resultaat van onze gemeenschappelijke
ervaringen. Geloof in de ene kerk van
Christus, dal niet begeleid wordt door
daden van gehoorzaamheid, is dood".
De onlangs in Lund gehouden conferen
tie voor „Geloof cn Kerkorde" heeft een
„woord tot de kerken" gericht, waaraan
deze woorden zijn ontleend.
Het lijkt ons goed ook verder kennis te
nemen van deze boodschap.
Wij zijn zo wordt, er verder in ge
zegd door onze kerken naar Lund ge
zonden om samen te bestuderen in welke
mate er reeds eenheid inzake geloof, kerk
orde en eredienst bestaat cn hoe wij die
grotere eenheid kunnen bereiken, die God
voor ons wenst. Wij danken de Heer der
Kerk voor dat wat Hij onder ons heeft ge
werkt in en door ons gemeenschappelijk
gesprek en gebed. Wij danken Hem, dat
Hij het ons duidelijk heeft willen maken,
dat de kerken in verscheidene delen van
de wereld elkaar meer en meer beginnen
te naderen. We hebben veel ontdekt in
eikaars kerken en onze dankbaarheid over
de menigvuldige genade Gods, zichtbaar in
het leven van de Kerken over de gehele
wereld, is groter dan onze verbijstering
over de voorlopig nog onopgeloste ge
schillen.
We hebben duidelijk gezien, dat een
vergelijkende studie van de verschillende
opvattingen over het wezen van de kerk
en de traditie waarin onze opvattingen
vastliggen, ons in werkelijkheid geen
stap voorwaarts brengt naar de eenheid.
Het is daarentegen wederom waar geble
ken, dat we elkaar dichter naderen wan
neer we ons op Jezus Christus concentre
ren. Daarom is het nodig dat wij, met
voorbijgaan van onze verschillen, door
dringen tot een dieper en voller verstaan
van het geheim van de door God gegeven
eenheid van Christus met zijn Kerk.
Het is noodzakelijk, dat wij ons steeds
sterker realiseren hoe de historie van de
verschillende kei-ken pas in zijn juiste be
tekenis begrepen kan worden, wanneer zij
in het perspectief van het handelen Gods
met zijn gehele volk wordt beschouwd.
Wij hebben nu een beslissend punt be
reikt in onze oecumenische discussie. Nu
we elkaar beter hebben leren kennen heb
ben wij eveneens duidelijk gezien hoe
groot de kloof is, die ons van elkaar
scheidt en diepe smart gevoeld over deze
gescheidenheid, maar wij hebben ook nog
gekregen voor onze fundamentele eenheid.
Gesprekken
De boodschap vraagt de kerken met de
meeste ernst of zij wel alles doen wat zij
behoren te verrichten om uitdrukking te
geven aan de waarheid, dat het volk van
God één is. Zouden onze kerken zegt de
boodschap zich ook niet de vraag moe
ten stellen of zij eigenlijk niet samen
handelend kunnen optreden op alle pun-
ADVERTENTIE
De mode van onze tijd
zuiver wol
Een bijzonder mooie kwaliteit
welke óók verwerkt wordt
door de Haute-Conture.
Voorradig in zwart
nieuwe modetinten.
140 c.m. breed
per meter
en de
GBOTE- HOUTSTRAAT ISO TCL: 15628
HAADLEM
Een meubelhandelaar in Oostvoorne
heeft onlangs zijn huis verkocht aan een
31-jarige in België wonende Nederlander
voor twee staven goud, die elk een waar
de van f 6000 hadden. De meubelhande
laar die wel wist dat deze wijze van be
taling wettelijk niet is toegestaan, verborg
de staven goud onder de zitting van zijn
auto. De politie in Rotterdam, die kennis
kreeg van de ongeoorloofde transactie,
nam de staven in beslag en hield behalve
de koper en verkoper van het huis ook
een Rotterdamse boekhandelaar aan, die
tussenpersoon was geweest.
ten, met uitzondering van die zaken, waar
in een diep verschil van overtuiging hen
dwingt ieder voor zich te handelen? Moe
ten zij niet het feit erkennen, dat zij zich
zelf vaak veroorloven van elkaar geschei
den te zijn door wereldse machten en in
vloeden, in plaats van samen te getuigen
van de unieke heerschappij van Christus
„Die Zijn volk verzamelt uit alle natiën,
geslachten en tongen?"
Nadat gewezen is op de zendingsopdracht,
besluit het „woord aan de kerken" met er
op te wijzen, dat in Lund vaak is gespro
ken over boete. Dit houdt echter in
wordt gezegd een gewillig bereid zijn
onder het oordeel door te gaan. Het oor
deel van die Heer aan Wien de macht is
gegeven om de mensheid te ziften en de
verstrooide kinderen Gods bijeen te bren
gen. Wij verwachten Zijn uiteindelijke
overwinning aan het einde der geschiede
nis. Maar God geeft ons in Zijn genade
ook hier en nu, in deze dagen tekenen van
Zijn oordeel, die ons oproepen tot een
hernieuwde reële gehoorzaamheid. Zeer
zeker kunnen we niet langer blind blijven
voor deze tekenen der tijden en doof blij
ven voor Zijn woord.
De Heer zegt ons nog eenmaal: „Hij die
met Mij niet verzamelt, verstrooit".
ADVERTENTIE
/oor
In het najaar van 1949 werd de arbeider
P. Boon uit Limmen, werkzaam bij de lino-
ieumfabriek in Krommenie verdacht van
diefstallen ten nadele van zijn medearbei
ders. B., die op Oudejaarsdag 1949 door de
politie werd verhoord, ontkende aanvan
kelijk, maar omdat hij de Oudejaarsavond
in zijn gezin wilde doorbrengen en niet in
bewaring wilde blijven, verklaarde hij
naderhand zich aan de diefstallen te heb
ben schuldig gemaakt. In het voorjaar werd
hij tot een geldboete veroordeeld, hetgeen
voor de directie van de linoleumfabrieken
aanleiding was hem te ontslaan.
Dezer dagen werd echter een andere ar
beider van de fabriek op heterdaad betrapt,
toen hij zich aan diefstal ten nadele van
zijn medearbeiders schuldig maakte. Bij
zijn verhoor door de politie bekende hij
ook schuldig te zijn aan de diefstallen,
waarvoor in 1950 zijn medearbeider Boon
was veroordeeld.
Boon is dezer dagen door de directie
gerehabiliteerd en heeit zijn werk aan ae
fabriek hervat. Pogingen worden gedaan
ook het gerechtelijk vonnis te doen her
roepen.
Tijdens de behandeling van een steun-
fraudezaak voor de Amsterdamse politie
rechter is een 40-jarige opperman, die als
getuige werd gehoord, gearresteerd, ver
dacht van het afleggen van een meineed.
Terecht stond een 34-jarige weduwe,
beschuldigd van fraude. Zij kreeg al vele
maanden f 35 steun per week voor haar
en haar twee kindren. Onlangs ontving
het gemeentelijk bureau van Sociale Za
ken een anonieme brief, waarin vermeld
stond, dat deze weduwe samenleefde met
een man, zodat zij geen recht op steun
had. Een ambtenaar vervoegde zich daar
na om half zeven des morgens aan de wo
ning van de weduwe en trof daar inder
daad de opperman aan.
Voor de politierechter verklaarde de
moeder van de opperman dat haar zoon
al maanden geleden het huis uitgegaan
was en dat zij niet beter wist, dan dat
hij bij de weduwe inwoonde.
Zowel de opperman als de weduwe ont
kenden dit.
De opperman hield onder ede vol dat
van inwoning geen sprake was. Zijn ver
klaring werd door de griffier op papier
gesteld, waarna de rechter hem verzocht
deze te ondertekenen. De opperman deed
di< waarop de rechter de parketwacht op
dracht gaf hem le arresteren.
De zaak werd vervolgens voor onbe
paalde tijd aangehouden. De politierech
ter hield de weduwe voor. dat zij het aan
zich zelf te wijten had, wanneer zij mis
schien ook nog terecht zou moeten staan
wegens uitlokking van meineed.
ADVERTENTIE
Haarlem
CENTRALE VERWARMING
JOHNSON OLIEBRANDERS
als ze geen schuldig gevoel ten opzichte
van hem had gehad. Óm de een of andere
reden keek ze even om, toen ze wegreden
en zag, dat Juanita hen stond na te staren
met een vertrokken gezicht. Toni huiverde
even. Carlos merkte het en vroeg onmid
dellijk: „Heb je 't koud? Dat kan toch niet!
In het land, waar ik vandaan kom, zeggen
ze dat een vrouw, als ze huivert, hongerig
is, hongerig in de meest uitgebreide zin van
het woord
Toni voelde wat hij bedoelde. Enigszins
scherp antwoordde ze: „Hei was Juanita,
die me deed huiveren. Ze keek ons na en
ze zag eruit, alsof ze een bom op ons zou
willen laten vallen."
„O, Juanita! Over het humeur van zo'n
dienstmeisje behoef je je werkelijk niet
druk te maken," zei hij luchtig. Toch
scheen hij niet helemaal op zijn gemak te
zijn. En opeens was het Toni duidelijk, hoe
deze zaak in elkaar zat. Juanita haatte
haar niet alléén, omdat ze vond, dat het
Engelse meisje haar positie bij mevrouw
Burden in gevaar bracht, maar ze haatte
haar thans met heel haar felle zuidelijke
temperament, omdat ze haar iets ontnomen
had, dat voor dit meisje veel belangrijker
was dan haar baantjeCarlos! Olivia
was ervan overtuigd geweest, dat de slang
in Tino's bed op de avond, dat ze Carlos op
de patio had ontmoet, door Juanita erin
was gelegd. Maar hoe was het mogelijk?
had Juanita hen bespionncerd? Waar
schijnlijk was dat inderdaad het geval en
had ze hen samen gezien.... Juanita en'
Carlos.... Ze pasten volkomen bij elkaar
met hun zuidelijk temperament, hun aan
hankelijkheid aan mevrouw Burden en
baar rijkdom.... Ze moest blind geweest
zijn. dat ze deze situatie niet veel eerder
doorzien had.
„Carlosik wil vanavond met je pra
ten," begon Toni. Hij drukte echter op de
gaspedaal en de wagen begon steeds sneller
te rijden en schokte over de oneffen weg
langs het moeras.
„Dat komt strakt wel," zei hij opgewekt.
„Eerst gaan we eten en dansen. Het lijkt
jaren geleden, lieveling, dat ik je in mijn
armen hield. Laten we vanavond ver weg
van alles zijn." En met een hoofdbeweging
duidde hij in de richting van Floriana.
Toni haalde even haar schouders op. Het
had kennelijk geen zin met Carlos te pra
ten op dit moment. Het zou zelfs gevaarlijk
kunnen zijn, aangezien hij al zijn aandacht
nodig had voor het besturen van de auto,
die in topsnelheid reed.
De zware regenval had bomen en plan
ten een nieuwe, frissere kleur gegeven en
zelfs in de schemering viel de felheid van
hun groen op. Het was een heerlijke avond
en de eerste sterren waren al zichtbaar.
Carlos sprak tijdens hun rit naar Miranda
over allerlei luchtige onderwerpen en Toni
vond het prettig naar hem te luisteren. Hij
had een amusante manier van vertellen en
ze vond hem het aardigst, als hij zo vol
komen onpersoonlijk was. Hij vertelde over
de reizen, die hij gemaakt had.
(Wordt vervolgd).
