Over samenstelling eerste klasse zal weer
overleg worden gepleegd
Stormvogels en 't Gooi
deelden de punten
Fraaie overwinningen van
HBC, Ripper da en Hillegom
■Clowntje Riek
Voetbalparlement vergaderde zesenhalf uur
K. J. J. Lotsy treedt binnenkort af
als voorzitter van de K.N. V.B.
Lotsy: Besluit is mij heel
zwaar gevallen
DCO, VVB en DSS
wonnen hun wedstrijden
Meer spannend dan fraai
J. Snoeks miste
een strafschop
MAANDAG 29 SEPTEMBER 1952
Dammen
Finales persoonlijke
damkampioenschappen
HAARLEMSE DERDE KLASSERS
Voor de kinderen
Vierde klassers
Volleyballers hielden
jaarvergadering
FEUILLETON
Flamingo Eiland
door Dorothy Quentin
Zeseneenhalf uur lang hebben Zaterdagmiddag de afgevaardigden naar de Bondsver
gadering van de Koninklijke Nederlandse Voetbalbond in Utrecht gepraat en getwist
over een uitgebreide agenda, waarop diverse punten stonden die voor de voetbalgc-
meenschap als zeer belangrijk gekenmerkt konden worden. Gepraat hebben de afge
vaardigden over de verruiming van de amateursbepalingen, vergoeding van reis- en
verblijfkosten en de positie van voetballende sportjournalisten en getwist hebben ze
over de terugkeer van ex-professionals en de samenstelling van de eerste klasse (4 x
14 clubs of 4 x 12). Vooral over deze beide laatste punten waren de voor- en tegen
standers wel zeer uitvoerig en vielen er menigmaal harde woorden. Het uiteindelijke
resultaat was overigens zeer bevredigend: of profs al dan niet weer als amateur mogen
terugkeren blijft ter beoordeling aan het Bondsbestuur en over de samenstelling van
de eerste klasse zullen „hoger voetbal" en „lager voetbal" opnieuw overleg gaan
plegen, waarna de kwestie in een buitengewone Bondsvergadering in Januari opnieuw
besproken zal worden, waarbij de heer K. J. J. Lotsy voor de laatste maal als praeses
zal optreden.
Het eerste grote nieuws van deze bijeen
komst van het voetbalparlement kwam
reeds in de openingsrede van de voorzitter,
de heer K. J. J. Lotsy. De bondsvoorzitter
deelde de vergadering namelijk mede, dat
hij reeds enkele maanden geleden zijn
medebestuursleden in kennis had gesteld
van zijn voornemen als voorzitter af te tre
den en dat dit zodoende de laatste Bonds
vergadering was, die onder zijn leiding
stond.
De heer Lo'sy zeide, dat het besluit hem
heel zwaar gevallen was, doch dat huise
lijke en zakelijke redenen hem tot aftre
den dwongen. „Ik heb al mijn vrije tijd en
mijn vacanties aan de sport gegeven en ik
vond dat heel gewoon, ik deed het met
liefde, want ik achtte het mijn levenstaak",
aldus de K.N.V.B.-praeses. „Ik heb echter
altijd een angst gehad voor voorzitters, die
té lang blijven zitten en een aflossing van
de wacht is naar mijn mening om de tien
jaar gewenst".
De heer Lotsy dankte voor het vertrou
wen, dat men altijd in hem heeft gesteld
en deelde mede, dat een commissie, be
staande uit de heren ir. H. F. Hopster, mr.
E. J. Bulder en hemzelf, zich tot taak heeft
gesteld besprekingen te voeren teneinde
een opvolger te vinden.
Na het openingswoord, waarin de voor
zitter wees op de gunstige financiële toe
stand van de Bond en waarin hij de povere
resultaten van het Nederlands elftal en de
algemene achteruitgang van het spelpeil
memoreerde, werd posthuum het ere-lid-
maatschap verleend aan wijlen de heer W.
H. A. Burgwal, in leven lid van het Bonds
bestuur.
W ijzigingen amateur be palingen
Veel werd gesproken over de wijzigingen
van de amateursbepalingen, over het vrij
maken van spelers voor belangrijke wed
strijden, het afkopen van wachtdiensten,
het vergoeden van reis- en verblijfkosten,
het verhogen van het maximum aantal per
sonen, voor wie de club bij uitwedstrijden
de reiskosten mogen vergoeden tot 40 per
sonen, mits goedskeuring van het bonds
bestuur is verkregen, enzovoort. Tenslotte
werden deze voorstellen tot wijziging na
veel gepraat aangenomen.
Té krasse taal
Anders ging het met het voorstel van de
eerste klassers om de beroepsspeler, die
naar een buitenlandse vereniging is over
gegaan, niet meer tot amateur te verklaren,
tenzij hij op het ogenblik van overgang
naar de beroepsklasse minderjarig was.
Over dit voorstel, dat werd verdedigd door
de voorzitter van de vereniging van eerste
klassers, de heer J. Hekman (G.V.A.V.),
werd langdurig gediscussieerd en helaas
niet altijd op de wijze, zoals men dit van
afgevaardigden op een bondsvergadering
van de K.N.V.B. mag verwachten.
Enkele keren moest de voorzitter dan ook
tusschen beide komen en vooral was zijn
verontwaardiging groot, toen de heer Ge-
rardts van Zuid 2 als zijn mening naar
voren bracht, dat het voorstel „op zijn
zachtst gezegd immoreel" was en „recht
streeks de rechten van de mens in het ge
ding bracht".
Nadat nog enkele sprekers zich tegen
het voorstel hadden gekant, werd tot stem
ming overgegaan en met 61 tegen 42 stem
men werd het voorstel verworpen, waar
mee de beslissing over het al dan niet
weer opnemen in de amateurgelederen van
profs, die uit het buitenland terugkeren,
aan het bondsbestuur blijft.
Het voorstel van de eersteklassers om de
eerste klasse op 4 x 14 clubs te houden,
eveneens door de VE.K.-voorzitter Hekman
zwak verdedigd, bracht bij de debatten de
scherpe tegenstelling tussen de eerste klas
sers en de tweede-, derde- en vierde klas
sers, het zogenaamde „lager" voetbal, nog
eens duidelijk naar voren. Hierbij bleek
tevens, dat onenigheid bestaat over de
juiste bedoeling van het plan-Burgwal.
De heer Hekman verklaarde zich tegen
het voorstel Burgwal, dat immers via ver
sterkte degradaties naar een eerste klasse-
competitie van 4 x 12 clubs wil. Hij wees
op de financiële bezwaren voor de eerste
klassers aan deze vermindering van het
aantal wedstrijden verbonden en hij achtte
het ook een nadeel voor de tweede klassers,
waarvan er nu meer plaats moeten maken
voor de degraderende eersteklassers en
waarbij tevens de topclubs minder kans
zouden krijgen op promotie.
Dreigement
Van de spelpeilverbetering, die de
heer Burgwal had willen bereiken,
komt toch niets terecht, meende de
heer Hekman, die het bedekte dreige
ment uitte: „bij verwerping van het
voorstel reacties te vrezen, die hij zeer
zou betreuren".
De heren M. J. Koolhaas en W. J. A.
Pöplein voerden namens de eersteklassers
nog het woord, waarbij vooral de harts
tochtelijke rede van de B.V.V.-voorzitter
Pöplein veel indruk maakte.
Voor de tweede-, derde- en vierdeklas
sers voerde de heer Baltus Meyer het
woord. Hij bleef aandringen op de door
voering van het plan-Burgwal, doch zijn
toon was milder dan die van de woord
voerders der eersteklassers. Nadat de heer
P. Odekerken nog in een rustige „verzoe
ningstoespraak" een beroep had gedaan op
de V.E.K. om toch vooral de tegenstellin
gen tussen eersteklassers en de tweede-,
derde- en vierdeklassers niet nodeloos te
verscherpen, verzocht de heer Lotsy de
eersteklassers hun voorstel terug te trek
ken.
Hij deed de suggestie, dat de belangen
verenigingen van de beide categorieën bin
nenkort bij elkaar zouden komen om de
problemen nog eens te bespreken, waarna
dan uiterlijk in Januari een bijzondere
Bondsvergadering zal worden gehouden,
waar de uiteindelijke beslissing over dit
punt zal vallen. De bondsvoorzitter legde
er in zijn beroep op de eerste klassers de
nadruk op, dat de definitieve beslissing aan
het bondsbestuur is.
Dit redmiddel werd door de eersteklas
sers met beide handen aangegrepen en de
heer Hekman deelde mede, dat de eerste
klassers het voorstel terugtrokken. Op ver
zoek van zijn vice-voorzitter, de heer ir.
H. F. Hopster, verklaarde de heer Lotsy
zich bereid de leiding van de extra Bonds
vergadering nog op zich te nemen.
Zondag werd in „Het Hof van Holland"
in Haarlem de finale om de persoonlijke
damkampioenschappen van Noordholland
voortgezet. De uitslagen luiden:
Hoofdklasse: F. Slot remise met J. H.
Beeke; C. de Bree remise met T. Postma;
H. Willemse wint van P. Beers; J. H. An-
sems remise met P. Hollenberg.
De partij W. v. d. Sluis-A. Groteman wordt
Woensdagavond a.s. in Wervershoof ge
speeld.
De derde klassers uit Haarlem en om
geving zijn Zondag goed voor de dag ge
komen. Naast de overwinningen van
Ripperda en HBC, kwam Hillegom wel zeer
goed voor de dag door liet sterke Blauw
Zwart met vier-drie te verslaan. Zand-
voortmeeuwen speelde voorts gelijk, maar
TYBB moest bij LFC de beide punten
achterlaten.
Ripperda was tegen RKAVIC overwe
gend sterker, maar de voorhoede was met
schieten allesbehalve op dreef. Het enige
doelpunt, dat werd gescoord kwam van de
voet van Korenstra, die kort voor rust
scoorde en met dat doelpunt zijn club de
zege bezorgde.
HBC speelde tegen HPSV een zware
wedstrijd. De Haagse politiemannen lieten
niet met zich spelen en hoewel HBC hard-
ADVERTENTIE
Toen ze al een hele tijd gereden hadden, stopte opeens de bus, ergens buiten een dorp
in het bos. De jongens keken op; wat zou er nu gaan gebeuren?
Maar toen meester lachend zei, dat ze gingen uitstappen, en op een bord wees aan
de kant van de weg, begrepen ze het.Juichend rolden ze achter elkaar aan de
bus uit. Want daar, op dat bord, stond met grote letters: Theetuin. En in de tuin, die
om een groot huis heen lag, stonden allerlei leuke dingen: schommels, wippen,
draaimolens, glijbanen en nog veel meer!
„Hoeraaa!", riepen ze, en ze holden als een uitgelaten troep de tuin binnen.
Meester kwam ook mee en hij hield er wat orde in, dat ze niet al te wild tekeer zouden
gaan. Ieder zocht iets op om te spelen; ze verdeelden zich over de verschillende
schommels en andere werktuigen en de hele tuin was opeens levendig en vol gewoel
en gejoel. Maar de mensen van die tuin konden daar wel tegen.... dat waren ze
gewend.
Maar dat was nog niet het enige pretje; toen ze een poos gespeeld hadden, blies
meester op zijn fluitje. Ze kwamen allemaal bij elkaar, en toen werden er op de vele
tafeltjes, die daar rondom in de tuin stonden, heerlijke glazen limonade neergezet.
Nou.of dat even lekker smaakte, na die reis en na het ravotten!
nekkige pogingen in het werk stelde voor
een doelpunt, gaf de Haagse defensie geen
krimp. Twintig minuten voor het einde was
het invaller Vogel, die HBC de leiding wist
te geven en ondanks het hardnekkig verzet
van de Hagenaars, wist HBC zijn kostbare
voorsprong te behouden, zodat de ploeg met
een een-nul overwinning het terrein kon
verlaten.
Improductief TYBB
TYBB kon in Leiden tegen LFC niet tot
doelpunten komen ondanks de vele po
gingen, die de geel-zwarten daartoe aan
wendden. Ook bij de thuisclub was de pro
ductiviteit ver te zoeken, maar de LFC-ers
waren zo fortuinlijk de Haarlemse doelman
eenmaal te kunnen passeren, zodat de beide
punten in de Sleutelstad bleven.
Zandvoortmeeuwen boekte tegen Woer
den reeds spoedig een een-nul achterstand,
maar het was Castien, die na twintig mi
nuten gelijkmaakte. De thuisclub kreeg
hierna veel kansen, maar doelpunten bleven
uit. Met een-een kwam het einde.
Spanning
De strijd tussen Hillegom en Blauw
Zwart was zeer spannend. Nadat de be
zoekers de leiding hadden genomen, zette
Van der Meer voor de rust de achterstand
om in een twee-een voorsprong. Dezelfde
speler scoorde na de pauze nummer drie,
doch Blauw Zwart gaf de strijd niet op en
maakte er drie-twee van. Een doelpunt van
Van der Meer gaf Hillegom met vier-twee
de beste kansen. Maar weer kwam Blauw
Zwart terug en wist het eveneens tot een
doelpunt te brengen.
In liet opwindende slot slaagde Hillegom
er in, de overwinning in eigen hand te
houden. Een record aantal toeschouwers
3200 woonde deze goede wedstrijd bij.
Het is voor de Haarlemse vierde klassers
over het algemeen een matige dag geweest.
Diverse elftallen stelden hevig teleur en
alleen de overwinning van DCO bij Docos
in Leiden mag met ere genoemd worden.
Het was een harde strijd, waarin DCO
heel wat beter voor de dag kwam, dan in
de beide voorgaande wedstrijden. THB
evenwel leed in Noordwijk een behoorlijke
nederlaag: het verloor met niet minder dan
vier-nul. Pas kort voor rust werd het
eerste Noordwijkse doelpunt gemaakt, dank
zij een fout in de Haarlemse verdediging
en toen kort na de hervatting wederom een
misverstand in de THB-achterhoede oor
zaak werd van het tweede SJC-doelpunt,
liet de Haarlemse club de moed zakken en
verloor met vier-nul. Dat DIO van Sloter-
dijk met vier-drie zou verliezen zullen
slechts weinigen vermoed hebben. Al met
al de tweede nederlaag voor DIO, dat dus
spoedig uit een ander vaatje dient te gaan
tappen.
Ook Bloemendaal leed een nederlaag.
Tegen LOC gingen de witten met vier-twee
ten onder. EHS stelde bepaald teleur. Het
stond bij NFC in korte tijd met twee-nul
achter maar toen Van der Ham en Veld-
meyer de rust deden ingaan met twee-twee
en EHS door toedoen van Veldmeyer zelfs
een drie-twee voorsprong verkreeg in de
tweede helft, zag de toekomst er weer
hoopvol uit. Maar een fatale inzinking in
de defensie was oorzaak dat NFC vier doel
punten maakte. Met een 63 nederlaag
keerde EHS huiswaarts.
DSS en Onze Gezellen streden een faire,
spannende kamp, die door grotere produc
tiviteit in het voordeel van DSS werd be
slist. Verhappen gaf OG de leiding maar
Van de Zalm deed de rust met een-een in
gaan. Tien minuten voor het einde scoorde
Van der Kley op fraaie wijze het tweede
doelpunt voor DSS en dezelfde speler
bracht zijn club daarna in veilige haven
(3—1).
Halfweg verloor verder voor de tweede
maal; thans van St. Pancratius en ETO kon
het bij VVB niet bolwerken en verloor met
twee-een.
ESgSSgggS
Het moment, waarop doelman Mosterd van 't Goot de door J. Snoeks genomen straf
schop uit zijn doel stompt.
Er zijn in de wedstrijd tussen 't Gooi en
Stormvogels in Hilversum eigenlijk maar
weinigen aan hun trek gekomen. De toe
schouwers niet en de beide ploegen niet en
ook de vele Hilversumse knapen niet. De
mensen om de lijnen het waren er deze
middag in het Hilversumse sporparlt ruim
twaalfduizend hebben zich weliswaar in
het zonnetje kunnen koesteren, maar aan
het spel, dat belde ploegen vertoonden kon
den zij dat zeker niet.
Zowel 't Gooi als Stormvogels hebben
hard gezwoegd om in deze wedstrijd de
beide winstpunten in de wacht te slepen,
doch noch de ene noch de andere partij zag
kans de beide excellente keepers te pas
seren. Kraak zowel als Mosterd hebben
fraai werk laten zien, hoewel toegegeven
moet worden, dat de verdedigers, die zij
voor zich hadden, hun mannetje stonden.
En de Hilversumse knapen dan, die niet
aan hun trek kwamen, zult u zeggen. Wel,
het begon al toen er juist voor het begin-
signaal zou worden gefloten. Plotseling
stonden er enige jongens van een paar tur
ven hoog naast de nationale doelwachter.
Zij moesten en zouden een handtekening
van Piet Kraak hebben! En terwijl de
scheidsrechter ongeduldig dat tafereel
gadesloeg kregen de beide knapen hun
handtekening.
Maar toen na afloop van de wedstrijd!
Het leek wel of alle jongens van de Radio-
stad het veld oprenden. Kraak zette het op
een lopen met de hele horde achter zich
aan. En de jongens kregen hem te pakken,
zodat het een verwarde kluwen werd....
De Stormvogels-doelman werd tenslotte
bevrijd, doch we betwijfelen of er vele
Hilversumse jongens een handtekening van
de nationale doelman rijker zijn geworden.
Veelbelovend
De IJmuidenaren begonnen veelbelovend
en waren enige minuten lang niet voor de
Gooise doelman weg te krijgen. Verder
dan een paar hoekschoppen brachten ze het
evenwel niet, hoewel de Gooise doelverde-
diger soms wel zonderlinge capriolen moest
maken om zijn doel voor doorboring te
vrijwaren. Na dit korte offensief ontwik
kelde zich een op en neer golvende strijd,
waarin de IJmuidenaren zich sneller toon
den dan de Gooiers.
Met goede flitsende aanvallen drongen
de Stormvogels nogal eens tot vlak bij het
Gooidoel door, maar daar bleek de snelheid
der voorwaartsen meer aan eens met ge
agiteerdheid gepaard te gaan hetgeen zich
openbaarde in onzuiver schieten. Zelfs toen
de IJmuidenaren een vrije schop bij de
rand van het strafschopgebied van 't Gooi
mochten nemen, werd de bal hoog over ge
knald.
Nog erger werd het kort voor de rust.
Toen de Gooise linksback Mol de bal met
zijn. hand uit het Gooidoel sloeg, kreeg J.
Snoeks een strafschop te nemen. Hij nam
zijn aanloop en schoot. te hoog en Mos
terd stompte de bal over de lat!
Kansen
Ondanks dat buitenkansje van een straf
schop was er in de tweede helft voor de
IJmuider ploeg toch niet zo heel veel meer
te beleven. De Gooiers, die nu zon en wind
in de rug hadden, zetten aanval na aanval
op en toonden daarbij geen gebrek aan
adem te hebben. Toen Kraak al geslagen
was bij een voorzet van Van der Straten,
zag de toestormende Mur kans om de bal
te missen en daarmede een fraaie scorings
kans om zeep te brengen. Poort en Baas
losten enige malen onverwachte schoten,
doch zij vonden Kraak steeds op zijn post.
Aan de andere kant poogden Van Onselen
en Angenent af en toe door te breken, doch
zij vonden in Bak een onoverkomelijke
hinderpaal. De verdedigingen waren de
aanvallers volkomen de baas en to%n de
achterspelers er tenslotte nog toe over gin
gen om het buitenspelvalletje op te zetten
was de aardigheid er verder helemaal af.
Het bleef dus nulnul, waarmede beida
ploegen tevreden mogen zijn.
De Nederlandse Volleybal Bond hield
Zaterdag in Utrecht zijn bondsraadsverga
dering. Bij de behandeling van de jaar
stukken werd besloten op de begroting een
bedrag uit te trekken voor leiderscursussen
en een centrale training voor spelers van
de topklasse.
De nationale kampioenschappen zullen
zo besloot men evenals de laatste
jaren het geval was weer in Utrecht wor-
dij gehouden en wel in de eerste helft van
Mei 1953. De plaats en aatum van de wed
strijden om de Nevobo-beker zullen nog
nader worden bepaald.
vertaald uit het Engels.
53)
„Denk niet, dat ik ooit méér dan mijn
salaris van haar heb gekregen, en dat ik
ooit meer zal krijgen," onderbrak Toni
hem enigszins vinnig. Ze voelde zich veront
waardigd, dat Mark zou kunnen denken, dat
ze voor haar loyaliteit door de oude vrouw
betaald werdEr sprongen tranen in
haar ogen en ze rende de kamer uit. De
deur viel met een slag dicht. Op haar eigen
kamer viel ze op haar bed neer en snikte
het uit.
Mark wilde haar dolgraag vertellen, dat
hij zo iets zeker niét van haar dacht. Hij
wilde haar veel méér vertellen, en hij wil
de iets van Toni te weten komen, maar hij
wist niet hoe hij het aan moest pakken. In
tussen had de hysterische Phoebe hem al
weer aangeklampt.
Toen Mark in Miranda terugkwam,
wachtte hem daar een verrassing. De lange,
magere, uitgedroogde figuur van dr. Fairley
zat op de galerij van het doktershuis op
hem te wachten. „Zoals je ziet, ben ik
terug, mijn jongen," zei hij opgewekt. „Ik
kreeg er genoeg van. Uit de rapporten, die
ik even inkeek, heb ik gezien, dat je het
aardig druk hebt gehad."
Mark was zó verbaasd, dat hij niet veel
anders deed dan de oude dokter aanstaren.
Hoe was deze teruggekomen? Per vliegtuig
of per boot? „Hoe....?", begon hij aarze
lend. Fairley, die zijn gedachten scheen te
réden, trok hem mee de tuin in en wees in
de richting van een oude vissersboot.
„Daarmee ben ik gekomen, regelrecht van
de Bermuda-eilanden. Een heerlijke zeil
tocht, als je van de zee houdt."
„Allemensen!" Er brak een stralende
lach door op Mark's jongensachtige gezicht.
„Betekent dit, dat ik geen drie weken meer
behoef te blijven? Ik zou dolgraag met de
„San Diego" vertrekken, als dat mogelijk
was.
„Bestaat er een serieus motief voor dit
haastige vertrek, dokter?", vroeg Fairley
op droge toon. En met een grijnslach voeg
de hij er aan toe: „Ik begrijp heus wel, dat
je een reden hebt. Goed dan, neem die boot.
Het kan mij niet schelen. Ik heb het je al
gezegd, mijn vacantie begon me te ver
velen, zo iets is niets voor mij. Misschien
heb ik tè lang zonder vacanties gedaan."
Mark bedankte hem vormelijk, maar hij
voelde de neiging om een Indianendans uit
te voeren, daar voor het huis van de dok
ter onder de stralende zon van Miranda,
ten aanschouwe van Amerikanen en En
gelsen en Fransen en negers. Hij zou het
hebben kunnen uitschreeuwen van blijd
schap, dat hij Vrijdag weg zou gaan van het
eiland met al zijn tropische pracht, zijn
bloemen en kleuren en zon ènzijn
slechte hygiënische toestanden. Zich be
heersend, zei hij kalm: „Ik geloof dat ik nu
eerst even ga douchen
HOOFDSTUK 28
Olivia's verjaardag begon heel rustig.
Na de spanning van de weken van voorbe
reiding leek het bijna op een anti-climax.
Toni voelde zich verheugd over het feit,
dat ze de volgènde dag zou vertrekken,
maar tegelijkertijd verdrietig over het na
derend afscheid van de oude vrouw. Het
meest zag ze echter op tegen het afscheid
van Fisk. Aan de uitdrukking van zijn aar
dige jongensgezicht was het duidelijk te
zien, hoe érg hij het vond, dat Toni weg
ging. Ze konden het ook zo enorm goed
samen vindenZe was juist begonnen
hem zijn lessen in anatomie en physiologie
te overhoren.... De lessen, die hij zich
zelf oplegde. Natuurlijk had ze beloofd hem
te zullen schrijven en bij zijn grootmoeder
te zullen blijven aandringen op zijn medi
cijnenstudie, maar hij had weinig hoop.
Binnen enkele weken zou het op Flamingo
als vanouds zijn, alsof Mark en Toni er
nooit geweest warenHij zou er net als
de anderen verstikken
Hij trachtte aan zijn grootmoeders ver
jaardag te denken en een vrolijk gezicht
te zetten. De oude vrouw had het hier toch
maar uitgehouden, ze werd vandaag tachtig
en was nog fit, ondanks het tropische kli
maat!
Toni keek haar ogen uit gedurende het
verjaarsfestijn. Ze had nog nooit zo iets
meegemaakt. Olivia werd tegen de avond
in haar rolstoel aan het hoofd van de lange
tafel in de eetkamer geïnstalleerd en alle
familieleden zaten om de tafel heen. Er was
gedekt voor het avondeten en grote kan
delabers met vele kaarsen zorgden voor
een mooie, zachte verlichting. De gepoli
toerde tafel en de gezichten van de Bur
dens glansden.De enige vreemden, die
behalve Toni aanwezig mochten zijn, wa
ren de beide dokters Olivia was intens
gelukkig, dat haar oude vriend, dr. Fair
ley, terug was, het vergoedde haar bijna
het verlies van Toni en de notaris, mr.
Abbott. Niemand schonk bijzondere aan
dacht aan de aanwezigheid van deze laatste.
Hij was immers ook een oude vriend van
de familie.
Olivia had een jurk aan van donkerrode
zijde met een sjaal van een lichtere tint,
die haar ingevallen hals moest camoufleren.
Haar glanzende witte haar was in zijn volle
pracht in een hoog kapsel opgemaakt. Zo
als ze daar aan het hoofd van de lange tafel
zat, leek ze in elk opzicht op een trotse
koningin. De tafel zelf zag er met het vele,
glanzend gepoetste, familiezilver, de prach
tige exotische bloemen en de schalen vol
bijzondere gerechten, ook vorstelijk uit.
Het kaarslicht wierp een flatteus licht op
mensen en dingen. De wijn in de kristallen
flonkerde.
„Het lijkt op de avond, dat ik hier zestig
jaar geleden, als bruid, aankwam," merkte
Olivia op. Haar stem klonk onbewogen,
maar in haar ogen glansde iets. Zestig jaar
geleden.... ze was toen een jong meisje
geweest en ze had niét in een rolstoel ge
zetenHet was haar echter gegeven
geweest hier lang te mogen regeren
De ceremonie van het aanbieden der
cadeaux brak thans aan. Meer dan ooit
kreeg Toni het gevoel, dat ze iets uit lang-
vervlogen tijden meemaakte. Ook deze
ceremonie kenmerkte zich door koninklijke
grandeur. Seth, de neger-butler, kwam naar
voren en legde een prachtig stuk gesneden
ivoor in Olivia's handen. Hij maakte een
diepe buiging. De oude vrouw verzamelde
ivoor en dit was een stuk van grote waarde.
Het stelde een paard voor.
„Ik dank je, Seth," zei ze duidelijk. Ze
schudde de trouwe dienaar de hand en zette
het ivoren beeld op een tafeltje naast zich.
Seth maakte plaats voor Delia, die met een
enorme taart kwam aandragen. Het was
geen taart met kaarsjes, maar er lag een
groen takje op. „Nog vele jaren, mevrouw!"
zei Delia met een brede lach. Ze plaatste
de taart voorzichtig op het tafeltje en
veegde haar handen af aan haar schort,
voordat ze Olivia de hand schudde.
„Dank je, Delia, maar als ik nog lang
leef, wordt het vervelend voor iedereen,"
antwoordde Olivia, terwijl haar donkere
ogen de tafel langs keken. Delia grinnikte
vrolijk om dit grapje. Ze zou het prettig
vinden, als de oude mevrouw nog lang in
leven bleef, ze had altijd goed voor haar
mensen gezorgd
Hierna volgden de huisjongens, te be
ginnen bij de oudste en eindigend bij de
jongste, die er pas was en op een dwerg
leek, zó klein was hij. Ze kwamen met
bloemen en vruchten en kleine, eigenhandig
vervaardigde geschenken, en Olivia be
dankte hen allen met dezelfde warme har
telijkheid. Het werd Toni duidelijk, hoe
geliefd de oude vrouw bij haar personeel
was. Voor hen was ze niet een tè oud wor
dende tyran.Met haar geld had ze ten
opzichte van deze mensen waarschijnlijk
heel veel goeds gedaan
Ze keek op en zag, hoe Mark haar gade
sloeg. Hij glimlachte even en wendde dan
zijn blik af. Phoebe, die aan zijn rechter
hand zat, nam hem opdringerig in beslag.
Hij vond het jammer, dat de tafel te groot
was om Toni, die schuin tegenover hem zat,
op de een of andere manier te benaderen
hetzij door haar iets aan te geven, hetzij
door haar voet zo nu en dan even met de
zijne te beroerenEr stond echter een
overdaad van bloemen en zilver en glas
werk tussen hen, en de tafel was heel
breed
Toni dacht met spijt aan hun laatste
minder prettige woordenwisseling en bloos
de. Ze wilde er niet verder aan denken en
keek snel naar Olivia. Ze hoopte, dat de
oude vrouw zich niet al te zeer zou ver
moeien. Olivia vermaakte zich kennelijk
opperbest, maar het was een feit, dat ze
pas ziek was geweest en dat haar hart min
der was tengevolge van de vele pijn, die ze
had geleden. Mark had dit aan Toni ver
teld. Het feest werd echter steeds uitbun
diger en de oude vrouw ging er volkomen
in op.
(Wordt vervolgd).
