Roofavontuur besloot onze
vacantie in de Campagne
Dit maken we zelf
Onze puzzle
De Twee Zusters
Samenwerking ten
bate van het kind
Het jasje van een
jongenspyjama
Geen eaedidaat
BRIEVEN VAN EEN FRANSE HUISVROUW
OUDERS EN SCHOOL
Prentenboeken verschenen
te vroeg
Uitreiking
„Vriendenkrans 1952"
STOFZUIGERHUIS
ypitlTSA^De speciaalzaak
FEUILLETON
DOOR JOS LODEWÏJKS
oor
de<V
rouw
i PARIJS, September '52
De vacantie zit er op, maar die laatste
week in de Campagne zal me dan ook
heugen. Mijn echtgenoot was al naar
Parijs vertrokken, zodat ik alleen met
mijn zoontjes en bovendien nog een
vriendje van hen ons buitenhuisje be
heerde.
Net als in een Amerikaanse film,
regende het gestadig en zonder ophouden
en véél mistroostigcr kon het dan ook
werkelijk niet.
Rillend zat ik weggedoken achter het
keukenfornuis dat maar middelmatig
brandde. Wat de kachels aangaat: ik
kan proberen wat ik wil, maar het lukt
mij bijna nooit ze aan te krijgen. Ik be
wonder daarom mijn buurvrouwen, die
met een paar strootjes en houtjes een
laaiende brand in hun fornuis kunnen
jagen. Ze bekijken me een beetje spot
tend als ik tegen ze zeg dat ik minstens
een halvé liter petroleum nodig heb om
een misézerig vuurtje te kunnen ver
wekkeen. Maar dat terzijde. Ik vertelde
u al dat het dag en nacht doorregende.
M&ar dat weerhield mijn zoontjes en
fciun vriendje toch niet buiten te blijven
Spelen en de modder zat hen dan ook
tot in de oogharen. Af en toe stormden
ze naar binnen om iels te vragen of te
vertellen, gevolgd door de Franse kin-
derhave van het dorp. Vriendje no. 1
heet Mimi. Mimi de „Polonais", zo ge
noemd vanwege zijn Poolse afkomst.
Zijn vader is schaapherder en die komt
alleen Zondags naar huis. Zijn moeder
werkt de hele dag op het land bij boe
ren. Mimi is dus practisch altijd aan
z'n lot overgelaten.
Hoewel hij nauwelijks twaalf jaar is,
wordt toch van hem verwacht, dat hij
de heele huishouding doet; het eten
kookt, afwast en bovendien z'n zesjarig
zusje Jeanine wast én Kamt. De kippen,
de eenden en de schapen kuieren allen
gezellig door de kamer en 't huisje ziet
er onbeschrijfelijk smerig uit. Mimi
doet echter wat hij kan of ten naaste
bij, hetgeen hem toch op gezette tijden
niet voor een stevig pak slaag bespaart.
Hij voelt zich dan ook altijd wel schul
dig aan 't één of ander en de thuiskomst
van z'n moeder wordt door hem nooit
zonder een flinke dosis angst verbeid.
Mimi heeft geen beste reputatie in de
omtrek en men zegt dat hij wat los van
vingers is. Maar dat weerhoudt ons toch
niet Mimi altijd hartelijk te ontvangen.
Ik vond 't wel een aardig, schrander
ventje en mijn medelijden dééd de rest.
Wat paedagogisch er weer naast bleek.
Luistert u maar. Door al de nattigheid
buiten kreeg ik natuurlijk een flinke
anghina, gepaard met hoge koortsen.
De kinderen gingen toen madame Sailly
halen, die als een reddende engel te
hulp snelde. De goede vrouw had een
liter brandewijn bij zich (van 60 gra
den) en om het kwartier goot ze me
daar een flinke slok van door 't pijn
lijke keelgat.
„ga vous donnera des forces", daar
wordt u weer sterk van, meende ze en
dan stond ze al weer met een nieuw glas
aan mijn sponde. Dat was zo héar op
vatting van natuurgeneeswijze. Omdat
ik nauwelijks wist wat er om me heen
gebeurde, weigerde ik de zware borrels
niet en zo viel ik voor 'n 24 uur na ma-
dame's vertrek in een heel diepe slaap.
Voor de kinderen was 't hek toen vol
ledig van de dam en ze trokken er dan
ook onder leiding van Mimi op uit. Een
strooptocht op noten, peren en appels.
Maar als gangsters konden ze blijkbaar
nog wel wat leren, want 's middags
stond er al een echte veldwachter voor
de deur, die uit naam van een drietal
landbouwex-s zijn beklag kwam doen.
Het vonnis wordt in de campagne altijd
direct geveld. Een handvol noten kapen
wordt gestraft met 1000 francs boete;
een kilo druiven dito. Appels en peren
zijn wat voordeliger. Het geld komt in
beginsel ten goede aan liefdadige wer
ken zoals aan het onderhoud van het
oorlogsmonument of aan de arme
schoolkinderen.
Door de koorts en het drankje van
madame Sailly beneveld kon ik van
mijn ziekbed af niet op slag de juiste
woorden vinden om de boosdoeners de
les te lezen, maar gelukkig nam mada
me Sailly deze taak weer van mij over.
Met veel tact wist ze daarna de veld
wachter er van te overtuigen dat wij
van huis uit geen dieven en oplichters
waren, maar dat monsieur in Parijs was
en madame aan het bed gekluisterd,
waardoor het waakzaam oog over de
kinderen even ontbx-oken had. De veld
wachter was met die verklaring al voor
de helft gewonnen en toen madame
Sailly hem, met een knipoogje, ook nog
een glaasje „eau de vie" had ingeschon
ken, beloofde hij nog 's met zijn last
gevers te zullen overleggen. Wat hem
betreft, hij begreep nu best, zo zei hij,
terwijl hij zijn indrukwekkende knevel
koosde, dat onze knaapjes 't zo erg niet
hadden gemeend. En met die sisser is
hun roofavontuur toen gelukkig afge
lopen, drie door overmatige toevoer van
ooft van streek geraakte magen niet
meegerekend.ève.
Deze bruine sportieve flat met asymmetrische versiering is vervaardigd van een
nieuwe leersoort. De schoen sluit soepel als een handschoen om de voet.
„Swirl", dat is de-nieuwste regenkleding
die de Parijse modeontwerper Pierre
Balmain voor de Alligator Rainwear-
fabriek te Manchester in Engeland ont
wierp. Deze regenjas is opgesierd met
soutaches. Zowel jas als regenmuts zijn
vervaardigd van het nieuwe „silky-
sheer", een glanzende soort zijde. De
jas is in alle kleuren verkrijgbaar.
Ontstellend is soms de lijdensweg,
die een leerling te gaan heeft, voordat
hij de school verlaat. Wie met de school
geschiedenis der individuele leerlingen
bekend is, wordt er telkens weer door
getroffen.
De oorzaken hiervan zijn zonder
twijfel velerlei, maar meer en meer
kom ik tot de overtuiging dat een be
langrijk aandeel in de schoolmislukkin-
gen gezocht moet worden in de handel
wijze der ouders zelf. Zonder nu weer
alle lasten op de schouders der ouders
te willen afwentelen, die op hun beurt
geneigd zijn de schuld van alle mis
lukkingen op de school af te schuiven,
acht ik de instelling die zij hebben
jegens de school die hun kind bezoekt
in deze kwestie zeer essentieel.
Montessori heeft eens gezegd, dat het
kind gevangen is tussen school en
huis. Het huis geeft hem aan de school
over, de school aan het huis. Het kind
kan geen moment van de gebruikelijke
weg afwijken of het wordt door een
van tweeën gegrepen. Wanneer huis en
school, over en weer het kind in zijn
ontwikkeling helpen is de situatie goed.
Maar wanneer school en huis elkaar
gebruiken om elkaar te steunen op een
paedagogisch niet verantwoorde wijze,
vindt hier inderdaad een bedreiging
van de persoonlijke vrijheid van het
kind plaats, die schadelijk moet werken.
Een goede en gezonde samenwerking
tussen huis en school is noodzakelijk
wil het kind gedijen. Zij zal beide
milieus ten goede komen.
Het is merkwaardig, dat veel ouders
ervan uitgaan dat het de leiding van
een school in de eerste plaats erom te
doen is leerlingen vast te houden. Dit
moge voor een enkele school waar zijn,
in het algemeen mag ik wel zeggen, dat
bij elk schoolhoofd de belangen van de
leerlingen voorop staan. Een school is
geen commerciële instelling. Het advies
van klasse-onderwijzer of schoolhoofd
dient dan ook zeker ernstig genomen
te worden.
Men vergete daarbij 'niet dat in het
oordeel van een leerkracht over een
leerling een rijke ervaring aan vele
leerlingen te grondslag ligt. Ouders
mogen menen hun kinderen beter te
kennen, zij hebben geen ervaring op
grote schaal en zien dus niet de ont-
Het wordt al weer tijd om aan een win
termantel te denken. De ontwerper Alcx
Maguy geeft hier een idee van zijn
nieuwe mantel, een groen met zwarte
ruit van dikke wollen stof. Als enige
versiering van deze gezellig wijde man
tel dient de kraag van zwart bont.
wikkelingsmogelijkheden en moeilijk
heden van een bepaald kind zoals een
leerkracht dat doet.
Veel ouders ervaren dan ook achter
af, wanneer ze hun kind verplaatsen,
dat de moeilijkheden die er waren
geenszins opgeheven zijn daar zij niet
in de school, doch vaak in de leerling
zelf wortelen. En wanneer de over
plaatsing wél succes heeft mag men
daaruit nog niet zonder meer conclu
deren tot bepaalde gebreken der voor
gaande school, want er zijn ontwikke-
lings- en leermoeilijkheden die bij het
klimmen der jaren geringer worden.
Ook hier geldt dus: wie het laatst
lacht, lacht het best. In dit geval zou
den de bezwaren echter met wat geduld
ook op de eerste school verdwenen zijn.
Men zij voorzichtig, wanneer het om
zulke ingrijpende besluiten als school-
wisseling gaat en vooral ook voorzich
tig met het oordeel der leerlingen zélf
over de school die zij bezoeken, want
onbewust zoeken zij vaak de schuld
van eigen tekortkomingen in de school
of bij de onderwijzer. II. JORDAN
•u» 7 q «ry //->?
-7 S-c»
De vorige week gaf ik u het patroon
van een pyjamabroek voor een jongen
van ongeveer 6 jaar, deze week volgt
het patroon voor het jasje dat hierbij
hoort. We zullen nu maar direct met
de deur in huis vallen en beginnen met
het tekenen van de patronen. Zoals we
op de tekening duidelijk kunnen zien,
wordt het voor- en rugpand aan elkaar
geknipt, zodat de zijnaad vervalt. Als
de patronen klaar zijn doet u het beste
de lap stof die over is van de broek,
in de breedte dubbel te vouwen en
eerst de mouwen te knippen. De rest
van de stof wordt dan andersom dub
bel gevouwen, zodat het jasje en de
kraag er naast elkaar uitgeknipt kun
nen worden. Als alle delen van het
patroon uitgeknipt zijn, gaan we eerst
de naad die in de rug komt dichtstik-
ken, daarna volgen de schoudernaden
en nadat de mouwen dichtgestikt zijn,
zetten we ze in het jasje.
Onderin de mouwen komt een zoom
van ongeveer 6 cm zodat ze verlengd
kunnen worden wanneer zoonlief er
weer uitgegroeid is. L. S.
Vandaag beginnen wij dan weer met
ons Zaterdagse puzzle-hoekje, dat echter
nu wat meer variatie zal brengen dan
voorheen, toen het alles kruiswoord was,
wat de klok sloeg. Nu weten wij wel, dat
de goede oude „crossword" nog altijd de
populairste soort van denksport is, maar
een beetje verandering van spijs zal ook
de meest-verstokte „hokjesinvuller" niet
onwelkom zijn waarschijnlijk.
Verder u merkt het straks al wel aan
deze eerste opgave zullen we proberen
ook wat meer afwisseling te brengen in de
„moeilijkheidsgraad" van onze puzzles.
Weest u dus niet teleurgesteld, als er de
ene keer eens „niets aan" mocht zijn, want
Horizontaal
1. Vleeshouwerij; 6.
Consciëntie; 12. Vul
kanisch gesteente; 14.
Tijding; 15. Bijwoord;
17. Voorzetsel; 18.
Opperlijn v. e. dak;
20. Water in Brabant;
21. Voorzetsel; 22.
Honingdrank; 24.
Dans; 26. Register-
lijst; 28. Wees gegroet;
29. Vacht; 31. Man;
33. Houten hamer; 34.
En (lat); 35. Berg
plaats; 37. Geheel de
uwe; 38. Lidwoord;
39. Muzieknoot; 40.
Drank; 42. Lust; 45.
Soort onderwijs; 46.
Huivering; 47. Oranje
Nassau; 48. Herkau
wer; 50. PI. in Lim
burg; 53. Toespraak;
56. Bekende races;
58. Voertuig; 59. Pa
ling (eng); 61. Rijks-
grond; 62. Senior; 63.
Liefdesgod; 65. Rep
tiel; 67. Meisjesnaam;
69. Etenbereider; 70.
Engels bier; 71. Euro
peaan; 73. Klooster
zuster; 74. Spil; 75. De dato; 76. Grote toe
loop; 78. In het jaar d. wereld; 80. Het
Rom. rijk; 81. Houten stut; 83. Stad in
Italië; 85. Brief; 86. Militair.
Verticaal
1. Kantoorbehoefte; 2. Reeds; 3. Opening;
4. Zwijn; 5. Deel v. d. mast; 7. Titel; 8. Ned.
rivier; 9. Tijdrekening; 10. Voorzetsel; 11.
Pi. in Gelderland; 13. Bijwoord; 16. Kier;
18. Niemendal; 19. Eiland in de Middeland-
se zee; 21. Via; 23. Maat; 25. Maanstand; 27.
Aardr.kundige term; 28. Telwoord; 30.
Groente; 32. Zonnegod; 33. Bijbelfiguur;
36. Welriekende stof; 38. Middagmaal; 40.
Noodsein; 41. Vr. munt; 43. Gevangenis;
44. Eveneens; 49. Stokdegen; 51. Verbin
ding; 52. Omlaag; 53. Open ruimte; 54.
Echtgenote; 55. Gesteente; 57. Scheeps
kabel; 60. En dergelijke; 62. Lipversiering;
64. In orde; 65. Zelfst. naamwoord; 66. Mu
zieknoot; 68. De onbekende; 70. Gewoonte
recht; 72. Spoorstaaf; 75. Marterachtig
roofdier; 77. Klein kind; 79. Marine stoom
vaartdienst; 81. Onmeetbaar getal; 82. Lid
woord (Fr.); 83. Riv. in Italië; 84. Water in
Brabant.
Een Haagse uitgever had voor Sinter
klaas 10.000 prentenboeken laten drukken
en de partij vervolgens in handen gegeven
van twee Haagse boekbinders. De prijs van
de prentenboeken zou 45 cent zijn. Tot zijn
grote verwondering zag de uitgever enige
tijd later dat zijn prentenboeken reeds in
een aantal winkels in Amsterdam en elders
werden verkocht voor 25 cent. Bij onder
zoek bleek dat de binders de prentenboe
ken aan een grossier in Den Haag hadden
verkocht voor 10 cent per stuk.
De beide binders en de grossier zijn in
bewaring gesteld. Bij de grossier werd nog
een partijtje prentenboeken in beslag ge
nomen.
Op het „Vriendenkrans Concert", dat de
Nederlandse vereniging van „Concertge
bouwvrienden" op Dinsdagavond 7 Octo
ber in de kleine zaal van het Concei-tge-
bouw te Amsterdam geeft, zal de „Vrien
denkrans 1952" worden uitgex-eikt aan een
drietal jonge kunstenaars, die hiertoe dooi
de dix-ecteur van hun consex-vatorium zijn
voorgedragen. Het zijn: Janine van Mever,
Wim van Overeem (piano), en Jean Louis
Stuurop (viool).
In September 1949 heeft „Concertge
bouwvrienden" in samenwerking met de
vex-eniging tot instandhouding van het
Concei-tgebouw deze onderscheiding inge
steld.
ADVERTENTIE
Verkooplokaal NOTARISHUIS
ly Dir W. N. WOLTERINK
Bilderdijkstraat bij de Zijlweg
Haarlem Tel (K 2500) 1I92P
INBOEDELVEILING 14/15 OCTOBER
Inzendingen van huisraad worden dagelijks
aangenomen Eigen afhaaldiensl
een volgend maal zal de oplossing u heel
wat meer hoofdbrekens kosten. Ook dit
lijkt ons namelijk billijk, wil iedereen te
zijner tijd een kans op een prijsje hebben.
De voorwaarden van deelneming en
prijstoekenning zijn niet vex-anderd: ieder
een, abonné of niet, kan meedoen; de op
lossing dient te worden ingevuld op het
hierbij afgedrukte sleutel-diagi-am en in
gezonden aan onze bureaux HAARLEM,
Grote Houtstraat 93, en Soendaplein 37 of
IJMUIDEN, Kennemerlaan 154. Onder de
goede oplossers zullen elke week drie prij
zen, 7.50, 5,en 2.50, worden vei-loot.
Scherpt dus uw potloden en uw vernuft
en.aan de slag!
Oplossingen moeten worden ingezonden
aan onze bureaux HAARLEM, Grote Hout
straat 93 en Soendaplein 37; IJmuiden
Kennemerlaan 154. Oplossingen moeten
uiterlijk Woensdagavond in ons bezit zijn.
Wij verzoeken op de enveloppe te schrij
ven „Oplossing Puzzle".
S.v.p. geen mededelingen voor redactie
of administx-atie bij de oplossingen in
sluiten.
De oplossingen moeten worden ingevuld
op het gedx-ukte diagram dat hierboven
staat.
ADVERTENTIE
levert U STOFZUIGERS /a2n2a5p.w.
Gr. Houtstraat 132 - Tel. 16693
Laat bij ons gratis Uw stofzuiger op
zuigkracht doormeten
Nu hebben ze die heer die zo graag vice-
president van de Verenigde Staten wil
worden ook al te grazen willen nemen. Ze
zeggen dat rijke heren hun centjes gegeven
hebben om de kosten, aan zijn senator
schap verbonden, goed te maken. Nu en,
dat mag natuurlijk niet. Nu, en dat komt
natuurlijk de politieke tegenstanders van
die heer fijn van pas. Het rare is'alleen
dat ze dat nü pas ontdekt hebben. Want
die heer was al jaren senator. Of zouden
ze dat nu pas ontdekt hebben omdat het in
hun politieke kraam te pas komt? Foei
toch, wat heb ik een slechte gedachten
over al die verontwaardigde, op zuiverheid
der-ziele zozeer gestelde heren. Nee....
ik ben een naar, wantrouwend, achter
dochtig ventje. Wat is het overigens heer
lijk om geen candidaat voor wat dan ook
te zijn.
Zoals ik.
Ik ben alleen candidaat voor de onster
felijkheid. Heb altijd hoop dat in 2052 één
van mijn stukjes in een schoolbloemlezing
staat, als typisch voox-beeld van de flau
witeit der 20ste eeuw.
Die heer heeft gezegd dat hij nu zijn
hele financiële hebben en houwen voor het
lieve kiezersvolk zal blootleggen. „Kunt u
precies zien hoe het allemaal is", zegt hij.
Stel je voor dat ik candidaat was en dat
ze mij hetzelfde aandeden. En dat ik dan
ook met mijn financiën bloot moest komen.
Dat het hele Buitenhof zou weten dat ik
nog twee pakken, zes dassen en een paar
schoenen, drié abonnementen, vijf boeken
en een hele maand melk, boter en eieren
betalen moet. En dat er een clubje milliar-
dairs is dat mijn broodjes half-om betaalt,
als Zwijggeld.
Ik zal mij nooit candidaat laten stellen
voor het vice-presidentschap der Ver
enigde Staten. Zelfs niet voor steenkool-
boer bij de Hoge Autoriteit. Zal wel wijzer
wezen.
Wie gaat het wat aan waarvan ik mijn
champagne drink?
ELIAS
3)
„Mag ik vragen, jongeman, wat dit te
betekenen heeft?" vroeg mr. Kameidingh
ietwat dreigend, terwijl hij een vaag ge
baar in de richting van Eli maakte.
Het magere jongmens bleef het antwoord
aanvankelijk schuldig, waarschijnlijk in
zijn besluiteloosheid of hij de vraag al dan
niet zou toestaan. Toen zei hij onzeker:
„Misschien mag ik me eerst even voor
stellen: Van Dcursen". En hij sproixg in de
houding als een militair op eei-ste oefening.
„Van Deursen, toch niet een zoon van
mijnheer Van Deursen uit de Kromme
Laan?" vroeg mr. Kamerlingh gestreng.
„Neen, dat ben ik zelf", zei Karei een
tikje trots, in zijn verwarring de autoriteit
van zijn vader, de kantonrechter, veron
achtzamend. „Mijn vader is mééster Van
Deursen".
De heer Kamerlingh keek eens naar zijn
dochter, die haar verlegenheid over de si
tuatie trachtte te verbergen door nuffig in
de verte te staren, en zei toen:
„Ik zal je vader vragen je te gebieden,
«oortaan verdere attenties ten opzichte
van mijn dochter achterwege te laten; ze
is nog veel te jong voor dex-gelijke eh.
eh.... dinges en bovendien schaadt het
haar studie, evenals die van jou. Jullie
moeten je gedachten bij je wex-k houden
en je niet inlaten met dex-gelijke flirtpar
tijtjes, want dat leidt tot allexdei onaan
gename gevolgen. Begrepen, Van Deur
sen?"
Van Deursen zei dat hij het begrepen
had en gaf vader en dochter correct een
hand ten afscheid, waarna hij maakte dat
hij wegkwam.
Mr. Kamerlingh wandelde met Eli naar
huis, aanvankelijk zwijgend, en peinzend
over de wonderlijke ontdekking die hij
daarnet gedaan had. Zijn Elisabeth in de
armen nou ja, in de arm van een
jongeman! Wie zou daar nu aan hebben
kunnen denken.
Na een poosje zei hij:
„Elisabeth, het komt mij voor dat je je
ergerlijk misdragen hebt. Stil, laat mij uit
praten. Het kan namelijk zijn dat ik me
vergis, en dat in deze tijden de gewoonten
van omgang der jongelui zich gewijzigd
hebben. In mijn tijd heette het indei-ctaaa
misdraging. Misschien ben ik ouderwets en
heb ik niet genoeg aandacht besteed aan je
ontwikkeling van kind tot jonge vrouw.
Maar als jij nu een jonge vx-ouw bent, dan
ben je in ieder geval nog een zéér jónge
jonge vrouw en daarom verzoek ik je te
luistex-en naar mijn goede raad: Bedenk dat
je aan je moeder en mij niet alleen eer
bied, maar ook een behoorlijk gedrag
schuldig bent. Denk er aan dat je onze
naam heb op te houden en gedraag je niet
als de eex-ste de beste straatmeid. Als je
vriend een behoorlijke jongen is en jullie
willen nu en dan eens met elkander pra-
ten, dan kan hij bij ons thuis komen en
dan zullen we het hem gezellig maken.
Maar dat gevrij op straat bevalt me niet
en daai-mee uit. Ouderwets of niet, ik wil
het niet hebben".
„Okay, paps", zei Elisabeth en schudde
haar bruine krullen. „Misschien is het wel
niet netjes. Maar die Kaï-el is zo'n eigen
wijze knul. Hij wilde alleen maar laten
zien dat hij zó met me over straat durfde
gaan. Ik trek me niets aan van de men
sen. zei hij, als ik van een meisje hou".
„Kijk eens aan! Als hij van een meisje
houdt! Weet hij eigenlijk wel wat dat be
tekent, deze mijnheer van Deursen?"
„Karei weet een heleboel", zei Elisabeth
voorzichtig en raadselachtig. „Maar ik kan
hem niet luchten".
Mr. Kamerlingh zweeg. Hij gaf het op,
de gedachtengang van zijn dochter te pei
len en stak zuchtend de sleutel in het. slot
van de voordeur, waarna hij zijn vrouw
vex-slag uitbracht van zijn bevindingen.
Elisabeth trok zich bescheiden terug nggr
haar kamertje, waar zij met spoed hgar
dagboek begon aan te vullen met de enigs
zins sensationele gebeurtenissen van die
middag.
Mevrouw Kamerlingh nam het hele ge
val nogal luchtig op. Zij was een moeder
tot in het puntje van haar hart en had
niet, zoals haar man, de fout gemaakt dat
zij zich niet van dag tot dag realiseerde,
een opgroeiende dochter te hebben.
„Je hebt daar een ontdekking gedaan die
waarschijnlijk iedere vader van een doch
ter de een of andere dag doet", zei ze glim
lachend. „We zullen Eli een beetje in de
gaten moeten houden, dat is alles. En maak
je maar geen zox-gen Ze is een meisje dat
niet in zeven sloten tegelijk zal lopen".
„In één sloot is al meer dan genoeg", zei
mr. Kamerlingh bedenkelijk. En hij ging
er van dat moment over peinzen, welke
toekomst er voor zijn dochter zou zijn weg
gelegd. Hij peinsde daarover tot op de dag
dat hij opnieuw schrok van een ontdek
king: Namelijk van het feit dat Elisabeth
haar eindexamen van de H.B.S. met goed
gevolg doorstaan had en volgende maand
al negentien zou zijn. Thans sloeg hij spij
kers met koppen. Hij zox-gde er voor dat
zij als assistente op de openbare leeszaal
en boekerij kon komen en begon in zijn
omgeving uit te zien naar jongemannen,
die. eventueel een goede pai-tij voor zijn
.dochter zouden kunnen zijn.
Toen kwam de wethouder op de prop
pen.. Een keurige man met een schitterende
toekotpst,. zei mr. Kamexdingh tegen
Elisabeth. Hij zei dat verschillende malen
in verschillende bewoordingen, doch Elisa
beth zei slechts eenmaal neen en wel zo
gedecideerd, dat zelfs de wethouder geen
kans zag nog enige hoop te blijven koeste
ren.
„Stel je voor, dat ik naar dat onmense
lijke gat zou hebben moeten verhuizen",
griezelde Eli toen de burgemeestersbenoe
ming afkwam. „Stel je voor! Met dié man
in dat dorp! Ik dróóm er gewoon van!"
Maat- terwijl deze droom klaarblijkelijk
een nachtmerrie betekende, vond Eli in
haar nachtelijke uren toch nog tijd voor een
an'dere droom een droom die haar deed
glimlachen in de slaap en waarvan het
voortdurende middelpunt gevormd werd
door een roodharige jongeman, die op een
hoge ladder boeken in vakken stapelde en
haai' in een schamel kantoortje achter zijn
winkel zo stevig omarmde, dat zij er alle
bux-gemeesters ter wereld door vergat....
Het verlovingsfeest van Eli en Joris gaf
velen in de stad wekenlang stof tot discus
sies. Men kon zich niet goed indenken dat
een meisje als Elisabeth Kamerlingh, stx-a-
lende schoonheid en allei-minst onbemid
deld, geboeid kon zijn door een zo doodge
wone, ploeterende boekverkoper met rood
haar en een bril op. Er was één man, die
er het minst van begreep: Dat was Joris
zelf, die na de eerste aanval van zijn over
weldigende verliefdheid tot diepe wanhoop
was vervallen in de overtuiging dat hij
geen schijn van kans had.
En toen hij in drieste vermetelheid als
een desperado was over gegaan tot de
openbaring van zijn gevoelens, was het
ongelooflijke gebeurd: Eli deinsde niet vol,
afschuw terug, zoals hij verwacht had. Eli
had hem met een gelukkige glimlach ver
welkomd en met haar in zijn armen was
hij plotseling duizenden kilometers hoog
in de wolken gestegen, naar een wereld
waar altijd de zon scheen en waar de da
gen waren als bomen vol geluk, die op een
plukker wachtten.
Joi-is Helleboom paste helemaal niet bij
een meisje als Eli, zeiden de mensen. Mis
schien was dat een waarborg voor hun
geluk.
Met de liefde en de zekex-heid van zijn
verovering was tegelijk de duivel in Joris
gevaren. De duivel van de werklust, van
de wil om vooruit te komen, van het ver
langen om hun beider toekomst te verze
keren. Hoe hij het gedaan kreeg wist nie
mand, maar Joris slaagde er in de boekwin
kel tot een succes te maken en geld bijeen
te krijgen om het huis van de dames Jutte
te kopen, toen de eigenaar van het pand,
waarin zijn zaak gevestigd was, besloot om
het geval tot de grond af te breken en er
een gloednieuw café voor in de plaats te
zetten.
De trots, waarmee Joris de koopacte aan
Eli toonde, was weliswaar vermengd met
grote zorgen om wat er nog gebeuren
moest, maar Eli had er slag van die zorgen
naar de horizon te doen wegwieken en er
zonnige gedachten voor in de plaats te
brengen.
(Wordt vervolgd).
